“Ο κρετίνος δεν μιλάει καν, σαλιαρίζει, είναι σπαστικός. Κοπανάει το παγωτό στο κούτελό του από έλλειψη συντονισμού. Μπαίνει στην περιστροφική πόρτα από την αντίθετη πλευρά. Τον αναγνωρίζουμε αμέσως.”
...
“Το να είσαι ανόητος είναι πιο περίπλοκο. Είναι κοινωνική συμπεριφορά. Ανόητος είναι αυτός που δεν πετυχαίνει ποτέ το ποτήρι. ... Σκοπεύει να μιλήσει γι'αυτό που υπάρχει μέσα στο ποτήρι αλλά πέφτει έξω. Είναι αυτός που κάνει γκάφες, που ρωτάει τι κάνει η ωραία σας κυρία στον τύπο που μόλις τον εγκατέλειψε η γυναίκα του.
Ο ανόητος είναι περιζήτητος, ιδίως στις κοσμικές συγκεντρώσεις. Φέρνει τους πάντες σε αμηχανία, μα προσφέρει ευκαιρίες για σχόλια. Στη θετική μορφή του είναι διπλωματικός. Μιλάει εκτός θέματος ακόμη και για τις γκάφες των άλλων, στρέφοντας αλλού τη συζήτηση. Δεν είναι ποτέ δημιουργικός, μηρυκάζει. Ο ανόητος δεν λέει ότι η γάτα γαβγίζει, μιλάει για την γάτα όταν οι άλλοι μιλούν για το σκύλο. Λαθεύει τους κανόνες της συζήτησης, κι όταν λαθεύει ωραία είναι υπέροχος. Πρόκειται για απειλούμενο είδος, είναι φορέας αστικών αρετών.”
...
“Ο βλάκας δεν κάνει λάθη συμπεριφοράς. Κάνει λάθος συλλογισμούς. Είναι αυτός που λέει ότι όλοι οι σκύλοι είναι κατοικίδια ζώα και όλοι οι σκύλοι γαβγίζουν, όμως και οι γάτοι είναι κατοικίδια ζώα, επομένως γαβγίζουν. Ή ότι οι Αθηναίοι είναι θνητοί, όλοι οι κάτοικοι του Πειραιά είναι θνητοί, επομένως όλοι οι κάτοικοι του Πειραιά είναι Αθηναίοι. Ο βλάκας μπορεί να πει και κάτι σωστό, όμως για λανθασμένους λόγους. ... Ο βλάκας είναι παμπόνηρος. Τον ανόητο τον αναγνωρίζουμε αμέσως (κι ας μη μιλήσουμε για τον κρετίνο), ενώ ο βλάκας κάνει συλλογισμούς περίπου σαν τους δικούς μας, εκτός από κάτι απειροελάχιστο. Είναι δεξιοτέχνης των παραλογισμών. ... Ο βλάκας δύσκολα εντοπίζεται. Ένας βλάκας μπορεί να πάρει ακόμα και το βραβείο Νόμπελ.”
...
“Τον τρελό τον αναγνωρίζεις αμέσως. Είναι ένας βλάκας που δεν ξέρει τα κόλπα. Ο βλάκας προσπαθεί να αποδείξει τη θέση του, έχει λογική αλλήθωρη, ωστόσο έχει λογική. Ο τρελός, αντίθετα, δεν νοιάζεται για την λογική, προχωρεί με βραχυκυκλώματα. Γι'αυτόν, το καθετί αποδεικνύει τα πάντα. Ο τρελός έχει έμμονη ιδέα, και οτιδήποτε βρει του κάνει για να την υποστηρίξει. Τον τρελό τον αναγνωρίζεις από τις ελευθερίες που παίρνει μπροστά στο καθήκον της απόδειξης, από την ευκολία με την οποία δέχεται επιφοιτήσεις.”
Όλα αυτά τα αναφέρει ο Ουμπέρτο Έκο στο βιβλίο του “Το εκκρεμές του Φουκώ” ήδη από το τέλος της δεκαετίας του '80.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με την σημερινή μας κυβέρνηση, τους χειρισμούς της ή τις σημερινές δημοσκοπήσεις είναι καθαρά... ηθελημένη!
Κατατάξτε, κυβέρνηση και λαό, όπου νομίζετε με κριτήριο την κοινή λογική...
...
“Το να είσαι ανόητος είναι πιο περίπλοκο. Είναι κοινωνική συμπεριφορά. Ανόητος είναι αυτός που δεν πετυχαίνει ποτέ το ποτήρι. ... Σκοπεύει να μιλήσει γι'αυτό που υπάρχει μέσα στο ποτήρι αλλά πέφτει έξω. Είναι αυτός που κάνει γκάφες, που ρωτάει τι κάνει η ωραία σας κυρία στον τύπο που μόλις τον εγκατέλειψε η γυναίκα του.
Ο ανόητος είναι περιζήτητος, ιδίως στις κοσμικές συγκεντρώσεις. Φέρνει τους πάντες σε αμηχανία, μα προσφέρει ευκαιρίες για σχόλια. Στη θετική μορφή του είναι διπλωματικός. Μιλάει εκτός θέματος ακόμη και για τις γκάφες των άλλων, στρέφοντας αλλού τη συζήτηση. Δεν είναι ποτέ δημιουργικός, μηρυκάζει. Ο ανόητος δεν λέει ότι η γάτα γαβγίζει, μιλάει για την γάτα όταν οι άλλοι μιλούν για το σκύλο. Λαθεύει τους κανόνες της συζήτησης, κι όταν λαθεύει ωραία είναι υπέροχος. Πρόκειται για απειλούμενο είδος, είναι φορέας αστικών αρετών.”
...
“Ο βλάκας δεν κάνει λάθη συμπεριφοράς. Κάνει λάθος συλλογισμούς. Είναι αυτός που λέει ότι όλοι οι σκύλοι είναι κατοικίδια ζώα και όλοι οι σκύλοι γαβγίζουν, όμως και οι γάτοι είναι κατοικίδια ζώα, επομένως γαβγίζουν. Ή ότι οι Αθηναίοι είναι θνητοί, όλοι οι κάτοικοι του Πειραιά είναι θνητοί, επομένως όλοι οι κάτοικοι του Πειραιά είναι Αθηναίοι. Ο βλάκας μπορεί να πει και κάτι σωστό, όμως για λανθασμένους λόγους. ... Ο βλάκας είναι παμπόνηρος. Τον ανόητο τον αναγνωρίζουμε αμέσως (κι ας μη μιλήσουμε για τον κρετίνο), ενώ ο βλάκας κάνει συλλογισμούς περίπου σαν τους δικούς μας, εκτός από κάτι απειροελάχιστο. Είναι δεξιοτέχνης των παραλογισμών. ... Ο βλάκας δύσκολα εντοπίζεται. Ένας βλάκας μπορεί να πάρει ακόμα και το βραβείο Νόμπελ.”
...
“Τον τρελό τον αναγνωρίζεις αμέσως. Είναι ένας βλάκας που δεν ξέρει τα κόλπα. Ο βλάκας προσπαθεί να αποδείξει τη θέση του, έχει λογική αλλήθωρη, ωστόσο έχει λογική. Ο τρελός, αντίθετα, δεν νοιάζεται για την λογική, προχωρεί με βραχυκυκλώματα. Γι'αυτόν, το καθετί αποδεικνύει τα πάντα. Ο τρελός έχει έμμονη ιδέα, και οτιδήποτε βρει του κάνει για να την υποστηρίξει. Τον τρελό τον αναγνωρίζεις από τις ελευθερίες που παίρνει μπροστά στο καθήκον της απόδειξης, από την ευκολία με την οποία δέχεται επιφοιτήσεις.”
Όλα αυτά τα αναφέρει ο Ουμπέρτο Έκο στο βιβλίο του “Το εκκρεμές του Φουκώ” ήδη από το τέλος της δεκαετίας του '80.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με την σημερινή μας κυβέρνηση, τους χειρισμούς της ή τις σημερινές δημοσκοπήσεις είναι καθαρά... ηθελημένη!
Κατατάξτε, κυβέρνηση και λαό, όπου νομίζετε με κριτήριο την κοινή λογική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου