Το... ξερίζωμα της "Ελιάς" πριν καλάκαλά αρχίσει να σχηματίζει κορμό και οι διαψευσμένες τόσο πρόωρα ελπίδες για την συγκροτημένη δημιουργία ενός σοβαρού κεντροαριστερού χώρου στο υπό αναδιάταξη πολιτικό σκηνικό, μάλλον δεν εξέπληξε κανέναν. Ακόμη και όσοι (πολλοί...) προσδοκούν εναγωνίως ένα τέτοιο μεσαίο, διαλλακτικό, σοβαρό και υπεύθυνο πολιτικό σχήμα που χωρίς αφορισμούς και ιδεοληψίες μπορεί να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στην ρευστή πολιτική πραγματικότητα, αντιλαμβάνονται πως οι δυνάμεις που θα μπορούσαν να συγκροτήσουν ένα τέτοιο εγχείρημα, δεν έχουν ακόμη αποδεσμευτεί από σύνδρομα και φαντάσματα του παρελθόντος. Δεν είναι έτοιμες για την υπέρβαση και τις θυσίες ,σε προσωπικές φιλοδοξίες, που μια τέτοια αναγκαστική υπέρβαση επιτάσσει...
Πέρα από τα επιμέρους "προσωπικά", όμως, υπάρχουν και αντικειμενικές παράμετροι που καθιστούν το εγχείρημα και δύσκολο και ίσως πρόωρο: το υπό κατάρρευση ΠΑΣΟΚ, η ηγετική ομάδα του έστω, αρνείται ν' αναγνωρίσει την πραγματική θέση στην οποία βρίσκεται και πασχίζει με νύχια και με δόντια να διασωθεί όσο και όπως από την πλήρη εξαφάνιση. Επιστρατεύει "λογικές" και συνθήματα εκτός τόπου και χρόνου. Προωθεί ( και επιμένει σ' αυτά...) πρόσωπα για το ευρωψηφοδέλτιο που μόνο μνήμες από το κακό παρελθόν του ανασύρουν. Φθαρμένα, αναξιόπιστα, άβουλα και... αιδημόνως σιωπηλά όταν ξετυλιγόταν το κουβάρι της διαπλοκής και της διαφθοράς, όταν όλη η κοινωνία βοούσε για σκάνδαλα επώνυμων στις ανώτατες κομματικές βαθμίδες. Προβάλλει ηγεμονισμούς (και ως... παραδοξολογία, προκαλεί γέλια!) στις διεργασίες για τον κεντροαριστερό πόλο, συμπεριφερόμενο ως... Δελαπατρίδης! Προσπάθησε να... καταπιεί τους "58", να τους χρησιμοποιήσει σαν δεκανίκι στην απελπισμένη του προσπάθεια να μην εξαφανιστεί όλους διόλου.
Οι τελευταίοι, πάλι, αξιόλογες μονάδες αλλά ως προερχόμενες οι περισσότερες από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ δεν θέλησαν η δεν τόλμησαν ν' αυτοαναδειχθούν ως αναγεννητική δύναμη ερχόμενες σε σύγκρουση με τα γραφειοκρατικά απομεινάρια του Κινήματος. Δεν σηματοδότησαν το αποκαθαρμένο , ακόμη και μέσα από διαδικασίες αυτοκριτικής,"νέο" που φιλοδοξεί να χαράξει καινοτόμο πορεία στις εξελίξεις. Έδειξαν άσχετα πιθανόν με τις προθέσεις τους ως συνακολούθημα του ΠΑΣΟΚ, που όταν δεν ικανοποιήθηκαν κάποιες τακτικίστικες απαιτήσεις τους, ξαναγύρισαν στην γωνιά τους ευχόμενοι... καλή συνέχεια στην ξεριζωμένη "Ελιά"! Καθωσπρέπει χειρισμοί σαλονιών, σε μια συγκυρία που απαιτεί τόλμη και αποφασιστικότητα...
Και η ΔΗΜΑΡ δεν αποδείχθηκε ικανή για την υπέρβαση. Με έωλα επιχειρήματα, κατέφυγε στην περιχαράκωση και την ασφάλεια(;) της καταγεγραμμένης παρουσίας της, αγνόησε τις πολλές και σημαντικές αντιρρήσεις για "μοναχική πορεία" ικανών στελεχών της, και τελικά συμπεριφέρθηκε ως κόμμα αρχηγικής επιρροής. Οι αντίθετες φωνές, δεν επέμειναν, δεν έθεσαν όρους, δεν θέλησαν να χαρακτηρισθούν "διασπαστές"(προσμέτρησαν, φυσικά, και τους "ηγεμονισμούς" του κ. Βενιζέλου...) και ευγενώς συμβιβάσθηκαν. Περιμένοντας καλύτερες προϋποθέσεις;
Υπάρχει, όμως, και μια άλλη διάσταση πιο ουσιαστική επειδή καταγράφεται στο κοινωνικό επίπεδο: ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος που αυτοπροσδιορίζεται ως "κεντροαριστερό", θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ...ΘΑ αποδειχθεί ως η κεντροαριστερά στην Ελλάδα.
Μπορεί να εκτιμά (το καταγράφουν και οι απαντήσεις στις ποιοτικές ερωτήσεις των δημοσκοπήσεων...) ως ακραίες και επικίνδυνες πολλές από τις θέσεις, προτάσεις και ευαγγελιζόμενες πολιτικές του ,κυρίως αυτές που υποστηρίζονται εμμονικά από τις ακραίες συνιστώσες του, αλλά "καθησυχάζεται" από τις αλλεπάλληλες αναδιπλώσεις της ομάδας Τσίπρα.
Στο βάθος, και ενθυμούμενο τις πρωτοφανείς μεταλλάξεις του προ '81 και μετά '81 ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, πιστεύει ότι πιθανότατα ένας κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ θ' αποδειχθεί ένα νέας κοπής ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι τυχαίο το ότι σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και πολλά σημερινά στελέχη του προέρχονται από την "πελατειακή" δεξαμενή του πάλαι ποτέ ακμαίου Κινήματος.
Αν σ' αυτούς, προσθέστε και τους αγανακτισμένους και εν απογνώσει από την σημερινή κυβερνητική διαχείριση πολίτες, εύκολα εξηγούνται τα δημοσκοπικά ποσοστά που απολαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, περιμένει την επαύριο μιας τυχόν νέας υπό το κόμμα αυτό διακυβέρνησης, να δει να υλοποιούνται όλες οι σημερινές (και σε μεγάλο βαθμό ανεδαφικές...) εξαγγελίες και δεσμεύσεις του. Αν δεν το δει να γίνεται πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταρρεύσει πιο γρήγορα απ' όσο ανέβηκε. Αν, πάλι, επιχειρηθούν οι επαπειλούμενοι "ριζοσπαστισμοί" του, λόγω εμμονών η επικράτησης των τυχοδιωκτικών απόψεων των συνιστωσών του, θα καταρρεύσουμε όλοι μαζί...
Ίσως τότε, με καθημαγμένη την κεντροδεξιά και οικτρά αποτυχούσα την αριστερά, να έρθει η ώρα της κεντροαριστεράς. Που δεν τόλμησε όταν έπρεπε, και θα προκύψει από τα συντρίμμια...
ΠΗΓΗ iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου