Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014
Η δικαστική βουλιμία της Ζωής...
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου παραχώρησε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο. Νηφάλια, χωρίς να απειλείται ή σωματική της ακεραιότητα και οι, παροιμιώδεις πλέον, δημοκρατικές της ευαισθησίες. Υποσχέθηκε τουλάχιστον τέσσερις εξεταστικές επιτροπές όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κατακτήσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία: λίστα Λαγκάρντ, υποβρύχια, μνημόνιο και ΕΡΤ. Aφήστε στην άκρη τις δύο πρώτες. Μυρίζουν, αλλά έχουν και Βενιζέλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα γιορτάσει τη νίκη του χορεύοντας γύρω από ένα καζάνι με τον Βενιζέλο μέσα. Αν μη τι άλλο, το χωράφι της μεταπολίτευσης είναι σπαρμένο από αντίστοιχες ιστορίες. Αυτό που αδυνατώ να καταλάβω είναι τι στο διάολο θα διερευνήσει η εξεταστική για το μνημόνιο και τι θα ψάξει η επιτροπή για την ΕΡΤ. Πιθανότατα η κα Κωνσταντοπουλου, ως νομικός, θα γνωρίζει. Εδώ έχει στοιχειοθετήσει το αδίκημα της δολοφονίας στο Φαρμακονήσι, θα συναντήσει κωλύματα για το μνημόνιο και την ΕΡΤ; Οφείλει, όμως, να μπει στον κόπο να εξηγήσει και σε μας.
Υπάρχουν ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων για το μνημόνιο; Μα γι' αυτό και συστήνονται οι επιτροπές, για να διερευνήσουν την ύπαρξη ευθυνών. Όμως, αλήθεια, τι θα έψαχνε η επιτροπή της κας Κωνσταντοπούλου; Την ύπαρξη εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης που αγνοήθηκαν; Τους Ρώσους; Τους Κινέζους; Τον Σώρα; Μάλλον όχι. Όταν οι αγορές σταμάτησαν να δανείζουν, η χώρα κατευθύνθηκε στη μοναδική διαθέσιμη πηγή χρηματοδότησης. Με καλό επιτόκιο και τους χειρότερους όρους. Συνεπώς; Τι θα κάνει η κα Κωνσταντοπούλου; Θα στοιχειοθετήσει κατηγορίες για ανεπάρκεια στη διαπραγμάτευση; Οι πολιτικές ευθύνες έχουν αποδοθεί. Αν η κα Κωνσταντοπούλου βρίσκει και ποινικές, τότε καλό είναι να βαδίζουμε όλοι τοίχο-τοίχο.
Ελάτε να επαναλάβουμε το ίδιο ερώτημα για την ΕΡΤ. Η κα Κωνσταντοπούλου υπαινίσσεται ότι υπάρχουν ποινικές ευθύνες στην απόφαση του πρωθυπουργού να κλείσει έναν δημόσιο οργανισμό. Ήταν, φυσικά, μία κακή απόφαση που τραυμάτισε το κύρος της χώρας και, πιθανότατα, να δημιουργήσει αρνητικό οικονομικό αποτέλεσμα. Όμως όταν τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα, η απόσταση που χωρίζει την πολιτική διαχείριση από την απιστία προσδιορίζεται από τη λαϊκή ετυμηγορία και όχι από τη δικαστική βουλιμία των κυβερνώντων. Ένα φοβικό σενάριο που διακινείται λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα στήσει σειρά από δικαστήρια προκειμένου να κρυφτεί πίσω από υπαρκτούς και φανταστικούς εχθρούς του λαού. Δεν το πιστεύω, είναι βλακώδες. Την ίδια άποψη έχω και για τα ειδικά δικαστήρια που ονειρεύεται, ίσως και λόγω καταβολών, να στήσει η κα Κωνσταντοπούλου. Πιθανότατα το ξέρει και εκείνη ότι δεν λέει την αλήθεια. Όμως μία μαχητική αγωνίστρια οφείλει να γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τους κανόνες της αστικής ευγένειας. Η κα Κωνσταντοπούλου φωνάζει, απειλεί, κατηγορεί, θυμώνει. Αυτό δεν θέλει ο λαός; Αυτό θέλει. Και υπάρχουν και άλλοι που το προσφέρουν με αντίστοιχη ή και μεγαλύτερη επιτυχία.
ΠΗΓΗ protagon.gr
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :
Σε βασικές γραμμές συμφωνώ με το παραπάνω κείμενο αν και δεν δέχομαι ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν "μία κακή απόφαση που τραυμάτισε το κύρος της χώρας"!
Για την ακρίβεια, όπως έχω γράψει, "για μένα το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι το πρώτο σωστό που έχει κάνει οποιαδήποτε κυβέρνηση εδώ και πολλά-πολλά χρόνια!"
Η συμπεριφορά της κ Κωνσταντοπούλου πάντως απέχει πολύ από την στοιχειώδη ευγένεια ("αστική" ή απλά ανθρώπινη) και, εάν όντως αυτό είναι που "θέλει ο λαός" τότε το πρόβλημα της χώρας είναι πολύ μεγαλύτερο από την ύπαρξη της παραπάνω "κυρίας" στην βουλή!
Για την ακρίβεια, όπως έχω γράψει, "για μένα το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι το πρώτο σωστό που έχει κάνει οποιαδήποτε κυβέρνηση εδώ και πολλά-πολλά χρόνια!"
Η συμπεριφορά της κ Κωνσταντοπούλου πάντως απέχει πολύ από την στοιχειώδη ευγένεια ("αστική" ή απλά ανθρώπινη) και, εάν όντως αυτό είναι που "θέλει ο λαός" τότε το πρόβλημα της χώρας είναι πολύ μεγαλύτερο από την ύπαρξη της παραπάνω "κυρίας" στην βουλή!
Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014
Το σύνδρομο της μικρής πρωτάρας...
Τελικά, τι θα είναι αυτές οι ευρωεκλογές; Δημοψήφισμα, ευκαιρία εκτόνωσης, χάραξη πορείας για μια άλλη Ευρώπη, απόδραση κάποιων από την ελληνική πραγματικότητα; Η Ελλάδα έχει πλέον συμπληρώσει πάνω από τρεις δεκαετίες στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι πληθυσμιακά μια «μεσαία χώρα», αλλά συχνά συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν μια «μικρή πρωτάρα». Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις ως τώρα συζητήσεις ενόψει των ευρωεκλογών, που πάντα αποτελούσαν μια καλή ευκαιρία για να διαπιστώσει κανείς, πόσο έχουμε καταλάβει την «Ευρώπη». Αν και με τα όσα συνέβησαν τα τελευταία πέντε χρόνια θα έπρεπε να είχαμε συνειδητοποιήσει ότι η ζωή μας ολοένα και περισσότερο επηρεάζεται από τους συσχετισμούς στις Βρυξέλλες και τις αποφάσεις που αυτοί οι συσχετισμοί γεννούν, και κατά συνέπεια θα έπρεπε να ασχολούμαστε με το πώς θα τους επηρεάσουμε και εμείς στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, εμείς συνεχίζουμε να λειτουργούμε με στερεότυπα της δεκαετίας του '80 και να βλέπουμε τις διεργασίες στην Ευρώπη, απλά σαν έναν δοκιμαστικό σωλήνα για ακίνδυνα πειράματα του εγχώριου πολιτικού συστήματος.
Οι προκαταλήψεις και οι παρανοήσεις για το τι σημαίνει Ευρώπη συνεχίζονται. Κάθε φορά που κάτι ευρωπαϊκό αγγίζει τη ζωή μας η προσπάθεια των εδώ πολιτικών δυνάμεων είναι να το εντάξουν και να το προσαρμόσουν στον δικό τους μικρόκοσμο. Για κάθε κακό φταίνε οι Ευρωπαίοι. Κάθε καλό αποτελεί μια «νίκη» μας απέναντί τους. Κι όταν δεν έχουμε καν θέσεις και προτάσεις απλά περιμένουμε τους Ευρωπαίους να μας συμπονέσουν και να μας βοηθήσουν.
Η ιστορία με την αντιπροσωπεία του ευρωκοινοβουλίου, που διερευνά τον ρόλο της Τρόικας που έρχεται αυτές τις μέρες στην Ελλάδα αποτελεί ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Οι ευρωβουλευτές που ήδη ταξίδεψαν σε Κύπρο, Μάλτα και Ιρλανδία και έχουν λίγο πολύ κάνει γνωστές τις επικρίσεις τους σε σχέση με τον τρόπο που λειτούργησε «η τριμερής των δανειστών» δεν είναι οι «Μάγοι με τα Δώρα», όπως νόμισαν στην αρχή κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης.
Έχουν έναν ρόλο θεσμικό αλλά μάλλον περισσότερο τυπικό. Και δεν θα καταργήσουν την Τρόικα και το Μνημόνιο για να μας οδηγήσουν στην ελευθερία. Αυτό που θα προτείνουν, όπως όλα δείχνουν, θα είναι απλά μιας άλλης μορφής τρόικα, ένα άλλο σχήμα, ίσως λίγο πιο ελεγχόμενο και πιο διαφανές, ίσως χωρίς την παρουσία εξω-ευρωπαϊκών δυνάμεων. Αλλά σε ό,τι αφορά την ουσία της πολιτικής δεν θα διαφοροποιηθούν και πολύ από την πολιτική λογική των χωρών του Βορρά, που συνοψίζεται στην φράση, που συχνά έχουμε ακούσει «δε γίνεται οι φορολογούμενοι των υπολοίπων χωρών να σηκώσουν άλλα βάρη αν η Ελλάδα δεν μπορεί μόνη της να προχωρήσει στις αναγκαίες αλλαγές για να βάλει τάξη στα δημοσιονομικά της».
Είναι βεβαίως ένα θέμα αν και με ποιον μηχανισμό θα στηρίζεται μια κλυδωνιζόμενη ευρωπαϊκή οικονομία στο μέλλον. Είναι σημαντικό να υπάρχει κάποιος έλεγχος αυτών των διαδικασιών από το κοινοβούλιο. Αλλά η κυρίαρχη αντίληψη για το πώς θα βγει η Ελλάδα από την κρίση δεν θα αλλάξει από το το οποιοδήποτε πόρισμα της επιτροπής. Ούτε βέβαια η επιτροπή θα προτείνει κάποια άλλη μέθοδο για το πώς θα καταστεί βιώσιμο το χρέος μας. Άλλωστε και ο συντηρητικός κύριος Οτμαρ Κάρας, αυτό που πρωτίστως έχει στο μυαλό του είναι οι δικοί του Αυστριακοί ψηφοφόροι, που τον ερχόμενο Μάιο δεν θα τον ψηφίσουν με κριτήριο αν «φέρθηκε καλά στην Ελλάδα». Ούτε αυτός, ούτε ο πιο «ομιλητικός» Γάλλος κύριος Νγκοκ μπορούν ή επιδιώκουν να μετατραπούν σε «σωτήρες» μας, όπως αρχικά τους φαντάστηκαν κάποιοι.
Είναι κάτι σαν τους εμπειρογνώμονες, που επιθεωρούν τα γκρεμισμένα σπίτια μετά από έναν σεισμό και εντοπίζουν κακοτεχνίες. Αλλά δεν θα ξαναχτίσουν αυτοί κάτι μέσα στα ερείπια, ούτε βεβαίως θα γυρίσουν τον χρόνο πίσω στην... προσεισμική περίοδο.
Οι εναλλακτικές προτάσεις ήταν κάτι που θα έπρεπε να έχουμε βρει εμείς μόνοι μας, αν δεν ήμασταν εγκλωβισμένοι στη λογική της «μικρής πρωτάρας», που περιμένει με κατεβασμένα μούτρα στη γωνιά, συμπόνια και λύσεις από τους μεγάλους. Θα έπρεπε να τις είχαμε ψάξει αν πράγματι μας ενοχλεί να μας μιλούν σαν μαθητούδια, που έχουν να κάνουν τα «μαθήματά τους», όπως αρέσκεται να λέει ο κύριος Ρεν. Η κρίση θα μπορούσε να μας είχε ανοίξει τα μάτια για το πώς πραγματικά λειτουργεί η Ευρώπη και ποιες δυνατότητες έχουμε να επηρεάσουμε τα πράγματα. Θα μπορούσε να μας έχει βοηθήσει να αποτινάξουμε το κόμπλεξ της «μικρής και πρωτάρας», που περιμένει κάποιους καλόκαρδους σωτήρες και να αρχίσουμε να λειτουργούμε με ρεαλισμό έχοντας επίγνωση του μεγέθους μας και της βαρύτητάς μας. Η όλη συζήτηση δείχνει ότι και σε αυτό το επίπεδο ελάχιστα πράγματα έχουμε καταλάβει, με εξαίρεση ίσως κάποιων πολιτικών, που πραγματικά εργάστηκαν, μίλησαν, τσακώθηκαν, επηρέασαν καταστάσεις μέσα στο ευρωκοινοβούλιο, αλλά τώρα μπαίνουν πάλι στη διαδικασία να πρέπει να επιστρέψουν και να εξηγήσουν τα αυτονόητα εντός συνόρων σε ένα κοινό που άλλα έχει μάθει να ακούει.
ΠΗΓΗ protagon.gr
Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014
Το βαρύ τίμημα του λαϊκισμού...
Αυτό το οποίο προτείνει η Μπούντεσμπανκ, ως προαπαιτούμενο της χορήγησης της κοινοτικής «αλληλεγγύης» σε χώρες που χρήζουν χρηματοδοτικής στήριξης, δηλαδή το κούρεμα των περιουσιών των κατοίκων τους, στην Ελλάδα έχει ήδη γίνει.
Μπορεί να μην έγινε με τον τρόπο που προτείνει το κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα της Γερμανίας, δηλαδή πριν χορηγηθεί αυτή η στήριξη, όμως έγινε σε πολύ μεγαλύτερη έκταση του προτεινόμενου 10% και αφορούσε κάθε περιουσιακό στοιχείο και κάθε στοιχείο ενεργητικού που υπάρχει στη χώρα μας, αλλά και στη δυνητική ικανότητά της να παραγάγει πλούτο και εισόδημα.
Αν η εσωτερική υποτίμηση που βιώνουμε από το 2010 δεν αφορά σε ένα έμμεσο, πλην σαφέστατο κούρεμα περιουσίας, τότε σε τι αφορά;
Αν η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, του κάθε μικρού ή μεγάλου σπιτιού, στη βάση εντελώς πλασματικών αντικειμενικών αξιών και ανεξαρτήτως του αν αυτό παράγει εισόδημα ή όχι, δεν συνιστά κούρεμα περιουσίας, τότε τι συνιστά;
Αυτή, όμως, η διαδικασία και τα δεινά που τη συνοδεύουν για την καθημερινότητα του καθενός από εμάς, όπως και για το μέλλον των παιδιών μας, είναι το σαφές αποτέλεσμα των επιλογών που επί χρόνια κάναμε ως ψηφοφόροι.
Εκφράζαμε ελεύθερα την πολιτική μας βούληση αναδεικνύοντας σε θέσεις ευθύνης ανθρώπους οι οποίοι ήσαν πρόθυμοι να σερβίρουν την οποιαδήποτε υπόσχεση περί παροχών ή προσλήψεων σε αντιστοίχως πρόθυμα αφτιά ψηφοφόρων.
«Λεφτά υπάρχουν» έλεγαν, και ένα ικανό τμήμα της κοινωνίας τους ακολουθούσε.
Όχι μόνον τους ακολουθούσε, αλλά εξαρτούσε την παροχή της πολιτικής του στήριξης προς τον οποιοδήποτε βουλευτή ή το κόμμα του, από την ευόδωση της πελατειακής σχέσης που είχε συνάψει με αυτόν.
Οι προσλήψεις, τα βολέματα, οι χαριστικές δανειοδοτήσεις, είτε προς ολόκληρα τμήματα της κοινωνίας, όπως οι αγρότες, είτε προς τους ημετέρους, και τόσα άλλα αποτελούσαν τμήμα του διαβόητου πελατειακού κράτους, το οποίο φέρει ένα ιδιαίτερα σημαντικό τμήμα της ευθύνης για τη σημερινή μας κατάντια.
Γνωστά πράγματα.
Η κατάντιά αυτή, όμως, είναι το τίμημα του λαϊκισμού, αλλά και του γεγονότος ότι οι υποσχέσεις για παροχές και εισοδήματα είναι πάντα εύηχες για ένα κομμάτι της κοινωνίας, με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε πολιτική στήριξη στην κάλπη.
Ακόμη και σήμερα, που έχουμε νιώσει βαθιά στο πετσί μας τι σημαίνει να εξαρτάσαι από την «επόμενη δόση» και να έχεις χάσει ένα τμήμα της εθνικής σου κυριαρχίας, υπάρχουν φωνές που λένε όχι στις απολύσεις, όχι στη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, όχι στις μειώσεις μισθών και συντάξεων, όχι σε όλα…
Σε ένα μόνον ερώτημα δεν απαντούν. ποιος θα πληρώσει για όλα αυτά;
Διότι, κάποια στιγμή, έρχεται και ο λογαριασμός…
Κάποια στιγμή, όταν δεν μπορείς να δανείζεσαι άλλο ή να τυπώνεις πληθωριστικό χρήμα, έρχεσαι αντιμέτωπος με τις επιλογές σου και τα επίχειρά τους.
Μπορεί η ευρωζώνη να στήθηκε κατά τρόπο σαθρό.
Μπορεί να μην είχε και σε μεγάλο βαθμό να μην έχει ακόμη ενιαία δημοσιονομική διακυβέρνηση ή κεντρική τράπεζα με ρόλο ύστατου δανειστή, ενιαίο πλαίσιο κανόνων για τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος -εδώ, έναν στοιχειώδη μηχανισμό για τη διάσωση χωρών μελών της και την αποφυγή κρατικών χρεοκοπιών απέκτησε με την «ευκαιρία της Ελλάδας»- και μπορεί η ηγέτιδα οικονομική της δύναμη να αποδείχθηκε λιγότερη του «συμπεφωνημένου»…
Όμως, η αλήθεια παραμένει ότι τα μάτια μας τα βγάλαμε μόνοι μας.
Οι κυβερνήσεις που εξέλεξε το εκλογικό σώμα της χώρας μας μοίραζαν αφειδώς υποσχέσεις, τις οποίες εξαργύρωναν στη συνέχεια στην κάλπη, βυθίζοντας την Ελλάδα ολοένα και βαθύτερα στο χρέος.
Όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε να ζούμε σε μια χώρα με χαμηλή ή μηδενική ανεργία, με εξαίρετο κοινωνικό κράτος, με άριστη υγεία και παιδεία και με υψηλές παροχές κάθε είδους στους κατοίκους της.
Έχουμε τα λεφτά να το κάνουμε πραγματικότητα ή οφείλουμε να παραμερίσουμε όσους το υπόσχονται και να δουλέψουμε, ο καθένας από το μετερίζι του, ώστε κάποια στιγμή να το αποκτήσουμε;
ΠΗΓΗ euro2day.gr
Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014
Ο καπιταλισμός είναι φιλεύσπλαχνος και τους δέχεται όλους...
Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Στην αρχή μας έλεγαν ότι το χρέος είναι επαχθές. Ότι αν αυτοί διαχειριζόντουσαν τις τύχες του τόπου θα ψήφιζαν έναν νόμο με ένα άρθρο και οι δανειστές μας θα έπεφταν στα πόδια μας, παρακαλώντας να μην χάσουν το σύνολο των χρημάτων τους. Σήμερα μας λένε ότι αυτό το περίφημο επαχθές χρέος αφορά μόλις το 5% του συνόλου. Αφού εξέθρεψαν τον λαϊκισμό, προσπαθούν τώρα να μιλήσουν την γλώσσα της λογικής. Η ζημιά, όμως, έχει γίνει...
Ακούστε προσεκτικά τι λένε σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ. Ότι δεσμεύονται για πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, ότι η χώρα θα αποκτήσει ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς, ότι εγγυόνται ένα σταθερό επενδυτικό περιβάλλον. Διαβάζετε σωστά. Είναι σαν να μιλάει ένας οποιοσδήποτε αστός πολιτικός.
Λένε ότι η διαφορά τους πλέον είναι στην συνταγή. Ότι αυτοί θα το κάνουν χωρίς να επιβάλλουν λιτότητα στην κοινωνία. Και τι εννοούν; Ότι θα επαναφέρουν τον κατώτατο μισθό εκεί που ήταν παλαιότερα. Δεν δεσμεύονται για μισθούς και συντάξεις. Αν αυτή είναι η διαφορά της λιτότητας με τη μη λιτότητα...
Είναι σαφές ότι μέρα με την ημέρα γίνονται όλο και πιο πραγματιστές. Όσο έρχονται πιο κοντά στο «καθήκον» να κυβερνήσουν, η πολιτική τους προσαρμόζεται σε μοντέλα που μπορούν να σταθούν μέσα στον κόσμο που ζούμε. Το θέμα όμως είναι αν μπορούν πλέον να πείσουν τις αγορές ότι δεν αποτελούν κίνδυνο για το σύστημα.
Το κακό είναι ότι οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις έχουν καλλιεργήσει τον λαϊκισμό όλα τα προηγούμενα χρόνια. Να μην ξεχνάμε τους νεαρούς και τις νεαρές που πέταγαν γιαούρτια σε πολιτικούς το 2009 - 2010. Την ρητορική για προδότες και κρεμάλες. Ρωτάμε, λοιπόν: Τι διαφορετικό λένε οι μνημονιακοί με τους σημερινούς αντιμνημονιακούς που πιστεύουν ότι βρίσκονται στον προθάλαμο της εξουσίας;
Για να αποφύγουν την ουσία της ερώτησης προσπαθούν να πείσουν το ακροατήριό τους ότι θα πετύχουν το ίδιο αποτέλεσμα με διαφορετικό μείγμα πολιτικής. Χωρίς λεφτά; Χωρίς χρήματα για επενδύσεις; Δύσκολο, αν όχι αδύνατο. Κι αυτό το γνωρίζουν. Δεν είναι χαζοί, αριστεροί δηλώνουν. Κι όπως όλοι εκείνοι που έχουν σπουδάσει στο μεγάλο σχολείο του Μαρξ ξέρουν και δύο πράγματα περισσότερα για την Οικονομία απ’ όσους δεν έχουν διαβάσει κάτι στην ζωή τους και δηλώνουν απλά και μόνο νοικοκυραίοι. Απόδειξη γι΄ αυτό, τα πόθεν έσχες των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι επενδύσεις τους είναι καλά μελετημένες. Περισσότερο δεν γινότανε.
Ο δρόμος για την ευημερία είναι ένας. Αυτό το έμαθαν ακόμη και οι Κινέζοι κομμουνιστές. Δεν υπάρχουν πολλά μείγματα πολιτικής, όσο και αν ψάξει κανείς. Υπάρχει εκείνο το μείγμα που σου επιτρέπει το διεθνές περιβάλλον σε σχέση με την θέση που έχεις στις διεθνείς αγορές και τα συμφέροντα που διακυβεύονται εκείνη την στιγμή. Κι αυτό το γνωρίζουν καλά οι σύντροφοι της αντίπερα όχθης.
Ακούστε προσεκτικά τι λένε σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ. Ότι δεσμεύονται για πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, ότι η χώρα θα αποκτήσει ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς, ότι εγγυόνται ένα σταθερό επενδυτικό περιβάλλον. Διαβάζετε σωστά. Είναι σαν να μιλάει ένας οποιοσδήποτε αστός πολιτικός.
Λένε ότι η διαφορά τους πλέον είναι στην συνταγή. Ότι αυτοί θα το κάνουν χωρίς να επιβάλλουν λιτότητα στην κοινωνία. Και τι εννοούν; Ότι θα επαναφέρουν τον κατώτατο μισθό εκεί που ήταν παλαιότερα. Δεν δεσμεύονται για μισθούς και συντάξεις. Αν αυτή είναι η διαφορά της λιτότητας με τη μη λιτότητα...
Είναι σαφές ότι μέρα με την ημέρα γίνονται όλο και πιο πραγματιστές. Όσο έρχονται πιο κοντά στο «καθήκον» να κυβερνήσουν, η πολιτική τους προσαρμόζεται σε μοντέλα που μπορούν να σταθούν μέσα στον κόσμο που ζούμε. Το θέμα όμως είναι αν μπορούν πλέον να πείσουν τις αγορές ότι δεν αποτελούν κίνδυνο για το σύστημα.
Το κακό είναι ότι οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις έχουν καλλιεργήσει τον λαϊκισμό όλα τα προηγούμενα χρόνια. Να μην ξεχνάμε τους νεαρούς και τις νεαρές που πέταγαν γιαούρτια σε πολιτικούς το 2009 - 2010. Την ρητορική για προδότες και κρεμάλες. Ρωτάμε, λοιπόν: Τι διαφορετικό λένε οι μνημονιακοί με τους σημερινούς αντιμνημονιακούς που πιστεύουν ότι βρίσκονται στον προθάλαμο της εξουσίας;
Για να αποφύγουν την ουσία της ερώτησης προσπαθούν να πείσουν το ακροατήριό τους ότι θα πετύχουν το ίδιο αποτέλεσμα με διαφορετικό μείγμα πολιτικής. Χωρίς λεφτά; Χωρίς χρήματα για επενδύσεις; Δύσκολο, αν όχι αδύνατο. Κι αυτό το γνωρίζουν. Δεν είναι χαζοί, αριστεροί δηλώνουν. Κι όπως όλοι εκείνοι που έχουν σπουδάσει στο μεγάλο σχολείο του Μαρξ ξέρουν και δύο πράγματα περισσότερα για την Οικονομία απ’ όσους δεν έχουν διαβάσει κάτι στην ζωή τους και δηλώνουν απλά και μόνο νοικοκυραίοι. Απόδειξη γι΄ αυτό, τα πόθεν έσχες των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι επενδύσεις τους είναι καλά μελετημένες. Περισσότερο δεν γινότανε.
Ο δρόμος για την ευημερία είναι ένας. Αυτό το έμαθαν ακόμη και οι Κινέζοι κομμουνιστές. Δεν υπάρχουν πολλά μείγματα πολιτικής, όσο και αν ψάξει κανείς. Υπάρχει εκείνο το μείγμα που σου επιτρέπει το διεθνές περιβάλλον σε σχέση με την θέση που έχεις στις διεθνείς αγορές και τα συμφέροντα που διακυβεύονται εκείνη την στιγμή. Κι αυτό το γνωρίζουν καλά οι σύντροφοι της αντίπερα όχθης.
ΠΗΓΗ capital.gr
Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014
Ας σταματήσει κάποια στιγμή αυτό το παραμύθι με τους αγανακτισμένους...
Στην Αργεντινή γίνονται αιματηρές συγκρούσεις. Απολογισμός 12 νεκροί. 13 χρόνια μετά τη χρεοκοπία οι άνθρωποι λεηλατούν τα σούπερ μάρκετ γιατί δεν έχουν να φάνε. Κι όμως κάποιοι μας έλεγαν μακάρι να κάναμε ό,τι η Αργεντινή. Στη Βενεζουέλα γίνονται διαδηλώσεις εναντίον της εγκληματικότητας. Οι δολοφονίες και οι ληστείες είναι οι περισσότερες στον κόσμο. Το νόμισμα υποτιμήθηκε 44%, μετά άλλο 32% κι αυτό που απέμεινε αλλάζεται στη μαύρη αγορά με δολάρια, 6 φορές κάτω από την επίσημη ισοτιμία. Μία από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες του κόσμου ζει εξαθλιωμένα. Κι όμως κάποιοι μας έλεγαν να ακολουθήσουμε το δρόμο της Βενεζουέλας και του Ισημερινού. Στην Ουκρανία, πάλι, γίνονται κάθε μέρα διαδηλώσεις. Οι Ουκρανοί πιέζουν την κυβέρνηση να προχωρήσει στη σύνδεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και να αψηφήσει τις αντιρρήσεις της Μόσχας. Αυτοί θέλουν να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εμείς τη θεωρούμε Δ΄ Ράιχ και κάποιοι μας προτρέπουν να την εγκαταλείψουμε.
Για όλο τον πλανήτη Γη, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η πιο δημοκρατική περιοχή του κόσμου, με τις περισσότερες κοινωνικές παροχές, τα πιο προστατευμένα εργασιακά δικαιώματα, τις μεγαλύτερες ελευθερίες, το κράτος δικαίου. Εμείς μιλάμε για Νταχάου και εργασιακό μεσαίωνα. Για Δ΄ Ράιχ και φούρνους της Μέρκελ. Για γενοκτονίες και ανθρωπιστικές καταστροφές. Ήταν τόσο καλύτερη η κατάσταση στην Ελλάδα, ώστε να θεωρούμε την Ευρώπη, τον παράδεισο δηλαδή συγκριτικά με τον υπόλοιπο κόσμο, στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου καταπατώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και διαλύεται η εργατική νομοθεσία; Φυσικά και είμαστε καλύτερα. Καλύτερα για ποιους όμως;
Παρακολουθώ την αγαπημένη μου αντιμνημονιακή εφημερίδα. Αντιμνημονιακή, βέβαια, ονομάζουμε συνήθως την εφημερίδα που δεν πληρώνει τους εργαζόμενους, που δεν έχει πληρώσει τις αποζημιώσεις, που φέσωσε τα ασφαλιστικά ταμεία, την εφορία, το κράτος, και τα χρέη της τα πληρώνουμε εμείς. Και γι’ αυτό κατηγορεί καθημερινά την τρόικα, την Ευρώπη, τα μνημόνια και την κακούργα κοινωνία. Η εφημερίδα μέρα παρά μέρα γράφει για αυτοκτονίες, γενοκτονίες, κατοχές και θυσίες του ελληνικού λαού. Τις μονές μέρες. Τις ζυγές μέρες, με τα ίδια πρωτοσέλιδα και τους τεράστιους τίτλους, γράφει Σύνταξη με 25ετία στο Δημόσιο, Σύνταξη στα 52 για τις γυναίκες, σύνταξη στα 50 για τους γονείς ανήλικων τέκνων, πώς θα βγείτε στη σύνταξη στα 58.
Είναι μια περίεργη γενοκτονία αυτή που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Βγάζει υγιέστατους 50ρηδες στη σύνταξη, συνεχίζει να κάνει 10δες χιλιάδες προσλήψεις στο δημόσιο, ενώ θρηνεί 4 χρόνια για τις απολύσεις που δεν γίνονται και πληρώνει 100 εκατομμύρια πλασματικές υπερωρίες στην πολιτική αεροπορία. Η ίδια εφημερίδα, που θρηνεί επίσης για την ακρίβεια και την αδυναμία των φτωχών στρωμάτων να αγοράσουν τα στοιχειώδη, μόλις τίθεται το ζήτημα να καταργηθούν οι ίσαμε 300 φόροι υπέρ τρίτων ανακαλύπτει ότι αυτό εγκυμονεί κίνδυνο για τα ταμεία. Ποια ταμεία; Τα ευγενή, φυσικά.
Έτσι σιγά-σιγά αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ποιοι είμαστε καλύτερα από την Ευρώπη και γιατί μόνο εμείς απ’ όλο τον κόσμο παράλογα θεωρούμε ότι είναι εις βάρος μας η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν δεις προσεκτικά όλα αυτά που υπερασπιζόμαστε τόσα χρόνια, όλα τα «κεκτημένα» για τα οποία διαδηλώνουμε, θα αντιληφθείς ένα πράγμα: ότι δεν είναι για όλους. Δεν βγαίνουμε όλοι στη σύνταξη στα 50, δεν δουλεύουμε όλοι σε δουλειές που δεν αξιολογείται η απόδοσή μας, δεν παίρνουμε όλοι μισθό ακόμα κι αν είμαστε αργόμισθοι, δεν πληρώνει η κοινωνία με φόρους υπέρ τρίτων τη σύνταξή μας, δεν παίρνουμε όλοι σύνταξη μεγαλύτερη από το μισθό μας, δεν έχουμε όλοι φοροαπαλλαγή, δεν αναπληρώνουμε όλοι τις μειώσεις μισθών με πλασματικές υπερωρίες, δεν αποφασίζουμε όλοι με δική μας απόφαση το ύψος των μισθών μας, δεν μας ορίζει το κράτος εγγυημένο ποσοστό κέρδους, δεν δουλεύουμε 16 ώρες τη βδομάδα, δεν φοροδιαφεύγουμε ανενόχλητοι, δεν παίρνουμε «όλα τα λεφτά όλα τα κιλά». Τα κεκτημένα μας, δηλαδή, είναι προνόμια.
Εμείς, όλοι αυτοί, εννοείται είμαστε αγανακτισμένοι. Γιατί πουθενά στον κόσμο, ούτε στο πιο δίκαιο και προστατευμένο τμήμα του, την Ευρώπη, δεν υπήρχαν τέτοιες πολυτελείς συνθήκες διαβίωσης. Και πιστεύουμε ότι αν κατηγορήσουμε την Ευρώπη, αν καταγγείλουμε τη Μέρκελ, αν επιστρέψουμε στη δραχμή, θα τα διατηρήσουμε. Χωρίς καμία παραγωγική αντιστοιχία να δικαιολογεί τα «κεκτημένα» μας. Απλώς επειδή τα είχαμε κατακτήσει. Τα δυσάρεστα νέα είναι ότι δεν γίνεται.
Η κρίσιμη όμως φράση στην ιστορία είναι το «όχι όλοι». Δεν τα είχαμε όλοι. Όλα αυτά τα κεκτημένα κάποιοι άλλοι τα πλήρωναν. Και αν πριν με τα δανεικά δεν φαινόταν τόσο καθαρά, τώρα χωρίς τα δανεικά φαίνεται ξεκάθαρα. Γιατί για κάποιους είναι καλό να βγουν στη σύνταξη στα 50. Που και για αυτό αμφιβάλλω, αλλά ας πούμε. Όμως αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά τους θα βρουν χρεοκοπημένα ταμεία και δεν θα ’χουν ασφάλιση και σύνταξη. Κάποιοι παίρνουν συντάξεις απίθανες για το σημερινό επίπεδο μισθών. Όμως αυτό σημαίνει ότι οι νέοι εργαζόμενοι των 586 ευρώ θα πληρώνουν με τις κρατήσεις τους τις συντάξεις 3.000 των πατεράδων τους.
Κάποιοι μια χαρά μπορεί να διαδηλώνουν εναντίον της «αξιολόγησης», αυτής της «δυτικής συνωμοσίας του νεοφιλελευθερισμού». Αλλά αυτό σημαίνει ότι οι νέοι με τα προσόντα δεν θα βρίσκουν δουλειά γιατί το σύστημα προστατεύει την επετηρίδα, τη μετριότητα, την αργομισθία. Κάποιοι θέλουν να διατηρήσουν τις άκοπες μη παραγωγικές θέσεις τους σε φορείς της πλάκας, όπως η Διεθνής Ακαδημία Ελευθερίας και ο Γέρος του Μοριά. Όμως αυτό σημαίνει ότι οι φόροι για να συντηρήσουν τους ανύπαρκτους οργανισμούς θα βάλουν λουκέτο σε χιλιάδες μαγαζιά. Κάποιοι δεν θέλουν να πληρώσουν ούτε 1 ευρώ το στρέμμα φόρο. Αλλά αυτό σημαίνει ότι οι άλλοι θα πληρώσουν για τα δυαράκια τους στην πόλη τα διπλάσια.
Γι’ αυτό, επειδή μεταξύ μας είμαστε και γνωριζόμαστε όλοι, ας σταματήσει κάποια στιγμή αυτό το παραμύθι με τους αγανακτισμένους. Με τους αντιμνημονιακούς και τους μνημονιακούς, τους δεξιούς κι αριστερούς, τους φίλους του λαού και τους «αντισυστημικούς», τους επαναστάτες και τους πατριώτες, τους οργισμένους με τους πολιτικούς και τους ψεκασμένους. Το πολιτικό σύστημα γιατί δεν μας αρέσει; Πότε ήταν κακό; Όταν έδινε συντάξεις στα 50 ή τώρα που τις κόβει; Όταν έκανε δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις σε μη παραγωγικές θέσεις, όταν έδινε αυξήσεις, επιδόματα και πλαστές συντάξεις ήταν καλό και τώρα είναι κακό;
Μια αντίθεση υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα: Αυτοί που πιστεύουν, μάταια, ότι θα διατηρήσουν το συστηματάκι που μας χρεοκόπησε ζωντανό, και αυτοί που θέλουν να το αλλάξουν. Καταλαβαίνω τους ανθρώπους να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους ακόμα κι όταν αυτό είναι άδικο, ακόμα κι αν είναι μάταιο, όπως είναι τώρα. Αλλά να πουλάνε επανάσταση οι πιο σκληροί υπερασπιστές των προνομίων εις βάρος όλων των άλλων, καταντάει γελοίο.
ΠΗΓΗ athensvoice.gr
Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014
ΑΛΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΡΚΑ ΜΑΣ;...
Αν και μου έκανε μεγάλη εντύπωση, είπα να μην το σχολιάσω γιατί το θεώρησα από εξόφθαλμα γελοίο έως εντελώς εξωπραγματικό.
Βλέπω όμως να αναπαράγονται και να σχολιάζονται ασταμάτητα οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ μπροστά με διαφορά περίπου 3 μονάδων και δεν μπορώ πια να μην το σχολιάσω.
Ξεκαθαρίζω ότι εμμένω σταθερή στην άποψή μου.
Οι δημοσκοπήσεις με αφήνουν παντελώς αδιάφορη και τις θεωρώ αποκλειστικά και μόνο εργαλεία ψυχολογικής διαχείρισης μαζών.
Ας δεχθούμε όμως ότι οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, παρά τα όσα προβλήματα αξιοπιστίας μπορεί να έχουν, είναι σωστές και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα με σοβαρή προοπτική να μας κυβερνήσει.
Ερώτηση : ΠΟΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ;
Βλέπω όμως να αναπαράγονται και να σχολιάζονται ασταμάτητα οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ μπροστά με διαφορά περίπου 3 μονάδων και δεν μπορώ πια να μην το σχολιάσω.
Ξεκαθαρίζω ότι εμμένω σταθερή στην άποψή μου.
Οι δημοσκοπήσεις με αφήνουν παντελώς αδιάφορη και τις θεωρώ αποκλειστικά και μόνο εργαλεία ψυχολογικής διαχείρισης μαζών.
Ας δεχθούμε όμως ότι οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, παρά τα όσα προβλήματα αξιοπιστίας μπορεί να έχουν, είναι σωστές και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα με σοβαρή προοπτική να μας κυβερνήσει.
Ερώτηση : ΠΟΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι
σαφές ότι μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ του
Διαμαντόπουλου/παπα-σούρα/αναρχικού/βουλευτή των 930 ψήφων και όχι για
τον ΣΥΡΙΖΑ του Τατσόπουλου που μας τελείωσε άδοξα!
Αλλά... ΠΟΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Σταθάκη που αποκάλυψε ότι το “επαχθές” χρέος που μπορεί να διαγραφεί είναι μόλις το 5% ενώ πάνω από το 90% είναι “παραδοσιακό” χρέος και δεν υπάρχει νόμιμη διαδικασία για να αμφισβητηθεί... ή ο ΣΥΡΙΖΑ του Σκουρλέτη ο οποίος “διευκρινίζει” ότι ο Σταθάκης αναφέρεται στην νομική προσέγγιση του θέματος ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαγράψει το χρέος με “πολιτικούς όρους”;
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Λαφαζάνη της αριστερής πλατφόρμας που συχνά αναφέρεται στην “εκτός ευρώ Ελλάδα”... ή ο ΣΥΡΙΖΑ του Μηλιού που υποστηρίζει την παραμονή στο ευρώ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ που θα σκίσει... θα ακυρώσει... ή θα επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο;
Ή μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ της “Κομμουνιστικής Τάσης” του;
Ποια είναι αυτή θα μου πείτε...
Κι εγώ δεν είχα ασχοληθεί και πολύ με τους συγκεκριμένους, μέχρι που ένας φίλος μου έφερε ένα δημοσίευμα από το Πρώτο Θέμα της περασμένης Κυριακής.
Εκεί λοιπόν, οι Στ. Καραγιαννόπουλος και Ορ. Δούλος -μέλη της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ!- παρουσίαζαν την “Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ”, το “ρεύμα του γνήσιου επαναστατικού μαρξισμού"(!) και το “επαναστατικό” πρόγραμμά τους.
Για να είναι κοτζάμ “Τάση” (με “Τ” κεφαλαίο) και να εκπροσωπείται στην ΚΕ του κόμματος, προφανώς υπολογίζουν ότι έχει υποστηρικτές και άρα... ψήφους!
Αυτοί οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ όμως, περιμένουν ότι μετά τις εκλογές θα υπάρξει μία “αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ” που θα εφαρμόζει το δικό τους “ολοκληρωμένο επαναστατικό πρόγραμμα” δηλαδή...
- Ανατροπή του Ευρωπαϊκού καπιταλισμού και δημιουργία των ΕΣΠΕ (Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης)!
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Λαφαζάνη της αριστερής πλατφόρμας που συχνά αναφέρεται στην “εκτός ευρώ Ελλάδα”... ή ο ΣΥΡΙΖΑ του Μηλιού που υποστηρίζει την παραμονή στο ευρώ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ που θα σκίσει... θα ακυρώσει... ή θα επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο;
Ή μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ της “Κομμουνιστικής Τάσης” του;
Ποια είναι αυτή θα μου πείτε...
Κι εγώ δεν είχα ασχοληθεί και πολύ με τους συγκεκριμένους, μέχρι που ένας φίλος μου έφερε ένα δημοσίευμα από το Πρώτο Θέμα της περασμένης Κυριακής.
Εκεί λοιπόν, οι Στ. Καραγιαννόπουλος και Ορ. Δούλος -μέλη της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ!- παρουσίαζαν την “Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ”, το “ρεύμα του γνήσιου επαναστατικού μαρξισμού"(!) και το “επαναστατικό” πρόγραμμά τους.
Για να είναι κοτζάμ “Τάση” (με “Τ” κεφαλαίο) και να εκπροσωπείται στην ΚΕ του κόμματος, προφανώς υπολογίζουν ότι έχει υποστηρικτές και άρα... ψήφους!
Αυτοί οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ όμως, περιμένουν ότι μετά τις εκλογές θα υπάρξει μία “αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ” που θα εφαρμόζει το δικό τους “ολοκληρωμένο επαναστατικό πρόγραμμα” δηλαδή...
- Ανατροπή του Ευρωπαϊκού καπιταλισμού και δημιουργία των ΕΣΠΕ (Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης)!
- Η ανάπτυξη θα έρθει μέσω της “διεθνούς νίκης του σοσιαλισμού” και θα υπάρχει “γνήσιος εργατικός έλεγχος στις επιχειρήσεις”, δηλαδή “η κυβέρνηση της αριστεράς θα δώσει το δικαίωμα στους εργαζόμενους να ελέγξουν τα βιβλία των επιχειρήσεων για να αποκαλύψουν απάτες, σκάνδαλα και φοροδιαφυγή” διαφορετικά “αν οι επιχειρήσεις δεν συμμορφωθούν θα κοινωνικοποιηθούν”!
- Φυσικά θέλουν “εθνικό νόμισμα” αλλά... “όταν η αριστερά πάρει τις κυβερνήσεις μεγάλου τμήματος ή όλης της ηπείρου θα ενοποιήσει την Ευρώπη γύρω από ένα άλλο ενιαίο νόμισμα”!
- Οι φαντάροι θα υπερασπίζονται “με το όπλο στο χέρι” τις κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις του λαού της χώρας ώστε να έχουμε την “ειρηνική κυριαρχία μίας γνήσιας επανάστασης”!
- Θα υπάρξει πλήρης “εκδημοκρατισμός” των σωμάτων ασφαλείας όπου ο “έλεγχος τους θα υπαχθεί στις μαζικές λαϊκές οργανώσεις” και -επί λέξη-
“Τα επίλεκτα μέλη των μαζικών εργατικών οργανώσεων που θέλουν να προστατεύσουν τις επαναστατικές κατακτήσεις, τις οποίες θα θεμελιώσει μία αριστερή κυβέρνηση, θα το κάνουν με τη φυσική τους παρουσία και τη φυσική τους πάλη, Αντί της Αστυνομίας θα υπάρχει ένα άλλο Σώμα που θα φέρει κάποια διακριτικά και θα τηρεί πραγματικά την τάξη, εγγυώμενο τις δημοκρατικές κατακτήσεις μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης.”
- Και βέβαια... 75% φορολόγηση στους Έλληνες εκατομμυριούχους (αν και δεν διευκρίνισαν εάν αυτό αφορά και τον Τσουκαλά)!
Η “Κομμουνιστική Τάση” λοιπόν (πιστοί του Λένιν και του Τρότσκι) “στεγάζεται” στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί “είναι ένας χώρος που συγκεντρώνει πολλά διαφορετικά ρεύματα, πολιτικά και ιδεολογικά”.
Και εγώ ξαναρωτώ... ΠΟΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ;
Αυτό το συνονθύλευμα απόψεων, τάσεων, επαναστάσεων, λύσεων, προγραμμάτων, κλπ, που ουδεμία σχέση έχουν μεταξύ τους, με κάνουν να φαντάζομαι τον Τσίπρα ως άλλη Βουγιουκλάκη να φωνάζει στην Κουμουνδούρου... “άλλος για την βάρκα μας;”.
Μόνο που ο καθένας θέλει να πάει την βάρκα αλλού!
Πάντως σε περίπτωση εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι και πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω γιατί κάποιος ψηφίζει έναν αχταρμά και τι προσδοκά μ'αυτό, αλλά και να προβλέψω τις αντιδράσεις του σε περίπτωση που δεν του βγει όπως το περιμένει.
Με λίγα λόγια “σύντροφοι”...
Καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσετε τις θέσεις, τις απόψεις και το πρόγραμμά σας και αυτό να γίνει κατανοητό από όλους γιατί διαφορετικά, όπως “απειλείτε” τώρα την κυβέρνηση ότι δεν θα μπορεί να κυκλοφορήσει ελεύθερη γιατί θα την κυνηγήσει ο “λαός της αντιπολίτευσης”, ίσως “αύριο” να σας συμβεί το ίδιο και μάλιστα να σας κυνηγούν οι δικοί σας γιατί πάτε την βάρκα αλλού!
Η “Κομμουνιστική Τάση” λοιπόν (πιστοί του Λένιν και του Τρότσκι) “στεγάζεται” στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί “είναι ένας χώρος που συγκεντρώνει πολλά διαφορετικά ρεύματα, πολιτικά και ιδεολογικά”.
Και εγώ ξαναρωτώ... ΠΟΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ;
Αυτό το συνονθύλευμα απόψεων, τάσεων, επαναστάσεων, λύσεων, προγραμμάτων, κλπ, που ουδεμία σχέση έχουν μεταξύ τους, με κάνουν να φαντάζομαι τον Τσίπρα ως άλλη Βουγιουκλάκη να φωνάζει στην Κουμουνδούρου... “άλλος για την βάρκα μας;”.
Μόνο που ο καθένας θέλει να πάει την βάρκα αλλού!
Πάντως σε περίπτωση εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι και πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω γιατί κάποιος ψηφίζει έναν αχταρμά και τι προσδοκά μ'αυτό, αλλά και να προβλέψω τις αντιδράσεις του σε περίπτωση που δεν του βγει όπως το περιμένει.
Με λίγα λόγια “σύντροφοι”...
Καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσετε τις θέσεις, τις απόψεις και το πρόγραμμά σας και αυτό να γίνει κατανοητό από όλους γιατί διαφορετικά, όπως “απειλείτε” τώρα την κυβέρνηση ότι δεν θα μπορεί να κυκλοφορήσει ελεύθερη γιατί θα την κυνηγήσει ο “λαός της αντιπολίτευσης”, ίσως “αύριο” να σας συμβεί το ίδιο και μάλιστα να σας κυνηγούν οι δικοί σας γιατί πάτε την βάρκα αλλού!
Απλή κοινή λογική... “σύντροφοι”!
Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014
Φαντάσου αν...
του Γιάννη ΔΙΟΝΑΤΟΥ
Τα νούμερα από τις μίζες στα εξοπλιστικά και από τα δάνεια που δίνονταν από το Τ.Τ. χωρίς κάποιες ουσιαστικές εξασφαλίσεις ζαλίζουν, αλλά ταυτόχρονα προκαλούν θλίψη στην σκέψη και μόνο τι θα μπορούσε να είχε ή καλύτερα που θα μπορούσε να βρίσκονται η χώρα αυτή αν κάποιοι έκαναν την δουλειά τους όπως όφειλαν.
Τι θα είχε συμβεί αν όλοι αυτοί δεν είχαν – μόνο – στο μυαλό τους για το πώς θα "φάνε" και κυρίως για το πόσα θα "φάνε";
Τι θα είχε συμβεί αν το μόνο που ένοιαζε όλους αυτούς δεν ήταν πως θα "φουσκώνουν" τους προσωπικούς λογαριασμούς και πώς θα κρύψουν αυτά τα χρήματα που κέρδιζαν παράνομα;
Τι θα είχε συμβεί αν γνωστοί, φίλοι, συγγενείς δεν είχαν πάντα το πρώτο λόγο έναντι αυτού που προσπαθούσε μόνος χωρίς να έχει στο μυαλό του την λαμογιά και το γλύψιμο;
Τι θα είχα συμβεί αν τα χρήματα των επιδοτήσεων κατέληγαν τελικά στην παραγωγή και οχι στις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες και στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ;
Τι θα είχε συμβεί αν τα δάνεια του ΤΤ μοιράζονταν δίκαια - έστω και μέρος αυτών - σε κάποιες 100άδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ξαφνικά το πιστωτικό σύστημα της χώρας ξέχασε;
Τι θα είχε συμβεί αν οι πολιτικοί φρόντιζαν να ήταν για κάποιο διάστημα τουλάχιστον πολιτικοί και όχι επιχειρηματίες πολιτικοί;
Τι θα είχε συμβεί αν οι πολίτες κάποια στιγμή ξύπναγαν από τον λήθαργο που βρίσκονταν και αντιδρούσαν;
Το πιθανότερο σε αυτά τα αν - τα οποία πιθανόν να είναι λίγα, αλλά ενδεικτικά - η χώρα σήμερα να ήταν σημείο αναφοράς και να αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση. Να έλεγαν οι άλλοι "ας γίνουμε σαν την Ελλάδα" και όχι πάντα η Ελλάδα να προσπαθεί να γίνει κάτι άλλο όπως πχ. "Δανία του Νότου".
Το πρόβλημα ωστόσο είναι αγαπητοί ότι πολλά "αν" ακόμη δεν αποτελούν τροχοπέδη, αλλά κανόνα στην καθημερινότητα της χώρας αυτής, που δίκαια ή άδικα κάποιοι θεωρούν την ομορφότερη του κόσμου.
ΠΗΓΗ ΕΜΕΑ
Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014
ΕΝΑ ΣΚΙΤΣΟ... ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ...
Για ευνόητους λόγους δεν μπορώ να χαρακτηρίσω το παρακάτω σκίτσο ως "γελοιογραφία".
Είναι όμως -μακράν- το πιο πετυχημένο που είδα σήμερα...
 |
| ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ |
ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΝΕΟΣ ΗΓΕΤΗΣ!...
Τρέμε Τσίπρα!
Τρέμε Καμμένε!
Ο ηγέτης της “επανάστασης” βρέθηκε!
Μέσα σε δύο μόλις 24ωρα “κέρδισε” διάφορους τίτλους και χαρακτηρισμούς όπως “πρόσωπο σύμβολο”, “ενωτικός ηγέτης” κλπ, λέγοντας τα ίδια που λέτε κι εσείς διανθισμένα με “ποτάμια αίματος” αντί για απλά λιντσαρίσματα.
Εγώ πάντως, θα τσαντιζόμουν αν ήμουν στην θέση σας.
Έχετε κάνει όλη τη δουλειά τόσο καιρό ανεβάζοντας τους τόνους μιλώντας για “δοσίλογους”, “προδότες”, “πουλημένους”, κρεμάλες, γουναράδικα, λιντσαρίσματα, κλπ και εμφανίζεται από το πουθενά ένας βαψομαλλιάς ξεπεσμένος “επαναστάτης” που όμως διαθέτει “περγαμηνές” και “γαλόνια”, για να πατήσει στην δική σας προετοιμασία για “επανάσταση” και να νομιμοποιήσει στην συνείδηση κάποιων πολιτών την δική του εγκληματική δράση.
Δεν μπορεί ο βαψομαλλιάς ξεπεσμένος “επαναστάτης” που πουλάει μούρη πολιτικού κρατούμενου, πρώην φυλακισμένος όπως πολλοί μεγάλοι ηγέτες (βλέπε Μαντέλα, Ερντογάν, κλπ), με προϋπηρεσία και “ένσημα” δεκαετιών στον “αγώνα” και την “επανάσταση”, να καπηλεύεται τους κόπους και τους αγώνες σας.
Ντροπή!
Βέβαια, έχει κάποιο πρόβλημα με την επικοινωνία.
Παρόλη την δωρεάν διαφήμιση από όλα τα ΜΜΕ και τα blogs, δυστυχώς φαίνεται να του λείπει το πάθος στην ομιλία και οι κορώνες, αλλά αφού -όπως φαίνεται- ξέρει ανάγνωση, θα τα μάθει και τα υπόλοιπα.
Και για να σοβαρευτούμε λίγο...
Ο Ξηρός δεν είναι “πολιτικός κρατούμενος” ούτε καταδικάστηκε για τις ιδέες του ή τις πολιτικές του πεποιθήσεις.
Είναι δολοφόνος, εγκληματίας του κοινού ποινικού δικαίου και καταδικάστηκε για τις πράξεις του!
Ανέκαθεν η 17Ν επεδίωκε λαϊκή νομιμοποίηση.
Κάποια από αυτά που έγραφε στις προκηρύξεις της αλλά και η επιλογή των στόχων της γινόταν (και;) με γνώμονα την μικρότερη δυνατή αντίδραση και την μεγαλύτερη δυνατή λαϊκή αποδοχή.
Αυτή τη φορά, λόγω της υπάρχουσας κατάστασης και της ρητορικής της αντιπολίτευσης, γίνεται λίγο πιο εύκολη η “νομιμοποίηση” της νέας 17Ν στην συνείδηση των οργισμένων, αγανακτισμένων, πεινασμένων, κλπ... ανεγκέφαλων... πολιτών!
Ήδη, με το “διάγγελμα” Ξηρού, άρχισαν να ακούγονται διάφορες φωνές... γελοίων και ηλιθίων... πολιτών που αναρωτιούνται ποιος φταίει και υπάρχει τρομοκρατία στην Ελλάδα ή που δηλώνουν” ότι το κράτος είναι χειρότερος τρομοκράτης από την 17Ν και τον Ξηρό και η κυβέρνηση ευθύνεται για περισσότερους θανάτους από την τρομοκρατία στην χώρα μας.
Το απαύγασμα της παράνοιας και της ηλιθιότητας!
Βγαίνει και ο δικηγόρος του, ο οποίος αυτοδιαφημίζεται στους κύκλους της τρομοκρατίας, και δηλώνει με στόμφο ότι ο Ξηρός κάνει “κατάθεση ψυχής” και “λέει αυτά που λέει όλη η Ελλάδα” και, όχι μόνο δεν διαγράφεται από τον δικηγορικό σύλλογο, αλλά φαίνεται ότι έχει και “ελευθέρας” στα ΜΜΕ!
Εγώ πάντως, με το φτωχό μου μυαλουδάκι, είμαι βέβαιη ότι στόχος του “διαγγέλματος” και των συνεχόμενων εμφανίσεων Ραγκούση είναι το... recruiting!
Προφανώς είναι λίγοι και ανοργάνωτοι και προσπαθούν να μαζέψουν “κουζουλοκόπελα” (που λέμε και στην Κρήτη) για να τα οργανώσουν υπό την σκέπη της ν17Ν ώστε να γίνουν πολλοί.
Και ένα τελευταίο...
Επειδή όπως φαίνεται έχουμε δει τις ίδιες αστυνομικές ταινίες με τον Γιωτόπουλο, αυτόν που μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα στην φυλακή, να επισκέπτεται ανενόχλητος άλλες πτέρυγες και να περνάει ζωή και κότα πίσω από τα σίδερα... εγώ δεν θα τον εμπιστευόμουν!
Ίσως έτσι να δικαιολογείται η παραμονή του διευθυντή των φυλακών και των “σωφρονιστικών υπαλλήλων” στις θέσεις τους παρά τα όσα ακούγονται.
Τις δηλώσεις Γλέζου δεν θα τις σχολιάσω καν.
Άλλωστε... γήρας ου γαρ έρχεται μόνον.
Εύχομαι, μέσα σε όλη αυτή την παράνοια, να επικρατήσει η...
απλή κοινή λογική...
γιατί όταν μιλάμε για ποινικά αδικήματα δεν χωράνε δικαιολογίες ή ανοχή!
ΥΓ : Το indymedia παραμένει εν λειτουργία μέσω κρατικού πανεπιστημιακού server.
Ούτε τώρα θα γίνει κάτι με αυτό;;;...
Τρέμε Καμμένε!
Ο ηγέτης της “επανάστασης” βρέθηκε!
Μέσα σε δύο μόλις 24ωρα “κέρδισε” διάφορους τίτλους και χαρακτηρισμούς όπως “πρόσωπο σύμβολο”, “ενωτικός ηγέτης” κλπ, λέγοντας τα ίδια που λέτε κι εσείς διανθισμένα με “ποτάμια αίματος” αντί για απλά λιντσαρίσματα.
Εγώ πάντως, θα τσαντιζόμουν αν ήμουν στην θέση σας.
Έχετε κάνει όλη τη δουλειά τόσο καιρό ανεβάζοντας τους τόνους μιλώντας για “δοσίλογους”, “προδότες”, “πουλημένους”, κρεμάλες, γουναράδικα, λιντσαρίσματα, κλπ και εμφανίζεται από το πουθενά ένας βαψομαλλιάς ξεπεσμένος “επαναστάτης” που όμως διαθέτει “περγαμηνές” και “γαλόνια”, για να πατήσει στην δική σας προετοιμασία για “επανάσταση” και να νομιμοποιήσει στην συνείδηση κάποιων πολιτών την δική του εγκληματική δράση.
Δεν μπορεί ο βαψομαλλιάς ξεπεσμένος “επαναστάτης” που πουλάει μούρη πολιτικού κρατούμενου, πρώην φυλακισμένος όπως πολλοί μεγάλοι ηγέτες (βλέπε Μαντέλα, Ερντογάν, κλπ), με προϋπηρεσία και “ένσημα” δεκαετιών στον “αγώνα” και την “επανάσταση”, να καπηλεύεται τους κόπους και τους αγώνες σας.
Ντροπή!
Βέβαια, έχει κάποιο πρόβλημα με την επικοινωνία.
Παρόλη την δωρεάν διαφήμιση από όλα τα ΜΜΕ και τα blogs, δυστυχώς φαίνεται να του λείπει το πάθος στην ομιλία και οι κορώνες, αλλά αφού -όπως φαίνεται- ξέρει ανάγνωση, θα τα μάθει και τα υπόλοιπα.
Και για να σοβαρευτούμε λίγο...
Ο Ξηρός δεν είναι “πολιτικός κρατούμενος” ούτε καταδικάστηκε για τις ιδέες του ή τις πολιτικές του πεποιθήσεις.
Είναι δολοφόνος, εγκληματίας του κοινού ποινικού δικαίου και καταδικάστηκε για τις πράξεις του!
Ανέκαθεν η 17Ν επεδίωκε λαϊκή νομιμοποίηση.
Κάποια από αυτά που έγραφε στις προκηρύξεις της αλλά και η επιλογή των στόχων της γινόταν (και;) με γνώμονα την μικρότερη δυνατή αντίδραση και την μεγαλύτερη δυνατή λαϊκή αποδοχή.
Αυτή τη φορά, λόγω της υπάρχουσας κατάστασης και της ρητορικής της αντιπολίτευσης, γίνεται λίγο πιο εύκολη η “νομιμοποίηση” της νέας 17Ν στην συνείδηση των οργισμένων, αγανακτισμένων, πεινασμένων, κλπ... ανεγκέφαλων... πολιτών!
Ήδη, με το “διάγγελμα” Ξηρού, άρχισαν να ακούγονται διάφορες φωνές... γελοίων και ηλιθίων... πολιτών που αναρωτιούνται ποιος φταίει και υπάρχει τρομοκρατία στην Ελλάδα ή που δηλώνουν” ότι το κράτος είναι χειρότερος τρομοκράτης από την 17Ν και τον Ξηρό και η κυβέρνηση ευθύνεται για περισσότερους θανάτους από την τρομοκρατία στην χώρα μας.
Το απαύγασμα της παράνοιας και της ηλιθιότητας!
Βγαίνει και ο δικηγόρος του, ο οποίος αυτοδιαφημίζεται στους κύκλους της τρομοκρατίας, και δηλώνει με στόμφο ότι ο Ξηρός κάνει “κατάθεση ψυχής” και “λέει αυτά που λέει όλη η Ελλάδα” και, όχι μόνο δεν διαγράφεται από τον δικηγορικό σύλλογο, αλλά φαίνεται ότι έχει και “ελευθέρας” στα ΜΜΕ!
Εγώ πάντως, με το φτωχό μου μυαλουδάκι, είμαι βέβαιη ότι στόχος του “διαγγέλματος” και των συνεχόμενων εμφανίσεων Ραγκούση είναι το... recruiting!
Προφανώς είναι λίγοι και ανοργάνωτοι και προσπαθούν να μαζέψουν “κουζουλοκόπελα” (που λέμε και στην Κρήτη) για να τα οργανώσουν υπό την σκέπη της ν17Ν ώστε να γίνουν πολλοί.
Και ένα τελευταίο...
Επειδή όπως φαίνεται έχουμε δει τις ίδιες αστυνομικές ταινίες με τον Γιωτόπουλο, αυτόν που μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα στην φυλακή, να επισκέπτεται ανενόχλητος άλλες πτέρυγες και να περνάει ζωή και κότα πίσω από τα σίδερα... εγώ δεν θα τον εμπιστευόμουν!
Ίσως έτσι να δικαιολογείται η παραμονή του διευθυντή των φυλακών και των “σωφρονιστικών υπαλλήλων” στις θέσεις τους παρά τα όσα ακούγονται.
Τις δηλώσεις Γλέζου δεν θα τις σχολιάσω καν.
Άλλωστε... γήρας ου γαρ έρχεται μόνον.
Εύχομαι, μέσα σε όλη αυτή την παράνοια, να επικρατήσει η...
απλή κοινή λογική...
γιατί όταν μιλάμε για ποινικά αδικήματα δεν χωράνε δικαιολογίες ή ανοχή!
ΥΓ : Το indymedia παραμένει εν λειτουργία μέσω κρατικού πανεπιστημιακού server.
Ούτε τώρα θα γίνει κάτι με αυτό;;;...
Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014
Ο μάντης Κορκίδης...
Γράφει η Χριστίνα Ταχιάου
Κυριακή μεσημέρι, στις 15.18, δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική σελίδα των "Νέων" το εξής: «Χλιαρή» η κίνηση στα καταστήματα την πρώτη Κυριακή των χειμερινών εκπτώσεων.» Στις 16:54, απόγευμα Κυριακής, δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της Ναυτεμπορικής αυτό : «ΕΣΕΕ: Δεν εντυπωσίασε ο τζίρος της Κυριακής». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου Βασίλης Κορκίδης, λέει επί λέξει: «Ο τζίρος της Κυριακής για άλλη μία φορά δεν εντυπωσίασε, αφού δεν διέφερε σε πωλήσεις από μια καθημερινή», ωστόσο «Η πρώτη και μόνη Κυριακή των χειμερινών εκπτώσεων με ανοικτά τα εμπορικά καταστήματα, σε συνδυασμό με την Παρασκευή του Αγίου Αντωνίου και το Σάββατο του Αγίου Αθανασίου, συνέθεσαν ένα ενδιαφέρον τριήμερο εμπορικής κίνησης, κυρίως λόγω των δώρων, των δύο συνεχόμενων ονομαστικών εορτών» κι επίσης «η πρώτη εβδομάδα της περιόδου των εκπτώσεων που μόλις ολοκληρώθηκε κινήθηκε περίπου στα περσινά επίπεδα» και συμπλήρωσε πως «τουλάχιστον οι πρώτες ενδείξεις επισκεψιμότητας είναι σχετικά ενθαρρυντικές». Παράλληλα, «ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ εμφανίστηκε ικανοποιημένος για την ομαλή λειτουργία των καταστημάτων, παρά τις αντιδράσεις μερίδας του εμπορικού κλάδου για το κυριακάτικο άνοιγμα.».
Μεγάλη γάτα ο κ. Κορκίδης, δεν μπορείς να πεις… Ικανοποιεί τους πάντες με τις δηλώσεις του. Πρώτα, τους αντιδρώντες –ο τζίρος της Κυριακής για άλλη μια φορά δεν εντυπωσίασε. Μετά, τους πιο ικανοποιημένους από τον τζίρο τους –οι τρεις μέρες συνέθεσαν ένα ενδιαφέρον τριήμερο. Κατόπιν, δίνει μια ένεση αισιοδοξίας –σχετικά ενθαρρυντικές οι πρώτες ενδείξεις ενώ παραδέχεται ότι υπήρξαν αντιδράσεις, αλλά ο κλάδος αντέδρασε ομαλά.
Πυθία σκέτη. Ήξεις αφήξεις. Οι δηλώσεις του κ. Κορκίδη σπανίως έχουν μια ανάγνωση: καθένας θα βρει κάτι να συμφωνήσει, ίσως για να ξεχάσει ότι θα βρει και κάτι να διαφωνήσει.
Θα μου πεις, καλά κάνει ο άνθρωπος κι εκφράζει επιφυλάξεις –και θα συμφωνήσω. Θα σου πω, όμως, κι εγώ: και πού ξέρει ο κ. Κορκίδης στις 2 ή στις 3 της Κυριακής πώς κινήθηκε ο τζίρος των καταστημάτων;
Η απορία αυτή μου γεννήθηκε τη δεύτερη μέρα του 2014 όταν, έκπληκτη, πρωί-πρωί, είδα αυτό το δημοσίευμα σχετικά με τον μειωμένο τζίρο των εμπορικών καταστημάτων κατά 10% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2012 και την αναφορά ότι ο τζίρος τον Δεκέμβριο του 2013 κυμάνθηκε στα 6,8 δισ. ευρώ (το πλήρες άρθρο του κ. Κορκίδη βρίσκεται εδώ. Η αποστροφή σχετικά με την «επιλογή της συνεχούς υπερφορολόγησης από την Τρόικα» δε με εξέπληξε διότι, είπαμε, ο Μάντης Κορκίδης έχει πάντοτε μια κουβέντα για να ταυτιστεί ο καθένας μαζί του.
Η έκπληξή μου δεν είχε να κάνει τόσο πολύ με τα ακριβή στοιχεία περί του τζίρου και της μείωσης αυτού, όσο με το γεγονός ότι, Πρωτοχρονιάτικα, την 1η Ιανουαρίου του 2014, κάποιοι κάθισαν κι επεξεργάστηκαν στοιχεία τα οποία, προφανώς, πήραν το βράδυ της 31ης Δεκεμβρίου 2013. Δηλαδή, κάποιοι στην ΕΣΕΕ, αντί να κάνουν ρεβεγιόν, να παίζουν χαρτιά, να διασκεδάζουν, να τρώνε ή να κοιμούνται, δούλευαν.
Θέλησα να τους συγχαρώ. Έτσι, τηλεφώνησα στον κ. Κορκίδη στις 2 Ιανουαρίου, κι αφού του ευχήθηκα «Καλή χρονιά», ζήτησα να μάθω τη μέθοδο υπολογισμού του τζίρου. Ευγενέστατος, με παρέπεμψε στη διευθύντρια του Ινστιτούτου Εμπορίου της ΕΣΕΕ και, στις 2 το μεσημέρι της ίδιας ημέρας μίλησα μαζί της.
Ευγενέστατα, εκείνη μου εξήγησε ότι υπάρχει ένα δείγμα 3.000 επιχειρήσεων σε όλη την Ελλάδα, επιχειρήσεις–βαρόμετρα, από τις οποίες συνάγονται τα στοιχεία. Σωστή μέθοδος, έτσι συμβαίνει και σε «σοβαρές χώρες», σύμφωνα με φίλο ειδήμονα τον οποίον συμβουλεύτηκα αργότερα για το ζήτημα.
Ρώτησα, λοιπόν, τη συνομιλήτριά μου εάν -αν κατάλαβα καλά- στις 31/12/2013 οι 3.000 αυτές επιχειρήσεις ενημέρωσαν την ΕΣΕΕ για τον τζίρο τους. (Για όποιον πει «σιγά μην πάει να ψωνίσει κάποιος τελευταία μέρα του χρόνου», θα αναφέρω την περίπτωση παλιού μου φίλου ο οποίος στις 31/12/2004 είχε κάνει τον καλύτερο τζίρο όλης της χρονιάς στο κατάστημα υποδημάτων που διέθετε, ιστορία που έζησα από κοντά) Εκείνη δεν απάντησε ευθέως. «Μα, ξέρουμε, σας είπα. Έχουμε πείρα και ξέρουμε και μιλάμε με τα μαγαζιά». «Ναι», επέμεινα, «αλλά σας ξαναρωτάω: στις 31 Δεκεμβρίου ενημερωθήκατε από τα 3.000 καταστήματα του δείγματος και τα επεξεργαστήκατε άμεσα ώστε να είστε σε θέση να δώσετε τόσο ακριβή στοιχεία;». Ξανά «ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει στην αγορά, μιλάω καθημερινά στο τηλέφωνο με τους τρεις μεγάλους παπουτσάδες της χώρας και το παπούτσι, ξέρετε, είναι βαρόμετρο». «Ναι, αλλά πείτε μου: οι 3.000 επιχειρήσεις σας ενημέρωσαν στις 31/12 κι εσείς επεξεργαστήκατε τα στοιχεία;» Την πέμπτη φορά που επανέλαβα την ερώτηση, η συνομιλήτριά μου εκνευρίστηκε, μου καταλόγισε ότι την αμφισβητώ και μου έκλεισε το τηλέφωνο. Στο ενδιάμεσο, είχα ακούσει περί «μεγάλων αλυσίδων που ευνοούνται», περί «εργασιακών δικαιωμάτων και μισθών 400 ευρώ», περί «εσείς δηλαδή θέλετε μια κατάσταση Μεσαίωνα;» αλλά απάντηση στην ερώτησή μου εάν 3.000 καταστηματάρχες απ’ όλη την Ελλάδα έδωσαν με συνέπεια στοιχεία το απόγευμα της 31ης Δεκεμβρίου κι αν οι υπεράνθρωποι της ΕΣΕΕ τα επεξεργάστηκαν πρωτοχρονιάτικα, δεν πήρα.
Αυτό θυμήθηκα τώρα που διάβασα τις δηλώσεις Κορκίδη κι είπα να δημοσιοποιήσω το ρεπορτάζ μου σχετικά με τη μεθοδολογία της ΕΣΕΕ, χωρίς κανένα άλλο σχόλιο.
ΠΗΓΗ protagon.gr
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :
Την άποψη για το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή την έχω ήδη εκφράσει στο ιστολόγιο.
Επιμένω ότι ο κάθε καταστηματάρχης πρέπει να έχει την ευθύνη για το ωράριο λειτουργίας του καταστήματός του και να μπορεί να λειτουργεί οποιαδήποτε ημέρα και ώρα αυτός αποφασίσει ότι τον συμφέρει.
Στο παραπάνω κείμενο όμως, εκφράζεται κυρίως η αμφισβήτηση των στοιχείων που δίνονται κατά καιρούς από διάφορους φορείς και οργανισμούς και... συμφωνώ απολύτως!
Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη σε τέτοια στοιχεία από όπου κι αν προέρχονται!
Είναι γνωστό πως μπορεί ο καθένας να "παίξει" με το δείγμα της μέτρησης και να κάνει στοχευμένη επιλογή των καταστημάτων ανά γεωγραφική περιοχή, εμπορεύσιμο είδος, ποιότητα και τιμές, κλπ.
Ειδικά όταν αυτές οι μετρήσεις δεν βασίζονται σε πραγματικά γραπτά δεδομένα αλλά σε απλά τηλεφωνήματα και όταν αφορούν το αμέσως προηγούμενο διάστημα... ε τότε μάλλον θα πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να τις αποδεχθεί ως πραγματικά σοβαρά στοιχεία!
Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014
Ο φαφλατάς Φάρατζ...
Στην Ελλάδα ήταν άγνωστος ως προχτές - όταν επιτέθηκε στον Αντώνη Σαμαρά στην αίθουσα του Ημικυκλίου στο Στρασβούργο. Κατά το συνήθειό του είπε, είπε... ότι η Ελλάδα είναι "υπό κατοχή" και ότι ο πρωθυπουργός δεν ηγείται της χώρας. Ποιός είναι; Το 2009 ήταν στην 41η θέση των 100 ανθρώπων με την ισχυρότερη επιρροή στη δεξιά παράταξη. Το 2010 κατρακύλησε στην 58η θέση, το 2012 σκαρφάλωσε στη 17η θέση, το 2013 ένιωσε το χνώτο του ο Ντ. Κάμερον – ο Νάιτζελ Φάρατζ βρέθηκε στη 2η θέση – ενώ πρόσφατες δημοσκοπήσεις τον δείχνουν να προσπερνά τον Ντ. Κάμερον…
Ο 50χρονος βρετανός ευρωβουλευτής, αρχηγός του ακραίου, αντιευρωπαϊκού κι εθνικιστικού κόμματος UKIP, είναι μια ισχυρή και βροντώδης προσωπικότητα. Ικανός ρήτορας με ιδιαίτερη δεξιότητα στις υβριστικές ατάκες, λαϊκόμαγκας που πίνει ποτάμια από αλκοόλ κάθε είδους, καπνίζει ένα καπνεργοστάσιο και χωρατεύει βροντερά, ασυμβίβαστος εχθρός της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ευρωβουλευτής, «για να χτυπήσει την ΕΕ από μέσα»…
Ασύστολος δημαγωγός προσέφερε ακόμη και τον εαυτό του (!) στη βορά της ρητορείας του, όταν κόμπασε προ ετών σε δημοσιογράφους (Guardian) ότι στα 10 χρόνια της θητείας του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «έφαγε» κάπου 2,4 εκ. ευρώ από λεφτά των φορολογουμένων σε δαπάνες προσωπικού, ταξίδια και άλλα έξοδα, πέρα από τον μισθό του των 76.900 ευρώ τον χρόνο...
Οι παρεμβάσεις του στις Ολομέλειες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι πάντα επεισοδιακές, πλην όμως όλο και λιγότερος κόσμος μένει πια στο Ημικύκλιο για να τον ακούσει. Μιλά πάντα δυνατά και οργισμένα, αποκαλύπτει και καταγγέλλει, σκαλίζει σκοτεινές ιστορίες για να αναδείξει την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν έναν ύποπτο χυλό, όπου σιγοβράζουν σκάνδαλα, συμφέροντα και σκοπιμότητες.
Αυτός ο αυθεντικός άγγλος αντι-ευρωπαίος είναι ωστόσο απόλυτα αντικομφορμιστής – μέχρι χυδαιότητας. Πάντα καλοξυρισμένος, με τα ριγέ κοστούμια της Savile Row και την ίσια χωρίστρα του, μιλά σαν πολυβόλο και βρίζει σαν μαουνιέρης. Οι ατάκες του έχουν αποκτήσει μια μανιέρα – «το Βέλγιο είναι μια ΜΗ χώρα» είχε πει παλιότερα, ενώ πρόσφατα είπε πως η Νέα Δημοκρατία «είναι ΜΗ Δημοκρατία»… Η επίθεσή του στον Βαν Ρομπέι («είναι μια βρεγμένη πατσαβούρα, με τη φάτσα κλητήρα τραπέζης») του είχε κοστίσει ένα πρόστιμο 3.000 ευρώ, ενώ δεν εφείσθη εγκωμίων και για τους Ιρλανδούς – «τα έπαθαν από τη βλακεία και την απληστία τους, γιατί δεν έπρεπε να μπουν στο ευρώ» είχε πει διδακτικά.
Στο βιογραφικό του, τα βρετανικά ΜΜΕ σημειώνουν ότι είχε ταραγμένα παιδικά χρόνια, καθώς ο πατέρας του ήταν αλκοολικός κι εγκατέλειψε την οικογένεια όταν ο Νάιτζελ ήταν 5 χρονών (BBC). Η μάνα του είπε σε συνέντευξή της πρόσφατα ότι ο γιος της «ποτέ δεν έπαιξε με παιχνίδια», ήταν όμως στην ομάδα του ράγκμπι και του κρίκετ. Δεν σπούδασε, δούλεψε από νωρίς στο City και εντάχθηκε στο Συντηρητικό κόμμα – από όπου έφυγε το ’92 όταν ο Τζον Μέιτζορ υπέγραψε τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
Επιβιωτικός (στα 21 του χρόνια είχε ένα σοβαρό τρακάρισμα, αργότερα έπαθε καρκίνο των όρχεων και πριν από 4 χρόνια έπεσε με ένα διθέσιο αεροπλάνο που είχε μισθωθεί για να σέρνει ένα προεκλογικό πανό του κόμματος), ο Νάιτζελ Φάρατζ είναι ένας ιδιαίτερα σκληρός άνθρωπος, που δεν έχει φίλους και πατά τους αδύναμους. Οι Ρομά «ζουν σαν ζώα», οι μικρές χώρες θα ‘πρεπε μόνες να ακολουθήσουν τη μοίρα τους – «τι γυρεύει η Γερμανία μαζί με την Ελλάδα;» είναι μια αγαπημένη του ατάκα – οι μετανάστες θα ‘πρεπε να μείνουν 4 χρόνια εκτός της Βρετανίας, οι κλιματολογικές αλλαγές είναι μια παγκόσμια συνωμοσία συμφερόντων, το ευρώ θα διαλυθεί – αυτή είναι συνοπτικά η φιλοσοφία του.
Είναι ρατσιστής; Ο Κάμερον κάποτε είχε πει ότι «στο UKIP έχουν μαζευτεί τρελοί και ρατσιστές». Είναι φασίστας; Κάποια δημοσιεύματα έχουν αναφερθεί σε νεανικές παρέες με χιτλερικούς νεολαίους. Το μυστικό του Φάρατζ όμως είναι, ότι δεν είναι τίποτα και είναι από όλα. Είναι «φιλάρας» αλλά και άφιλος, άτεγκτος υπέρμαχος της πολιτικής εγκράτειας και επιδεικτικά φαφλατάς ο ίδιος, ένας στρατηγός χωρίς στρατηγική. «Τους ανθρώπους τους χρησιμοποιεί, για την ακρίβεια τους καταναλώνει» λέει ένας πρώην στενός συνεργάτης του, ενώ ένας άλλος πρώην φίλος του παρατηρεί ότι «είναι μέρος της γοητείας του, να ζει τη ζωή στα άκρα. Αν όμως μιλάτε για έναν πολιτικό με στρατηγικό μυαλό, που θα μπορεί να πάει το κόμμα του ένα βήμα παρακάτω, τότε μιλάμε για άλλον άνθρωπο».
(Τελικά αυτή η μήτρα είχε πολλές τερατογενέσεις σε όλη την Ευρώπη. Η κάθε χώρα νομίζει ότι κατέχει το καλούπι, όμως είναι τόσοι κλώνοι γύρω μας…).
ΠΗΓΗ protagon.gr
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :
Πραγματικά θα ήθελα να καταλάβω με ποια λογική αριστεροί και δεξιοί "αντιμνημονιακοί" στηρίζουν αυτόν τον άνθρωπο... τι να πω;...
Να τον χαίρονται!
Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014
Ο ΗΛΙΘΙΟΣ, Ο ΠΑΝΗΛΙΘΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ...
Σήμερα τα δελτία ειδήσεων θα μπορούσαν να έχουν ως τίτλο...
“οι περιπέτειες του ηλίθιου, του πανηλίθιου και των άλλων”!
Ανάλογα με το ΜΜΕ που επιλέγεις, βλέπεις πρώτη είδηση, είτε την απαγωγή Καραμολέγκου, είτε τα νέα της Χρυσής Αυγής.
Μικρή η διαφορά.
Από όποια είδηση κι αν ξεκινήσεις, η ηλιθιότητα πάει σύννεφο!
Πως να χαρακτηριστεί το στέλεχος(;) της Χρυσής Αυγής που, ενώ ξέρει ότι -ειδικά μετά την δολοφονία Φύσσα- οι έλεγχοι με στόχο το συγκεκριμένο κόμμα είναι καθημερινοί, αποφασίζει να κρατήσει στον Η/Υ του πληθώρα φωτογραφιών από διάφορες “αθλοπαιδιές” του κόμματος;
Ηλίθιος, πανηλίθιος ή ειδική κατηγορία ηλιθίων;
Είναι δυνατόν να μην σβήνεις κάθε ίχνος αυτών των φωτογραφιών από τον Η/Υ σου όταν βλέπεις ακόμα και βουλευτές σου να βρίσκονται στην φυλακή;
Πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι;
Παρακολουθούμε όμως και λεπτομέρειες από την απαγωγή Καραμολέγκου.
Προφανώς απήχθη από τον ηλίθιο, τον πανηλίθιο και κάποιους άλλους πιθανότατα της ιδίας συνομοταξίας (ευτυχώς για τον άνθρωπο!).
Είναι δυνατόν να έχεις απαγάγει έναν γνωστό επιχειρηματία, να τον έχεις αφήσει στο “κρησφύγετο” με έναν συνεργό σου και όταν αυτός σου τηλεφωνεί να μην απαντάς στην κλήση του;
Πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι;
Άσε που και ο “φύλακας” του επιχειρηματία δεν πρέπει να ήταν και τόσο σπίρτο αφού πείσθηκε τόσο εύκολα να τον ακολουθήσει στην αστυνομία και να παραδοθεί.
Η ηλιθιότητα σε όλο της το μεγαλείο!
Και πάνω που θεωρείς ότι η ηλιθιότητα χτύπησε ταβάνι και δεν πάει άλλο... έρχεται και η είδηση για τα μαθήματα δημοκρατίας του Νάιτζελ Φάρατζ προς τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Δεν με ενδιαφέρει αν προσπαθεί να μας κάνει μαθήματα δημοκρατία αμφισβητώντας τον προσφάτως εκλεγμένο από τον Ελληνικό λαό Έλληνα πρωθυπουργό, ούτε εάν ένας Βρετανός του “United Kingdom” με την πιο αιμοσταγή και σκαιή αποικιοκρατική ιστορία, μπορεί να δίνει μαθήματα δημοκρατίας και πολιτισμού.
Ούτε με ενδιαφέρουν οι τρόποι του και η “Βρετανική του ευγένεια” όταν επιτίθεται με τόσο αήθη και αγενή τρόπο σε έναν αρχηγό κράτους εντός του ευρωκοινοβουλίου.
Δικό του θέμα και των ψηφοφόρων του!
Παρακολουθούμε όμως να επιτίθεται χυδαία στον πρωθυπουργό του προεδρεύοντος κράτους της ΕΕ (όποιος κι αν είναι αυτός!) και κάποιοι... ηλίθιοι;... πανηλίθιοι;... ειδικής κατηγορίας ηλίθιοι;... “Έλληνες”, χαίρονται με την “κατσάδα” που έφαγε ο “Αντωνάκης”!
Πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι για να χαίρεσαι με κάποιον Βρετανό ευρωβουλευτή που βρίζει τον εκλεγμένο εκπρόσωπο της χώρας σου;
Πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι για να μην καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό και για εσένα τον ίδιο;
Πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι για να μην κατανοείς την σκοπιμότητα του συγκεκριμένου γραφικού “κυρίου” (αν και αρκετοί τον χαρακτηρίζουν “κλόουν”) ο οποίος επιδιώκει την διάλυση της ΕΕ και της ευρωζώνης;
Ε, τώρα πια είσαι βέβαιος ότι η ηλιθιότητα έχει χτυπήσει κόκκινο και ζεις σε μία χώρα που βρίθει ηλιθίων... να όμως και η είδηση για τον Ολάντ και τα τσιλιμπουρδίσματά του που έχουν “σοκάρει” τους Γάλλους!
Εκεί πια τι να πεις;...
Οι Γάλλοι του Μιτεράν που είχε εξώγαμη κόρη, του Σιράκ που ακόμα και η σύζυγός του αστειευόταν με τις γνωστές σε όλους εξωσυζυγικές του σχέσεις, του Σαρκοζί που με άλλη μπήκε στο προεδρικό μέγαρο και με άλλη βγήκε... αυτοί οι Γάλλοι είναι σοκαρισμένοι με την νέα σχέση του Ολάντ!
Παρηγορήθηκα λοιπόν.
Η ηλιθιότητα είναι γενικό φαινόμενο της εποχής.
Αντίο...
απλή κοινή λογική...
“οι περιπέτειες του ηλίθιου, του πανηλίθιου και των άλλων”!
Ανάλογα με το ΜΜΕ που επιλέγεις, βλέπεις πρώτη είδηση, είτε την απαγωγή Καραμολέγκου, είτε τα νέα της Χρυσής Αυγής.
Μικρή η διαφορά.
Από όποια είδηση κι αν ξεκινήσεις, η ηλιθιότητα πάει σύννεφο!
Πως να χαρακτηριστεί το στέλεχος(;) της Χρυσής Αυγής που, ενώ ξέρει ότι -ειδικά μετά την δολοφονία Φύσσα- οι έλεγχοι με στόχο το συγκεκριμένο κόμμα είναι καθημερινοί, αποφασίζει να κρατήσει στον Η/Υ του πληθώρα φωτογραφιών από διάφορες “αθλοπαιδιές” του κόμματος;
Ηλίθιος, πανηλίθιος ή ειδική κατηγορία ηλιθίων;
Είναι δυνατόν να μην σβήνεις κάθε ίχνος αυτών των φωτογραφιών από τον Η/Υ σου όταν βλέπεις ακόμα και βουλευτές σου να βρίσκονται στην φυλακή;
Πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι;
Παρακολουθούμε όμως και λεπτομέρειες από την απαγωγή Καραμολέγκου.
Προφανώς απήχθη από τον ηλίθιο, τον πανηλίθιο και κάποιους άλλους πιθανότατα της ιδίας συνομοταξίας (ευτυχώς για τον άνθρωπο!).
Είναι δυνατόν να έχεις απαγάγει έναν γνωστό επιχειρηματία, να τον έχεις αφήσει στο “κρησφύγετο” με έναν συνεργό σου και όταν αυτός σου τηλεφωνεί να μην απαντάς στην κλήση του;
Πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι;
Άσε που και ο “φύλακας” του επιχειρηματία δεν πρέπει να ήταν και τόσο σπίρτο αφού πείσθηκε τόσο εύκολα να τον ακολουθήσει στην αστυνομία και να παραδοθεί.
Η ηλιθιότητα σε όλο της το μεγαλείο!
Και πάνω που θεωρείς ότι η ηλιθιότητα χτύπησε ταβάνι και δεν πάει άλλο... έρχεται και η είδηση για τα μαθήματα δημοκρατίας του Νάιτζελ Φάρατζ προς τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Δεν με ενδιαφέρει αν προσπαθεί να μας κάνει μαθήματα δημοκρατία αμφισβητώντας τον προσφάτως εκλεγμένο από τον Ελληνικό λαό Έλληνα πρωθυπουργό, ούτε εάν ένας Βρετανός του “United Kingdom” με την πιο αιμοσταγή και σκαιή αποικιοκρατική ιστορία, μπορεί να δίνει μαθήματα δημοκρατίας και πολιτισμού.
Ούτε με ενδιαφέρουν οι τρόποι του και η “Βρετανική του ευγένεια” όταν επιτίθεται με τόσο αήθη και αγενή τρόπο σε έναν αρχηγό κράτους εντός του ευρωκοινοβουλίου.
Δικό του θέμα και των ψηφοφόρων του!
Παρακολουθούμε όμως να επιτίθεται χυδαία στον πρωθυπουργό του προεδρεύοντος κράτους της ΕΕ (όποιος κι αν είναι αυτός!) και κάποιοι... ηλίθιοι;... πανηλίθιοι;... ειδικής κατηγορίας ηλίθιοι;... “Έλληνες”, χαίρονται με την “κατσάδα” που έφαγε ο “Αντωνάκης”!
Πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι για να χαίρεσαι με κάποιον Βρετανό ευρωβουλευτή που βρίζει τον εκλεγμένο εκπρόσωπο της χώρας σου;
Πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι για να μην καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό και για εσένα τον ίδιο;
Πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι για να μην κατανοείς την σκοπιμότητα του συγκεκριμένου γραφικού “κυρίου” (αν και αρκετοί τον χαρακτηρίζουν “κλόουν”) ο οποίος επιδιώκει την διάλυση της ΕΕ και της ευρωζώνης;
Ε, τώρα πια είσαι βέβαιος ότι η ηλιθιότητα έχει χτυπήσει κόκκινο και ζεις σε μία χώρα που βρίθει ηλιθίων... να όμως και η είδηση για τον Ολάντ και τα τσιλιμπουρδίσματά του που έχουν “σοκάρει” τους Γάλλους!
Εκεί πια τι να πεις;...
Οι Γάλλοι του Μιτεράν που είχε εξώγαμη κόρη, του Σιράκ που ακόμα και η σύζυγός του αστειευόταν με τις γνωστές σε όλους εξωσυζυγικές του σχέσεις, του Σαρκοζί που με άλλη μπήκε στο προεδρικό μέγαρο και με άλλη βγήκε... αυτοί οι Γάλλοι είναι σοκαρισμένοι με την νέα σχέση του Ολάντ!
Παρηγορήθηκα λοιπόν.
Η ηλιθιότητα είναι γενικό φαινόμενο της εποχής.
Αντίο...
απλή κοινή λογική...
Αυτό που συμβαίνει τώρα δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ...
Γράφει ο Φώτης Γεωργελές
Τα τελευταία 4 χρόνια στη χώρα μας διεξάγεται ένας κανονικός πόλεμος. Στη Βουλή, στα τηλεοπτικά παράθυρα, τα κόμματα διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το χρέος, την τρόικα, τις δόσεις, τη Μέρκελ, τα μνημόνια, ποιος θα τα διαπραγματευτεί και ποιος θα τα σκίσει. Πίσω από αυτό τον ψεύτικο πόλεμο εντυπώσεων για το φιλοθεάμον κοινό, δίνονται οι πραγματικές μάχες.
Αυτό που συμβαίνει τώρα δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ. Υπουργοί, από τα σημαντικότερα ονόματα της μεταπολίτευσης, βρίσκονται στον Κορυδαλλό ισόβια. Βουλευτές, στελέχη των κομμάτων, οδηγούνται στον εισαγγελέα ο ένας μετά τον άλλον. Δήμαρχοι δικάζονται και οδηγούνται στις φυλακές, νομάρχες καταδικάζονται και καθαιρούνται από τα αξιώματά τους. Τουλάχιστον 4 ιδιοκτήτες τραπεζών έχουν ήδη οδηγηθεί στη δικαιοσύνη. Οικονομικοί παράγοντες από τους μεγιστάνες της μεταπολίτευσης, εφοπλιστές, εκδότες, επιχειρηματίες που ελέγχουν με τις συμμετοχές τους το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης, αντιμετωπίζουν βαριές ποινές. Οι ηγέτες των μεγαλύτερων συνδικαλιστικών σωματείων της χώρας είναι υπό δικαστική εκκρεμότητα. Δεκάδες στελέχη των ενόπλων δυνάμεων οδηγούνται στη δικαιοσύνη για τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Οι γεωργικοί συνεταιρισμοί ερευνώνται και αποκαλύπτεται σωρεία σκανδάλων. Ακολουθούν οι ΜΚΟ. Οι πληροφορίες λένε ότι έρχεται η σειρά 40 δημάρχων. Ονόματα νέων πρώην υπουργών έρχονται στο προσκήνιο, συζητιούνται ήδη φωναχτά. Αρχηγοί κομμάτων αντιμετωπίζουν κατηγορίες για φοροδιαφυγή και παράνομη χρήση των κοινοτικών κονδυλίων, βουλευτές αντιμετωπίζουν τις έρευνες της εφορίας και του ΣΔΟΕ για υποθέσεις αδήλωτων εισοδημάτων ύψους αρκετών εκατομμυρίων.
Οι δικαστικοί έλεγχοι της υψηλής διαπλοκής είναι χρήσιμοι γιατί χτυπάνε την κορυφή της χρεοκοπημένης ελίτ. Οι διώξεις για τις παράνομες επιδοτήσεις και τις πλαστές πινακίδες, για τις μίζες και τα φακελάκια, για τα αδήλωτα εισοδήματα και τον παράνομο πλουτισμό, σηματοδοτούν το τέλος της εποχής της ασυλίας. Είναι σημαντικές γιατί ικανοποιείται το κοινό αίσθημα δικαίου, οι πολίτες βλέπουν ότι μπορούμε να ξαναγίνουμε κανονική χώρα.
Εξίσου σημαντικές όμως είναι όλες εκείνες οι αναρίθμητες, «μικρές» περιπτώσεις που κάθε μέρα βλέπουν το φως της δημοσιότητας και οδηγούνται στον εισαγγελέα. Γιατί το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν απλώς η υψηλή διαφθορά. Σ’ όλο τον κόσμο υπάρχουν κρατικοί αξιωματούχοι και πολιτικοί μπλεγμένοι σε σκάνδαλα. Το δικό μας πρόβλημα είναι ότι η διαφθορά είχε γίνει ο σχεδόν νόμιμος τρόπος αναδιανομής δημόσιου χρήματος μέσα σε ένα γκρίζο σύστημα γραφειοκρατίας, πελατειακών σχέσεων, κομματισμού και συντεχνιασμού.
Το κέρδος μας από αυτή την περιπέτεια είναι ότι τώρα ξέρουμε. Λέγαμε για την Κολομβία της Μεσογείου αλλά νομίζαμε ότι είναι δημοσιογραφικές λυρικές υπερβολές. Τώρα ξέρουμε ότι οι κρατικές τράπεζες ήταν τα θησαυροφυλάκια από όπου διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες και κομματικά στελέχη λεηλατούσαν τη δημόσια περιουσία με κομματικά και επιχειρηματικά θαλασσοδάνεια στους εαυτούς τους. Ότι οι κρατικές επιχειρήσεις, μονίμως παθητικές, ήταν διοικούμενες από τις κομματικές και συνδικαλιστικές ελίτ που υπεξαιρούσαν την περιουσία τους με δεκάδες ευφάνταστους τρόπους προς όφελος των ιδίων. Ότι στα πανεπιστήμια διαμοίραζαν στις τσέπες τους τα κοινοτικά προγράμματα, ότι στα ασφαλιστικά ταμεία συμμορίες πλούτιζαν και συγχρόνως μοίραζαν δεκάδες χιλιάδες πλαστές συντάξεις και επιδόματα στην πελατειακή βάση, ότι νοσοκομεία, αγροτικοί συνεταιρισμοί, δημοτικές επιχειρήσεις ήταν στημένες μηχανές απομύζησης της δημόσιας περιουσίας. Ότι οι ένοπλες δυνάμεις είχαν γίνει ο καλύτερος αγοραστής όπλων του κόσμου για να δημιουργείται μαύρο πολιτικό χρήμα.
Ότι με λίγα λόγια, δηλαδή, το κράτος αυτό το οποίο υπερασπίζονται δήθεν με πάθος απέναντι στον καταραμένο φιλελευθερισμό, είναι ήδη ιδιωτικοποιημένο από τους ίδιους τους λειτουργούς του. Ότι σ’ αυτή τη χώρα δεν δουλεύουν ούτε τα ληξιαρχεία, γιατί έχουν γίνει μηχανές παραγωγής πλαστών πιστοποιητικών προς πάσα χρήση. Περίεργες φωτιές στον τρίτο όροφο των ασφαλιστικών ταμείων των δημοσίων υπαλλήλων, πυρκαγιές στους φακέλους των νοσοκομείων, εμπρησμοί σε δημαρχεία, πλημμύρες σε τελωνεία, προσπαθούν με πρακτικές μαφίας να καταστρέψουν στοιχεία. Είναι αργά. Όσο μένουμε ακόμα ζωντανοί, όσο δηλαδή δεν νικάει το κόμμα της δραχμής, το ποτάμι έχει μπει σ’ ένα δρόμο που είναι δύσκολο να σταματήσει.
Πρυτάνεις που «χάνουν» ξαφνικά 70 εκατομμύρια από τα αποθεματικά των πανεπιστημίων, διοικητές νοσοκομείων που πλούτιζαν με μίζες, συνδικαλιστές με 5 offshore, 50ρηδες απόστρατοι υπάλληλοι των εμπόρων όπλων, δημόσιοι υπάλληλοι της μίζας και του φακέλου, επιτήδειοι που λυμαίνονται τα ΕΣΠΑ, αργομισθίες και παράνομες αμοιβές, είναι πια στο στόχαστρο. Το σύστημα της χρεοκοπίας καταρρέει.
Η πίεση της τρόικας και των άλλων ευρωπαϊκών task force, ο συνεχής έλεγχος από τις οικονομικές υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει αρχίσει να αποδίδει. Παράλληλα, καθώς το χρεοκοπημένο σύστημα εξουσίας είναι τώρα αποδυναμωμένο, τμήματα του κρατικού μηχανισμού, οικονομικοί εισαγγελείς, δίωξη οικονομικού εγκλήματος, επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης μπορούν πια να κάνουν τη δουλειά τους και να σώσουν την τιμή της ελληνικής πολιτείας. Το ίδιο το κυβερνητικό σχήμα καταλαβαίνει ότι η κατάσταση δεν μπορεί πια να συνεχιστεί έτσι και δεν μπαίνει εμπόδιο στις έρευνες.
Ακόμα κι αν ό,τι γίνεται έχει γίνει με τις πιέσεις των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που έχουν καταλάβει ότι η Ελλάδα δεν σώζεται όσο οι χρεοκοπημένες ελίτ της χώρας μένουν ανενόχλητες, οι ραγδαίες εξελίξεις είναι οπωσδήποτε θετικές. Δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει η χώρα σε αλλαγή μοντέλου, δεν θα απελευθερωθούν υγιείς δυνάμεις, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα η διαφθορά, ο επίσημος τρόπος πλουτισμού στα πλαίσια του ελληνικού ληστρικού μοντέλου. Τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα, αλλά κάθε μέρα που περνάει, κάθε μικρή τέτοια νίκη, κάθε υπόθεση λεηλασίας που βγαίνει στη δημοσιότητα, μας φέρνει πιο κοντά στην κατεύθυνση ενός «κανονικού» ευρωπαϊκού κράτους και απομακρύνει την εικόνα του «failed state».
Και επειδή αυτός είναι ο πραγματικός πόλεμος, η δήθεν αντιπολίτευση μιλάει για τη Μέρκελ. Όταν είναι δεξιά αντιμνημονιακή, μιλάει κάπως έτσι: «Παραδίδουν τους Έλληνες στους φούρνους του Δ΄ Ράιχ της Μέρκελ». Και όταν είναι αριστερή αντιμνημονιακή, λέει: «Ο Σαμαράς δίνει εξετάσεις εθελόδουλης υποταγής στη Μέρκελ και τους συμμάχους της». Αποκρύπτει δηλαδή τις κοινωνικές συγκρούσεις και κατασκευάζει την πλαστή, παράφρονα αντίθεση του εθνολαϊκισμού: Λαός εναντίον Ευρώπης. Εναντίον των ξένων, των δυνάμεων κατοχής, των εξωτερικών εχθρών. Όπως έκανε πάντα το χρεοκοπημένο ελληνικό πολιτικό σύστημα για να μην αλλάξει τίποτα.
Αυτό που συμβαίνει τώρα δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ. Υπουργοί, από τα σημαντικότερα ονόματα της μεταπολίτευσης, βρίσκονται στον Κορυδαλλό ισόβια. Βουλευτές, στελέχη των κομμάτων, οδηγούνται στον εισαγγελέα ο ένας μετά τον άλλον. Δήμαρχοι δικάζονται και οδηγούνται στις φυλακές, νομάρχες καταδικάζονται και καθαιρούνται από τα αξιώματά τους. Τουλάχιστον 4 ιδιοκτήτες τραπεζών έχουν ήδη οδηγηθεί στη δικαιοσύνη. Οικονομικοί παράγοντες από τους μεγιστάνες της μεταπολίτευσης, εφοπλιστές, εκδότες, επιχειρηματίες που ελέγχουν με τις συμμετοχές τους το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης, αντιμετωπίζουν βαριές ποινές. Οι ηγέτες των μεγαλύτερων συνδικαλιστικών σωματείων της χώρας είναι υπό δικαστική εκκρεμότητα. Δεκάδες στελέχη των ενόπλων δυνάμεων οδηγούνται στη δικαιοσύνη για τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Οι γεωργικοί συνεταιρισμοί ερευνώνται και αποκαλύπτεται σωρεία σκανδάλων. Ακολουθούν οι ΜΚΟ. Οι πληροφορίες λένε ότι έρχεται η σειρά 40 δημάρχων. Ονόματα νέων πρώην υπουργών έρχονται στο προσκήνιο, συζητιούνται ήδη φωναχτά. Αρχηγοί κομμάτων αντιμετωπίζουν κατηγορίες για φοροδιαφυγή και παράνομη χρήση των κοινοτικών κονδυλίων, βουλευτές αντιμετωπίζουν τις έρευνες της εφορίας και του ΣΔΟΕ για υποθέσεις αδήλωτων εισοδημάτων ύψους αρκετών εκατομμυρίων.
Οι δικαστικοί έλεγχοι της υψηλής διαπλοκής είναι χρήσιμοι γιατί χτυπάνε την κορυφή της χρεοκοπημένης ελίτ. Οι διώξεις για τις παράνομες επιδοτήσεις και τις πλαστές πινακίδες, για τις μίζες και τα φακελάκια, για τα αδήλωτα εισοδήματα και τον παράνομο πλουτισμό, σηματοδοτούν το τέλος της εποχής της ασυλίας. Είναι σημαντικές γιατί ικανοποιείται το κοινό αίσθημα δικαίου, οι πολίτες βλέπουν ότι μπορούμε να ξαναγίνουμε κανονική χώρα.
Εξίσου σημαντικές όμως είναι όλες εκείνες οι αναρίθμητες, «μικρές» περιπτώσεις που κάθε μέρα βλέπουν το φως της δημοσιότητας και οδηγούνται στον εισαγγελέα. Γιατί το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν απλώς η υψηλή διαφθορά. Σ’ όλο τον κόσμο υπάρχουν κρατικοί αξιωματούχοι και πολιτικοί μπλεγμένοι σε σκάνδαλα. Το δικό μας πρόβλημα είναι ότι η διαφθορά είχε γίνει ο σχεδόν νόμιμος τρόπος αναδιανομής δημόσιου χρήματος μέσα σε ένα γκρίζο σύστημα γραφειοκρατίας, πελατειακών σχέσεων, κομματισμού και συντεχνιασμού.
Το κέρδος μας από αυτή την περιπέτεια είναι ότι τώρα ξέρουμε. Λέγαμε για την Κολομβία της Μεσογείου αλλά νομίζαμε ότι είναι δημοσιογραφικές λυρικές υπερβολές. Τώρα ξέρουμε ότι οι κρατικές τράπεζες ήταν τα θησαυροφυλάκια από όπου διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες και κομματικά στελέχη λεηλατούσαν τη δημόσια περιουσία με κομματικά και επιχειρηματικά θαλασσοδάνεια στους εαυτούς τους. Ότι οι κρατικές επιχειρήσεις, μονίμως παθητικές, ήταν διοικούμενες από τις κομματικές και συνδικαλιστικές ελίτ που υπεξαιρούσαν την περιουσία τους με δεκάδες ευφάνταστους τρόπους προς όφελος των ιδίων. Ότι στα πανεπιστήμια διαμοίραζαν στις τσέπες τους τα κοινοτικά προγράμματα, ότι στα ασφαλιστικά ταμεία συμμορίες πλούτιζαν και συγχρόνως μοίραζαν δεκάδες χιλιάδες πλαστές συντάξεις και επιδόματα στην πελατειακή βάση, ότι νοσοκομεία, αγροτικοί συνεταιρισμοί, δημοτικές επιχειρήσεις ήταν στημένες μηχανές απομύζησης της δημόσιας περιουσίας. Ότι οι ένοπλες δυνάμεις είχαν γίνει ο καλύτερος αγοραστής όπλων του κόσμου για να δημιουργείται μαύρο πολιτικό χρήμα.
Ότι με λίγα λόγια, δηλαδή, το κράτος αυτό το οποίο υπερασπίζονται δήθεν με πάθος απέναντι στον καταραμένο φιλελευθερισμό, είναι ήδη ιδιωτικοποιημένο από τους ίδιους τους λειτουργούς του. Ότι σ’ αυτή τη χώρα δεν δουλεύουν ούτε τα ληξιαρχεία, γιατί έχουν γίνει μηχανές παραγωγής πλαστών πιστοποιητικών προς πάσα χρήση. Περίεργες φωτιές στον τρίτο όροφο των ασφαλιστικών ταμείων των δημοσίων υπαλλήλων, πυρκαγιές στους φακέλους των νοσοκομείων, εμπρησμοί σε δημαρχεία, πλημμύρες σε τελωνεία, προσπαθούν με πρακτικές μαφίας να καταστρέψουν στοιχεία. Είναι αργά. Όσο μένουμε ακόμα ζωντανοί, όσο δηλαδή δεν νικάει το κόμμα της δραχμής, το ποτάμι έχει μπει σ’ ένα δρόμο που είναι δύσκολο να σταματήσει.
Πρυτάνεις που «χάνουν» ξαφνικά 70 εκατομμύρια από τα αποθεματικά των πανεπιστημίων, διοικητές νοσοκομείων που πλούτιζαν με μίζες, συνδικαλιστές με 5 offshore, 50ρηδες απόστρατοι υπάλληλοι των εμπόρων όπλων, δημόσιοι υπάλληλοι της μίζας και του φακέλου, επιτήδειοι που λυμαίνονται τα ΕΣΠΑ, αργομισθίες και παράνομες αμοιβές, είναι πια στο στόχαστρο. Το σύστημα της χρεοκοπίας καταρρέει.
Η πίεση της τρόικας και των άλλων ευρωπαϊκών task force, ο συνεχής έλεγχος από τις οικονομικές υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει αρχίσει να αποδίδει. Παράλληλα, καθώς το χρεοκοπημένο σύστημα εξουσίας είναι τώρα αποδυναμωμένο, τμήματα του κρατικού μηχανισμού, οικονομικοί εισαγγελείς, δίωξη οικονομικού εγκλήματος, επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης μπορούν πια να κάνουν τη δουλειά τους και να σώσουν την τιμή της ελληνικής πολιτείας. Το ίδιο το κυβερνητικό σχήμα καταλαβαίνει ότι η κατάσταση δεν μπορεί πια να συνεχιστεί έτσι και δεν μπαίνει εμπόδιο στις έρευνες.
Ακόμα κι αν ό,τι γίνεται έχει γίνει με τις πιέσεις των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που έχουν καταλάβει ότι η Ελλάδα δεν σώζεται όσο οι χρεοκοπημένες ελίτ της χώρας μένουν ανενόχλητες, οι ραγδαίες εξελίξεις είναι οπωσδήποτε θετικές. Δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει η χώρα σε αλλαγή μοντέλου, δεν θα απελευθερωθούν υγιείς δυνάμεις, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα η διαφθορά, ο επίσημος τρόπος πλουτισμού στα πλαίσια του ελληνικού ληστρικού μοντέλου. Τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα, αλλά κάθε μέρα που περνάει, κάθε μικρή τέτοια νίκη, κάθε υπόθεση λεηλασίας που βγαίνει στη δημοσιότητα, μας φέρνει πιο κοντά στην κατεύθυνση ενός «κανονικού» ευρωπαϊκού κράτους και απομακρύνει την εικόνα του «failed state».
Και επειδή αυτός είναι ο πραγματικός πόλεμος, η δήθεν αντιπολίτευση μιλάει για τη Μέρκελ. Όταν είναι δεξιά αντιμνημονιακή, μιλάει κάπως έτσι: «Παραδίδουν τους Έλληνες στους φούρνους του Δ΄ Ράιχ της Μέρκελ». Και όταν είναι αριστερή αντιμνημονιακή, λέει: «Ο Σαμαράς δίνει εξετάσεις εθελόδουλης υποταγής στη Μέρκελ και τους συμμάχους της». Αποκρύπτει δηλαδή τις κοινωνικές συγκρούσεις και κατασκευάζει την πλαστή, παράφρονα αντίθεση του εθνολαϊκισμού: Λαός εναντίον Ευρώπης. Εναντίον των ξένων, των δυνάμεων κατοχής, των εξωτερικών εχθρών. Όπως έκανε πάντα το χρεοκοπημένο ελληνικό πολιτικό σύστημα για να μην αλλάξει τίποτα.
ΠΗΓΗ athensvoice.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)