Οι βουλευτές, τα μαγαζάκια και η τρόικα...

Σαν να μην πέρασε μία μέρα. Σαν να μην υπήρξε ποτέ αυτή η κρίση. Οι συντεχνίες και τα συμφέροντα βρίσκουν πάντα πρόθυμους προασπιστές, όπως σήμερα στην περίπτωση του φρέσκου γάλακτος. Έτσι, όμως, ας μην ελπίζουμε ότι μπορεί να αλλάξει αυτός ο τόπος…  

 

 

του Ν.Γ.Δρόσου

 

 

Η υπόθεση του φρέσκου γάλακτος δεν είναι μια απλή υπόθεση.

Πέρα από το ενδοκυβερνητικό μπάχαλο που έχει προκαλέσει, με τον κ. Μ. Χαρακόπουλο να φέρεται υπό παραίτηση από τη θέση του αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και τους κ. Θ. Μωραΐτη και Μ. Κασσή, του ΠΑΣΟΚ, να απειλούν να καταψηφίσουν στη Βουλή τη σχετική ρύθμιση που θα φέρει η κυβέρνηση, η υπόθεση του γάλακτος αφορά εκατομμύρια πολίτες.

Αφορά, για την ακρίβεια, το γεγονός ότι στην Ελλάδα πληρώνουμε πανάκριβα για το γάλα και σαφώς ακριβότερα από ό,τι ο μέσος Ευρωπαίος.

Για το γεγονός αυτό, προφανώς, υπάρχουν λόγοι. Ορισμένοι εξ αυτών, μάλιστα, αντικειμενικοί, όπως οι οικονομίες κλίμακας που απολαμβάνουν οι Δυτικοευρωπαίοι, τόσο στην παραγωγή όσο και στην επεξεργασία, τα φθηνότερα μεταφορικά, η γεωμορφολογία που είναι στο «πλευρό» τους, αλλά και η ύπαρξη ανταγωνιστικών συνθηκών.

Στην Ελλάδα, όλοι αυτοί οι παράγοντες είναι «απέναντί» μας. Όπως, απέναντί μας είναι και οι ειδικοί περιορισμοί που έχουμε θεσπίσει για την προστασία των κτηνοτρόφων, αλλά και τμημάτων της λοιπής αλυσίδας που δραστηριοποιείται στον τομέα.

Αυτούς τους περιορισμούς, με μια συμβιβαστική φόρμουλα, απειλεί τώρα η συμφωνία κυβέρνησης-τρόικας, η οποία υπόσχεται χαμηλότερη τιμή προϊόντος για τον τελικό καταναλωτή.

Προφανώς, δεν πρόκειται για πλήρη απελευθέρωση του τομέα.

Προφανώς, η φόρμουλα μεταξύ γάλακτος «ημέρας» (δύο ημερών) και γάλακτος δέκα ημερών δεν θα οδηγήσει στην απόλυτη εξομοίωση των τιμών με τη λοιπή Ευρώπη.

Είναι, όμως, σύμφωνα με την κυβέρνηση και τις προτάσεις του ΟΟΣΑ, μια βελτίωση από το προηγούμενο καθεστώς, άρα θα αντικατοπτριστεί στην τσέπη του τελικού καταναλωτή. Του καθενός από εμάς...

Για τους κ. Χαρακόπουλο, Μωραΐτη και Κασσή, όμως, οι προτεραιότητες είναι κατά τα φαινόμενα διαφορετικές.

Για παράδειγμα, ο κ. Μωραΐτης δεν δέχεται ότι θα υπάρξει μείωση των τιμών και μιλά για προειλημμένη απόφαση, η οποία εξυπηρετεί συμφέροντα και οδηγεί στην αποδόμηση της παραγωγικής βάσης. Ο κ. Κασσής δήλωσε, επίσης, ότι θα καταψηφίσει τη ρύθμιση και ο κ. Χαρακόπουλος φέρεται να φθάνει μέχρις και του σημείου της παραίτησης.

Είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλοι τους εκλέγονται σε περιφέρειες με ισχυρή κτηνοτροφική δραστηριότητα; Πιθανώς. Είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχουν ενστάσεις από βουλευτές που εκλέγονται στα αστικά κέντρα;

Αυτό που δεν είναι καθόλου τυχαίο, όμως, είναι το γεγονός ότι μετά από έξι χρόνια ύφεση και τέσσερα στο μνημόνιο υπάρχουν ακόμη νοοτροπίες οι οποίες υπεραμύνονται των τμημάτων και όχι του συνόλου.

Για την ακρίβεια, νοοτροπίες όπως αυτές ευθύνονται για το γεγονός ότι παρά την περιπέτεια στην οποία έχει εισέλθει η χώρα μας εδώ και τόσο καιρό, ελάχιστα έχουν πραγματικά αλλάξει σε αυτόν τον τόπο, πέραν βεβαίως της ευθείας υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων του.

Άνοιξαν τα επαγγέλματα; Άνοιξαν οι αγορές; Πωλείται, για παράδειγμα, το ηλεκτρικό ρεύμα φθηνότερα από ό,τι πριν αρχίσει η κρίση;

Υπήρξαν μεταρρυθμίσεις δομικού και ουσιαστικού χαρακτήρα για τη μείωση της γραφειοκρατίας, για την πάταξη της φοροδιαφυγής ή για την τόνωση των συνθηκών ανταγωνισμού και κατά συνέπεια τη μείωση του επιπέδου τιμών;

Πρόκειται, ίσως, για παγκόσμια «πρωτιά» το γεγονός ότι παρά τη λυσσαλέα εσωτερική υποτίμηση που υπέστη αυτός ο τόπος την τελευταία τετραετία, ο πληθωρισμός οδηγήθηκε σε αρνητικό έδαφος μόνον προ έτους...

Στο διάβα αυτής της κρίσης οι πολλοί υπέφεραν, αλλά ορισμένοι κατόρθωσαν να κρατήσουν «τα εδάφη τους» ή τουλάχιστον ένα τμήμα από αυτά...

Κατά πόσον, για εμάς, άξιζε τον κόπο είναι μια άλλη συζήτηση, βεβαίως...

 

ΠΗΓΗ  euro2day.gr 

 

 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί απειλούνται οι 'Ελληνες κτηνοτρόφοι και γιατί η παραγωγή Ελληνικού γάλακτος θα μένει στα αζήτητα επειδή θα πωλείται ΚΑΙ γάλα 10 ημερών.

Στο κάτω-κάτω, όπως έγραψα και σε προηγούμενη ανάρτησή μου, ΑΠΑΙΤΩ να ξέρω την προέλευση, την ημερομηνία παραγωγής και λήξης και την επεξεργασία που έχει υποστεί το γάλα και ΑΠΑΙΤΩ να έχω το δικαίωμα επιλογής του τι θα αγοράσω!

Τα παλαιοκομματικού τύπου παιχνιδάκια των κυβερνητικών βουλευτών είναι απογοητευτικά και εξοργιστικά!

Φαίνεται ότι όσα χρόνια και αν περάσουμε με οικονομική κρίση, όσα μνημόνια κι αν πέσουν στο κεφάλι μας, όσες τρόικες κι αν περάσουν από την χώρα μας, μυαλό δεν θα βάλουμε με τίποτα...

Ψαρεύοντας χάννους στο Οστιν...

Του Στέφανου Κασιμάτη

Ο πρόεδρος Αλέξης πήγε στο Οστιν, την πρωτεύουσα του Τέξας. Στον Αλέξη γενικώς αρέσουν πολύ τα ταξίδια, καθώς, ως γνήσιος αριστερός, τρελαίνεται να απολαμβάνει τα επιτεύγματα του καπιταλισμού, όσο και αν απεχθάνεται το ίδιο το σύστημα. Οταν είχε πρωτοεκλεγεί πρόεδρος του αειμνήστου ΣΥΝ, τότε που ακόμη κανείς δεν του έδινε πολλή σημασία, κάθε τριήμερο δραπέτευε, πότε στο Αμστερνταμ, πότε στο Παρίσι, πότε στο Βερολίνο κ.ο.κ. Τώρα που είναι αρχηγός της αντιπολίτευσης, χρειάζεται κάποιο σοβαρό πρόσχημα. Πήγε, λοιπόν, στο Οστιν για να δώσει μια διάλεξη στο τοπικό Πανεπιστήμιο του Τέξας, ένα από τα καλύτερα και μεγαλύτερα δημόσια πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Και, μέσα από τη διάλεξη, μας έδωσε μία είδηση. «Μία έξοδος (από την Ευρωζώνη) δεν θα ωφελήσει κανέναν», είπε. «Αντίθετα, θα πυροδοτήσει σοβαρά νέα προβλήματα: διαχείριση ενός ασταθούς νέου νομίσματος, φαινόμενα bank run, πληθωρισμός, φυγή κεφαλαίων και ανθρώπων. Για τον λόγο αυτόν και μόνο, η Ελλάδα δεν θα πρέπει και δεν θα το κάνει. Δεν θα εξέλθει εθελοντικά από την Ευρωζώνη».

 Αν είχαμε να κάνουμε με έναν σοβαρό άνθρωπο, η θέση αυτή θα μπορούσε ανεπιφύλακτα να θεωρηθεί ως στροφή προς τον ρεαλισμό. (Σ.σ.: ενδεικτικός της αμηχανίας που προκάλεσε η δήλωση στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο τίτλος της «Αυγής» στο ρεπορτάζ για την ομιλία: «Η έξοδος από την Ευρωζώνη θα ήταν καταστροφή για την Ευρώπη», ενώ η είδηση ήταν ότι ο Τσίπρας εκτίμησε ως καταστροφή την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη...). Ο καθένας οφείλει να είναι πολύ επιφυλακτικός και για την ειλικρίνεια του ίδιου του Τσίπρα, μα και για τη δυνατότητα που έχει να επιβάλει μια τέτοια μετατόπιση της θέσης του κόμματός του για το ευρώ, δεδομένου ότι ο πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από born again κομμουνιστές.

 Ας είμαστε καλόπιστοι απέναντί του, όμως. Ας δεχθούμε ότι, εν μέρει τουλάχιστον, η μετατόπιση είναι γνήσια. Στην περίπτωση αυτή, τι αλλάζει για τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει για τη χώρα η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία; Δεν αλλάζει τίποτε. Διότι, όπως εξήγησε ο Γιάννης Δραγασάκης σε ραδιοφωνική συνέντευξή του, η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ έχει απορρίψει και τη «διαπραγμάτευση με συναίνεση», όπως γίνεται σήμερα, και την απευθείας ρήξη. Θα διεκδικήσει μια άλλη πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ εντός της Ευρωζώνης λέει ο Δραγασάκης· και «εφόσον δεν γίνει δεκτή, πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για ρήξη, αλλά εντός της Ευρωζώνης πάντα». Ο πάντα ήπιος και ευπρεπής αντιπρόεδρος της Βουλής δεν εξήγησε ποια ακριβώς είναι η «άλλη πολιτική». Αλλά, αν κρίνω από αυτά που είπε κάποιος Τόλιος χθες στο ραδιόφωνο, αλλά και τα όσα δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν Λαφαζαναίοι και Στρατούληδες με κάθε ευκαιρία, η «άλλη πολιτική» περιλαμβάνει επαναφορά μισθών και συντάξεων στα παλιά επίπεδα, κατάργηση του ΦΑΠ και άλλα ηχηρά παρόμοια. Για να μην κοροϊδευόμαστε, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ θα διεκδικήσει από τα κράτη της Ευρωζώνης όχι μόνο τη συνέχιση της χρηματοδότησης των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας, όπως γίνεται σήμερα, αλλά και τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων που θα εξακολουθεί να παράγει.

 Αν κάτι μπορεί να πετύχει η στρατηγική αυτή είναι να ακυρώσει τα όσα έχει πετύχει στον δημοσιονομικό τομέα η σημερινή κυβέρνηση. Οι θυσίες του ελληνικού λαού ώς τότε θα έχουν πάει χαμένες, οι σχέσεις με την Ευρώπη θα έχουν διαταραχθεί σοβαρά (αν όχι ανεπανόρθωτα) και, απλώς, θα έχουμε επιστρέψει εκεί από όπου ξεκινήσαμε: στο χείλος της εξόδου, περιμένοντας τον φιλεύσπλαχνο που θα μας δώσει ένα σπρωξιματάκι, για να κάνουμε αυτό που δεν τολμάμε οι ίδιοι να αναλάβουμε την ευθύνη του, αλλά προσδοκάμε να το χρεώσουμε σε κάποιον άλλο - τη βουτιά στο κενό, δηλαδή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, επομένως, συνεχίζει να ψαρεύει για απελπισμένους και, επειδή βλέπει οι χάννοι δεν τσιμπάνε όπως κάποτε, απλώς αλλάζει το δόλωμα. Ας μη χάνουμε χρόνο, λοιπόν, με τον δήθεν ρεαλισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Το παιχνίδι θα κριθεί από τον ρεαλισμό της κυβέρνησης και μόνον.

ΠΗΓΗ  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Αυτή την φορά δεν είναι μπλόφα!...

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης 

Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι οι δραματικές εκκλήσεις προς την τρόικα είναι ένα ακόμη επικοινωνιακό παιγνίδι, σαν κι αυτά που κατά καιρούς εμπνέεται ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για κάτι περισσότερο: Τα νούμερα δεν βγαίνουν και εφόσον το ιππικό δεν εμφανισθεί προς βοήθεια, τότε οι εκλογές είναι μονόδρομος.

Το κακό είναι ότι οι διαρροές που γίνονται προς τον Τύπο δεν μπορούν να απαντηθούν. Τις τελευταίες ημέρες, λοιπόν, γίνεται μία συστηματική προσπάθεια να φορτωθούν όλες οι ευθύνες στην τρόικα. Κάτι που σαφώς περιέχει στοιχεία αληθείας, αλλά και ο τρόπος που γίνεται δείχνει ταυτόχρονα έναν τυχοδιωκτικό χαρακτήρα που είναι αδύνατον να φέρει στο τέλος θετικά αποτελέσματα.

Για παράδειγμα, η τρόικα έχει μεγάλη ευθύνη για το άνοιγμα στα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς η ίδια πίεσε για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Κι είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Κομισιόν δεν έχει απαντήσει ακόμη στις σχετικές και επίμονες ερωτήσεις ευρωβουλευτών! Από την άλλη, είναι εντελώς παράλογο να κατηγορεί κανείς την τρόικα για το γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν (ακόμη χειρότερα) να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις.

Διαβάζουμε στα "πολεμικά ανακοινωθέντα" των ημερών ότι η Ελλάδα δεν θα πάρει νέο δάνειο, αν αυτό συνοδεύεται με την απαίτηση νέων μέτρων. Κοιτάξτε να δείτε πόσα πράγματα μαθαίνει κανείς μέσα από μία έντεχνη κυβερνητική διαρροή: Ότι η χώρα θα χρειαστεί νέα κεφάλαια και ότι αυτό σημαίνει ένα ακόμη μνημόνιο...

Η αλήθεια είναι ότι φέτος η κατάσταση στην ελληνική Οικονομία δεν μοιάζει με την περσινή. Το κλίμα έχει αλλάξει σημαντικά στις διεθνείς αγορές και κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να δούμε μία άλλη εξέλιξη από εκείνη της συνεχούς ύφεσης που έχουμε συνηθίσει. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι κάποιοι βιάζονται και μάλιστα υπερβολικά, με κίνδυνο να τινάξουν τα πάντα στον αέρα.

Είναι οι ίδιοι που βιαζόντουσαν πριν λίγο καιρό να παρουσιάσουν ένα πλεόνασμα που δεν υπήρχε. Έχουν χαράξει μία στρατηγική και έχουν παρασύρει τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση σε ένα παιγνίδι που θα κριθεί στην κυριολεξία σε μία ζαριά. Είναι κρίμα, διότι έχει γίνει μία μεγάλη και σοβαρή προσπάθεια μέχρι σήμερα για να σπαταληθεί στον τζόγο.

Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν πρέπει να μας ξενίζει. Υπάρχει ολόκληρη σχολή στην Ευρώπη που έχει και μαθητές της στην Ελλάδα. Σχολή που έχει ποντάρει στο παρελθόν στην δημιουργική λογιστική και πιο πρόσφατα στην δράση των κερδοσκοπικών funds. Αλίμονο, αν στην περίπτωση της Ελλάδας τα ζάρια δεν φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αλίμονο για μας. Διότι τα ντόπια μέλη του club μπορούν να συνεχίσουν την καριέρα τους στο εξωτερικό δίνοντας διαλέξεις και λέγοντας εξυπνάδες σε συνέδρια.

Το κακό είναι ότι τα τελευταία χρόνια κι ενώ η μάχη θα έπρεπε να δοθεί για να στείλουμε στην ανακύκλωση τα παλιά και φθαρμένα υλικά, σπαταλήσαμε τον χρόνο μας στην ψεύτικη αντιπαράθεση "μνημόνιο - αντιμνημόνιο".

Λαϊκιστές πολιτικοί κατόρθωσαν να πείσουν μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού ότι όλα γίνονται καλώς και ότι για τα δεινά μας φταίνε οι ξένοι. Έφτασαν στο σημείο να πούνε ότι για την κρίση φταίει το μνημόνιο, λες και δεν ήταν η κρίση που έφερε το μνημόνιο. Την ίδια ώρα δεν παρουσίασαν ούτε μία πρόταση, πέρα από το μην πληρώσουμε τους ομολογιούχους. Στην πράξη οι λαϊκιστές έχουν κερδίσει και μάλιστα κατά κράτος. Ίσως επειδή εκείνοι που κλήθηκαν να υπηρετήσουν την πολιτική των μεταρρυθμίσεων δεν την πίστεψαν και την είδαν απλώς ως μία ακόμη σημαία ευκαιρίας. Γι΄ αυτό και επέμεναν μόνο στις θυσίες του ελληνικού λαού. Κι ας ήξεραν από την αρχή ότι οι θυσίες δεν είχαν νόημα δίχως τις μεταρρυθμίσεις...

ΠΗΓΗ  capital.gr

ΑΠΛΗ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ... (09/07/13)

-  Και ξαφνικά δηλώνει ο Μητσοτάκης ότι δεν είχε προετοιμάσει τίποτα ο Μανιτάκης και πρέπει όλα να γίνουν μέσα σε λίγες μόνο μέρες και κάποιοι εντυπωσιάζονται!
Όταν λέγαμε ότι όσα χρόνια και να έμενε στο υπουργείο ο Μανιτάκης πάλι τίποτα δεν θα γινόταν γιατί, απλά συμφωνούσε μεν με τις αποφάσεις και υπέγραφε τις συμφωνίες αλλά, κατά βάση δεν το ήθελε και δεν το έκανε, δεν ξέραμε τι λέγαμε!
Φιλοσοφία ήθελε;
Η λογική είναι απλή... δεν απολύεται κανένας από το δημόσιο... δεν “(μετα)κινείται” κανένας... δεν αλλάζουν τα οργανογράμματα του δημοσίου... δεν (ξε)πουλάμε τίποτα... με λίγα λόγια, ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ... φυσικά δεν αυξάνονται οι φόροι και είμαστε μια χαρά!
Η απόλυτη παράνοια...

-  Γλίτωσαν οι απόστρατοι την μείωση των συντάξεών τους.
Αποφασίστηκε αντ' αυτού, να μειωθούν κατά 100εκ οι εξοπλισμοί!
Αναρωτιέμαι... η τρόικα που έδωσε αυτήν την εναλλακτική (και προφανώς θεωρεί ότι βρίσκεται στην ουδέτερη Ελβετία!) γνωρίζει ότι οι απόστρατοι συνεχίζουν να απολαμβάνουν στρατιωτικά νοσοκομεία... στρατιωτικά σούπερ-μάρκετ... στρατιωτικές λέσχες... στρατιωτικές κατασκηνώσεις... κλπ;
Μήπως, λέω μήπως, θα μπορούσαν να μειώσουν από αλλού αυτά τα 100εκ;

-  Οι δημοτικοί υπάλληλοι (αστυνομικοί, σχολικοί φύλακες, κλπ) δεν πρέπει να μετακινηθούν!
Ειδικά οι δημοτικοί αστυνομικοί, μπήκαν όλοι με ΑΣΕΠ, έχουν όλοι πτυχία, πολλοί δε έχουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά!
Με λίγα λόγια, η δημοτική αστυνομία είναι το καλύτερο, πιο οργανωμένο και πιο μορφωμένο κομμάτι του δημοσίου της χώρας ολόκληρης!
Θα τρελαθούμε εντελώς πια!
Εγώ μία ερώτηση θα κάνω μόνο... η κόρη μίας φίλης μου που μπήκε (μετά από αίτημα του μπαμπά της στον κολλητό του τον δήμαρχο!) στην δημοτική αστυνομία κάποιας πόλης με πτυχίο (...αισθητικού!) μετράει σε αυτούς τους “του ΑΣΕΠ” και μάλιστα “πτυχιούχους”;

-  Μέσα σε όλα αυτά “τόλμησε” η τρόικα να “βάλει στο στόχαστρο” τα ενοικιοστάσια!
Πως τολμά;
Είναι δυνατόν να θέλει να ισχύει το χρονικό διάστημα που αναφέρεται στο κάθε συμφωνητικό ενοικίασης (δηλαδή στην συμφωνία που συνάπτεται μεταξύ ενοικιαστών και ιδιοκτητών!) και όχι υποχρεωτικά τα 12 χρόνια με αυτόματη παράταση άλλων 4;
Και που να μάθουν τι συμβαίνει με τις περιπτώσεις που οι ενοικιαστές δεν τηρούν τα συμφωνηθέντα, πχ δεν πληρώνουν το ενοίκιό τους στην ώρα τους ή και καθόλου!
Θα μας περάσουν για τρελούς...  και θα έχουν δίκιο!
Αλλά στην Ελλάδα, ο ιδιοκτήτης κάθε ακινήτου είναι ο “βρωμερός καπιταλιστής” που “πίνει  το αίμα και τον ιδρώτα” του κάθε σκληρά εργαζόμενου ενοικιαστή...

Α ρε Ελλάδα με την...

απλή κοινή λογική σου...

ΜΑΖΙ ΜΙΛΑΜΕ, ΧΩΡΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΜΑΣΤΕ!...

Σοφή η ρήση των παλαιοτέρων.
Σήμερα ζούμε την πλήρη εφαρμογή της.

Μαζί μιλάμε, χώρια καταλαβαινόμαστε λοιπόν!
Ή μάλλον...  όλοι διαβάζουμε(;) την ίδια έκθεση του ΔΝΤ και ο καθένας καταλαβαίνει ότι θέλει!

Στο μόνο για το οποίο όλοι συμφωνούν είναι ότι το ΔΝΤ παραδέχεται ότι έκανε λάθος.
Και όντως το παραδέχεται!

Εκεί όμως που οι γνώμες διίστανται είναι στο ποιο είναι αυτό το λάθος και πως/αν μπορεί να διορθωθεί.

Υπάρχουν αυτοί που μόλις είδαν παραδοχή λάθους, πήραν τ' άρματα!
Γι' αυτούς το ΔΝΤ παραδέχεται ότι τα μνημόνια είναι λάθος και πρέπει άμεσα να καταργηθούν.
Είναι πεπεισμένοι ότι όλα μας τα δεινά οφείλονται στην “κακή τρόικα” και μπορούμε κάλλιστα να την πετάξουμε στην θάλασσα, να ξαναγυρίσουμε στην προ-τρόικας εποχή και να ζήσουμε ζωή χαρισάμενη!

Υπάρχουν όμως και αυτοί  που πραγματικά κατάλαβαν τι γράφει η έκθεση του ΔΝΤ αλλά δυστυχώς και αυτοί χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες.

Είναι αυτοί που, αν και κατάλαβαν πολύ καλά, συνεχίζουν τα δικά τους γιατί ξέρουν τι “πουλάει” και αυτοί που προσπαθούν να ενημερώσουν τι πραγματικά αναφέρει το ΔΝΤ.

Δεν είμαι σίγουρη εάν οι πρώτοι κάνουν καλύτερα την δουλειά τους ή αν απλά βασίζονται στο ότι ανέκαθεν μας άρεσαν τα ωραία λόγια ακόμα κι αν μας παραμυθιάζουν, αλλά είναι βέβαιο ότι ελάχιστοι ασχολούνται με την ωμή πραγματικότητα.

Κι ας φωνάζουμε ότι πλέον “ωριμάσαμε” και θέλουμε να μαθαίνουμε μόνο την αλήθεια!

Συνεχίζουμε να μην θέλουμε να καταλάβουμε ότι το ΔΝΤ γράφει καθαρά πως θεωρεί λάθος του την ενασχόλησή του με την χώρα μας και ότι έπρεπε να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε... σε μία μέρα με έναν νόμο!

Πως είναι όμως τα πράγματα σύμφωνα με την απλή κοινή λογική;...

Το ΔΝΤ δεν έχει μαγικό ραβδί!
Έχει ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο και εφαρμόζει ανελλιπώς όπου κι αν κληθεί να βοηθήσει.
Αυτός ο “τυφλοσούρτης” του ξεκινάει και, κατά μεγάλο ποσοστό, βασίζεται στην υποτίμηση του τοπικού νομίσματος κάτι το οποίο -προφανώς- δεν μπορούσαν να εφαρμόσουν στην χώρα μας.
Οπότε... ναι! Το ΔΝΤ έκανε λάθος... που ανακατεύτηκε στην διάσωση της Ελλάδας γιατί απλά δεν ήξερε πως να το κάνει!

Η ΕΕ δεν έχει καν αποφασίσει εάν της χρειάζεται μαγικό ραβδί!
Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα και γενικά στον νότο της Ευρώπης έπιασε την ΕΕ στον ύπνο, παντελώς ανίκανη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
Όσο κι αν ολόκληρη η Ευρώπη θέλει να πιστεύει ότι η ΕΕ είναι ανερχόμενη δύναμη και μελλοντική “αυτοκρατορία”, με την οικονομική κρίση ειδικά στην Ελλάδα, αποδείχθηκε περίτρανα ότι η ΕΕ είναι ανώριμη, ανοργάνωτη, ανεύθυνη και ανέτοιμη να χειριστεί καταστάσεις κρίσης.
Οπότε... ναι! Το ΔΝΤ έκανε λάθος... που “ξελάσπωσε” την ΕΕ δίνοντας το μεγαλύτερο ποσό της οικονομικής βοήθειας για την Ελλάδα από το δικό του ταμείο!

Η Ελλάδα ανέκαθεν θεωρούσε ότι κατέχει το μαγικό ραβδί!
Είχαμε την εντύπωση ότι θα μπορούσαμε αιωνίως να ζούμε με δανεικά γιατί είμαστε ωραίοι και γιατί όλος ο δυτικός πολιτισμός χρωστάει σε εμάς την ύπαρξή του.
Έτσι δεν μπορούσαμε καν να διανοηθούμε ότι θα βιώσουμε οικονομική κρίση, πόσο μάλλον να προετοιμαστούμε γι' αυτήν.
Στην αρχή θεωρήσαμε ότι πιάσαμε κορόιδο την τρόικα, πήραμε τα πρώτα ευρώ χωρίς να κοιτάξουμε τι υπογράφαμε (μήπως θα τα κάναμε;... μπαααα) και συνεχίσαμε να ζούμε όπως και πριν.
Όταν πλέον η κρίση μπήκε στην τσέπη μας γιατί φαίνεται ότι η τρόικα δεν είναι τόσο ηλίθια όσο νομίζαμε, τότε σκεφτήκαμε ότι αυτή φταίει για όλα.
Η τρόικα μας έβαλε για δεκαετίες να δίνουμε μαϊμού συντάξεις και επιδόματα, η τρόικα μας έβαλε να ψηφίζουμε πολιτικούς που λαδώνονταν και δημάρχους που έβαζαν χέρι στα ταμεία, η τρόικα μας γέμισε με υπεράριθμους υπαλλήλους το δημόσιό μας, κλπ.
Οπότε...  ναι! Το ΔΝΤ έκανε λάθος... που δάνεισε μία χώρα στην οποία διώκεται για “απιστία και υπεξαίρεση σε βαθμό κακουργήματος κατ' εξακολούθηση” ακόμα και δήμαρχος 350 κατοίκων και δεν μας άφησε να πάμε στον διάολο μήπως και καταλάβουμε τα χάλια μας και συνέλθουμε από το σοκ!

Με λίγα λόγια...

Όλα ήταν ένα λάθος!
Η τρόικα θεωρεί λάθος της που μας βοήθησε και εμείς θεωρούμε λάθος μας ότι δεχθήκαμε την βοήθειά της και τα μνημόνια.

Επειδή ότι και να πούμε μυαλό δεν βάζουμε... ας δούμε τουλάχιστον την σημερινή πραγματικότητα.

Η τρόικα ψάχνει τρόπους και δικαιολογίες για την κοπανήσει (λαϊκά και κατανοητά) και έτσι άρχισαν οι γκρίνιες στο εσωτερικό της.

Ζούμε ακόμα και το ευτράπελο, η τρόικα να κατηγορεί την Ευρώπη του 2010 ότι την πίεσε (έως και την εξαπάτησε!) να ανακατευτεί στην διάσωση της Ελλάδας ενώ έχει διευθύντρια την τότε υπουργό οικονομικών της Γαλλίας.
Δηλαδή η Λαγκάρντ του σήμερα κατηγορεί την Λαγκάρντ του χθες!
Τους έχουμε κάνει να χάσουν τα αυγά και τα πασχάλια.

Το γεγονός πάντως σήμερα είναι ότι η χώρα προχωράει με σοβαρότητα -επιτέλους- και μπορεί να ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα καταφέρει με τις δικές της δυνάμεις να βγει από το μνημόνιο.

Τώρα λοιπόν, ας κοιτάξουν πως θα λύσουν τα δικά τους προβλήματα, γιατί εδώ που φτάσαμε από την Ελλάδα δεν μπορούν να φύγουν!

Απλή κοινή λογική....

Μια ολόκληρη χώρα αδρανής...

Γράφει ο  Φώτης Γεωργελές

Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης είναι ελαφρώς έκπληκτα με την Κύπρο. Δεν βλέπουν σκηνές πανικού, δεν υπάρχουν επεισόδια βίας, δεν κάνουν ούτε καν ουρές στις τράπεζες. Έκαναν δυο διαδηλώσεις για να ξεσπάσουν και μετά, σιωπηλά, αρχίζουν να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Μιλάω με φίλους, με τους δικούς μου ανθρώπους στο νησί. Για σας προσωπικά η ζημιά είναι μεγάλη; Ναι. Και τι θα κάνετε; Είναι μόνο λεφτά, θα δουλέψουμε, θα το ξεπεράσουμε. Έχουμε περάσει και χειρότερα. Η λιτότητα των απαντήσεων με καθησυχάζει, δεν υπάρχουν κραυγές, μόνο αποφασιστικότητα. Κι όμως, και αυτοί έχουν μετατρέψει τη θυματοποίηση σε πολιτική, και αυτοί έχουν αναπτύξει τη λατρεία του ηρωισμού της ήττας για να εξωραΐζουν τις λανθασμένες επιλογές. Όμως είναι ρεαλιστές, έχουν ως κοινωνία ακόμα δυναμισμό, ξέρουν να οικοδομούν από το τίποτα. Το ’χουν ξανακάνει.

Από τη δεύτερη μέρα ανακοινώνουν μέτρα για να κάνουν ακόμα πιο εύκολη την ίδρυση επιχειρήσεων, ετοιμάζουν σχέδια για την ίδρυση καζίνο. Γελάνε με τους διάφορους Κρούγκμαν που από την ασφάλεια του Άπερ Ιστ Σάιντ προτείνουν έξοδο της Κύπρου από το ευρώ και επιστροφή στη γεωργία. Στις μέρες μας, η δήθεν προοδευτική αντιμετώπιση της κρίσης περιλαμβάνει σχεδόν πάντα μια τρομαγμένη φυγή από την παγκοσμιοποίηση του 21ου αιώνα, μια επιστροφή στο 1950, δραχμούλες, κυπριακές λίρες και πορτοκάλια. Ίσως είναι ελπίδα μου μόνο, αλλά έχω την εντύπωση ότι η Κύπρος, αθόρυβα, σε λίγα χρόνια, μπορεί να έχει μετατραπεί από Νησιά Κέιμαν της Μεσογείου σε Μόντε Κάρλο της Ανατολικής Μεσογείου.

Στη διπλανή πατρίδα μας, την ίδια ώρα, η κυβέρνηση κατάφερε να κάνει την πρώτη της (αριθμός 1) αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας. Μια περιοχή στην Κέρκυρα παραχωρείται σε ξένους επενδυτές για δημιουργία τουριστικών μονάδων. Φευ, μπλόκαρε κι αυτή. Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν ενέκρινε την αποκρατικοποίηση με το υπέροχο σκεπτικό πως το «οχυρό» που βρισκόταν μέσα στην περιοχή προς παραχώρηση είναι απολύτως απαραίτητο για την εθνική ασφάλεια της χώρας, καθώς ελέγχει τα στενά προς Αλβανία. Τα ελληνικά δικαστήρια σε ρόλο στρατάρχη Ρόμελ αγρυπνούν για το αξιόμαχον του ανάδελφου, περικυκλωμένου από εχθρούς έθνους μας. Κι ας έχει αποφασίσει το ναυτικό συμβούλιο ότι πρόκειται απλώς για ένα ραντάρ που θα μεταφερθεί 70 μέτρα πιο πάνω. Αυτοί ξέρουν καλύτερα από το στρατό τις επιχειρησιακές ανάγκες του. Κοροϊδευόμαστε. Τέταρτος χρόνος κρίσης και ακόμα κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.

Θα έρθει η τρόικα, νέες διαπραγματεύσεις, διαφωνούν οι κυβερνητικοί εταίροι με τις απαιτήσεις για την επιβολή και φέτος του χαρατσιού στη ΔΕΗ. Όταν ακούς τη φράση «οι απαιτήσεις της τρόικας», ξέρεις ότι σε κοροϊδεύουν. Την ίδια ώρα μαθαίνουμε ότι μετά από 2-3 απογραφές που κράτησαν 3 χρόνια και ακόμα συνεχίζονται, ανακάλυψαν 54.000 μαϊμού συντάξεις οι οποίες κοστίζουν γύρω στα 450 εκατομμύρια το χρόνο. Δηλαδή μόνο σ’ αυτά τα τελευταία χρόνια της κρίσης, ίσαμε ένα χαράτσι της ΔΕΗ. Αλλά δεν τελειώνει εδώ, γιατί τώρα βρήκαν άλλους 335.000 συνταξιούχους που δεν έχουν ΑΦΜ και ΑΜΚΑ. Πώς γίνεται αυτό το πράγμα, ένα φάρμακο θέλεις να πάρεις, χρειάζεσαι αριθμό ασφάλισης, φορολογική δήλωση χωρίς ΑΦΜ δεν μπορείς να κάνεις, πού χαθήκανε 335 χιλιάδες άνθρωποι; Κοροϊδευόμαστε πάντα, η κυβέρνηση δίνει ηρωικές μάχες με την τρόικα που θέλει χαράτσια, η «ανάλγητη», και η αντιπολίτευση καταγγέλλει τους «γκάνγκστερς».

Δεν πληρώνουμε το χαράτσι της ΔΕΗ γιατί το θέλει η τρόικα. Πληρώνουμε το χαράτσι για να παρέχουμε συντάξεις σε ανύπαρκτους συνταξιούχους. Και αν είχαμε απομακρύνει με συνοπτικές διαδικασίες και όλους αυτούς που έστηναν τις μηχανές, που έδιναν τις συντάξεις και λεηλατούσαν εκ του ασφαλούς τη δημόσια περιουσία, δεν θα χρειαζόταν τώρα να μιλάμε και για απολύσεις στο Δημόσιο. Αλλά εδώ δίνουμε μισθό ακόμα και στους δολοφόνους που βρίσκονται στη φυλακή, τους «επίορκους» θα απομακρύνουμε; Δύσκολα πράγματα, χρειάζονται χρόνο που λέει και ο κύριος Μανιτάκης, πολύ χρόνο, μακρύ χρόνο, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα από τη μια μέρα στην άλλη. Έχουμε καιρό, τι είναι 4 χρόνια μπροστά στην ιστορία ενός έθνους;

Οι εφημερίδες έχουν τεράστιους τίτλους, ζητάει η τρόικα να μην καταβάλλεται η σύνταξη στους κάτω των 60 ετών. Οι ίδιες εφημερίδες, με άλλους, θριαμβευτικούς αυτή τη φορά τίτλους, στα ίδια πρωτοσέλιδα, γράφουν ότι 250.000 μητέρες ανήλικων τέκνων στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ βγαίνουν στη σύνταξη στο 50ό έτος της ηλικίας τους. Δηλαδή γυναίκες 49 ετών και ενός μηνός, μόλις έχει μεγαλώσει το παιδί τους, έχει γίνει 15-17 ετών, μόλις απελευθερώνονται και είναι έτοιμες για την πιο ώριμη δεκαετία τους, βγαίνουν στη σύνταξη. Δεν είναι μόνο αυτές, άλλοι θριαμβευτικοί τίτλοι μάς πληροφορούν ότι και 350.000 εργαζόμενοι του ΙΚΑ μπορούν να βγουν στα 55, αναγνωρίζοντας μέχρι και 12 έτη πλασματικής ασφάλισης.

Έτσι, να βάλουμε κανένα εκατομμύριο ακόμη συνταξιούχους στα ήδη χρεοκοπημένα ταμεία που δεν μπορούν να πληρώσουν συντάξεις ούτε στους ήδη συνταξιούχους. Μετά ξέρουμε: Η τρόικα θα «απαιτεί» νέες μειώσεις συντάξεων. Κοροϊδευόμαστε. Μια ολόκληρη χώρα κοροϊδεύεται μεταξύ της. Το μόνο στρατηγικό σχέδιο εξόδου από την κρίση που έχουμε είναι να βγούμε όλοι στη σύνταξη. Ο χρόνος θα λύσει το πρόβλημα του δημοσίου, λέει ο αρμόδιος υπουργός, θα συνταξιοδοτηθούν όλοι. Ποιοι θα πληρώνουν τις συντάξεις μας, κανείς δεν αναρωτιέται.

Εντωμεταξύ, κλείνει το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ Ηρακλής, φεύγει η Michelin, θέλουν να φύγουν οι Γερμανοί της Χόχτιφ από το αεροδρόμιο, έφυγαν οι γαλλικές τράπεζες, έφυγαν οι αεροπορικές εταιρείες, έφυγαν οι εταιρείες καυσίμων, έφυγαν τα γερμανικά πολυκαταστήματα, έφυγαν οι Γάλλοι από τα Καρφούρ, πουλάνε τα καινούργια καράβια οι ακτοπλοϊκές εταιρείες και γυρνάμε στα παλιά της δεκαετίας του ’80, κλείνουν κάθε μέρα οι επιχειρήσεις. Μια ολόκληρη χώρα αδρανής, δεν κάνει τίποτα για να λύσει τα προβλήματά της, παρακολουθεί τον υποβιβασμό της προσπαθώντας να διατηρήσει ένα πεθαμένο παρελθόν. Αυτοκτονικά, αυτιστικά, όλη η πολιτική ζωή, η δημόσια ζωή, έχει συρρικνωθεί σε μια αντίθεση, όλοι εναντίον Ευρώπης. Γιατί δεν μας αφήνετε να ζήσουμε το όνειρό μας; Το όνειρο της τρίτης ηλικίας. Μια κύρια και μια επικουρική.

Αφίσα στους δρόμους: Δεντροφύτευση. Ελάτε να φυτέψουμε μια ρίζα ελιάς. Για να «ριζώσουμε» στο χώρο του Ελληνικού. Υπογραφή, οι γειτονικοί δήμοι. Κατάλαβες το υπονοούμενο. Η «επαναστατική» καταπάτηση δημόσιας περιουσίας. Γιατί να κάνουμε το Ελληνικό την αθηναϊκή Ριβιέρα; Ας φυτέψουμε καλύτερα ελιές. Ο Κρούγκμαν και η γεωργία του. Η επανάσταση της τρίτης ηλικίας. Ο κόσμος είναι δύσκολος κι εμεις πολύ μεγάλοι πια για τέτοια. Όπισθεν ολοταχώς, που έλεγε και ο μακαριστός. Με τις δραχμούλες, τις ελίτσες μας, τους κλητήρες του δημοσίου, τις συντάξεις και τα επικουρικά. Η Ελλάδα που γερνάει μέσα στο φόβο και την άρνηση.

ΠΗΓΗ   athensvoice.gr

ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ... PATHETIC:...

Στην Ελλάδα του 2013 και ενώ έχουμε ήδη περάσει αρκετά χρόνια οικονομικής κρίσης με έντονη ύφεση, ανεργία και μείωση εισοδημάτων, δεν μας λείπουν οι ειδήσεις-έκπληξη!

Δεν μας τιμά καθόλου το γεγονός ότι έπρεπε να έρθει μία “τρόικα” στην χώρα, στο παρά 5 της χρεοκοπίας μας, για να μας “επιβάλλει” πράγματα που έπρεπε να είχαμε κάνει μόνοι μας εδώ και δεκαετίες.

Έπρεπε να έρθει μία τρόικα για να προσπαθήσουμε να βάλουμε το κράτος μας σε μία τάξη.

Έπρεπε να έρθει μία τρόικα για να βάλουμε τους συνταξιούχους να απογραφούν και να “ανακαλύψουμε” αυτό που όλοι γνωρίζαμε, ότι δηλαδή πληρώναμε δεκάδες χιλιάδες “μαϊμού” συντάξεις και “μαϊμού” επιδόματα!

Έπρεπε να έρθει μία τρόικα για να βάλουμε τους δημοσίους υπαλλήλους να απογραφούν ώστε να μάθει επιτέλους το κράτος πόσους πληρώνει κάθε μήνα!
(Συνεχίζω πάντως να θεωρώ ότι ακόμα και σήμερα δεν έχει πλήρη εικόνα όλων όσων πληρώνει αλλά τουλάχιστον έμαθε πόσοι απασχολούνται στον στενό δημόσιο τομέα... κάτι είναι κι αυτό!)

Έπρεπε να έρθει μία τρόικα για να “ανακαλύψουμε” ότι συνεχίζουμε να πληρώνουμε χιλιάδες επίορκους δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι παραμένουν ακλόνητοι στην θέση τους!
“Ανακαλύψαμε” όμως και την άλλη φοβερή Ελληνική πρωτοτυπία... ότι  πληρώνουμε μέρος του μισθού τους σε καταχραστές του δημοσίου ή ακόμα και σε φυλακισμένους ισοβίτες!

Έπρεπε να έρθει μία τρόικα για να “ανακαλύψουμε” ότι υπάρχει πχ “αγρότης” χωρίς ούτε τετραγωνικό γης ο οποίος όμως δήλωνε παραγωγός κρεμμυδιών και πατάτας και είχε έσοδα άνω των 180εκ ευρώ!
Είναι άραγε ο μόνος;

Έπρεπε να έρθει μία τρόικα για να “ανακαλύψουμε” κυκλώματα σε πολεοδομίες, νοσοκομεία, φαρμακεία, στο ΙΚΑ, στους ΟΤΑ, σε υπουργεία, σε φορείς και οργανισμούς του δημοσίου, κλπ...  ακόμα και στον “φρέσκο” ΕΟΠΥΥ πρόλαβαν να φτιαχτούν κυκλώματα με εντυπωσιακά κέρδη!

Έπρεπε να έρθει μία τρόικα για να αποφασίσουμε να βάλουμε μία τάξη στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που την είχαμε καταντήσει πεδίο κομματικών ρουσφετιών σε σύμπραξη με τους ΟΤΑ... και αυτό άτολμα και μισερά το κάνουμε!

Έπρεπε να έρθει μία τρόικα για να “ανακαλύψουμε” ότι υπάρχουν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι σε υπηρεσίες που δεν χρειάζονται ή κοπανατζήδες ή αντιπαραγωγικοί και αναποτελεσματικοί αλλά... και σε αυτό το ξεκαθάρισμα αντιδρούμε για τους ίδιους μικροκομματικούς και ρουσφετολογικούς λόγους!

Έπρεπε να έρθει μία τρόικα για να “ανακαλύψουμε” πόσο “pathetic” είμαστε!

Παρόλο που είμαι υπέρμαχος της Ελληνικής, στην συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω ότι το “pathetic” είναι ο πιο ταιριαστός χαρακτηρισμός μας.

Το “pathetic” περιλαμβάνει πολλούς χαρακτηρισμούς μαζί... ανίκανοι...  οικτροί... θλιβεροί... αξιολύπητοι... κακομοίρηδες!

Και το χειρότερο είναι ότι ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει το πρόβλημά μας και ακόμα ψάχνουμε ποιος μας φταίει!
Οι πολιτικοί...  η Ευρώπη...  η τρόικα... οποιοσδήποτε άλλος εκτός από εμάς!

Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει τι και ποιος μας έφερε ως εδώ και, αντί να ζητήσουμε ταπεινά συγνώμη από την ιστορική χώρα μας και από τις νέες γενιές, διαμαρτυρόμαστε θέλοντας να προστατεύσουμε τα “κεκτημένα” μας.

Όχι μόνο λοιπόν, δεν έχουμε καταλάβει γιατί φτάσαμε ως εδώ αλλά, δυστυχώς, δεν έχουμε πάρει χαμπάρι και πόσο “pathetic” έχουμε καταντήσει!

Ας ελπίσουμε ότι, όπως η οικονομική κρίση τείνει να μας κάνει πιο σωστούς και συνειδητοποιημένους καταναλωτές (όπως θα έπρεπε ανέκαθεν να ήμασταν), έτσι θα μας βάλει και μυαλό γενικά.

Να ξαναβρούμε επιτέλους την χαμένη μας...

απλή κοινή λογική...

Ο ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΑΣ...

Το πιο βολικό άλλοθι για την μη πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων είναι αυτό του «πολλαπλασιαστή» που χρησιμοποιεί το ΔΝΤ.

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Όντως, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) έκανε ένα σοβαρό λάθος στην ελληνική περίπτωση. Θεώρησε ότι, επειδή η ελληνική οικονομία συμμετείχε στην ευρωζώνη και η Ελλάδα ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) από το 1981, είχε να κάνει με μια συνηθισμένη δυτικού τύπου οικονομία. Οδυνηρό λάθος.

Η ελληνική οικονομία, από πολλές πλευρές είχε και έχει περισσότερα κοινά γνωρίσματα με τις πρώην κομμουνιστικού τύπου οικονομίες της Ανατολικής και της Κεντρικής Ευρώπης, παρά με δυτική οικονομική οντότητα. Η παραοικονομία, η κλεπτοκρατία, η εκτεταμένη κρατική παρέμβαση και η πολύ χαμηλή ανταγωνιστικότητα, σε συνδυασμό με μία αναποτελεσματική και διεφθαρμένη γραφειοκρατία, ήταν τα πιο αδρά χαρακτηριστικά των οικονομιών του «υπαρκτού σοσιαλισμού», οι οποίες πέρασαν δύσκολες περιόδους προσαρμογής μετά την κατάρρευση των καθεστώτων. Κατά κύριο δε λόγο, το μεγάλο πρόβλημα των χωρών αυτών ήταν η βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους, η οποία αποτελεί και την βασικότερη προϋπόθεση για την πορεία μιας οικονομίας προς την ανάπτυξη.

Όπως αναγνωρίζεται από τις περισσότερες σχολές οικονομικής σκέψης, το ανταγωνιστικό ρυθμιστικό πλαίσιο κάθε χώρας, στον βαθμό που διευκολύνει την ανάπτυξη ανταγωνιστικών συνθηκών στην λειτουργία των βασικών της αγορών, συμβάλλει στην αύξηση της παραγωγικότητας και των επενδύσεων και ενισχύει την αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας και την κοινωνική ευημερία. Η εξασφάλιση της λειτουργίας υγιών ανταγωνιστικών συνθηκών σε όλους τους κλάδους αποτελεί την ισχυρότερη βάση για την βελτιστοποίηση της κατανομής των παραγωγικών πόρων στην οικονομία και για την ενίσχυση των κινήτρων που οδηγούν σε ταχύτερη ανάπτυξη προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Γενικά, ο ανταγωνισμός αποτελεί βασικό προσδιοριστικό παράγοντα του οικονομικού περιβάλλοντος της χώρας, που προσδιορίζεται επίσης από τα βασικά συγκριτικά της πλεονεκτήματα και από τον βαθμό αναπτύξεως της οικονομικής και κοινωνικής της υποδομής. Αυτό το περιβάλλον μπορεί να είναι φιλικό για την ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και για την αύξηση των επενδύσεων και της απασχόλησης στην χώρα, ή μπορεί να είναι αρνητικό και να καθιστά την χώρα μη ελκυστική ως τόπο εγκαταστάσεως επενδύσεων, εγχώριων και ξένων.

Αυτό το περιβάλλον, λοιπόν, στην Ελλάδα –όπου η οικονομική ύφεση ήταν παρούσα από το 2008– βρισκόταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο, με τον κρατισμό και τις ανελαστικότητές του να καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων. Ο ανταγωνισμός απουσίαζε από πολλούς κλάδους της οικονομίας, κυρίως δε από τις συγκοινωνίες, τις μεταφορές, την εκπαίδευση, την χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα, τις ταχυδρομικές υπηρεσίες και το Σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Ακόμα χειρότερα, η κυβέρνηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου πρότεινε και υπέγραψε μνημόνια με μοναδικό κίνητρο να καλύψει δανειακές ανάγκες, παρά να πραγματοποιήσει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Έτσι, αντί να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες προτίμησε να διαλύσει τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, γεγονός που οδήγησε και σε τεράστια φυγή κεφαλαίων από την Ελλάδα. Οι εκτεθειμένες σε τοξικά κρατικά ομόλογα τράπεζες έγιναν και αυτές με την σειρά τους προβληματικές, με αποτέλεσμα η οικονομία να αντιμετωπίζει σοβαρότατο και οξύτατο πρόβλημα ρευστότητας. Εξ αυτού δε του προβλήματος ενισχύεται η φοροδιαφυγή και υποφέρουν τα δημόσια έσοδα.

Αυτό σημαίνει ότι, αν ζητηθεί από το ΔΝΤ να αλλάξει ο πολλαπλασιαστής δημοσιονομικής προσαρμογής, τότε η Ελλάδα θα αποκλειστεί για μία μακρά περίοδο από τις αγορές, θα χρειαστεί νέο «κούρεμα» του χρέους της και, ως εκ τούτου, οι απαραίτητες για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της μεταρρυθμίσεις θα μετατεθούν άγνωστο για πόσο χρόνο.

Όσοι ασχολούνται με την οικονομία και κυρίως με την μακροοικονομική της διάσταση, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο πολλαπλασιαστής εξαρτάται από την σύνθεση της δημοσιονομικής προσαρμογής, με τις σχετικές μελέτες να δείχνουν ότι τα προγράμματα που βασίζονται στις περικοπές δαπανών έχουν μικρότερη αρνητική επίπτωση στο ΑΕΠ και άρα μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας από τα αντίστοιχα που στηρίζονται στην αύξηση των φόρων. Ο ίδιος ο Κέϋνς, αν ζούσε, θα εξηγούσε σε αυτούς που συνεχώς τον επικαλούνται ότι το ελληνικό μείγμα δημοσιονομικής προσαρμογής με βασικό κριτήριο την διατήρηση συντεχνιακών συμφερόντων ξεφεύγει πλήρως της περίφημης κεϋνσιανής θεωρίας του πολλαπλασιαστή.

ΠΗΓΗ  europeanbusiness.gr

Ψευδοδιλήμματα και τρικυμία εν κρανίω...

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Σα να μην μας έφταναν όλα τα άλλα, έχει ξεκινήσει τώρα και μια συζήτηση σχετικά με το πότε θα αρχίσει και πώς θα γίνει η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.

Και λέει ο καθένας ό,τι θέλει. Άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν θα γίνει ποτέ, άλλοι ότι ξεκίνησε και… φαλίρισε εν τη γενέσει της, άλλοι ότι πρώτα πρέπει να δείξουμε σημεία «συμμόρφωσης» και μετά να αποδεχθούν οι δανειστές μας τις όποιες αλλαγές, ελαφρύνσεις, επιμηκύνσεις.

Η αντιπολίτευση έχει κάθε λόγο να υποστηρίζει πως η επαναδιαπραγμάτευση ήταν στα «προεκλογικά χαρτιά».

Οι ευρισκόμενοι στη συμπολίτευση, όμως, οφείλουν να αντιληφθούν πως η επαναδιαπραγμάτευση αποτελεί σημείο αναφοράς στην προγραμματική συμφωνία των τριών κυβερνητικών κομμάτων.

Ο τρόπος και ο χρόνος κατά τον οποίο αυτή θα διεξαχθεί εξαρτάται από τους τρεις αρχηγούς και όχι από τον καθένα υπουργό ή υφυπουργό ξεχωριστά – ακόμη και αν πρόκειται για τον υπουργό των Οικονομικών.

Ο ίδιος μάλιστα ο υπουργός των Οικονομικών, αν και προσπάθησε να χαράξει δική του «γραμμή» (μέσω της γνωστής συνέντευξης στους Financial Times), τελικά υποχρεώθηκε να δηλώσει μέσα στη Βουλή ότι στο Eurogroup θα θέσει το θέμα της επιμήκυνσης.

Επιπλέον, η αναδιαπραγμάτευση θα ξεκινήσει όταν η ελληνική κυβέρνηση έλθει σε συμφωνία επ' αυτού με τους εταίρους και ανάψει το πράσινο φως από το Eurogroup και όχι όποτε το αποφασίσει μεμονωμένα ο ένας ή ο άλλος.

Επίσης, η περίοδος αυτή είναι κατάλληλη για να πετύχουμε το καλύτερο, καθώς ήδη το Eurogroup έχει αρχίσει να μοιράζει παρατάσεις – παράδειγμα η Ισπανία, που έλαβε έναν επιπλέον χρόνο για την δημοσιονομική της προσαρμογή.

Μπορεί ο Γερμανός αντικαγκελάριος Ρέσλερ να συνεχίζει τις ενοχλητικές δηλώσεις του τύπου «εξαντλείται η υπομονή μου με την Ελλάδα», αλλά αυτός το κάνει για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης.

Αντίθετα, ο υπουργός των Οικονομικών του Λουξεμβούργου Λικ Φρίντεν δήλωσε, ενόψει της συνεδρίασης του Eurogroup, πως «πρέπει να εξετάσουμε πόσο ρεαλιστικά είναι αυτά που ζητούμε από την Ελλάδα».

Επομένως, η Ευρώπη συζητάει. Αρκεί να το ζητήσουμε και να κάνουμε αυτό που πρέπει.

Όσο για το τι πρέπει ή μπορεί να γίνει πρώτα και τι μετά, είναι ένα απλό σόφισμα, ένα ψευδοδίλημμα.

Μπορούν να γίνουν συγχρόνως και τα δύο. Δηλαδή και να προχωρούμε στις μεταρρυθμίσεις και να διαπραγματευόμαστε.

Τα υπόλοιπα είναι απλώς αντιπολιτευτικές κορώνες και τρικυμία εν κρανίω.

ΠΗΓΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ 

Ας αφήσουμε τις «τεχνικές βοήθειες» και ας κάνουμε κάτι εμείς!...

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Είναι προφανές ότι έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου.

Η μία μετά την άλλη οι χώρες του Νότου υποβάλλουν αιτήματα για προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης.

Πριν καλά-καλά μπει η εβδομάδα, αιτήματα υπέβαλαν επισήμως η Ισπανία και η Κύπρος.

Το έλλειμμα ηγεσίας στην Ευρώπη αναδεικνύεται πλέον σε όλο του το μεγαλείο.

Τρία χρόνια τώρα – στην πραγματικότητα από το 2008, όταν, σε Σύνοδο Κορυφής, αποφάσισαν να φέρουν το ΔΝΤ στην Ευρώπη, νομίζοντας πως έτσι θα λύσουν το πρόβλημά τους, μεταθέτοντάς το για άλλη μια φορά στις πλάτες άλλων – περιφέρονται από Σύνοδο Κορυφής σε Eurogroup και από Eurogroup σε μίνι συσκέψεις και τηλεδιασκέψεις.

Το αποτέλεσμα είναι περισσότερη ύφεση, έκρηξη της ανεργίας, στασιμότητα, λιτότητα και ξανά λιτότητα, που τελικά σκότωσε την οικονομία.

Καταχάρηκαν όταν βρήκαν ξαφνικά μπροστά τους τον… από μηχανής θεό Γ. Παπανδρέου, που τους πρόσφερε στο πιάτο το εξιλαστήριο θύμα, την Ελλάδα.

Άρχισαν να διατυμπανίζουν πως «η Ελλάδα είναι μοναδική περίπτωση» και εξαπέλυσαν την τρόικα, η οποία επέβαλε σειρά αντιαναπτυξιακών μέτρων, ενώ παράλληλα επί δύο χρόνια παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα στη χώρα μας κάνοντας ότι δεν βλέπει πως το πρόβλημα ήταν πολιτικό.

Μέσα σ’ αυτή τη συγκυρία, η Ελλάδα έχει μια μοναδική ευκαιρία.

Ακριβώς τώρα, αύριο, στη Σύνοδο Κορυφής – παρά την ατυχία να μην παρίσταται ο πρωθυπουργός – εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι, έτσι κι’ αλλιώς, δεν προβλέπονται αποφάσεις για μας, η ελληνική αντιπροσωπεία οφείλει να θέσει το θέμα ωμά:

Μας σκοτώσατε – με την επίνευση της τότε κυβέρνησης που αποδέχθηκε τα πάντα – και δεν πετύχατε τίποτε.

Αντίθετα, η κρίση χρέους εξαπλώθηκε, δημιουργήθηκε γενικός πανικός, εξαγριώσατε τις αγορές, προχωρήσατε σε βιαστικά κουρέματα, προκαλέσατε ενεργοποίηση των cds, χρεοκοπήσατε όλη την Ευρώπη.

Όσο για την Ελλάδα, δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο.

Απαιτούνται αποφάσεις δυναμικές, που θα βάλουν μπροστά την οικονομία της.

Γρήγορες, έξυπνες κινήσεις, κατάργηση – επιτέλους – της γραφειοκρατίας που εμποδίζει τις επενδύσεις, νομική ασφάλεια για όσους (εκτός ΕΕ, βέβαια) που θέλουν να επενδύσουν και πάταξη κάθε προσπάθειας που εμποδίζει να εκσυγχρονιστεί – επιτέλους – η χώρα.

Να πούμε ότι θα κάνουμε πέντε πράγματα και να τα κάνουμε.

Και σε όποιον αρέσει.

Να σταματήσει επιτέλους αυτή η ιστορία με τις έξωθεν «τεχνικές βοήθειες».

Μέχρι στιγμής δεν πρόσφεραν τίποτε – ο περίφημος Χορστ Ράιχενμπαχ και η ομάδα του έχουν αποτύχει παταγωδώς.

Ήταν μόνο για τις… συνεντεύξεις. Αγνοείται η τύχη τους εδώ και μήνες.

Παρ’ όλα αυτά, πληροφορούμεθα ότι προχωρεί η συνεργασία με τον ΟΟΣΑ του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης με σκοπό την πάταξη της γραφειοκρατίας.

Φυσικά, δεν πρόκειται να γίνει τίποτε – και θα κοστίσει και 1,2 εκ ευρώ!

Ο ΟΟΣΑ θα φέρει μια ωραία έκθεση και – αν δεν υπάρξει πολιτική βούληση – δεν θα γίνει τίποτε!

Διότι αν υπάρχει πολιτική βούληση για πάταξη της γραφειοκρατίας, ο ΟΟΣΑ περιττεύει.

Εκτός κι’ αν πρέπει οπωσδήποτε να ενισχύσουμε τον κ. Άνχελ Γκουρία, μέγα θαυμαστή των κ.κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, που μας έλεγε πως κυβέρνηση που έχει στο δυναμικό της στελέχη προερχόμενα από τον ΟΟΣΑ… αποκλείεται να αποτύχει.

Αν πρέπει να το πιούμε κι’ αυτό το ποτήρι, ας το πιούμε.

Αλλά ας καταλάβουμε πως με εκθέσεις διεθνών οργανισμών και ξένους επιτηρητές δεν γίνεται τίποτε.

Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς!

ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

«Δωράκια» στον Αλέξη

Τελικά, κάποιοι στην Ευρώπη και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αρνούνται να καταλάβουν τι συμβαίνει στην Ελλάδα, συνεχίζοντας την ίδια προσβλητική τακτική που δημιούργησε στη χώρα μας όλη αυτή την κοινωνική και οικονομική έκρηξη.

Και ενώ παριστάνουν ότι δήθεν πήραν το μήνυμα των εκλογών, επιμένουν να στέλνουν τους Ελληνες ψηφοφόρους στα «άκρα» και να... στέλνουν λουλούδια στις δυνάμεις εκείνες που θέλουν τη χώρα εκτός Ευρώπης, ευρώ και ΝΑΤΟ.

Είτε δεν μπορούν να καταλάβουν την ψυχολογία στην οποία βρίσκονται σήμερα οι Ελληνίδες και οι Ελληνες είτε έχουν αποφασίσει να πετάξουν την Ελλάδα εκτός και ψάχνουν για το άλλοθι.

Οσα αψυχολόγητα και προσβλητικά είπε στον «Guardian» η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ -έστω και αν επιχείρησε να τα... μαζέψει μερικώς μετά τις θυελλώδεις αντιδράσεις- δείχνουν μια απίστευτη στάση ζωής και μια κακία χωρίς σύνορα.

Απόψεις όπως «Σκέφτομαι πολύ περισσότερο τα παιδιά σε ένα σχολείο σε ένα μικρό χωριό στον Νίγηρα απ’ ό,τι τα παιδιά στην Αθήνα», που εξέφρασε η κυρία Λαγκάρντ, προκαλούν θλίψη και οργή.

Αν πραγματικά η κυρία Λαγκάρντ ήθελε να είναι ειλικρινής με τις απόψεις της και σκεφτόταν τα απανταχού παιδάκια, θύματα πολλά από αυτά της γαλλικής αποικιοκρατίας, δεν θα κυκλοφορούσε με πανάκριβα ρούχα και κοσμήματα.

Ούτε θα εισέπραττε μισθό που αγγίζει τα 467.940 καθαρά σε σκληρά δολάρια τον χρόνο! Θα ήταν πιο σεμνή και θα φρόντιζε να δώσει κάποια χρήματα για να έχουν νερό και φάρμακα χιλιάδες ψυχούλες σε ολόκληρο τον κόσμο.

Το αυτό ισχύει και για την Τερέζα Μέι, υπουργό Εσωτερικών της Βρετανίας, που ισχυρίστηκε ότι θα... απαγορεύσει στους Ελληνες να εγκατασταθούν στη χώρα της, αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ !

Τελικά κάποιοι δεν δουλεύουν για την Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά για τον κ. Τσίπρα και τις συνιστώσες του, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ.

ΠΗΓΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Το διακύβευμα της μπλόφας...

Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος

Στη διάρκεια της δικτατορίας, και προκειμένου να ενισχύουμε το εισόδημά μας, ο Κακαουνάκης κι εγώ συνεργαζόμασταν στη συγγραφή "κομματιών" για τον "Ταχυδρόμο". Εκείνος μάζευε τα στοιχεία, εγώ είχα αναλάβει το γράψιμο και στο τέλος του μήνα μοιραζόμασταν τα χρήματα. Μοναδική περίπτωση που έκανα και τα δύο ήταν για ένα πρωτοχρονιάτικο ρεπορτάζ για τη χαρτοπαιξία.

Μέσω ενός φίλου δικηγόρου επικοινώνησα μ' έναν από τους παλαιότερους ιδιοκτήτες χαρτοπαικτικών λεσχών της Αθήνας κι αφού είπαμε όσα είχαμε να πούμε για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, με ρώτησε αν μου αρέσουν τα χαρτιά, του απάντησα πως ναι, και μου έδωσε μερικές συμβουλές τι να προσέχω. Τις δύο από αυτές τις τήρησα απαρέγκλιτα.

Μου είχε υποδείξει να μην παίζω ποτέ με αγνώστους, ούτε με άτομα με οικονομική επιφάνεια πολύ μεγαλύτερη από τη δική μου. Θυμάμαι και τα λόγια του: "Στην πόκα κερδίζει ο οικονομικά ισχυρότερος. Μπορεί να μπλοφάρει με τα ρέστα του όσες φορές θέλει και να ξαναμπαίνει στο παιχνίδι. Μια δική σου μπλόφα να σπάσει, σε τελείωσε".

Ο λόγος που θυμήθηκα όλα αυτά είναι το πολιτικό πόκερ που παίζεται εδώ και καιρό στις πλάτες μας και το οποίο μέρα με τη μέρα "χοντραίνει".

Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ διατείνονται ότι τα περί εξόδου μας από το ευρώ, αν δεν τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας, είναι μπλόφα.

Μέχρι πρότινος εκείνοι που, σύμφωνα με αυτή την άποψη, μπλοφάριζαν ήταν η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και κάποιοι θεσμικοί των Βρυξελλών.

Από την περασμένη Κυριακή τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Τώρα στο "μέτωπο της μπλόφας" έχουν προσχωρήσει οι πάντες. Α

πό τον Ομπάμα μέχρι τον Μεντβέντεφ, από τον Ολάντ μέχρι τον Κάμερον, από το σύνολο των G8 μέχρι το σύνολο των θεσμικών παραγόντων της Ευρωζώνης.

Ολοι αυτοί διαβεβαιώνουν ότι μας θέλουν στο ευρώ, θα κάνουν πολλά για να βοηθήσουν να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις της ύφεσης, αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα τηρήσουμε τις δεσμεύσεις που προβλέπονται από τη δανειακή σύμβαση.

Μπλοφάρουν όλοι αυτοί;

Θα μπορούσε αν η μπλόφα τους ρισκάριζε την απώλεια χρημάτων και μόνο.

Δυστυχώς, όμως, ρισκάρουν κάτι πολύ σημαντικότερο: ρισκάρουν το κύρος τους. Κι ας μη γελιόμαστε.

Οι "μεγάλοι" του κόσμου το μόνο που δεν πρόκειται να κάνουν είναι να γελοιοποιηθούν προς χάρη του Τσίπρα ή του ΣΥΡΙΖΑ. Ή και της Ελλάδας

ΠΗΓΗ  ΕΘΝΟΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Ομολογώ ότι δεν παίζω χαρτιά και αιτία είναι ακριβώς αυτό... δεν μου αρέσουν οι μπλόφες!

Εγώ ότι θέλω να πω και να κάνω το κάνω χωρίς μισόλογα και μπλόφες!

Η λογική όμως του παραπάνω άρθρου θεωρώ ότι είναι ακλόνητη.

Όλοι αυτοί οι ξένοι ηγέτες μεγάλων και ισχυρών κρατών μπλοφάρουν όταν μας βάζουν ρητή προϋπόθεση την τήρηση των συμφωνηθέντων και παίζουν με την φήμη τους, την καριέρα τους, το νόμισμά τους και την οικονομία των χωρών τους;...

Δε νομίζω Αλέξη!....

Άλλη μια «επιτυχία» Βενιζέλου...

Μέσα στην απόλυτη σιωπή δόθηκαν οι εγγυήσεις στη Φινλανδία

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Άλλη μια «επιτυχία» του Ευάγγελου Βενιζέλου ανακοινώθηκε χθες και πέρασε στα ψιλά – άλλωστε ο πρώην υπουργός των Οικονομικών μας έχει πει πως πρέπει να είμαστε που δεν δόθηκαν εμπράγματες εγγυήσεις!

Σύμφωνα με την Φιλανδή υπουργό Οικονομικών Γιούτα Ουρπιλάινεν, καταβλήθηκαν τα χρήματα που αποτελούν μέρος της συμφωνίας με τις ελληνικές τράπεζες για παροχή εγγυήσεων συνολικού ύψους 880 εκατ. ευρώ.

Σε πρώτη φάση καταβλήθηκε ποσό 300 εκ ευρώ και αναμένεται να καταβληθούν και τα υπόλοιπα, καθώς, ως γνωστόν, η Φιλανδία απαίτησε να της… δώσουμε τα χρήματα που θα μας δανείσει και ο κ. Βενιζέλος συμφώνησε, προκαλώντας ολόκληρο θέμα και με το ΔΝΤ.

Η καταβολή των εγγυήσεων έγινε μέσω τριών ελληνικών τραπεζών (Εθνική, Alpha Bank και Eurobank), ενώ οι λεπτομέρειες της συμφωνίας παραμένουν απόρρητες ως επτασφράγιστο μυστικό.

Από την ελληνική πλευρά δεν έχουμε πληροφορηθεί σχεδόν τίποτε, ενώ το Ελσίνκι έχει δηλώσει πως ίσως δώσει στη δημοσιότητα κάποια τμήματα της συμφωνίας.

Και βέβαια, το θέμα δεν αποτελεί αντικείμενο του προεκλογικού αγώνα, αν και ο κ. Βενιζέλος οφείλει να δώσει στη δημοσιότητα το νέο… κείμενο του Ραμπουϊγιέ, δεδομένου ότι ζητά διερευνητική εντολή για να συνεχίσει να… διαπραγματεύεται!

Πρόκειται για ένα ακόμη σκοτεινό σημείο, άλλη μια γκρίζα πλευρά αυτής της προεκλογικής καμπάνιας, στη διάρκεια της οποίας ακούμε εκ μέρους των «σωτήρων» της χώρας τα πάντα, αλλά όχι τα ουσιώδη.

Κατά τα λοιπά, την Παρασκευή συνεδρίασε (για τελευταία φορά) το υπουργικό συμβούλιο, στέλνοντάς μας μερικές ειδυλλιακές εικόνες – για να θυμόμαστε τι δεν πρέπει να ξαναδούμε.

ΠΗΓΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Αυτός είναι δανεισμός!

Δώσε μου τα λεφτά που θέλεις να σου δανείσω!

Αμ έτσι δανείζω κι εγώ σε ολόκληρο τον κόσμο όσα θέλει!

Τέτοιες συμφωνίες μόνο ένας Βενιζέλος του ΠΑΣΟΚ μπορεί να τις περάσει ως "θρίαμβο" και να έχει ακόμα ψηφοφόρους να τον χειροκροτούν ενθουσιασμένοι...

Αφού ο άνθρωπος μας έσωσε(;;;) να μην τον ψηφίζουν;

Ίσως η επόμενη κυβέρνηση μπορέσει να μάθει τι υπογραφές έχει βάλει ο "σωτήρας" μας και μας ενημερώσει κι εμάς.

Αν και κάτι μου λέει ότι δεν θα χαρούμε...

Ένα θέμα την ημέρα από τον κ. Βενιζέλο, που κάνει ότι δεν ακούει τον Τόμσεν...

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

«Ένα θέμα την ημέρα»: Για όσους δεν θυμούνται – για την ακρίβεια προσπαθούν να ξεχάσουν – την στρατηγική Παπανδρέου στην προ του 2009 περίοδο του «Λεφτά υπάρχουν», υπενθυμίζω πως αυτή ήταν και τότε η επικοινωνιακή πολιτική.

Το ίδιο κάνει και ο κ. Βενιζέλος. Ξαφνικά έχει θυμηθεί τα πάντα – τη ρευστότητα, την ακρίβεια, τους φτωχούς και τους αδυνάμους, την… ψυχή του ΠΑΣΟΚ.

Με τη μέθοδο της πλημμυρίδας, πετάει από το ένα θέμα στο άλλο – και για όλα έχει μια λύση, μια δικαιολογία, μια εξήγηση.

Μας λέει τώρα ότι στο πρώτο μνημόνιο πήγαμε κατ’ ανάγκην και εκ των ενόντων και πως ο ίδιος δεν συμφωνούσε – πλην όμως το εφάρμοσε και το επεξέτεινε.

Στη συνέντευξή του στο «Μέγκα» μάλιστα, είπε επί λέξει: «Κοιτάξτε, δεν ξέρω τι έγινε, δεν ήμουνα μέσα στο σύστημα που έκανε τις επαφές και τις διαπραγματεύσεις, εγώ ήμουνα υπουργός Εθνικής Άμυνας»!

Και ποιο ήταν δηλαδή αυτό το «σύστημα», από το οποίο είχε αποκλειστεί – και το οποίο υπηρέτησε μετά;

Δεν ήταν οι κύριοι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου; Επομένως, έστω και εκ των υστέρων, δεν έπρεπε να είχε στείλει τον Παπακωνσταντίνου στη σπίτι του, αντί να τον συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτια;

Και το καταπληκτικότερο όλων: Ξαφνικά ο κ. Βενιζέλος μας λέει πως το μνημόνιο είναι πάντα υπό διαρκή διαπραγμάτευση και εξέλιξη, ότι μπορούμε να διαπραγματευθούμε πιο σκληρά.

Επομένως, δεν ισχύει αυτό που έλεγε πριν από μερικούς μήνες; Ότι δηλαδή «τώρα είναι η ώρα της διαπραγμάτευσης, δεν υπάρχει διαπραγμάτευση μετά»;

Επιπλέον, ενώ κατηγορεί όλους τους υπόλοιπους για λαϊκισμό, ο ίδιος κλείνει το μάτι στους εύπιστους, λέγοντας πως «δεν χρειάζονται απολύσεις, όσο αναδιατάξεις. Η υποχρέωση που έχουμε από το μνημόνιο είναι να μειώσουμε το προσωπικό του κράτους κατά 15.000 άτομα. Να σας πω το εξής: Αν απολύσεις 100.000 άτομα αυτό που κερδίζεις είναι περίπου 1,1 δισ. ευρώ. Σου χρειάζονται πολύ περισσότερα».

Και επίσης, δηλώνει πως «δεν θα μπουν νέοι φόροι. Δεν θα μπουν σε καμία περίπτωση νέοι φόροι».

Και επίσης, θυμήθηκε ξαφνικά πως πρέπει να αλλάξει ο νόμος που εξασφαλίζει γρήγορη παραγραφή, ενώ είναι ο ίδιος ο αρχιτέκτων του άρθρου 86 του Συντάγματος που οδήγησε στον γνωστό και ντροπιαστικό νόμο περί «ανευθυνότητας υπουργών».

Και ενώ τα έχει πει όλα αυτά και έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας νέας διαπραγμάτευσης, λίγο μετά το… ξεχνάει και (μιλώντας στην Κρήτη την Παρασκευή), ρωτά τη Νέα Δημοκρατία αν θα καταγγείλει τη σύμβαση και αν, σ’ αυτήν την περίπτωση, θα μπορεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις τον Ιούνιο.

Καταλήγει επίσης στο συμπέρασμα ότι «η πλειοψηφία του λαού δεν επιθυμεί να γίνει πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς».

Οπότε, όπως υποστηρίζει, πρέπει ο ίδιος να λάβει την διερευνητική εντολή – και επομένως πρώτο κόμμα πρέπει να αναδειχθεί το ΠΑΣΟΚ.

Για όλα έχει κάτι να πει ο κ. Βενιζέλος. Για όλα εκτός από τις δηλώσεις των συνομιλητών του, που αποτελούν ευθεία παρέμβαση στην εκλογική διαδικασία.

Προφανώς πιστεύουν – η Λαγκάρντ, ο Τόμσεν, ο Μπαρόζο – ότι βοηθούν τον άνθρωπο που ουδέποτε τους είπε «όχι» (αντίθετα υπερθεμάτιζε και εμφανιζόταν βασιλικότερος του βασιλέως), εκτοξεύοντας διάφορες απειλές.

Φυσικά, οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα. Διότι, ως γνωστόν, οι αρετές της φυλής μας είναι και τα ελαττώματά της. Ανάμεσά τους, το αψίκορο πάθος και η ιδιοτροπία της στιγμής.

Ειδικά ο Τόμσεν, έχει πάρει την σκυτάλη από τους Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου και δυσφημίζει τη χώρα μας, όπου βρεθεί και όπου σταθεί.

Το έπραξε και τις προάλλες, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο πλαίσιο της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ.

Και παρενέβη λέγοντας ότι οι εκλογές θα κρίνουν κατά πόσο θα στηριχθεί και στη συνέχεια η εφαρμογή του προγράμματος!

Προφανώς, έκανε πως δεν άκουσε πως ο κ. Βενιζέλος σκοπεύει να επαναδιαπραγματευτεί μαζί του!

Αλλά, μήπως και ο κ. Βενιζέλος δεν κάνει ότι δεν ακούει τον κ. Τόμσεν;

ΠΗΓΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Διώξτε τον Τόμσεν, φέρτε τον Σελασιέ...

 Γράφει ο Θανάσης Λυρτσογιάννης

Η βαθύτερη ύφεση δεν είναι λύση, αλλά το μεγάλο πρόβλημα για τις χώρες της περιφέρειας της Ευρώπης.

Το κατάλαβαν ακόμα και στο ΔΝΤ όπου η λιτότητα είναι το οικονομικό τους ευαγγέλιο για την εξυγίανση των υπό κρίση οικονομιών.

Απόδειξη ο νέος επικεφαλής στην Πορτογαλία, ο οποίος πολύ λογικά και χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις τύπου Τόμσεν και Μορς υποστηρίζει πως «ο βασικός κίνδυνος είναι η ύφεση να αποδειχθεί βαθύτερη. Σε μία τέτοια περίπτωση πιστεύουμε ότι ίσως δεν είναι η καλύτερη πολιτική να κυνηγάμε σταθερούς ονομαστικούς στόχους για το έλλειμμα».

Με τη δήλωση αυτή του κ. Αμπέμπε Σελασιέ άνοιξε η κερκόπορτα να διεκδικήσει και η ελληνική κυβέρνηση χαλάρωση των στόχων για να αποφύγει η οικονομία τη βαθύτερη ύφεση, η οποία όπως υποστηρίζει και ο κ. Γιάννης Στουρνάρας απειλεί ό,τι επιτεύχθηκε με τις θυσίες του ελληνικού λαού.

Ιδού η Ρόδος λοιπόν.

Η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές να διεκδικήσει σθεναρά να εφαρμοστεί ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα με παράλληλη σταθερή και επίμονη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων στο Δημόσιο.

Και ενδεχομένως να χρειαστεί να ζητήσει την αποπομπή των κυρίων Τόμσεν, Μορς και Σία οι οποίοι παρότι κατάφεραν να βυθίσουν τη χώρα σε πολύ βαθύτερη των αρχικών προβλέψεων ύφεση επιμένουν στις ίδιες αναποτελεσματικές και όπως εξελίσσεται η κατάσταση επικίνδυνες και καταστροφικές πολιτικές.

Διώξτε λοιπόν τον Τόμσεν και φέρτε τον Σελασιέ, γιατί τίποτα δεν είναι θέσφατο και πολύ περισσότερο οι οικονομικές πολιτικές, ιδίως σε περιόδους μεγάλων αλλαγών και ανατροπών.

ΠΗΓΗ  ΕΘΝΟΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Δεν μπορώ να μην μιλήσω για τις "κραυγές" που ακολούθησαν την επιστολή Σαμαρά προς την τρόικα στην οποία ανέφερε ότι θα επιδιώξει τροποποιήσεις της σύμβασης και των μέχρι τώρα συμφωνιών...

Άλλωστε αυτές οι "κραυγές" ακούγονται ακόμα και σήμερα όπου το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να μειώσει την ΝΔ επαναλαμβάνοντας μονότονα ότι καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει στις συμφωνίες τις οποίες "πέτυχαν" κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων!

Υπάρχουν όμως και οι "κραυγές" των μικρότερων και των νέων κομμάτων τα οποία θέλουν την απόλυτη κατάργηση όλων των συμφωνιών τις οποίες έχουμε υπογράψει όλα αυτά τα χρόνια και σαν γνήσιοι "μπαταξήδες" και ρεμάλια του νότου  να βάλουμε "φέσι" στους δανειστές μας.

Ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για την έξοδο από την κρίση είναι να δείξουμε στους δανειστές μας ότι το πρόγραμμά τους δεν μπορεί να εφαρμοστεί με επιτυχία και οι τροποποιήσεις είναι απαραίτητες για το καλό όλων μας!

«Kούρεμα» εκ προ μελέτης από το «δίδυμο της συμφοράς»!...

Τα μαχαίρια έχουν βγει για τα καλά στο ΠΑΣΟΚ και ο ένας «καρφώνει» τον άλλον σε μια προσπάθεια να σώσει τον εαυτό του, αποκαλύπτοντας όμως (έστω και με καθυστέρηση) αλήθειες.

Χθες ήταν η σειρά του μέχρι πρότινος εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτη Ρουμελιώτη να ξεσκεπάσει τον τέως πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ομολογώντας ότι το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους ήταν κατ' ουσίαν προμελετημένο.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου, από τη μεριά του, για να κερδίσει λίγο... τσάι και συμπάθεια εν όψει της υποψηφιότητάς του στην Αττική, δεν δίστασε «να δώσει» τον σημερινό του αρχηγό Ευάγγελο Βενιζέλο ως έναν από τους πρωταγωνιστές της σύνταξης του Μνημονίου.

Μάλιστα τόνισε ότι ο κ. Βενιζέλος έκανε και διορθώσεις ως... νομικός, ενώ επέμεινε ότι το ΠΑΣΟΚ οφείλει να υπερασπιστεί όσα έκανε τα τελευταία δύο χρόνια η κυβέρνηση Παπανδρέου!

Ολα ξεκίνησαν από δηλώσεις που έκαναν οι κ. Ρουμελιώτης και Παπακωνσταντίνου στην εκπομπή «Νέοι φάκελοι».

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κ. Ρουμελιώτης (το όνομα του οποίου «έπαιξε» πριν από εκείνο του κ. Παπαδήμου από τη θέση του... πρωθυπουργού ως του υπουργού Οικονομικών) αποκάλυψε ότι οι κ. Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου γνώριζαν για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (το περιβόητο «κούρεμα») εδώ και δύο χρόνια.

Ο κ. Ρουμελιώτης υποστήριξε ότι «συνήθως το Ταμείο, όταν έχει να αντιμετωπίσει μια χώρα με διαρθρωτικά προβλήματα και με δημοσιονομικά ελλείμματα σημαντικά και με υψηλό χρέος, τους συστήνει να προχωρήσουν άμεσα σε αναδιάρθρωση του χρέους».

Δεν στάθηκε όμως μόνο σε αυτό.

Συνέχισε ξεσκεπάζοντας τη βρόμικη συμφωνία και την προδιαγεγραμμένη πορεία που είχε συμφωνηθεί για το ελληνικό «κούρεμα».

Είπε χαρακτηριστικά: «Το Ταμείο δέχτηκε αρχικά να μην πιέσει άλλο την Ελλάδα για να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της, ωστόσο με την επιφύλαξη ότι αυτό θα γίνει αμέσως μετά την υπογραφή του Μνημονίου».

Μάλιστα υποστήριξε ότι τον Ιούλιο του 2010 τον κάλεσε ο τότε επικεφαλής Ντ. Στρος Καν στο γραφείο του και είπε ότι πρέπει «να μεταφέρεις στις Αρχές σου, ανεπισήμως βεβαίως, διότι αυτά δεν λέγονται γιατί θα μπορούσαν να προκαλέσουν μεγάλη αναστάτωση στις αγορές, ότι πρέπει να ασκηθούν πιέσεις προς τους Ευρωπαίους για να ανακινήσουν τη διαδικασία της αναδιάρθρωσης του χρέους, γιατί το χρέος αυξάνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και δεν θα μπορέσουμε να το ελέγξουμε σε κάποια δεδομένη στιγμή».

Νίκος Ελευθερόγλου

ΠΗΓΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Το ξεσκέπασμα συνεχίζεται αν και όλοι ξέρουν πλέον ότι πρόκειται για προμελετημένο έγκλημα!

Ελπίζω πραγματικά, να δοθεί στην επόμενη κυβέρνηση η ευκαιρία να προχωρήσει σε περαιτέρω διερεύνηση και απόδοση ευθυνών και η τιμωρία να είναι παραδειγματική!

Τώρα βέβαια το κακό έχει γίνει και δύσκολα θα επανέλθει η χώρα σε "κανονικούς"  ρυθμούς αλλά τουλάχιστον να μην επαναληφθεί τέτοια καταστροφή...

Πρακτικά αδύνατη η εφαρμογή του νέου μνημονίου...

Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος

Το πέρασμα από τη θεωρία στην πράξη αποδεικνύεται αδύνατο για το νέο μνημόνιο. Τα μέτρα που συμπληρώνουν τη δανειακή σύμβαση των 130 δισ. ευρώ είναι το αποτέλεσμα του αθροίσματος της κοινωνικής σκληρότητας του ΔΝΤ, του οικονομικού δογματισμού των τεχνοκρατών της τρόικας και του γερμανικού ηγεμονισμού. Η ελληνική πλευρά δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί την προσαρμογή τής αναγκαστικά δύσκολης πολιτικής του μνημονίου στην οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της πατρίδας μας. Το οικονομικό πρόγραμμα που συμπληρώνει τη νέα δανειακή σύμβαση δεν έχει καμία πρακτική σημασία, γιατί απλούστατα δεν πρόκειται να εφαρμοστεί.

Οικονομική κατάρρευση
Τους τελευταίους μήνες η ελληνική οικονομία πέρασε από τη φάση της ύφεσης στη φάση της κατάρρευσης. Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2012 στηρίζεται στην εκτίμηση ότι το ΑΕΠ θα υποχωρήσει κατά 2,8%. Ήδη αναθεωρούνται οι σχετικές εκτιμήσεις. Γίνεται λόγος για συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 4%, ενώ όλοι προετοιμάζονται για πτώση του ΑΕΠ ανάλογη με εκείνη του 2011, της τάξης του 6%-6,5%.
Η «βουτιά» της πραγματικής οικονομίας ανατρέπει το σχεδιασμό της τρόικας και της ελληνικής κυβέρνησης. Τον Ιανουάριο σημειώθηκε μείωση των εσόδων του Δημοσίου κατά 8% σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2011, ενώ ο κρατικός προϋπολογισμός βασίζεται στην πρόγνωση για αύξηση των εσόδων του Δημοσίου, σε ετήσια βάση, κατά 7%. Η απόκλιση στα έσοδα του Δημοσίου είναι της τάξης του δισεκατομμυρίου για τον Ιανουάριο και δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε τη συνέχεια σε ό,τι αφορά την υστέρηση των φορολογικών εσόδων και την υπέρβαση των δημόσιων δαπανών.
Από τη στιγμή που δεν λειτουργεί η ελληνική οικονομία, δεν μπορεί να υπάρξει και ο στοιχειώδης δημοσιονομικός σχεδιασμός. Οι ειδικοί της τρόικας μοιάζουν πλέον με πυρομανείς πυροσβέστες, οι οποίοι υποκρίνονται ότι συμμετέχουν στην κατάσβεση μιας πυρκαγιάς ενώ οργανώνουν την επέκταση του πύρινου μετώπου.
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι οι Βρυξέλλες, το ΔΝΤ και το Βερολίνο δίνουν απόλυτη προτεραιότητα σε μια ισοπεδωτική προσαρμογή που φέρνει τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, ενώ δεν ασχολούνται με το ζήτημα της χρηματοδότησης της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Παρεμβαίνουν για να αντιμετωπιστούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια σε ό,τι αφορά την εφαρμογή μιας οικονομικής πολιτικής με χαρακτηριστικά οδοστρωτήρα, δεν κάνουν τίποτα όμως για να ξεπεραστούν οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, στην Ελλάδα και στην Ε.Ε., για να υπάρξουν επιτέλους κάποια αναπτυξιακά κονδύλια. Η παράλειψη είναι κατά την άποψή μας σκόπιμη και μπορεί να έχει σχέση με την προετοιμασία της αναγκαστικής εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ή τη νομή των αναπτυξιακών ευρωπαϊκών κονδυλίων που της αναλογούν από γερμανικά συμφέροντα.
Η ελληνική οικονομία βρέθηκε σε αδιέξοδο το 2009, όταν το δημόσιο χρέος αναλογούσε σε 120% του ΑΕΠ. Ύστερα από δύο χρόνια βασανιστικής λιτότητας το χρέος αναλογεί σε 160% του ΑΕΠ και αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό μας μας διαβεβαιώνουν ότι θα χρειαστούν άλλα οκτώ χρόνια σκληρής προσπάθειας για να υποχωρήσει το δημόσιο χρέος στα επίπεδα του 2009. Θεωρούν ότι με αυτό τον τρόπο θα γίνει «βιώσιμο», ενώ το ιστορικό προηγούμενο της κρίσης του 2009 οδηγεί στο αντίθετο συμπέρασμα.
Σύμφωνα με τους τελευταίους υπολογισμούς της γερμανικής κυβέρνησης, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας θα είναι γύρω στο 136% του ΑΕΠ το 2020. Κατά την άποψή μας το χρέος του ελληνικού Δημοσίου θα κινηθεί σε πολύ υψηλότερα επίπεδα, επειδή τα έσοδα που έχουν προϋπολογιστεί για τις ιδιωτικοποιήσεις και το πρόγραμμα «Ήλιος» είναι εικονικά και αποκλείεται να εισπραχθούν. Επιπλέον, η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας καθιστά πρακτικά αδύνατη τη δημοσιονομική εξυγίανση και προετοιμάζει το έδαφος για την πορεία του δημόσιου χρέους προς το φράγμα του 200% του ΑΕΠ.

Κοινωνική διάλυση
Το νέο μνημόνιο είναι ανεφάρμοστο γιατί δεν παίρνει υπόψη του την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία εξαιτίας της εφαρμογής του αρχικού μνημονίου. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το ποσοστό ανεργίας εκτοξεύτηκε στο 20,9% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού τον περασμένο Νοέμβριο και όλα δείχνουν ότι μέχρι το Πάσχα θα έχουμε αφήσει πίσω μας και την Ισπανία, που έχει την πρωτιά στην ανεργία στην Ευρωζώνη, με ποσοστό της τάξης του 23%.
Ως αποτέλεσμα της αύξησης της ανεργίας και της μεγάλης πτώσης του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και των οικογενειών τους παρατηρείται –με βάση τα επίσημα στοιχεία της Εurostat– μεγάλη αύξηση στο ποσοστό των συμπατριωτών μας που ζουν στα όρια της φτώχειας. Το 2010 οι φτωχοί στην Ελλάδα –με βάση τον επίσημο ορισμό της φτώχειας– ξεπερνούσαν το 27% του συνολικού πληθυσμού, ενώ τώρα πρέπει να φτάνουν ή και να ξεπερνούν το 35%.
Η ανεργία, η μαζική φτώχεια και η κοινωνική διάλυση είναι εξελίξεις απαράδεκτες για μια χώρα-μέλος της Ευρωζώνης. Η Ευρωζώνη είναι η περιοχή του πλανήτη με το μεγαλύτερο εισόδημα και τη μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου. Η μετατροπή της Ελλάδας σε μια χώρα νεόπτωχων αναδεικνύει τη χρεοκοπία της πολιτικής και επιχειρηματικής της τάξης, κυρίως όμως αναδεικνύει το στρατηγικό αδιέξοδο της Ε.Ε. Η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ξεκίνησε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με στόχο την οικονομική και κοινωνική πρόοδο των ευρωπαϊκών λαών, και τώρα έχει μετατραπεί σε εργαλείο στα χέρια πολιτικών ηγετών που εφαρμόζουν τη θεωρία του ζωτικού χώρου και διεθνών κερδοσκοπικών κυκλωμάτων.

Πολιτική απαξίωση
Το νέο μνημόνιο δεν έχει σχέση με την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της πατρίδας μας. Γι’ αυτό δεν υπάρχει πολιτική δύναμη ικανή να επιβάλει την εφαρμογή του.
Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Καρατζαφέρης, ο οποίος πρωταγωνίστησε στην προώθηση του κ. Παπαδήμου στην πρωθυπουργία, έδωσε το σύνθημα για το αντιμνημονιακό άδειασμα της κυβέρνησης. Υποχρεώθηκε σε μια δύσκολη πολιτική στροφή, γνωρίζοντας ότι η υποστήριξη του ΛΑΟΣ σε μια πολιτική που δεν οδηγεί πουθενά θα κατέστρεφε το προσωπικό πολιτικό του δημιούργημα.
Ο απερχόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Παπανδρέου στηρίζει με συνέπεια την πολιτική του νέου μνημονίου, όμως πολλοί βουλευτές και στελέχη του Κινήματος αυτονομούνται και υιοθετούν αντιμνημονιακή στάση. Οι προσωπικοί υπολιγισμοί παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτή την υπόθεση, δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009 εναντιώνονται στη συνέχιση της πολιτικής της τρόικας.
Σε δύσκολη θέση βρίσκεται και ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Σαμαράς, ο οποίος ταλαντεύεται μεταξύ τυπικής υποστήριξης του νέου μνημονίου και απόρριψης πολλών μέτρων που περιέχονται σε αυτό. Η ΝΔ μπαίνει στην τελική προεκλογική ευθεία έχοντας το πολιτικό, δημοσκοπικό πλεονέκτημα και δεν πρόκειται να το θυσιάσει για μια οικονομική πολιτική που αποδεδειγμένα δεν οδηγεί πουθενά.
Άλλωστε το εκλογικό σώμα κινείται αντιμνημονιακά και προς τα αριστερά, ανεξάρτητα από το σχεδιασμό των ηγεσιών των κομμάτων που στήριξαν την κυβέρνηση Παπαδήμου. Το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Δημοκρατική Αριστερά ευημερούν δημοσκοπικά και θα εκφράσουν, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, τις δραματικές κοινωνικές αλλαγές που έφεραν η κρίση υπερχρέωσης και η πολιτική του μνημονίου.
Στο πολιτικό περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τη λαϊκή διαμαρτυρία, αυθόρμητη ή οργανωμένη. Και κανείς δεν μπορεί να επιβάλει την εφαρμογή της πολιτικής του νέου μνημονίου. Η παθογένεια του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου, η αποτυχημένη συνταγή της τρόικας, η αλαζονεία των Βρυξελλών και ο επεκτατισμός του Βερολίνου μετέτρεψαν το ελληνικό αδιέξοδο σε ένα προγραμματισμένο ιστορικό «ατύχημα».

ΠΗΓΗ  citypress.gr