Η μεγάλη απόφραξη...

Tης Λουκίας Χουλιάρα

Η είδηση της απόσυρσης Θόδωρα έπεσε σαν το χτικιό πάνω στη χώρα. Πλάκωσε σαν ταφόπλακα τους υπηκόους και έφερε κλαυθμούς, οδυρμούς και μοιρολόγια.

Ο Θόδωρας ανέκαθεν υπήρξε σύμβολο πολιτικής ευπρέπειας και ήθους και είχε καθιερωθεί, στη συνείδηση κάθε ελληνικής οικογένειας, ως Μέγας Ηγέτης.

Οι περγαμηνές του πολλές. Τί να λέμε τώρα;

Ποιός μπορεί να διαγράψει απ’ την μνήμη του, τις Θοδωροατάκες που άφησαν εποχή; Ουδείς.

Και να σπασε όμως ο διάολος το ποδάρι του, και να πέσατε σε πλεκτάνη, και να βρεθήκατε σε αδυναμία, θα σας τις υπενθυμίσω.

Ένας λαός για να έχει μέλλον οφείλει να γνωρίζει την ιστορία του άλλωστε!

Ρωτά ο δημοσιογράφος: «Σας προβληματίζει η επιστολή Σημίτη;». Ο Ζαμπουνοτραφής Θόδωρας απαντά με λεπτότητα και ευγένεια: «Δε γαμ@@@σαι πρωί, πρωί;».

Όταν ο «λόρδος» εξεστόμισε αυτή τη φράση όλο το δημοσιογραφικό κατεστημένο έπεσε να τονε φάει. Και πώς μιλάει έτσι και τί επίπεδο είναι αυτό και σούρτα, φέρτα. Στη συνέχεια όμως όλοι έδειξαν κατανόηση.

Αφενός το αγόρι ήταν αγουροξυπνημένο και ως εκ τούτου είχε το ακαταλόγιστο, αφετέρου δεν είπε δα και τίποτις τρομερό. Ευχή του έδωσε του μπαγλαμά!

«Όταν στο δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή. Ξέρει ότι ποτέ δεν πρόκειται να απολυθεί».

Μεγάλη κουβέντα ειπωμένη από το στόμα μεγάλου ανδρός.

Ο σκύλος ως γνωστόν είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Ο πιο πιστός.

Κάποιοι κακοηθέστατοι που θέλησαν να πλήξουν το κύρος του κοσμαγάπητου πολιτικού υπέπεσαν σε βαρύ σφάλμα με την προσπάθειά τους να δαιμονοποιήσουν την εν λόγω ατάκα. Πιάστηκαν στην ίδια τους τη φάκα!

Ο κοπρίτης είναι σκύλος και μάλιστα όχι άριος, όχι καλομαθημένος και γαλαζοαίματος. Είναι ημίαιμος, λαϊκός, συνδικαλιστής! Ο ατακαδόρος λοιπόν Υπηρέτης του δημοσίου συμφέροντος κέρδισε πόντους με αυτή του την αλά Βασιλάκης Καϊλας- τοποθέτηση.

Ο πιο αντιπαραγωγικός κλάδος του ελληνικού λαού είναι οι στρατιωτικοί και τα Σώματα Ασφαλείας».

Και σε αυτή την περίπτωση ο Θόδωρας πυροβολήθηκε ανηλεώς και στη συνέχεια δικαιώθηκε.

Διότι αυτό που εννοούσε ο καλός αυτός άνθρωπας ήταν ότι δεν τους έχει δοθεί η ευκαιρία- δεδομένου ότι βρισκόμεθα εν καιρώ ειρήνης- να παλέψουν ωσάν Παπούλιες!

Αυτονόητο δεν ήταν λοιπόν να τους πει αντιπαραγωγικούς; Τί ήθελαν δηλαδή; Να πιάσουμε τα δόρατα για ν’ αρχίσουν να παράγουν;

«Τα φάγαμε όλοι μαζί». Ατάκα ισάξιας σημασίας με το «Όχι άλλο κάρβουνο...».

Ο κιμπάρης, ο large, ο ανοιχτοχέρης σε αισθήματα και καλοσύνες πολιτικός θέλησε με αυτή του τη φράση να συμπεριλάβει το λαό στη διαχείριση της εξουσίας.
Να διευκολύνει την εφαρμογή της συμμετοχικής δημοκρατίας.

Τί έπρεπε να πει κατά τη γνώμη σας; Μόνος μου τα σαβούριασα; Κάτι τέτοιο δε θα ήτο τουλάχιστον αγενές; Λογικό δεν ήταν να συμπεριλάβει τον πολίτη στο γεύμα; Όλοι για έναν και ένας για όλους!

Από τα ως άνω αναφερόμενα, συνάγεται το συμπέρασμα ότι η απόσυρση Θόδωρα αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στην πολιτική ζωή του τόπου. Θα κερδίσουν βέβαια οι σουβλακερί, τα γυράδικα και τα ταβερνεία. Όπως και να χει όμως θα μας λείψει.. Ας είναι ελαφρύ το χώμα..

ΠΗΓΗ  ΟΙ ΑΔΙΑΒΡΟΧΟΙ