 |
| Γράφει ο Γιάννης Καλαμίτσης |
ΑΚΟΥΩ, από το ραδιόφωνο, το δίδυμο που κάνει μια εκπομπή και αναφέρεται σε πολιτικούς, οι οποίοι έτυχαν επιθέσεων, να αναρωτιέται «ποια είναι, ρε παιδιά, η Περλεπέ και ποιος είναι ο Βαρβαρίγος; Τους ήξερε κανείς πριν γίνουν τα “επεισόδια” και πριν βγουν να κάνουν δηλώσεις;».
Εδώ χρειάζεται ανάλυση με παραδείγματα!
Ολοι οι φίλαθλοι, ασχέτως οπαδικών τάσεων, γνωρίζουν και θυμούνται τον Αντώνη Νικοπολίδη, ως τερματοφύλακα του Ολυμπιακού, κάποιοι φανατικοί θυμούνται και τον αναπληρωματικό του, αλλά, πάω στοίχημα, πως ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν ποιος ήταν ο τρίτος τερματοφύλακας του Ολυμπιακού. Τον γνώριζε σίγουρα ο προπονητής του, επειδή ναι μεν δεν είχε παίξει ποτέ, ούτε καν σε φιλικό αγώνα εναντίον της Αρσεναλ Πατησίων, αλλά ήταν συνεπής στις προπονήσεις, όπου και εκτελούσε πιστά τις εντολές του προπονητή του, ελπίζοντας πως ίσως κάποια μέρα παίξει κι αυτός στην πρώτη ομάδα.
Ολοι οι ψηφοφόροι, ασχέτως κομματικής τοποθέτησης, αναγνωρίζουν καμιά τριανταριά από τους εκατόν πενήντα πέντε βουλευτές που ψήφισαν το Μεσοπρόθεσμο και τον Εφαρμοστικό, αλλά τον οποιονδήποτε από τους υπόλοιπους εκατόν είκοσι πέντε τον γνωρίζουν μόνον οι ψηφοφόροι πελάτες τους. Εδώ χρειάζεται μια περαιτέρω διευκρίνιση: Τον τρίτο τερματοφύλακα του Ολυμπιακού τον γνωρίζει ο προπονητής του, αλλά, πάω στοίχημα, την Περλεπέ και τον Βαρβαρίγο ο πρωθυπουργός δεν τους ξέρει ούτε εξ όψεως! Κι όταν άκουσε πως «προπηλακίστηκαν», πιθανότατα ρώτησε τον Καρχιμάκη «τι είναι αυτοί, ρε Μιχάλη;» κι ο Καρχιμάκης τού απάντησε «βουλευτές μας, κύριε πρόεδρε!», ο Γιώργος, που είναι λαϊκό παιδί, πρέπει να είπε: «Ελα, ρε μαλάκα! Είναι βουλευτής μας και η Περλεπέ και, παρ’ όλα αυτά, κυβερνάμε ακόμη;».
Πάμε τώρα στο διδακτικό συμπέρασμα: Από τους εκατόν πενήντα πέντε ή και τους εκατόν εξήντα, που βγάζει ένα κόμμα, καμιά τριανταριά -άντε το πολύ σαράντα- είναι εκείνοι που πραγματικά «κυβερνάνε», δηλαδή συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων και στην εφαρμογή μιας πολιτικής. Κι είναι όλοι τους είτε κολλητάρια του πρωθυπουργού ή εκτελεστές των επιθυμιών κάποιου μεγαλοεπιχειρηματία, ο οποίος φρόντισε και την οικονομική τους υποστήριξη.
Ολοι οι άλλοι είναι «απλές οδοντόπαστες». Κάνουν ό,τι διατάξει το κόμμα κι αν καμιά φορά δουν από μακριά τον πρωθυπουργό και κάνουν να τον πλησιάσουν, η πιθανότητα είναι πως αυτός θα νομίζει πως πάνε για αυτόγραφο και θα ετοιμάσει το στιλό του. Αυτοί θα ψηφίζουν πάντα ό,τι τους πει το κόμμα, προκειμένου να παραμένουν στο ρόστερ της ομάδας, Μπορεί να μην παίξουν ποτέ στην πρώτη ομάδα, αλλά τον μισθό θα τον παίρνουν. Κι αργότερα θα πάρουν και τη σύνταξη. Ενώ εσύ…
ΠΗΓΗ real.gr
Εδώ χρειάζεται ανάλυση με παραδείγματα!
Ολοι οι φίλαθλοι, ασχέτως οπαδικών τάσεων, γνωρίζουν και θυμούνται τον Αντώνη Νικοπολίδη, ως τερματοφύλακα του Ολυμπιακού, κάποιοι φανατικοί θυμούνται και τον αναπληρωματικό του, αλλά, πάω στοίχημα, πως ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν ποιος ήταν ο τρίτος τερματοφύλακας του Ολυμπιακού. Τον γνώριζε σίγουρα ο προπονητής του, επειδή ναι μεν δεν είχε παίξει ποτέ, ούτε καν σε φιλικό αγώνα εναντίον της Αρσεναλ Πατησίων, αλλά ήταν συνεπής στις προπονήσεις, όπου και εκτελούσε πιστά τις εντολές του προπονητή του, ελπίζοντας πως ίσως κάποια μέρα παίξει κι αυτός στην πρώτη ομάδα.
Ολοι οι ψηφοφόροι, ασχέτως κομματικής τοποθέτησης, αναγνωρίζουν καμιά τριανταριά από τους εκατόν πενήντα πέντε βουλευτές που ψήφισαν το Μεσοπρόθεσμο και τον Εφαρμοστικό, αλλά τον οποιονδήποτε από τους υπόλοιπους εκατόν είκοσι πέντε τον γνωρίζουν μόνον οι ψηφοφόροι πελάτες τους. Εδώ χρειάζεται μια περαιτέρω διευκρίνιση: Τον τρίτο τερματοφύλακα του Ολυμπιακού τον γνωρίζει ο προπονητής του, αλλά, πάω στοίχημα, την Περλεπέ και τον Βαρβαρίγο ο πρωθυπουργός δεν τους ξέρει ούτε εξ όψεως! Κι όταν άκουσε πως «προπηλακίστηκαν», πιθανότατα ρώτησε τον Καρχιμάκη «τι είναι αυτοί, ρε Μιχάλη;» κι ο Καρχιμάκης τού απάντησε «βουλευτές μας, κύριε πρόεδρε!», ο Γιώργος, που είναι λαϊκό παιδί, πρέπει να είπε: «Ελα, ρε μαλάκα! Είναι βουλευτής μας και η Περλεπέ και, παρ’ όλα αυτά, κυβερνάμε ακόμη;».
Πάμε τώρα στο διδακτικό συμπέρασμα: Από τους εκατόν πενήντα πέντε ή και τους εκατόν εξήντα, που βγάζει ένα κόμμα, καμιά τριανταριά -άντε το πολύ σαράντα- είναι εκείνοι που πραγματικά «κυβερνάνε», δηλαδή συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων και στην εφαρμογή μιας πολιτικής. Κι είναι όλοι τους είτε κολλητάρια του πρωθυπουργού ή εκτελεστές των επιθυμιών κάποιου μεγαλοεπιχειρηματία, ο οποίος φρόντισε και την οικονομική τους υποστήριξη.
Ολοι οι άλλοι είναι «απλές οδοντόπαστες». Κάνουν ό,τι διατάξει το κόμμα κι αν καμιά φορά δουν από μακριά τον πρωθυπουργό και κάνουν να τον πλησιάσουν, η πιθανότητα είναι πως αυτός θα νομίζει πως πάνε για αυτόγραφο και θα ετοιμάσει το στιλό του. Αυτοί θα ψηφίζουν πάντα ό,τι τους πει το κόμμα, προκειμένου να παραμένουν στο ρόστερ της ομάδας, Μπορεί να μην παίξουν ποτέ στην πρώτη ομάδα, αλλά τον μισθό θα τον παίρνουν. Κι αργότερα θα πάρουν και τη σύνταξη. Ενώ εσύ…
ΠΗΓΗ real.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου