Απολύσεις μόνο στον καταραμένο ιδιωτικό τομέα...

Του Γιώργου Κράλογλου

Με αναγκαστικό συνεταίρο το κράτος στα μισά κέρδη των μικρομεσαίων και με το «φορολογικό χέρι» στην τσέπη ακόμη και εκείνων των επιχειρηματιών που ζουν με δάνεια οι πιέσεις για κατάργηση των δικλείδων ασφαλείας στις απολύσεις ιδιωτικών υπαλλήλων θα γίνουν ασφυκτικές. Για τους κρατικούς υπαλλήλους όμως συνεχίζεται και επί Μητσοτάκη το «παραμύθι» Μανιτάκη περί κινητικότητας.

Το ελληνικό σοβιέτ σε όλο του το μεγαλείο. Ας δούμε και τα νούμερα.

Ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός στην Ελλάδα έχει πέσει (χοντρικά), λόγω απολύσεων και ανεργίας, στα 3.200.000 άτομα από τα 4.200.000 που ήταν πριν κάποια χρόνια. Εάν απολυθούν από τον ιδιωτικό τομέα άλλοι 500.000, όπως υπολογίζουν μόνο στον χώρο της μεταποίησης και του εμπορίου μετά τα νέα μέτρα της δήθεν... φορολογικής μεταρρύθμισης, οι άνεργοι, στον ιδιωτικό τομέα, θα περάσουν τα 2.000.000 και ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός θα κατέβει κάπου στους 2.800.000.

Από αυτόν τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό οι 1.250.000 θα είναι κρατικοί υπάλληλοι εκτός ίσως 12.500!! που θα απολυθούν... αν απολυθούν ποτέ και δεν τα «μανουβράρει» ο κ. Μητσοτάκης με την «συνταγή Μανιτάκη» που αποδείχθηκε «σωτήρια»...

Και επειδή γνωρίζω τις (καθοδηγούμενες) γκρίνιες για τον αριθμό των κρατικών υπαλλήλων και τα νούμερα των δήθεν 600-650.000 εξηγώ ότι κρατικοί υπάλληλοι είναι όσοι εργάζονται και σε κρατικούς Οργανισμούς που οι διοικήσεις διορίζονται από τις κυβερνήσεις (πάντα) με κομματικά κριτήρια.

Διαφορετικά να δεχθούμε ότι οι υπάλληλοι της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ και των ΕΛΤΑ είναι ιδιωτικοί...

Το «αμαρτωλό κόλπο» των κρατικών Οργανισμών και Επιχειρήσεων που λειτουργούν ως Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου και το οποίο συνδέθηκε και με προμήθειες και με απάτες μέσω Χρηματιστηρίου καλύτερα ας το αφήσουμε αφού στην ουσία δεν αλλάζει σε τίποτε απολύτως τον κρατισμό.

Σε όλους αυτούς τους κρατικούς υπαλλήλους εάν προστεθεί και ο Δημοτικός κομματικός στρατός ίσως περάσουμε ακόμη και το 1.250.000 του συνόλου.

Συνεπώς η Ελλάδα ως μοναδικό σοβιετικό κράτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα «φιγουράρει» στην πρώτη θέση με ενεργό πληθυσμό (περίπου) στα 2.800.000 από τους οποίους οι μισοί περίπου θα είναι κρατικοί υπάλληλοι...

Σε επίπεδο τώρα συμμετοχής του κράτους στην οικονομία το 2014-2015 (γιατί με τον ρυθμό αποκρατικοποιήσεων που πάμε τίποτε δεν θα έχει μεταβληθεί μέχρι τότε) η σοβιετική εικόνα της οικονομίας μας θα έχει τα εξής χαρακτηριστικά.

Κομματικός στρατός 1.250.000 άτομα με εξασφαλισμένη εργασία στα κρατικά μονοπώλια: του ηλεκτρικού ρεύματος, του φυσικού αερίου, των μεταφορών, των υδάτων, των ταχυδρομείων, των Δήμων, του ορυκτού πλούτου (σε ό,τι αφορά τις έρευνες), των κρατικών Τραπεζών και ταμιευτηρίων, των κρατικών νοσοκομείων, των κρατικών σχολείων και πανεπιστημίων, των κρατικών μελετητικών και ερευνητικών κέντρων.

Νομενκλατούρα επιλεγμένη από όλα τα κόμματα για τους πάνω από 1.000 Οργανισμούς που με διάφορα «μαγικά» τερτίπια θα διατηρηθούν για το βόλεμα της κομματικής πελατείας.

Και ενώ το κράτος και οι κρατιστές θα απολαμβάνουν την μεγαλειώδη νίκη τους που εξασφάλισαν και με την συμμαχία της Τρόικας ο καταραμένος ελληνικός ιδιωτικός τομέας των... «απατεώνων» και «τυχάρπαστων» Ελλήνων μικρομεσαίων επιχειρηματιών (για να αποφύγω τους 50-100 μεγάλους που έχουν απομείνει και θα μειωθούν κατά 30% στην επόμενη τριετία) θα μετράει τα νέα του χαράτσια.

Την προκαταβολή φόρου από το 55% στο 80% (που πληρώνουν μεν και άλλες επιχειρήσεις στην Ευρώπη αλλά όχι τα τυροπιτάδικα και τα συνεργεία) και την μείωση της φορολογικής έκπτωσης των τόκων των δανείων στο 4% λες και υπάρχει Τράπεζα που να δανείζει σήμερα σε τέτοια ποσοστά...

Πόσο θα αντέξει λοιπόν, ο κ. Βρούτσης, στις πιέσεις και της Τρόικας και των επιχειρηματιών (στο σύνολό τους) για κατάργηση των δεσμεύσεων στις απολύσεις των ιδιωτικών επιχειρήσεων;

Προσωπικά πιστεύω ότι τον Σεπτέμβριο το αργότερο θα ακούσουμε πράγματα που δεν θα τα πιστεύουμε.

Και τότε θα ήθελα να δω τι θα λένε οι σημερινοί οπαδοί του διωγμού του ιδιωτικού τομέα από την χώρα.

Γιατί τα επιχειρήματα των «καταχραστών» των πόρων του σχεδίου Μάρσαλ το 1950, οι παγωμένες πιστώσεις του 1960-1970 και τα χαριστικά δάνεια δεν είναι πλέον αρκετά για να ρίξουμε στα ανάθεμα την ιδιωτική οικονομία επειδή η μεταπολίτευση ήταν ανίκανη να τους βάλει να δουλέψουν και να του ελέγξει ενώ, αντίθετα, τους χρησιμοποιούσαν... παντοιοτρόπως.

Ένα κράτος λοιπόν βολεμένο στο κομμουνιστικό του περίβλημα με εξασφαλισμένη την πολιτική πίττα μέσω διορισμών και αισχρών παροχών ανίκανο εντελώς να λειτουργήσει για 30 και πλέον χρόνια δεν μπορεί να καταδικάζει τον ιδιωτικό τομέα. Γιατί και τώρα που υποτίθεται ότι λειτουργεί (λόγω ειδικής επιστασίας της Τρόικας) δεν μαζεύει λεφτά για να πληρώσει τα δανεικά. Τα δανεικά τα πληρώνει με τα καινούργια δανεικά. Τα λεφτά που μαζεύει κατευθύνονται, στο μεγαλύτερο μέρος τους, στην συντήρηση του ανίκανου μηχανισμού και των ρουσφετιών. Οι φορολογούμενοι απλώς πληρώνουν χάνοντας και ότι παρείχε μέχρι σήμερα το κράτος ακόμη και στην υγεία και στην παιδεία. 

ΠΗΓΗ   capital.gr

ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ...

Ανήμερα του Αγίου Πνεύματος ανακοινώθηκε το νέο κυβερνητικό σχήμα.

Αν κρίνω από τα μηνύματα που βρήκα σήμερα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο μάλλον δεν είμαι η μόνη απογοητευμένη και αγχωμένη.

Η επιστροφή “επαγγελματιών” υπουργών του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση νομίζω ότι δεν ικανοποιεί κανέναν...  πλην ίσως των εναπομεινάντων αμετανόητων ΠΑΣΟΚων.

Όλοι οι υπόλοιποι νιώσαμε από ανησυχία  έως και αηδία βλέποντας -πάλι- σε υπουργικές καρέκλες τον Βενιζέλο, τον Χρυσοχοΐδη, την Γεννηματά, την Χριστοφιλοπούλου, κλπ.

Δυστυχώς, ο χθεσινός ανασχηματισμός, δίνει την αίσθηση “εξόφλησης γραμματίων”.
Είναι προφανές ότι οι δύο αρχηγοί, Σαμαράς και Βενιζέλος, προσπάθησαν να κρατήσουν ισορροπίες ώστε να αποφύγουν τις μεγάλες γκρίνιες.

Δεν ξέρω εάν και κατά πόσο αυτό επετεύχθη στις κοινοβουλευτικές τους ομάδες και στον στενό κομματικό κύκλο του κάθε κόμματος αλλά είμαι βεβαία ότι, αφού πέρασε η πρώτη -δικαιολογημένη- παγωμάρα, τώρα κυριαρχούν ο σκεπτικισμός και η ανησυχία.

Η αντιπολίτευση βρήκε εύκολο πεδίο αντιπαράθεσης λόγω της εισόδου στην κυβέρνηση των “επαγγελματιών” του ΠΑΣΟΚ.
Η συμμετοχή εξωκοινοβουλευτικών του ΠΑΣΟΚ στο προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα το καθιστούσε πιο “εύπεπτο”.
Σήμερα τα πράγματα αλλάζουν...

Όσο για τους απλούς ΝΔκράτες, υπάρχει σίγουρα παγωμάρα.
Επειδή κατατάσσω και τον εαυτό μου σε αυτήν την κατηγορία, δηλώνω άκρως απογοητευμένη!

Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπερασπιστώ τις αποφάσεις των δύο πολιτικών αρχηγών που οδήγησαν σε αυτό το κυβερνητικό σχήμα.
Άλλωστε, ανέκαθεν ήμουν υπέρ των μονοκομματικών κυβερνήσεων και αντιπαθώ ιδιαιτέρως τις κυβερνήσεις συνεργασίας.

Αλλά...

Η διαφορά μου από όλους αυτούς οι οποίοι, ήδη από εχθές, δογματικά απορρίπτουν την σημερινή κυβέρνηση, βρίζουν σκαιώς τους δύο αρχηγούς και τους υπουργούς τους, μιλούν για προδιαγεγραμμένη αποτυχία και προσπαθούν να την αποδομήσουν  βρίσκοντας και προβάλλοντας παλαιότερες δηλώσεις τους όπου αντιπολιτεύονται αλλήλους, είναι ότι εγώ...  περιμένω!

Εδώ θα είμαστε να την κρίνουμε αλλά... για τις πράξεις της!

Η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές θα ήταν πολιτικά αδιάφορη αφού, σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις, το αποτέλεσμα θα ήταν μία από τα ίδια με μόνη διαφορά την αισθητή άνοδο της Χρυσής Αυγής.
Κοινωνικά θα δημιουργούσε μεγάλη πόλωση και οικονομικά ίσως να αποδεικνύονταν καταστροφική.
Άρα δεν θα είχαν νόημα και υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγούσαν σε παρατεταμένη ακυβερνησία.

Καλώς ή κακώς λοιπόν... αυτή είναι!

Το μόνο που εγώ προσδοκώ είναι σοβαρότητα.

Είναι μία πολύ δύσκολη και κρίσιμη περίοδος για την χώρα και επιβάλλεται σοβαρότητα.

Οποιαδήποτε έλλειψή της στην σημερινή κυβέρνηση θα σημάνει, όχι μόνο την εξαφάνιση και των δύο κυβερνητικών κομμάτων, αλλά και την οικονομική κατάρρευση της χώρας.

Ας ελπίσουμε ότι θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων κατανοώντας την κρισιμότητα της κατάστασης.

Η...

απλή κοινή λογική...

απαιτεί και επιβάλλει να περιμένουμε τις πράξεις πριν αρχίσουμε την στείρα κριτική!

Ίδωμεν...

Πάνω απ’ όλα… ψυχραιμία!...

Του ΤΑΣΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Η… συγκατοίκηση τριών κομμάτων με διαφορετικές σε αρκετά σημεία θέσεις στην κυβέρνηση είναι ένα δύσκολο σταυρόλεξο.

Και μόνο το γεγονός πως κατέστη εφικτή, και μάλιστα σε επίπεδο προγραμματικών θέσεων, είναι, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε επισημάνει, κάτι πολύ σημαντικό για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα.

Πολύ δε περισσότερο τη στιγμή που η… συγκατοίκηση αυτή δεν είναι «ειδικού σκοπού» αλλά φιλοδοξεί να μείνει ενεργή σε βάθος χρόνου με στόχο να βγει η χώρα από την κρίση και να αντιμετωπιστούν οι καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί.

Πέραν των καλών προθέσεων των τριών αρχηγών και της συμφωνίας που έχει επιτευχθεί, απαιτούνται και καλές προθέσεις από το σύνολο των στελεχών των τριών κομμάτων.

Δηλαδή να υπερβούν τα γνωστά μικροκομματικά κριτήρια, να ξεχάσουν τις σχέσεις με στελέχη που ζητούν, όπως είναι φυσικό, την αξιοποίησή τους και άλλα πολλά, κυρίως δε να κινηθούν με γνώμονα την διατήρηση των συνθηκών που θα επιτρέψουν στην κυβέρνηση να υλοποιήσει το ιδιαίτερα δύσκολο έργο που έχει αναλάβει.

Για να γίνει αυτό απαιτείται πάνω απ’ όλα ψυχραιμία. Απαιτείται σύνεση που θα στηρίξει τη συναίνεση και την ομαλή λειτουργία του… συστήματος.

Με το να καταγγέλλονται από τη μια πλευρά… κομματικές τοποθετήσεις και να πρέπει να απαντήσει η άλλη πλευρά πως δεν είναι έτσι ή να τοποθετηθεί με τα όποια στοιχεία μπορεί να παραθέσει, δημιουργείται ένα κακό κλίμα.

Οταν δηλαδή βγαίνει ο κ. Χρυσοχοΐδης, που είναι και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, και αφήνει αιχμές για τις τοποθετήσεις στον κρατικό μηχανισμό, τότε τι να πει για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ;

Και μάλιστα τη στιγμή κατά την οποία οι τοποθετήσεις γίνονται κατόπιν συνεννοήσεως μεταξύ των τριών πλευρών που στηρίζουν το κυβερνητικό σχήμα.

Για τον λόγο αυτό άλλωστε υπάρχει και μια σχετική γκρίνια και από την πλευρά στελεχών της Ν.Δ. που περίμεναν πως θα αξιοποιηθούν από τη νέα κυβέρνηση.

Δηλαδή δεν μπορεί να ισχύουν και τα δύο. Δεν είναι δυνατόν να ασκούν όλοι κριτική ο καθένας από την πλευρά του για το ίδιο αντικείμενο και να έχουν και δίκαιο.

Γι’ αυτό λέμε πάνω απ’ όλα ψυχραιμία. Για όλους και για όλα. Αλλωστε όλοι θα κριθούν. Ειδικά αυτοί που στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό και θα κληθούν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.

Και αυτή τη φορά δεν υπάρχουν και περιθώρια λάθους. Οποιος το κάνει θα έχει και τις ανάλογες επιπτώσεις.

ΠΗΓΗ  ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!...

Το κυβερνητικό σχήμα ανακοίνωσε ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου.

Επανασυστήνονται τα υπουργεία Τουρισμού, Ναυτιλίας και Μακεδονίας - Θράκης.

Στην κυβέρνηση, που αποτελείται από 17 υπουργούς, επτά αναπληρωτές υπουργούς και 14 υφυπουργούς, μετέχουν κορυφαία στελέχη της ΝΔ (Αβραμόπουλος, Παναγιωτόπουλος, Στυλιανίδης, Σταϊκούρας, Μηταράκης, Αρβανιτόπουλος, κ.ά.).

Στο ΠΑΣΟΚ χρεώνονται -μεταξύ άλλων- ο υπουργός Οικονομικών Βασίλης Ράπανος, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αθανάσιος Τσαυτάρης και στη ΔΗΜΑΡ οι υπουργοί Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνης Μανιτάκης και Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης.

Ντόρα Μπακογιάννη και Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ανέλαβαν κανένα κυβερνητικό πόστο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε πρόταση για αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, την οποία όμως απέρριψε.

Το νέο Υπουργικό Συμβούλιο ορκίζεται στις 7 το απόγευμα. Οι Βασίλης Ράπανος, Γιώργος Μαυραγάνης και Δημήτρης Κούρκουλας δεν θα ορκιστούν σήμερα, Πέμπτη.

Πρωθυπουργός: Αντώνης Σαμαράς

1) Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης

Υπουργός: Αντώνης Μανιτάκης (πρόταση ΔΗΜΑΡ)

Υφυπουργός: Βολουδάκης Μανούσος (ΝΔ)

2) Υπουργείο Εσωτερικών

Υπουργός: Ευριπίδης Στυλιανίδης (ΝΔ)

Αναπληρωτής υπουργός: Αθανασίου Χαράλαμπος (ΝΔ, πρώην πρόεδρος της Ένωσης Δικαστικών και Εισαγγελέων)

3) Υπουργείο Οικονομικών
Υπουργός: Βασίλης Ράπανος (έως τώρα πρόεδρος του ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας)
Αναπληρωτής υπουργός: Χρήστος Σταϊκούρας (ΝΔ, Φθιώτιδα)
Υφυπουργός με αρμοδιότητα τις δαπάνες: Γιώργος Μαυραγάνης (οικονομολόγος)

4) Υπουργείο Εξωτερικών
Υπουργός: Δημήτρης Αβραμόπουλος (ΝΔ)
Υφυπουργός: Κούρκουλας Δημήτριος (στέλεχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης)

5) Υπουργείο Εθνικής Άμυνας

Υπουργός: Πάνος Παναγιωτόπουλος (ΝΔ)

Αναπληρωτής Υπουργός: Καράμπελας Παναγιώτης (αξιωματικός ε.α.)

Υφυπουργός: Ελευσινιώτης Δημήτρης (αξιωματικός ε.α.)

6) Υπουργείο Ανάπτυξης και Υποδομών

Υπουργός: Κωστής Χατζηδάκης (ΝΔ)

Αναπληρωτής υπουργός: Σταύρος Καλογιάννης (ΝΔ)

Υφυπουργοί: Θανάσης Σκορδάς (ΝΔ), Νότης Μηταράκης (ΝΔ)

7) Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής

Υπουργός: Ευάγγελος Λιβιεράτος (πανεπιστημιακός, πρόταση ΠΑΣΟΚ)

Αναπληρωτής υπουργός: Σταύρος Καλαφάτης (ΝΔ)

Υφυπουργός: Παπαγεωργίου Ασημάκης (πρόεδρος ΔΕΠΑ)

8) Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού
Υπουργός: Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος (ΝΔ)

Αναπληρωτής υπουργός: Κώστας Τζαβάρας (ΝΔ)

Υφυπουργοί: Θεόδωρος Παπαθεοδώρου (πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου), Γιάννης Ιωαννίδης (ΝΔ)

9) Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Υπουργός: Γιάννης Βρούτσης (ΝΔ)

Υφυπουργός: Νίκος Νικολόπουλος (ΝΔ)

10) Υπουργείο Υγείας, Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Πρόνοιας

Υπουργός: Ανδρέας Λυκουρέντζος (ΝΔ)

Αναπληρωτής υπουργός: Μάριος Σαλμάς (ΝΔ)

Υφυπουργός: Σκοπούλη Φωτεινή (καθηγήτρια παθολογίας)

11) Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Υπουργός: Αθανάσιος Τσαυτάρης (ΠΑΣΟΚ)
Υφυπουργός: Μάξιμος Χαρακόπουλος (ΝΔ)

12) Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Υπουργός: Αντώνης Ρουπακιώτης (πρόταση ΔΗΜΑΡ)
Υφυπουργός: Κώστας Καραγκούνης (ΝΔ)

13) Υπουργείο Τουρισμού

Υπουργός: Όλγα Κεφαλογιάννη (ΝΔ)

14) Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και Αιγαίου

Υπουργός: Κώστας Μουσουρούλης (ΝΔ)

Υφυπουργός: Γιώργος Βερνίκος (επιχειρηματίας)

15) Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη
Υπουργός: Νίκος Δένδιας (ΝΔ)

16) Υπουργείο Επικρατείας
Υπουργός: Δημήτρης Σταμάτης (ΝΔ)

17) Υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης

Υπουργός: Θεόδωρος Καράογλου (ΝΔ)

Κυβερνητικός εκπρόσωπος

Σίμος Κεδίκογλου (ΝΔ)

Πρόεδρος της Βουλής

Προτείνεται ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης (ΝΔ)

ΠΗΓΗ  in.gr

«Διακήρυξη κυβέρνησης εθνικής ευθύνης»

«Η κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης που δημιουργείται με τη στήριξη των τριών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) θα έχει πλήρεις αρμοδιότητες και χρονικό ορίζοντα όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Στόχος της είναι να αντιμετωπίσει την κρίση, να ανοίξει το δρόμο της Ανάπτυξης και να αναθεωρήσει όρους της Δανειακής Σύμβασης (Μνημονίου), χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ούτε την παραμονή της στο ευρώ . Και, ασφαλώς, χωρίς να αμφισβητήσει τους αυτονόητους στόχους μηδενισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, ελέγχου του χρέους και εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα.

Στόχος επίσης είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες για να βγει οριστικά η χώρα από την κρίση, καθώς κι από την ανάγκη εξάρτησης από δανειακές συμβάσεις στο μέλλον.

Η νέα κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης θα είναι μικρότερη, με προοπτική να μειωθεί ακόμα περισσότερο, λειτουργική και επιτελικού χαρακτήρα.

Δεν θα αποτελείται από «φέουδα» κομματικών επιρροών, θα λειτουργεί ενιαία, θα στηρίζεται στη διαφάνεια, στις προγραμματικές συμφωνίες των κομμάτων που την στηρίζουν και στη στελέχωση όλου του διοικητικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια.

Επίσης, θα στηρίζεται στην ευελιξία, ώστε επιμέρους διαφωνίες που μπορεί να υπάρξουν να μην αναστέλλουν ούτε το έργο της ούτε τη συναίνεση που είναι απαραίτητη για τη συνέχιση του έργου της.

Τέλος, με πρωτοβουλία της νέας κυβέρνησης και του Προεδρείου της Βουλής, θα αλλάξει ο Κανονισμός Λειτουργίας της, ώστε να προσαρμοστεί η άσκηση νομοθετικού έργου και ο Κοινοβουλευτικός Έλεγχος στις νέες συνθήκες των κυβερνήσεων συνεργασίας. Έτσι θα αναβαθμιστεί και ο ρόλος του Κοινοβουλίου».

ΠΗΓΗ  antinews.gr

Στο «παιδί της ανάγκης» οι ελπίδες για επανίδρυση της πολιτικής...

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Η κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν μια ογκώδης πολιτική κυβέρνηση, που απλώς στην κεφαλή της είχε έναν τεχνοκράτη.

Η υπηρεσιακή κυβέρνηση ήταν μια αμιγώς τεχνοκρατική κυβέρνηση, αλλά ήταν υπηρεσιακή και επομένως περιορισμένης πνοής και αρμοδιοτήτων, με καθαρά διαχειριστικές αρμοδιότητες.

Ο σχηματισμός τώρα της πρώτης «μικτής» (αποτελούμενης δηλαδή από αιρετούς και από τεχνοκράτες) ελληνικής κυβέρνησης μετά από εκλογές (και μάλιστα δύο), αποτελεί ένα εντελώς καινούργιο σχήμα – «παιδί της ανάγκης» - που είναι καταδικασμένο να επιτύχει.

Το «πείραμα» - αποτέλεσμα της επιχείρησης «αναγέννησης» του ΠΑΣΟΚ και πολιτικής επιβίωσης της ΔΗΜΑΡ – ξεκινά με καλούς οιωνούς, αλλά θα χρειαστεί χρόνος για να συγχρονίσουν αρετές, κουσούρια και επαγγελματικές διαστροφές πολιτικοί και τεχνοκράτες (καθώς διαθέτουν απ’ όλα άφθονα και οι δύο πλευρές).

Η παρουσία ενός πολιτικού – του Αντώνη Σαμαρά – στην κεφαλή της νέας κυβέρνησης αποτελεί τον καταλύτη και τον αναγκαίο συνδετικό κρίκο, ώστε να δουλέψει το πρωτόγνωρο αυτό σχήμα-μίγμα.

Με την ίδια έννοια, εγγύηση αποτελεί και η παρουσία των κυρίων Βενιζέλου και Κουβέλης, ενώ και οι τρεις τους καλούνται να κάνουν κάτι διαφορετικό από αυτό στο οποίο μέχρι τώρα είχαν εκπαιδευτεί.

Από την ικανότητά τους να συνεργάζονται και να συνθέτουν (απόψεις, νοοτροπίες, συμπεριφορές, κουσούρια), θα εξαρτηθούν τα πάντα.

Την ίδια ώρα και το κοινοβούλιο αποκτά έναν νέο πρωτόγνωρο ρόλο.

Ουσιαστικά, καλείται να εξελιχθεί σε πραγματικό κοινοβούλιο, καθώς οι βουλευτές δεν θα είναι πια πρόσωπα που απλώς στηρίζουν τους δικούς τους υπουργούς, σηκώνοντας τα χέρια και καταθέτοντας διάφορες ερωτήσεις για την τιμή των όπλων.

Επομένως, ο κοινοβουλευτικός έλεγχος, εκ των πυλώνων της κοινοβουλευτικής λειτουργίας, αποκτά πραγματικό νόημα και η Βουλή αναλαμβάνει την ευθύνη να «σπρώχνει» τα πράγματα, όταν διαπιστώνει λάθη, παραλείψεις, σύγχυση, δυσαρμονία.

Υπάρχει και μια ακόμη ενδιαφέρουσα παράμετρος:

Η σύγκριση μεταξύ πολιτικών και μη πολιτικών προσώπων, όσον αφορά στην παραγωγή έργου.

Από τα αποτελέσματα αυτής της σύγκρισης (που μοιραία θα γίνει) θα εξαρτηθεί αν τελικά θα υπάρξει συμφιλίωση του λαού με την πολιτική – μετά το αναμφισβήτητο ρήγμα που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία δύο χρόνια.

Αν δεν ασχοληθούν όλοι αποκλειστικά με το αντικείμενό τους, αν δηλαδή οι πολιτικοί της κυβέρνησης πολιτευτούν έστω και κατ’ ελάχιστον με το ένα μάτι καρφωμένο στις ανάγκες της επανεκλογής τους και οι τεχνοκράτες κάνουν απλώς τη δουλειά τους, η διαφορά θα φανεί.

Και σ’ αυτήν την περίπτωση, η πολιτική θα ηττηθεί οριστικά.

Άλλωστε, όπως έγραψε στο μανιφέστο της η ιταλική οργάνωση «Ελευθερία και Δικαιοσύνη» με αφορμή τον σχηματισμό της τεχνοκρατικής κυβέρνησης Μόντι, η συμμετοχή τεχνοκρατών σε μια κυβέρνηση, μπορεί να θεωρηθεί «φάρμακο», αλλά το φάρμακο που θεραπεύει μπορεί να γίνει δηλητήριο που σκοτώνει.

Οι τεχνοκράτες είναι απελευθερωμένοι από τις «δουλείες» των πολιτικών και το περίφημο πολιτικό κόστος, αλλά μια τεχνοκρατικής φύσης κυβέρνηση μπορεί να είναι «τεχνική» ως προς τις προθέσεις της, όχι όμως και ως προς τις συνέπειες των πράξεών της.

Ο τεχνοκράτης μπορεί να πολεμήσει την δημαγωγία της πολιτικής, αλλά και αυτός μπορεί να ασκεί μια ιδεολογική δύναμη-εξουσία, που καταλήγει στην κατάργηση της πολιτικής.

Ναι, αλλά χωρίς πολιτική δεν υπάρχει ούτε ελευθερία, ούτε δημοκρατία. Και χωρίς δημοκρατία, οι λύσεις που επιβάλλονται δεν στηρίζονται στη συναίνεση, αλλά στην επιβολή.

Προς το παρόν, δεν ξέρουμε ακόμη αν το φάρμακο θα εξελιχθεί σε δηλητήριο.

Αυτό που ξέρουμε στα σίγουρα είναι ότι το φάρμακο μπορεί να θεραπεύσει, αλλά η χορήγησή του πρέπει να σταματήσει όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος της θεραπείας.

Κι’ όταν μιλώ για θεραπεία, δεν εννοώ μόνο την αντιμετώπιση των επειγόντων δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας και άλλων παθογενειών.

Εννοώ και την συμφιλίωση του λαού με την πολιτική.

Μιλώ δηλαδή για την επανίδρυση της πολιτικής, διαδικασία στην οποία κρίσιμο ρόλο μπορούν να παίξουν οι τεχνοκράτες.

Με την παρουσία τους μπορούν να κάνουν τον λαό είτε να την σιχαθεί εντελώς, είτε να την ανακαλύψει ξανά – και μάλιστα απαλλαγμένη από την δημαγωγία.

Στο κρίσιμο αυτό διάστημα, ο ρόλος του κοινοβουλίου θα είναι πρωταγωνιστικός…

Αν πολιτικοί και τεχνοκράτες – με καταλύτη το Κοινοβούλιο - δεν λειτουργήσουν αλληλοσυμπληρούμενοι, τότε θα επιβεβαιωθεί η γνωστή ρήση του Πομπιντού περί των τριών δρόμων προς την καταστροφή - «ο ευχάριστος με τις γυναίκες, ο γρήγορος με τα τυχερά παιχνίδια και ο σίγουρος με τους τεχνικούς».

ΠΗΓΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

ΔΕΝ “ΕΛΠΙΖΩ” ΤΙΠΟΤΑ...

Σήμερα ορκίστηκε ο 13ος πρωθυπουργός της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.

Ο Αντώνης Σαμαράς αναλαμβάνει στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας, στην πιο δύσκολη περίοδο για όλους τους Έλληνες και οι προσδοκίες είναι πολλές.

Παρατηρώ τα σχόλια στο facebook αλλά και τα σχόλια διαφόρων φίλων με τους οποίους έχω μιλήσει αυτές τις ώρες ότι όλοι “ελπίζουν”...

“Ελπίζουν” να ξεκινήσει η ανάπτυξη...

“Ελπίζουν” να αναδιαρθρωθεί ο δημόσιος τομέας...

“Ελπίζουν” να τροποποιηθεί το μνημόνιο...

“Ελπίζουν” να σταματήσει ο κατήφορος...

“Ελπίζουν” να αυξηθούν μισθοί και συντάξεις...

“Ελπίζουν” όλα να πάνε καλά!

Ε, λοιπόν Αντώνη, εγώ δεν “ελπίζω” τίποτα.

Εγώ ΑΠΑΙΤΩ!

“ΑΠΑΙΤΩ” να ανακοινωθεί μία κυβέρνηση αρίστων!

“ΑΠΑΙΤΩ” να βάλεις μία τάξη στο κράτος και να λειτουργήσει επιτέλους σωστά!

“ΑΠΑΙΤΩ” να προχωρήσεις με όραμα και δυναμισμό για να γίνει γρήγορα η ανατροπή!

“ΑΠΑΙΤΩ” να γίνουν άμεσα αυτά που ανέφερες προεκλογικά ως προτεραιότητες!

“ΑΠΑΙΤΩ” όλα να πάνε καλά!

Θεωρώ μάλιστα ότι το σωστό είναι “απαιτείται” από τις περιστάσεις, να δημιουργηθεί μία κυβέρνηση προσώπων ικανών, τίμιων και αποτελεσματικών γιατί όλοι καταλαβαίνουμε ότι είναι η τελευταία ευκαιρία για την χώρα να αλλάξει το μέλλον της!

Όσο για τα κόμματα της συγκυβέρνησης “ΑΠΑΙΤΩ” (και “απαιτείται”!) να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να μην σκέφτονται μικροπολιτικά και καιροσκοπικά και να στηρίξουν την νέα κυβέρνηση με όλες τους τις δυνάμεις!

Αντώνη,

Εύχομαι πραγματικά να σταθείς αντάξιος των προσδοκιών μας και να αποδειχθείς (αν και 13ος!) ο πλέον άξιος και ικανός ηγέτης της μεταπολίτευσης γιατί αυτό χρειάζονται σήμερα η ΕΛΛΑΔΑ και οι Έλληνες!

Σιδεροκέφαλος λοιπόν και εύχομαι κάθε επιτυχία στο πάρα πολύ δύσκολο έργο σου.

Και μην ξεχνάς ότι... όλα γίνονται πιο εύκολα με την...

απλή κοινή λογική...

ΥΓ : Αν και δεν περίμενα κάτι καλύτερο η “αντιπολίτευση” που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιπές “αντιμνημονιακές” δυνάμεις πριν ακόμη ανακοινωθεί η νέα κυβέρνηση στερούνται σοβαρότητας...  για να μην πω τίποτα άλλο!
Οι περιστάσεις “ΑΠΑΙΤΟΥΝ” ακόμα και η αντιπολίτευση να λειτουργήσει διαφορετικά και η λογική “ΑΠΑΙΤΕΙ”  ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ να εύχονται να πετύχει αυτή η κυβέρνηση και όχι να την υπονομεύουν για να την διαδεχθούν.
Αν αποτύχει αυτή η κυβέρνηση μπορεί να μην βρουν χώρα για να κυβερνήσουν μετά...

ΤΑ “ΠΡΟΒΑΤΑ” ΚΑΙ ΟΙ “ΤΣΑΜΠΑ ΜΑΓΚΕΣ”...

Προφανώς όταν δεν απαντάει κάποιος και δεν σχολιάζει τα τρελά και τα παράλογα που ακούγονται αυτό εκλαμβάνεται ως “τάπωμα”(;) ή αποδοχή(;) του παραλογισμού του καθενός.

Είχα πει ότι δεν θα ασχοληθώ με όσα βλέπω και ακούω από την Κυριακή το βράδυ, δεν θα με απασχολήσουν οι κορώνες και οι ύβρεις αλλά θα ασχοληθώ με τα σοβαρά όπως με τον σχηματισμό κυβέρνησης, τα πρόσωπα που θα την απαρτίζουν, τις προγραμματικές δηλώσεις, κλπ.

Παρατηρώ όμως τον παραλογισμό να φουντώνει και τις ύβρεις να πολλαπλασιάζονται και “αναγκαστικά” πια δεν μπορώ να μην τα σχολιάσω.

Η αντίδραση όλο και περισσότερων στο αποτέλεσμα των εκλογών δεν με εντυπωσιάζει, ο τρόπος αντίδρασης όμως...

Φαίνεται ότι για όλους αυτούς η “δημοκρατικότητά” τους τελειώνει εκεί που αρχίζει η αντίθετη άποψη!

Έτσι λοιπόν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (αλλά και με προσωπικά μηνύματα!) χαρακτηρίζομαι “πρόβατο” (καλά... “δοσίλογος” και “προδότης” είναι καιρός τώρα που το ακούω), είμαι αυτή που κατέστρεψε το μέλλον των παιδιών της, είμαι “κότα” που δεν τολμώ(!) να φύγω από το κοτέτσι(;), είμαι “κοιμισμένο βόδι”, είμαι σαφώς και διαχρονικά “συντηρητική”, και αυτά είναι τα πιο ήπια...

Με την αριστερή εικόνα γέλασα...

Εκεί που πραγματικά τους σιχάθηκα είναι με την δεξιά εικόνα την οποία πραγματικά δεν θα σχολιάσω...

Και όλα αυτά γιατί;

Γιατί δεν “πίστεψα” στο νέο “λεφτά υπάρχουν” ή στην “τσάμπα μαγκιά” και στην λογική του “έχω μόνο δικαιώματα και καμία υποχρέωση” αλλά “η μόνη υποχρέωση που αναγνωρίζω είναι αυτή των άλλων προς εμένα”!

Ενημερώνω λοιπόν τους αγαπητούς “φίλους” ότι δεν “πιστεύω” σε κανέναν!

Άκουσα, διάβασα, έκρινα και αποφάσισα να στηρίξω αυτόν που  ΘΕΩΡΩ ότι έχει πιο λογικά επιχειρήματα με την ΕΛΠΙΔΑ  να αλλάξουν τα πράγματα στην χώρα.

Συζήτηση με επιχειρήματα κάνω ευχαρίστως.
Συζήτηση με ύβρεις, χαρακτηρισμούς και αφορισμούς... σας την χαρίζω!

Το έτερο παράλογο που βαρέθηκα να ακούω είναι οι δηλώσεις Τσίπρα ότι εάν ο Σαμαράς δεν καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση ο Τσίπρας δεν θα δεχτεί την διερευνητική εντολή γιατί “σέβεται την απόφαση του λαού”(!) και πρέπει... “Να σταματήσουν τα επικοινωνιακά παιχνίδια. Ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να ασκεί κριτική και να παρεμβαίνει με υπεύθυνο και μαχητικό τρόπο και θα το κάνουμε, όπως διαβεβαίωσα τον Αντώνη Σαμαρά”!

Αν όσοι θεωρούν την στάση του Τσίπρα “μαγκιά” κάνουν τον κόπο να σκεφτούν λογικά (αν μπορούν...) θα καταλάβουν ότι εκτός από την εμφανέστατη έλλειψη οποιασδήποτε διάθεσης για να αναλάβει οποιαδήποτε κυβερνητική ευθύνη, ο Τσίπρας...  και να θέλει δεν μπορεί!

Η ΝΔ έχει 129 έδρες και προφανώς δεν θέλει να συνεργαστεί μαζί της.

Το ΚΚΕ έχει 12 έδρες και έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν συνεργάζεται με κανέναν.

Και η Χρυσή Αυγή έχει 18 έδρες με τις οποίες φαντάζομαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να έχει καμία σχέση.

Άρα;

Ακόμα κι αν κατάφερνε να ενώσει όλους τους υπόλοιπους, αν όλοι αποδέχονταν να συνταχθούν με το ΣΥΡΙΖΑ για να πάρουν τ' άρματα και να πάνε στην ΕΕ για να ακυρώσουν το μνημόνιο, με 141 έδρες δεν θα πήγαιναν πουθενά!

Κυβέρνηση δεν γίνεται χωρίς την ΝΔ!

Όχι γιατί είναι “μάγκας” ο Τσίπρας αλλά γιατί “ο λαός αποφάσισε”!

Ας σταματήσει πια αυτός ο παραλογισμός που επικρατεί δύο ημέρες τώρα!

Υποτίθεται ότι όλοι παραδέχονται την κρισιμότητα της κατάστασης και μιλούν για “αρχή μίας νέας μεταπολίτευσης”.

Με τέτοιο ήθος και ποιότητα δεν υπόσχονται και ρόδινο μέλλον...

Καλό θα ήταν λοιπόν να πιστέψουν όσα λένε και να τα αποδείξουν εμπράκτως!

Λίγη... απλή κοινή λογική... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Οι δύο μπαλαντέρ...

Αλήθεια σε ποια ακριβώς κυβέρνηση προσβλέπουν όσοι θα ψηφίσουν την άλλη Κυριακή ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ;

Του Κωνσταντινου Ζουλα 

Το ερώτημα δεν τίθεται τυχαία, καθώς το πιθανότερο είναι από το αποτέλεσμα της κάλπης να μην προκύψει αυτοδυναμία και επομένως τα δύο αυτά κόμματα να υποχρεωθούν να συμπράξουν είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε με τη Ν.Δ. για να μην οδηγηθούμε εκ νέου στο τραγέλαφο που παρακολουθήσαμε μετά την 6η Μαΐου.

Ασχέτως αν μέχρι τώρα αντιδράσεις της Ε.Ε. σε όσα βαυκαλίζονται η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπουν αυταπάτες, τις επιδιώξεις των δύο βασικών διεκδικητών της εξουσίας τις έχουμε, λίγο-πολύ, καταλάβει.

Ο κ. Σαμαράς υπόσχεται να επαναδιαπραγματευθεί το Μνημόνιο δεσμευόμενος να μην πληγούν περαιτέρω οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι και κυρίως να επισπεύσει τα αναπτυξιακά μέτρα που θα αμβλύνουν την ύφεση.

Και ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται μεν ότι απορρίπτει πλήρως το Μνημόνιο, πλην όμως όλοι έχουμε αντιληφθεί ότι στην πραγματικότητα θα το μετονομάσει σε «σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης» επί το δικαιότερον - όπως τουλάχιστον ο ίδιος αντιλαμβάνεται το Δίκαιο. Δηλαδή φορολογώντας περαιτέρω όσους μισθωτούς π.χ κερδίζουν άνω των 1.500 ευρώ και επιφυλασσόμενος να περιφρουρήσει τον εθνικό πλούτο ακόμη και προβαίνοντας σε επανεθνικοποιήσεις. Με τι λεφτά ουδείς το απαντά, αλλά δεν είναι του παρόντος.

Το κεντρικό ερώτημα είναι ποιες ακριβώς είναι οι θέσεις των κ. Βενιζέλου και Κουβέλη επ’ αυτών που προτείνουν οι κ. Σαμαράς και Τσίπρας.

Συμμερίζεται π.χ η ΔΗΜΑΡ την επανακρατικοποίηση της Ολυμπιακής που δρομολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ;

Θα συναινούσε το ΠΑΣΟΚ με τη δραστική μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων που υπόσχεται η Ν.Δ.;

Κι αν όχι ποιοι είναι οι συγκεκριμένοι όροι που θεωρούν αδιαπραγμάτευτους για να προσφέρουν τη σύμπραξή τους σε όποια κυβέρνηση προκύψει.

Η διαβεβαίωση των δύο ανδρών ότι δεν θα θέσουν σε κίνδυνο την έξοδο της χώρας από το ευρώ δεν αρκεί. Και κυρίως όταν αυτή δεν συνοδεύεται με απτούς όρους συνεργασίας που θα θέσουν αν νικητής αναδειχθεί ο κ. Τσίπρας.

Η ψήφος είναι μεν λευκή, αλλά καθ’ οιονδήποτε τρόπο δεν αποτελεί λευκή εξουσιοδότηση. Κι αν δεν το αντιληφθούν εγκαίρως οι κ. Βενιζέλος και Κουβέλης πιθανότατα θα το συνειδητοποιήσουν εκ του αποτελέσματος της κάλπης...

ΠΗΓΗ  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Βέβαια όλα τα παραπάνω, τα οποία τα βρίσκω πολύ σωστά και απολύτως λογικά, ισχύουν για όλα τα κόμματα που θα κληθούν να "συγκυβερνήσουν".

Και επειδή πάντα για να υπάρξει "συγκυβέρνηση"  αναγκαστικά γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις στα προγράμματα για τα οποία ψηφίζονται  παραμένω σταθερή στην άποψη μου ότι μόνο μονοκομματικές κυβερνήσεις πρέπει να κυβερνούν και να έχουν  την ευθύνη για τις πράξεις τους!

Συνεχίζω λοιπόν να θεωρώ ότι και η επόμενη κυβέρνηση, από την στιγμή που δεν προβλέπεται να είναι μονοκομματική και αυτοδύναμη, θα είναι μία βραχύβια κυβέρνηση κι ας ελπίσουμε τουλάχιστον να λειτουργήσει (όσο λειτουργήσει...) προς το συμφέρον της χώρας και των Ελλήνων.

Ευσεβείς πόθοι ερήμην της αριθμητικής...

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Ακόμη δεν τον είδαμε, Γιάννη τον εβγάλαμε. Η λαϊκή σοφία ταιριάζει γάντι στις διάφορες περί ευσεβών πόθων δηλώσεις, οι οποίες διατυπώνονται ενώ προερχόμαστε από μια εκλογική αναμέτρηση και μια άγονη διαδικασία διερευνητικών εντολών που οδήγησε σε νέα εκλογική αναμέτρηση.

Οι δηλώσεις αυτές γίνονται ενώ όλοι γνωρίζουν πως το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης της 6ης Μαΐου έφερε την σφραγίδα της τιμωρίας και του εξοστρακισμού και πέραν τούτου ουδέν.

Γίνονται επίσης αυτές οι δηλώσεις, ενώ είναι βέβαιο πως αυτή τη φορά οι Έλληνες – έχοντας υπόψη τους και την πρόσφατη οδυνηρή εμπειρία ασυνεννοησίας και αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης – έχουν συνειδητοποιήσει πως ο χρόνος έχει τελειώσει προ πολλού.

Έτσι, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Βενιζέλος δηλώνει πως εκτός από την ανασύσταση της παράταξής του, επιθυμεί και μία κυβέρνηση «με κορμό την υπεύθυνη κεντροαριστερά», σπεύδοντας συγχρόνως να ξεκαθαρίσει πως το κόμμα του δεν θα γίνει «τσόντα» κανενός.

Συγγνώμη, αλλά πώς θα συμβεί αυτό;

Προφανώς όταν ο κ. Βενιζέλος μιλά για «υπεύθυνη κεντροαριστερά» έχει ήδη αποκλείσει συνεργασία με το ΚΚΕ (που επιθυμεί έξοδο από την ΕΕ) και ΣΥΡΙΖΑ (που επιθυμεί καταγγελία του μνημονίου, άρα έξοδο από το ευρώ και, κατά συνέπεια, και από την ΕΕ).

Επομένως, αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά στη στάση των συγκεκριμένων κομμάτων, δεν απομένει παρά η ΔΗΜΑΡ.

Και επομένως, τα κουκιά δεν βγαίνουν. Είναι ζήτημα αριθμητικής.

Διότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να αλλάξει στάση και ο ΣΥΡΙΖΑ, αν αλλάξει στάση, θα αφαιρέσει από το προπαγανδιστικό οπλοστάσιό του τα καλύτερα «δολώματα».

Ο κ. Τσίπρας μέχρι σήμερα δηλώνει πως τα πρώτα δύο μέτρα που θα λάβει ενδεχόμενη δική του κυβέρνηση είναι η ακύρωση του προγράμματος λιτότητας και «η προσπάθεια αύξησης των συντάξεων», μέσω πρόσθετου φόρου στα «πλούτη» (συνέντευξη στο ρωσικό κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο Vesti).

Τα «πλούτη» είναι μια νέα ασαφής έννοια, ενώ ερωτηματικά δημιουργεί και η δήλωση (στο Σπήγκελ και αλλού) σύμφωνα με την οποία «θα κάνουμε τα πάντα ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να κρατήσει το ευρώ».

Συγγνώμη, αλλά τι σημαίνει «θα κάνουμε τα πάντα»; Ούτε αυτό διευκρινίζεται.

Την ίδια ώρα, και ο κ. Τσίπρας θέλει μια «κυβέρνηση της Αριστεράς».

Εντάξει, αλλά ποιας Αριστεράς; Το ΚΚΕ δεν δέχεται, το ΠΑΣΟΚ (αν μπορεί να τοποθετηθεί σ’ αυτό το τόξο, αν και ο κ. Βενιζέλος μιλά για «κεντροαριστερά») θεωρεί πως κατάργηση του προγράμματος λιτότητας σημαίνει καταγγελία της σύμβασης και έξοδο από το ευρώ και η ΔΗΜΑΡ επιθυμεί παραμονή στο ευρώ και επιμήκυνση του χρόνου επίτευξης των στόχων προσαρμογής.

Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Τσίπρας λέει πως «θα κάνουμε το παν ώστε αυτή τη φορά η αριθμητική να είναι με το μέρος μας».

Αλλά και πάλι η αριθμητική δεν βγαίνει.

Μέσα στη σύγχυση, ο κ. Καμμένος λέει (Μέγκα) πως θα μπορούσε να στηρίξει μια εθνική κυβέρνηση, υπό τον όρο να μην υπάρχουν σε αυτήν οι κ. κ. Σαμαράς και Βενιζέλος.

Εννοεί δηλαδή πως οι Σαμαράς και Βενιζέλος θα τα μαζέψουν και θα φύγουν για να στηριχτεί μια κυβέρνηση – την οποία δεν θα στηρίζουν όλοι οι υπόλοιποι πλην των βουλευτών των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ο αριθμός των οποίων προς το παρόν είναι άγνωστος, αφού τα ποσοστά του συγκεκριμένου κόμματος δείχνουν να πέφτουν.

Από την πλευρά του, ο κ. Κουβέλης λέει πως «θα επιδιώξουμε να κάνουμε κυβέρνηση με προοδευτικό πολιτικό περιεχόμενο», προσθέτοντας πως απεύχεται μεν το ενδεχόμενο μιας τρίτης εκλογικής αναμέτρησης, αλλά και δεν την αποκλείει!

Και πως το κόμμα του θα κάνει (και αυτό) ό,τι μπορεί για να έχει η χώρα κυβέρνηση, αποκαλύπτοντας πως η ΔΗΜΑΡ θα απευθύνει το πρόγραμμά της «στον ΣΥΡΙΖΑ, αναμφισβήτητα, αλλά με συγκεκριμένα πράγματα» καθώς και σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, «στη βάση συγκεκριμένης γραπτής πολιτικής συμφωνίας».

Τι είναι αυτά τα «πράγματα»; Άγνωστο κι’ αυτό!

Η Νέα Δημοκρατία ήλθε πρώτη – αν και τραυματισμένη λόγω πολλαπλών διασπάσεων – στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Και όλα δείχνουν πως θα είναι πρώτη – και με αυξημένα ποσοστά – και σ’ αυτές της 17ης Ιουνίου.

Παρ’ όλα αυτά, δηλώνει πρόθυμη να λάβει μέρος σε κυβέρνηση συνεργασίας με όσους δέχονται αλλαγή του μνημονίου και παραμονή στο ευρώ (Σαμαράς, Real News).

Όλα τα άλλα είναι υπερβολικά νεφελώδη, ελάχιστα ρεαλιστικά και εξαιρετικά επικίνδυνα για μια χώρα σε πραγματικό κίνδυνο…

ΠΗΓΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Λεόντων θυσίες, αμνών αποφάσεις...

Tου Νικου Κωνστανταρα

Η Ιστορία των Ελλήνων είναι γεμάτη από ηρωικές ήττες – ήττες τόσο θεαματικές, τόσο υπερήφανες, τόσο εμπνευσμένες που έγιναν σύμβολα νίκης, σύμβολα του ελληνικού πνεύματος, μέρος της ταυτότητάς μας. Θερμοπύλες, Ζάλογγο, Αρκάδι - η μαζική αυτοθυσία, ο χορός της αδούλωτης καρδιάς μπροστά στον θάνατο, προκάλεσε δέος και θαυμασμό σε όλο τον κόσμο, δίνοντάς μας κουράγιο σε κάθε δύσκολη στιγμή. Τότε, οι Ελληνες αγκάλιασαν την καταστροφή και την αφομοίωσαν, την έκαναν κομμάτι της Ιστορίας τους, όταν είχαν δώσει τον αγώνα και προτιμούσαν τον θάνατο από την ήττα. Σήμερα, μετά δύο χρόνια λιτότητας, αποφασίσαμε ότι δώσαμε τη μεγάλη μάχη και δεν αντέχουμε άλλο.

Είδαμε ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων σαν πόλεμο και φαίνεται ότι προτιμούμε την απόσυρση, που ισοδυναμεί με αυτοκαταστροφή, παρά να συνεχίσουμε τον αγώνα. Επιλέγοντας, όμως, μόνο τα παράπονα, τις υπερβολές, τους παλικαρισμούς και την επιπόλαιη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, προσβάλλουμε την Ιστορία, υπονομεύουμε το μέλλον και οδεύουμε προς την ήττα - σύμβολα πλέον όχι του ελληνικού πνεύματος αλλά της εκπνοής του. Επιπλέον, δεχόμαστε να παραδώσουμε τα όπλα, ενώ γνωρίζουμε ότι αυτή η στιγμιαία απώλεια ψυχικού σθένους θα στοιχίσει πολύ ακριβά για πολύ μεγάλο διάστημα.

Εάν συνεχιστεί η πορεία προς την έξοδο από την Eυρωζώνη, κάποια μέρα οι νεότεροι θα θέλουν να μάθουν τι συνέβη, τι έκανε ο καθένας να αποτρέψει την ήττα. Θα πρέπει να περιγραφούν οι συνθήκες που επικρατούσαν, καθώς και τον ρόλο που έπαιξαν πολιτικοί που ενώ γνώριζαν το σωστό λύγισαν μπροστά από αυτούς που ξεσήκωναν τον λαό: δεν έκαναν την υπέρβαση, δεν συνεργάστηκαν για να σώσουν τη χώρα. Θα θυμόμαστε δημοσιογράφους και επιχειρηματίες του Τύπου που δεν ήθελαν να πάνε κόντρα στο ρεύμα όταν άλλοι έγιναν στόχοι ανώνυμων τραμπούκων. Θα σημειώσουμε την ευθύνη των ξένων εταίρων και δανειστών που καθυστέρησαν να βοηθήσουν, άργησαν να καταλάβουν το μέγεθος της κρατικής μας αναπηρίας. Θα θυμόμαστε και την ευκολία με την οποία τόσοι αναζητούν παρηγοριά στο παραμύθι της αρεσκείας τους, και την προθυμία με την οποία τα περισσότερα κόμματα το εκμεταλλεύτηκαν αυτό.

Το σημερινό αδιέξοδο επιβεβαιώθηκε με τη λαϊκή ετυμηγορία στις 6 Μαΐου. Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, χρεώθηκαν την οικονομική κατάρρευση και την επίπονη προσπάθεια ανάνηψης. Οπως αποδεικνύει η δημοσκόπηση της Public Issue που δημοσιεύει σήμερα η «Καθημερινή», 8 στους 10 ψηφοφόρους επηρεάστηκαν από το Μνημόνιο. Το «Μέτωπο του Μνημονίου» υπέστη ισχυρότατο πλήγμα στις εκλογές. Δεν βοηθάει και το γεγονός ότι ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η Ν.Δ. είχαν υιοθετήσει ολόκαρδα το σχέδιο, επειδή οι μεταρρυθμίσεις και οι περικοπές έπλητταν ευθέως το μεγάλο κομμάτι της εκλογικής τους πελατείας. Το «Μέτωπό» τους, δηλαδή, ήταν άνευ αποφασισμένης ηγεσίας, ενώ απέναντι του παρατάχθηκαν τα ευκίνητα κινήματα του «όχι».

Μια αραβική παροιμία λέει: «Καλύτερα ένα λιοντάρι να ηγείται ενός στρατού από πρόβατα παρά ένα πρόβατο να ηγείται λιονταριών». Στην Ελλάδα, τα λιοντάρια ήταν οι φιλότιμοι πολίτες οι οποίοι θυσίασαν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους και σηκώνουν τεράστιο βάρος - φορολογικό και κοινωνικό· οι ηγέτες τους είναι τα πρόβατα που δεν τολμούσαν να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις και να οργανώσουν τις κρατικές υπηρεσίες έτσι ώστε να βελτιώσουν τις ζωές των πολιτών και να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη. Οι μεν ηγέτες απέτυχαν, οι δε εμπόδισαν κάθε προσπάθεια.

Σήμερα κυριαρχεί η αντίληψη πως οι αποτυχίες της προσπάθειας εκσυγχρονισμού της χώρας αποδεικνύουν ότι δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια σωτηρίας. Το ερώτημα που τίθεται στους πολίτες είναι: «Είσαι με το απεχθές Μνημόνιο ή εναντίον του;». Δεν ερωτώνται: «Είσαι υπέρ της μάχης να κρατηθεί η Ελλάδα στην Ευρωζώνη ή δέχεσαι την επιστροφή στη δραχμή;».

Οταν το εθνικό θέμα δεν τίθεται στην πραγματική του βάση δείχνουμε ότι φοβόμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να θέσουμε και τον λαό προ των ευθυνών του. Οταν οι πολιτικοί λογαριάζουν την κραυγή των δημαγωγών πάνω από την ευθύνη τους να οδηγήσουν τη χώρα στη σταθερότητα και την ανάκαμψη, γνωρίζουμε ότι σπεύδαμε όχι προς μια ηρωική ήττα αλλά προς τον θρίαμβο του φόβου και της λιποταξίας.

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο λαός ψήφισε... χάος...

Του MIXAΛΗ ΓΑΡΓΑΛΑΚΟΥ

Η οργή επί της κάλπης είναι κακός σύμβουλος και οδηγεί σε ανεύθυνη και αστόχαστη ψήφο.

Αυτό ακριβώς έγινε στις εκλογές της 6ης Μαΐου.

Ορισμένοι εξ ορισμού θεωρούν τη λαϊκή ψήφο σοφή, ένα αξίωμα όμως που δεν ισχύει πάντα, ειδικά όταν η χώρα βρίσκεται σε οριακό σημείο, εμπρός στο φάσμα της άτακτης χρεοκοπίας.

Προφανώς ο λαϊκός παράγοντας έφθασε επί της κάλπης παραπλανημένος, σε μεγάλο βαθμό, από τις δοξασίες και τις ουτοπικές προτάσεις του αντιμνημονιακού συρφετού.

Εδώ φυσικά υπάρχει μεγάλη ευθύνη στις ηγεσίες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που ανάλωσαν τον προεκλογικό αγώνα τους με εκατέρωθεν βολές, δηλαδή φθείροντας αλλήλους και αφήνοντας στο απυρόβλητο το αντιμνημονιακό μέτωπο να κάνει... παιχνίδι.

• Η μετεκλογική στάση του κ. Τσίπρα, του κ. Καμμένου και του κ. Μιχαλολιάκου της Χρυσής Αυγής επιβεβαιώνουν το πολιτικό και προγραμματικό αδιέξοδο του αντιμνημονιακού συρφετού.

Ο κ. Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ πήρε μια διερευνητική εντολή κι άρχισε να την περιφέρει ως ντελάλης που διαλαλεί την πραμάτεια του.

Μάλιστα έφθασε στο εξωφρενικό σημείο να απαιτήσει από Σαμαρά και Βενιζέλο δηλώσεις μετανοίας, δείχνοντας έτσι περίσσευμα αλαζονείας.

Το χειρότερο είναι η προγραμματική γύμνια του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποκαλύφθηκε όταν τα στελέχη του επιχείρησαν να μιλήσουν ως διαχειριστές της τύχης της χώρας.

Ο ένας, ο κ. Λαφαζάνης, ευθέως μίλησε για «διακοπή πληρωμής του χρέους» και επιστροφή στη δραχμή.

Ο άλλος, ο κ. Στρατούλης, ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει τις καταθέσεις των πολιτών και θα τις χρησιμοποιήσει «για την ανάπτυξη».

Τέλος ο κ. Τσίπρας, με την «εντολή» ανά χείρας, προχώρησε σε ένα ρεσιτάλ γελοιότητας, επιβεβαιώνοντας ότι έχει καβαλήσει για τα καλά το καλάμι.

Για τον κ. Τσίπρα ισχύει η ρήση: «Το γελοίον πέραν του ορίου καθίσταται συμπαθές!».

ΠΗΓΗ  ΤΟ ΠΑΡΟΝ 

Η «πατριωτική ευθύνη» Τσίπρα και τα...μιάσματα!...

Γράφει ο Σωτήρης Ξενάκης

O κ. Αλέξης Τσίπρας επιμένει να αρνείται τη συμμετοχή του σε μια κυβέρνηση συνεργασίας που θα αποτελείται από την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και το κόμμα του.

Κατ αρχήν να διευκρινίσω ότι θεωρώ πώς είναι αναμφισβήτητο δικαίωμα του κ. Τσίπρα να διατυπώνει αυτή τη θέση, ότι και να του προσάπτουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι.

Είναι απόλυτο δικαίωμα του να θεωρεί «παράλογη και πρωτοφανή» την θέληση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ να στηρίξει μια οικουμενική κυβέρνηση όταν τα τρία αυτά κόμματα έχουν 168 βουλευτές.

Είναι δικαίωμα του να θεωρεί ότι οι αρχηγοί των άλλων κομμάτων ζητούν «συνενοχή στο έγκλημα» που ο ίδιος αρνείται να δώσει.

Είναι δικαίωμα του να σπρώχνει τον τόπο σε μια νέα εκλογική διαδικασία προφανώς προσδοκώντας άνοδο των ποσοστών του όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Ίσως και την αυτοδυναμία...

Είναι δικαίωμα του να μην δίνει σαφείς απαντήσεις για τον τρόπο με τον οποίο θα πετύχει όλα αυτά τα ωραία που υπόσχεται . Προφανώς υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι κόσμου που τον εμπιστεύεται τυφλά...

Αυτό που-κατά την άποψη μου- δεν είναι δικαίωμα του, αφορά την αμφισβήτηση του πατριωτισμού των υπολοίπων πολιτικών αρχηγών.«Ζητούν συνενοχή. Στο όνομα της πατριωτικής ευθύνης, δεν μπορούμε να την παρέχουμε», είπε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, στις δηλώσεις του μετά την σύσκεψη στο Προεδρικό.

Έθεσε σε αμφισβήτηση έτσι την πατριωτική ευθύνη του Αντώνη Σαμαρά, του Βαγγέλη Βενιζέλου και του Φωτη Κουβέλη. Kαι μου θύμισε την μετεμφυλιοπολεμική Ελλάδα με τους «εθνικόφρονες» από την μία και τα «μιάσματα» από την άλλη.

Πολύ κρίμα για έναν άνθρωπο μόλις 38 χρονών...

ΠΗΓΗ  iefimerida.gr

ΥΓ : Προσωπικά, έχω πολλές αντιρήσεις για το "δικαίωμα" του Τσίπρα να συμπεριφέρεται τόσο αλαζονικά όλες αυτές τις ημέρες και το θέμα της "πατριωτικής ευθύνης" είναι άλλο ένα σοβαρό ατόπημά του...

Εντολή λύσης...

Πέρασε σχεδόν μία εβδομάδα από τις κυριακάτικες κάλπες και ορισμένοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ποια ήταν η απόφαση του ελληνικού λαού και τι ακριβώς ήθελαν να πουν με την ψήφο τους όσοι άσκησαν το εκλογικό δικαίωμά τους.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά.

Οι αριθμοί το αποδεικνύουν.

Οι Ελληνες καταψήφισαν με οργή και αγανάκτηση την πολιτική που υποδούλωσε, εξάντλησε και έφτασε στα όριά της τη χώρα.

Η κατακραυγή είναι τρομερά έντονη.

Η εκδήλωσή της έγινε με πανηγυρικό και κατηγορηματικό τρόπο.

Επίσης, οι εκλογείς έδειξαν τη βούλησή τους να παραμείνει η χώρα στο ευρώ και στον αστερισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κόμματα, όπως το ΚΚΕ, που είχαν εκδηλώσει σαφή πρόθεση να αποχωρήσουμε από την Ε.Ε. και την ευρωζώνη περιορίστηκαν στα ποσοστά που μας είχαν συνηθίσει.

Τέλος, οι ψηφοφόροι έδειξαν πεπεισμένοι ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος από τον γολγοθά που είχαν επιλέξει η κυβέρνηση Παπανδρέου και η συγκυβέρνηση Παπαδήμου.

Δηλαδή θεωρούν ότι η παραμονή στο ευρώ δεν ταυτίζεται με την ύφεση, την ανεργία και τον υποβιβασμό του βιοτικού επιπέδου στα ασιατικά στάνταρντ.

Είναι κοινή η πεποίθηση ότι μια εκ νέου προσφυγή στις κάλπες θα επιδεινώσει τα οξυμένα προβλήματα και θα επιτείνει την εικόνα της αστάθειας και της αβεβαιότητας, η οποία τώρα κυριαρχεί.

Οι πολιτικές δυνάμεις είναι υποχρεωμένες να σεβαστούν τη λαϊκή ετυμηγορία, να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους και να υπερασπίσουν τα συμφέροντα της πατρίδας και του λαού.

Οφείλουν να συνεννοηθούν και να βρουν ικανοποιητική λύση για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, που θα διαπραγματευτεί με τρόπο στιβαρό και πειστικά επιχειρήματα την αναθεώρηση του Μνημονίου.

Ολα τα παραπάνω είναι εφικτά, αρκεί να υπάρχει θέληση και κοινή λογική.

ΠΗΓΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΤΑ “ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ” ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ...

Πολλά τα “παράδοξα” των προχθεσινών εκλογών στην Ελλάδα την εποχή της παράνοιας αλλά... τα “φαινόμενα” είναι δύο.

“ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ” ΠΡΩΤΟ :  ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ...

Η είσοδος της Χρυσής Αυγής στην βουλή έβγαλε στην επιφάνεια όλο τον φασισμό της λεγόμενης “προοδευτικής” και “δημοκρατικής” Ελλάδας!

Σύμφωνα με τους νόμους και το σύνταγμα όλοι οι πολίτες είναι ίσοι. Δεν έχει καμία διαφορά αυτός που ψήφισε Χρυσή Αυγή με αυτόν που ψήφισε “προοδευτικό” αριστερό κόμμα.

Πρέπει επιτέλους να γίνει σεβαστή η οποιαδήποτε απόφαση του Ελληνικού λαού αφού έχουμε δημοκρατία (ή έτσι λέμε...) και να σταματήσει πια η συζήτηση για την Χρυσή Αυγή!

Στο τέλος, με τόσο “διαφήμιση” που τους κάνουν όλοι θα τους δώσουν 20% στις επόμενες εκλογές από αντίδραση!

Φτάνει πια με τους “φασίστες”... “νεο-ναζιστές”... “ακροδεξιούς”... και τους λοιπούς χαρακτηρισμούς!

Μπορεί να είναι απογοητευτικό... μπορεί να είναι ενοχλητικό... αλλά έτσι όπως πάμε θα γεμίσουμε την βουλή με αυτούς τους γελοίους!

Σαν να μην έχουμε άλλα θέματα να συζητήσουμε για το αποτέλεσμα των εκλογών...

Φτάνει πια!

“ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ” ΔΕΥΤΕΡΟ : ΣΥΡΙΖΑ...

Εδώ τώρα σηκώνει πολύ συζήτηση...

Είναι σαφές ότι το ΣΥΡΙΖΑ  δεν θέλει να κυβερνήσει!
Δυστυχώς για τον Τσίπρα ο “σοφός” λαός του έδωσε την δεύτερη θέση και έτσι “τον έβαλε στο κάδρο”!

Ξαφνικά βρέθηκαν σε θέση ευθύνης από θέση ανέξοδης διαμαρτυρίας και φάνηκε καθαρά ότι δεν το περίμεναν, δεν ήταν έτοιμοι και δεν μπορούν να το διαχειριστούν.

Ψάχνοντας τρόπους για να γλιτώσει από την “καυτή πατάτα” που (επιμένω...) του έδωσε ο “σοφός” λαός, έφτασε σε σημείο να ζητήσει “βεβαίωση κοινωνικών φρονημάτων” από τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο!

Ακούστηκε ότι θα του δώσουν ψήφο ανοχής για να σχηματίσει κυβέρνηση και να μην ξαναπάμε σε εκλογές (όπως έλεγαν όλοι στον Σαμαρά όταν είχε μιλήσει για επανάληψη των εκλογών) και αυτός ζητάει πλήρη υποταγή!

Δεν έχει καταλάβει ότι βασικά ΟΛΟΙ (ακόμα και ο Βενιζέλος!) είναι αντι-μνημονιακοί! Απλώς κάποιοι θεωρούν ότι το μόνο που μπορεί να γίνει χωρίς να κινδυνεύουμε με ολική διάλυση είναι η επαναδιαπραγμάτευση ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι μπορούμε να το καταργήσουμε και να το πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων χωρίς να έχουμε συνέπειες.

Αν το ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να το καταργήσει και όλα να πάνε καλά... πεδίον δόξης λαμπρό!  Θα είναι ότι καλύτερο για τον Ελληνικό λαό και για το μέλλον της χώρας και μακάρι να πετύχει.

Δεν είναι λογικό όμως να ζητάς την ψήφο των πολιτών για να εφαρμόσεις το πρόγραμμά σου... το οποίο βασίζεται στην αλλαγή στάσης και άποψης των άλλων αρχηγών!

Αν μπορείς να το κάνεις... κάντο μόνος σου!
Αν δεν μπορείς... σταμάτα να το λες και ομολόγησε ότι δεν γίνεται!

Απλό!

Όσο για την φήμη που κυκλοφορεί ότι με την επιλογή των επαναληπτικών εκλογών παραγράφονται τα “εγκλήματα” του Παπανδρέου και του Παπακωνσταντίνου... εάν ισχύει... τότε ο Τσίπρας και οι συν αυτώ θα έχουν και άλλες εξηγήσεις να δώσουν μετά από αυτό το... ξεμασκάρεμα!

Αυτές οι εκλογές τελικά, πόση σχέση είχαν με την...

απλή κοινή λογική;...

ΥΓ : Για τους φίλους "ΝΔκράτες" οι οποίοι εχθές θέλησαν να διαμαρτυρηθούν ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ (ναι... υπάρχουν!... ξέρω ήδη για δύο!) και επειδή φαντάζομαι ότι δεν έχουν ιδέα τι ψήφισαν, θα ήθελα να τους ενημερώσω ποιες είναι οι  συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα και ας βγάλουν μόνοι τους τα συμπεράσματά τους... 

 (αναφέρονται με αλφαβητική σειρά και επισημαίνεται η ιδεολογική τους αναφορά και το έτος ένταξής τους στο σχήμα):
 Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ) - ευρωκομμουνιστική / οικολογική συνιστώσα - 2004
 Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗΚΚΙ) - σοσιαλιστές / σοσιαλδημοκράτες * 2007
 Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ) - τροτσκιστές κομμουνιστές - 2004
 Ενεργοί Πολίτες - δημοκρατική πατριωτική αριστερά - 2004
 Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς (ΚΕΔΑ) - ενωτικοί κομμουνιστές / αριστεροί - 2004
 Κόκκινο - τροτσκιστές κομμουνιστές - 2004
 Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ) - μαοϊκοί κομμουνιστές - 2007
 Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας - Μέλη του Διεθνούς Οικοσοσιαλιστικού Δικτύου (ΕΙΝ) - πολιτική (αριστερή) οικολογία - 2008
 Ρόζα - πολιτική ομάδα που βασίζεται στο ριζοσπαστικό αριστερό Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα - 2008
 Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας (ΣΥΝ) - πολυτασικό κόμμα που περιλαμβάνει από κλασικούς μαρξιστές έως σοσιαλδημοκράτες - 2004
 Ανένταχτοι Αριστεροί του Χώρου Διαλόγου
 Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα - ΑΠΟ - 2011
 Ριζοσπάστες - 2011

“ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ” ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ...

Έχω βαρεθεί να ακούω πόσο “δημοκρατικό”, “προοδευτικό” και “πολιτισμένο” είναι να δημιουργηθεί μία κυβέρνηση συνεργασίας δύο ή περισσοτέρων κομμάτων βάσει των εκλογικών αποτελεσμάτων της ερχόμενης Κυριακής.

Έχω εντελώς διαφορετική άποψη!

Ας πάρουμε για παράδειγμα την πλέον πολυσυζητημένη (και εμφανώς παράλογη!) “πιθανή” συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ+Ανεξάρτητοι Έλληνες...

Αν και πολυσυζητημένη, την θεωρώ εντελώς απίθανη για τον απλούστατο λόγο ότι υπάρχουν μόνο 3 διερευνητικές εντολές οι οποίες θα δοθούν μόνο στα 3 πρώτα κόμματα.

Δεν νομίζω ότι κάποιο από αυτά τα δύο κόμματα θα είναι μέσα στην πρώτη τριάδα σύμφωνα με το αποτέλεσμα των εκλογών οπότε, όσο κι αν το επιθυμούν, δεν πρόκειται να κληθούν να συνεργαστούν για να κυβερνήσουν.

Ας δεχτούμε όμως ότι υπάρχει αυτή η πιθανότητα και όντως κάποιο από αυτά τα κόμματα λαμβάνει διερευνητική εντολή άρα σχηματίζεται κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ+ΑΕ...

Η αντιμνημονιακή τους πολιτική ομοιάζει οπότε στην οικονομία θεωρητικά δεν θα δυσκολευτούν να βρουν κοινό δρόμο.

Στα υπόλοιπα όμως;

Τι κοινό έχουν αυτά τα δύο κόμματα στην παιδεία, στην άμυνα, στην εξωτερική πολιτική, στην αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, κλπ;

Για να κυβερνήσουν μαζί θα πρέπει να βρεθεί κοινή γραμμή σε ΟΛΑ τα θέματα άρα το ένα ή και τα δύο κόμματα θα πρέπει να κάνουν “εκπτώσεις” από το πρόγραμμά τους και πολιτικές “μετατοπίσεις” ώστε να μπορέσει να υπάρξει προγραμματική σύγκλιση.

Πόσο “δημοκρατικό” είναι αυτό;

Είναι “πρόοδος” και “πολιτισμός” να ψηφίζεις ένα κόμμα βάσει ενός συγκεκριμένου κυβερνητικού προγράμματος και μέσα σε 3-9 ημέρες αυτό να αλλάζει εντελώς έτσι ώστε να πάρουν τις κυβερνητικές καρέκλες;

Ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει πχ για την μείωση των αμυντικών δαπανών, την ελεύθερη είσοδο λαθρομεταναστών και την κατάργηση των ΚΚΦ (Κέντρων Κλειστής Φιλοξενίας), την ελεύθερη χρήση του ονόματος “Μακεδονία” από τους Σκοπιανούς, την επιπλέον φορολόγηση των εφοπλιστών, κλπ

Ο ψηφοφόρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων θα έχει ψηφίσει ακριβώς τα αντίθετα!

Αυτοί οι ψηφοφόροι θα είναι ικανοποιημένοι όταν στην προγραμματική σύγκλιση αποφασιστεί η μείωση των αμυντικών δαπανών, η άρνηση χρήσης του ονόματος “Μακεδονία” από τους Σκοπιανούς, η κατάργηση των ΚΚΦ και η ελεύθερη είσοδος των λαθρομεταναστών, η μείωση της φορολόγησης των εφοπλιστών, κλπ;

Δεν θα αισθάνονται προδομένοι;

Δεν θα αισθάνονται ότι τους “έκλεψαν” την ψήφο για να κερδίσουν τις... καρέκλες;

Λυπάμαι αλλά εγώ το βρίσκω άκρως αντι-δημοκρατικό, καιροσκοπικό, ευκαιριακό και οπορτουνιστικό!

Προσωπικά, σε περίπτωση που αλλάξει άρδην το κυβερνητικό πρόγραμμα βάσει του οποίου ψηφίζω, θα ήθελα να ξανα-ερωτηθώ αν συμφωνώ!

Όταν λοιπόν τα κόμματα τα οποία λαμβάνουν μέρος στις εκλογές έχουν διαφορές στα προγράμματά τους μία “μετατόπιση” θέσεως για την... καρέκλα (από οποιοδήποτε κόμμα!) είναι καθαρή κοροϊδία!

Απλή κοινή λογική...