ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...

Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου για το ύστατο χαίρε στην αγαπημένη λαϊκή τραγουδίστρια Πόλυ Πάνου, που έφυγε από τη ζωή την περασμένη Παρασκευή μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο...

Νομίζω ότι το σημερινό "μουσικό διάλειμμα" δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό...

 

ΠΟΛΥ ΠΑΝΟΥ - Τι σου 'κανα και πίνεις

"Κόκκινα φανάρια (Το καλντερίμι)" - Πόλυ Πάνου (1963)

ΛΥΠΑΜΑΙ ΑΛΛΑ... ΑΝΗΣΥΧΩ!...

Παρακολουθώ εδώ και μέρες το "θέατρο του παραλόγου" και... ανησυχώ!

Από την ημέρα που ξεκίνησαν οι συλλήψεις των μελών της Χρυσής Αυγής παρουσιάστηκαν αυτοί που τις χαρακτηρίζουν "πολιτική δίωξη", αυτοί που τις θεωρούν "καθυστερημένες", αυτοί που τις "πιστώνουν" στην δικαιοσύνη και στην κυβέρνηση, αυτοί που τις θεωρούν αντισυνταγματικές και παράνομες, κλπ, κλπ, κλπ.

Απ' όλα έχει ο μπαξές!

Το χειρότερο είναι ότι είναι αρκετοί οι νομικοί/συνταγματολόγοι/καθηγητές οι οποίοι έχουν γίνει "τηλεοπτικοί μαϊντανοί" χωρίς νόημα.

Δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε καν για το τι θεωρείται βία ή για το τι προβλέπουν το σύνταγμα και οι νόμοι σε μία τέτοια περίπτωση.

Ο απόλυτος αυτο-εξευτελισμός μέσω συνταγματικών "ερμηνειών"!

Εκτός όλων αυτών, έχουμε κι έναν καταιγισμό "ειδησιογραφικών" εκπομπών καθαρά μονοθεματικές και κανονικά "τηλε-δικαστήρια".

Δεν είμαι νομικός και δεν μπορώ να γνωρίζω κατά πόσον είναι νόμιμη η δημοσιοποίηση του κατηγορητηρίου και στοιχείων της έρευνας , αλλά μετά από 3 ημέρες και έχοντας μιλήσει με αρκετούς φίλους και γνωστούς, η υπερ-δοσολογία των "ειδήσεων" για την Χρυσή Αυγή μάλλον θα φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που νομίζουν.

Φαίνεται ότι έχουν ξεχάσει πόσο αντιδραστικός λαός είμαστε...

Επειδή έχουν δει πολλά τα μάτια μας τα τελευταία χρόνια στην χώρα,  είναι σχετικά εύκολος και ο αντίλογος σε όσα "τονίζουν" οι δημοσιογράφοι χαρακτηρίζοντας τα ως "αποκαλυπτικά".

Καταγγέλλουν πχ "κατήχηση/στρατολόγηση" στα σχολεία την στιγμή που όλοι ξέρουν -και οι παλιοί θυμούνται- πως και πότε μπήκε η πολιτική στα σχολεία!

Καταγγέλλουν "αποκαλυπτικούς διαλόγους" Χρυσαυγιτών όπου μιλούν υποτιμητικά για τον δολοφονημένο Φύσσα την στιγμή που όλοι θυμούνται το περίφημο σχόλιο "παιδιά, αν διαβάζει κάποιος άνεργος, η Marfin ψάχνει για τρεις υπαλλήλους" ή εκείνο που χαρακτήριζε μ@@@ τον ταξιτζή στην Πάρο σχολιάζοντας "καλά να πάθει που πήγε να σώσει τα λεφτά των τραπεζιτών"!

Μέσα σε όλα αυτά, έχουμε και διάφορα "πολιτικά όρνια" που τσακώνονται πάνω από ένα ημιθανές πτώμα στήνοντας τηλεοπτικούς διαγωνισμούς για το ποιος είναι περισσότερο αντιφασίστας ή περισσότερο αντιμνημονιακός, κλείνοντας το μάτι στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής (τους οποίους όμως στολίζουν και με διάφορα "κοσμητικά" επίθετα)!

Προσωπικά, όλα αυτά μου προκαλούν απεριόριστη αηδία!

Θα ήθελα να μπορώ να πω ότι ζω σε μία λογική και ευνομούμενη πολιτεία όπου το κράτος λειτουργεί σωστά, αντιμετωπίζει ως ίσους όλους τους πολίτες του και το κάθε έγκλημα με την ίδια αυστηρότητα, η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη εξουσία και λειτουργεί αμερόληπτα, κλπ.

Ελπίζω η ιστορία της Χρυσής Αυγής να είναι η απαρχή για μία τέτοια πολιτεία, αλλά... ανησυχώ!

Ανησυχώ με όσα αναφέρουν ως "κατηγορίες" οι δημοσιογράφοι...

Ελπίζω η δικαιοσύνη να έχει πολύ περισσότερα στοιχεία στα χέρια της τα οποία ακολουθούν την ορθή νομική οδό και δεν έχουν γίνει feuilles volantes στα δημοσιογραφικά γραφεία, είναι πολύ πιο σοβαρά από όσα ακούγονται και θα αποτρέψουν την ηρωοποίηση των στελεχών της Χρυσής Αυγής!

Ανησυχώ μήπως όλα αυτά μας οδηγήσουν, ως κοινωνία, στο άλλο άκρο και να "ποινικοποιηθεί" η Ελληνική σημαία, η αγάπη για την πατρίδα, η αγανάκτηση για το μέγεθος της λαθρομετανάστευσης...  ακόμα και η metal rock μουσική την οποία ακούω κι εγώ!

Ανησυχώ για τις αιτίες που κάποιοι εφευρίσκουν για να δικαιολογήσουν την άνοδο ενός τόσο γελοίου κόμματος.

Όχι φταίει το μνημόνιο, η ανεργία, η φτωχοποίηση των Ελλήνων...

Όχι φταίει η τρόικα και οι "προδότες" Έλληνες πολιτικοί που είναι "ξεπουλημένοι", "Τσολάκογλου", "πιόνια των ξένων συμφερόντων", κλπ.

Κανένας δεν φαίνεται να καταλαβαίνει ότι υπάρχουν κι άλλα τέτοια κόμματα -εντός και εκτός βουλής- τα οποία όμως δεν έχουν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής.

Η μόνη της διαφορά λοιπόν, η οποία φαίνεται ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έκρηξη των ποσοστών της, είναι οι απόψεις της για την λαθρομετανάστευση.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, πρόκειται για πολύ μεγάλο πρόβλημα το οποίο δεν έχει αντιμετωπιστεί σοβαρά από καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα!

Και βέβαια δεν εννοώ ότι 500.000 Έλληνες πολίτες θέλουν να δέρνονται ή να σκοτώνονται οι λαθρομετανάστες που βρίσκονται στην χώρα μας.

Ένα μήνυμα προσπάθησαν να στείλουν οι ψηφοφόροι προς τις κυβερνήσεις μας και τους πολιτικούς αλλά πολύ φοβάμαι ότι κανένας δεν το κατάλαβε...

Ανησυχώ όταν αυτο-χαρακτηρίζονται "συνταγματικό τόξο" κόμματα τα οποία αρνούνται να δεχθούν εισαγγελικό οικονομικό έλεγχο στα γραφεία τους ή κόμματα που δεν καταδικάζουν απερίφραστα κάθε χρήση βίας.

Ενοχλούν και χρησιμοποιούνται από κάποιους ώστε να φανούν "αγωνιστές"  οι Χρυσαυγίτες!

Ανησυχώ γιατί η Χρυσή Αυγή πάτησε σε υπαρκτά προβλήματα (ή αν θέλετε, τα εκμεταλλεύτηκε) τα οποία δεν λύνονται με την διάλυσή της.

Η διάλυσή της απλά θα αφήσει ελεύθερο το πεδίο για οποιονδήποτε επόμενο με οποιονδήποτε στόχο θελήσει να εκμεταλλευτεί τα ίδια αυτά υπαρκτά προβλήματα που αρνούνται μερικοί να δουν κατάματα αλλά με ευκολία τα χαρακτηρίζουν "Χρυσαυγίτικη πολιτική".

Ανησυχώ ακόμα και με την χθεσινή (ατυχέστατη θεωρώ) δήλωση του πρωθυπουργού όπου είπε ότι "δεν έχεις δικαίωμα να μισείς τον άλλο, να πιστεύεις στην βία, να είσαι ρατσιστής να προωθείς την ακρότητα".

Λυπάμαι αλλά ως πολίτης έχω κάθε δικαίωμα να μισώ, να πιστεύω ότι θέλω και να είμαι ότι θέλω.

Αυτό που δεν έχω δικαίωμα είναι να μην σέβομαι και να μην υπακούω στους νόμους του κράτους, αλλά μέχρι νεοτέρας μπορώ να έχω ότι "πιστεύω" θέλω!

Και αυτό ισχύει για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες!!!

 

Με λίγα λόγια...

Είναι ώρα να σοβαρευτούμε!

Να αφήσουμε την δικαιοσύνη ανεμπόδιστη και ανεπηρέαστη να κάνει την δουλεία της και να περιμένουμε το αποτέλεσμά της!

Να σταματήσουν -επιτέλους- όλοι οι δημοσιογράφοι να ασχολούνται με την Χρυσή Αυγή!

Να ξαναβρούμε την χαμένη μας...

απλή κοινή λογική...

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...

DragonForce - Cry Thunder

ΟΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ...

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Η κυρία Χ.Χ.,υπάλληλος του ΙΚΑ, όπως αναφέρει η διοίκηση μετά από έρευνα, είχε μόνον 950.000 ευρώ μέσα σε πάμπερς στην πολυτελή βίλλα της στον Βαρνάβα, στον ευρύ χώρο της οποίας έκτιζε και ένα εκκλησάκι –προφανώς για να μπορεί να αφιερώνεται στα θρησκευτικά της καθήκοντα, μακρυά από τα βλέμματα της πλέμπας. Του λαού, δηλαδή –που πρέπει να ξεροσταλιάζει στο ΙΚΑ κάποιες ώρες για να πάρει μία βεβαίωση η οποία σε άλλες χώρες παρέχεται ηλεκτρονικά σε δύο-τρία λεπτά. Όσο για τα περιουσιακά στοιχεία των συνενόχων της κ.Χ.Χ. τα αναζητά η αστυνομία και εικάζεται ότι ξεπερνούν τα 15 εκατ. ευρώ. Η δε απάτη που έγινε εις βάρος του Ιδρύματος και των συνταξιούχων του εκτιμάται στα 20 εκατ. ευρώ. Μια …μπαγκατέλα, δηλαδή, που σε δραχμές θα αντιπροσώπευε 6,8 δισεκατομμύρια.

Για την κ. Χ.Χ. και τους συνενόχους της, ας μην ανησυχεί κανείς. Θα την βγάλουν καθαρή έως έναν βαθμό και σίγουρα κανένας «αγανακτισμένος» δεν θα πάει στην πόρτα τους να διαμαρτυρηθεί. Εξάλλου, η σπείρα το έπαιζε «αγανακτισμένη», ως συνήθως στις περιπτώσεις αυτές όπου ισχύει το «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Συνολικά υπολογίζεται δε ότι οι διάφορες απάτες που έγιναν στο ΙΚΑ τα τελευταία 30 χρόνια, όπου σημειώθηκε και η επέλαση των «μη προνομιούχων», ανέρχονται σωρευτικά σε 25 δισεκατ. ευρώ, ήτοι το μέσο ελληνικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) σε σημερινές τιμές.

Πέρα, όμως, από τις απάτες στο ΙΚΑ –όπως, υποθέτουμε, και σε άλλους κρατικούς ασφαλιστικούς φορείς – οι ληστείες του δημοσίου και δανειακού χρήματος πάνε πολύ πιο μακρυά σε έκταση και βάθος. Έτσι, πρόσφατο έγγραφο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης εμφανίζει υπάλληλο υπουργείου με «αδικαιολόγητες καταθέσεις» ύψους 8,9 εκατ. ευρώ, δικαστική υπάλληλο με 7,9 εκατ. ευρώ και αρκετούς προϊσταμένους πολεοδομικών και δασικών υπηρεσιών με ποσά που ξεπερνούν το 1 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με το newsbomb.gr, κατά του πολυεκατομμυριούχου υπαλλήλου –ο οποίος είχε συνταξιοδοτηθεί– ασκήθηκε ποινική δίωξη, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες του ιστότοπου «φέρεται αυτές οι καταθέσεις να αποτελούσαν επιχορηγήσεις συνδικαλιστικών σωματείων που ο υπάλληλος εκπροσωπούσε», χωρίς όμως να είναι γνωστό ακόμα «το μέρος των χρημάτων που καταχράστηκε».

Εντύπωση προκάλεσαν στους ελεγκτές δημόσιας διοίκησης και οι καταθέσεις δικαστικής υπαλλήλου η οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, υπηρετεί στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών. Σύμφωνα με τους ελέγχους, «εντοπίστηκαν στους οικογενειακούς τραπεζικούς λογαριασμούς της καταθέσεις –εκτός μισθοδοσίας και τόκων– ύψους 7.965.236,64 ευρώ, κατοχή από την ίδια και τον σύζυγό της του συνόλου των μετοχών ανώνυμης εταιρείας και συμμετοχή της στην διοίκηση της ως άνω εταιρείας». Να σημειωθεί ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης έχει παραγγείλει την άσκηση πειθαρχικής δίωξης της υπαλλήλου ήδη από τον περασμένο Δεκέμβριο, ενώ η αρμόδια ΔΟΥ στην οποία διαβιβάστηκε η σχετική έκθεση προκειμένου να διερευνήσει τυχόν φορολογικές παραβάσεις, απάντησε ότι «αδυνατεί, λόγω έλλειψης προσωπικού, να ολοκληρώσει τις ενέργειές της εντός διμήνου από την γνωστοποίηση της έκθεσης» και ζήτησε «να τής χορηγηθεί παράταση προθεσμίας»!

Άλλη περίπτωση είναι αυτή του τελωνειακού υπαλλήλου στον τραπεζικό λογαριασμό του οποίου, μετά από τους ελέγχους των επιθεωρητών, εντοπίστηκαν καταθέσεις ύψους 923.554,67 ευρώ, που κρίθηκαν «αδικαιολόγητες». Ο υπάλληλος παραπέμφθηκε στο αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο για το παράπτωμα της «χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς ή ανάξιας για υπάλληλο διαγωγής εντός ή εκτός υπηρεσίας» και ποινή «προστίμου 10 ημερών»!

Επιπλέον, το Εφετείο Πλημμελημάτων τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης 10 μηνών με αναστολή, ενώ από την αρμόδια ΔΟΥ κρίθηκε ότι «ο ελεγχόμενος δεν υπέχει καμμία άλλη φορολογική υποχρέωση». Με τον τρόπο αυτόν φαίνεται ότι δεν έχει δημευτεί κανένα περιουσιακό στοιχείο από τον συγκεκριμένο υπάλληλο –που εξακολουθεί να κυκλοφορεί ελεύθερος και να απολαμβάνει τους «κόπους της εργασίας του».
Το αρνητικό ρεκόρ με τους περισσότερους «διεφθαρμένους» υπαλλήλους ανήκει στην υπηρεσία Πολεοδομίας. Συγκεκριμένα, πέντε περιπτώσεις από τις δεκατρείς στις οποίες αναφέρεται το έγγραφο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης αφορούν σε προϊσταμένους πολεοδομικών υπηρεσιών όλης της χώρας, σε λογαριασμούς των οποίων εντοπίστηκαν περισσότερα από 4 εκατ. ευρώ δίχως να δικαιολογούνται.

Πολυεκατομμυριούχος φαίνεται ότι έχει γίνει πρώην δασάρχης σε νησί του Σαρωνικού. Σύμφωνα με το έγγραφο, «το συνολικό ποσό αδικαιολόγητων καταθέσεων που προσδιορίστηκε από τον έλεγχο, στην περίπτωση αυτή ανήλθε στο ποσόν των 1.014.701,40 ευρώ, από σύνολο καταθέσεων 4.109.449,80 ευρώ». Αν και σε βάρος του έχει ασκηθεί ποινική δίωξη από την δικαιοσύνη, το αρμόδιο πειθαρχικό όργανο τον απάλλαξε για το συγκεκριμένο αδίκημα, για να τον απολύσει πρόσφατα λόγω καταδίκης επειδή έδωσε άδεια τοποθετήσεως κεραίας κινητής τηλεφωνίας μέσα σε δασική περιοχή και σε αρχαιολογικό χώρο.
Επιπροσθέτως, σε δεύτερο πρώην προϊστάμενο δασικής υπηρεσίας νησιωτικού νομού εντοπίσθηκαν 88.200 ευρώ τα οποία χαρακτηρίστηκαν αδικαιολόγητα. Τέλος, σε πρώην διευθυντή τεχνικών υπηρεσιών στην Δυτική Ελλάδα, ο οποίος έχει τραπεζικές καταθέσεις ύψους 600.000 ευρώ, ασκήθηκε ποινή οριστικής παύσης.

Πάντως, όπως προκύπτει από την απάντηση του υπουργείου, το σύνολο σχεδόν των 13 υπαλλήλων εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να απολαμβάνουν τα όσα αδικαιολογήτως απέκτησαν. Οι μόνες ποινές που έως σήμερα έχουν ασκηθεί είναι οι πειθαρχικές, ενώ εξακολουθούν να εκκρεμούν οι τυχόν ποινικές διώξεις. Επισημαίνουμε επίσης ότι, από την απόδραση του Παλαιοκώστα μέχρι τον χρηματισμό εφοριακού στην Αθήνα, οι έλεγχοι των δημοσίων υπαλλήλων χαρακτηρίζονται από ατιμωρησία που σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της αδιαφάνειας. Σύμφωνα με δημοσίευμα, τα παραδείγματα ατιμωρησίας είδαν το φως της δημοσιότητας με αφορμή την κατά πλειοψηφία έγκριση, επί της αρχής και επί των άρθρων, του νομοσχεδίου του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης για το νέο πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων.

Και είναι γνωστό ότι αυτή η ατιμωρησία έχει επιβληθεί από τις συνδικαλιστικές ομάδες που λύνουν και δένουν στην δημόσια διοίκηση και στις ΔΕΚΟ –ομάδες οι οποίες εμφανίζουν το γεγονός αυτό ως «κοινωνική κατάκτηση». Πρόκειται, δηλαδή, για το άκρον άωτον της ανηθικότητας, με κύριο αποτέλεσμά της την κοινωνική νομιμοποίηση της …απάτης. Χαρακτηριστικά και αποκαλυπτικά είναι, από την άποψη αυτή, τα όσα αναφέρει ο μηχανικός Λέανδρος Σλάβης σε ηλεκτρονικό σημείωμά του προς τον υπογράφοντα.

Όπως γράφτηκε –και στην συνέχεια έγινε «θέμα της ημέρας» στο Διαδίκτυο– με την απογραφή, οι υπεραιωνόβιοι, στους οποίους τα ασφαλιστικά ταμεία κατέβαλλαν συντάξεις επί σειράν ετών, από 23.550 μειώθηκαν σε 7.550. Κοντολογίς, δεν ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο 16.000 υπεραιωνόβιοι (ψευδο)συνταξιούχοι! Μεταξύ τους και ένας «μαθουσάλας» 124 Μαΐων! Από τους εναπομείναντες, μακροβιότερος αποδεικνύεται ένας υπέργηρος 111 ενιαυτών.

Μπορεί, ωστόσο, το ενδιαφέρον να επικεντρώθηκε στην διάχυση στην κοινωνία της ροπής εξαπάτησης του κράτους γιατί, προφανώς, κάποιοι συγγενείς εισέπρατταν για δεκαετίες συντάξεις «μουμιοποιημένων» συνταξιούχων, αλλά εξίσου –αν όχι περισσότερο– ενδιαφέρον είναι το τί στοίχισε αυτή η ιστορία στο κράτος και, εμμέσως, στην κοινωνία. Αν λοιπόν υποτεθεί ότι για τον καθέναν τους το ασφαλιστικό του ταμείο κατέβαλλε την μηδαμινή μηνιαία σύνταξη των 600 ευρώ, το ετήσιο κόστος για τον καθένα θα ανερχόταν στα (600 x 14 =) 8.400 ευρώ και για όλους μαζί στα (8.400 x 16.000 =) 134.400.000 ευρώ σε σημερινές τιμές.

Ναι, πάνω από 134 εκατ. ευρώ τον χρόνο! Αν πάλι υποτεθεί, με μία μετριοπαθή εκτίμηση, ότι αυτή η οικονομική αιμορραγία διαρκούσε 20 περίπου χρόνια κατά μέσον όρο για τον καθένα, τότε η «κομπίνα» κόστισε στα ασφαλιστικά ταμεία (134.400.000 x 20=) 2.688.000.000 ευρώ, δηλαδή κάπου 2,7 δισεκατ. ευρώ –πολλαπλάσια από την κρατική συμμετοχή στην χρηματοδότηση των μεγάλων έργων που σταμάτησαν και έρριξαν στην ανεργία χιλιάδες εργαζομένους!!! Μπροστά τους, τύφλα να’ χουν όλες οι Siemens μαζί!

Στην πραγματικότητα, η «κομπίνα» κόστισε πολύ περισσότερο –τόσο γιατί δεν μπορεί να ήταν μικροσυνταξιούχοι όλα τα «ζόμπι» της κοινωνικής ασφάλισης, όσο και γιατί το πιθανότερο είναι η εικοσαετία του υπολογισμού να υπολείπεται σημαντικά της πραγματικής διάρκειας της εικονικής παράτασης της ζωής των «συγχωρεμένων». Πρόσθετα, όλο και κάποια φάρμακα θα γράφονταν στα βιβλιάρια υγείας τους και όλο και κάποια κουπόνια κοινωνικού τουρισμού, εισιτήρια θεάτρων κλπ. θα μοιράζονταν στο όνομά τους. Χώρια το διοικητικό κόστος διαχείρισης των υποθέσεών τους!

Με άλλα λόγια, μόνον στην συγκεκριμένη κομπίνα οφείλεται, με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς, πάνω από το 1% του «προ-μνημονιακού» δημοσίου χρέους! Χώρια οι τόκοι! Γιατί όλα τα ασφαλιστικά ταμεία είναι ελλειμματικά και, ως γνωστόν, τα ελλείμματά τους τα καλύπτει το Δημόσιο, το οποίο, με την σειρά του, ποτέ δεν είχε πλεόνασμα και δανείζεται για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Αν συνυπολογισθεί το κόστος των επιδομάτων σε «μαϊμού» ανάπηρους, τυφλούς κ.α. και των λοιπών κρουσμάτων εκμετάλλευσης της διάλυσης του κράτους, γίνεται εύκολα αντιληπτό πώς έφτασε η χώρα εκεί που έφτασε και πόσοι πολλοί συμμετείχαν στο «φαγοπότι».

Κατά τα λοιπά, κάποιοι από τους εμπνευστές της μεγάλης αυτής κομπίνας ήσαν, λόγω συνδικαλιστικής πρωτοπορίας, και από τους πιο θορυβώδεις «αγανακτισμένους» στις διάφορες εκδηλώσεις στην πλατεία Συντάγματος. Διαισθάνονταν, προφανώς, ότι κάπου το «μεγάλο φαγοπότι» πλησίαζε στο τέλος του.

 

ΠΗΓΗ  europeanbusiness.gr 

 

 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Συγνώμη αλλά είναι άλλο να συζητάς γενικά και αόριστα για το μεγάλο φαγοπότι στο δημόσιο, άλλο να ακούς σκόρπια ποσά και επιμέρους περιπτώσεις και άλλο να τα βλέπεις έτσι μαζεμένα!

Όπως και να το κάνουμε, προκαλεί δέος!

Επειδή θεωρώ ότι όλοι αυτοί βρίζουν και την τρόικα, τους πολιτικούς, την άτιμη κοινωνία, κλπ που μας έφτασαν ως εδώ... τα παραπάνω παραδείγματα με κάνουν έξαλλη!

Αλλά βέβαια, είναι εύκολο να τα βάζεις πάντα με τους άλλους και να φταίνε πάντα αυτοί, αποποιούμενος κάθε ευθύνης καθώς φαίνεται ότι είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να κάνουμε ΟΛΟΙ την αυτοκριτική μας.

Και επειδή ζούμε στην Ελλάδα, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ...

Υπάρχει κανείς που να θεωρεί ότι όλα αυτά έχουν σταματήσει;

Μπορούμε πραγματικά να ισχυριστούμε ότι η κρίση μας έβαλε μυαλό;

Σταμάτησαν όλοι αυτοί να κλέβουν το δημόσιο (δηλαδή ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες πολίτες) και πλέον σέβονται τους πολίτες που τους πληρώνουν από το υστέρημά τους;

Επιτρέψτε μου να διατηρώ τις (μεγάλες!) αμφιβολίες μου...

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...

Doro Pesch feat. Tarja Turunen - Walking with the angels

Η βιομηχανία θύμα δολοφονίας...

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

Υπάρχει ελληνική βιομηχανία; Είναι αλήθεια ότι σε λίγο καιρό και κατά πως εξελίσσονται τα πράγματα το ερώτημα αυτό θα μοιάζει με εκείνο "αν υπάρχει ζωή στον Άρη". Στον πλανήτη Άρη είναι πιθανό οι επιστήμονες να ανακαλύψουν κάποια στιγμή ζωή. Αλλά βιομηχανία στην Ελλάδα; Μάλλον απίθανο.

Σε μία χώρα που η φορολογία είναι τόσο υψηλή και που η διαφθορά μαστίζει τα πάντα, δεν θα θέλατε να επενδύσετε τα χρήματά σας και μάλιστα σε μία βιομηχανία. Διότι οι βιομηχανίες δεν μεταφέρονται εύκολα. Δεν μπορείς να πάρεις το βαλιτσάκι σου και να πας παραδίπλα να στήσεις και πάλι την επιχείρησή σου, όπως συμβαίνει με μία εταιρεία υπηρεσιών.

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια οι βιομηχανίες αντιμετωπίζουν κι άλλα προβλήματα, με σημαντικότερο αυτό της έλλειψης ρευστότητας. Το τραπεζικό σύστημα αδυνατεί να ανταποκριθεί στην ζήτηση και το γεγονός αυτό απειλεί την βιωσιμότητα αρκετών εταιρειών.

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι μία βιομηχανία προσαρμόζεται στα δεδομένα της εποχής και μπορεί έτσι να αντέξει ένα διάστημα και δίχως την τραπεζική χρηματοδότηση, δεν συμβαίνει το ίδιο πράγμα και με τον τομέα των επενδύσεων της ίδιας βιομηχανίας σε νέες τεχνολογίες. Κάθε φορά που η εταιρεία δεν εκσυγχρονίζεται χάνει σε ανταγωνιστικότητα κι αυτό μοιραία την οδηγεί σε μειονεκτική θέση.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν διαθέτουμε σε αυτή την χώρα κουλτούρα στήριξης της βιομηχανίας. Το αντίθετο! Ο βιομήχανος είναι για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ένας κατά τεκμήριο κλέφτης που προσπαθεί να πιεί το αίμα της εργατικής τάξης, ενίοτε και με το μπουρί της σόμπας, όπως παραστατικά περιέγραφε σε ένα συλλεκτικό του τεύχος το περιοδικό "Αντί".

Σε όλη την Ευρώπη προσέχουν την βιομηχανία τους ως κόρη οφθαλμού. Εδώ έχουμε βγάλει μόνοι μας τα μάτια μας. Δεν είναι μόνο σήμερα τα όσα συμβαίνουν με την ενεργοβόρα βιομηχανία. Είναι όλα εκείνα που συνέβησαν από το 1970 μέχρι σήμερα. Ας μην ξεχνάμε ότι κάποτε στην Ελλάδα φτιάχναμε ψυγεία και κουζίνες. Υπήρχε πολυπληθές συνδικάτο δέρματος, επειδή υπήρχαν αντίστοιχα βιομηχανίες παπουτσιών. Δεν έχει σχέση αυτό που βλέπουμε στις μέρες μας με εκείνο που υπήρχε άλλοτε. Κι αυτό διότι η βιομηχανία κυνηγήθηκε με κάθε δυνατό τρόπο. Δεν έτυχε, πέτυχε. Η βιομηχανία έπεσε θύμα δολοφονίας.

Μπορούμε να κάνουμε μία νέα αρχή; Η ερώτηση θα πρέπει να απαντηθεί με μία άλλη ερώτηση: Θέλουμε την βιομηχανία στην Ελλάδα; Διότι μέχρι σήμερα έχουμε δείξει ότι η δραστηριότητα αυτή είναι ανεπιθύμητη. Αν πάντως την θέλουμε θα βρεθεί και ο τρόπος για να επιβιώσει κι αυτό το είδος. Προς το παρόν οδεύουμε προς μία κατάσταση που οι βιομηχανικοί χώροι θα χρησιμεύουν μόνο για τα κλαρίνα το Πάσχα, όταν θα σουβλίζουμε τα αρνιά σε μέρες βροχερές...

 

ΠΗΓΗ   capital.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Δυσκολεύτηκα αλλά βρήκα ένα άρθρο με το οποίο συμφωνώ 100% και -κυρίως- δεν αναφέρεται στην Χρυσή Αυγή!

Όπως έγραψα κι εχθές... "Αμάν πια με την Χρυσή Αυγή!".

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...

Chris Rea - Road To Hell

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!...

Αμάν πια με την Χρυσή Αυγή!

Τα δελτία ειδήσεων;...  Σχεδόν μονοθεματικά!

Τα διαδικτυακά άρθρα και σχόλια;... Μονοθεματικά!

Ακόμα και οι γελοιογραφίες... μονοθεματικές κι αυτές!

Έλεος πια! Φτάνει!

Καταλάβαμε!

Η Χρυσή Αυγή είναι ένα εθνικο-σοσιαλιστικό κόμμα που λειτουργεί με "περίεργους" τρόπους.

Γι' αυτό και -πολύ σωστά και δικαιολογημένα- παρενέβη η δικαιοσύνη.

Η Ελληνική δημοκρατία, όπως συμβαίνει με όλες τις δημοκρατίες, διαθέτει νόμους και κανόνες σύμφωνα με τους οποίους πρέπει να κριθεί και να αντιμετωπιστεί η Χρυσή Αυγή.

Αλλά φαίνεται ότι μας αρέσει να έχουμε μία "δημοκρατία à la carte".

Ξαφνικά όλοι υπερασπίζονται την δημοκρατία μας... ακόμα και αυτοί που μέχρι εχθές φώναζαν ότι "η χούντα δεν τελείωσε το '73"(!)... με διάφορους τρόπους.

Κάποιοι μέμφονται την δικαιοσύνη γιατί δεν λαμβάνει υπ' όψιν της τις μαρτυρίες που δίνονται...  σε ΜΜΕ! 

Η κυβέρνηση αφαιρεί την αστυνομική φρουρά από Έλληνες βουλευτές και προγραμματίζει την άρση της χρηματοδότησης κοινοβουλευτικού κόμματος!

Πολιτικοί και δημοσιογράφοι υποκαθιστούν καθημερινά την δικαιοσύνη, δικάζουν και αποφασίζουν με συνοπτικές διαδικασίες ρίχνοντας στην πυρά 500.000 Έλληνες ψηφοφόρους τους οποίους ενίοτε στολίζουν με διάφορα "κοσμητικά" επίθετα.

Λυπάμαι αλλά αυτό δεν είναι δημοκρατία!

Είναι η "ζούγκλα της Χρυσής Αυγής" στο αντίθετο, αλλά παραμένει ζούγκλα!

Ξεχάσαμε τα πάντα... οικονομία, τρόικα, απεργίες, πορείες, κλπ...  και ασχολούμαστε μόνο με ένα θέμα που ήδη έχει περάσει στα χέρια της δικαιοσύνης!

Οι πολιτικοί μας αποφάσισαν να γίνει συζήτηση στην βουλή για το θέμα της Χρυσής Αυγής.

Γιατί δίνεται τέτοια διάσταση πριν αποφανθεί η δικαιοσύνη;

Έχουν σκοπό να την υποκαταστήσουν;

Φτάνει πια!

Σοβαρευτείτε!

Το θέμα της Χρυσής Αυγής έχει δρομολογηθεί βάσει του συντάγματος και των νόμων του κράτους.

Αν θέλουμε να θεωρούμαστε ευνομούμενη πολιτεία και όχι χούντα ή ζούγκλα, πρέπει ΑΜΕΣΑ να σταματήσουν τα πολιτικά και τηλεοπτικά δικαστήρια!

Καλό θα ήταν μάλιστα, να αντικατασταθούν όλες αυτές οι συζητήσεις με έναν σοβαρό και λογικό προβληματισμό για τους λόγους που οδήγησαν 500.000 Έλληνες πολίτες στην Χρυσή Αυγή.

Είναι εύκολο να χαρακτηρίζεται ως "πολιτική της Χρυσής Αυγής" οποιαδήποτε νομοθεσία αφορά το μεταναστευτικό, την ιθαγένεια, την γκετοποίηση των Ελληνικών πόλεων, κλπ, αλλά -τουλάχιστον- 500.000 πολίτες γι' αυτούς τους λόγους πλησίασαν αυτό το κόμμα.

Θεωρώ βέβαιο δε ότι, εάν τα στελέχη του δεν ήταν τόσο γελοία, θα μιλούσαμε για πολύ μεγαλύτερα ποσοστά.

Ας σοβαρευτούμε επιτέλους ΟΛΟΙ κι ας δούμε κατάματα την Ελληνική πραγματικότητα και τους λόγους που μας έφτασαν ως εδώ, διαφορετικά...

Η Χρυσή Αυγή πάτησε σε υπαρκτά προβλήματα και ακόμα κι αν εκλείψει, κάποιος άλλος θα βρεθεί να καλύψει το κενό!

Απλή κοινή λογική...

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ (video)...

Επειδή τις τελευταίες ημέρες η ταμπέλα του "Χρυσαυγίτη" είναι πολύ εύκολη...

Αφιερώνω το παρακάτω video σε όλους τους "φίλους" που τις τελευταίες ημέρες μου έχουν πει διάφορα για τις "Χρυσαυγίτικες" τάσεις μου έχοντας αποκηρύξει την απλή κοινή λογική!

...  εκτός βέβαια εάν και ο Ψαριανός μπορεί να χαρακτηριστεί "Χρυσαυγίτης"!

Η Πέμπτη Φάλαγγα της συνείδησης...

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Η «Ιλιάδα», το συστατικό έργο της δυτικής λογοτεχνίας, είναι από μιαν άποψη ένας ύμνος στη βία. Αρχίζει ζητώντας από τη θεά να ψάλει την οργή του Αχιλλέα και, ώσπου να τελειώσει, έχει καταγράψει και περιγράψει έναν κόσμο παραδομένο στη μέθη του ηρωισμού που τρέφεται από την αγριότητα. Αίμα που κοχλάζει, κόκαλα που σπάνε, μύες και τένοντες που σκίζονται, κομμένα μέλη και αδέσποτες ψυχές. Στη σκιά του κόσμου των θνητών, οι αθάνατοι απολαμβάνουν τη σφαγή, διασκεδάζουν, θυμώνουν, ταυτίζονται με τους ήρωες, τσακώνονται μεταξύ τους, λες και είναι θεατές σε ποδοσφαιρικό αγώνα. Το παράδοξο είναι ότι μέσα στην όλη σφαγή δεν λείπει ούτε η αγάπη για το κάλλος, κλασική ελληνική εμμονή, ούτε η τρυφερότητα.

 Σκέφτομαι τους γέροντες της Τροίας οι οποίοι, παρακολουθώντας την Ελένη να βαδίζει προς τις Σκαιές Πύλες, συμφωνούν πως για τέτοια ομορφιά αξίζει να σκοτωθεί κανείς. Οσο για την τρυφερότητα, ο αποχαιρετισμός του Εκτορα και της Ανδρομάχης μιλάει από μόνος του. Το έπος ξεκινάει με την οργή του Αχιλλέα και καταλήγει με τον ήρωα να δακρύζει όταν ο Πρίαμος τον επισκέπτεται στη σκηνή του και του ζητάει το σώμα του νεκρού Εκτορα για να του αποδώσει τις δέουσες τιμές. Θα μπορούσε κανείς να διαβάσει την «Ιλιάδα» σαν άσκηση παιδείας, τρόπο για να δαμάσεις τη βία, η οποία όχι μόνον είναι υπαρκτή, αλλά είναι και ένα από τα βασικά συστατικά του ανθρώπινου σύμπαντος.

 Και τώρα για εμάς εδώ να πούμε. Κάθε φορά που έχουμε να διαχειρισθούμε μία από τις πληγές που καταφέρνει η άσκηση βίας στο κοινωνικό σώμα, ειδικά αν έχουμε να κάνουμε με θάνατο, μας καταλαμβάνει ένα είδος συνειδησιακής υπερδιέγερσης η οποία δίνει την εντύπωση πως, επιτέλους, είμαστε αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπο το φαινόμενο. Πρόκειται απλώς για ψευδαίσθηση, που κρατάει όσο περίπου και τα θαύματα της λαϊκής παροιμίας. Η υπερδιέγερση δεν έχει να κάνει με τη συνείδηση. Εχει να κάνει με σπασμούς του υποσυνείδητου το οποίο λειτουργεί με εξαρτημένα αντανακλαστικά.

 Ερώτημα κρίσεως. Αλήθεια, με ποιον τρόπο έχουμε εκπαιδευθεί για να διαχειριζόμαστε τα αποθέματα της βίας που, όπως λέει ο Ομηρος, είναι συστατικά του πολιτισμού μας; Τι μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο για τους Ελληνες Εβραίους και την τύχη τους στην Κατοχή; Εχουμε πραγματικά συζητήσει τι έγινε στον Εμφύλιο, πώς ξεκίνησε, πώς τέλειωσε, και ποια αναπηρία μάς οδήγησε στην αλληλοσφαγή; Ελάτε τώρα, μας αρκεί η μυθολογική διάσταση του αδελφοκτόνου πόλεμου. Οι ενοχές των νικητών που απενοχοποιούν τους νικημένους και το συμπέρασμα πως ο Εμφύλιος δεν ήταν δυνατόν να αποφευχθεί. Τους ώθησαν εκεί οι έξωθεν παρεμβάσεις, το αίσθημα του αδικαίωτου, κοινώς μια πρώτης τάξεως αιτιολόγηση της βίας και του φόνου, η οποία λειτουργεί ως Πέμπτη Φάλαγγα της συνείδησης. Εργάζεται υπόγεια, για να σου υπενθυμίζει πως, αν οι συνθήκες το επιβάλλουν, δεν μπορείς παρά να σκοτώσεις αυτόν που κρίνεις εσύ ένοχο.

 Αυτή η λογική δεν καθοδηγούσε τους κατά συρροή δολοφόνους της «17 Νοέμβρη» και των συναφών οργανώσεων; Επεξεργαστήκαμε ποτέ συλλογικά το θέμα της τρομοκρατίας που έσπερνε νεκρούς για κοντά τριάντα χρόνια; Ή μήπως ντραπήκαμε για την ανοχή που επιδείξαμε και το σκεπάσαμε; Θυμάμαι το πρωτοσέλιδο μεγάλης εφημερίδας που ανήγγειλε την «εκτέλεση» του Παύλου Μπακογιάννη – δεν τολμούσε, ή δεν ήθελε, να γράψει τη λέξη δολοφονία. Ξέρουμε τι πραγματικά έγινε στη Μαρφίν; Ή μήπως μας φτάνει η μεγαλειώδης καταδίκη των υπευθύνων του καταστήματος για τα μέτρα πυρασφάλειας; Και πιστεύουμε όντως ότι το πέρασμα του Ρουβίκωνα είναι η μεταστροφή των πολιτικών απόψεων, ο πρώην αριστερός που γίνεται ακροδεξιός, και όχι η νομιμοποίηση της βίας, και της δολοφονίας, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης; Το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό. Το πρόβλημα είναι βαθύτατα πολιτισμικό. Εχουμε να κάνουμε με μια κοινωνία φοβική, η οποία δεν τολμάει να αντικρίσει κατάματα το πρόσωπο της βίας που κρύβει μέσα της. Και παλεύει να το καλλωπίσει με διάφορες πολιτικές γιρλάντες.

 Αλήθεια, πιστεύουμε ότι το πρόβλημα με τη Χρυσή Αυγή είναι πως είναι ακροδεξιοί, εθνικιστές; Μακάρι να ήταν αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι είναι κουμπουροφόροι έτοιμοι να σκοτώσουν, όπως αποδείχτηκε. Μια λούμπεν μαφία. Το πρόβλημα με τη «17 Νοέμβρη» δεν είναι πως υπήρξαν ακροαριστεροί. Το πρόβλημα είναι πως ήταν δολοφόνοι. Χρειάστηκε να περάσουν τριάντα χρόνια, και τόσοι νεκροί, για να το παραδεχτούμε. Και αυτό γιατί η Πέμπτη Φάλαγγα της συνείδησής μας υπαγόρευε πως είναι και αυτός ένας τρόπος πολιτικής δράσης. Μπορεί να διαφωνείς με την πολιτική όμως, κάπου κατά βάθος, δικαιολογείς τον τρόπο. Δεν μας ενοχλούσε καν η χυδαιότητα της συμπεριφοράς, ότι επέβαλλαν τη θανατική ποινή από την οποία οι ίδιοι δεν κινδύνευαν.

 Εχουμε ακόμη τις πνευματικές δυνάμεις για να κάνουμε τη διαδρομή που κάνει ο Ομηρος στην «Ιλιάδα»; Ή μήπως μας γέρασαν οι φόβοι μας;

ΠΗΓΗ  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...

Vivre pour le meilleur - Johnny Hallyday

ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ «ΔΕΞΙΟΣ» ΔΕN ΜΠΟΡΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗΣ...

Γράφει ο Αντώνης Kρούστης
(http://fileleftheros1966.blogspot.gr/)

Ο δεξιός πιστεύει στην «διάκριση των ατόμων» ανάλογα της αξίας τους και της προσπάθειας τους και όχι ανάλογα της φυλής, της τάξης, της εθνικότητας ή της θρησκείας τους.

Ο δεξιός πιστεύει στην «ιδέα του έθνους», αλλά όχι στην «εθνική ανωτερότητα».

 

Ο δεξιός πιστεύει ότι η οικονομία πρέπει να λειτουργεί ελεύθερη και ανεξάρτητα από το κράτος, και όχι να συγχωνευτεί το κεφάλαιο με το κράτος όπως πιστεύουν οι εγχώριοι ακροδεξιοί. (τα στοιχεία είναι από την ιστοσελίδα τους http://www.xryshaygh.com)

Ο δεξιός πιστεύει στην δημοκρατία και στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση όλων των απόψεων της κοινωνίας και όχι στην συγκεντρωτική εξουσία του «ΗΓΕΤΗ».

Ο δεξιός δέχεται και επιδιώκει τη διαφορετικότητα σαν διαδικασία προόδου, σε αντίθεση με την ακροδεξιά που την ενοχοποιεί σαν απειλή στο ομογενοποιημένο έθνος.

Ο δεξιός θεωρεί ότι η ιδιοκτησία είναι από τα σημαντικότερα ανθρώπινα δικαιώματα σε πλήρη αντίθεση με την Χρυσή Αυγή που πιστεύει σε μια ιδιοκτησία οριοθετημένη από το Λαϊκό Κράτος .

 
Το χειρότερο όλων όμως είναι η θεώρηση περί ανθρώπου.

Η Ακροδεξιά πιστεύει ότι ο άνθρωπος ολοκληρώνεται μέσα από την κοινωνικοποίηση του. Μπορεί να ακούγεται ωραίο, αλλά εδώ είναι η μεγάλη παγίδα των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Χρησιμοποιούν τον όρο αυτό για να δημιουργήσουν ένα συγκεκριμένο «τύπο ανθρώπου». Αυτός ο «νέος άνθρωπος» θα ανήκει, θα πιστεύει και θα λειτουργεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο προς την εκπλήρωση ενός προκαθορισμένου σκοπού.

 
Ο σκοπός αυτός είναι η δημιουργία μιας κοινωνίας υπερανθρώπων, της Άριας φυλής με στόχο την παγκόσμια κυριαρχία. (βλέπε Χίτλερ)

Οι διαφωνούντες της Ιεράς Αποστολής πρέπει να παραγκωνίζονται σαν προδότες ή σαν εχθροί του λαού.
 

Ο δεξιός σε αντιδιαστολή των παραπάνω, πιστεύει ότι η ολοκλήρωση του ανθρώπου γίνεται μέσα από την καλλιέργεια των προσωπικών του δυνατοτήτων και την επίτευξη των ατομικών του επιδιώξεων επωφελείας του κοινωνικού συνόλου.(«ο άνθρωπος επιδιώκοντας το προσωπικό του συμφέρον προωθεί παράλληλα και το συμφέρον της κοινωνίας» ADAM SMITH από το βιβλίο του «Ο Πλούτος των Εθνών»).

 
Ο δεξιός δεν πιστεύει στην «κοινωνική εξίσωση», αλλά στην «κοινωνική διάκριση».

Ο δεξιός δεν επιθυμεί να δημιουργήσει μια κοινωνία με συγκεκριμένο τύπου ανθρώπου, αλλά επιδιώκει τη «χαρά του διαφέρειν» και την «ευθύνη του επιχειρείν».

 
Ο δεξιός δεν διαπραγματεύεται την «προσωπική του ελευθερία» με κανένα αυθαίρετα και επίπλαστο κατά το δοκούν, «δημόσιο συμφέρον».

 
Ο δεξιός θεωρεί σαν αδιαπραγμάτευτη αξία την ελευθερία να συναλλάσσεται, να βουλεύεται, και να διαφοροποιείται δημόσια, απέναντι στα «συλλογικά πρότυπα» ενός «ανώτερου σκοπού».

 
Ο δεξιός δεν απορρίπτει την «συνεργασία» , αλλά προβάλει σαν αποτελεσματικότερο μέσο τον «ανταγωνισμό με κανόνες».

 
Ο δεξιός αγαπάει την «αλληλοεπίδραση» και μισεί την «καθοδήγηση».

Απορρίπτει μετά βδελυγμίας την «συλλογική συνείδηση» και αντιπαραβάλλει την «ελευθερία συνείδησης».

Τι σχέση μπορεί να έχει λοιπόν ο δεξιός ψηφοφόρος που εκπροσωπεί τις αρχές του φιλελεύθερου διαφωτισμού, θεωρώντας τη δύναμη του νου σαν την κινητήρια δύναμη της οικονομικής προόδου και της ιστορίας, με την ακροδεξιά ιδεολογία που θέλει το ανθρώπινο μυαλό πολτοποιημένο στο χωνευτήρι της κρατικής μηχανής;

 
Τι σχέση μπορεί να έχει ο Έλληνας δεξιός απόγονος από τον «Ξένιο Ζευς», με την ξενοφοβία και τον ρατσισμό;

Τι σχέση μπορεί να έχει ο φιλελεύθερος δεξιός εκφραστής του ουμανιστικού διαφωτισμού , με την τυραννική συσκότιση των νεοναζιστών ακροδεξιών;

Ο φιλελευθερισμός και ο ανθρωπισμός είναι έννοιες απόλυτα συμβατές.
 

Τι σχέση μπορεί να έχει ο ορθόδοξος δεξιός που προσεύχεται κάθε Κυριακή στην εκκλησία του το «ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ» βιώνοντας καθημερινά το «ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ», ξεχωρίζοντας τους αλλοεθνείς και τους αλλοφύλους;

Ποιος δεξιός και χριστιανός δεν μπορεί να δει το πρόσωπο του άλλου σαν «εικόνα Θεού» μόνο και μόνο επειδή κατάγεται από άλλη χώρα;

 
Τι σχέση λοιπόν μπορεί να έχουμε όλοι εμείς που ανήκουμε σ΄αυτήν την ευρύτερη φιλελεύθερη παράταξη με την μισαλλόδοξη θεώρηση του Νεοναζισμού;
 

Ο δεξιός πιστεύει σε ένα «κράτος δικαίου» που εφαρμόζεται ο νόμος τυφλά χωρίς έγχρωμες διακρίσεις.

 
Ένας νόμος στηριγμένος στα ανθρώπινα δικαιώματα και όχι στην αυθαίρετη και διεστραμμένη ιδεοληψία του κάθε «λαοπρόβλητου ηγεμόνα» 

 
Ποιος δεξιός αλήθεια θα ήθελε να του κατευθύνει ένα κράτος τη ζωή του;
 

Ποιος δεξιός θα ήθελε να ζει σε μια κοινωνία με κλειστή οικονομία και περιορισμένες ευκαιρίες προόδου;
 

Ποιος δεξιός άραγε μπορεί να ψηφίζει ένα κόμμα μόνο και μόνο επειδή εκφράζει δυναμικά το θυμό του;

Ποιος δεξιός μπορεί να παρασύρεται από τις εθνικιστικές σειρήνες μιας συμμορίας απαίδευτων τραμπούκων;

Μετά από αυτό τι;
 

Τυραννία , Αίμα και Εξαθλίωση.
 

Μη τα μπερδεύετε.
 

Δεν είναι Δεξιοί. Είναι εθνικό-σοσιαλιστές.
 

Εγκαταλείψτε τους και γυρίστε πίσω στις αξίες μας.
 

Είναι επικίνδυνοι.
 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ με όλα όσα αναφέρει το παραπάνω κείμενο, το οποίο είχε την καλοσύνη να μου στείλει ένας φίλος.

Θεωρώ ότι κάποια από αυτά ίσως να είναι και ο λόγος για τον οποίο η Χρυσή Αυγή κατάφερε να ανεβάσει τα ποσοστά της.

Το σκεπτικό όμως του κειμένου, το προσυπογράφω.

Και όπως έγραψα μόλις εχθές...  η Χρυσή Αυγή είναι νεο-ναζιστικό εθνικο-σοσιαλιστικό κόμμα!

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ... (ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ...)

The Tremeloes - Silence is Golden

ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ...

Αφού, όπως φαίνεται, μας αρέσουν πολύ τα παραμύθια, οι ιστορίες με δράκους και φίδια και οι ισοπεδώσεις...

Όλοι οι δολοφόνοι, όλοι οι τραμπούκοι και γενικά όλοι οι ταραξίες στην Ελλάδα... ψηφίζουν όλοι Χρυσή Αυγή!

Οι δολοφόνοι της Marfin, όσοι σπάνε, λεηλατούν και καίνε περιουσίες στην Αθήνα (και όχι μόνο!), όσοι δέρνουν και προπηλακίζουν πολιτικούς...  αυτοί απέχουν από τις εκλογές, δεν στηρίζουν κανένα κόμμα και έτσι όλα τα δημοκρατικά κόμματα της χώρας καταδικάζουν απερίφραστα τις πράξεις τους!

Η Χρυσή Αυγή είναι κόμμα... ακροδεξιό!

Μπορεί βέβαια να χαρακτηρίζεται νεο-ναζιστικό, δηλαδή, ιστορικά αλλά και βάσει της πολιτικής του, εθνικοσοσιαλιστικό αλλά επειδή στην Ελλάδα είμαστε πρωτότυποι και κάνουμε ότι μας αρέσει...  η Χρυσή Αυγή είναι κόμμα ακροδεξιό νεο-ναζιστικό!

Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής είναι όλοι αμόρφωτοι, κομπλεξικοί, αντιδημοκράτες, υμνητές του Χίτλερ, της Ελληνικής βασιλείας και της χούντας... άρα έχουμε πάνω από 500.000 τέτοια άτομα στην Ελλάδα του 2013!

Κανένας δεν περίμενε ότι η χώρα θα έφτανε στην σημερινή κατάσταση αλλά -ευτυχώς- δύο ημέρες τώρα όλοι προσπαθούν να ρίξουν τους τόνους και να καταλαγιάσουν τα πνεύματα!

Οι προτροπές σε λιντσαρίσματα, η ενθάρρυνση συνθημάτων τύπου "βία στην βία της εξουσίας" ή "να καεί το μπουρδέλο η βουλή", η γνωστή πλέον φράση "καταδικάζουμε την βία από όπου κι αν προέρχεται, αλλά..." που ακολουθείται από ένα σωρό γελοίες δικαιολογίες για τις δολοφονίες της Marfin, τα επεισόδια, τους ξυλοδαρμούς, ακόμα και την τρομοκρατία...  ουδεμία σχέση έχουν με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών!

Η Χρυσή Αυγή του 0,00...% των προηγούμενων δεκαετιών, έγινε ξαφνικά τρίτο κόμμα (βάσει όλων των δημοσκοπήσεων) γιατί επιτέλους οι Έλληνες αναγνώρισαν την υπέρλαμπρη προσωπικότητα του τιτανοτεράστιου Χίτλερ, του Παπαδόπουλου και, φυσικά, του Μιχαλολιάκου!

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής δεν οφείλεται σε καμία περίπτωση στην διαχρονική αυθαιρεσία της αριστεράς στην Ελλάδα, στην "ενοχική" μεταπολιτευτική ανοχή κάθε αριστερής ή αριστερόστροφης παραξενιάς, στον ανθελληνικό αλλά ταυτόχρονα αντιρατσιστικό χαρακτήρα του αριστερού χώρου, κλπ, κλπ, κλπ.

Στην Ελλάδα υπάρχει ισονομία και οι νόμοι εφαρμόζονται με την ίδια αυστηρότητα πχ στους δολοφόνους της Marfin και στον δολοφόνο του Π. Φύσσα!

Μάλιστα, αυτή η ισονομία είναι από τις βασικές αιτίες της απαξίωσης της Χρυσής Αυγής!

Α... και να μην ξεχάσω...

Η κυβέρνηση επεξεργάζεται νομοθετική ρύθμιση για να κηρύξει την Χρυσή Αυγή εκτός νόμου οπότε θα λυθούν όλα τα προβλήματα που δημιουργεί στην χώρα η ύπαρξή της!

...  και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...  γυρίσαμε πλευρό...  και είπαμε "καληνύχτα" στην...

απλή κοινή λογική...

ΥΓ : Την άποψή μου για την Χρυσή Αυγή την είχα παρουσιάσει ήδη από τον περασμένο Απρίλιο και παραμένει ακριβώς η ίδια.

Αν δεν σοβαρευτούμε ΟΛΟΙ στο τέλος θα καταφέρουμε να κάνουμε τα γελοία στελέχη της "αξιωματική αντιπολίτευση"...  αν δεν στείλουμε και τον Μιχαλολιάκο στο Μαξίμου!

Όσο όμως υπάρχουν "Ρουμπακιώτηδες" που ακόμα και σήμερα -μέσα σε τόσο τεταμένο κλίμα- δεν έχουν καταλάβει τίποτα και υπεραμύνονται του αντιρατσιστικού ν/σ ή του νόμου περί ιθαγένειας, τόσο η Χρυσή Αυγή θα ανεβαίνει και κάποιοι, στρουθοκαμηλίζοντας, θα αναρωτιούνται γιατί!

Η ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Παιδεία, θα χάσουμε... με αυτογκόλ και μάλιστα άνευ αντιπάλου!!!...

Του Φρατζέσκου Φατούρου

 Έχω παρακολουθήσει όλους τους "διαλόγους" στα ΜΜΕ και ομολογώ ότι, πέραν από τις αντιμνημονιακές κορώνες, δεν κατάλαβα ποια είναι ακριβώς τα συνδικαλιστικά αιτήματα των εκπαιδευτικών που να δικαιολογούν το κλείσιμο των σχολείων.

Είπα μετά να ανατρέξω στις ιστοσελίδες της ΟΛΜΕ, με το σκεπτικό πως εκεί τουλάχιστον θα υπάρχει ένα κείμενο που θα συγκεντρώνει τα αιτήματα, πλην όμως και πάλι δε βρήκα τίποτα συγκεκριμένο πέραν από τα γενικά.

Στη συνέχεια σκέφτομαι πως στην επιστολή προς τους μαθητές τουλάχιστον θα γράφουν έστω κάτι. Μάταια, πέραν από τις γνωστές γενικολογίες περί τρόικας και ένα απροσδιόριστο σύνθημα για το "σχολείο του μέλλοντος"!!!

Διερωτήθηκα ποιό άραγε να είναι το "σχολείο του μέλλοντος" και έκπληκτος διαπίστωσα, από τα συμφραζόμενα, πως το είχαμε μέχρι το 2010 (προ τρόικας) και τώρα το χάνουμε. Περίεργο πως δεν το είχαμε καταλάβει, αλλά και η ΟΛΜΕ μάλλον δεν το είχε αντιληφθεί τόσα χρόνια και τώρα το αναπολεί, έστω και χωρίς αυτοκριτική, αφού λέει στους μαθητές:

 "...Πάει καιρός από τότε που οι πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη ήταν για όλους μας μια γλυκιά επιστροφή στο σχολείο, γεμάτη από τις ανταλλαγές των καλοκαιρινών εμπειριών, από το σχεδιασμό και τις αποφάσεις για την καινούργια σχολική χρονιά και την ανανέωση της υπόσχεσης πως θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να ζήσουμε καλύτερα.

...Όμως ξέρουμε, ότι αυτό δεν θα συμβεί! Γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε έτσι. Αλλά και γιατί ακόμη δεν θα παραιτηθούμε -ούτε εμείς ούτε εσύ- από το να είμαστε άνθρωποι, από το να θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο, από τη δύναμη της νεανικής ορμής και δημιουργικότητας, από την έντονη επιθυμία ν΄ αλλάζουν τα πράγματα γύρω μας κόντρα στις συνήθειες και τον εφησυχασμό.

...Μετά από τούτο το Σεπτέμβρη λοιπόν, τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Γι αυτό, εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, αποφασίσαμε να ξεσηκωθούμε σε έναν απεργιακό αγώνα για την υπεράσπιση του Δημόσιου Σχολείου, της ζωής μας και της δικιάς σου ζωής.

...Μετά από τούτο τον Σεπτέμβρη λοιπόν τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο. Αυτήν την κρίσιμη μάχη ή θα την κερδίσουν οι πολιτικές της Τρόικα και της κυβέρνησης που την υπηρετεί επιβάλλοντας την ερήμωση και τη δυστυχία ή θα την κερδίσουμε εμείς, ανοίγοντας το δρόμο για το σχολείο του μέλλοντος, για μια δημιουργική και ελεύθερη ζωή για όλους".

Στην "Κοτσιφάκεια" παιδεία, προ τρόικας, ο Σεπτέμβρης φαίνεται πως ήταν ένας μήνας έξαρσης φιλοσοφικών αναζητήσεων και δημιουργικής αφετηρίας καθηγητών και μαθητών για ένα καλύτερο κόσμο!!! (Με τον όρο "Κοτσιφάκεια" δεν εννοώ τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ αλλά την κομματική και συνδικαλιστική γραφειοκρατία).

Από την άλλη πλευρά η Κυβέρνηση και τα κόμματα οφείλουν να απαντήσουν:

- Ο νόμος Διαμαντοπούλου που είχε ψηφιστεί με την μεγαλύτερη πλειοψηφία που έχει υπάρξει στη Βουλή, δεν τον αξιολογώ, γιατί δεν εφαρμόστηκε;

- Ο κοινωνικός διάλογος για την παιδεία εξαντλείται με την ΟΛΜΕ; Οι εργαζόμενοι, για τους οποίους όλοι κόπτονται και οι επιχειρηματίες δεν θα έπρεπε να έχουν λόγο, για να μην πω τον κύριο λόγο; Η παιδεία είναι θέμα συντεχνιακό ή της κοινωνίας συνολικά και ύψιστης πολιτικής και κομματικής προτεραιότητας;

- Ποιές είναι οι θέσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ή μήπως επειδή δεν έχουν βολεύονται και χρησιμοποιούν την ΟΛΜΕ ως φερετζέ της ανικανότητάς τους;

- Ποιός αγώνας νομιμοποιείται όταν χρησιμοποιεί την μαθητική ομηρία ως μέσον πίεσης;

- Ποια είναι η πολιτική υπευθυνότητα, όταν κυβέρνηση και αντιπολίτευση προσδοκούν στην κούραση των εκπαιδευτικών, για να εκτονωθεί ο αγώνας τους και στο τέλος να νοιώθουν όλoι δικαιωμένοι;

Η διάχυτη και γενικευμένη πλέον "πρυτανική" πρακτική, να εφαρμόζονται οι νόμοι κατά τα γούστα μας, οι γενικολογίες και οι εφ όλης της ύλης κομματικοί λεονταρισμοί και υστερικές κραυγές που ακυρώνουν κάθε συγκεκριμένο αίτημα, ο κυβερνητικός πολιτικός στραβισμός, που περιορίζει το πρόβλημα κύρια στη δημοσιονομική του διάσταση, συνθέτουν ένα τοπίο στην ομίχλη για την παιδεία, που συσκοτίζει κάθε δυνατότητα εκσυγχρονισμού και προσαρμογής της στις ανάγκες της κοινωνίας.

Όλα θυμίζουν το φαινόμενο της πλατείας συντάγματος με τους "αγανακτισμένους" με τους τυφλούς αγώνες χωρίς στόχο και τσουβαλιασμένα κάθε λογής και ετερόκλητα αιτήματα. Πρόκειται για την αλάνθαστη συνταγή και τον πιο αποτελεσματικό δρόμο για να χαθεί άλλη μια φορά η ευκαιρία για μια ουσιαστική αλλαγή στην παιδεία.

Το τέλος είναι προβλέψιμο και θα διερωτόμαστε όλοι πως χάσαμε... με αυτογκόλ και μάλιστα άνευ αντιπάλου!!!

ΠΗΓΗ   capital.gr

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...

Cries in the Night - - - W.A.S.P.

Ο δρόμος για την αθανασία...

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Η Μαρία Αντουανέτα μπορεί να έχασε το κεφάλι της όταν είπε εκείνη την περίφημη φρασούλα με το παντεσπάνι, κέρδισε όμως την αθανασία. Αν δεν την είχε πει, θα είχε μείνει στην Ιστορία απλώς ως η καπριτσιόζα σύζυγος του Λουδοβίκου 16ου. Με τη φράση της αυτή συμπύκνωσε ολόκληρη τη νοοτροπία της γαλλικής αριστοκρατίας απέναντι στους «ξεβράκωτους». Ο Ιούλιος Καίσαρ μπορεί να μη σταμάτησε το χέρι του Βρούτου που ετοιμαζόταν να τον μαχαιρώσει, όμως κέρδισε κι αυτός την αθανασία του ανθρώπου που δεν έχασε την ψυχραιμία του ώσπου να αφήσει την τελευταία του πνοή. Επιπλέον, μας επέτρεψε να θυμόμαστε και το «τέκνον του», τον Βρούτο. Ο Δημοσθένης έγραψε μερικούς από τους σημαντικότερους πολιτικούς λόγους της Ιστορίας, όμως το «δει δε χρημάτων» εξακολουθούμε να το χρησιμοποιούμε, ατόφιο, και μετά την κατάργηση της καθαρεύουσας στη νέα ελληνική. Απόδειξη, ότι οι μεγάλες φράσεις, ατάκες νεοελληνιστί, δεν είναι απαραίτητο να σηματοδοτούν θριάμβους για να κερδίσουν τα εύσημα της αθανασίας.

Μπορεί να μιλάς για δύο ώρες στην τηλεόραση ή στα πλήθη, όμως αν δεν εκφέρεις τη μία και μοναδική ατάκα που θα καταγραφεί, το υπόλοιπο πάει χαμένο. Από την ακατάσχετη λογοδιάρροια του Γεωργίου Παπαδόπουλου, που κράτησε μία ολόκληρη επταετία, θυμόμαστε τον περίφημο γύψο. Ο Κούντερα, στην «Αθανασία» του, περιγράφει με τον γνωστό του σαρκασμό τη συνάντηση του Ναπολέοντα με τον Γκαίτε στην Ερφούρτη. Ο αυτοκράτορας συνάντησε τον συγγραφέα τρώγοντας το μεσημεριανό του και η συζήτηση περιορίστηκε σε διάφορες φράσεις που πετούσε προσπαθώντας να βρει τη μία, μοναδική και επιτυχημένη, η οποία θα κέρδιζε την υστεροφημία. Πέτυχε την καλύτερη επίδοση με την πρώτη. Οταν είδε τον εξηντάχρονο συγγραφέα απεφάνθη: «Ιδού ένας άνθρωπος», εκκοσμικευμένη εκδοχή τού «Ιδε ο άνθρωπος», υποθέτω.

Δεδομένης της στενής σχέσης που διατηρεί η ατάκα με την αθανασία, δεν μπορώ παρά να αντιμετωπίσω με κατανόηση τις εργώδεις προσπάθειες που καταβάλλει ο κ. Τσίπρας για να βελτιώσει τις επιδόσεις του στο είδος. Θα μου πείτε, δεν είναι ο μόνος. Η πολιτική μας ζωή, και όχι μόνον, η δημόσια ζωή μας, κινείται εδώ και κάτι δεκαετίες στον αστερισμό της ατάκας. Και το λιγότερο που θα μπορούσε να περιμένει κανείς από έναν «νέο», κοντά «μεσήλικα» πια πολιτικό που εμφανίζεται ως ανανεωτής της φθαρμένης πολιτικής τάξης θα ήταν να βρει κάποιον άλλον τρόπο για να κερδίσει, αν όχι την αθανασία, τουλάχιστον την ακροαματικότητα που του είναι απαραίτητη για να σταδιοδρομήσει επιτυχώς. Και σε μια δημόσια σκηνή η οποία, ελλείψει ευφυΐας, βουλιάζει από το βάρος των ευφυολογημάτων, η υπερπαραγωγή ατάκας μάλλον αιτιολογεί την έλλειψη ακροατηρίου στη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης.

Ας αφήσουμε κατά μέρος εκείνο το μάλλον τερατώδες περί αναδρομικής ισχύος ποινικών ευθυνών «σε περίπτωση που υπάρχει πολιτική βούληση», μια μικρή αδεξιότητα αντάξια του πολλά υποσχόμενου ηγέτη. Και ας σταθούμε για λίγο στην ατάκα της ημέρας, της επομένης της συγκέντρωσης, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου. «Δεν θα πέσει η κυβέρνηση με συζητήσεις στο Κοινοβούλιο... Η κυβέρνηση θα πέσει με συντονισμένους κοινωνικούς αγώνες» – όπως περίπου έπεσε και το κεφάλι της Μαρίας Αντουανέτας, τηρουμένων όλων των αναλογιών. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Για τους πιο αισιόδοξους σημαίνει ότι ο κ. Τσίπρας θα καταφέρει να συγκεντρώσει στην πολιτική του όλον τον κοινωνικό αναβρασμό, να επιτύχει δηλαδή εκεί που απέτυχε ώς σήμερα. Ιδωμεν, που λένε. Αν όμως δεν θα δούμε, που μάλλον δεν θα δούμε, ας είμεθα επιεικείς. Ας σκεφτούμε μόνον ότι ο κ. Τσίπρας, ακόμη κι αν δεν επιτύχει τους πολιτικούς του στόχους, έριξε τα ζάρια για να κερδίσει την αθανασία. Κι αν δεν μείνει αυτή η ατάκα, μην ανησυχείτε, κι αύριο μέρα είναι.

ΠΗΓΗ  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Μικρή κακιούλα...  μπορεί ο Τσίπρας να μην έχει βρει ακόμα την φράση που θα του χαρίσει την "αθανασία" αλλά είναι βέβαιο ότι ο Καμμένος την είπε προχθές το βράδυ στην Θεσσαλονίκη!

Είναι βέβαιο ότι θα γίνει "σλόγκαν" το...  "πολιτικό" λιντσάρισμα!

Και είναι επίσης βέβαιο ότι θα υπάρξουν κι άλλα τέτοια "χαριτωμένα"...  το "δημοκρατικό" λιντσάρισμα, το "δημοσιογραφικό", το "εφοριακό", κλπ, κλπ, κλπ.

Δεν ξέρω εάν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους ή εάν είναι ένας πλάγιος τρόπος ώστε το κανονικό λιντσάρισμα να μπει στην ζωή μας "χαριτωμένα", είναι βέβαιο όμως ότι θα μείνει στην ιστορία!

Η ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ