ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ

Δημοσιεύθηκε στο «Παρόν»:


«Τι θα σήμαινε, άραγε, η εκλογή Σαμαρά στην ηγεσία τής Νέας Δημοκρατίας;


• Πρώτον, ότι θα αναδειχθεί αρχηγός κόμματος εξουσίας στην Ελλάδα, εθνοκεντρικός και ευρωπαίος ταυτόχρονα. Όπως συμβαίνει σήμερα, με τους περισσότερους σοβαρούς ηγέτες της Ευρώπης.Οι οποίοι στηρίζουν απόλυτα την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, αλλά δίνουν προτεραιότητα στο εθνικό συμφέρον των χωρών τους. Ή τουλάχιστον παίρνουν το εθνικό συμφέρον τους πολύ στα σοβαρά. Δεν σπεύδουν να το υποτάξουν στις θελήσεις και τα νεύματα της ευρω-γραφειοκρατίας. Που δεν βρίσκεται και «στα πάνω της» τον τελευταίο καιρό, έτσι κι αλλιώς…


• Δεύτερον, γνωρίζει πολύ καλά τόσο τα ζητήματα της οικονομίας, όσο και της εξωτερικής πολιτικής. Και στους δύο αυτούς κρίσιμους τομείς έχει πλούσια πείρα και στέρεες απόψεις. Δεν εξαρτάται από τους εκάστοτε συμβούλους του.


• Τρίτον, είναι καλός τεχνοκράτης, αλλά έχει και ευρύτερη παιδεία. Πράγμα σπάνιο γενικότερα. Κι ακόμα σπανιότερο για πολιτικούς ηγέτες πρώτης γραμμής.


• Τέταρτον, είναι πολύ μετριοπαθής, αλλά διαθέτει και θάρρος. Συνήθως αυτές οι δύο αρετές είναι αμοιβαία αποκλειόμενες. Στην περίπτωσή του Σαμαρά συμπίπτουν απολύτως. Λένε συνεργάτες του (αλλά κι αντίπαλοί του), ότι τον πείθεις εύκολα όταν έχεις δίκιο, αλλά δεν τον μεταπείθεις ποτέ όταν υπερασπίζεται τα βαθύτερα πιστεύω του…


• Πέμπτον, είναι εκ φύσεως συναινετικός κι ενωτικός, αλλά γίνεται και συγκρουσιακός όταν χρειάζεται. Κι αυτές οι δύο αρετές είναι σχεδόν πάντα αμοιβαία αποκλειόμενες στους πολιτικούς ηγέτες. Ο Σαμαράς διαθέτει και τις δύο.


• Έκτον, έχει τη δυνατότητα να συνθέτει απόψεις με μεγάλη απόκλιση μεταξύ τους. Κι αυτό ίσως είναι η μεγαλύτερη «προστιθέμενη αξία» που φέρνει στο πολιτικό σύστημα:Συνήθως οι πολιτικοί είναι στα Οικονομικά είτε κρατιστές είτε νεοφιλελεύθεροι…Ο Σαμαράς έχει ισχυρές Κεϋνσιανές επιρροές από τα φοιτητικά του χρόνια, αλλά προβάλλει τις πιο σθεναρές αντιστάσεις στη φορολόγηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.Είναι ο μόνος, ίσως, από τους πολιτικούς πρώτης γραμμής που θέτει το πρόβλημα των στρεβλώσεων των αγορών.


Ως αληθινός Φιλελεύθερος ζητάει αποκατάσταση του ανταγωνισμού, άρα χτύπημα των καρτέλ.


Ως γνήσιος Κεϋνσιανός ζητάει να ενισχυθούν οι...


δαπάνες με υψηλό πολλαπλασιαστή (κυρίως η εισοδηματική ενίσχυση των ασθενέστερων), καθώς και με υψηλή απόδοση (όπως οι δημόσιες επενδύσεις σε ανταγωνιστικούς τομείς).
Επίσης, είναι ο μόνος που υποστήριξε μιαν άποψη αληθινά επαναστατική (στην Ελλάδα): ότι με χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές μπορεί το Δημόσιο να αντλήσει μεγαλύτερα έσοδα.


Συνθέτει διαφορετικές προτάσεις της εφαρμοσμένης Οικονομικής και είναι αντίθετος μόνο με τον Μονεταρισμό. Όπως απέδειξε και η περιβόητη διαμάχη του με τον Κεντρικό Τραπεζίτη Ζαν Κλόντ Τρισσέ το 2006 στην Ευρωβουλή (για την οποία, μάλιστα, απέσπασε κολακευτικά σχόλια από το διεθνή Τύπο, από το Βρετανικό «Guardian» ως τη αμερικανική «Wall Street Journal»)…


• Έβδομον, έχει μεγάλες συμπάθειες στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος, χωρίς κανείς να τον θεωρεί «πειθήνιο φίλο» του. Για την ακρίβεια, πολλοί τον θεωρούν φίλο τους. Όμως, κανείς δεν τον θεωρεί «πειθήνιο»…


• Όγδοον, κι ίσως το σημαντικότερο: Όπως δείχνουν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, έχει πολύ μεγάλες συμπάθειες και εκτός Νέας Δημοκρατίας: Από το ΠΑΣΟΚ (κι όχι μόνο το «πατριωτικό») ως τον ΛΑΟΣ. Ακόμα και μέσα στην Αριστερά έχει επιρροή, αν όχι «διείσδυση»…


• Ένατον, δεν μπερδεύεται στα… προφανή (τα οποία, στην Ελλάδα, είναι ακριβώς εκεί όπου τα «θαλασσώνουμε» συνήθως):Στην εσωκομματική συζήτηση για την στρατηγική ανασυγκρότησης της Νέας Δημοκρατίας είπε το απλό: Δεν θα μπορέσουμε να προσελκύσουμε ξανά τους ψηφοφόρους που μας έφυγαν και πήγαν στο ΠΑΣΟΚ (ή στον ΛΑΟΣ) πριν φέρουμε πίσω εκείνους που μας έφυγαν και δεν πήγαν πουθενά, έμειναν σπίτι τους κι έκαναν αποχή.Δεν θα μπορέσουμε να κερδίσουμε αυτούς που πέρασαν «απέναντι», αν δεν κερδίσουμε, προηγουμένως, αυτούς που έμειναν δίπλα μας.


• Δέκατον: είναι ο πρώτος και μόνος πολιτικός ηγέτης της Κεντροδεξιάς που έθεσε το απαγορευμένο θέμα: της Ιδεολογίας.
- Η Νέα Δημοκρατία είναι το μόνο κόμμα στην Ελλάδα που δεν υπερασπίζεται τις ιδέες του (κι ενίοτε κολακεύει τις ιδέες των αντιπάλων του, τις οποίες επίσης δεν πιστεύει - ούτε αυτές)
- Η Νέα Δημοκρατία είναι το μόνο Κεντροδεξιό Κόμμα στην Ευρώπη που διστάζει να μιλήσει ανοικτά για πατριωτισμό, για ανταγωνιστικότητα, για μεσαία τάξη…
Ο Σαμαράς έσπασε τα ταμπού! Και τον κατηγόρησαν ότι κάνει… «περιχαράκωση»!
Ποια «περιχαράκωση»; Τους προτείνει τις βασικές αρχές που αποδέχονται όχι μόνο όλα τα Κεντροδεξιά Κόμματα της Ευρώπης, αλλά και αρκετά από τα Κεντροαριστερά Κόμματα εξουσίας. Που παραμένουν στην εξουσία, επειδή ακριβώς προσχώρησαν στις φιλελεύθερες αντιλήψεις…


Η πολεμική κάποιων κατά Σαμαρά είναι μέτρο της πολιτικής υπανάπτυξης της Νέας Δημοκρατίας.Και η εκλογή Σαμαρά θα σημάνει το τέλος αυτής της υπανάπτυξης.
Θα αποκτήσει η Ελλάδα, επιτέλους, μια σύγχρονη Κεντροδεξιά που δεν φοβάται τον ίσκιο της, δεν ντρέπεται για τις ιδέες της και τολμά να τις προβάλλει και να κερδίζει πολιτικές μάχες;


Κυριακή κοντή γιορτή…»

Τελικά...ομολογώ! Θα πάω να ψηφίσω!

Ευχαριστώ τους υποστηρικτές της Ντόρας που κατάφεραν να κάνουν ακόμα και μένα να πάω την Κυριακή. 

Έχω μάθει να μην βάζω "το χέρι μου στην φωτιά" για κανέναν, πόσο μάλλον για έναν πολιτικό. Το σίγουρο όμως είναι ότι τα πεπραγμένα της Ντόρας δεν συμπίπτουν με τις απόψεις μου και τις αρχές μου. Άρα δέχομαι όλα τα παραπάνω και ελπίζω να μην τα ξεχάσει και ο Αντώνης μετά την εκλογή του.