ΕΓΩ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΣΕ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ...

Τότε που ήταν μεγάλη τιμή να σε βάλουν στην παρέλαση...

Τότε που αν δεν είχες σωστό βήμα και χέρι ψηλά δεν υπήρχε περίπτωση να παρελάσεις και οι άλλοι συμμαθητές σου σε κορόιδευαν για την ανικανότητά σου...

Τότε που όλα τα σχολεία έκαναν γενικές πρόβες στο γήπεδο της πόλης για να είναι άψογοι  οι σχηματισμοί αλλά και οι αποστάσεις μεταξύ των τμημάτων...
(οι παλαιότεροι ίσως να  θυμούνται τα “μαρτύρια” υπό το άγρυπνο βλέμμα του υπέροχου γυμναστή και ανθρώπου κ. Στέλιου Κατσιβελάκη!)

Τότε που, ακόμα και στις πρόβες, αν είχες ξεχαστεί και είχες πάει μασώντας τσίχλα προτιμούσες να την καταπιείς παρά να σε πάρουν χαμπάρι...

Τότε που δεν μασούσαν τσίχλα οι επίσημοι (όπως έκανε σήμερα ο δήμαρχος Χανίων και διάφοροι άλλοι γύρω του!), ούτε χαχάνιζαν, ούτε μιλούσαν στο κινητό αλλά παρακολουθούσαν ευλαβικά...

Τότε που τα εμβατήρια έφερναν δέος και εθνική υπερηφάνεια και δεν ακούγονταν σε στυλ τζαζ-μπλουζ-ρέγκε ή ότι άλλο ήταν αυτό που έπαιζε σήμερα η μπάντα στα Χανιά...

Τότε που η φωνή του εκφωνητή περιέγραφε τον πατριωτισμό και τα κατορθώματα των προγόνων μας ενώ σήμερα η παρέλαση στα Χανιά ήταν “μουγκή” χωρίς την εκφώνηση της γυναίκας που τα τελευταία χρόνια έχει συνδέσει την φωνή της με τις παρελάσεις και την ιστορική μνήμη γιατί... ενοχλήθηκαν κάποιοι “δημοσιογράφοι”...

Τότε που τα παιδιά δεν καλούνταν να βγάλουν τα απωθημένα των γονέων τους όπως σήμερα που ακόμα και παιδιά του δημοτικού έστρεφαν αλλού το κεφάλι σε ένδειξη διαμαρτυρίας λες και ήξεραν γιατί και είχαν άποψη...

Αλλά αυτές ήταν άλλες εποχές...

Τότε βέβαια δεν είχαμε δύο τηλεοράσεις (ούτε μία για την ακρίβεια!), δύο αυτοκίνητα, δύο σπίτια, ούτε ιδιαίτερες ανέσεις ώστε να κάνουμε ότι θέλουμε.

Τότε δεν είχαμε ένα κάρο παιχνίδια ο καθένας, μία ντουλάπα ρούχα και βέβαια δεν υπήρχαν υπολογιστές, κινητά ή παιχνιδομηχανές.

Τώρα έχουμε προοδεύσει!

Τώρα έχουμε δικαιώματα!

Τώρα μπορούμε να ακυρώνουμε παρελάσεις γιατί δεν μας αρέσουν οι επίσημοι!

Τώρα μπορούμε να βάζουμε τα παιδιά μας μπροστά για να δείξουμε ότι είμαστε “αγωνιστές”!

Τώρα μπορούμε να βριζόμαστε, να δερνόμαστε και να πετάμε γιαούρτια!

Τώρα είμαστε “προοδευτικοί δημοκράτες” και ο καθένας έχει το “δικαίωμα”... να επιβάλλει την άποψή του στους υπόλοιπους, ακόμα και οι λίγοι στους πολλούς!

Συγνώμη αλλά από αυτήν την πρόοδο και αυτήν την δημοκρατία... δεν θα πάρω!

Ξαφνικά αποφασίσαμε ότι έχουμε μόνο δικαιώματα γιατί βρίσκουμε τις υποχρεώσεις μας καταπιεστικές και ξεχάσαμε τι σημαίνει “ευθύνη”.

Κοινωνία δικαιωμάτων χωρίς υποχρεώσεις και κοινωνία ανεύθυνων δεν είναι οργανωμένη κοινωνία αλλά ζούγκλα και εγώ δεν είμαι ο Ταρζάν αλλά Ελληνίδα.

Η σημερινή ημέρα μου άφησε μία πολύ πικρή γεύση και είναι βέβαιο ότι κανένας από τους προγόνους μας δεν θα ήταν υπερήφανος με όλους εμάς σήμερα.

Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα θυμηθούμε ποιοι είμαστε, τι ιστορία έχουμε και τι αξίζουμε διαφορετικά δεν πρόκειται ποτέ να βγούμε από το ηθικό, κοινωνικό  και πατριωτικό τούνελ στο οποίο έχουμε μπει.

Απλή κοινή λογική...

ΥΓ : Όσο για την -σε “fast forward”- παρέλαση της Αθήνας... το χειρότερο μήνυμα το έστειλαν οι ανάπηροι πολέμου...  “σέβομαι, τιμώ, υπηρετώ την χώρα μου,  πολεμώ γι' αυτήν αλλά μόνο όταν μου εξασφαλίζει καλή σύνταξη”... κρίμα... η “καλή σύνταξη” κάποτε ήταν δείγμα αναγνώρισης των υπηρεσιών κάποιου προς την πατρίδα και όχι αυτοσκοπός!