ΑΛΛΑΞΑΜΕ Ή/ΚΑΙ ΒΟΥΛΙΑΞΑΜΕ..

Κάποτε στην περήφανη Ελλάδα τα παιδιά τραγουδούσαν με καμάρι

“Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά
μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
και ξανά προς τη δόξα τραβά”

Αυτό ήταν κάποτε..

Σήμερα ο Έλληνας έχει αλλάξει.
Δεν υπάρχει πια ο περήφανος Έλληνας, ο αισιόδοξος Έλληνας, ο παραγωγικός Έλληνας... ο Έλληνας που στο κάτω-κάτω δεν φοβάται το αύριο και αισθάνεται πως μπορεί να καταφέρει τα πάντα.
Τον βλέπεις να περπατάει στον δρόμο με βλέμμα απλανές και χαμένο. Χωρίς ζωντάνια. Δεν έχει πια “σπιρτάδα”, εξυπνάδα και ορθώς νοούμενη πονηριά..

 
Πως φτάσαμε ως εδώ;
Κάποια στιγμή, τα τελευταία 30-40 χρόνια, χάθηκε η αξιοκρατία.
Ενώ μέχρι τότε ο κάθε Έλληνας ατομικά ήξερε τις δυνάμεις του, ήξερε ποια είναι η θέση του στην κοινωνία και ανέβαινε σκαλοπάτια με την αξία του, την μόρφωσή του και αξιοκρατικά ξαφνικά επικράτησε άλλη... “λογική”.
Όλοι πίστεψαν ότι τους αξίζει να ζουν όπως ο Ωνάσης, τους αξίζει ο σεβασμός όλων σαν άλλοι Κολοκοτρώνηδες, γενικά τους αξίζει το καλύτερο χωρίς να μπορούν να το υποστηρίξουν αξιοκρατικά.
Ως αποτέλεσμα χάθηκε ο σεβασμός προς όλους και όλα είτε το αξίζουν είτε όχι.
Έφτασε ο Έλληνας να απαξιώνει  θεσμούς και αξίες υποθηκεύοντας και υπονομεύοντας το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του.

 
Πόσο μπορούσε να κρατήσει αυτό;
Ο Έλληνας ζούσε μία “φούσκα” ζωή που κάποτε θα έσκαγε αν και λόγω αποχαύνωσης δεν το καταλάβαινε.
Τώρα λοιπόν η “φούσκα” σκάει.
Δεν έχει γίνει κατανοητό από όλους. Υπάρχουν ακόμα μερικοί φελλοί που επιπλέουν. Υπάρχουν ακόμα μερικοί που πιστεύουν, χωρίς δεύτερη σκέψη, σε προεκλογικές “δεσμεύσεις”. Σιγά-σιγά όμως θα αλλάξει και αυτό.
Τώρα πια, οι συγκυρίες ήρθαν έτσι, δεν πάει άλλο.
Παραφράζοντας λοιπόν το “αλλάζουμε ή βουλιάζουμε”...

Ξυπνάμε ή χανόμαστε!

Ο Έλληνας πρέπει πάραυτα να ξυπνήσει από τον λήθαργό του, την καθημερινή του αποχαύνωση. Η κακώς εννοούμενη πονηριά, πρέπει να καταλάβει, δεν θα τον ξελασπώνει πια.
Αν δεν επικρατήσει η αξιοκρατία, αν οι άριστοι δεν πάρουν τα ηνία, τότε θα πέσουμε στον γκρεμό.
Είτε ο γκρεμός λέγεται ΔΝΤ, είτε λέγεται υψηλό spread, είτε λέγεται απώλεια εθνικής κυριαρχίας ή ακόμα και απώλεια εδαφών, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Ένας ΗΓΕΤΗΣ χρειάζεται για να παίξει τον ρόλο του ξυπνητηριού στην Ελληνική ψυχή και λογική.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει απλούς διαχειριστές.
Γραφειοκράτες λογιστές, χωρίς ηγετικές ικανότητες, οι οποίοι παίρνουν τα ηνία στο όνομα μίας υποτυπώδους δημοκρατίας.
Λες και ο “άριστος” μπορεί να φτάσει να πάρει τα ηνία του κράτους...
Λες και ο “άριστος” μπορεί να ξεπεράσει τα εμπόδια της αναξιοκρατίας, της διαφθοράς, της διαπλοκής...
Ο Έλληνας πρέπει να ξυπνήσει.
Όχι μόνο να σταματήσει να ζει πάνω από τις δυνάμεις του αλλά και να σταματήσει να απολαμβάνει σεβασμό πάνω από την αξία του.
Πρέπει, πιο επιτακτικά από ποτέ στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας, όπως το 1821 έτσι και τώρα, να αποτάξει τον ζυγό.
Τον ζυγό της βλακείας, της αποχαύνωσης, της κουτοπονηριάς, της ηλίθιας μαγκιάς.
Αν δεν ξαναβρεί την χαμένη του αξιοκρατία και την χαμένη του κοινή λογική...

θα χαθεί!!!

ΥΓ. Προς στιγμή σκέφτηκα να βάλω για τίτλο "Ελευθερία ή Θάνατος" λόγω 25ης Μαρτίου αλλά φοβήθηκα τον νεοέλληνα που θα  ήθελε να... σκεφτεί για να απαντήσει και που πιθανόν στο τέλος να κατέληγε στο ότι θέλει την ζωή του με κάθε κόστος.... οπότε είπα να μην εκνευριστώ!