Περίπου 100 ημέρες μας χωρίζουν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές και παρακολουθώ μία παρέλαση, τηλεφωνική και διαδικτυακή, υποψηφίων που ζητούν την στήριξη ή/και την ψήφο μου.
“Οι εκλογές μας φέρνουν πιο κοντά” θα έπρεπε να είναι το σύνθημα, καθώς αρκετοί “φίλοι” υποψήφιοι είχαν να επικοινωνήσουν μαζί μου από τις προηγούμενες εκλογές!
Και σα να μην έφταναν όλοι αυτοί οι υποψήφιοι που ζητούν να τους “σταυρώσουμε”, τώρα θα έχουμε και τους υποψηφίους Ευρωβουλευτές να ζητούν “σταύρωμα”.
Με τόσα τηλεφωνήματα και μηνύματα που θα λάβουμε από τους εκατοντάδες υποψηφίους γεμίσαμε τις επόμενες 100 ημέρες μας!
Για να σοβαρευτούμε όμως...
Κατ' αρχάς θεωρώ πολύ θετικό ότι, παρόλο που ουδέποτε έκρυψα τις πολιτικές μου απόψεις και την κομματική μου προτίμηση, επικοινωνούν μαζί μου φίλοι και γνωστοί από διάφορους πολιτικούς χώρους ζητώντας την στήριξη ή/και την ψήφο μου.
Ανέκαθεν θεωρούσα τις αυτοδιοικητικές εκλογές θέμα των τοπικών κοινωνιών όπου δεν χωρούν κομματικές παρωπίδες.
Δεν κρύβω δε ότι μεγάλο ρόλο στην διαμόρφωση αυτής μου της άποψης έπαιξε και το ίδιο μου το κόμμα που πολλές φορές στο παρελθόν μου πρότεινε να ψηφίσω γελοίους κομματικούς υποψηφίους τους οποίους στήριζε χωρίς να έχει καμία επαφή με την τοπική πραγματικότητα!
Ελπίζω αυτή τη φορά να παραμείνουν σταθεροί σε όσα λένε και να μην δώσουν “χρίσματα”.
Άλλωστε στις σχετικά μικρές τοπικές κοινωνίες, όλοι γνωρίζουν σε ποιο κόμμα ανήκει ο κάθε υποψήφιος και ποιες είναι οι πολιτικές του απόψεις.
Μόνο που σε αυτές τις εκλογές μετράει περισσότερο το όραμά του για την περιοχή του... ή τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να είναι το βασικό κριτήριο.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τις Ευρωεκλογές.
Αν και ΟΛΟΙ (πλην ΚΚΕ) θεωρούν τους εαυτούς τους Ευρωπαίους, οι Ευρωεκλογές ήταν ανέκαθεν υποβαθμισμένες γιατί καλούμασταν να ψηφίσουμε χωρίς πραγματικά να επιλέγουμε αυτόν που θα θέλαμε να μας εκπροσωπεί στην Ευρωβουλή.
Δεχόμασταν απλά να επιλέγουμε μεταξύ ψηφοδελτίων “μασημένης τροφής”, προαποφασισμένης από τους αρχηγούς των κομμάτων ενώ υποθέταμε και υποψιαζόμασταν ότι όλο και κάποιο παρασκήνιο θα υπήρχε κατά την σύνταξη της λίστας.
Πεδίον δόξης λαμπρό για παντός είδους συνωμοσιολάγνους!
Ξαφνικά λοιπόν, σχεδόν 100 ημέρες πριν τις Ευρωεκλογές, μας ανακοινώνουν ότι -επιτέλους- θα έχουμε άποψη... και όμως κάποιοι αντιδρούν!
Παρανοϊκό;... Σίγουρα!
Αλλά... απολύτως δικαιολογημένο!
Τα κόμματα με συγκεκριμένη πολιτική πλατφόρμα και σχετική πολιτική ομοιομορφία, θεωρούν σωστή την επιλογή από τους ψηφοφόρους και οι αρχηγοί τους μάλλον αισθάνονται ανακούφιση!
Στον ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν υπάρχει πολιτική ομοιομορφία και εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν.
Μπορεί να αποδεικνυόταν πολύ δύσκολο σταυρόλεξο η σύνταξη της λίστας ώστε να κρατηθούν οι ισορροπίες με όλες τις τάσεις, ρεύματα, συνιστώσες, κλπ αλλά με το κατάλληλο παρασκήνιο θεωρητικά θα έβγαινε ένα αποδεκτό αποτέλεσμα.
Η σταυροδοσία όμως ανατρέπει όλες τις επιδιωκόμενες ισορροπίες.
Ακόμα κι αν αυτές διατηρηθούν στις υποψηφιότητες, κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα είναι ισορροπημένο και το αποτέλεσμα και δεν θα επικρατήσουν πχ οι ΠΑΡΙΖΑ αφού είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από το παλιό ΠΑΣΟΚ, ή οι Λαφαζανικοί της Αριστερής Πλατφόρμας, κλπ.
Είναι λογικό λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιδρά βλέποντας μπροστά του την ανατροπή των -πραγματικά ευαίσθητων- ισορροπιών του και προβλέποντας την γκρίνια που θα ακολουθήσει τα εκλογικά αποτελέσματα.
Προφανώς όλη αυτή η εσωκομματική του αναταραχή και η προσπάθεια να αποδείξει ότι η σταυροδοσία στις Ευρωεκλογές αποτελεί “καταφανή προσπάθεια επηρεασμού του εκλογικού σώματος” καθώς έπιασε "δημοκρατικός οίστρος" την κυβέρνηση, δεν του επιτρέπει να καταλάβει ότι αυτογελοιοποιείται στην κοινωνία που ανέκαθεν ενοχλούνταν από τις εκλογικές λίστες των αρχηγικών επιλογών.
Η σταυροδοσία στις Ευρωεκλογές είναι η μεγάλη ευκαιρία για να πάρουμε στα σοβαρά και αυτές τις εκλογές της -έως τώρα- “χαλαρής ψήφου”, να αναλάβουμε την ευθύνη της ψήφου και της επιλογής μας, αλλά και... να μας φέρουν πιο κοντά!
Απλή κοινή λογική...
“Οι εκλογές μας φέρνουν πιο κοντά” θα έπρεπε να είναι το σύνθημα, καθώς αρκετοί “φίλοι” υποψήφιοι είχαν να επικοινωνήσουν μαζί μου από τις προηγούμενες εκλογές!
Και σα να μην έφταναν όλοι αυτοί οι υποψήφιοι που ζητούν να τους “σταυρώσουμε”, τώρα θα έχουμε και τους υποψηφίους Ευρωβουλευτές να ζητούν “σταύρωμα”.
Με τόσα τηλεφωνήματα και μηνύματα που θα λάβουμε από τους εκατοντάδες υποψηφίους γεμίσαμε τις επόμενες 100 ημέρες μας!
Για να σοβαρευτούμε όμως...
Κατ' αρχάς θεωρώ πολύ θετικό ότι, παρόλο που ουδέποτε έκρυψα τις πολιτικές μου απόψεις και την κομματική μου προτίμηση, επικοινωνούν μαζί μου φίλοι και γνωστοί από διάφορους πολιτικούς χώρους ζητώντας την στήριξη ή/και την ψήφο μου.
Ανέκαθεν θεωρούσα τις αυτοδιοικητικές εκλογές θέμα των τοπικών κοινωνιών όπου δεν χωρούν κομματικές παρωπίδες.
Δεν κρύβω δε ότι μεγάλο ρόλο στην διαμόρφωση αυτής μου της άποψης έπαιξε και το ίδιο μου το κόμμα που πολλές φορές στο παρελθόν μου πρότεινε να ψηφίσω γελοίους κομματικούς υποψηφίους τους οποίους στήριζε χωρίς να έχει καμία επαφή με την τοπική πραγματικότητα!
Ελπίζω αυτή τη φορά να παραμείνουν σταθεροί σε όσα λένε και να μην δώσουν “χρίσματα”.
Άλλωστε στις σχετικά μικρές τοπικές κοινωνίες, όλοι γνωρίζουν σε ποιο κόμμα ανήκει ο κάθε υποψήφιος και ποιες είναι οι πολιτικές του απόψεις.
Μόνο που σε αυτές τις εκλογές μετράει περισσότερο το όραμά του για την περιοχή του... ή τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να είναι το βασικό κριτήριο.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τις Ευρωεκλογές.
Αν και ΟΛΟΙ (πλην ΚΚΕ) θεωρούν τους εαυτούς τους Ευρωπαίους, οι Ευρωεκλογές ήταν ανέκαθεν υποβαθμισμένες γιατί καλούμασταν να ψηφίσουμε χωρίς πραγματικά να επιλέγουμε αυτόν που θα θέλαμε να μας εκπροσωπεί στην Ευρωβουλή.
Δεχόμασταν απλά να επιλέγουμε μεταξύ ψηφοδελτίων “μασημένης τροφής”, προαποφασισμένης από τους αρχηγούς των κομμάτων ενώ υποθέταμε και υποψιαζόμασταν ότι όλο και κάποιο παρασκήνιο θα υπήρχε κατά την σύνταξη της λίστας.
Πεδίον δόξης λαμπρό για παντός είδους συνωμοσιολάγνους!
Ξαφνικά λοιπόν, σχεδόν 100 ημέρες πριν τις Ευρωεκλογές, μας ανακοινώνουν ότι -επιτέλους- θα έχουμε άποψη... και όμως κάποιοι αντιδρούν!
Παρανοϊκό;... Σίγουρα!
Αλλά... απολύτως δικαιολογημένο!
Τα κόμματα με συγκεκριμένη πολιτική πλατφόρμα και σχετική πολιτική ομοιομορφία, θεωρούν σωστή την επιλογή από τους ψηφοφόρους και οι αρχηγοί τους μάλλον αισθάνονται ανακούφιση!
Στον ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν υπάρχει πολιτική ομοιομορφία και εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν.
Μπορεί να αποδεικνυόταν πολύ δύσκολο σταυρόλεξο η σύνταξη της λίστας ώστε να κρατηθούν οι ισορροπίες με όλες τις τάσεις, ρεύματα, συνιστώσες, κλπ αλλά με το κατάλληλο παρασκήνιο θεωρητικά θα έβγαινε ένα αποδεκτό αποτέλεσμα.
Η σταυροδοσία όμως ανατρέπει όλες τις επιδιωκόμενες ισορροπίες.
Ακόμα κι αν αυτές διατηρηθούν στις υποψηφιότητες, κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα είναι ισορροπημένο και το αποτέλεσμα και δεν θα επικρατήσουν πχ οι ΠΑΡΙΖΑ αφού είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από το παλιό ΠΑΣΟΚ, ή οι Λαφαζανικοί της Αριστερής Πλατφόρμας, κλπ.
Είναι λογικό λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιδρά βλέποντας μπροστά του την ανατροπή των -πραγματικά ευαίσθητων- ισορροπιών του και προβλέποντας την γκρίνια που θα ακολουθήσει τα εκλογικά αποτελέσματα.
Προφανώς όλη αυτή η εσωκομματική του αναταραχή και η προσπάθεια να αποδείξει ότι η σταυροδοσία στις Ευρωεκλογές αποτελεί “καταφανή προσπάθεια επηρεασμού του εκλογικού σώματος” καθώς έπιασε "δημοκρατικός οίστρος" την κυβέρνηση, δεν του επιτρέπει να καταλάβει ότι αυτογελοιοποιείται στην κοινωνία που ανέκαθεν ενοχλούνταν από τις εκλογικές λίστες των αρχηγικών επιλογών.
Η σταυροδοσία στις Ευρωεκλογές είναι η μεγάλη ευκαιρία για να πάρουμε στα σοβαρά και αυτές τις εκλογές της -έως τώρα- “χαλαρής ψήφου”, να αναλάβουμε την ευθύνη της ψήφου και της επιλογής μας, αλλά και... να μας φέρουν πιο κοντά!
Απλή κοινή λογική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου