Η "σκυταλοδρομία" συντεχνιών και πρυτάνεων...

Του Γιώργου Κράλογλου

Αν και δεν χρειάζεται ούτε σπρώξιμο για να πέσει η κυβέρνηση, οι «δυνάμεις κατοχής» του σβέρκου του ελληνικού λαού επιμένουν στις μεθόδους της κομματικοκρατίας του 1980. Συνεχίζουν την γνωστή παλαιομοδίτικη τακτική να κοντράρουν, έναντι ωφελημάτων βεβαίως, τις κυβερνήσεις ακόμη και όταν είναι σοβαρότατα εκτεθειμένοι. Στην σκυταλοδρομία των ημερών μετέχουν κρατικές συντεχνίες, εργατοπατέρες της παιδείας και πρυτάνεις.

Και ενώ κρατικοί εργατοπατέρες ξεμπροστιάζονται ακόμη μια φορά με τον πλέον αισχρό τρόπο του εκβιασμού μέχρι και της κρατικής εργοδοσίας... σε άλλους, κρατικούς πάντα, χώρους, όπως είναι οι μεταφορές, δεν καταλαβαίνουν τίποτε και σκέφτονται την δικιά τους συμμετοχή στον «αγώνα» ενάντια... στην κυβέρνηση.

Έτσι τους έμαθε το 1980 και το τριτοκοσμικό ΠΑΣΟΚ έτσι κάνουν και το 2013 που τρέμει η γη κάτω από τα πόδια μας... Και γιατί να μην το κάνουν;

Εδώ τσακώσαμε (μια φορά στα 100 χρόνια) 2.000 ληστές και απατεώνες κρατικούς υπαλλήλους και τους βαφτίσαμε «επίορκους» μπας και παρεξηγηθούνε... αυτοί που δεν πιάσαμε ακόμη.

Ποια θα είναι η απάντηση τους εάν κάποιος τους αποκαλέσει εκβιαστές ή τους παραπονεθεί γιατί δεν θα μπορούσε να πάει στην δουλειά του χωρίς μετρό και ηλεκτρικό (αν δεν σταματούσε η Δικαιοσύνη την απεργία) επειδή κάπνισε στους εργατοπατέρες των μέσων μεταφοράς να τα ακινητοποιήσουν λες και είναι προίκα τους;

Κατ΄ αρχάς η γνωστή «κονσέρβα» όλων των απατεώνων... «Πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση που δεν μπορεί να αμαυρώσει το σώμα...» όπως και άλλες παρόμοιες μπούρδες που έμαθαν στο κόμμα.

Μετά θα αραδιάσουν τα περί δικαιωμάτων και κεκτημένων κρύβοντας βεβαίως ότι όλα αυτά τα κεκτημένα ισχύουν μόνο σε κρατικούς υπαλλήλους των υπουργείων και των ΔΕΚΟ.

«Ξεχνώντας» επίσης ότι πρόκειται για προκλητικές παροχές που πάλι με εκβιασμό πέτυχαν όταν τους χάριζαν τον συνδικαλιστικό νόμο-προστασία να απεργούν ακόμη και αν στην γενική συνέλευση είναι μια κομματική παρέα που τα συμφώνησε το προηγούμενο βράδυ πίνοντας στην ταβέρνα απέναντι από το κόμμα...

Και αν τους απαντήσουν οι συνάδελφοί τους του ιδιωτικού τομέα ότι ο κόσμος δεν τους αντέχει πια και τους θεωρεί τουλάχιστον περιθωριακούς θα χρησιμοποιήσουν την επόμενη κομματική κονσέρβα περί κοινωνικού αυτοματισμού... λες και καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό.

Δυστυχώς αυτή είναι η εικόνα του αηδιαστικού σημερινού συνδικαλισμού των κρατικών συντεχνιών. Εκβιαστές, καταχραστές, μιζαδόροι από την ίδια την Πολιτεία (για να έχουν οι κυβερνήσεις ήσυχο το κεφάλι τους) και «εμπροσθοφυλακή» της όποιας αντιπολίτευσης για να ρίξουν την κυβέρνηση και να εξαγοράσουν δικαιώματα από την επόμενη.

Είμαι βέβαιος ότι θα βγουν πολλά στην φόρα το επόμενο χρονικό διάστημα και για τον λόγο αυτό δεν θα προσθέσω τίποτε άλλο για τους δυνάστες της ελληνικής κοινωνίας που έχουν το θράσος να φιλοδοξούν και για θέση στην Βουλή και στα υπουργικά συμβούλια.

Επανήλθα όμως σε αυτό το κοινωνικό μελάνωμα παρατηρώντας την εναλλαγή της σκυτάλης με τους εκπαιδευτικούς και ειδικά με τους Πρυτάνεις που κάνουν δήθεν «αντίσταση» υπέρ των διοικητικών υπαλλήλων των Πανεπιστημίων (για τα μάτια του κόσμου και του κόμματος βεβαίως) ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι αποκλείεται να πετύχουν αυτά που λένε στους εργαζόμενους.

Ταυτόχρονα δε κρύβουν και αυτοί ότι έχουν λερωμένη την φωλιά τους... γιατί έβαλαν γερά και το δικό τους κουτάλι στο μέλι των διορισμών και των μονιμοποιήσεων του 2007 που η κυβέρνηση του κ. Κ. Καραμανλή μονιμοποιούσε στο κράτος και ποιον έπινε καφέ στο απέναντι καφενείο αρκεί να ήταν πελάτης ένα δίμηνο...

Τότε λοιπόν πήραν την κουτάλα και οι πρυτάνεις και έβαλαν το συγγενολόι τους και κάθε γνωστό τους πικραμένο βεβαιώνοντας την προϋπηρεσία που ζητούσε ο νόμος για να μονιμοποιηθούν.

Έβαλαν δικούς τους διοικητικούς με χαρτιά ότι υπηρετούσαν δίμηνα και τρίμηνα.

Έβαλαν ερευνητές που άδειαζαν ένα μπουκαλάκι μια φορά τον μήνα...

Έβαλαν όποιον τους ζήτησε το κόμμα και τα μπάλωσαν όλα αυτά με χαρτιά και ας μην ανταποκρίνονται οι προϋπηρεσίες σε κανονικές μισθοδοσίες (όπως σημείωσε η στήλη μεταφέροντας καταγγελίες εργαζομένων σε παρόμοιο σημείωμα τον προηγούμενο μήνα).

Τώρα όμως που οι παλαιοί διοικητικοί βρεθήκαν πίσω από τους «αλεξιπτωτιστές» της κυβέρνησης Καραμανλή του 2007 και χάνουν την θέση τους γιατί παγιοποιήθηκαν οι θέσεις εκείνων της προηγούμενης επταετίας θυμήθηκαν οι πρυτάνεις την αντίσταση.

Αντιδρούν λοιπόν στις απολύσεις όχι γιατί κόπτονται για τους εργαζόμενους αλλά γιατί στο «μαγαζί» τους μπήκαν κάποιοι ξένοι... που λέγονται Τρόικα και επειδή δεν μπορούν να βγάλουν άκρη με το ελληνικό κράτος και τους κρατικούς υπαλλήλους αρχίζουν να κόβουν κεφάλια.

Οι πρυτάνεις θα σώσουν ίσως το δικό τους κεφάλι αλλά έτσι όπως τα έχουν κάνει, να ανταγωνίζονται τους κομματικούς κρατικούς εργατοπατέρες, θα το χάσουν το «μαγαζί» και θα αναγκαστούν, πολύ σύντομα, να ζητάνε δουλειά σε ιδιωτικά «μαγαζιά». Αλλά τότε θα τους βαραίνει η προϋπηρεσία τους στα κομματικά Πανεπιστήμια.

ΠΗΓΗ  capital.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Δεν είμαι υπέρ των "ισοπεδώσεων" και απεχθάνομαι το "όλοι ίδιοι είναι" αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση πραγματικά αναρωτιέμαι εάν πρόκειται για την εξαίρεση ή για τον κανόνα.

Ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα ξεκίνησε στρεβλά και με τα χρόνια... σάπισε!

Λέμε για τους πολιτικούς, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι οι συνδικαλιστές είναι -μακράν- η μεγαλύτερη πληγή της χώρας!

Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα κομματικών στελεχών, ακόμα και βουλευτών, που "εξαργυρώνουν" την "συνδικαλιστική τους δράση" στην πολιτική σκηνή.

Και δυστυχώς, όταν αναφέρονται σε "συνδικαλιστική δράση" την μετρούν με τις ημέρες των απεργιών που προκάλεσαν και με τα "οφέλη" τα οποία απεκόμισαν για τους εργαζόμενους τα οποία -ειδικά για τον δημόσιο τομέα- βγήκαν από τις τσέπες όλων μας!

Κάποτε ο συνδικαλισμός πάλευε για να μειώσει το ημερήσιο ωράριο εργασίας κάτω από 10 ώρες, να εργάζονται όλοι σε υγιεινό περιβάλλον εργασίας με ασφάλεια για την ζωή τους και για παροχές όπως πχ περίθαλψη, εξαήμερη εργασία, άδειες, κλπ.

Σήμερα για τί αγωνίζονται ακριβώς;...

Για μία θέση στην βουλή;...