Βάλαμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα...

Γράφει ο Γρηγόρης Νικολόπουλος

Κανείς δεν ξέρει αυτή τη στιγμή τι ακριβώς υπέγραψε ο Τσίπρας με τον Νταβούτογλου, ούτε ποιες είναι οι άμεσες αλλά κυρίως οι μακροχρόνιες επιπτώσεις αυτών των συμφωνιών για την Ελλάδα και το Αιγαίο. Οι εκτιμήσεις μας δεν μπορεί να είναι αισιόδοξες αν σκεφθεί κανείς ότι από την τουρκική πλευρά έχουμε τον Νταβούτογλου ένα κορυφαίο διεθνή πολιτικό υποστηριζόμενο από την ισχυρή τουρκική διπλωματία ενώ την Ελλάδα εκπροσωπεί ο ... Τσίπρας.

Θα μάθουμε φυσικά τι υπογράψαμε και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις και ελπίζουμε να μην είναι καταστροφικές. Όμως ήδη ξέρουμε τις θέσεις της Τουρκίας, όχι μόνο όπως αυτές επισήμως διατυπώθηκαν στη Σύνοδο Κορυφής αλλά και όπως διαφαίνονται από τις δηλώσεις Νταβούτογλου:«ποιο είναι το νησί σας, ποιό είναι το νησί μας;» ή οτι «αυτές που θεωρείτε εσείς παραβιάσεις για εμάς δεν είναι παραβιάσεις». Όλα αυτά τα οποία ο Τσίπρας τα ακούει και δεν αντιδρά ασφαλώς και εντάσσονται σε μια γενικότερη τουρκική πολιτική σχετικά με τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο. 

Η Τουρκία εκβιάζει σήμερα όχι μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την Ευρώπη με το προσφυγικό. Και η επίλυση του τελικά δεν μπορεί να εξαρτάται από την εκβιάστρια χώρα, αλλά από τη δράση που θα αναλάβουν οι διεθνείς οργανισμοί εμφανώς ή και κρυφά. Το προσφυγικό, πέραν των αναλύσεων έχει και μια πολύ σκοτεινή πλευρά. Τους Τούρκους διακινητές. Κάποιοι δηλαδή άνθρωποι του τουρκικού υποκόσμου, μέλη μιας τουρκικής μαφίας, κερδίζουν περίπου 6 δισεκατομμύρια δολλάρια το χρόνο (εκτιμήσεις που προκύπτουν από τον αριθμό των διακινούμενων προσφύγων και μεταναστών και από τις θρυλούμενες τιμές των “εισητηρίων” για να μπούν στη βάρκα). Πρόκειται για παράνομη δραστηριότητα και οι τουρκικές αρχές όφειλαν να την αντιμετωπίσουν με αστυνομικά μέτρα. Όπως αποδεικνύεται όχι μόνο δεν την αντιμετωπίζουν, αλλά αντίθετα τη χρησιμοποιούν ώς διπλωματικό όπλο για να πετύχουν οικονομικές και εθνικές διεκδικήσεις. Και η Ευρώπη κάθεται και συζητάει θεωρητικά για το προσφυγικό εκβιαζόμενη, αντί να απαιτήσει από τους Τούρκους να εξολοθρεύσουν τους διακινητές και να ελεγχθούν οι προσφυγικές ροές. Εφόσον λοιπόν είναι φως φανάρι οτι η τουρκική κυβέρνηση δεν θέλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά υποθάλπτει τις παράνομες διακινήσεις, το ζήτημα θα μπορούσε να το αναλάβει πχ η Ιντερπόλ, ο ΟΗΕ και άλλοι διεθνείς οργανισμοί. Επισήμως. Διότι ανεπισήμως μπορούσε να το αναλάβει και ο... James Bond.

Η Τουρκία λοιπόν δεν έχει καμμία πρόθεση να χάσει την χήνα που γεννά τα χρυσά αυγά και η χήνα αυτή είναι τώρα το προσφυγικό. Πρόθεση της είναι να συνεχίσει να υποθάλπτει και να διευκολύνει τις προσφυγικές ροές προς την Ελλάδα και προς την Ευρώπη. Σήμερα απλώς παζαρεύει για να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί από την Ευρώπη και κυρίως από την Ελλάδα που βρίσκεται σε τραγική κατάσταση, χωρίς καν να έχει προσδιορίσει συγκεκριμένους στόχους για το θέμα αυτό. 

Οι συνεννοήσεις λοιπόν με την Τουρκία, η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Σμύρνη, τα λουλούδια και οι αγκαλιές, οι φιλικές προσφωνήσεις προς τον Νταβούτογλου, όλα αυτά είναι ένα αστείο θέατρο το οποίο δεν γνωρίζουμε καν γιατί το παίζει ο Τσίπρας - ούτε ο ίδιος γνωρίζει. Το δυσάρεστο δε είναι οτι η Ευρώπη αντί να πιέσει ασφυκτικά την Τουρκία, ναι να την αναγκάσει να εξαφανίσει τους διακινητές και να σταματήσει τις ροές προσφύγων και μεταναστών, κάθεται και διαπραγματεύεται διάφορες ανοησίες, έχει αναθέσει τη φύλαξη των Ελληνικών/Ευρωπαικών συνόρων στους Τούρκους και έχει δημιουργήσει ντε φάκτο την Ευρώπη των 29 όπως επεσήμαναν διεθνείς σχολιαστές με τη συμμετοχή της Τουρκίας στις ευρωπαικές αποφάσεις. Και το έχει κάνει αυτό η Ευρώπη επειδή δεν μπορεί να στηριχθεί στην ελληνική κυβέρνηση για τη φύλαξη των συνόρων της/μας. Με λίγα λόγια, βάλαμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

ΠΗΓΗ  reporter.gr

Ο ΣΥΡΙΖΑ να εντρυφήσει πάραυτα και βαθέως στα εθνικά θέματα...

Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης

Τους παλιούς καιρούς της σιδηρόφρακτης Αλβανίας του Χότζα, σποραδικά κάποιοι Βορειοηπειρώτες το έσκαγαν κάτω από τις κάνες των μυδραλιοβόλων, των φρουρών της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας», έρχονταν στην μητέρα-πατρίδα και διεκτραγωδούσαν το ζόφο στον οποίο ζούσε η ελληνική μειονότητα.

Φευ, τόσο από την μονολιθική όσο και από την «προοδευτική» Αριστερά δεν γίνονταν πιστευτοί, αφού τα μαρξιστικά κιτάπια διακήρυτταν ότι ο λαός σε μια Σοσιαλιστική Δημοκρατία, είναι ενιαίος, ότι δεν είναι δυνατόν να γίνονται τέτοιες διακρίσεις, και ότι τα όποια προβλήματα είναι κοινά, αφορούν σύνολη την εκεί κοινωνία, και με την καλή θέληση της ηγεσίας, επιλύονται!

Σύντομα οι Βορειοηπειρώτες κατέληγαν στη Δεξιά και την ακροδεξιά, αφού εκεί έβρισκαν κατανόηση και περίθαλψη. Στη συνέχεια, ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία, η Αριστερά θεωρούσε το γεγονός ως απόδειξη ότι οι εν λόγω ομογενείς ήταν ακροδεξιοί και γιαυτό σπίλωναν τα επιτεύγματα μιας Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, εξ’ ου και ψεύδονταν όσον αφορά διακρίσεις κατά της μειονότητας!

Με την ίδια ιδεολογική και ιστορική αμβλυωπία αντιμετώπιζε η Αριστερά και τις μαρτυρίες για τρομακτικούς εξανδραποδισμούς, μαζικές μετακινήσεις στα βάθη της Σιβηρίας, φυλακίσεις και εκτελέσεις, που υπέστησαν οι Πόντιοι ομογενείς, στον καιρό της σταλινικής παντοκρατορίας.

Η στάση αυτή είναι βίωμα και κοσμοθεωρία και επιζεί ως τις μέρες μας, σχεδόν αναλλοίωτη. Εξ’ ου και η πρόσφατη αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν είναι διαχειριστική αδυναμία και απειρία, αλλά η δικαίωση της ανωτέρω αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Η «Αυγή» δεν διανοήθηκε να προσάψει στη Σαμπιχά Σουλεϊμάν (που θα έπρεπε να είναι η χαρά του ΣΥΡΙΖΑ) ακροδεξιά τοποθέτηση. Της προσήψε το γεγονός ότι «έχει υιοθετηθεί εδώ και χρόνια από την ελληνική Ακροδεξιά»!

Λες και φταίει η ίδια για το γεγονός ότι τα ευήκοα ώτα – στην κραυγή της για αυτοπροσδιορισμό και στις καταγγελίες της κατά του τουρκικού προξενείου – βρέθηκαν μόνο στην ακροδεξιά – αφού η Αριστερά θεωρούσε τις καταγγελίες εθνικιστικές και φορούσε ωτοασπίδες!

Έτσι εμφιλοχώρησαν και διατυπώθηκαν απόψεις που, εν τη αφελεία τους, εξυπηρετούν απολύτως το τουρκικό προξενείο – όπως η άποψη που γρονθοκοπεί την κοινωνική ανθρωπολογία, και ανάγει μηχανιστικά την ύπαρξη Πομάκων και Ρομά στη Θράκη, σε… διάφορους μηχανισμούς ελαφρού και βαθέως κράτους (sic), που «βάλθηκαν να μας πουν ότι η μειονότητα δεν είναι ένα συμπαγές τουρκικό πράμα, αλλά δυο και τρεις εθνοτικές ομάδες Πομάκων, Τσιγγάνων και τουρκογενών».

Υπέροχα. Η μειονότητα, λοιπόν, είναι «συμπαγές τουρκικό πράγμα»!

Το γεγονός ότι οι μειονότητες στις περιοχές των συνόρων – και δη των Βαλκανικών – είναι «στρατηγικές μειονότητες», μπορούν δηλαδή εν δυνάμει να χρησιμοποιηθούν από τα όμορα κράτη ως υπομόχλια στη δημιουργία προβλημάτων και αποσταθεροποιητικών καταστάσεων, το γεγονός ότι το τουρκικό προξενείο προσπαθεί αδιακόπως να εμφυσήσει τουρκική εθνική συνείδηση σε κάθε τουρκόφωνο μουσουλμάνο της Θράκης (έστω κι αν αυτός είναι Πομάκος ή Ρομά), το γεγονός ότι σε κάποιες λίγες δεκαετίες αν όλοι προσμετρηθούν ως «συμπαγές τουρκικό πράγμα», μπορεί να προκύψει αίτημα αυτονομίας και μύρια όσα προβλήματα αυτό θα επιφέρει, διαλανθάνει της προσοχής κάποιων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Ουδείς νουνεχής ζητεί από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υιοθετήσει πατριωτικές κορώνες, όπως και ουδείς νουνεχής επιδοκιμάζει τη λαϊκιστική θεατρικότητα της επιστράτευσης του σεβαστού Μανόλη Γλέζου ως υποψήφιου ευρωβουλευτή, για τη διασκέδαση των καταστρεπτικών εντυπώσεων που δημιουργήθηκαν.

Επειδή, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάσιμες ελπίδες να είναι η αυριανή κυβέρνηση της χώρας, επιβάλλεται να εντρυφήσει πάραυτα και σοβαρά στο πλέγμα των εθνικών προβλημάτων, μέρος των οποίων μπορεί να γίνει και η Θράκη (παρόλο που θα έπρεπε να είναι μόνο εσωτερικό θέμα καθώς, χάρη στη μεγαλοφυΐα του Ελευθέριου Βενιζέλου, η μειονότητα χαρακτηρίστηκε ως θρησκευτική και όχι ως εθνική, και πολύ περισσότερο δεν αναγνωρίστηκε ως «συμπαγές τουρκικό πράγμα» ).

Η αξιωματική αντιπολίτευση οφείλει να αποτυπώσει και να διατυπώσει μια πραγματιστική θεώρηση για την αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων, για να μη βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων και αυτή και η χώρα… (και, πρωτίστως, οφείλει να αποβάλλει την αιώνια ανόητη προκατάληψη ότι όποιος δείχνει ευαισθησία για τα εθνικά θέματα είναι εθνικιστής, και ότι αν η ίδια ασχοληθεί με τα εθνικά κινδυνεύει να διολισθήσει στον εθνικισμό).

Ας κλείσουμε με μια υποσημείωση: Οι στίχοι του μεγάλου Ναζίμ Χικμέτ «οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας, φιλιωμένοι ο ένας με τον άλλον, θα τσακίσουνε στο τέλος τους εχθρούς τους», μας συγκινούν όλους, είναι υπέροχοι για να εμπλουτίζουν επιφυλλίδες και χρονογραφήματα αριστερών, διεθνιστών γραφιάδων, αλλά δεν μπορούν δυστυχώς να αποτελούν σημείο πλεύσης για μια κυβέρνηση που θα κληθεί να διαφεντεύσει τις τύχες της χώρας…

ΠΗΓΗ  aixmi.gr

Λευτεριά στη Βόρεια Μύκονο...

Η ιστορία της Ουκρανίας σε έναν χάρτη

Του Γιώργου Καισάριου

Χτες η βουλή της Κριμαίας κήρυξε την ανεξαρτησία της με σκοπό να γίνει ανεξάρτητο κράτος, αν την Κυριακή η πλειοψηφία των κατοίκων ψηφίσουν υπέρ της απόσχισης της Κριμαίας και την ένωση με την Ρωσία.

Πολλοί λένε ότι η Κριμαία δεν έχει το δικαίωμα να κάνει ένα τέτοιο δημοψήφισμα και ότι μόνο το Κίεβο μπορεί να δώσει την άδεια για κάτι τέτοιο. Το ερώτημα είναι, που είναι αυτό γραμμένο;

Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα μπορεί κανείς να σταματήσει έναν λαό να αυτοχαρακτηριστεί ή να ονομάσει μια γωνιά του πλανήτη κράτος του, όταν αυτός έχει την θέληση για κάτι τέτοιο. Μην ξεχνάμε ότι η Κριμαία έχει δική της βουλή. Αυτό αυτομάτως δίνει το δικαίωμα στην βουλή αυτή να εκφράσει άποψη και να εκφέρει γνώμη σχετικά με τις επιθυμίες των κατοίκων της.

Επίσης μην ξεχνάμε ότι η Κριμαία, γλωσσολογικά και εθνολογικά μιλώντας, είναι κατακερματισμένη. Δεν είναι ένας συμπαγής λαός όπως είναι η Ελλάδα. Είναι δύσκολο να φανταστούμε πως θα σκεφτόταν ο κάθε ένας από εμάς σήμερα αν στην Ελλάδα σήμερα είχαμε 3-4 διαφορετικές γλώσσες και κουλτούρες.

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Ρωσία βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την συμπάθεα των κατοίκων της Κριμαίας με σκοπό να προσαρτήσει την Κριμαία. Αλλά αυτό είναι ένα κάπως δευτερεύον θέμα, όταν βλέπω ότι ένα τόσο μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Κριμαίας θέλει αυτή την απόσχιση και την ένωση με την Ρωσία. Διότι αν η Ρωσία δεν είχε αυτές την συμπάθεια, δεν θα μπορούσε να κάνει αυτά που κάνει.

Το ερώτημα είναι, εμείς σαν Ελλάδα τι θα πρέπει να κάνουμε;;; Η απάντηση είναι τίποτα. Δεν έχουμε δικαίωμα να εκφέρουμε άποψη σε σχέση με τις επιθυμίες των κατοίκων της Κριμαίας ή της Ουκρανίας. Αυτοί θα πρέπει να αποφασίσουν για την τύχη τους και εμείς απλά να τους ευχηθούμε καλή τύχη, ό,τι και αν αποφασίσουν.

Σας τα λέω όλα αυτά διότι βλέπω καθημερινά αναλύσεις και συζητήσεις σχετικά με το τι σημαίνει η απόσχιση ή μη της Κριμαίας, μέσα από ένα συνωμοσιολογικό πλαίσιο. Όλοι ασχολούνται ποια τάχα είναι τα συμφέροντα πίσω από όλα αυτά, αλλά κανείς στη χώρα μας δε ερωτάται, ότι ίσως να είναι ο ίδιος ο λαός που θέλει αυτή την απόσχιση.

Επίσης, δεν είναι γραμμένο πουθενά ότι πάντα υπάρχει σχέδιο. Τα περισσότερα πράγματα γίνονται χωρίς σχέδιο αυθόρμητα λόγω τυχαίων γεγονότων. Εκτιμώ ότι η περίπτωση των γεγονότων της Ουκρανίας είναι μια τέτοια περίπτωση.

Οι αδύναμοι λαοί νομίζουν ότι όλα γίνονται βάσει κάποιου σχεδίου και ότι οι δυνατοί έχουν πάντα το πάνω χέρι. Εγώ να τονίσω ότι ακόμα και αν πολλά από αυτά που γίνονται, γίνονται βάσει σχεδίου, δεν κερδίζουν πάντα οι δυνατοί, μπροστά στο αίσθημα της αυτοδιάθεσης των λαών. Νομίζω ότι η ίδια η ελληνική επανάσταση είναι ένα καλό παράδειγμα προς αυτό.

Το αν σήμερα η ουκρανική κυβέρνηση αποτελείται από ναζιστές, όπως διαβάζουμε, έχει λίγη σημασία για μένα. Για μένα περισσότερη σημασία έχει τι θέλει ο λαός της Ουκρανίας και της Κριμαίας και πως νομίζουν ότι μπορεί να το πετύχουν αυτό, χωρίς να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον. Νομίζω ότι το ψήφισμα ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Κριμαίας είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Τώρα σχετικά με τον τίτλο του άρθρου, τα τελευταία χρόνια με όλα αυτά που γίνονται στη χώρα μας, ο φίλος μου ο Δημήτρης (χαριτολογώντας) θέλει λέει να κηρυχτεί η βόρεια Μύκονος ανεξάρτητο κράτος και να ενωθεί με το Μονακό. Εγώ από την μεριά μου, θα ήθελα να αποσχιστεί ο Δήμος Περιστερίου και να ενωθεί με την Νέα Υόρκη... 

ΠΗΓΗ  capital.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Μέρες τώρα θέλω να γράψω για την Ουκρανία και την Κριμαία αλλά δεν έχω βρει τον χρόνο.

Το παραπάνω κείμενο με εκφράζει απόλυτα και ενοχλούμαι όλες αυτές τις ημέρες με αυτούς που κρίνουν την κρίση στην περιοχή της Κριμαίας αποκλειστικά και μόνο με οικονομικούς όρους αλλά και με αυτούς που κάνουν παραλληλισμούς με την περιοχή του Έβρου, της Κύπρου, κλπ.

Όλοι αυτοί πρέπει να καταλάβουν ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα στην ζωή εκτός από το χρήμα αλλά και να ενημερωθούν για την ιστορία της Κριμαίας η οποία είναι μεγάλη και ταραχώδης καθώς είναι πολύ πλούσια και εύφορη.

Η περιοχή της Κριμαίας, επίσης γνωστή ως "Μικρά Ρωσία" και παλαιότερο "Κράτος των Ρως", θεωρείται η κοιτίδα του Ρωσικού έθνους και κράτους.

Επίσης, στην ίδια περιοχή βρίσκονται ανάκτορα Ρώσων αυτοκρατόρων και Ρωσικά μοναστήρια.

Σε δημοσκόπηση που έγινε το 2003 στο Κίεβο, που θεωρείται πιο "πολυπολιτισμικό" από την Κριμαία στην οποία θεωρείται ότι υπάρχει πιο έντονο το Ρωσικό στοιχείο, οι κάτοικοί του απάντησαν ότι το 52% χρησιμοποιεί κυρίως την Ρωσική γλώσσα, το 32% χρησιμοποιεί εξίσου τα Ρώσικα και τα Ουκρανικά, το 14% χρησιμοποιεί κυρίως τα Ουκρανικά και μόλις το 4,3% χρησιμοποιεί μόνο τα Ουκρανικά. Και βέβαια, να μην ξεχνάμε ότι τα Ουκρανικά θεωρούνται μία εκ των διαλέκτων της μικρορωσικής!

Μία δε από τις κύριες διαφορές της Κριμαίας σε σχέση με οποιαδήποτε περιοχή της χώρας μας είναι και η ύπαρξη, ήδη από το 1991, της "Αυτόνομης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Κριμαίας" η οποία μετονομάστηκε σε "Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας" και διαθέτει το δικό της σύνταγμα, το δικό της (νομοθετικό) κοινοβούλιο με 100 βουλευτές και το δικό της (εκτελεστικό) υπουργικό συμβούλιο που διορίζει τον δικό της πρωθυπουργό!

Όπως όμως και να έχουν τα πράγματα, συμφωνώ απόλυτα με τον Γιώργο Καισάριο όταν γράφει ότι "αυτοί θα πρέπει να αποφασίσουν για την τύχη τους και εμείς απλά να τους ευχηθούμε καλή τύχη"!

Οι ιστορίες με δράκους μπορεί να έχουν και happy end...

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

Η επίσκεψη στην Κίνα δεν θα λύσει μεμιάς τα προβλήματα της ελληνικής Οικονομίας. Δεν υπάρχει χώρα σε αυτό τον πλανήτη που να μπορεί να πληρώσει για λογαριασμό μας τα δικά μας χρέη, όπως «φανταζόντουσαν» διάφοροι γραφικοί στην έναρξη της κρίσης. Ωστόσο, είναι σημαντικό να παραμείνει ζωντανή η φλόγα της ζήτησης για οτιδήποτε ελληνικό. Ας βάλουμε, λοιπόν, τις ιστορίες με τους δράκους στην σωστή τους διάσταση.

Οι Κινέζοι ενδιαφέρονται για συγκεκριμένες επενδύσεις στον ελληνικό χώρο. Τα λιμάνια και οι μεταφορές εξυπηρετούν στρατηγικούς τους στόχους και σε αυτούς θα επιμείνουν. Σιγά – σιγά αρχίζουν να εκδηλώνουν ενδιαφέρον και για άλλους τομείς δραστηριότητας, αλλά όχι με τον ρυθμό που εμείς θα επιθυμούσαμε. Οι Κινέζοι είναι αξιόπιστοι επενδυτές, αλλά θα εξυπηρετήσουν κύρια και πάνω απ’ όλα τα δικά τους συμφέροντα.

Είναι λάθος, λοιπόν, να «φορτώνει» κανείς το ταξίδι Σαμαρά με πολλές προσδοκίες ή καλύτερα με περισσότερες προσδοκίες από εκείνες που πραγματικά μπορεί να σηκώσει. Το άνοιγμα στην Κίνα είναι αρκετά σημαντικό και χρειάζεται υπομονή από την πλευρά μας και σοβαρότητα.

Κι επίσης είναι λάθος να αντιμετωπίζει αυτό ειδικά το ταξίδι με καχυποψία και απαξίωση, λες και θα έπρεπε ο Έλληνας πρωθυπουργός να επιστρέψει από το Πεκίνο πάνω σε ένα μεταξωτό μαγικό χαλί. Οι διεθνείς σχέσεις δεν προσφέρονται για μικροπολιτική και για αντιπολίτευση χαμηλού επιπέδου.

Στο σύγχρονο κόσμο μας όλοι ζητούν επενδύσεις. Σε αντίθεση με όσους οραματίζονται λύσεις στα προβλήματα του λαού με μαγικούς τρόπους, οι σκεπτόμενοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ξέρουν ότι νέες θέσεις εργασίας δημιουργούνται μόνο με επενδύσεις. Γι΄ αυτό και η «ζήτηση» του προϊόντος είναι σημαντική. Ο ανταγωνισμός για την προσέλκυση επενδύσεων είναι σκληρός και αδυσώπητος. Εκείνο που δεν θέλουμε να «πουλήσουμε» εμείς θα το πουλήσει κάποιος άλλος κι η πιθανή ευκαιρία θα χαθεί για μας για πάντα.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, πρέπει να «πουλάει» Ελλάδα κι αυτό τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται με συστηματικό τρόπο. Στα πλαίσια αυτά γίνεται το ταξίδι στην Κίνα. Τα αποτελέσματά του, όμως, δεν πρόκειται να φανούν σήμερα ή αύριο. Οι σχέσεις μας με την Κίνα πρέπει να συνεχίσουν να κτίζονται μέσα σε ένα πνεύμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Πέτρα – πέτρα, βήμα – βήμα.

Η αρχή έγινε με το λιμάνι του Πειραιά. Η συνέχεια πιστεύουμε ότι θα δοθεί με τον σιδηρόδρομο και το αεροδρόμιο. Αυτές είναι οι στρατηγικές κινήσεις για την Κίνα. Για μας έχει ιδιαίτερη αξία να γίνουν επενδύσεις στον τουρισμό κι εκεί πιστεύουμε ότι θα επικεντρωθεί η προσοχή μας.

Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα χρειάζεται να ενισχύσει περισσότερο τον τομέα της οικονομικής της διπλωματίας. Είναι μία πραγματική επένδυση στο μέλλον. Δυστυχώς στον τομέα αυτό υστερούμε. Δεν είμαστε ανύπαρκτοι, όπως στο παρελθόν, αλλά δεν αντέχουμε ακόμη στην σύγκριση με άλλες χώρες.

ΠΗΓΗ  capital.gr

Από την Κίνα ξεκινά το "ταξίδι" της Ελλάδας προς την ανάπτυξη...

του Γιάννη ΔΙΟΝΑΤΟΥ

Το εν εξελίξει ταξίδι του πρωθυπουργού της χώρας, Αντώνη Σαμαρά, στη μακρινή Κίνα με βασικό στόχο την προσέλκυση επενδύσεων αποτελεί κομβικό σημείο στην πορεία της χώρας προκειμένου να καταφέρει να μπει σε "ρότα" ανάπτυξης με βασικό στόχο την έξοδό της από την κρίση.

Τα πρώτα στοιχεία από το ταξίδι του κ. Σαμαρά είναι ενθαρρυντικά και δείχνουν ότι θα υπάρξουν κάποια ουσιαστικά αποτελέσματα. Βεβαίως απαιτείται υπομονή, καθώς σε αυτές τις περιπτώσεις ο χρόνος είναι ο καλύτερος "σύμμαχος" και "εγγυητής" ενός θετικού αποτελέσματος.

Ωστόσο το μεγαλύτερο κέρδος από το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στη μακρινή και κυρίως πλούσια Κίνα είναι ότι επιτέλους βρίσκει τον πραγματικό της ρόλο στον σύγχρονο κόσμο αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι το κέντρο του, αλλά μέρος αυτού. Σε ένα περιβάλλον που βασικό της χαρακτηριστικό είναι η παγκοσμιοποίηση και η αναγνώριση από όλους τους μεγάλους "παίκτες" του ρόλου που σήμερα διαδραματίζει η Κίνα στην παγκόσμια οικονομία, η Ελλάδα και ο πρωθυπουργός της έκανε το προφανές: Κάλεσε τους Κινέζους να επενδύσουν στην Ελλάδα.

Ως συνήθως οι "αντίθετες" φωνές ξεκίνησαν. Γεγονός βεβαίως που δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Εξάλλου βρισκόμαστε στη χώρα που η αντίδραση σε όλα έχει "χτίσει" καριέρες. Ενδιαφέρον ωστόσο αποτελεί το γεγονός πως ο αντίλογος για την αποτελεσματικότητα του ταξιδιού του κ. Σαμαρά στη Κίνα προέρχονται από αυτούς που καλούσαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις να απευθυνθούν στους Κινέζους και τους Ρώσους για να καλύψουν τις δανειακές ανάγκες της χώρας και όχι στο ΔΝΤ.

Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει και δεν χρειάζεται να πανηγυρίζουμε, εξάλλου όπως γράψαμε και παραπάνω, χρειάζεται χρόνος και υπομονή, όμως δεν είναι κακό να τονίσουμε κάτι που δείχνει ότι κινείται προς τον βασικό στόχο όλων: την έξοδο της χώρας από την κρίση.

ΠΗΓΗ  ΕΜΕΑ

Απαράδεκτο κομματικό παιχνίδι με την άμυνα της χώρας...

Αρνητική για μία ακόμη φορά έκπληξη δοκιμάσαμε διαβάζοντας το non paper που κυκλοφόρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ (αν πιστεύουν όσα γράφουν γιατί δεν προβαίνουν σε κανονική ανακοίνωση άραγε;), στην οποία με περισσή ανευθυνότητα, οι συντάκτες χρησιμοποιούν τα ελληνοτουρκικά για να πλήξουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, καταλογίζοντας εμμέσως στην κυβέρνηση πρόθεση δημιουργίας τεχνητής κρίσης με την Τουρκία, για να στρέψει αλλού την προσοχή του κόσμου που είναι δυσαρεστημένος με το μνημόνιο.

Στη «μεγάλη συνωμοσία» που διέκριναν τα «σαΐνια» της εξωτερικής πολιτικής του κόμματος, βάζουν μέσα τις συναντήσεις των Αντώνη Σαμαρά και Γιώργου Παπανδρέου με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Ντόχα του Κατάρ και την Κωνσταντινούπολη αντιστοίχως. Δηλαδή, οι δυο πολιτικοί «τα κάνουνε πλακάκια» με τον Ερντογάν για να κατασκευάσουν κρίση; Με τέτοια μυαλά θα ασκήσουν εξωτερική πολιτική αν ανέβουν στην κυβέρνηση; 

Το αστείο non paper αναφέρει χαρακτηριστικά: «Με δεδομένη τη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια που ήδη δημιουργεί η εφαρμογή της καταστροφικής πολιτικής του τρίτου μνημονίου, υπάρχει το ενδεχόμενο η κυβέρνηση να αναζητήσει οδό διαφυγής και απόδρασης από τη δυσαρέσκεια αυτή μέσα από την ανεύθυνη ανακίνηση κρίσιμων εθνικών θεμάτων. Προειδοποιούμε ότι αυτό θα ήταν μια άκρως επικίνδυνη εξέλιξη».

Επειδή όμως δεν τρώμε κουτόχορτο και αν θέλουν οι ίδιοι να παραστήσουν τους πονηρούς, έχουμε και οι υπόλοιποι την ίδια δυνατότητα. Κατά συνέπεια ρωτάμε ευθέως: Αληθεύουν οι πληροφορίες ότι διαφωνούν στην ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) από την ελληνική κυβέρνηση; Μήπως ήρθε η ώρα να πάρουν επιτέλους σαφή θέση; Δεν είναι κακό να μας πουν ότι συμφωνούν με τις θέσεις του πρώην υπουργού Εξωτερικών, Δημήτρη Δρούτσα (δεν ήταν μόνο δικές του…), ότι δεν χρειάζεται η ανακήρυξη ΑΟΖ για να αξιοποιήσουμε τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων.

Επίσης, θα πρέπει να μας πουν ξεκάθαρα, εάν όπου η Τουρκία εγείρει αντιρρήσεις στην αξιοποίηση κοιτασμάτων, πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να καθίσει στο τραπέζι να συζητήσει με την Τουρκία προτού προβεί σε οποιαδήποτε κίνηση αναφορικά με την ΑΟΖ. Διότι όπως έθεσαν το θέμα, χρησιμοποιώντας πρακτικές περασμένων δεκαετιών, ώστε αν συμβεί οτιδήποτε να μας πουν ότι το είχαν προβλέψει και είχαν προειδοποιήσει, απλά να τους αναφέρουμε ότι παίζουν επικίνδυνο παιχνίδι με την ασφάλεια της χώρας.

Κατά τα άλλα, ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει παντού «δράκους», το κόμμα ΔΕΝ παρουσιάζει διγλωσσία, ΔΕΝ έχει αλλάξει – προσαρμόσει τις θέσεις του, ΔΕΝ έχουν αλλάξει οι θέσεις για το Μνημόνιο και όλοι εμείς είμαστε μειωμένη αντίληψης που καταλαβαίνουμε διαφορετικά, συν το ότι όλα οφείλονται στο «κυβερνητικό χαλκείο» υπό τον Σίμο Κεδίκογλου και τη μεθοδευμένη παραπληροφόρηση!

Τα δε ταξίδια του Αλέξη Τσίπρα στο εξωτερικό είναι λένε για να «διεθνοποιήσει» το ελληνικό ζήτημα! Εδώ η χώρα είναι πρώτο θέμα στα ξένα ΜΜΕ επί χρόνια και περιμένουν όλοι τον ΣΥΡΙΖΑ για να διεθνοποιήσει το θέμα! Η λέξη αστειότητες ωχριά μπροστά στην πραγματικότητα. Άντε, πάλι διασκεδάσαμε πρωί-πρωί.

ΠΗΓΗ  defence-point.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Νομίζω ότι μπορούμε πλέον να θεωρούμε ότι τα έχουμε ακούσει όλα από την αντιπολίτευση!

Αν, ο μη γένοιτω, γίνει κάποιο θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο δηλαδή θα λένε ότι είναι "έργο Σαμαρά" και θα απαιτούν άμεση απεμπλοκή "αλά Ίμια";

Ας ελπίσουμε ότι η άμυνα και εξωτερική πολιτική της χώρας δεν θα πέσουν ποτέ στα χέρια τους! 

Η διπλωματία ΣΥΡΙΖΑ: Από τη Ρόζα στον Κρις...

Γράφει ο Αλέξανδρος Τάρκας

Τα ταξίδια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλ. Τσίπρα στη Γερμανία και στις ΗΠΑ αποδεικνύουν για πολλοστή φορά τα στερεότυπα των αναχρονιστών του πολιτικού συστήματος. Οι υπεραπλουστεύσεις κυριαρχούν. Εμμέσως πλην σαφώς ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει τον κ. Τσίπρα, χάρη μόνο σε δυο τρεις συναντήσεις μέσου επιπέδου στο εξωτερικό, ως νέο μάγο της διεθνούς διπλωματίας που ενώπιόν του τρέμει ο Κίσιντζερ, κοντοστέκεται ο Γκένσερ και σηκώνεται από το μνήμα ο Γκρομίκο.

Η μάλλον ταπεινωτική (από πλευράς διαδικασίας) συνάντηση με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε παρουσιάστηκε ως «μεγάλη ευκαιρία» να αναλυθούν οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Η παγερή σιωπή του οικοδεσπότη για το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο βαφτίστηκε «επιτυχής διεύρυνση της ατζέντας». Το αίτημα παράδοσης της «λίστας Χριστοφοράκου» παρουσιάστηκε ως τολμηρό βήμα διαφάνειας, χωρίς να ομολογείται ότι η δικογραφία της Siemens είναι πλέον ελεύθερα προσβάσιμη (με κάποια γραφειοκρατικά κωλύματα) στη γερμανική Δικαιοσύνη. Ή χωρίς να ομολογείται ότι τα σβησμένα αρχεία, που ανέκτησε η ΕΛ.ΑΣ. από τον υπολογιστή της ιδιαιτέρας του Μ. Χριστοφοράκου και παραδόθηκαν στη Βουλή στα τέλη του 2010, περιέχουν πλούτο στοιχείων.

Οσο για την -ήδη προβληματική- εικόνα του κ. Τσίπρα στο Βερολίνο, είναι βέβαιο ότι δεν βελτιώθηκε με τη συμμετοχή του στο μνημόσυνο της Ρόζας Λούξεμπουργκ παρέα με νοσταλγούς της Ανατολικής Γερμανίας, του Χόνεκερ, της Stasi και του Τείχους. Αραγε έχει απήχηση ή πειθώ σε κάποιον σοβαρό χριστιανοδημοκράτη ή σοσιαλδημοκράτη ή φιλελεύθερο Γερμανό πολιτικό οποιοσδήποτε ξένος επισκέπτης (όχι μόνο ο κ. Τσίπρας) βρίσκεται σε τελετή μνήμης μαζί με τα εναπομείναντα σταγονίδια της Stasi;

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τα πράγματα ήταν χειρότερα από πλευράς οργάνωσης και κωμικοτραγικά από πλευράς εικόνας. Ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε ικανοποιημένος και μεγαλοπρεπής, συναντώντας τον βοηθό υφυπουργό Εξωτερικών Ερικ Ρούμπιν (ούτε λόγος για τον διάσημο και ανώτερο ιεραρχικά Φιλ Γκόρντον) και τον βοηθό υφυπουργό Οικονομικών Κρις Σμαρτ (μόλις 14ος στην ιεραρχία). Αραγε υπάρχει άλλος Ελληνας αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης, από το 1950 ως το 2013, που είχε δεχτεί να πραγματοποιήσει ανάλογο ταξίδι χωρίς να συναντήσει τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ ή τον υπουργό Εξωτερικών; Ή υπήρξε ποτέ άλλος πολιτικός αρχηγός που δεν γνώριζε ότι είναι ανούσιο να επισκέπτεσαι την Ουάσινγκτον λίγες μέρες πριν ή μετά την ορκωμοσία του προέδρου, αφού όλοι είναι υπ’ ατμόν και εκκρεμούν οι διορισμοί νέων αξιωματούχων ως το Μάιο-Ιούνιο;

Φυσικά, όπως και με το μνημόσυνο της Ρόζας, ο κ. Τσίπρας δεν απέφυγε την αυτοπεριθωριοποίηση, εντάσσοντας στο πρόγραμμά του συνάντηση με το κίνημα Occupy Wall Street. Δεν αμφιβάλλει κανείς για τα αρχικά κίνητρα (έπειτα από λίγες μέρες άλλαξαν) του κινήματος ούτε για τη σκληρότητα των πολυεθνικών. Γνωρίζει όμως ο κ. Τσίπρας αν το Occupy Wall Street, πέραν της προπέρσινης δημοσιότητας, έχει την παραμικρή επιρροή ακόμα και στην έξω αριστερή πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος ή σε όποιον φορέα μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά ή συμβολικά την Ελλάδα;

ΠΗΓΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μαλι-ά κουβάρια για τη Ρένα …

Γράφει ο Ν. Γ. Δρόσος

Ο αιφνίδιος επαναπροσανατολισμός του ενδιαφέροντος του διακεκριμένου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ και βουλευτή Β’ Αθηνών, κ. Ρένας Δούρου, από την εγχώρια πολιτική και οικονομική σκηνή, όπου είχαμε «συνηθίσει» έως τώρα να την παρακολουθούμε, στο μακρινό Μαλί και στην εκεί επέμβαση της Γαλλίας, η οποία «ξυπνά αποικιοκρατικές μνήμες», όπως μας είπε με δήλωσή της, οφείλει να μην μας εκπλήσσει.

Η φιλτάτη κ. Δούρου είναι υπεύθυνη του τομέα Εξωτερικών της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ενός κόμματος το οποίο ανεδείχθη κατά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και «μπορεί αύριο να είναι κυβέρνηση», όπως δήλωσε σε συνέντευξη του στη Deutsche Welle, ο επικεφαλής του, κ. Αλ. Τσίπρας.

Υπό το πρίσμα αυτό, η κ. Δούρου κατέχει σήμερα τη θέση της «σκιώδους» υπουργού Εξωτερικών, με ανοικτό το ενδεχόμενο «αύριο» να την κατέχει και επισήμως, εφόσον, βεβαίως επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη του κ. Τσίπρα, και, άρα, πέραν οποιονδήποτε άλλων λόγων, οφείλει να στρέφει το ενδιαφέρον της εκτός Ελλάδας, ανεξαρτήτως της όποιας πορείας της χώρας.

Αυτό όμως που, ενδεχομένως, να προκαλεί έκπληξη είναι η ουσία της παρέμβασής της, με την οποία δηλώνει ότι «η έκκληση της κυβέρνησης του Μάλι για την αντιμετώπιση των ένοπλων φανατικών ριζοσπαστικών ισλαμιστικών ομάδων πρέπει να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο της Αφρικανικής Ένωσης, υπό την αιγίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με σεβασμό στην εθνική κυριαρχία του Μάλι και με τελικό στόχο την πολιτική λύση μέσα από το διάλογο με τους αντάρτες».

Σύμφωνα με την ίδια δήλωση της κ. Δούρου, η γαλλική επέμβαση, «που ξυπνά αποικιοκρατικές μνήμες, τείνει να επιδεινώσει την ένοπλη σύγκρουση στην αφρικανική χώρα, μη δίνοντας λύση στα αδιέξοδα ενώ είναι άγνωστος ο χρονικός της ορίζοντας, όπως παραδέχθηκε το Παρίσι».

Εκπλήσσει, λοιπόν, η δήλωση της κ. Δούρου διότι πιθανώς να μην προσμετρά τις αποφάσεις που έχει ήδη λάβει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για το Μαλί, τις 2056, 2071 και μόλις πρόσφατα, το Δεκέμβριο του 2012, την 2085, στις οποίες διατυπώνεται, μεταξύ άλλων, η «επείγουσα» ανάγκη αντιμετώπισης της τρομοκρατικής απειλής στη χώρα αυτή και συγκροτείται διεθνής στρατιωτική δύναμη, υπό την επωνυμία «AFISMA», για μια αρχική περίοδο δράσης ενός έτους, με στόχο την ενίσχυση των εγχώριων δυνάμεων για την ανακατάληψη του Νότου της χώρας.

Εκπλήσσει δε περαιτέρω, καθώς οι αποφάσεις αυτές, οι οποίες φέρουν την έγκριση και των κρατών που συμμετέχουν στο Δυτικο-αφρικανικό μπλοκ “ECOWAS”, ελήφθησαν υπό το φως της αναταραχής στην οποία βρίσκεται από έτους και πλέον το Μαλί και των βιαιοπραγιών που αποδίδονται σε αυτές τις ένοπλες φανατικές, ριζοσπαστικές, ισλαμιστικές ομάδες ανταρτών.

Κατά την περίοδο αυτή, στη διάρκεια της οποίας οι ισλαμιστές αντάρτες εφαρμόζουν μια ακραία μορφή του νόμου της «σαρίας» στον Νότο της χώρας, συνολικά 412.000 άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να καταφύγουν στο Βορρά και περισσότεροι από 5.000.000 άλλοι έχουν επηρεαστεί από τις συγκρούσεις, στο πλαίσιο μιας τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης που αντιμετωπίζει η συγκεκριμένη χώρα.

Αντιστοίχως, εκπλήσσει η τοποθέτηση της κ. Δούρου διότι, ενδεχομένως, να μην προσμετρά ότι αν και στις 21 τρέχοντος, ήτοι σε μόλις μια εβδομάδα, εκπρόσωποι της κυβέρνησης του Μαλί επρόκειτο να συναντηθούν, στο πλαίσιο διαπραγματεύσεων, με εκπροσώπους των ανταρτών στην πρωτεύουσα της γειτονικής Μπουρκίνα – Φάσο, Ουαγκαντούγκου, οι ανταρτικές δυνάμεις έσπευσαν να καταλάβουν την προηγουμένη Πέμπτη την πόλη Κόννα, κύρια δίοδο για την πρωτεύουσα Μπαμάκο.

Η αιτιολογία, δε, που αποδίδει η κ. Δούρου στην επέμβαση της Γαλλίας στο Μαλί εκπλήσσει ακόμη περαιτέρω, καθώς εκτιμά ότι «εντάσσεται πολύ περισσότερο στη διαπάλη για νέες σφαίρες επιρροής σε μια ήπειρο όπου η έντονη οικονομική παρουσία της Κίνας έχει ενεργοποιήσει τα αποικιοκρατικά αντανακλαστικά των δυτικών πρώην αποικιοκρατικών δυνάμεων, παρά στην έγνοια για τη δημοκρατία, όπως υποστήριξε η γαλλική κυβέρνηση.»

Προσμετρά, άραγε, στο σκεπτικό της η φιλτάτη κ. Δούρου, το γεγονός ότι υπάρχουν περίπου 6.000 Γάλλοι πολίτες σήμερα στο Μαλί και ακόμη περί τους 30.000 στα γειτονικά, κυρίως μουσουλμανικά, κράτη ή ότι οι ανταρτικές δυνάμεις, ήδη, κρατούν ως ομήρους Γάλλους πολίτες;

Προσμετρά, άραγε η κ. Δούρου το γεγονός ότι με την επέμβασή της αυτή η Γαλλία διακινδυνεύει ευθέως αντίποινα από αυτές τις ανταρτικές ομάδες, οι οποίες διασυνδέονται ανοικτά με την Αλ Κάϊντα, τόσο στις γαλλικές κοινότητες στις γειτονικές Μπουρκίνα – Φάσο, Νίγηρα και Σενεγάλη, όσο και στα ίδια της τα εδάφη και ότι για το λόγο αυτό λαμβάνονται, ήδη, αυξημένα μέτρα ασφάλειας στη Γαλλία;

Μιας χώρα, η οποία βίωσε κατά το πρόσφατο παρελθόν αντίστοιχες τρομοκρατικές επιθέσεις, τόσο στο Παρίσι όσο και σε άλλες πόλεις.

Ενδιαφέρει την κ. Δούρου το γεγονός ότι οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γερμανία, όπου σήμερα βρίσκεται ο κ. Τσίπρας, στηρίζουν την απόφαση της Γαλλίας να επέμβει και ότι ακόμη και η γειτονική Αλγερία «άνοιξε» τον εναέριο χώρο της για την απρόσκοπτη δίοδο των γαλλικών πολεμικών αεροσκαφών;

Ενδιαφέρει, ίσως, η εκτίμηση του υπουργού Εξωτερικών, Λοράν Φαμπιούς, ότι «πρέπει να σταματήσουμε την επίθεση των ανταρτών, διότι διαφορετικά ολόκληρο το Μαλί θα πέσει στα χέρια τους, δημιουργώντας μια απειλή για την Αφρική και ακόμη για την Ευρώπη»;

Θα ήταν άραγε αποτελεσματικότερο, κατά την ίδια και τον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, να αφεθεί η χώρα αυτή στα χέρια ακραίων ισλαμιστών και να δημιουργηθεί ένα νέο Αφγανιστάν;

Εντέλει, πόση οικονομική ή άλλη επιρροή εκτιμά ότι διαθέτει η Κίνα, την οποία επικαλείται, μεταξύ των ισλαμιστών ανταρτών του Μαλί και πόσο «δημοκράτες» είναι τελικά αυτοί οι αντάρτες;

Ας μας πει, γιατί μπερδευόμαστε… 

ΠΗΓΗ  euro2day.gr

Άτιμοι καπιταλιστές, φτάνει το τέλος σας!...

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

 

Επιτέλους, όλα τα πράγματα αρχίζουν και μπαίνουν σε μία σειρά. Για όλα φταίνε οι Έλληνες καπιταλιστές. Επειδή θέλησαν να κυριαρχήσουν στα Βαλκάνια, δημιούργησαν το πρόβλημα με την ονομασία των Σκοπίων. Τάδε έφη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, οι Έλληνες επιχειρηματίες χρεοκόπησαν την Ελλάδα. Τάδε έφη ανεξάρτητος Βρετανικός εκδοτικός οργανισμός. Οι κομμουνιστές και οι Βρετανοί δεν υπήρξαν στο παρελθόν φίλοι του ελληνικού κεφαλαίου...

Ο σκοπός των δύο δυνάμεων είναι τελείως διαφορετικός, αλλά η αφετηρία της σκέψης τους κοινή! Το ελληνικό καπιταλιστικό κεφάλαιο (μη μου πείτε ότι λέγοντάς το δεν γεμίζει το στόμα σας) έχει κατακτήσει τα τελευταία χρόνια περίοπτη θέση στο χώρο της Νοτιανατολικής Ευρώπης.

Οι κομμουνιστές θέλουν να ισοπεδώσουν γενικώς οποιονδήποτε καπιταλιστή, ανεξαρτήτως εθνικότητας! Με τους Ρώσους και τους Κινέζους υπάρχει μία ευαισθησία, αλλά αυτό για ιστορικούς και μόνο λόγους. Οι Βρετανοί από την πλευρά τους δεν έχουν πρόβλημα με τους καπιταλιστές, αρκεί αυτοί να έχουν τις καταθέσεις τους στο Λονδίνο. Με τους Έλληνες είχαν πάντοτε θέματα, γι΄ αυτό και φρόντιζαν να μας αφήνουν τα διαπιστευτήριά τους στις εθνικές μας τραγωδίες...

Η κυρία Ι. Γαϊτάνη, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που τα έβαλε με τους Έλληνες επιχειρηματίες, θα μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Κι αυτό διότι οι θέσεις αυτές είναι γνωστές εδώ και χρόνια. Η ελληνική αριστερά θεωρεί το κέρδος αδίκημα και τον επιχειρηματία εγκληματία.

Αλλά και οι δημοσιογράφοι του πρακτορείου Reuters θα μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Δεν έκαναν κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνει συνεχώς και αδιαλείπτως ο Βρετανικός Τύπος τα τελευταία τρία χρόνια: Δημιουργεί συνεχώς θέματα για την Ελλάδα πρωτοστατώντας στη μάχη για την έξοδο – εκδίωξη της χώρας από τη ζώνη του ευρώ.

Δεν προσπαθούμε να εξισώσουμε δύο πράξεις που έχουν τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους. Προσπαθούμε για άλλη μία φορά να αναδείξουμε τις δυσκολίες για έναν Έλληνα επιχειρηματία. Δεν φτάνει που πρέπει να αντιμετωπίσει την φαυλοκρατία και την εχθρότητα του κράτους, θα πρέπει να ξεπεράσει και τις συνέπειες της αριστερόστροφης λογικής ενός κομματιού της κοινωνίας που τους βλέπει ως εγκληματίες. Κι έπειτα, θα πρέπει να επιβιώσει και των θανατηφόρων κτυπημάτων των Βρετανών δημοσιογράφων.

Το πρώτο, το μένος των κομμουνιστών με τους Έλληνες καπιταλιστές, μπορούμε να το κατανοήσουμε στον έναν ή στον άλλο βαθμό. Το άλλο, το μένος του Βρετανικού Τύπου με τους Έλληνες επιχειρηματίες, αδυνατούμε να το καταλάβουμε σε όλη του την διάσταση. Ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι υπάρχει σε ατή τη χώρα διαπλοκή. Πόσο μάλλον όταν έχει μάθει να ζει στην απέναντι όχθη, εκεί που δεν φυτρώνουν ως εκ του θαύματος οι κρατικές προμήθειες και χορηγίες. Αυτό, όμως, απέχει πολύ από το να βάλουμε όλους τους Έλληνες επιχειρηματίες σε ένα τσουβάλι και να τους πετάξουμε στην θάλασσα.

Ωστόσο, έχουμε να σημειώσουμε ένα πράγμα: Τίποτα δεν μένει κρυφό κάτω από τον ελληνικό ήλιο. Ακόμη κι αν έχει κάποιος εξασφαλίσει ότι θα σωθεί αλά Χριστοφοράκο, ότι θα τεθεί υπό την προστασία της γερμανικής ή της βρετανικής κυβέρνησης. Αυτό μπορεί να συμβεί, αλλά στο μεταξύ θα έχουμε μάθει την αλήθεια.

Και για να δικαιολογήσουμε τον τίτλο του κομματιού! Ναι, οι Έλληνες καπιταλιστές κινδυνεύουν. Ή από την Γαϊτάνη θα πάνε ή από το Reuters...

 

ΠΗΓΗ  capital.gr

Όταν η θολοκουλτούρα γίνεται αθεράπευτη και επικίνδυνη...

Είναι κρίμα να φορτώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ μια ακόμα αψυχολόγητη όσο και καταφανώς βλακώδη και εν τέλει επικίνδυνη αφού παραβιάζει στοιχειώδεις αρχές των διεθνών σχέσεων – ασχέτως της ιστορικής ουσίας της υπόθεσης – δήλωση βουλευτή του κόμματος του κόμματος προερχόμενης από τη Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ), μια από τις περίφημες… συνιστώσες του κόμματος.

 

Η δήλωση στην εφημερίδα «Nova Makedonija» των Σκοπίων είναι κυριολεκτικά ανάξια λόγου και δεν θα έχριζε καταγραφής εάν το κόμμα που εκπροσωπεί η κυρία δεν προβάλλει εαυτόν – και είναι με βάση τις δημοσκοπήσεις – κυβέρνηση εν αναμονή στη χώρα.

 

Σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο, η Ιωάννα Γαϊτάνη ισχυρίστηκε ότι η διαφορά με την ονομασία οφείλεται… στους Έλληνες καπιταλιστές (ντροπή σας που δεν το ξέρατε!!!): «Επιτρέψτε μου να πω ότι άτομα από τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχαν σε διαδηλώσεις στη χώρα σας το 2010 και υπήρξε προσκεκλημένος από το κόμμα στην κρατική τηλεόραση ο οποίος χρησιμοποίησε το όνομα που χρησιμοποιείτε εσείς: Μακεδονία. Εγώ νομίζω ότι το πρόβλημα δεν έγκειται μόνο στο όνομα. Εάν τα πράγματα είχαν έτσι και εάν όλα ήταν τόσο απλά, τότε δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Πίσω από το ζήτημα της ονομασίας υπάρχει η επέκταση της οικονομίας της Ελλάδας» (παρακαλείστε να αφήσετε τα χάχανα κατά μέρος, το θέμα είναι σοβαρό!

 

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ όμως συνέχισε το παραλήρημα: «Η Ελλάδα επιχειρεί να καταστεί υπερδύναμη στα Βαλκάνια και επιχειρεί να επεκταθεί σε όλη την περιοχή της βαλκανικής χερσονήσου. Αιτία γι’ αυτό που συμβαίνει με το όνομα είναι τα συμφέροντα των Ελλήνων καπιταλιστών στη Μακεδονία. Το όνομα συνιστά απλώς άλλοθι και χρησιμοποιείται ως προκάλυμμα, προκειμένου να καλυφθούν τα άλλα πράγματα που συμβαίνουν».

 

Οι δηλώσεις έγιναν στις 20 Νοεμβρίου 2012, λίγο πριν από το Συμβούλιο Κορυφής της Ε.Ε., όπου απορρίφθηκε το αίτημα των Σκοπίων να αρχίσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις χωρίς προηγούμενη λύση στο θέμα της ονομασίας.

 

Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει μια απάντηση, να ξεκαθαρίσει τουλάχιστον εάν οι ανωτέρω ηλιθιότητες – επαναλαμβάνουμε δεν υπεισερχόμαστε στην ιστορική ουσία του ζητήματος της ονομασίας – εκφράζουν τις θέσεις του κόμματος, διότι προφανώς οι ψηφοφόροι και οι εκατοντάδες χιλιάδες αναποφάσιστοι προφανώς θα ήθελαν να γνωρίζουν εάν επιθυμούν να κυβερνήσουν τη χώρα με τέτοιες ψυχοπαθητικού τύπου ανοησίες περί… επέκτασης της Ελλάδας στα Βαλκάνια. Πέραν της στερεοτυπικής δήλωσης, ότι τις θέσεις του κόμματος τις εκφράζει η ηγεσία, προφανώς χρειάζεται μια ανακοίνωση με την οποία να μας πουν τη γνώμη τους…

 

Κοινώς, η ευφυής αυτή… αγωνίστρια του εργατικού κινήματος (ευτυχώς που ξυπνάει ταχύτατα) εάν πάντα η αποτύπωση της δήλωσης είναι ορθή, ψέγει τους κακούς καπιταλιστές της Βόρειας Ελλάδας που επενδύουν τα χρήματά τους στην ΠΓΔΜ. Το ότι με πολλούς από αυτούς, ακόμα και με κρατικές εταιρίες έχουν δημιουργηθεί παρατράγουδα λόγω της αναφοράς στις επικοινωνιακές καμπάνιες και τα επίσημα έγγραφα της χώρας ως «Μακεδονία» (άρα το πρόβλημα προφανώς είναι πως θα βγάλουν κέρδος αδιαφορώντας για τις εθνικές ευαισθησίες) δεν της λέει τίποτα!

 

Και προφανώς, για να δούμε την υπόθεση και αντίστροφα, θα έπρεπε να πει στους πολίτες της χώρας πως όταν ο πρωθυπουργός τους δίνει κίνητρα στο ξένο κεφάλαιο να επενδύσει στη χώρα;, το κάνει για να τους υποδουλώσει! Δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου… Οι νεολαίοι πάντως κάτι τέτοια τα περιγράφουν ως κου-κου-ρου-κου, κάτι που καλό θα ήταν να το αποφύγουμε ως χώρα αφού τα γέλια από όλες τις πρωτεύουσες της Ευρώπης θα αντηχούν μέχρι… το ελληνικό Κοινοβούλιο.

 

ΠΗΓΗ  defence-point.gr

Ελληνικές απαντήσεις...

Μουσουλμάνοι Τσάμηδες εθελοντές
 στα στρατεύματα κατοχής,
παρουσιάζουν όπλα σε Ιταλό αξιωματικό

Στην Αλβανία, η πλατεία των Τιράνων που ονομαζόταν Αλί Ντέμι μετονομάστηκε -με τις ευλογίες της κεντροδεξιάς κυβέρνησης Μπερίσα- σε πλατεία «Τσαμουριάς». Η χρήση της ιστορικά φορτισμένης λέξης «Τσαμουριά» σηματοδοτεί με τον πλέον επίσημο τρόπο την έναρξη ενός νέου γύρου εδαφικών διεκδικήσεων επί της Ελλάδας. Ως γνωστόν, οι Τσάμηδες ήταν αλβανόφωνοι συνεργάτες των ναζί, που διέπραξαν σειρά φόνων, λεηλασιών, κλοπών, ληστειών, βιασμών και λοιπών φρικαλεοτήτων εις βάρος των Ελλήνων της Ηπείρου.

 

Αυτοί οι εγκληματίες πολέμου εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα από τον ΕΔΕΣ, την αντιστασιακή ομάδα του ήρωα Ναπολέοντα Ζέρβα. Παρά το γεγονός της καταδίκης τους από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων Ιωαννίνων (το 1945) για εγκλήματα πολέμου, το αλβανικό κράτος «υιοθέτησε» τόσο τους ίδιους όσο και τις αξιώσεις τους από την πατρίδα μας.

 

Οι επίγονοι των Τσάμηδων φιλοδοξούν να κοσοβοποιήσουν τη χώρα μας και να αφαιρέσουν εδάφη από την επικράτειά μας. Ενώ η αλβανική Κεντροδεξιά προωθεί την υπόθεση των Τσάμηδων, η Κεντροαριστερά της χώρας, μέσα σε ελληνικό έδαφος, υπόσχεται μια «Μεγάλη Αλβανία».

 

Προχθές, στην επέτειο συμπλήρωσης 100 χρόνων από την ανεξαρτησία της πατρίδας τους, οι Αλβανοί σκέπασαν το γήπεδο του Σπόρτιγκ με μια τεράστια αλβανική σημαία. Από τα ηχεία ακούστηκαν τραγούδια για μια «Μεγάλη Αλβανία» έως την Πρέβεζα! Κεντρικός ομιλητής στην εθνικιστική φιέστα ήταν ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αλβανίας Εντι Ράμα.

 

Τα μηνύματα που μας στέλνει ο πολιτικός κόσμος της γειτονικής χώρας είναι ξεκάθαρα και ηχηρά. Ως απάντηση, καλό θα ήταν να στείλουμε κι εμείς την υπόθεση των Τσάμηδων στα διεθνή δικαστήρια, αξιώνοντας αποζημιώσεις -π.χ. για τη σφαγή που διέπραξαν στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας- και πάσης φύσεως επανορθώσεις.

 

Μπορούμε να εξετάσουμε εξονυχιστικά τα ανθρώπινα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών στην Αλβανία και να ενισχύσουμε κάθε προσπάθειά τους, η οποία θα εξασφαλίζει τη διατήρηση της ελληνικότητάς τους σε αυτό το σχεδόν εχθρικό περιβάλλον.

 

Πολλές απαντήσεις στα αλβανικά μηνύματα μπορεί να στείλει η χώρα μας. Αρκεί να το θελήσει ή απλά να την υποχρεώσουν...

 

ΠΗΓΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 

 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Είναι λογικό ότι, από την στιγμή που χρόνια τώρα αφήνουμε όποιον θέλει να απαιτεί ότι θέλει από την χώρα και την ιστορία της, οι γείτονές μας δεν θα έμεναν με τα χέρια σταυρωμένα.

Να πάρουν κάτι κι αυτοί!

Από την άλλη όμως θεωρώ λάθος να βάζουμε στο ίδιο καλάθι τους Τσάμηδες με τους Βορειοηπειρώτες.

Τους Βορειοηπειρώτες πρέπει πάση θυσία να τους ενισχύουμε και να τους προσέχουμε γιατί αυτοί μένουν σπίτι τους και είναι οι γηγενείς της περιοχής.

Οι Τσάμηδες ήταν εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, τουρκογενείς αλβανόφωνοι μουσουλμάνοι, κατάλοιπο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στην περιοχή.

Καμία σχέση και καμία σύγκριση...

Ωδή προς Φαρισαίους...

Προς επαναστάτες του καναπέ, μαρξιστές της δραχμής, γιουσουφάκια του Σόρος και κωμικούς της πλάκας.

 

Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι, αλλά σήμερα έρχεται ο Νταβούτογλου.

 

Αυτός που σας λέει στα μούτρα ότι το κράτος του έχει επεκτατικές βλέψεις.

 

Αυτός του οποίου το κράτος έχει επανειλημμένα αιματοκυλίσει Ελληνική γη.

 

Εξαιτίας του οποίου κράτους εδώ και δεκαετίες ο ιδρώτας του Ελληνικού λαού μετατρέπεται σε οπλικά συστήματα (αγορασμένα, φυσικά, γιατί η παραγωγή δεν έχει μίζα, όπως είχε διαπιστώσει/προβλέψει ο Αβέρωφ για το σύστημα ΠΑΣΟΚ). Κράτους λαθρέμπορα ψυχών και μεσίτη μακελάρηδων από την Αφρική και την Ασία.

 

Αυτόν τον θέλουμε δηλαδή?

 

Γιατί σε σχέση με τη Μέρκελ, δε βλέπω καμιά ιδιαίτερη προετοιμασία.

 

Κάνα συλλαλητήριο, καμιά πορεία, καμιά θυροκόλληση...

 

Αλλά θα μου πεις, αυτός αναφέρεται στο πατριωτικό θυμικό και όχι στην κοιλιά μας, άρα μην το πολυζαλίζουμε το θέμα.

 

Το πολύ πολύ κανένας τραγικός να το ρίξει πάλι στο Σαμαρά, ότι είναι "προδότης" που τον δέχεται.

Λες και η διεθνής πολιτική είναι πάρτι γενεθλίων 12χρονου, να προσκαλείς μόνο όποιον σου γουστάρει.

 

Οι ίδιοι τραγικοί που χθες διερυγνύαν τα ιμάτιά τους για μια αρχηγό κράτους-συμμάχου, από την οποία εν μέρει εξαρτάται αν θα έχουμε να δώσουμε συντάξεις τον Δεκέμβριο (κατόρθωμα του ΓΑΠ κι αυτό, να μην ξεχνιόμαστε).

 

Που είστε σήμερα?

 

Που είναι οι κινητοποιήσεις?

 

Αλλά θα μου πεις, τη Μέρκελ την έχουμε συνδέσει με μείωση μισθού, ο Νταβούτογλου άντε να θέλει να μας πάρει μερικά νησιά.

Τρώγονται τα νησιά? Δεν τρώγονται.

 

Οπότε τι μας νοιάζει τώρα μωρέ.

 

Αιδώς.

 

Δαίδαλος

 

ΠΗΓΗ  ΟΡΘΟΓΡΑΦΟΣ

 

 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Δοκίμασα να γράψω ένα κείμενο λίγο πιο "κόσμιο" με το ίδιο θέμα αλλά δεν τα κατάφερα.

Αναδημοσιεύω λοιπόν το κείμενο από τον Ορθογράφο το οποίο και προσυπογράφω...

Τελικά... σήμερα δεν ενοχλείται κανείς;;;

Διδάγματα από τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου το 1955...

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας

 

Το διήμερο 6-7 Σεπτεμβρίου 1955, ο Ελληνισμός της Κωνσταντινουπόλεως βίωσε ένα άγριο πογκρόμ με δύο θανατώσεις κληρικών, βιασμούς, προπηλακισμούς και αμέτρητες καταστροφές κοιμητηρίων, ναών, οικιών και καταστημάτων.

 

Ο αφηνιασμένος τουρκικός όχλος χρησιμοποιήθηκε από τις ειδικές υπηρεσίες ανορθόδοξου πολέμου του τουρκικού στρατού για να τρομοκρατήσει την πολυπληθή τότε ελληνορθόδοξη κοινότητα και για να την οδηγήσει, όπως και έγινε, στον σταδιακό ξεριζωμό.

 

Τα Σεπτεμβριανά, όπως έχουν πλέον καταγραφεί, ήταν το αποτέλεσμα μακροχρονίου σχεδιασμού, τον οποίο τηρεί με ακρίβεια το τουρκικό κράτος στα εθνικά θέματα, παρά την εναλλαγή κυβερνήσεων.

 

Από το 1914, όταν άρχισε η γενοκτονία των Μικρασιατών -πέντε χρόνια προτού αποβιβαστεί ο Ελληνικός Στρατός-, με αποκορύφωμα τη γενοκτονία των Ποντίων Ελλήνων (1919-1922), μέχρι και σήμερα η πολιτική του τουρκικού κράτους κινείται σε δύο σταθερούς άξονες:

α) Τη δημιουργία ομοιογενούς εθνικού κράτους με την εξόντωση ή εκδίωξη των χριστιανικών μειονοτήτων.

β) Την επέκταση της στρατιωτικής, οικονομικής και πολιτικής επιρροής της Τουρκίας προς όλες τις κατευθύνσεις και κυρίως προς τον εδαφικό χώρο του Ελληνισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο το 1974.

 

Στην επίτευξη των τουρκικών στόχων έχει βοηθήσει δυστυχώς η αφέλεια και η ιστορική αμνησία που επιδεικνύει μερικές φορές η ελληνική πλευρά.

 

Κάθε υποχώρησή μας δεν εκλαμβάνεται από την Αγκυρα ως φιλική σχέση μεταξύ γειτόνων, αλλά ως ένδειξη αδυναμίας.

 

Θυμίζω τα ιστορικά γεγονότα:

κατά την περίοδο 1928-1932, ο Ελ. Βενιζέλος καλλιέργησε την ελληνοτουρκική φιλία με τον Κεμάλ Ατατούρκ. Η ανταμοιβή μας ήταν το «βαρλίκ βεργκισί». Δηλαδή, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι πολυάριθμοι Ελληνες (Ρωμηοί) της Πόλης φορολογήθηκαν υπέρογκα και άδικα. Οποιος δεν μπορούσε να πληρώσει αποστελλόταν σε κάτεργα για καταναγκαστικά έργα και πολλοί πέθαναν από τις κακουχίες.

Το 1952 η Ελλάδα, σε ένδειξη φιλίας προς τους γείτονες, επέτρεψε τη λειτουργία τουρκόφωνου γυμνασίου στη Θράκη με το όνομα του Τούρκου προέδρου της Δημοκρατίας Τζελάλ Μπαγιάρ και ανάγκασε -κακώς- όλους τους μουσουλμάνους της Θράκης να μαθαίνουν τουρκικά. Η ανταμοιβή μας ήταν τα Σεπτεμβριανά του 1955.

 

Κάτι που πρέπει να προσέχουμε πάντα είναι η συνήθης τουρκική τακτική της «προβοκάτσιας», δηλαδή των σκηνοθετημένων επεισοδίων.

 

Τον Σεπτέμβριο του 1955 όλα άρχισαν όταν εξερράγη μία βόμβα στον αυλόγυρο του Τουρκικού Προξενείου στη Θεσσαλονίκη, που χαρακτηρίζεται σαν το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ. Το κλίμα στις σχέσεις των δύο χωρών ήταν φορτισμένο λόγω του ενωτικού-απελευθερωτικού αγώνα των Ελληνοκυπρίων κατά των Βρετανών από την 1/4/1955.

 

Σε ελάχιστες ώρες οι εφημερίδες στην Κωνσταντινούπολη κυκλοφόρησαν με πηχυαίους τίτλους, άρα κάποιο κέντρο τούς είχε ειδοποιήσει πριν από την έκρηξη. Ο όχλος εφοδιάστηκε με ομοιόμορφους λοστούς, άρα υπήρχε συντονισμός πίσω από τη μαζική καταστροφή ελληνικών περιουσιών.

 

Οπως απεδείχθη, τη βόμβα την είχε βάλει σκοπίμως ένας υπάλληλος του Τουρκικού Προξενείου, ο οποίος έπειτα από λίγα χρόνια ανταμείφθηκε με θέση νομάρχη και με άλλα αξιώματα στην Τουρκία. Θυμίζω ότι η μέθοδος της σκηνοθεσίας επαναλήφθηκε και τον Ιανουάριο του 1996, όταν η δήθεν τυχαία προσάραξη ενός τουρκικού φορτηγού πλοίου οδήγησε στην κρίση των Ιμίων.

 

Αξίζει να διδασκόμαστε από τις συνήθεις μεθόδους της τουρκικής πολιτικής για να μην ξαναβρεθούμε προ απροόπτου.

 

Το 1955 η κυβέρνηση του Αντνάν Μεντερές, με δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Ζορλού και άλλων υπευθύνων, έκανε δημοσίως γνωστή τη σύνδεση του Κυπριακού με τα θέματα του Αιγαίου και της Θράκης.

 

Σήμερα ο Τούρκος ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου κάνει γνωστή μέσω των βιβλίων του την επιθυμία της Αγκυρας να μεταφέρει το «πείραμα» Κύπρου στη δυτική Θράκη.

 

Δεν κινδυνολογώ, αλλά, όπως έλεγε ο αείμνηστος τουρκολόγος Νεοκλής Σαρρής, η Τουρκία πάντα προαναγγέλλει τα σχέδιά της.

ΠΗΓΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η ΠΓΔΜ... "ζητάει"... "διάλογο"...

Το υπουργείο Εξωτερικών της ΠΓΔΜ «επαναβεβαιώνει», όπως ανέφερε ο εκπρόσωπος του σε γραπτή δήλωση, το ενδιαφέρον της χώρας για «απευθείας, ουσιαστικό και εποικοδομητικό διάλογο με την Ελλάδα, με στόχο την υπέρβαση όλων των αντικειμενικών και επιβληθέντων εμποδίων που βαραίνουν τις διμερείς σχέσεις».

Στο πλαίσιο αυτό, πρόσθεσε ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ Μπόρτσε Στάμοφ, «η Δημοκρατία της Μακεδονίας εκφράζει πλήρη ετοιμότητα και καλή διάθεση για ειλικρινή και περιεκτική προσέλευση σε διάλογο, σε οποιοδήποτε μέρος, επίπεδο και πλαίσιο».
Σύμφωνα με τον ίδιο, η εκτίμηση του ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ είναι ότι «η εμπλοκή σε ένα παιχνίδι αντεγκλήσεων και αλληλοκατηγοριών δεν θα ήταν αποτελεσματική και πως δεν πρέπει να αναμένεται ότι η χώρα θα εισερχόταν σε τέτοιου είδους παιχνίδια και σενάρια».

«Είναι γεγονός ότι υπάρχει συγκεκριμένο πρόβλημα και συγκεκριμένη παρεμπόδιση τα οποία μόνο μέσω ορθολογικής προσέγγισης και διαλόγου θα μπορούσαν να ξεπεραστούν και έτσι να επιδειχθεί ωριμότητα και υπευθυνότητα, όπως αρμόζει σε δύο γείτονες χώρες που μοιράζονται την κοινή ευρωπαϊκή ιδέα και αξίες. Η Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι ανοιχτή και έτοιμη, αντί για τοίχους, να οικοδομήσει γέφυρες με την Ελληνική Δημοκρατία, οι οποίες θα συνδέσουν και θα φέρουν εγγύτερα τους πολίτες των δύο χωρών καθώς και τις επιχειρήσεις και τις ιδέες τους», αναφέρεται ακόμη στη γραπτή δήλωση του εκπροσώπου του ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ.

«Οδηγούμενη από απολύτως ειλικρινείς προθέσεις, όπως εξάλλου αρμόζει σε γείτονες, η Δημοκρατία της Μακεδονίας για μια ακόμη φορά απευθύνει έκκληση για διάλογο και όχι για μονολόγους διότι δύο μονόλογοι δεν κάνουν διάλογο. Οι πολίτες των δύο χωρών βρίσκουν συγκεκριμένους τρόπους και για διάλογο και για επικοινωνία και για επιχειρήσεις και συνεργασία. Απομένει οι πολιτικοί να ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα», καταλήγει η δήλωση του εκπροσώπου του ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ.

ΠΗΓΗ  real.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Δηλαδή εάν δεν είχαν "ειλικρινείς προθέσεις" και δεν εξέφραζαν  "πλήρη ετοιμότητα και καλή διάθεση για ειλικρινή και περιεκτική προσέλευση σε διάλογο, σε οποιοδήποτε μέρος, επίπεδο και πλαίσιο"  πόσες φορές θα επαναλάμβαναν αυτό το σκανδαλωδώς ανιστόρητο... "δημοκρατία της μακεδονίας";
Οι απαράδεκτες οι δηλώσεις του εκπροσώπου του υπουργείου εξωτερικών της γείτονος μάλλον επιβεβαιώνουν την απόλυτη άρνησή τους για εξεύρεση λύσης στο ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ πρόβλημα!

Μας ξεφτίλισε ο Ερντογάν και εμείς κάναμε ότι… ψιχαλίζει...

Τα καταφέραμε μια χαρά… Να μας κάνει πλάκα και ο κουμπάρος μας, ο Ερντογάν, που τον υποδέχθηκε εδώ ο Παπανδρέου μετά φανών και λαμπάδων. Μόνο τεμενάδες δεν του κάναμε. Τρέχανε τα… σάλια δουλικών ΜΜΕ στο… ασκέρι τούρκων επιχειρηματιών που είχε μαζί του και είχαν πει ότι θα κάνουν εδώ επενδύσεις, μέχρι και… μπακλαβάδικα και σουβλατζίδικα με κεμπάπ ότι θα ανοίξουν στην Ομόνοια.

Μέχρι που στο Ερζερούμ πήγε ο Γιώργος μας, στη φιέστα των τούρκων πρέσβεων, να μιλήσει. Και έκαψε λιβάνι στην περιβόητη, αλλά ανύπαρκτη από τη δική τους πλευρά, «ελληνοτουρκική φιλία». Που την εννοούν όπως ο Καραγκιόζης. Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου… Και δεν αφήνει ευκαιρία που να μην το δείχνει ο… φίλος μας. Βγήκε λοιπόν να μας πει ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να γίνει παράδειγμα για την Τουρκία, που για να ορθοποδήσει ζητάει ελεημοσύνη 100 δισ. δολάρια. Δεν θα γίνουμε σαν την Ελλάδα… Τόσο μεγάλη αγάπη μάς έχει… Ποιος μιλάει όμως; Ο πρωθυπουργός μιας χώρας που έχει υπόδουλο έναν λαό, τους Κούρδους, που βαρύνεται με τη γενοκτονία των Αρμενίων. Που 38 χρόνια ο «Αττίλας» κρατάει σκλαβωμένη τη βόρεια Κύπρο μας. Ποιος μιλάει… Πίσω από τη βιτρίνα της Κωνσταντινούπολης, υπάρχει η Ανατολία… Που ο κόσμος εκεί μένει σε χαμόσπιτα. Και το επίπεδο ζωής τού Έλληνα ούτε στον ύπνο τους δεν το έχουν ονειρευτεί. Βγήκε να μας πει ο κ. Ερντογάν ότι είναι φουσκωμένη η τσέπη της Κεντρικής του Τράπεζας από δισεκατομμύρια δολάρια και δείχνοντας ότι… νοιάζονται για μας, διερωτήθηκε «τι έχει άραγε η Ελλάδα στην Κεντρική της Τράπεζα»! Τους έπιασε ο πόνος ξαφνικά… Καλά μας κάνει… Δεν φταίει ο… κουμπάρος μας… Εμείς φταίμε… Γιατί όλα τα τελευταία χρόνια συμπεριφερόμαστε σαν φοβισμένο ανθρωπάκι. Ποτέ δεν τολμήσαμε να βάλουμε κόκκινη γραμμή, την ώρα που μας απειλούν με casus belli… Στη Θράκη τούς έχουμε αφήσει και αλωνίζουν και πλέον η Κομοτηνή κυβερνιέται από το τουρκικό προξενείο. Αυτό κάνει κουμάντο εκεί και τα κόμματα έχουν πλήρως υποταχθεί! Στο Αιγαίο λειτουργούν ως αφεντικά. Μιλάμε για ανακήρυξη ΑΟΖ, αλλά μένουμε στα λόγια. Όταν η Κύπρος και ο Τάσσος Παπαδόπουλος μας έχουν βάλει τα γυαλιά… Στα Ύμια δεν τολμάμε να πάμε, στη θέση Μπάμπουρα, κάτω από τον Πρίνο όπου υπάρχει μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου, από τον Μάρτιο του '87 δεν τολμάμε να κάνουμε γεώτρηση. Δέσμιο εξακολουθούν να κρατάνε το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας… Έχουν βάλει δόλωμα στη φάκα το άνοιγμα της Σχολής της Χάλκης. Λες και αυτό είναι το μέγα πρόβλημά μας. Ούτε όμως αυτό δεν λύνουν. Παρά τις (συνηθισμένες πλέον) διπλωματικές «εκκλήσεις» του εκάστοτε αμερικανού Προέδρου. Έχουν καταλάβει ότι είμαστε του χεριού τους… Και μας χτυπάνε όπως αυτοί θέλουν τον ζουρνά… Και εμείς χορεύουμε, σαν τις μαϊμούδες. Η αντίδρασή μας στην εξευτελιστική δήλωση του τούρκου πρωθυπουργού ήταν η συνηθισμένη. Στην ουσία κατάπιαμε πάλι τη γλώσσα μας… Μακριά από μας οι πολεμικές κραυγές. Όμως δεν μπορεί να σε φτύνουν κατάμουτρα και συ να λες ότι ψιχαλίζει… ΠΗΓΗ  ΤΟ ΠΑΡΟΝ

L ' etat c΄est toi... Αλέξη;...

Γράφει ο Σωτήρης Ξενάκης

Ο Αλέξης Τσίπρας πήρε στις εκλογές της 6ης Μαΐου 16,7%. Οι δημοσκοπήσεις που «τρέχουν» δείχνουν πώς το ποσοστό αυτό έχει αυξηθεί και μάλιστα σε μια από αυτές (public issue) ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να φτάνει το 28% στην εκτίμηση πρόθεσης ψήφου.

Τα ποσοστά ανεβαίνουν στα ύψη και τα ύψη, σε πολλούς ανθρώπους, προκαλούν ίλιγγο. Οι περισσότεροι , όταν τους συμβεί, προσπαθούν να συνέλθουν. Κάποιοι άλλοι το απολαμβάνουν και δεν μπορούν να το κρύψουν. Ο Αλέξης Τσίπρας με την συμπεριφορά του χθες στο Παρίσι έδειξε ότι είναι ένας από αυτούς τους τελευταίους.

Λίγες ώρες πριν ο νεοεκλεγείς από το 52% του Γαλλικού λαού σοσιαλιστής πρόεδρος Ολαντ πάει στην Σύνοδο Κορυφής να κάνει εισήγηση για αλλαγές στο δημοσιονομικό σύμφωνο και για ευρωομόλογο, αποφάσισε να τον προσβάλει και μάλιστα μέσα στο σπίτι του.

Τον «προειδοποίησε» να μην γίνει «Ολαντρεου», επειδή ο Γάλος πρόεδρος δεν τον δέχθηκε επικαλούμενος την-απολύτως λογική- εξήγηση ότι ένας αρχηγός κράτους δεν συναντάται με αρχηγούς κομμάτων αλλά με ομολόγους του. Η πιο ήπια κριτική που μπορεί να κάνει κάποιος στον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είναι πώς η συμπεριφορά του δείχνει αλαζονεία και μάλλον δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Ελλάδας στην παρούσα φάση.

Γιατί όταν επιτίθεται με αυτόν τον τρόπο σε ένα νεοκλεγμένο πρόεδρο ο οποίος αποτελεί την τελευταία ελπίδα για να βελτιωθεί η συμπεριφορά της Ευρώπης απέναντι στην χώρα μας , τότε μόνο καλό δεν μπορεί να κάνει. Αν πάλι θεωρεί ότι με τον τρόπο αυτό ανεβάζει τις μετοχές του στην εσωτερική πολιτική σκηνή- κάτι που ενδεχομένως να συμβαίνει- τότε μπορεί να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο.

Κι αν ο λαός τον δικαιώσει στις κάλπες-κάτι που επίσης είναι πιθανό- ας είναι ο κ. Τσίπρας έτοιμος να αντιμετωπίσει την επιλογή του να συγκρουστεί όχι μόνο με τους εχθρούς αλλά και με τους ελάχιστους εναπομείναντες φίλους μας...

Κι εμείς μαζί του φυσικά..

ΠΗΓΗ   iefimerida.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Συνεχίζω να αμφιβάλω για την τελική επικράτηση του (Τ)ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές δυστυχώς όμως το παραπάνω άρθρο έχει δίκιο όσον αφορά στην αλαζονεία του Τσίπρα η οποία είναι πολύ πιθανό να μας οδηγήσει στην απομόνωση και να δυσκολέψει το "αύριο" για οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν προκύψει...

Ξέρετε από ΑΟΖ;...

Την προηγούμενη Παρασκευή δημοσιεύτηκε στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως της Τουρκίας η απόφαση του υπουργικού συμβουλίου να παραχωρήσει στην κρατική εταιρία πετρελαίου την άδεια ερεύνης για κοιτάσματα υδρογονανθράκων σε πέντε περιοχές.

Αυτό έχει ξαναγίνει στο παρελθόν, αλλά τώρα υπάρχουν δύο ιδιαιτερότητες.

Η πρώτη ιδιαιτερότητα (και κίνδυνος πρόκλησης θερμού επεισοδίου) έχει να κάνει με τις ίδιες τις περιοχές. Εκτείνονται από τη θαλάσσια ζώνη στα νότια της Ρόδου και φτάνουν ως τα νοτιοδυτικά της Κύπρου. Επιπλέον, ακόμα πιο τεταμένο γίνεται το κλίμα από τη στιγμή που στις εν λόγω ζώνες ερευνών περιλαμβάνονται και περιοχές εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας (μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου).

Η δεύτερη ιδιαιτερότητα είναι ο δόλιος «συγχρονισμός» που επέλεξε η τουρκική κυβέρνηση για να προβεί σε αυτή την ενέργεια. Σήμερα λήγει η προθεσμία που έχει οριστεί από την κυβέρνηση της Κύπρου για την εκδήλωση ενδιαφέροντος από ξένες εταιρίες, που θέλουν να λάβουν μέρος στη συνέχιση των ερευνών για κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Με λίγα λόγια, οι Τούρκοι στέλνουν μήνυμα στους ξένους ότι τα ελληνικά και τα ελληνοκυπριακά θαλάσσια «οικόπεδα» είναι αμφισβητούμενης... ιδιοκτησίας. Η επιδίωξη της γειτονικής χώρας είναι να παγώσουν τα πάντα, όλες οι διαδικασίες ερευνών (ακόμα και εξόρυξης) μέχρι να μπουν κι εκείνοι στο... τραπέζι της μοιρασιάς.

Η εγκληματική αμέλεια των παρελθουσών ελληνικών κυβερνήσεων να ανακηρύξουν ΑΟΖ, σε συνδυασμό με τις πάγιες επιδιώξεις της Τουρκίας και την τωρινή ακυβερνησία στη χώρα μας αποτελούν ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο εκρηκτικό μείγμα.

Ολοι απεύχονται την έκρηξη, αλλά ουδείς μπορεί να την αποκλείσει. Συνεπώς, όσοι έχουν απομείνει λογικοί σε αυτόν τον τόπο και νοιάζονται αρκετά για την πατρίδα πρέπει να μεριμνήσουν άμεσα για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

ΠΗΓΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Άλλο ένα πολύ σοβαρό θέμα για το οποίο ο "σοφός" λαός θέλει να αφήσει μία "οικουμενική" κυβέρνηση ή μία κυβέρνηση  Τσίπρα να βρουν την λύση...

Αν δεν σοβαρευτούμε γρήγορα τα πράγματα θα γίνουν λίαν καταστροφικά και η οικονομία θα πάψει να είναι το κυριότερο μας πρόβλημα...

"ΕΛΛΗΝΕΣ"(;) ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ...

Εκφράζουν οι Έλληνες διπλωμάτες στην Αλβανία τις αλβανικές θέσεις;

Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης

Ο Έλληνας πρέσβης στα Τίρανα κ. Νίκος Πάζιος παρεχώρησε συνέντευξη στον Αλβανό δημοσιογράφο Αρτούρ Κοπάνι η οποία μεταδόθηκε από την κρατική αλβανική τηλεόραση (TVSH). Στην συνέντευξη αυτή ο κύριος πρέσβης ρωτήθηκε τι σημαίνει γι’ αυτόν «Βόρειος Ήπειρος» και τι «Πρωτόκολλο Αυτονομίας».

Ο κ. Πάζιος με τις απαντήσεις του πάγωσε τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, μεταξύ πολλών άλλων, άσχετων με το θέμα δήλωσε «Η αναφορά σε θέματα του παρελθόντος και η ερμηνεία τους ανάλογα με το συμφέρον και κυρίως η χρησιμοποίησή τους από εθνικιστικούς κύκλους για τους δικούς τους σκοπούς, όχι μόνο δεν είναι ωφέλιμη αλλά είναι επικίνδυνη». Εξ άλλου σε άλλη ερώτηση για την καταδίκη του Ναούμ Ντίσιου, ο κ. Πάζιος απάντησε πως δεν σχολιάζει αποφάσεις της δικαιοσύνης»!

Στο Αργυρόκαστρο εξάλλου ανέλαβε τα καθήκοντά του ο νέος Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος κ. Νικόλαος Κοτροκόης, ο οποίος παρεχώρησε συνέντευξη στον εκδότη της βορειοηπειρωτικής εφημερίδας «Το ‘Όραμα» κ. Θόδωρο Βεζιάνη.

Στην συνέντευξή του ο κ. πρόξενος ανάμεσα σε πολλά άλλα ενδιαφέροντα και θετικά αναφέρει «Τα ελληνοαλβανικά σύνορα είναι δεδομένα και απόλυτα σεβαστά και υπό την έννοια αυτή επιβάλλεται η περιθωριοποίηση όλων εκείνων των ακραίων εθνικιστικών κύκλων που αμφισβητούν το σημερινό status quo και με τις αναχρονιστικές αλυτρωτικές αντιλήψεις τους δηλητηριάζουν τις ελληνοαλβανικές σχέσεις και υπονομεύουν την ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας, την οποία η Ελλάδα υποστηρίζει σθεναρά»!

Ο γράφων έχει και ίδια αντίληψη, πριν λίγες εβδομάδες συναντήθηκε στους Αγίους Σαράντα με τον νέο πρόξενο και άκουσε και ο ίδιος τις παραινέσεις του πως δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ο όρος Βόρειος Ήπειρος επειδή δεν αρέσει στους… Αλβανούς να τον ακούνε και ότι βέβαια η Ελλάδα προασπίζεται τα δικαιώματα της μειονότητας αλλά βέβαια ενδιαφέρεται για την καλυτέρευση των σχέσεών της με την Αλβανία. Απάντησα τότε στον κ. πρόξενο πως παντού στην Ευρώπη η κάθε μειονότητα επιλέγει την ονομασία της περιοχής της όπως αυτή την εκφράζει και όχι όπως επιθυμεί η κεντρική εξουσία του κράτους όπου αυτή διαβιεί.

Φαίνεται πως τον τελευταίο καιρό οι Έλληνες διπλωμάτες έχουν πλήρως ενστερνισθεί την αλβανική άποψη πως δεν υπάρχει Βόρειος Ήπειρος αλλά Νότια Αλβανία, πως δεν υπάρχουν Βορειοηπειρώτες αλλά ελληνόφωνοι μειονοτικοί (για τους Αλβανούς μειονοτικοί είναι μόνο οι κατοικούντες στις καλούμενες μειονοτικές περιοχές και όχι όσοι επιθυμούν να δηλώσουν ελεύθερα την εθνική τους καταγωγή, ούτε και οι βλαχόφωνοι).

Αυτό μου φέρνει στο μυαλό τους ναζιστές και τον Αδόλφο Χίτλερ που είχαν αντικαταστήσει τον όρο Πολωνία με τον όρο Generalgoouvernement, δηλαδή Περιοχή Γενικής Διοίκησης. Μου θυμίζει ακόμα τους κρυπτοέλληνες και κρυπτοχριστιανούς της Μικράς Ασίας που θεωρείται αδιανόητη η δήλωση της πραγματικής καταγωγής τους. Μία τέτοια Αλβανία θέλουν να βάλουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και για ποιόν λόγο.

Η τακτική της υποχωρητικότητας και του «δεν διεκδικούμε τίποτα» έχει ήδη εφαρμοστεί στις σχέσεις μας με την Τουρκία με απόλυτη αποτυχία. Επιτέλους κύριοι, εθνική αξιοπρέπεια.

ΠΗΓΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ