ΜΑΝΔΑΡΙΝΙΣΜΟΣ...

Όταν το σύστημα ανακυκλώνει τους εκλεκτούς του…

 

Διαβάζω ότι ο πρώην ..σωτήρας της χώρας, Λουκάς Παπαδήμος, με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών διορίστηκε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας.

 

Υποθέτω ότι θα προσφέρει τις χρήσιμες συμβουλές του..αφιλοκερδώς.

 

Δεν είναι δυνατόν ένας πρώην πρωθυπουργός να δέχεται επιμίσθιο.

 

Παράλληλα, λέγεται ότι ο έτερος ..σωτήρας, ο Γιώργος Παπανδρέου, ανέλαβε, λέει, σύμβουλος τους Αμερικανού Προέδρου Ομπάμα.

 

Κατ’ αρχήν για να αναλάβεις σύμβουλος του Αμερικανού Προέδρου πρέπει να κατέχεις την αμερικανική υπηκοότητα.

 

Ο κ. Παπανδρέου την κατέχει;

 

Ξεκίνησα, όμως, από την κορυφή γιατί υπάρχει και ..συνέχεια.

 

Ο πρώην Πρόεδρος της ΓΣΕΕ ο γνωστός Πολυζωγόπουλος είναι μέλος του ΔΣ της Τράπεζα της Ελλάδος!

 

Ο, για ένα φεγγάρι, υπηρεσιακός Υπουργός Οικονομικών Ζαννιάς τοποθετήθηκε διοικητής της Εθνικής.

 

Ο πρώην ΓΓ του Υπουργείου Οικονομικών Πλασκοβίτης στη Νομισματική Επιτροπή της ΤτΕ.

 

Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΔΔΗΧ Πέτρος Χριστοδούλου …αποκαταστάθηκε,επίσης, στην Εθνική με αρμοδιότητα τα …ΜΜΕ

 

Για να μη μιλήσω για τους «κηπουρούς» του Γιώργου!

 

Αν κοντά σ’ αυτά αν δεί κανένας ποιοί τοποθετούνται επικεφαλής των ΔΕΚΟ, ποιοι μετέχουν στα Διοικητικά Συμβούλια, αλλά και τον τραγέλαφο που εξελίσσεται στην ΕΡΤ, δικαίως αναρωτιέται:

 

Είναι δυνατόν, οι άνθρωποι που μας έφεραν στα σημερινά αδιέξοδα, να μας βγάλουν απ’ αυτά;

 

Η απάντηση είναι όχι.

 

Το σύστημα προστατεύει και αξιοποιεί τα παιδιά του.

 

Αν δεν σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, δεν έχουμε ελπίδα…

 

Αδέξιος Δεξιός

 

ΠΗΓΗ  ANTINEWS

 

 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Καιρό τώρα ήθελα να γράψω ένα κείμενο για τους "μανδαρίνους" της σύγχρονης Ελλάδας.

Γι' αυτούς που, όποιο κόμμα και να είναι στην εξουσία, επιπλέουν σαν τους φελλούς (ή τα σκ...) και όλο και κάποια θέση βρίσκουν.

Οι "μανδαρίνοι" λοιπόν στην Κίνα ήταν "οι κρατικοί λειτουργοί οι οποίοι με δολοπλοκίες "εν κρυπτώ και παραβύστω" προσπαθούν να αναρριχηθούν στην διοικητική μηχανή του κράτους, χρησιμοποιούν τον "τύπο" των νόμων και των διατάξεων προκειμένου να κερδίσουν υλικά οφέλη ικανοποιώντας προσωπικές φιλοδοξίες και αγνοώντας τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου" (πηγή el.wiktionary.org)
Βέβαια, οι δικοί μας έχουν πια ξεθαρρέψει και έχουν ξεχάσει το "εν κρυπτώ και παραβύστω". 
Ποιος ο λόγος να αγωνιούν αφού μπορούν να κάνουν τα πάντα εμφανώς και να θεωρούνται και "μάγκες" επειδή μπορούν;
Δεν είναι μόνο θέμα κυβέρνησης...  είναι θέμα ηθικής!
Πρέπει να σταματήσουμε να ανεχόμαστε (και να ζηλεύουμε....) τους "μανδαρίνους"!
Αν απλά η κοινωνία, ο περίγυρός τους, η γειτονιά τους, σταματήσουν να τους μιλούν με σεβασμό αλλά όπως θα μιλούσαν σε κάθε αποτυχημένο κρατικό λειτουργό ή ιδιώτη επιχειρηματία... θα είναι μία καλή αρχή!

ΜΕ "ΣΕΙΣΜΟ" ΜΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΕ Ο ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ!...

Σεισμός για το ομόλογο των 436.000.000 ευρώ

Ενα από τα γνωστότερα «αρπακτικά» μεταξύ των διεθνών κερδοσκόπων, που αξιοποιούν τις χρεοκοπίες κρατών για να επιτύχουν απίστευτες αποδόσεις, βρίσκεται πίσω από το ομόλογο των 436.000.000 ευρώ που αποφάσισε να πληρώσει στο ακέραιο η Ελλάδα κατόπιν εισήγησης του τέως πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.

Σύμφωνα με τους «New York Times», το 90% των τίτλων που πληρώθηκαν στο ακέραιο (την ίδια στιγμή που χιλιάδες Ελληνες μετρούν ζημιές δισεκατομμυρίων από το «κούρεμα» κατά 75% των ελληνικών ομολόγων) κατείχε η επενδυτική εταιρία Dart Management.

H τελευταία είναι το προσωπικό επενδυτικό «όχημα» του Αμερικανού επιχειρηματία Κένεθ Νταρτ, ιδιοκτήτη της Dart Container Corporation, η οποία κατέχει την πατέντα για τα κύπελλα από φελιζόλ και ειδικεύεται στα προϊόντα μιας χρήσης.

Ο Νταρτ φαίνεται ότι κατέχει και την «πατέντα» της αγοράς ομολόγων χωρών που χρεοκοπούν την κατάλληλη στιγμή, ώστε στη συνέχεια να βγάζει τεράστια κέρδη.

Ο βίος και η πολιτεία του επιχειρηματία επενδυτή είναι χαρακτηριστικός των «αρπακτικών» επενδυτικών εταιριών (vulture funds) οι οποίες επωφελούνται από την καταστροφή που φέρνει σε μια χώρα η χρεοκοπία.

Η Ελλάδα δεν είναι το πρώτο θύμα.

Μαζί με το επίσης κερδοσκοπικό κεφάλαιο Elliott Associates, ο Νταρτ κυνηγάει ακόμα στα αμερικανικά δικαστήρια την Αργεντινή, η οποία χρεοκόπησε το 2002, και απαιτεί περί τα 2 δισ. δολάρια.

Οπως και η Elliott Associates, φέρεται ως ενορχηστρωτής αντίστοιχων κερδοσκοπικών παιχνιδιών με τα ομόλογα χωρών όπως η Ρωσία, η Τουρκία, η Βραζιλία και το Εκουαδόρ.

Ο Νταρτ μπορεί να εμπιστεύεται τα αμερικανικά δικαστήρια για να «αρμέξει» την Αργεντινή, αλλά δεν εμπιστεύθηκε τις αμερικανικές φορολογικές αρχές.

Προτίμησε να τις αποφύγει εντελώς και το 1994 απαρνήθηκε την αμερικανική υπηκοότητα.

Εγινε υπήκοος και κάτοικος της Μπελίζε, ενός φορολογικού παραδείσου της Λατινικής Αμερικής και των Νήσων Κέιμαν, στα οποία εδρεύει και το «αρπακτικό κεφάλαιο», που επωφελήθηκε από το ελληνικό ομόλογο.

Βρήκε, όμως, έναν ωραίο τρόπο για να επιστρέψει στην πόλη του, στην τροπική Σαρασότα της Φλόριντα.

Επεισε την κυβέρνηση της Μπελίζε να ανοίξει προξενείο στη Σαρασότα και να τον διορίσει πρόξενο!

Οι ξένοι διπλωμάτες δε φορολογούνται με βάση τα ισχύοντα στις ΗΠΑ και ο Νταρτ θα έμενε στη Φλόριντα χωρίς να πληρώνει κανέναν φόρο.

Το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών απέρριψε φυσικά το αίτημά του, το οποίο θεωρήθηκε προκλητικό.

Παρενέβη, μάλιστα, ο ίδιος ο τότε πρόεδρος Μπιλ Κλίντον, ο οποίος 10 χρόνια μετά απέφυγε να εμφανιστεί σε εκδήλωση πολιτικού του φίλου επειδή έμαθε ότι πραγματοποιείται σε πολυτελή κατοικία που ανήκει στη σύζυγο του Νταρτ. «Δεν θέλω να πάω σε κανένα σημείο που βρίσκεται αυτός ο τύπος» έγραψε τότε στο ιστολόγιό του ο Κλίντον.

Τώρα κάποιοι ψάχνουν να βρουν αν ο (πρώην) Αμερικανός κατέχει και άλλους τίτλους από τα περίπου 6 δισ. ευρώ που δεν συμμετείχαν στο «κούρεμα» μέσω του περίφημου PSI.

Και αναρωτιούνται αν έχει στοιχηματίσει σε μια δεύτερη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, που θα του αποφέρει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.

Φώτης Κόλλιας

ΠΗΓΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Προς κ. Λουκά Παπαδήμο: Σας ευχαριστούμε αλλα... δεν θα ξαναπάρουμε...

Γράφει ο Σωτήρης Ξενάκης

O κ. Λουκάς Παπαδήμος επισκέπτεται σήμερα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ουσιαστικά ολοκληρώνει τον κύκλο του στην πρωθυπουργία, σε μια περίοδο κρίσιμη και πολυτάραχη που θα την ακολουθήσει μια ενδεχομένως ακόμα κρισιμότερη και πιο ταραγμένη εποχή.

Ο κ. Παπαδήμος στην δήλωση αμέσως μετά την συνάντηση του με τον κ. Παπούλια ουσιαστικά θα μας αποχαιρετίσει μια και για το μήνα που ακολουθεί μέχρι τις εκλογές θα είναι ένας υπηρεσιακός πρωθυπουργός.

Υπάρχουν βεβαίως ορισμένοι που εκτιμούν, ότι το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάιου ίσως υποχρεώσει τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου να χρειαστούν και πάλι την συνδρομή του κ. Παπαδήμου για να μην πέσει η χώρα στην παρατεταμένη ακυβερνησία.

Το ερώτημα είναι το πεντάμηνο της διακυβέρνησης Παπαδήμου με την στήριξη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και ΛΑΟΣ , δικαιώνει όλους όσοι ισχυρίζονται ότι μια επιλογή αυτου του τύπου μπορεί να αποτελέσει λύση μετά την εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου.

Προσωπικά εκτιμώ ότι όλα όσα βιώσαμε τους μήνες αυτούς, με τις κόντρες υπουργών μέσα στα υπουργικά συμβούλια, τις καταθέσεις και αποσύρσεις νομοσχεδίων, τις αντιπαραθέσεις κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης και τις τεράστιες δυσκολίες σε ψηφοφορίες που οδήγησαν σε δεκάδες διαγραφές και ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών, οδηγούν στο αντίθετο συμπέρασμα.

Η χώρα για να μπορέσει να πορευτει στις δυσκολίες που έρχονται απαιτεί σταθερότητα την οποία πολύ δύσκολα μπορεί να πετύχει μια κυβέρνηση ανάλογη με αυτήν του κυρίου Παπαδήμου. Αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι πρέπει να είναι μια μονοκομματική κυβέρνηση. Το αντίθετο ίσως.

Ακόμα κι αν με κάποιο τρόπο επιτευχθεί αυτοδυναμία - πιθανότητα που δείχνει απειροελάχιστη- ο πρωθυπουργός της επόμενης κυβέρνησης πρέπει να αναζητήσει διαύλους επικοινωνίας και με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Να επιδιώξει την συνεννόηση και την συνεργασία , όμως όχι σε συνθήκες πολιτικής ομηρίας.

Αλλά και στην πιθανότερη περίπτωση της μη αυτοδυναμίας, το πρόσωπο που θα αναλάβει την πρωθυπουργία δεν μπορεί παρά να είναι πολιτικό. Και μάλιστα πολιτικός που να έχει μόλις περάσει από την διαδικασία της κρίσης των πολιτών στην κάλπη και που σε αυτούς θα δώσει λόγο όταν ξαναφτάσει η ώρα των εκλογών.

Καλοί οι τεχνοκράτες, οι μάνατζερ και οι καθηγητές αλλά, δυστυχώς, δεν λογοδοτούν πουθενά για τις αποφάσεις τους. Κι αυτό μόνο καλό δεν είναι για μας...

ΠΗΓΗ  iefimerida.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Εκτός από το προφανές που καταδεικνύει το παραπάνω άρθρο, ότι δηλαδή επιβάλλεται ο πρωθυπουργός να είναι πολιτικός, προσωπικά θεωρώ ότι και η αυτοδυναμία είναι απαραίτητη.

Ψηφίζοντας ένα κόμμα επιλέγουμε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο δεν θα είναι δυνατόν να εφαρμοστεί σε περίπτωση δικομματικής ή πολυκομματικής κυβέρνησης.

Εκτός αυτού κανένας δεν θα έχει αυτούσια την ευθύνη και οι υπουργικές κόντρες θα συνεχίζονται αμείωτες χωρίς να μπορεί να λειτουργήσει σωστά το κράτος.

Σε περίπτωση που όπως αναφέρει ο Σωτήρης Ξενάκης δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση πολύ σύντομα θα φανεί η αδυναμία ορθής λειτουργίας μίας κυβέρνησης συνεργασίας και, εκ των πραγμάτων θα οδηγηθούμε και πάλι σε εκλογές.

Είναι λογικό και είναι αναπόφευκτο...

ΑΝΩΜΑΛΗ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ...

Ενθουσιασμός επικράτησε στην χώρα την ημέρα που ανακοινώθηκε ότι μας αφήνει ο ΓΑΠ και αναλαμβάνει ο Παπαδήμος!

Άξιος, ικανός και γνώστης, έλεγε το ΠΑΣΟΚ...
Αναγκαίο κακό για μικρό (μεταβατικό) χρονικό διάστημα, έλεγε η ΝΔ...
Ο “καλυτερότερος” που (επιτέλους) θα μας σώσει, έλεγε το ΛΑΟΣ...

Τα ΜΜΕ έσταζαν μέλι...
Κυβέρνηση προσωπικοτήτων!
Κυβέρνηση ευρείας αποδοχής για να βγούμε από το τέλμα!
Θα πάρει όλες τις δύσκολες αποφάσεις χωρίς να ενδιαφέρεται για το πολιτικό κόστος (ξέρετε... αυτό που είναι η ρίζα του κάθε κακού!) και θα σωθούμε!

Τα άκουγε αυτά ο κόσμος και χωρίς δεύτερη σκέψη (και για πρώτη δηλαδή αμφιβάλω...) έβλεπε τον Παπαδήμο ως μεσσία που ήρθε να μας σώσει!

Δημοσκοπήσεις, η μία μετά την άλλη, με φοβερές “επιδόσεις” Παπαδήμου τις οποίες πιθανότατα ούτε ο ίδιος δεν περίμενε.

Και δως του τα παπαγαλάκια να ωρύονται... να μείνει ο Παπαδήμος!... εκλογές το 2014!...

Τώρα τελευταία μάλιστα ακούγονταν όλο και περισσότερες φωνές για επαναφορά του Παπαδήμου και μετά τις εκλογές στις οποίες (το “πόρισμα” έχει βγει!) δεν υπάρχει καμία πιθανότητα αυτοδυναμίας!

Μέσα σε όλα αυτά πέρασαν και κάποιες “στιγμές” (μικρές και ελάχιστες) όπου δήλωσαν ενοχλημένοι.
Αυτό έγινε μόνο στην αρχή όταν είδαν ότι διατηρείται σχεδόν εξ ολοκλήρου το  υπουργικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ (πολυμελές και αναποτελεσματικό το έλεγαν επί ΠΑΣΟΚ!) αλλά τους πέρασε γρήγορα η “ενόχληση” με το σκεπτικό ότι τώρα ο Παπαδήμος θα τους έβαζε να δουλέψουν πραγματικά.

Μόλις μπήκε ο Μπαμπινιώτης στο υπουργείο παιδείας αναπτερώθηκε για τα καλά το ηθικό τους!

Εκστασιασμός!

Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση!
Ουδείς καλύτερος γνώστης των θεμάτων και προβλημάτων της παιδείας!
Επιτέλους ο Παπαδήμος αρχίζει να οργανώνει “κυβέρνηση προσωπικοτήτων” και δεν θα χρειαστεί να αποχωρήσει!
Έρχεται το τέλος των πολιτικών (γιατί τον δικομματισμό τον έχουν τελειώσει δεκάδες φορές τις τελευταίες δεκαετίες!)!

Εξ αρχής δήλωνα αντίθετη με την δημιουργία μίας τέτοιας “καρναβαλο-κυβέρνησης”.
Άλλες φορές αγανακτούσα με τα όσα έλεγαν για αυτήν και με τα πεπραγμένα της και άλλες γελούσα.
Τις 2-3 τελευταίες ημέρες όμως... κλαίω από τα γέλια!

Αρκούσε ένας ακαδημαϊκός υπουργός... ένας Μπαμπινιώτης... για να τους γκρεμίσει όλο το “οικοδόμημα”!

Ξαφνικά όλα άλλαξαν...

Ένας νόμος -ένας και μόνο ένας!- μεταπολιτευτικά πέρασε από την βουλή με ευρεία συναίνεση και όλοι το πανηγύρισαν ως δείγμα “πολιτικού πολιτισμού”... αυτόν τον νόμο βρήκε κι αυτός να τον μισο-ακυρώσει και μάλιστα με την έγκριση του Παπαδήμου!
Ούτε επίτηδες να το έκανε!

Εν μία νυκτί τα παπαγαλάκια άλλαξαν τραγούδι...

Καθεστωτική νοοτροπία εξωκοινοβουλευτικού υπουργού!
Απειλεί με παραίτηση ο “δοτός” υπουργός!
Παρέμβαση Παπαδήμου για την πλήρη εφαρμογή του νόμου... για το επόμενο έτος!

Τι έπαθαν;
Απλό...Η ωμή πραγματικότητα τους χτύπησε κατακέφαλα, τους έριξε από το συννεφάκι τους και τους προσγείωσε ανώμαλα!

Ανακάλυψαν ότι υπάρχει “πολιτικό κόστος” ακόμα και σε μη-πολιτικούς γιατί απλά... όλοι οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως “πολιτικά όντα” και θέλουν να είναι αρεστοί στους συνανθρώπους τους!

Ανακάλυψαν ότι η “ευνοιοκρατία” υπάρχει και σε μη-πολιτικούς γιατί απλά... όλοι οι εργαζόμενοι ανά τον πλανήτη βοηθούν και στηρίζουν τον δικό τους κλάδο έναντι των υπολοίπων!

Ανακάλυψαν πιθανότατα και διάφορα άλλα τα οποία αρνούνται να παραδεχθούν δημοσίως, όπως πχ ότι εκτός από την ερώτηση που μονότονα επαναλαμβάνουν τόσο καιρό “είδατε που μας έφτασαν οι μονοκομματικές αυτοδύναμες κυβερνήσεις του δικομματισμού;” υπάρχει και η άλλη που ρωτάει “είδατε ποτέ, διαχρονικά, καμία κυβέρνηση συνεργασίας να έχει λειτουργήσει σωστά σε αυτήν την χώρα;”

Αναρωτιέμαι πόσο θα πολεμούν την αυτοδυναμία όσο πλησιάζουν οι εκλογές...

Αναρωτιέμαι εάν θα έχουν το θάρρος να καταλάβουν και να αποδεχθούν (έστω κι αν ουδέποτε το παραδεχτούν δημοσίως) το λάθος τους και να αλλάξουν "τροπάριο"...

Κυρίως όμως αναρωτιέμαι αν θα το καταλάβουν και θα το παραδεχθούν οι ψηφοφόροι, όλοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η βουλή πρέπει να έχει 9... 10... 12... κόμματα και εσαεί “καρναβαλο-κυβέρνηση”...

Έτσι δεν γίνεται δουλειά!

Η χώρα, ειδικά σε τόσο κρίσιμες περιστάσεις απαιτείται να έχει κυρίαρχη-αυτοδύναμη-υπεύθυνη-μονοκομματική κυβέρνηση!

Απλή κοινή λογική...

Δεν το κλείνει το... μαγαζί από τώρα ο κ.Παπαδήμος;...

Γράφει ο Σωτήρης Ξενάκης

Η εικόνα που παρουσιάζει τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση είναι η απόλυτη διάλυση.

Υπουργοί αποσύρουν νομοσχέδια από την Ολομέλεια της Βουλής (Σκανδαλίδης για αγροτικά ) ή ρυθμίσεις τις οποίες περιμένουν με αγωνία εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες (Κουτρουμάνης για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά).

Άλλοι υπουργοί διαφωνούν μέσα στα υπουργικά συμβούλια με νομοσχέδια που φέρνουν συνάδελφοι τους και απειλούν ότι θα τα καταψηφίσουν (Ραγκούσης για τα ταξί)

ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία που υποτίθεται ότι στηρίζουν αυτή την κυβέρνηση για να ολοκληρώσει έναν συγκεκριμένο σκοπό έχουν μπει σε κανονική διάταξη προεκλογικής μάχης και τα στελέχη τους αλληλοσκοτώνονται με κάθε ευκαιρία.

Και το -κατά την άποψη μου- κορυφαίο;

Ο υπουργός Παιδείας Γιώργος Μπαμπινιώτης καταργεί ντε φάκτο τον νόμο για τα ΑΕΙ που ψηφίστηκε από 240 βουλευτές και των δυο μεγαλύτερων κομμάτων της Βουλής.

Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό ο πρωθυπουργός έδωσε -λέει- αυστηρές εντολές στους υπουργούς να αποφεύγουν να προωθούν στη Βουλή νομοσχέδια, τροπολογίες και αποφάσεις που δεν προκύπτουν από τις υποχρεώσεις του Μνημονίου.

Με όλη την καλή διάθεση που θέλω να δείξω, θεωρώ ότι οι προτροπές του κ. Παπαδήμου προς τους υπουργούς (οι οποίοι θα είναι και υποψήφιοι βουλευτές ζητώντας σταυρό προτίμησης) μάλλον θα πάνε στο βρόντο.

Και πιστεύω ότι η εικόνα αυτή θα συνεχιστεί μέχρι την επίσημη προκήρυξη των εκλογών.

Ίσως μάλιστα αν οι σημαντικές υποχρεώσεις της χώρας για όσα έχει δεσμευτεί στους δανειστές μας έχουν εκπληρωθεί, να ήταν καλύτερα, να ξεκινήσει άμεσα ο πρωθυπουργός τις διαδικασίες που θα μας οδηγήσουν στις κάλπες.

Να το κλείσει δηλαδή το «μαγαζί» από τώρα ο κ. Παπαδήμος.

Αφού έτσι κι αλλιώς, κι ανοικτό που είναι, το προσωπικό αλλού έχει πια το νου του και όχι στη δουλειά...

ΠΗΓΗ  iefimerida.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Η άμεση επίσημη προκήρυξη εκλογών είναι πλέον μονόδρομος.

Όχι γιατί οι υπουργοί ασχολούνται πια μόνο με τον προεκλογικό  τους αγώνα αλλά γιατί ο Παπαδήμος (για ακόμα μία φορά!) αποδεικνύεται λίγος και ανίκανος να τους επαναφέρει στην τάξη!

Και τι σημαίνει "έδωσε αυστηρές εντολές στους υπουργούς να αποφεύγουν να προωθούν στη Βουλή νομοσχέδια, τροπολογίες και αποφάσεις που δεν προκύπτουν από τις υποχρεώσεις του Μνημονίου";

Πάλι καλά που το θυμήθηκε!!!

Ε, ΟΧΙ ΚΙ ΕΤΣΙ!...

Έχουμε φτάσει σε απερίγραπτο σημείο παράνοιας σε αυτήν την χώρα!

Προφανώς έχουμε μνήμη χρυσόψαρου αλλά και εντυπωσιακή αντοχή και ανοχή στο ψέμα και την κοροϊδία.

Έκπληκτη σήμερα, διάβασα δημοσίευμα της “Καθημερινής” όπου αναφέρεται ότι ο Παπαδήμος είναι εκνευρισμένος και αγανακτισμένος με τον λαϊκισμό των μεγάλων κομμάτων!

Ποιος;...  Ο Παπαδήμος!...

Θα τρελαθούμε εντελώς!...

Αγανακτεί ο Παπαδήμος με τον πολιτικό λαϊκισμό!...

Ο σύμβουλος του “λεφτά υπάρχουν” ΓΑΠ;...
Ο τραπεζίτης των φτιαχτών στοιχείων για την είσοδο στο ευρώ;...
Ο “πρωθυπουργός” της χρεοκοπίας που δεν είναι χρεοκοπία;...
Αυτός που 5 μήνες τώρα  μας “σώζει” κάθε λίγο και λιγάκι, μετά φανών και λαμπάδων, με επίπονες διαπραγματεύσεις και μάχες με τους δανειστές μας... και σωτηρία δεν βλέπουμε;...

Αυτός ο άνθρωπος αγανακτεί και ενοχλείται από τον λαϊκισμό;

Αυτός είναι που κατηγορεί για λαϊκισμό τον Σαμαρά επειδή είπε ότι θα αποκαταστήσει τις αδικίες που έπληξαν τους χαμηλοσυνταξιούχους και ότι δεν μπορεί να δεσμευτεί για ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ;

Για τα όσα λέει ο Βενιζέλος δεν μπορώ να πω αν είναι λαϊκισμοί ή όχι...
Ο “νέος” πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει τσακωθεί με την “τελεία και παύλα” και όταν ξεκινάει να μιλάει ξεχνάει να σταματήσει, οπότε δυσκολεύομαι να τον παρακολουθήσω με “αμείωτο ενδιαφέρον”...

Αλλά όχι και να κάνει υποδείξεις για την αποφυγή πολιτικού λαϊκισμού ο Παπαδήμος!

Έλεος πια!

Ξαφνικά ο τραπεζίτης μας προέκυψε φύλακας και προστάτης του τόπου και ειδήμων επί παντός επιστητού!

Μπήκε στην θέση του “πρωθυπουργού” χωρίς εκλογές αλλά με το απλό, παραδοσιακό, Ελληνικότατο “βύσμα” για να κάνει μία συγκεκριμένη δουλειά και εν μία νυκτί έγινε παντογνώστης, φάρος εντιμότητας και βράχος ηθικής ώστε να κάνει υποδείξεις στους ΑΙΡΕΤΟΥΣ πολιτικούς!

Ο -βεβαρημένου παρελθόντος- τραπεζίτης ξέρει πχ και από εξωτερική πολιτική και διπλωματία οπότε συνομιλεί με τον Γκρουέφσκι προσπαθώντας να γίνει ο ήρωας που όχι μόνο μας “έσωσε” οικονομικά αλλά και επέλυσε το Σκοπιανό!

Ποιος; Ο Παπαδήμος!...

Δεν πάμε καθόλου καλά!...

Και βγαίνουν τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, τα ίδια που πανηγύριζαν για την κυβέρνηση “τεχνοκρατών” και “προσωπικοτήτων” που είναι εκτός πολιτικής σκηνής, δεν τους ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος και είναι η μόνη μας ελπίδα(!) και “προβλέπουν” μετά τις εκλογές  ξανά κυβέρνηση “συνεργασίας” και ξανά Παπαδήμο “πρωθυπουργό”!

Τελικά έχουμε βαλθεί ως λαός να αποδεικνύουμε καθημερινά την ορθότητα της γνωστής ρήσης του Καραμανλή, ότι δηλαδή... είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο!

Μόνο έτσι μπορούν να δικαιολογηθούν όλα αυτά που συμβαίνουν με τον “πρωθυπουργό” μας!

Ας ελπίσουμε ότι στον λίγο(;) καιρό που μας μένει μέχρι τις εκλογές θα βάλουμε μυαλό και θα μπορέσουμε να εκλέξουμε μία αυτοδύναμη κυβέρνηση!

Όπως πολύ σωστά είχε πολλές φορές πει και ο ίδιος ο Βενιζέλος, προφανώς σε κάποιες στιγμές ειλικρίνειας, μόνο μία αυτοδύναμη κυβέρνηση μπορεί να εγγυηθεί την σταθερότητα και την θεσμική ισορροπία!

Απλή κοινή λογική...

ΥΓ : Αφού αναφέρθηκα στην "Καθημερινή" λέω να μην αφήσω και το "Έθνος" παραπονεμένο...

Θαυμάστε πρωτοσέλιδο!... 

Φωτογραφία Σαμαρά με λεζάντα... "λεφτά υπάρχουν - υποσχέσεις Σαμαρά σε όλους - σε άκρατη παροχολογία έχει αποδυθεί η ηγεσία της ΝΔ"...

Αγαπητοί φίλοι σου "Έθνους".... καμία δουλειά δεν είναι ντροπή και πρέπει και εσείς να δικαιολογήσετε το ψωμί σας αλλά αν τα γράφετε αυτά σήμερα τι θα γράψετε την Κυριακή που είναι Πρωταπριλιά;... Ότι ο Παπαδήμος τελικά μας έσωσε ;...

Έτσι ολοκλήρωσαν τη δυσφήμηση της χώρας...

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Αν δεν κάνω λάθος, η κυβέρνηση Παπαδήμου σχηματίστηκε υπό την πίεση που προκλήθηκε από τις παλινδρομήσεις Παπανδρέου και τα περί δημοψηφίσματος (ενώ τέσσερις μέρες νωρίτερα είχε βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στο σούπερ-κούρεμα).

Αν δεν κάνω επίσης λάθος, ο κ. Παπαδήμος ανέλαβε υπό την προϋπόθεση πως ως τεχνοκράτης θα διαπραγματευόταν με τέτοιον τρόπο, ώστε το PSI να ολοκληρωθεί με επιτυχία.

Αυτό σημαίνει πως ανέλαβε να φέρει σε πέρας το «πείραμα» που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, επιτυγχάνοντας απομείωση του χρέους με ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ συμμετοχή των ιδιωτών που διακρατούν ελληνικά ομόλογα.

Δηλαδή χωρίς η συμμετοχή να εξελιχθεί σε αναγκαστική και χωρίς να υπάρξει πιστωτικό γεγονός και χωρίς να ενεργοποιηθούν τα CDS.

Τελικά, όμως, η συμμετοχή έγινε αναγκαστική (με την γνωστή ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής ευθύνης), υπήρξε πιστωτικό γεγονός και τα CDS ενεργοποιήθηκαν!

Επομένως, ο κ. Παπαδήμος, που δέχθηκε μια κυβέρνηση πενήντα ατόμων και διατήρησε στη θέση του υπουργού των Οικονομικών τον κ. Βενιζέλο, απέτυχε στην αποστολή του.

Όλα τα υπόλοιπα, περί «ιστορικής συμφωνίας» και «ανάσας» και «νέας αφετηρίας» (νέος όρος στο πάνθεον της προπαγάνδας) είναι απλώς φληναφήματα.

Έτσι, το PSI εξελίχθηκε στην επισφράγιση της δυσφήμησης της χώρας με τον πλέον οδυνηρό τρόπο.

Έγινε η δεύτερη πράξη της τραγωδίας.

Εξηγούμαι: Σε πρώτη φάση, οι κύριοι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου δυσφήμησαν τη χώρα στους ηγέτες της ΕΕ.

Σε δεύτερη φάση, δηλαδή με το PSI και το γεγονός ότι οι «μικροί» ομολογιούχοι βλέπουν τώρα τα χρήματά τους να εξανεμίζονται, οι κύριοι Παπαδήμος και Βενιζέλος, δυσφήμησαν τη χώρα και στους ιδιώτες.

Ποιος θα εμπιστευτεί στο μέλλον την Ελλάδα και ποιος θα αγοράσει ελληνικά ομόλογα, όταν όλοι γνωρίζουν πως η χώρα χρεοκοπεί Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο και κουρεύει τα ομόλογα των ιδιωτών (Ελλήνων και ξένων) που έκαναν το λάθος να εμπιστευτούν τα ελληνικά ομόλογα;

Αυτό υποστήριξα το βράδυ της Δευτέρας στην εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη «Ανατροπή», στο Μέγκα και πριν προλάβω να αποσώσω τη φράση μου, ήλθε η επιβεβαίωση από τον ανταποκριτή του καναλιού στις Βρυξέλλες, Μανώλη Σπινθουράκη.

Βγήκε στον αέρα διαρκούσης της εκπομπής και επιβεβαίωσε πως ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Τρισέ και οι υπουργοί των Οικονομικών της Ευρωζώνης έλαβαν την διαβεβαίωση από τον κ. Βενιζέλο ότι δεν θα υπάρξει διακριτική μεταχείριση μεταξύ των Ελλήνων και των Ευρωπαίων ομολογιούχων.

Και πώς θα ήταν δυνατόν να συμβεί κάτι το διαφορετικό, άλλωστε! Αυτά είναι κουβέντες για εσωτερική κατανάλωση.

Στην πράξη, ήταν από την αρχή βέβαιο πως όλοι θα έχαναν τα λεφτά τους.

Και ο κ. Γιουνκέρ ξεκαθάρισε ακριβώς αυτό: Ότι δεν πρόκειται να ληφθεί μέριμνα για κανέναν και επομένως θα κουρευτούν όλα τα ομόλογα!

Στην Αθήνα, τα παπαγαλάκια της… νέας σωτηρίας μας καλούσαν σε πανηγυρισμούς, αλλά… με μέτρο!

Η προσπάθεια που θα καταβληθεί μέχρι τις εκλογές θα επικεντρωθεί σε μια προπαγανδιστική εκστρατεία περί επιτυχημένου διδύμου (Παπαδήμου – Βενιζέλου) και περί ευτυχούς έκβασης της… χρεοκοπίας!

Και ο κ. Βενιζέλος, επιθυμεί να οδεύσει προς την εκλογική αναμέτρηση της προσεχούς Κυριακής ως ο επιτυχημένος, που χάρη στις προσπάθειές του… χρεοκοπήσαμε χωρίς να χρεοκοπήσουμε!

Με τα ίδια διαπιστευτήρια «επιτυχίας» θα οδεύσει και προς τις εθνικές εκλογές, ως επικεφαλής πλέον του ΠΑΣΟΚ.

Αυτή την «επιτυχία» θα προβάλει και στον (σύντομο) εσωκομματικό προεκλογικό του αγώνα με νέα συνέντευξη Τύπου και διάγγελμα προς τον λαό (του).

Η αλήθεια, βέβαια, είναι διαφορετική:

Το PSI θα ήταν επιτυχημένο αν δεν είχε καταστεί αναγκαστικό, αν οι μικροί ομολογιούχοι δεν είχαν χάσει τα χρήματά τους, αν δεν είχε προκληθεί πιστωτικό γεγονός και αν δεν είχαν ενεργοποιηθεί τα CDS.

Αν δηλαδή το PSI δεν είχε εξελιχθεί σε άλλη μια δυσφήμηση της χώρας. Αυτή τη φορά στα μάτια των ιδιωτών!

ΠΗΓΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Κύριε πρωθυπουργέ, μας λείπει ένας υπουργός!...

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Ως γνωστόν, το δικαίωμα στην αυτογελοιοποίηση είναι αναφαίρετο… ανθρώπινο δικαίωμα!

Αν μάλιστα τα πράγματα δεν ήσαν τόσο σοβαρά και τόσο οδυνηρά, θα μπορούσαμε να κρατάμε την κοιλιά μας από τα γέλια μέχρι να ντραπούν – με πρώτο τον κ. Παπαδήμο – και να σηκωθούν να φύγουν με σκυφτό το κεφάλι.

Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε ποτέ – απλώς εμείς στο τέλος θα τους κάναμε τη χάρη να σκάσουμε (στην κυριολεξία) από τα γέλια.

Αν υπήρχε λίγη τσίπα πάνω τους, δεν θα έπαιζαν το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες – στο οποίο όταν συμμετέχουν οι παλιάτσοι της παρέας τα καταφέρνουν να αφήνουν πάντα στο τέλος κάποια καρέκλα κενή.

Αφού πέρασαν πάνω από δέκα ημέρες με τον πρωθυπουργό να μην κατορθώνει να λύσει το σταυρόλεξο βρίσκοντας υπουργό προς αντικατάσταση του κ. Παπουτσή για το Δημόσιας Τάξης, η λύση (λέμε τώρα) βρέθηκε!

Πρωτότυπη, εμπνευσμένη, μοναδική, ασύλληπτη, ιδιοφυής: Στο υπουργείο επέστρεψε αυτός που δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο (αλλά και δεν του χρειαζόταν στο συγκεκριμένο υπουργείο, διότι πουθενά δεν αναφέρει αν τα χημικά πρέπει να είναι ληγμένα ή όχι).

Δεν πήγε μόνος του. Πήρε μαζί του και δεύτερο υφυπουργό, διότι ο άνθρωπος δεν πάει πουθενά χωρίς να κουβαλήσει μαζί του και την παρέα του.

Πρόκειται για τον άνθρωπο που έπρεπε – για λόγους αρχής, τουλάχιστον – να είχε πάει ήδη στο σπίτι του την επόμενη στιγμή της δήλωσής του περί μη ανάγνωσης (για μελέτη, ούτε λόγος) του μνημονίου.

Αλλά όχι. Είναι απαραίτητος. Μοναδικός. Αξεπέραστος. Και επιβραβεύθηκε με νέο (το παλιό) υπουργείο.

Προσθέτοντας και ένα ακόμη μέλος στην ογκώδη κυβέρνηση, που το μέγεθός της είχε ήδη ξεπεράσει τα όρια του γελοίου.

Οπότε; Οπότε έμενε κενή η θέση του στο Ανάπτυξης (κενή ήταν και πριν, κενή θα παραμείνει και τώρα).

Και τι έκανε ο πρωθυπουργός; Πήρε από το Παιδείας την υπουργό που δεν κατάφερε να μοιράσει τα βιβλία στα σχολεία και λίγο μετά κατάφερε να κηρυχθεί άγονος ο διαγωνισμός για τα τετράδια των Πανελλαδικών και την μετακίνησε στο Ανάπτυξης.

Χθες, λίγο πριν από την ορκωμοσία, ακούσαμε και το ανέκδοτο της ημέρας: Η κ. Διαμαντοπούλου, μιλώντας στον Real Fm και στον - κατάπληκτο - Ν. Χατζηνικολάου, δήλωσε πως ο πρωθυπουργός χρειαζόταν... κομάντος, γι' αυτό και προχώρησε σ' αυτές τις ριζοσπαστικές και κοσμογονικές αποφάσεις!

Τι να πει κανείς; Τι μπορεί να πει κανείς;

Την ώρα δε που ο κ. Παπαδήμος ελάμβανε αυτές τις φοβερές αποφάσεις, συνέβαιναν και άλλα κοσμοϊστορικά γεγονότα:

Ο μεν πρώην Ανάπτυξης και νυν Δημόσιας Τάξης ανακοίνωνε… επιτροπή προκειμένου να αποκτήσει η Ελλάδα επενδυτική τράπεζα στα πρότυπα της γερμανικής KfW (την οποία επίσης δεν γνώριζε, αν και μ’ αυτήν έχουμε υπογράψει το μνημόνιο και γι’ αυτό βγήκαν από τα ρούχα τους οι Γερμανοί με επικεφαλής τον Ρέσλερ), καθώς και το «ξεπάγωμα» (για ποιον λόγο είχαν παγώσει;) έξι επενδύσεων που ΘΑ δρομολογηθούν με την διαδικασία του fast track (δεν ντρέπονται και μόνο που αναφέρουν τον γελοίο όρο).

Η δε πρώην Παιδείας και νυν Ανάπτυξης, αντί να κοιτάξει να μοιράσει επιτέλους τα σχολικά βιβλία και να βρει μερικές κόλλες χαρτί να γράψουν τα παιδιά για τις εισαγωγικές, έδινε στη δημοσιότητα (νέο) μανιφέστο για το… τέλος της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας και την πανηγυρική έναρξη της Δ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας.

Σημειώστε πως όλοι όσοι οδήγησαν την Γ΄ στο σημερινό χάλι, εννοούν να είναι παρόντες και στην Δ΄ - και στην Ε΄ και στην ΣΤ΄ και σε όποια κρίνονται απαραίτητα τα... κομάντο!

Στο μεταξύ, παρέμενε κενή η θέση του υπουργού Παιδείας. Οπότε, επιστρατεύθηκε ο κ. Μπαμπινιώτης!

Αποτέλεσμα: Η ανακύκλωση συνεχίστηκε και... έχουμε και λέμε:

Μείον οι κύριοι Γεωργίου, Γεωργιάδης και Παπουτσής, συν οι κύριοι Μπαμπινιώτης και Οικονόμου.

Δηλαδή, μας λείπει ένας! Παρακαλούμε τον κ. Παπαδήμο να κάνει κάτι!

Ερώτημα πρώτο: Υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι σ’ αυτή τη χώρα όπου με τόση ευκολία δέχονται όλοι να αυτογελοιοποιούνται;

Ερώτημα δεύτερο: Μπορεί να περιμένει κανείς να έλθουν επενδύσεις και να δούμε μια άσπρη μέρα όταν ο πρωθυπουργός δεν τολμά να στείλει στα σπίτια τους μερικούς, αντίθετα αυξάνει τον αριθμό των αχρήστων;

Ερώτημα τρίτο: Υπάρχει περίπτωση να μην μπορείς να μοιράσεις τα βιβλία στα σχολεία και να φέρεις επενδύσεις και ανταγωνιστικότητα;

Ερώτημα τέταρτο: Κάποιος πρέπει επιτέλους να μας πει για ποιο λόγο κάποια πρόσωπα θεωρούνται απαραίτητα, ενώ όλος ο κόσμος γελάει μαζί τους.

Υπάρχει κάτι το «βαθύτερο»; Υπάρχει κάποια δέσμευση; Ξέρουν κάτι και πρέπει να μην στενοχωρηθούν για τον κίνδυνο να μιλήσουν; Οποιαδήποτε απάντηση δεκτή, καθόσον θα έχει (τουλάχιστον αυτή) κάποια λογική ερμηνεία.

Με λίγα λόγια, έχουμε κάθε λόγο να θεωρούμε ύποπτη αυτή τη συμπεριφορά, αυτό το «κανάκεμα» συγκεκριμένων ανθρώπων.

Δεν μπορεί να πρόκειται απλώς γι’ αυτή την έντονη επιθυμία για αυτογελοιοποίηση.

Υ.Γ. Επίσης, έχω άλλη μία ερώτηση: Πληροφορηθήκαμε πως τόσο η επιτροπή για την δημιουργία της περίφημης επενδυτικής τράπεζας, όσο και οι (νέες) fast track επενδύσεις, τελούν υπό την εποπτεία του προέδρου του Invest In Greece – στην επιτροπή μάλιστα είναι πρόεδρος.

Τι συμβαίνει; Καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω;

Με δεδομένο ότι οι συγκεκριμένες αποφάσεις ελαμβάνοντο ενώ ο πρώην Ανάπτυξης και νυν (ξανά) Δημόσιας Τάξης γνώριζε ασφαλώς ότι μετακινείται, το (πονηρό) μυαλό μας πάει αλλού.

Να ήθελε δηλαδή να αφήσει κάποιον στο πόδι του στο Ανάπτυξης, σπεύδοντας να διορίσει τον Πρόεδρο του Invest In Greece και εμφανίζοντάς τον ως «δώρο» στην πρώην Παιδείας και νυν Ανάπτυξης. (Ανάλογο «δώρο» είχε κάνει και ο κ. Θέος στη Γ.Γ. Επενδύσεων, λίγο πριν από την δική του μετακίνηση).

Συμπέρασμα: Κάτι το ύποπτο συμβαίνει, διότι διαφορετικά δεν θα χρειάζονταν όλες αυτές οι μετακινήσεις για να παραστήσει ο κ. Παπουτσής τον υποψήφιο στο ΠΑΣΟΚ.

ΠΗΓΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Θα μπορούσε κανείς να βάλει και ως τίτλο... "Η επιβράβευση των αχρήστων" καθώς ούτε ο Χρυσοχοΐδης αφήνει κάποιο (οποιοδήποτε!) έργο πίσω του στο υπουργείο ανάπτυξης ούτε η Διαμαντοπούλου έχει να επιδείξει κάτι, πλην την απόλυτη διάλυση του υπουργείου παιδείας!

Η επιλογή Χρυσοχοΐδη για το νέο (παλιό) υπουργείο ως γνώστης, ειδικός, επιτυχημένος, αναγκαίος και αναντικατάστατος μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει όταν σκεφτεί κανείς πως τελείωσε η προηγούμενη "επιτυχημένη" θητεία του στο υπουργείο προστασίας του πολίτη...  

Πρωθυπουργός σε κινούμενη άμμο: το παλιό και το νέο...

Γράφει ο Γεώργιος Π. Μαλούχος

Από την Καθαρά Δευτέρα, που χήρεψε ξαφνικά η θέση του υπουργού «Προστασίας του Πολίτη», ο έρμος ο πολίτης δεν έχει πάθει και τίποτα: ούτε η Αθήνα ξανακάηκε, ούτε η εγκληματικότητα εκτινάχθηκε – να εκτιναχθεί και να πάει που;… 

Αραγε, η «μη βιασύνη» του πρωθυπουργού σχετικά με το θέμα αντικατάστασης του κ. Παπουτσή που έβαλε πλώρη για αρχηγός, έπρεπε να ερμηνευθεί ως αποτέλεσμα του δεδομένου υπερβολικού φόρτου ευθύνης και εργασίας, των πολλών επίσης δεδομένων ισορροπιών, και των δύο μαζί, ή κάποιου άλλου παράγοντα;

Προς στιγμή, δημιουργήθηκε η ελπίδα ότι ο κ. Παπαδήμος θα μπορούσε να σκέπτεται να κάνει ένα βήμα πιο πέρα: λ.χ. να διορίσει υπουργό κάποιον που να ξέρει το αντικείμενο από μέσα, ή κάποιον άνθρωπο αξίας που όμως να μην προέρχεται από το φθαρμένο πολιτικό δυναμικό. Αυτό, θα ήταν κάτι.

Αυτή η ελπίδα είχε μα παράξενη τύχη: την εκπλήρωσε ξαφνικά ο κ. Παπαδήμος τοποθετώντας στο υπουργείο Παιδείας τον καθηγητή Μπαμπινιώτη, αλλά, ταυτόχρονα, κατά κάποιο τρόπο ταυτόχρονα την αναίρεσε με τον κ. Χρυσοχοΐδη και την κυρία Διαμαντοπούλου.

Για τον κ. Χρυσοχοΐδη, δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτα. Τα είπε όλα μόνος του: δεν διάβασε… Προφανώς, εκτός από το μνημόνιο, δεν διάβασε και το ΕΣΠΑ το οποίο έμεινε παγωμένο σε όλη του τη θητεία! Προφανώς, δεν έχει διαβάσει ούτε τις ίδιες του τις δηλώσεις σύμφωνα με τις οποίες είχε βρει τον τρόπο να πατάξει την κερδοσκοπία και θα το έκανε εδώ και δύο χρόνια… Συνεπώς, ό,τι και να πει κανείς, απλώς περισσεύει.

Οσο για την κυρία Διαμαντοπούλου, έχει πίσω της μια απελπιστικά κακή θητεία ως υπουργός Παιδείας. Επί των ημερών της, τα πανεπιστήμια περίπου έβαλαν λουκέτο. Όμως, η δουλειά του υπουργού, δεν είναι αυτή: είναι να κάνει τομές αλλά και να είναι σε θέση να τις κάνει να λειτουργούν. Όχι να τις κάνει για να λέει ότι τις έκανε και μετά «δεν την άφηναν τα συμφέροντα»… Χώρια που η συγκεκριμένη «τομή», είναι, έτσι κι αλλιώς, κάτι παραπάνω από αμφιλεγόμενη, παρά τα όσα η ίδια ισχυρίζεται. Οσο για την απίθανη ιστορία με τα σχολικά βιβλία, εκεί, επίσης τι να πει κανείς…

Γιατί λοιπόν ο κ. Παπαδήμος θέλει την κυρία Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Ανάπτυξης και τον κ. Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο που τον τοποθέτησε;

Εχει προσμετρήσει το έργο τους όλα αυτά τα χρόνια στο δημόσιο βίο και θεωρεί ότι είναι ικανοποιητικό;

Τι περιλαμβάνει το ουσιαστικό «βιογραφικό» τους;

Ποιες είναι οι περγαμηνές τους; Οι παραγωγικές, οι πραγματικές, όχι οι «συστημικές» και κομματικές, αυτού του συστήματος που μας κατάντησε εδώ που μας κατάντησε…

Ο κ. Παπαδήμος, και δικαίως, έχει μεγάλη και αληθή αγωνία για την ανταγωνιστικότητα. Ορθώς. Αποτελεί μέγα ζητούμενο γι' αυτή τη χώρα.

Όμως, πώς θα την πετύχει;

Διορίζοντας υπουργούς που η ίδια η δική τους επίδοση στην ανταγωνιστικότητα είναι χρόνια τώρα χαμένη στο έρεβος των κομματικών γραφείων από τους διορισμούς των οποίων προέρχονται;

Το παλιό, δεν μπορεί να φέρει το νέο. Το φθαρμένο δεν μπορεί να γεννήσει το καινούργιο. Και οι επιλογές, πάντα κάτι δείχνουν.

Οι επιλογές αυτές, δείχνει ότι ο κ. Παπαδήμος πρέπει να ξεφύγει το ταχύτερο από την κινούμενη άμμο αυτού του παλαιού κόσμου. Δεν φτάνει που έχει μπροστά του να διαβεί την κινούμενη άμμο της πραγματικότητας της χώρας, πρέπει να περνάει και μέσα από αυτή των κομμάτων;

Κι όταν είναι ανάγκη να κάνει επιλογές μέσα από αυτόν τον κόσμο, κάτι λογικό και αναμενόμενο, υπάρχουν πάντα και εκεί πρόσωπα που έχουν νόημα. Αλλά από αυτή την κομματική κινούμενη άμμο και πρέπει, και μπορεί να ξεφύγει, ακριβώς επειδή ο ίδιος δεν αποτελεί μέρος της και ακριβώς επειδή, έτσι, με αυτό το ανθρώπινο δυναμικό, δουλειά, δεν γίνεται...

Ολο αυτό δεν μπορεί να πείσει...

ΠΗΓΗ  ΤΟ ΒΗΜΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Αν και γενικά συμφωνώ με το παραπάνω άρθρο, διαφωνώ στην περιγραφή του Παπαδήμου...

Ο Παπαδήμος ΗΤΑΝ και ΕΙΝΑΙ μέρος της "κομματικής κινούμενης άμμου"!

Είχε και έχει σαφή κομματική ταυτότητα και ήταν κομματικό και πολιτικό  πρόσωπο ήδη από την εποχή Σημίτη.

Δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει Μόντι γιατί ουδέποτε υπήρξε, έστω και για τα μάτια του κόσμου, ακομμάτιστος γραφειοκράτης.

Οι επιλογές Χρυσοχοΐδη και Διαμαντοπούλου έγιναν με καθαρά κομματικά κριτήρια (όσο και αν ψάξει κανείς άλλον λόγο δεν μπορεί να βρει!) ενώ η επιλογή Μπαμπινιώτη είναι μία, αποτυχημένη κατά την ταπεινή μου άποψη, προσπάθεια επιλογής "ακομμάτιστου γραφειοκράτη".

Ας ελπίσουμε ότι οι εκλογές είναι προ των πυλών και σύντομα οι Έλληνες πολίτες θα μπορέσουν να επιλέξουν τους πολιτικούς αλλά και τις πολιτικές που επιθυμούν!

Χάσαμε τρεις μήνες και την… Ιστορία...

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Συγγνώμη, αλλά μπορεί κανείς από τους φανατικούς πολέμιους των εκλογών να μας πει ποιο ήταν το κέρδος;

Η χώρα έχασε άλλους τρεις μήνες, βυθίστηκε στο χάος, μεταμορφώθηκε σε βομβαρδισμένο τοπίο, υπέστη ανυπολόγιστες ζημιές, διχάστηκε, παραδόθηκε στην καταστροφική μανία και στις φλόγες.

Μπορεί να μας πει ο κ. Παπαδήμος τι πέτυχε η περίφημη κυβέρνησή του αυτούς τους τρεις μήνες;

Εκτός από το PSI – που ακόμη το περιμένουμε – και τη νέα δανειακή σύμβαση που υπερψηφίστηκε, αλλά είναι πλέον βέβαιο πως αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να την εφαρμόσει, συνέβη τίποτε άλλο;

Φυσικά, θα μας πουν, η αποστολή της παράδοξης αυτής κυβέρνησης, που εξελίχθηκε σε θέατρο σκιών, ήταν το PSI και η δανειακή σύμβαση.

Και άξιζε γι’ αυτά τα δύο να χαθούν τρεις μήνες; Πού θα τους ξαναβρούμε αυτούς τους μήνες, πώς θα αναπληρώσουμε αυτόν τον χαμένο χρόνο ως προς μια σειρά σημαντικά θέματα, όπως για παράδειγμα είναι η απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων;

Υπάρχει έστω και ένας από τους (πενήντα αρχικά, ζωή νάχουν) υπουργούς που μπορεί να μας πει ότι ξεκίνησε κάτι και το ολοκλήρωσε;

Δεν υπάρχει ούτε ένας!

Θα ήσαν διαφορετικά τα πράγματα αν είχαν διεξαχθεί εκλογές ως τις 4 του περασμένου Δεκεμβρίου;

Θα είχαμε μια Βουλή και μια κυβέρνηση με πρόσφατη λαϊκή εντολή και όχι αυτά τα διαλυτικά φαινόμενα που πρόσθεσαν άλλο ένα κομμάτι στο παζλ της δυσφήμισης της χώρας;

Ο κ. Καρατζαφέρης, που μας έβγαλε την ψυχή μέχρι να επιβάλει (όπως διατείνεται) τον κ. Παπαδήμο, για να τον εγκαταλείψει λίγο αργότερα μετά πολλών επαίνων, μπορεί να μας πει ποια ήταν η προσφορά του ίδιου και του κόμματός του σ’ αυτό το τρίμηνο;

Ο ίδιος ο κ. Παπαδήμος, μπορεί να μας πει αν υπήρξε έστω και μια ημέρα κατά την οποία παρακολούθησε το έργο (λέμε τώρα) των υπουργών του;

Δεν πρόλαβε, όπως φαίνεται.

Πρόλαβε, όμως, να ανακαλύψει πως η Ελλάδα διαθέτει Ιστορία μόλις 65 χρόνων (ούτε καν 70 για να μην χρειαστεί να μας υπενθυμίσει πως η χώρα έζησε τον πόλεμο και τη ναζιστική Κατοχή).

(Για να είμαστε δίκαιοι, πρώτη παρατήρησε την... παράλειψη η Τζόρτζια Γλέζου).

Έκρινε, όμως, σκόπιμο ο πρωθυπουργός να μας υπενθυμίσει (και μάλιστα σε ένα διάγγελμα και μία ομιλία μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο) τον εμφύλιο πόλεμο και τη δικτατορία.

Τι ήθελε να πει ο ποιητής;

Επίσης τι θέλει να πει όταν μας επαναλαμβάνει πως η κύρια αιτία της κρίσης βρίσκεται στο γεγονός ότι για πολλά χρόνια το κράτος δαπανούσε συστηματικά πολύ περισσότερα από τα έσοδά του;

Και τι είναι αυτά τα περί «σημαντικής προόδου που σημειώθηκε κατά τα προηγούμενα δύο χρόνια στην αποκατάσταση της δημοσιονομικής σταθερότητας και της ανταγωνιστικότητας»;

Μα αν σημειώθηκε τόσο μεγάλη πρόοδος, όπως θέλει να επαναλαμβάνει ο κ. Παπαδήμος, όχι μόνο δίνοντας άφεση αμαρτιών, αλλά και ανεβάζοντας στα ύψη τον Γ. Παπανδρέου, τι την χρειαζόμασταν τη νέα δανειακή σύμβαση;

Γιατί δεν έπαιρνε ο κ. Παπαδήμος την «πρόοδο» παραμάσχαλα και χρειάσθηκε να σκοτωθούμε για να ψηφιστεί το νέο μνημόνιο;

Μα επειδή, όπως μας είπε, παρά τις προσπάθειες και την πρόοδο, η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να έχει προβλήματα.

Συγγνώμη, αλλά πώς γίνεται αυτό; Αν υπάρχει πρόοδος, τότε περιμένεις να αποδώσει αυτή η «πρόοδος»!

Και τι θα πει «το μοντέλο ανάπτυξης που είχαμε μέχρι το 2009, δεν είχε μέλλον»;

Δηλαδή το μοντέλο που είχαμε (λέμε τώρα) μετά το 2009, είχε (μέλλον);

Και ήταν τόσο μεγάλη η διάθεση να αθωωθεί ο κ. Παπανδρέου, που έπρεπε ο κ. Παπαδήμος να μας διαβάσει την ίδια ομιλία δυο φορές σε ένα εικοσιτετράωρο;

Φυσικά, βρισκόμαστε στην τελευταία ευθεία προ των εκλογών.

Οπότε και θα απαλλαγούμε από τις εκρήξεις του κ. Βενιζέλου και το στυλάκι Σαχινίδη, ο οποίος στην Επιτροπή εμφανίστηκε να τα ξέρει όλα, αλλά τον περασμένο Οκτώβριο δεν ήξερε ποιο έλλειμμα είχε ανακοινώσει η ΕΛΣΤΑΤ στη Eurostat, μετά δήλωνε σίγουρος πως θα υιοθετηθεί το ελληνικό δίκαιο (αν και κάπως τα μπέρδευε στις απαντήσεις του στη Βουλή) και ακόμη και τώρα αν τον ρωτήσεις, δεν είναι σε θέση να σου πει «πού θα κάτσει το έλλειμμα».


Υ.Γ. Πάντως, αν ο κ. Παπαδήμος χρειαζόταν να παρατείνει την παραμονή του στον πρωθυπουργικό θώκο, θα έπρεπε να μπει στον κόπο να διαβάσει λίγο παραπάνω Ιστορία, φθάνοντας τουλάχιστον ως το 1909.

Υ.Γ. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι μετά τις δύο ομιλίες του κ. Παπαδήμου στη Βουλή, τις εκρήξεις Βενιζέλου και το στυλάκι Σαχινίδη, είναι απορίας άξιον πώς ψηφίστηκε το νέο μνημόνιο. Οι άνθρωποι είναι ό,τι πρέπει για να προκαλούν με το ύφος τους τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα...

ΠΗΓΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

ΧΑΣΟΥΜΕ... ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ... ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΑΣ Γ@@@!...

Εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα με την τρόικα (μερικοί επιμένουν να το  ονομάζουν “αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης”...) αυτό το γηπεδικό σύνθημα είναι ότι πιο ταιριαστό!

Η επιμονή των δανειστών μας στην λάθος συνταγή και η απαίτησή τους για νέα μέτρα παρά την τραγική ύφεση και τα αποτελέσματά της στον Ελληνικό λαό, μας προδιαθέτει για ακόμα χειρότερες ημέρες.

Εάν τα νέα μέτρα γίνουν πράξη η εξαθλίωση των Ελλήνων θα πάρει τραγικές διαστάσεις, θα υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, πείνα και εξευτελισμός και πλέον η κοινωνική αναταραχή θα είναι βέβαιη.

Σε περίπτωση που σήμερα ο Σαμαράς (ο μόνος στον οποίο στηρίζουμε κάποιες ελπίδες ακόμα!) κρατήσει τις “κόκκινες γραμμές” και αρνηθεί την συνέχιση της λάθος συνταγής υπάρχει ένα τρομοκρατικό σενάριο το οποίο ακούγεται και γράφεται στα ΜΜΕ ότι... “ούτε που μπορούμε να φανταστούμε τι θα πάθουμε”.
Φοβερή ανάλυση!

Δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για “χάος”, “χρεοκοπία”, “εξαθλίωση” και “κοινωνική αναταραχή”.

Δηλαδή μας λένε ότι οτιδήποτε κι αν αποφασίσουν σήμερα οι πολιτικοί αρχηγοί το αποτέλεσμα αναμένεται να είναι το ίδιο!

Δηλαδή η τρόικα μας λέει... “χάσουμε... κερδίσουμε... εμείς θα σας γ@@@”!

Οι μέρες που ζούμε θυμίζουν έντονα ημέρες Κύπρου όταν αποφάσιζε για το σχέδιο Ανάν.
Εάν το αποδέχονταν θα έχαναν την Ελληνοκυπριακή κυριαρχία στο ίδιο τους το κράτος ενώ εάν δεν το αποδέχονταν τους τρομοκρατούσαν ότι θα τους βάλουν στο περιθώριο, δεν θα τους βάλουν στην ευρωζώνη και γενικώς η Κύπρος θα καταστραφεί!

Τίποτα από όλα αυτά δεν επιβεβαιώθηκε!

Τι θα γίνει λοιπόν εάν επιτέλους πούμε κι εμείς το μεγάλο “ΟΧΙ”;

“Θα μας διώξουν από το ευρώ”;Πρώτα απ' όλα, αυτό δεν προβλέπεται από καμία συνθήκη οπότε και να θέλουν απλά δεν μπορούν να το κάνουν πριν περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα το οποίο απαιτείται για την αλλαγή της αρχικής συνθήκης!
Η μόνη περίπτωση για να βγούμε από το ευρώ είναι να το αποφασίσουμε μόνοι μας και με τα χεράκια μας να βγάλουμε τα ματάκια μας!
Άλλωστε, ποιος τρελός θα ήθελε σήμερα να πάρει δραχμές;

“Οι δανειστές μας θα ζητήσουν να πληρωθούν σε ευρώ”... Ε, και;
Που θα τα βρούμε τα ευρώ;
Κάποιος θα πρέπει να πάρει τις δραχμές μας για να μας δώσει ευρώ, άρα θα τις πάρουν θέλουν δεν θέλουν!
Θα τους αρέσει;

Και βέβαια θα αποχαιρετήσουν και τα κοιτάσματά μας που έχουν βάλει στο μάτι από καιρό!

Προσωπικά θεωρώ ότι τα πράγματα είναι πολύ απλά...

Η τρόικα τράβηξε πολύ το σκοινί και πλέον οι απαιτήσεις/απειλές τους έφτασαν στο απροχώρητο.

Εάν σήμερα ο Σαμαράς εκφράσει την κοινή γνώμη και δεν υποκύψει στις απαιτήσεις τους η πρώτη αντίδραση θα είναι σαφώς εκδικητική!

Ο Παπαδήμος θα πάει (επιτέλους!) σπίτι του και το πολύ σε 20 ημέρες θα έχουμε εκλογές.

Η ΝΔ θα κερδίσει με σαφή αυτοδυναμία και μάλιστα με ποσοστά που θα λύνουν τα χέρια του Σαμαρά.

Η τρόικα θα καταλάβει ότι δεν κάνουμε πίσω και η εκδικητική της στάση την απομακρύνει από το υπέδαφός μας αλλά και από οποιαδήποτε περίπτωση άμεσης αποπληρωμής των χρεών μας οπότε θα αναγκαστεί να ξανακάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αλλά υπό άλλους όρους.

Και τελικά η κατάσταση θα αρχίσει να αλλάζει!

Αργά και βασανιστικά;... Μπορεί...
Αλλά θα αλλάξει!

Μαγικό ραβδί δεν υπάρχει.
Θα υπάρξει περίοδος “ταλαιπωρίας” των Ελλήνων αλλά αυτή θα υπήρχε ούτως ή άλλως.

Το θέμα είναι να δούμε φως στην άκρη του τούνελ.

Μην ξεχνάμε ότι για να πάρουμε 6 δόσεις δεχθήκαμε και δυστυχώς υποκύψαμε σε 6 εκβιασμούς!

Καιρός να βάλουμε ένα τέλος στην τρομοκρατία!

Απλή κοινή λογική...

ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ...

Μεγάλο πράγμα η αξιοπιστία...

Να σου έχουν όλοι εμπιστοσύνη και να θεωρούν τον “λόγο σου συμβόλαιο” όπως έλεγε και ο παππούς μου τον οποίο θυμάμαι να κάνει αγοραπωλησίες ακινήτων μόνο με μία χειραψία!

Δυστυχώς, η αξιοπιστία δύσκολα αποκτιέται και πολύ εύκολα χάνεται.
Σε περίπτωση δε που χαθεί χρειάζεται πολύ κόπο και χρόνο για να ξανα-αποκτηθεί...

Αυτό συμβαίνει σήμερα με την Ελλάδα!

Η αξιοπιστία της είχε ήδη κλονιστεί με τις επιδοτήσεις την εποχή του Αντρέα όπου ούτε δραχμή δεν πήγε εκεί που έπρεπε και ειδικά οι αγροτικές επιδοτήσεις έγιναν “κούρσες”, σπίτια και διασκέδαση.

Και πάλι όμως μία αξιοπιστία την διαθέταμε και, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, καθόμασταν ως ίσοι στο τραπέζι της ΕΕ.

Η “κυβέρνηση” ΓΑΠ όμως τα ανέτρεψε όλα!

Έδιναν υποσχέσεις και υπέγραφαν ότι τους ζητούσαν  χωρίς να σκέφτονται εάν είναι εφαρμόσιμα ή εάν όντως είναι διατεθειμένοι να τα κάνουν πράξη, μόνο και μόνο για να κάνουν τα καλά παιδιά και να εισπράξουν... δόσεις δανείων!

Δεν πρόκειται για επιδοτήσεις τις οποίες ουδέποτε θα κληθούμε να επιστρέψουμε.
Πρόκειται για έντοκο δάνειο το οποίο θα πρέπει να εξοφληθεί στο άμεσο μέλλον!
Κανένας δεν μας κάνε δώρο ζεστό χρήμα!

Γι' αυτό και ποτέ δεν κατάλαβα τους πανηγυρισμούς του ΓΑΠ γιατί “καταφέραμε” να πάρουμε το μεγαλύτερο ΕΝΤΟΚΟ ΔΑΝΕΙΟ όλων των εποχών!

Το θέμα είναι ότι ανέλαβαν την ευθύνη να κάνουν πράξη διάφορες δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες όμως δεν προχώρησαν και η αξιοπιστία της χώρας δέχθηκε καίριο (ή μήπως θανατηφόρο;) πλήγμα.

Η έλλειψη αξιοπιστίας όμως δημιουργεί χιλιάδες προβλήματα.

Η γελοιοποίηση της Ελλάδας είναι μόνο το ένα από αυτά.

Οι υπόλοιπες χώρες με τα ίδια προβλήματα διαπραγματεύτηκαν και αποδέχθηκαν ως όρους δανειοδότησής τους μόνο όσα μπορούσαν πραγματικά να εφαρμόσουν οπότε, αν και προβληματικές, συνεχίζουν να θεωρούνται αξιόπιστες.

Η Ελλάδα έχει μπει στο περιθώριο ως αναξιόπιστη και ανακόλουθη, χώρα κουτοπόνηρων καραγκιόζηδων οι οποίοι άλλα λένε και άλλα κάνουν έτσι ώστε να κοροϊδέψουν τους δανειστές τους και να εξασφαλίσουν και άλλα χρήματα για τις σπατάλες τους!

Αυτό δημιουργεί τεράστια προβλήματα ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα.

Εισαγωγείς οι οποίοι ουδέποτε “κορόιδεψαν” τους προμηθευτές τους τώρα καλούνται να προπληρώνουν ότι εισάγουν γιατί... “η χώρα είναι αναξιόπιστη”!

Η Ελλάδα δεν θεωρείται πια ισότιμο μέλος Ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών και, ως επαίτης έχει χάσει το κύρος και τον σεβασμό που δικαιωματικά απολάμβανε.

Όλα αυτά είναι πολύ δύσκολα αναστρέψιμα και είναι σίγουρο ότι η “κυβέρνηση” Παπαδήμου-Βενιζέλου δεν βοηθάει προς αυτήν την κατεύθυνση αφού και οι δύο ήταν βασικά στελέχη της “κυβέρνησης” ΓΑΠ ο ένας ως σύμβουλος του “πρωθυπουργού” και ο άλλος ως κορυφαίος “υπουργός”.

Δεν είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι για να διαπραγματευτούν ή να κερδίσουν, μέρος έστω της χαμένης μας αξιοπιστίας.

Επιβάλλεται να γίνουν εκλογές άμεσα, να αναλάβει μία κυβέρνηση αυτοδύναμη και μονοκομματική, εκλεγμένη από τον Ελληνικό λαό, η οποία και θα προσπαθήσει να αποκαταστήσει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.

Απλή κοινή λογική...

ΠΑΓΩΣΑΜΕ!...

Δεν ξέρω εάν μας φταίει ο καιρός ή... η Μέρκελ, αλλά δύο ημέρες τώρα έχουμε παγώσει!

Για τον κακό μας τον καιρό, δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά.
Θυμάμαι πάντως κάποιους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (παραδείγματα εδώ, κι εδώ, κι εδώ...) να “απαιτούν” από την κυβέρνηση Καραμανλή να δώσει επίδομα θέρμανσης σε μία εποχή όπου και φθηνότερο ήταν το πετρέλαιο και πολύ ηπιότερος ήταν ο χειμώνας.
Σήμερα τι λένε αυτοί οι βουλευτές;... ΤΙΠΟΤΑ!
Αλλά ξέχασα...
Είναι απασχολημένοι... σώζουν την χώρα!

Παγώσαμε όμως και όταν ακούσαμε τι ζητούν οι Γερμανοί, οι οποίοι προφανώς θεωρούν εαυτούς κυρίαρχους της Ευρώπης.
“Η Ελλάδα δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα χωρίς... βούρδουλα, οπότε να τους στείλουμε έναν... επίτροπο”

Υπό άλλες συνθήκες, πχ με μία άλλη κυβέρνηση και έναν άλλο πρωθυπουργό απλά θα γελάγαμε με την ανεκδιήγητη ιδέα των Γερμανών και ουδείς θα της έδινε σημασία.

Υπό τις σημερινές όμως συνθήκες πάγωσε το αίμα μας από τον φόβο γιατί όλοι κατά βάθος ξέραμε ότι ο σημερινός “πρωθυπουργός” μας δεν το είχε σε τίποτα να συμφωνήσει!

Αν μάλιστα δεχθούμε ως αληθή όσα είπε ο Καρατζαφέρης για την συνάντηση των πολιτικών αρχηγών με τον Παπαδήμο (να μην βάλουμε κόκκινες γραμμές γιατί θα παρεξηγηθούν οι εταίροι μας!) τότε μάλλον οι φόβοι μας δεν ήταν αβάσιμοι.

Φαντάζομαι ότι τον ίδιο, ίσως και μεγαλύτερο φόβο ένιωσαν και οι Ιταλοί, όπως και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια προβλήματα, οι οποίες δεν μας έχουν και σε μεγάλη υπόληψη.
Σίγουρα θα σκέφτηκαν ότι εάν το δεχτούμε σύντομα θα έρθει και η σειρά τους και τρομοκρατήθηκαν.

Ευτυχώς στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών δεν ήταν μόνο ο Παπαδήμος με τον, μέχρι πρότινος εργοδότη του, ΓΑΠ και έτσι δεν πέρασε μία τέτοια σκέψη χωρίς αντιδράσεις!

Αυτό που είναι πια ιδιαιτέρως εμφανές είναι ότι το σχέδιο “σωτηρίας” του Παπαδήμου για να βγούμε από την κρίση είναι το ίδιο με αυτό του προκατόχου του (του οποίου υπήρξε σύμβουλος)... δηλαδή “ναι σε όλα”!

Δεν είναι περίεργη λοιπόν η ραγδαία πτώση της δημοτικότητάς του στις δημοσκοπήσεις όπου σε δύο μόλις μήνες κατάφερε να χάσει την αξιοπιστία του (όση είχε ο “καλυτερότερος”) και τα ποσοστά “Σαντάμ” που εμφάνιζε τις πρώτες ημέρες... αν βέβαια μπορούμε να δεχτούμε ως σοβαρές τέτοιες δημοσκοπήσεις!

Αποδεικνύεται πλέον καθημερινά ότι ο “πρωθυπουργός” μας είναι απλά ο ΓΑΠ ΙΙ και η εμμονή του στην ικανοποίηση των δανειστών μας “πάση θυσία” μπορεί να αποβεί μοιραία για την χώρα.

Έτσι, για άλλη μία φορά καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα...

Εκλογές τώρα!

Μονοκομματική αυτοδύναμη και υπεύθυνη κυβέρνηση με νέο πρωθυπουργό ο οποίος θα βάζει την Ελλάδα πάνω από τους δανειστές της, τον εαυτό του ή το κόμμα του... και η σειρά δεν είναι τυχαία!

Η Ελλάδα και οι πολίτες της πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα του διαπραγματευτή μας και όχι το τελευταίο όπως είναι σήμερα.

Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί κάτι καλύτερο για το αύριο όλων μας.

Απλή κοινή λογική...

Very… well Mr. Papadimos!...

Φροντιστήριο ξένων γλωσσών από τον... πρωθυπουργό. Οι ερωτήσεις που δέχτηκε από τους δημοσιογράφους έγιναν στην ελληνική γλώσσα. Όμως στις απαντήσεις του ο Λ. Παπαδήμος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την... ευρωπαϊκή του κουλτούρα! Εκτός και αν ήταν επηρεασμένος από τις πολύωρες διαπραγματεύσεις. Γι΄αυτό και χρησιμοποίησε αγγλικές λέξεις: «So η εκτίμηση μου και η προσδοκία μου είναι...» και «Well προφανώς...».

ΠΗΓΗ  real.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Δεν θα πω τα κλασικά... ότι δηλαδή για να υπερασπίζεσαι και να εκπροσωπείς όπως αρμόζει την χώρα σου πρέπει πρώτα απ' όλα να την αγαπάς, αυτήν και την γλώσσα της!

Απλά, ο Παπαδήμος όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο με ενοχλεί.

Αυτό το ύφος... "Ντρούπι"... ανέκφραστος και φαινομενικά τυπικός, μοιάζει σαν να μας κοροϊδεύει κατάμουτρα κάθε φορά που μιλάει.

Το "κυβερνορομπότ" (όπως πολύ σωστά λέει ένας φίλος) εχθές μας είπε με απόλυτη φυσικότητα ότι... οι βουλευτές πρέπει να κάνουν το "καθήκον" τους, οι πολιτικοί αρχηγοί να "δεσμευτούν αμετάκλητα" και οι πολίτες να κάνουν "θυσίες"!

Φαντάσου δηλαδή να μην είχε "διαπραγματευτεί"...

Σκέφτηκε να παραιτηθεί ο Παπαδήμος;...

Έντονη φημολογία υπήρχε χθες βράδυ περί παραίτησης του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.

Μοναδικό μέλημα του πρωθυπουργού είναι η ολοκλήρωση του κυβερνητικού έργου και πρωτίστως της διαπραγμάτευσης για το PSI, είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παντελής Καψής στους δημοσιογράφους, διαψεύδοντας τις φήμες.

Το εύκολο είναι να παραιτηθεί κανείς, εμείς θα συνεχίσουμε το έργο μας  σημείωσε χαρακτηριστικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Η κυβέρνηση, δια μέσω του κ.Καψή, διαμηνύει ότι, στα επόμενα κρίσιμα νομοσχέδια, που θα έλθουν στο Κοινοβούλιο, θα επιβεβαιωθεί η αυξημένη πλειοψηφία, την οποία απολαμβάνει το υπουργικό συμβούλιο του Λουκά Παπαδήμου.
 
 Πάντως ο προβληματισμός είναι διάχυτος στο κυβερνητικό στρατόπεδο και η εικόνα «Βαβέλ», που παρουσιάστηκε χθες βράδυ στη Βουλή δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για την αποτελεσματικότητα και το βίο του σχήματος των τριών κομμάτων.

ΠΗΓΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

ΟΧΙ... ΜΗ... ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ...

Δεν μπορεί να μας κάνει τέτοιο κακό ο "πρωθυπουργός" μας;

Και εμάς ποιος θα μας σώσει αν φύγει ο "καλυτερότερος";

Πάντως αυτό το "εμείς θα συνεχίσουμε το έργο μας" σαν απειλή μου ακούγεται!

Επίσης η βεβαιότητα την οποία δεικνύει η "κυβέρνηση" ότι στα επόμενα κρίσιμα νομοσχέδια θα επιβεβαιωθεί η αυξημένη πλειοψηφία την οποία απολαμβάνει ο Παπαδήμος και η "κυβέρνησή" του... ακούγεται κάπως περίεργη...

Πως είναι τόσο σίγουροι;

Εμένα το "κρίσιμα" μου δίνει την εντύπωση ότι θα έχουν ακόμα μεγαλύτερες αντιδράσεις και αυτοί είναι βέβαιοι για το αντίθετο;

Περίεργα πράγματα...