Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

ΤΟ “ΠΑΡΑΜΥΘΙ” ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ...

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα μακρινή, κάποιοι εργαζόμενοι ξεκίνησαν μία απεργία ή οποία όμως ταλαιπωρούσε πολύ όλους τους κατοίκους του βασιλείου.

Ο βασιλιάς, βλέποντας την δυσφορία του λαού του, έδωσε 48ωρη διορία στους απεργούς να επιστρέψουν στην δουλειά τους διαφορετικά θα τους απέλυε.

Αυτοί θεώρησαν ότι ο βασιλιάς μπλόφαρε, ήταν πολύ “μαλακός” και ούτως ή άλλως δεν μπορούσε να τους διώξει όλους γιατί ήταν πολλοί και λόγω εμπειρίας ήταν αναντικατάστατοι.

Κι όμως...

Σε 48 ώρες έχασαν όλοι την δουλειά τους και νέοι εργαζόμενοι με όρεξη και ζωντάνια πήραν την θέση τους.

Έληξε η ταλαιπωρία του κόσμου και όλα λειτούργησαν κανονικά.

Ο βασιλιάς έγινε ακόμα πιο αγαπητός στους υπηκόους του και όλοι στην χώρα του έζησαν πολύ... μα πολύ... καλύτερα!

Μόνο που η παραπάνω ιστοριούλα δεν είναι παραμύθι...

Συνέβη στις ΗΠΑ, το καλοκαίρι του 1981 και επί προεδρίας Ρίγκαν όταν ξεκίνησε απεργία η PATCO (Professional Air Traffic Controllers Organization), η συνδικαλιστική ένωση των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας στις ΗΠΑ και πάγωσαν οι αερομεταφορές.

Η απεργία κρίθηκε παράνομη και ο πρόεδρος Ρίγκαν δήλωσε ότι εάν δεν επιστρέψουν στην εργασία τους μέσα στις επόμενες 48 ώρες έχει αποφασιστεί ότι θα απολυθούν.

Βεβαίως, με τον "τσαμπουκά" των συνδικαλιστών, δεν εμφανίστηκαν και έτσι στις 5 Αυγούστου απολύθηκαν... 11.345 απεργοί!

Μέχρι την πρόσληψη και εκπαίδευση των νέων ελεγκτών χρησιμοποίησε στρατιωτικό προσωπικό και για τις πολιτικές πτήσεις και όλα λειτούργησαν ομαλώς.

Εκτός από το πολιτικό προφίλ του Ρίγκαν και την δημοτικότητά του η οποία χτύπησε κόκκινο γιατί είχε δείξει πυγμή και αποφασιστικότητα στην επίλυση του προβλήματος, πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι έτσι έδειξε και στον ιδιωτικό τομέα ότι δεν πρέπει να φοβούνται τους συνδικαλιστές και όταν έχουν δίκιο να κάνουν αυτό που πρέπει χωρίς δεύτερη σκέψη.

Δυστυχώς, στην χώρα μας οι νόμοι ψηφίζονται μόνο για το θεαθήναι και ουδέποτε εφαρμόζονται με αποτέλεσμα πάσης φύσεως συνδικαλιστές, κλαδικές, συντεχνίες, κλπ, να έχουν γίνει κράτος εν κράτει.

Οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι στο ΜΕΤΡΟ είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα!

Παρουσιάζουν την εργασία τους στο σύγχρονο Αθηναϊκό ΜΕΤΡΟ ωσάν να πρόκειται για τα ανθρακορυχεία των αρχών του περασμένου αιώνα στο Βέλγιο!

Θεωρούν τους εαυτούς τους καλύτερους από πχ τους γιατρούς ή τους νοσηλευτές του ΕΣΥ, τους δικαστές, τους καθηγητές πανεπιστημίων, τους ένστολους, και γενικά ανώτερους από όλους τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους και απαιτούν να εξαιρεθούν από το ΕΝΙΑΙΟ μισθολόγιο!

Είναι φανερό ότι οι κρατικοδίαιτοι υπάλληλοι των Αθηναϊκών ΜΜΜ αδιαφορούν για τις δικαστικές αποφάσεις, αρνούνται να κάνουν πίσω στις απαιτήσεις τους και ουδόλως τους απασχολεί που θα βρεθούν τα λεφτά για να συνεχίσουν να πληρώνονται όπως αυτοί νομίζουν ικανοποιητικότερα!

Ενώ ο κάθε Έλληνας δεν πληρώνει για τις αστικές συγκοινωνίες της πόλης του ή για το ΚΤΕΛ της περιοχής του, οι υπάλληλοι του ΜΕΤΡΟ απαιτούν να συνεχίσει να πληρώνει, υπέρογκα για την εποχή, ποσά για τις αστικές Αθηναϊκές συγκοινωνίες!

Ποιος νομίζουν ότι ταλαιπωρείται αυτές τις ημέρες;
Οι βιομήχανοι κεφαλαιοκράτες;
Το ΜΕΤΡΟ το χρησιμοποιούν καθημερινά οι βιοπαλαιστές, οι φοιτητές (που σημειωτέον είναι εν μέσω εξεταστικής περιόδου!), οι μαθητές, οι νοικοκυρές, κλπ.
Ποιον τιμωρούν λοιπόν μία εβδομάδα τώρα;

Θα μου πείτε... ιερό το δικαίωμα της απεργίας.
Σαφώς! Αλλά...  παράγινε το κακό!
Και τις περισσότερες φορές -όπως και τώρα- είναι άδικη και αδικαιολόγητη!

Το ΕΝΙΑΙΟ μισθολόγιο πρέπει να είναι ΕΝΙΑΙΟ και να εφαρμοστεί για να σταματήσουν οι συντεχνιακές αδικίες του δημοσίου.

Δεν ξέρω αν η σημερινή αντίδραση της κυβέρνησης βελτιώσει το προφίλ της ή το προφίλ του πρωθυπουργού.
Αν και το θεωρώ βέβαιο, δεν είναι αυτό το ζητούμενο και δεν με απασχολεί.
Ικανοποιεί όμως το δημόσιο αίσθημα!

Ίσως εάν ο (κ) Σταματόπουλος δεν έβγαζε όλες τις κορώνες για “απεργία μέχρι να πέσει η χούντα" και προσγειωνόταν στην ωμή σημερινή πραγματικότητα βλέποντας τι συμβαίνει γύρω του, να μην είχαν φτάσει εδώ τα πράγματα.

Τώρα, άσχετα από την βελτίωση ή όχι του προφίλ της κυβέρνησης, τους δίνεται η μεγάλη ευκαιρία να δείξουν πραγματικά πυγμή και προσήλωση στην νομιμότητα αλλά και (επιτέλους!) να σπάσουν το απόστημα της -πάρα πολύ κακώς εννοούμενης- συνδικαλιστικής δράσης.

Και για να πω την αλήθεια...

Πραγματικά εύχομαι να μην επιστρέψουν οι απεργοί στις θέσεις τους και να απολυθούν ΟΛΟΙ!

Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι με πτυχία και όρεξη για δουλειά μπορούν να πάρουν την θέση τους με διαφανείς διαδικασίες και χωρίς να εκβιάζουν κανέναν!

Και όλοι θα ζήσουν καλύτερα!

Απλή κοινή λογική...


ΥΓ 1 : Άκουσα έναν συνδικαλιστή το μεσημέρι να δηλώνει με στόμφο... “περιφρουρούμε τις εγκαταστάσεις ΜΑΣ”... Θα ήθελα να υπενθυμίσω στον “κύριο” αυτόν ότι οι εγκαταστάσεις δεν είναι δικές τους!
Δεν είναι καν των Αθηναίων!
Είναι ΟΛΩΝ των Ελλήνων γιατί ΟΛΟΙ τις πληρώσαμε και συνεχίζουμε να τις πληρώνουμε καθημερινά... και πλέον είναι από το υστέρημά μας!


ΥΓ 2 : Μέρες τώρα ακούω συζητήσεις για την “βία” του να χάνεις την δουλειά σου ή του να μειώνεται ο μισθός σου.
Δεν άκουσα κανέναν από αυτούς τους ένθερμα διαμαρτυρόμενους να αναφέρεται στην “βία” του να μην μπορείς να πας στην δουλειά σου!
Αυτό δεν είναι “βία”;...  Ή μήπως αυτό είναι μόνο ωμός εκβιασμός;

Δεν υπάρχουν σχόλια: