Τους παλιούς καιρούς της σιδηρόφρακτης Αλβανίας του Χότζα, σποραδικά κάποιοι Βορειοηπειρώτες το έσκαγαν κάτω από τις κάνες των μυδραλιοβόλων, των φρουρών της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας», έρχονταν στην μητέρα-πατρίδα και διεκτραγωδούσαν το ζόφο στον οποίο ζούσε η ελληνική μειονότητα.
Φευ, τόσο από την μονολιθική όσο και από την «προοδευτική» Αριστερά δεν γίνονταν πιστευτοί, αφού τα μαρξιστικά κιτάπια διακήρυτταν ότι ο λαός σε μια Σοσιαλιστική Δημοκρατία, είναι ενιαίος, ότι δεν είναι δυνατόν να γίνονται τέτοιες διακρίσεις, και ότι τα όποια προβλήματα είναι κοινά, αφορούν σύνολη την εκεί κοινωνία, και με την καλή θέληση της ηγεσίας, επιλύονται!
Σύντομα οι Βορειοηπειρώτες κατέληγαν στη Δεξιά και την ακροδεξιά, αφού εκεί έβρισκαν κατανόηση και περίθαλψη. Στη συνέχεια, ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία, η Αριστερά θεωρούσε το γεγονός ως απόδειξη ότι οι εν λόγω ομογενείς ήταν ακροδεξιοί και γιαυτό σπίλωναν τα επιτεύγματα μιας Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, εξ’ ου και ψεύδονταν όσον αφορά διακρίσεις κατά της μειονότητας!
Με την ίδια ιδεολογική και ιστορική αμβλυωπία αντιμετώπιζε η Αριστερά και τις μαρτυρίες για τρομακτικούς εξανδραποδισμούς, μαζικές μετακινήσεις στα βάθη της Σιβηρίας, φυλακίσεις και εκτελέσεις, που υπέστησαν οι Πόντιοι ομογενείς, στον καιρό της σταλινικής παντοκρατορίας.
Η στάση αυτή είναι βίωμα και κοσμοθεωρία και επιζεί ως τις μέρες μας, σχεδόν αναλλοίωτη. Εξ’ ου και η πρόσφατη αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν είναι διαχειριστική αδυναμία και απειρία, αλλά η δικαίωση της ανωτέρω αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Η «Αυγή» δεν διανοήθηκε να προσάψει στη Σαμπιχά Σουλεϊμάν (που θα έπρεπε να είναι η χαρά του ΣΥΡΙΖΑ) ακροδεξιά τοποθέτηση. Της προσήψε το γεγονός ότι «έχει υιοθετηθεί εδώ και χρόνια από την ελληνική Ακροδεξιά»!
Λες και φταίει η ίδια για το γεγονός ότι τα ευήκοα ώτα – στην κραυγή της για αυτοπροσδιορισμό και στις καταγγελίες της κατά του τουρκικού προξενείου – βρέθηκαν μόνο στην ακροδεξιά – αφού η Αριστερά θεωρούσε τις καταγγελίες εθνικιστικές και φορούσε ωτοασπίδες!
Έτσι εμφιλοχώρησαν και διατυπώθηκαν απόψεις που, εν τη αφελεία τους, εξυπηρετούν απολύτως το τουρκικό προξενείο – όπως η άποψη που γρονθοκοπεί την κοινωνική ανθρωπολογία, και ανάγει μηχανιστικά την ύπαρξη Πομάκων και Ρομά στη Θράκη, σε… διάφορους μηχανισμούς ελαφρού και βαθέως κράτους (sic), που «βάλθηκαν να μας πουν ότι η μειονότητα δεν είναι ένα συμπαγές τουρκικό πράμα, αλλά δυο και τρεις εθνοτικές ομάδες Πομάκων, Τσιγγάνων και τουρκογενών».
Υπέροχα. Η μειονότητα, λοιπόν, είναι «συμπαγές τουρκικό πράγμα»!
Το γεγονός ότι οι μειονότητες στις περιοχές των συνόρων – και δη των Βαλκανικών – είναι «στρατηγικές μειονότητες», μπορούν δηλαδή εν δυνάμει να χρησιμοποιηθούν από τα όμορα κράτη ως υπομόχλια στη δημιουργία προβλημάτων και αποσταθεροποιητικών καταστάσεων, το γεγονός ότι το τουρκικό προξενείο προσπαθεί αδιακόπως να εμφυσήσει τουρκική εθνική συνείδηση σε κάθε τουρκόφωνο μουσουλμάνο της Θράκης (έστω κι αν αυτός είναι Πομάκος ή Ρομά), το γεγονός ότι σε κάποιες λίγες δεκαετίες αν όλοι προσμετρηθούν ως «συμπαγές τουρκικό πράγμα», μπορεί να προκύψει αίτημα αυτονομίας και μύρια όσα προβλήματα αυτό θα επιφέρει, διαλανθάνει της προσοχής κάποιων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Ουδείς νουνεχής ζητεί από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υιοθετήσει πατριωτικές κορώνες, όπως και ουδείς νουνεχής επιδοκιμάζει τη λαϊκιστική θεατρικότητα της επιστράτευσης του σεβαστού Μανόλη Γλέζου ως υποψήφιου ευρωβουλευτή, για τη διασκέδαση των καταστρεπτικών εντυπώσεων που δημιουργήθηκαν.
Επειδή, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάσιμες ελπίδες να είναι η αυριανή κυβέρνηση της χώρας, επιβάλλεται να εντρυφήσει πάραυτα και σοβαρά στο πλέγμα των εθνικών προβλημάτων, μέρος των οποίων μπορεί να γίνει και η Θράκη (παρόλο που θα έπρεπε να είναι μόνο εσωτερικό θέμα καθώς, χάρη στη μεγαλοφυΐα του Ελευθέριου Βενιζέλου, η μειονότητα χαρακτηρίστηκε ως θρησκευτική και όχι ως εθνική, και πολύ περισσότερο δεν αναγνωρίστηκε ως «συμπαγές τουρκικό πράγμα» ).
Η αξιωματική αντιπολίτευση οφείλει να αποτυπώσει και να διατυπώσει μια πραγματιστική θεώρηση για την αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων, για να μη βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων και αυτή και η χώρα… (και, πρωτίστως, οφείλει να αποβάλλει την αιώνια ανόητη προκατάληψη ότι όποιος δείχνει ευαισθησία για τα εθνικά θέματα είναι εθνικιστής, και ότι αν η ίδια ασχοληθεί με τα εθνικά κινδυνεύει να διολισθήσει στον εθνικισμό).
Ας κλείσουμε με μια υποσημείωση: Οι στίχοι του μεγάλου Ναζίμ Χικμέτ «οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας, φιλιωμένοι ο ένας με τον άλλον, θα τσακίσουνε στο τέλος τους εχθρούς τους», μας συγκινούν όλους, είναι υπέροχοι για να εμπλουτίζουν επιφυλλίδες και χρονογραφήματα αριστερών, διεθνιστών γραφιάδων, αλλά δεν μπορούν δυστυχώς να αποτελούν σημείο πλεύσης για μια κυβέρνηση που θα κληθεί να διαφεντεύσει τις τύχες της χώρας…
ΠΗΓΗ aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου