Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι οι δραματικές εκκλήσεις προς την τρόικα είναι ένα ακόμη επικοινωνιακό παιγνίδι, σαν κι αυτά που κατά καιρούς εμπνέεται ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για κάτι περισσότερο: Τα νούμερα δεν βγαίνουν και εφόσον το ιππικό δεν εμφανισθεί προς βοήθεια, τότε οι εκλογές είναι μονόδρομος.
Το κακό είναι ότι οι διαρροές που γίνονται προς τον Τύπο δεν μπορούν να απαντηθούν. Τις τελευταίες ημέρες, λοιπόν, γίνεται μία συστηματική προσπάθεια να φορτωθούν όλες οι ευθύνες στην τρόικα. Κάτι που σαφώς περιέχει στοιχεία αληθείας, αλλά και ο τρόπος που γίνεται δείχνει ταυτόχρονα έναν τυχοδιωκτικό χαρακτήρα που είναι αδύνατον να φέρει στο τέλος θετικά αποτελέσματα.
Για παράδειγμα, η τρόικα έχει μεγάλη ευθύνη για το άνοιγμα στα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς η ίδια πίεσε για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Κι είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Κομισιόν δεν έχει απαντήσει ακόμη στις σχετικές και επίμονες ερωτήσεις ευρωβουλευτών! Από την άλλη, είναι εντελώς παράλογο να κατηγορεί κανείς την τρόικα για το γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν (ακόμη χειρότερα) να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις.
Διαβάζουμε στα "πολεμικά ανακοινωθέντα" των ημερών ότι η Ελλάδα δεν θα πάρει νέο δάνειο, αν αυτό συνοδεύεται με την απαίτηση νέων μέτρων. Κοιτάξτε να δείτε πόσα πράγματα μαθαίνει κανείς μέσα από μία έντεχνη κυβερνητική διαρροή: Ότι η χώρα θα χρειαστεί νέα κεφάλαια και ότι αυτό σημαίνει ένα ακόμη μνημόνιο...
Η αλήθεια είναι ότι φέτος η κατάσταση στην ελληνική Οικονομία δεν μοιάζει με την περσινή. Το κλίμα έχει αλλάξει σημαντικά στις διεθνείς αγορές και κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να δούμε μία άλλη εξέλιξη από εκείνη της συνεχούς ύφεσης που έχουμε συνηθίσει. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι κάποιοι βιάζονται και μάλιστα υπερβολικά, με κίνδυνο να τινάξουν τα πάντα στον αέρα.
Είναι οι ίδιοι που βιαζόντουσαν πριν λίγο καιρό να παρουσιάσουν ένα πλεόνασμα που δεν υπήρχε. Έχουν χαράξει μία στρατηγική και έχουν παρασύρει τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση σε ένα παιγνίδι που θα κριθεί στην κυριολεξία σε μία ζαριά. Είναι κρίμα, διότι έχει γίνει μία μεγάλη και σοβαρή προσπάθεια μέχρι σήμερα για να σπαταληθεί στον τζόγο.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν πρέπει να μας ξενίζει. Υπάρχει ολόκληρη σχολή στην Ευρώπη που έχει και μαθητές της στην Ελλάδα. Σχολή που έχει ποντάρει στο παρελθόν στην δημιουργική λογιστική και πιο πρόσφατα στην δράση των κερδοσκοπικών funds. Αλίμονο, αν στην περίπτωση της Ελλάδας τα ζάρια δεν φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αλίμονο για μας. Διότι τα ντόπια μέλη του club μπορούν να συνεχίσουν την καριέρα τους στο εξωτερικό δίνοντας διαλέξεις και λέγοντας εξυπνάδες σε συνέδρια.
Το κακό είναι ότι τα τελευταία χρόνια κι ενώ η μάχη θα έπρεπε να δοθεί για να στείλουμε στην ανακύκλωση τα παλιά και φθαρμένα υλικά, σπαταλήσαμε τον χρόνο μας στην ψεύτικη αντιπαράθεση "μνημόνιο - αντιμνημόνιο".
Λαϊκιστές πολιτικοί κατόρθωσαν να πείσουν μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού ότι όλα γίνονται καλώς και ότι για τα δεινά μας φταίνε οι ξένοι. Έφτασαν στο σημείο να πούνε ότι για την κρίση φταίει το μνημόνιο, λες και δεν ήταν η κρίση που έφερε το μνημόνιο. Την ίδια ώρα δεν παρουσίασαν ούτε μία πρόταση, πέρα από το μην πληρώσουμε τους ομολογιούχους. Στην πράξη οι λαϊκιστές έχουν κερδίσει και μάλιστα κατά κράτος. Ίσως επειδή εκείνοι που κλήθηκαν να υπηρετήσουν την πολιτική των μεταρρυθμίσεων δεν την πίστεψαν και την είδαν απλώς ως μία ακόμη σημαία ευκαιρίας. Γι΄ αυτό και επέμεναν μόνο στις θυσίες του ελληνικού λαού. Κι ας ήξεραν από την αρχή ότι οι θυσίες δεν είχαν νόημα δίχως τις μεταρρυθμίσεις...
Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι οι δραματικές εκκλήσεις προς την τρόικα είναι ένα ακόμη επικοινωνιακό παιγνίδι, σαν κι αυτά που κατά καιρούς εμπνέεται ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για κάτι περισσότερο: Τα νούμερα δεν βγαίνουν και εφόσον το ιππικό δεν εμφανισθεί προς βοήθεια, τότε οι εκλογές είναι μονόδρομος.
Το κακό είναι ότι οι διαρροές που γίνονται προς τον Τύπο δεν μπορούν να απαντηθούν. Τις τελευταίες ημέρες, λοιπόν, γίνεται μία συστηματική προσπάθεια να φορτωθούν όλες οι ευθύνες στην τρόικα. Κάτι που σαφώς περιέχει στοιχεία αληθείας, αλλά και ο τρόπος που γίνεται δείχνει ταυτόχρονα έναν τυχοδιωκτικό χαρακτήρα που είναι αδύνατον να φέρει στο τέλος θετικά αποτελέσματα.
Για παράδειγμα, η τρόικα έχει μεγάλη ευθύνη για το άνοιγμα στα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς η ίδια πίεσε για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Κι είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Κομισιόν δεν έχει απαντήσει ακόμη στις σχετικές και επίμονες ερωτήσεις ευρωβουλευτών! Από την άλλη, είναι εντελώς παράλογο να κατηγορεί κανείς την τρόικα για το γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν (ακόμη χειρότερα) να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις.
Διαβάζουμε στα "πολεμικά ανακοινωθέντα" των ημερών ότι η Ελλάδα δεν θα πάρει νέο δάνειο, αν αυτό συνοδεύεται με την απαίτηση νέων μέτρων. Κοιτάξτε να δείτε πόσα πράγματα μαθαίνει κανείς μέσα από μία έντεχνη κυβερνητική διαρροή: Ότι η χώρα θα χρειαστεί νέα κεφάλαια και ότι αυτό σημαίνει ένα ακόμη μνημόνιο...
Η αλήθεια είναι ότι φέτος η κατάσταση στην ελληνική Οικονομία δεν μοιάζει με την περσινή. Το κλίμα έχει αλλάξει σημαντικά στις διεθνείς αγορές και κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να δούμε μία άλλη εξέλιξη από εκείνη της συνεχούς ύφεσης που έχουμε συνηθίσει. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι κάποιοι βιάζονται και μάλιστα υπερβολικά, με κίνδυνο να τινάξουν τα πάντα στον αέρα.
Είναι οι ίδιοι που βιαζόντουσαν πριν λίγο καιρό να παρουσιάσουν ένα πλεόνασμα που δεν υπήρχε. Έχουν χαράξει μία στρατηγική και έχουν παρασύρει τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση σε ένα παιγνίδι που θα κριθεί στην κυριολεξία σε μία ζαριά. Είναι κρίμα, διότι έχει γίνει μία μεγάλη και σοβαρή προσπάθεια μέχρι σήμερα για να σπαταληθεί στον τζόγο.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν πρέπει να μας ξενίζει. Υπάρχει ολόκληρη σχολή στην Ευρώπη που έχει και μαθητές της στην Ελλάδα. Σχολή που έχει ποντάρει στο παρελθόν στην δημιουργική λογιστική και πιο πρόσφατα στην δράση των κερδοσκοπικών funds. Αλίμονο, αν στην περίπτωση της Ελλάδας τα ζάρια δεν φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αλίμονο για μας. Διότι τα ντόπια μέλη του club μπορούν να συνεχίσουν την καριέρα τους στο εξωτερικό δίνοντας διαλέξεις και λέγοντας εξυπνάδες σε συνέδρια.
Το κακό είναι ότι τα τελευταία χρόνια κι ενώ η μάχη θα έπρεπε να δοθεί για να στείλουμε στην ανακύκλωση τα παλιά και φθαρμένα υλικά, σπαταλήσαμε τον χρόνο μας στην ψεύτικη αντιπαράθεση "μνημόνιο - αντιμνημόνιο".
Λαϊκιστές πολιτικοί κατόρθωσαν να πείσουν μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού ότι όλα γίνονται καλώς και ότι για τα δεινά μας φταίνε οι ξένοι. Έφτασαν στο σημείο να πούνε ότι για την κρίση φταίει το μνημόνιο, λες και δεν ήταν η κρίση που έφερε το μνημόνιο. Την ίδια ώρα δεν παρουσίασαν ούτε μία πρόταση, πέρα από το μην πληρώσουμε τους ομολογιούχους. Στην πράξη οι λαϊκιστές έχουν κερδίσει και μάλιστα κατά κράτος. Ίσως επειδή εκείνοι που κλήθηκαν να υπηρετήσουν την πολιτική των μεταρρυθμίσεων δεν την πίστεψαν και την είδαν απλώς ως μία ακόμη σημαία ευκαιρίας. Γι΄ αυτό και επέμεναν μόνο στις θυσίες του ελληνικού λαού. Κι ας ήξεραν από την αρχή ότι οι θυσίες δεν είχαν νόημα δίχως τις μεταρρυθμίσεις...
ΠΗΓΗ capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου