Άργησα...
Είμαι αισίως 46 Μαΐων και τουλάχιστον για την ενήλικη ζωή μου δεν έχω καμία δικαιολογία για την ηθελημένη στραβωμάρα και την απερίγραπτη βλακεία μου.
Μπορεί όμως να άργησα αλλά... επιτέλους κατάλαβα!
Ζω στην χώρα του απόλυτου παραλογισμού!
Ζω στην χώρα του 1,5εκ ανέργων του ιδιωτικού τομέα (και βάλε, αν προσθέσεις και όλους εμάς τους αυτοαπασχολούμενους χωρίς πελάτες!) όπου όμως 300 "απολυμένες" καθαρίστριες (που για την ώρα είναι σε διαθεσιμότητα και εισπράττουν το 75% του μισθού τους!) δίνουν συνέντευξη τύπου και ζητούν την αλληλεγγύη μας!
Ζω στην χώρα του 1,5εκ (και βάλε!) ανέργων του ιδιωτικού τομέα όπου όμως ο νέος υπουργός παιδείας δεν θέλει να αποχωριστεί κάποιους από τους διοικητικούς υπαλλήλους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ο νέος υπουργός εσωτερικών διαβεβαιώνει ότι δεν θα υπάρξουν απολύσεις στους ΟΤΑ, συζητείται η επιστροφή του 13ου μισθού στο δημόσιο και εμείς κάνουμε "μνημόσυνο-διαμαρτυρία" για τον ένα χρόνο χωρίς τα έξι λογιστήρια της ΕΡΤ!
Ζω στην χώρα του 1,5εκ (και βάλε!) ανέργων του ιδιωτικού τομέα, όπου όμως ακόμα πληρώνονται επίορκοι και κοπανατζήδες δημόσιοι υπάλληλοι!
Ζω στην χώρα του 1,5εκ (και βάλε!) ανέργων του ιδιωτικού τομέα, πολλοί από τους οποίους είναι επιστήμονες με σοβαρές περγαμηνές, ενώ την ίδια στιγμή οι δημόσιοι υπάλληλοι αρνούνται να "υποστούν" αξιολόγηση!
Ζω στην χώρα του 1,5εκ (και βάλε!) ανέργων του ιδιωτικού τομέα, που όμως είναι "ανύπαρκτοι" γιατί αυτοί οι καημένοι δεν είναι ένα ενιαίο σύνολο με συνδικαλιστική παρουσία, δεν μπορούν να απεργήσουν, δεν μπορούν να απειλήσουν, δεν μπορούν να εκβιάσουν, δεν μπαίνουν σε ψηφοδέλτια και τελικά δεν έχουν φωνή!
Τι κατάλαβα;
Κατάλαβα ότι αυτό δεν θα αλλάξει ΠΟΤΕ!
Σ' αυτήν την χώρα που δεν καταλαβαίνουμε ότι είναι παράλογο να πληρώνονται στρατοί αναποτελεσματικών δημοσίων υπαλλήλων από την υπέρμετρη φορολόγηση του διαλυμένου ιδιωτικού τομέα!
Σ' αυτήν την χώρα που δεν καταλαβαίνουμε ότι είναι παράλογο μία ρουσφετολογική πρόσληψη στο δημόσιο να σου εξασφαλίζει μία για πάντα την ζωή σου!
Σ' αυτήν την χώρα που ακόμα και η οικονομική κρίση η οποία προκλήθηκε αποκλειστικά και μόνο λόγω της σπατάλης του δημοσίου τομέα, δεν μας έμαθε τίποτα!
Σ' αυτήν την χώρα που δεν καταλαβαίνουμε τα τόσα στρεβλά και παρανοϊκά που συναντάμε καθημερινά... δεν υπάρχει ελπίδα!
Ναι.
Εγώ άργησα να το καταλάβω.
Οι νέοι μας όμως έχουν το μέλλον μπροστά τους και πρέπει να ξέρουν ότι στην Ελλάδα οι επιλογές είναι δύο :
- είτε μένεις στην χώρα και φροντίζεις να μπεις στο δημόσιο
- είτε φεύγεις στο εξωτερικό.
Τρίτη επιλογή δεν υπάρχει αν θέλεις να έχεις αξιοπρέπεια και να σε υπολογίζουν!
Είχαμε μία ελπίδα λόγω της "φούσκας" που έσκασε κάνοντας πολύ μεγάλο μπαμ να ξυπνήσουμε και να δούμε την ωμή πραγματικότητα.
Φαίνεται όμως ότι ακόμα και τώρα παραμένουμε στο συννεφάκι μας.
Μας φταίνε οι φοροφυγάδες (οι άλλοι...), οι πολιτικοί (εκτός από τον δικό μας που βόλεψε τον μπατζανάκη μας...), η τρόικα και η Μέρκελ (που τολμούν να μας ζητούν αναδιάρθρωση του δημοσίου και μεταρρυθμίσεις...), το ευρώ (γιατί με τις δραχμούλες κάναμε τις υποτιμήσεις μας και περνούσαμε ζωή χαρισάμενη...) και γενικά όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς και την νοοτροπία μας!
Ας ασχοληθούμε λοιπόν όλοι μαζί εν μέσω οικονομικής κρίσης με τις κατατρεγμένες τις καθαρίστριες και τους καημένους τους λοιπούς δημοσίους υπαλλήλους.
Με τα μυαλά που έχουμε αυτό μας αξίζει...
Η νέα γενιά όμως δεν πρέπει να αρνείται την πραγματικότητα και να θεωρεί ότι μπορεί να αλλάξει την χώρα.
Αφού δεν έγινε με τις σημερινές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες...
Δεν υπάρχει περίπτωση...
Δεν υπάρχει ελπίδα...
Είμαστε αδιόρθωτοι!
Απλή κοινή λογική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου