Γράφει η Μαρία Κατσουνάκη
Η ΕΣΗΕΑ με ανακοίνωσή της καλεί σήμερα σε στάση εργασίας, συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της και πορεία στο υπουργείο Οικονομικών «για τη συμπλήρωση ενός έτους από το μαύρο στην ΕΡΤ». Πέρασε ένας χρόνος από την ημέρα εκείνη που προκάλεσε σοκ και σκόρπισε θυμό. Οι προσπάθειες που γίνονται για να ξαναστηθεί στα πόδια της η δημόσια τηλεόραση δεν έχουν ακόμη καρποφορήσει. Λάθη, αδιέξοδα, ασυνεννοησίες, αναπαραγωγή στερεοτύπων και παλιάς λογικής, οι ικανοί αποχωρούν ή παραιτούνται, οι πολιτικά ανένταχτοι δεν επιβιώνουν. Ολοι μιλούν για την ανάγκη εξορθολογισμού, εκτός από εκείνους που έχουν κάνει σημαία τους την «άμεση επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων», αρνούμενοι να συμμετάσχουν σε οποιονδήποτε διάλογο.
Η ΕΣΗΕΑ με τον τρόπο της συμβάλλει στη δημιουργία μιας «αποφράδας μέρας». Υποστηρίζει τη γένεση και καθιέρωση ενός ακόμη πένθους, το οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε, την ανακύκλωση του θυμού, την αντίδραση - τυφλοσούρτη (στάση εργασίας - συγκέντρωση - πορεία ), ένα «επαναστατικό» τελετουργικό δηλαδή, που καμία βοήθεια δεν προσφέρει προς καμία κατεύθυνση. Προφανώς, όμως, η Ενωση Συντακτών, απορροφημένη στις αντιμνημονιακές κορώνες της, αδυνατεί να παρέμβει με άλλο τρόπο ή να την απασχολήσει, έστω, άλλος τρόπος παρέμβασης.
Το «κακό» είναι πάντα ένα, το ίδιο, αμετακίνητο, αμετάβλητο. Το τονίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ στη δική του ανακοίνωση:
«Στις 11 Ιουνίου 2014 συμπληρώνεται ένας χρόνος από το πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ. Ενας χρόνος από την επίθεση του κ. Σαμαρά στο δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης». Η αξιωματική αντιπολίτευση καλεί τους πολίτες σε συγκέντρωση έξω από το Ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής, για να δώσουν «ένα ισχυρό μήνυμα αντίστασης και ανατροπής, για μια δημόσια ραδιοτηλεόραση ανεξάρτητη, πλουραλιστική, στην υπηρεσία του πολιτισμού και της δημοκρατίας».
Και οι πάνω από 800 εργαζόμενοι της δημόσιας τηλεόρασης που παράγουν καθημερινά πρόγραμμα, προσπαθώντας να διατηρήσουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο ενημέρωσης; Δεν εξυπηρετούν την ίδια «υπηρεσία του πολιτισμού και της δημοκρατίας»; Ανήκουν στο αντίπαλο στρατόπεδο, απλώς και μόνο επειδή δεν είναι, επί του παρόντος, απολυμένοι;
Η ΝΕΡΙΤ εκπέμπει μέσα σε αντίξοες συνθήκες, είναι βέβαιο ότι δεν έχει βρει ακόμα τον βηματισμό της, ο παλιός συνδικαλοπατερισμός διαπρέπει (η Ν.Δ. έχει το προβάδισμα), αλλά η οθόνη δεν είναι «μαύρη».
Η ΕΣΗΕΑ με τον τρόπο της συμβάλλει στη δημιουργία μιας «αποφράδας μέρας». Υποστηρίζει τη γένεση και καθιέρωση ενός ακόμη πένθους, το οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε, την ανακύκλωση του θυμού, την αντίδραση - τυφλοσούρτη (στάση εργασίας - συγκέντρωση - πορεία ), ένα «επαναστατικό» τελετουργικό δηλαδή, που καμία βοήθεια δεν προσφέρει προς καμία κατεύθυνση. Προφανώς, όμως, η Ενωση Συντακτών, απορροφημένη στις αντιμνημονιακές κορώνες της, αδυνατεί να παρέμβει με άλλο τρόπο ή να την απασχολήσει, έστω, άλλος τρόπος παρέμβασης.
Το «κακό» είναι πάντα ένα, το ίδιο, αμετακίνητο, αμετάβλητο. Το τονίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ στη δική του ανακοίνωση:
«Στις 11 Ιουνίου 2014 συμπληρώνεται ένας χρόνος από το πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ. Ενας χρόνος από την επίθεση του κ. Σαμαρά στο δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης». Η αξιωματική αντιπολίτευση καλεί τους πολίτες σε συγκέντρωση έξω από το Ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής, για να δώσουν «ένα ισχυρό μήνυμα αντίστασης και ανατροπής, για μια δημόσια ραδιοτηλεόραση ανεξάρτητη, πλουραλιστική, στην υπηρεσία του πολιτισμού και της δημοκρατίας».
Και οι πάνω από 800 εργαζόμενοι της δημόσιας τηλεόρασης που παράγουν καθημερινά πρόγραμμα, προσπαθώντας να διατηρήσουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο ενημέρωσης; Δεν εξυπηρετούν την ίδια «υπηρεσία του πολιτισμού και της δημοκρατίας»; Ανήκουν στο αντίπαλο στρατόπεδο, απλώς και μόνο επειδή δεν είναι, επί του παρόντος, απολυμένοι;
Η ΝΕΡΙΤ εκπέμπει μέσα σε αντίξοες συνθήκες, είναι βέβαιο ότι δεν έχει βρει ακόμα τον βηματισμό της, ο παλιός συνδικαλοπατερισμός διαπρέπει (η Ν.Δ. έχει το προβάδισμα), αλλά η οθόνη δεν είναι «μαύρη».
Κατασκευάζοντας μια επέτειο, τροφοδοτώντας το «δράμα», οι λόγοι είναι... ο εξής ένας: πολιτική εκμετάλλευση. Το πρόβλημα δεν είναι ούτε η απώλεια της «δημοκρατίας» ούτε η έλλειψη «πλουραλισμού», αλλά η τόνωση της αντιπαράθεσης, μέσα από έναν παλιό, παρωχημένο και κουρασμένο συνδικαλισμό, που δεν «βλέπει», δεν «ακούει», αδιαφορώντας για την αναδιάταξη –διεθνώς– του οπτικοακουστικού τοπίου. Υπόσχεται την «αποκατάσταση της δικαιοσύνης», μόλις πάρει την εξουσία στα χέρια του, κρύβοντας επιμελώς τις πραγματικές προθέσεις: την αλλαγή φρουράς. Το «φύγετε εσείς, να έρθουμε εμείς». Γιατί τι προοιωνίζεται ότι θα διαμορφωθεί η πολυπόθητη «νέα συνθήκη», μιας ανεξίθρησκης και ανεξάρτητης δημόσιας τηλεόρασης; Ολοι (κυβέρνηση, αντιπολίτευση, η ΔΗΜΑΡ την εποχή της συγκυβέρνησης) έβλεπαν και βλέπουν την ΕΡΤ σαν το μαγαζάκι των διορισμών. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Και η σημερινή λιτανεία εις ανάμνηση του «μαύρου» μόνο τους εργαζομένους δεν σκέφτεται. Εκτός εάν οι συμβασιούχοι της ΔΤ - ΝΕΡΙΤ ανήκουν σε άλλη κατηγορία.
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :
Πολλές ήταν οι αναρτήσεις του ιστολογίου για το θέμα της ΕΡΤ πριν από ένα χρόνο.
Θεωρούσα ότι πλέον θα είχαν βαρεθεί την "επανάσταση" και θα είχαμε -επιτέλους- ησυχάσει από το φάντασμα της ΕΡΤ... μέχρι που ενημερώθηκα για την σημερινή απεργία για την "μαύρη επέτειο".
Δύο κουβέντες μόνο...
1) Έχουμε την τάση να κατασκευάζουμε "μαύρες επετείους" εκεί που δεν υπάρχουν μόνο και μόνο γιατί δεν μας αρέσει οποιαδήποτε αλλαγή της καθημερινότητας μας, έστω κι αν αυτή η καθημερινότητα είναι εμφανώς προβληματική!
2) Παραμένω ακλόνητη στην άποψη που είχα αναρτήσει πέρσι "ΕΡΤ... ΤΕΛΟΣ!!!" και το μόνο μου παράπονο είναι ότι δεν ακολουθήθηκε το ίδιο παράδειγμα και σε άλλους φορείς και οργανισμούς του δημοσίου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου