ΒΑΡΕΘΗΚΑ...

Ναι!...  Βαρέθηκα!...

Βαρέθηκα την ανοησία (για να μην την χαρακτηρίσω αλλιώς), σιχάθηκα την υποκρισία, απογοητεύτηκα από την έλλειψη σκέψης και κριτικής ικανότητας...

Βγαίνει πχ η κυβέρνηση και ανακοινώνει ότι στις Ευρωεκλογές θα έχουμε πλέον δικαίωμα να βάλουμε σταυρό προτίμησης.

Και αρχίζει η ανοησία, η υποκρισία και η παράνοια!

Δεν θα σχολιάσω την δήλωση/απαίτηση του τότε Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παπαδημούλη που το 2009 ζητούσε “οι Ευρωβουλευτές να εκλέγονται δημοκρατικά από τους πολίτες”.

Όχι γιατί δεν είναι παρανοϊκό αλλά γιατί ξέρω ότι η απάντηση θα είναι η “κλασική”... “άλλαξαν οι εποχές από τότε”!

Θα σχολιάσω όμως όσα λέγονται ανερυθρίαστα και χωρίς καμία σκέψη ή κρίση...

Ο “σταυρός” σημαίνει ότι θα εκλεγούν δημόσια πρόσωπα με μεγάλη αναγνωρισιμότητα οπότε θα έχουμε κι εκεί τα χάλια της Ελληνικής βουλής με την “αποθέωση του star system”  που “κοίτα που μας έχει φέρει”.

ΟΚ. Άρα ο σταυρός προτίμησης συγκεκριμένων προσώπων από τους ψηφοφόρους στις εκλογές είναι κακή πρακτική γιατί εμείς οι πολίτες είμαστε ηλίθιοι και επιλέγουμε τα λάθος άτομα.
Το επόμενο βήμα λοιπόν θα είναι να έχουμε την λίστα του αρχηγού και στις βουλευτικές εκλογές... στις αυτοδιοικητικές... και γενικώς σε παντός είδους εκλογικές αναμετρήσεις που όλοι εμείς οι ηλίθιοι καλούμαστε να ψηφίσουμε!

Ο “σταυρός” δεν σημαίνει ότι καταργείται η λίστα του αρχηγού αφού και πάλι αυτός αποφασίζει και επιβάλλει τις 42 υποψηφιότητες.

ΟΚ. Άρα ο αρχηγός (ή το κόμμα για όσους προβάλλουν με καμάρι ότι “η επιλογή γίνεται με εσωκομματικό δημοψήφισμα”) δεν θα πρέπει να καταρτίζει συγκεκριμένα ψηφοδέλτια για οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση.
Για να αισθανθούμε ότι ζούμε σε μία πραγματικά δημοκρατική χώρα θα πρέπει να ψηφίζουμε είτε με ψηφοδέλτιο τον... τηλεφωνικό κατάλογο, είτε γράφοντας σε μία λευκή κόλλα χαρτί το όνομα της επιλογής μας για βουλευτή ή Ευρωβουλευτή όπως πχ τον γείτονά μας, τον ξάδερφο, τον κουμπάρο, γιατί όχι και τον εαυτό μας βρε αδερφέ. Ικανοί για όλα είμαστε κι εμείς!
Αυτή είναι δημοκρατία!

Ο “σταυρός” που ανακοινώθηκε 100 ημέρες πριν από τις εκλογές “αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού”. 

Συγνώμη αλλά δεν είχα καταλάβει ότι οι εκλογές είναι “παιχνίδι”.
Αν είναι έτσι, γιατί να τρέχουν οι υποψήφιοι και γιατί να χαλάνε φαιά ουσία για να επιλέξουν οι ψηφοφόροι.
Θα ψηφίζουμε με  α-μπε-μπα-μπλομ και θα ξεμπερδεύουμε!
Απλά πράγματα!

Και βέβαια δεν ακούγονται μόνο αυτά.
Άλλοι ψάχνουν να δουν ποιος ωφελείται από τον σταυρό προτίμησης, άλλοι δείχνουν με το δάχτυλο τον σταυρό προτίμησης ως τον βασικό υπαίτιο για την ύπαρξη μαύρου πολιτικού εκλογικού χρήματος, ρουσφετιών, κλπ.

Ε, βαρέθηκα πια!  

Ακούγονται διάφορες γελοιότητες προς υπεράσπιση μίας εξόφθαλμα γελοίας αντίδρασης σε κάτι απολύτως λογικό και δημοκρατικό.

Η μόνη κριτική η οποία θα μπορούσε να γίνει προς την κυβέρνηση είναι ότι τα δύο κόμματα που την απαρτίζουν και που κυβερνούσαν εδώ και χρόνια, καθυστέρησαν κάποιες δεκαετίες να εφαρμόσουν τον σταυρό προτίμησης στις Ευρωεκλογές.
Και πάλι όμως...  κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Η αντίδραση για την αντίδραση και η αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση τείνουν να οδηγούν στον αυτο-εξευτελισμό!

Απλή κοινή λογική...