ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ...

Έχω γράψει πολλά κείμενα σε αυτό το ιστολόγιο, υποστηρίζοντας ότι...  “δεν είναι όλοι ίδιοι”.
Ούτε οι πολιτικοί είναι όλοι ίδιοι, ούτε οι ιατροί, ούτε οι δικηγόροι, κλπ, κλπ, κλπ.

Ε λοιπόν...  ούτε οι φόροι είναι όλοι ίδιοι!

Έχουμε φόρους, όπως πχ τον ΦΠΑ, όπου κάποιες επαγγελματικές κατηγορίες λειτουργούν ως μεσάζοντες εισπράττοντας τον φόρο από τους πελάτες τους και καταβάλλοντας τον στο κράτος.

Αυτού του είδους οι φόροι έχουν τακτικές περιοδικές ημερομηνίες καταβολής για όλους ανεξαιρέτως, σταθερές εδώ και χρόνια.

Όταν λοιπόν εισπράττεις ένα ποσόν από τον πελάτη σου ως φόρο με την υποχρέωση να τον αποδόσεις σε μία συγκεκριμένη ημερομηνία στο κράτος, οφείλεις να το κάνεις χωρίς δεύτερη σκέψη και όσοι προσπαθούν να το αποφύγουν ή να το καθυστερήσουν επιβάλλεται να  τιμωρούνται όσο πιο σκληρά γίνεται ώστε η ποινή να έχει και αποτρεπτικό χαρακτήρα!

Μία άλλη κατηγορία φόρων είναι αυτοί που πληρώνονται από τους φορολογούμενους κατευθείαν στο κράτος και βασίζονται στο πραγματικό τους εισόδημα, όπως πχ ο φόρος εισοδήματος.

Αυτού του είδους οι φόροι υπολογίζονται ως ποσοστό επί των εσόδων του φορολογούμενου και είθισται να καταβάλλονται ετησίως.

Μπορεί να αλλάζει τακτικά ο τρόπος υπολογισμού του, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι κάποια στιγμή μέσα στο έτος θα κληθούμε να πληρώσουμε ένα μέρος των εσόδων που είχαμε το προηγούμενο έτος.

Το λογικό θα ήταν να πληρώνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη αλλά, λόγω της αστάθειας της φορολογικής νομοθεσίας και λόγω της κρίσης, είναι πιθανό να ξεφύγουμε λίγο από τον προϋπολογισμό μας οπότε, σαφώς και πρέπει να τιμωρούμαστε αν και δεν είναι ανάγκη το κράτος να εξαντλεί την σκληρότητά του στα πρόστιμα!

Και φτάνουμε στον υπέρτατο παραλογισμό... φόροι άσχετοι από τα έσοδα και τα εισοδήματα του φορολογούμενου!

Φόροι “κεφαλικοί”, φόροι “ταρίφες”, που κανένας δεν ενδιαφέρεται εάν τα ποσά που βεβαιώνονται υπάρχουν, εάν ο φορολογούμενος μπορεί να τα πληρώσει ή εάν ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνατότητές του, όπως πχ ο φόρος ακινήτων.

Αυτού του είδους οι φόροι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν!
Αλλά αφού τέλος πάντων υπάρχουν, θα έπρεπε να έχουν εξ αρχής πολλές ευκολίες πληρωμής (όχι να πρέπει ο κάθε φορολογούμενος να αυτο-εξευτελίζεται στον κάθε έφορο!) και πολύ χαμηλά πρόστιμα καθώς μπορεί πραγματικά ο φορολογούμενος να μην έχει την οικονομική δυνατότητα πληρωμής τους.

Αντί όλων αυτών όμως, παρακολουθούμε το ακριβώς αντίθετο.

Μειώνονται τα πρόστιμα για τον ήδη εισπραχθέντα ΦΠΑ και αυξάνονται οι τόκοι για καθυστερημένη πληρωμή του -παράλογου- φόρου ακινήτων!

Δυστυχώς, κάτι τέτοια σχετικά μικρά πραγματάκια είναι αυτά που αυξάνουν την δυσαρέσκεια και το αίσθημα αδικίας του κάθε απλού πολίτη για την -ούτως ή άλλως, κι ας διαφωνούν πολιτικοί διαφόρων κομμάτων- υπέρογκη φορολόγηση!

Απλή κοινή λογική...