Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Το «ρήγμα» που προκάλεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ οι αρνήσεις επιφανών στελεχών του να ηγηθούν των αυτοδιοικητικών εκλογών, αλλά και οι αντιδράσεις που προκάλεσαν κάποιες εξ αυτών στην εσωκομματική αντιπολίτευση, καταδεικνύουν τον βαθύτατο διχασμό αναφορικά με τις θέσεις, την πορεία και τις προοπτικές του κόμματος.
Ειδικά η αντίδραση του «Αριστερού Ρεύματος» απέναντι στις επιλογές του Τσίπρα, ήταν ηχηρή και κατεγράφη με 63 αρνητικές ψήφους, έναντι 97 των προεδρικών.
Δηλαδή η αντίδραση του Λαφαζάνη, έτυχε υψηλής αποδοχής, μεγαλύτερης της ίδιας του της δύναμης στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί ο ίδιος ο επικεφαλής της εσωκομματικής μειοψηφίας να δήλωσε στην πρόκληση Τσίπρα αν θα συμπορευθούν στις εκλογές, ότι κάτι τέτοιο «είναι αυτονόητο», αλλά το ρήγμα είναι ορατό και μπορεί να προκαλέσει σεισμούς πολλών ρίχτερ.
Κι αν οι επιλογές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αποτελούν απλά σημεία τριβής, δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα με άλλα δομικά ζητήματα πολιτικής.
Ζητήματα που καταδεικνύουν ότι στον ΣΥΡΙΖΑ πατούν σε δυο βάρκες κι άλλα λέει ο ένας κωπηλάτης, άλλα ο άλλος.
Εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Εντελώς αντιφατικά.
Ο Τσίπρας τάσσεται υπέρ της παραμονής στο ευρώ, αλλά σημαντική τάση –και αριθμητικά- του κόμματος του, μιλά για έξοδο από το ευρώ, επιστροφή στη δραχμή κλπ κλπ.
Αν κυβερνήσει, με ποιον τρόπο θα γεφυρώσει την εσωκομματική του αντίδραση που μπορεί να προκαλέσει κυβερνητική αστάθεια; Πολύ περισσότερο αφού μια ενδεχόμενη εσωκομματική αστάθεια μπορεί, ανά πάσα στιγμή, ν’ αποβεί μοιραία και για την συνολική και απαραίτητη κυβερνητική σταθερότητα που είναι το ζητούμενο για την οικονομία;
Ο Τσίπρας κι οι προεδρικοί ισχυρίζονται ότι μόνο το 5% του χρέους είναι επαχθές, εν αντιθέσει με την εσωκομματική του αντιπολίτευση που ισχυρίζεται ότι είναι επαχθές στο σύνολό του.
Αν κυβερνήσει, θα πρέπει να τηρήσει συγκεκριμένες θέσεις στο ζήτημα αυτό, με συγκεκριμένες κινήσεις.
Με ποιον τρόπο δεν θα διακυβεύσει τη θέση της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό περιβάλλον αν επικρατήσουν οι φωνές που σήμερα μιλάνε –και μάλιστα δυνατά- για ενδεχόμενο μονομερούς στάσης πληρωμών της χώρας με ότι αυτό συνεπάγεται;
Ο Τσίπρας και κάποιοι λίγοι από το στενό περιβάλλον του, μιλάνε αραιά και που για μεταρρυθμίσεις. Έστω κι αν αυτές έχουν ως βάση τις…σοβιετικής μορφής εθνικοποιήσεις και στήριξη του κρατισμού.
Όμως, όλοι αυτοί που κατέστησαν τον ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα του περιθωρίου αξιωματική αντιπολίτευση, έχουν άλλες καταβολές, κυρίως από την προέλευσή τους στο βαθύ ΠαΣοΚ. Είναι αυτοί που επαγγέλλονται κι υπόσχονται επιστροφή στην «νύχτα» της παρασιτοκρατίας και στις εποχές των δανεικών.
Αν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί; Και πώς θ’ αντιδράσουν όλοι εκείνοι που σήμερα τάζουν στους πάντες τα πάντα.
Ο Τσίπρας και κάποιοι εκ του περιβάλλοντός του έχουν κάνει στροφή προς το Κέντρο, ειδικά όταν βρίσκεται στο εξωτερικό.
Ο Λαφαζάνης και μεγάλη μερίδα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, εξακολουθούν και έχουν στραμμένα τα φώτα τους προς Αριστερά, δηλαδή προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΚΚΕ.
Πώς θα βγει κυβερνητικό σχήμα με τον ένα να κοιτά τη Δύση και τον άλλο την Ανατολή;
Αυτές είναι οι βασικές δομικές αντιφάσεις που υπάρχουν εντός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι όχι οι διαφωνίες για τα πρόσωπα των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Αυτές τις αντιφάσεις –δομικές διαφωνίες κρύβουν επιμελώς κάτω από το χαλί, στο όραμα μιας εξουσίας της Αριστεράς.
Αν, όμως, αυτά και πολλά άλλα δεν φωτιστούν από το φως του ηλίου, αν δεν αναλυθούν ξεκάθαρα και σαφέστατα, τότε δεν θα μπορούν να ευελπιστούν σε πολλά πράγματα αναφορικά με την εξουσία.
Θα παραμένουν κοντά στα σημερινά δημοσκοπικά τους ποσοστά, που παραμένουν ίδια, περίπου, εδώ και δυο χρόνια, παρά τα όσα έχουν συμβεί στους Έλληνες.
Κι όταν το προσεχές διάστημα έχουμε να κάνουμε την αναδιαπραγμάτευση του χρέους και τη νέα δανειακή συμφωνία, οι Έλληνες οφείλουν να γνωρίζουν…
Εκτός αν ο Τσίπρας το «παίξει» πάλι Ανδρέας Παπανδρέου κι αρχίσει τις διαγραφές όσων φωνών είναι δυσάρεστες, πριν αναλάβει την εξουσία….
Το σίγουρο είναι ότι με αντιφάσεις, παλινωδίες, διγλωσσία και σκεπασμένα τα προβλήματα κάτω από το χαλί, δεν γίνεται εσαεί πολιτική.
Ούτε γίνεται κόμμα με τους Έλληνες να πρέπει να γνωρίζουν σε ποια τάση-συνιστώσα, ανήκει ο καθένας που μιλά και τοποθετείται, ούτως ώστε να τον παίρνουν ή όχι στα σοβαρά.
Κι ο χρόνος που οι ξεκάθαρες τοποθετήσεις θα γίνουν απαιτητές, πλησιάζει.
Ειδικά η αντίδραση του «Αριστερού Ρεύματος» απέναντι στις επιλογές του Τσίπρα, ήταν ηχηρή και κατεγράφη με 63 αρνητικές ψήφους, έναντι 97 των προεδρικών.
Δηλαδή η αντίδραση του Λαφαζάνη, έτυχε υψηλής αποδοχής, μεγαλύτερης της ίδιας του της δύναμης στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί ο ίδιος ο επικεφαλής της εσωκομματικής μειοψηφίας να δήλωσε στην πρόκληση Τσίπρα αν θα συμπορευθούν στις εκλογές, ότι κάτι τέτοιο «είναι αυτονόητο», αλλά το ρήγμα είναι ορατό και μπορεί να προκαλέσει σεισμούς πολλών ρίχτερ.
Κι αν οι επιλογές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αποτελούν απλά σημεία τριβής, δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα με άλλα δομικά ζητήματα πολιτικής.
Ζητήματα που καταδεικνύουν ότι στον ΣΥΡΙΖΑ πατούν σε δυο βάρκες κι άλλα λέει ο ένας κωπηλάτης, άλλα ο άλλος.
Εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Εντελώς αντιφατικά.
Ο Τσίπρας τάσσεται υπέρ της παραμονής στο ευρώ, αλλά σημαντική τάση –και αριθμητικά- του κόμματος του, μιλά για έξοδο από το ευρώ, επιστροφή στη δραχμή κλπ κλπ.
Αν κυβερνήσει, με ποιον τρόπο θα γεφυρώσει την εσωκομματική του αντίδραση που μπορεί να προκαλέσει κυβερνητική αστάθεια; Πολύ περισσότερο αφού μια ενδεχόμενη εσωκομματική αστάθεια μπορεί, ανά πάσα στιγμή, ν’ αποβεί μοιραία και για την συνολική και απαραίτητη κυβερνητική σταθερότητα που είναι το ζητούμενο για την οικονομία;
Ο Τσίπρας κι οι προεδρικοί ισχυρίζονται ότι μόνο το 5% του χρέους είναι επαχθές, εν αντιθέσει με την εσωκομματική του αντιπολίτευση που ισχυρίζεται ότι είναι επαχθές στο σύνολό του.
Αν κυβερνήσει, θα πρέπει να τηρήσει συγκεκριμένες θέσεις στο ζήτημα αυτό, με συγκεκριμένες κινήσεις.
Με ποιον τρόπο δεν θα διακυβεύσει τη θέση της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό περιβάλλον αν επικρατήσουν οι φωνές που σήμερα μιλάνε –και μάλιστα δυνατά- για ενδεχόμενο μονομερούς στάσης πληρωμών της χώρας με ότι αυτό συνεπάγεται;
Ο Τσίπρας και κάποιοι λίγοι από το στενό περιβάλλον του, μιλάνε αραιά και που για μεταρρυθμίσεις. Έστω κι αν αυτές έχουν ως βάση τις…σοβιετικής μορφής εθνικοποιήσεις και στήριξη του κρατισμού.
Όμως, όλοι αυτοί που κατέστησαν τον ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα του περιθωρίου αξιωματική αντιπολίτευση, έχουν άλλες καταβολές, κυρίως από την προέλευσή τους στο βαθύ ΠαΣοΚ. Είναι αυτοί που επαγγέλλονται κι υπόσχονται επιστροφή στην «νύχτα» της παρασιτοκρατίας και στις εποχές των δανεικών.
Αν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί; Και πώς θ’ αντιδράσουν όλοι εκείνοι που σήμερα τάζουν στους πάντες τα πάντα.
Ο Τσίπρας και κάποιοι εκ του περιβάλλοντός του έχουν κάνει στροφή προς το Κέντρο, ειδικά όταν βρίσκεται στο εξωτερικό.
Ο Λαφαζάνης και μεγάλη μερίδα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, εξακολουθούν και έχουν στραμμένα τα φώτα τους προς Αριστερά, δηλαδή προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΚΚΕ.
Πώς θα βγει κυβερνητικό σχήμα με τον ένα να κοιτά τη Δύση και τον άλλο την Ανατολή;
Αυτές είναι οι βασικές δομικές αντιφάσεις που υπάρχουν εντός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι όχι οι διαφωνίες για τα πρόσωπα των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Αυτές τις αντιφάσεις –δομικές διαφωνίες κρύβουν επιμελώς κάτω από το χαλί, στο όραμα μιας εξουσίας της Αριστεράς.
Αν, όμως, αυτά και πολλά άλλα δεν φωτιστούν από το φως του ηλίου, αν δεν αναλυθούν ξεκάθαρα και σαφέστατα, τότε δεν θα μπορούν να ευελπιστούν σε πολλά πράγματα αναφορικά με την εξουσία.
Θα παραμένουν κοντά στα σημερινά δημοσκοπικά τους ποσοστά, που παραμένουν ίδια, περίπου, εδώ και δυο χρόνια, παρά τα όσα έχουν συμβεί στους Έλληνες.
Κι όταν το προσεχές διάστημα έχουμε να κάνουμε την αναδιαπραγμάτευση του χρέους και τη νέα δανειακή συμφωνία, οι Έλληνες οφείλουν να γνωρίζουν…
Εκτός αν ο Τσίπρας το «παίξει» πάλι Ανδρέας Παπανδρέου κι αρχίσει τις διαγραφές όσων φωνών είναι δυσάρεστες, πριν αναλάβει την εξουσία….
Το σίγουρο είναι ότι με αντιφάσεις, παλινωδίες, διγλωσσία και σκεπασμένα τα προβλήματα κάτω από το χαλί, δεν γίνεται εσαεί πολιτική.
Ούτε γίνεται κόμμα με τους Έλληνες να πρέπει να γνωρίζουν σε ποια τάση-συνιστώσα, ανήκει ο καθένας που μιλά και τοποθετείται, ούτως ώστε να τον παίρνουν ή όχι στα σοβαρά.
Κι ο χρόνος που οι ξεκάθαρες τοποθετήσεις θα γίνουν απαιτητές, πλησιάζει.
ΠΗΓΗ GR POST
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου