Κάποτε μιλάγαμε με δέος για την 01/01/2000 σχεδιάζοντας που θα είμαστε και τί θα κάνουμε “μετά από τόσα χρόνια που θα αλλάξουμε χιλιετία”.
Όχι μόνο αλλάξαμε χιλιετία αλλά μπήκαμε ήδη και στην δεύτερη δεκαετία της!
Η αλήθεια είναι ότι δεν το καταλάβαμε και πολύ για τί δεν άλλαξε και τίποτα.
Από το '80 ο Έλληνας “σφίγγει το ζωνάρι”. Κάνει εξυγίανση των οικονομικών, εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα, μείωση του εξωτερικού χρέους, αύξηση των δαπανών για την παιδεία, κλπ, κλπ.
Δεκαετίες τώρα τα ίδια!
Από το '80 ο Έλληνας “διατηρεί το δικαίωμα” των 12 ναυτικών μιλίων. Κάνει αερομαχίες στο Αιγαίο, αναχαιτίσεις Τουρκικών αεροσκαφών, ανέχεται το casus belli και προσπαθεί να κάνει τον καλό γείτονα αλλά όχι και τον μ.... Βέβαια χωρίς καμία επιτυχία! Μας τρώει η καλοσύνη και χρόνια τώρα προσπαθούμε να βάλουμε την Τουρκία στην Ευρώπη ώστε να βγάλει άλλος τα κάστανα από την φωτιά.
Δεκαετίες τώρα τα ίδια!
Από το ΄80 είναι πάντα επίκαιρο το σύνθημα “μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι”. Ποτέ δεν κατάλαβα τί σχέση έχουν αυτοί οι τρεις ζώντες οργανισμοί αλλά τί σημασία έχει; Η τρομοκρατία συνεχίζει να δρα άσχετα από το πώς λέγεται. 17Ν, πυρήνες της φωτιάς, αγριεμένες πασχαλίτσες...αδιάφορο.
Δεκαετίες τώρα τα ίδια!
Από το '80 κάθε χρόνο έχουμε άπειρες απεργίες, το κέντρο των μεγάλων πόλεων (ειδικά της Αθήνας) κλειστό κάθε λίγο και λιγάκι, και φυσικά κάθε χρόνο τα ίδια επεισόδια στις 17/11 με ζημιές εκατομμυρίων σε κρατικά κτήρια αλλά και γειτονικά καταστήματα, αυτοκίνητα κλπ. Η αλήθεια είναι ότι 2008 είχαμε μία πρωτότυπη "εξέγερση" με πρόφαση τον θάνατο του Γρηγορόπουλου που μας έβγαλε από την ρουτίνα. Όλα αυτά βέβαια ποτέ δεν είχαν αποτέλεσμα και ποτέ δεν στάθηκαν αιτία για αλλαγή πολιτικής αλλά τί σημασία έχει;
Δεκαετίες τώρα τα ίδια!
Ομολογώ ότι το '80 το μεταναστευτικό εν υπήρχε ως θέμα. Φυσικά μετανάστες υπήρχαν αλλά ήταν λίγοι, νόμιμοι, εργαζόμενοι και πολλοί από αυτούς πτυχιούχοι που εργάζονταν ακόμα και στο δημόσιο.
Το μεταναστευτικό πρόβλημα δημιουργήθηκε με το άνοιγμα των βορείων συνόρων μας στην δεκαετία του '90 αλλά από τότε δεν άλλαξε και τίποτα. Γίνονται συζητήσεις για τα δικαιώματά τους, τις αμοιβές τους, την ανασφάλιστη εργασία τους κλπ. Ενώ καθημερινά έρχονται καραβιές από νέους μέσω κυρίως της Τουρκίας.
Δεκαετίες τώρα τα ίδια!
Μπαίνοντας λοιπόν στην νέα δεκαετία τί να ευχηθεί κανείς;
Καλή ρουτίνα;
Πάντα ελπίζουμε σε μία αλλαγή για το σπάσιμο της ρουτίνας.
Θα είναι όμως προς το καλύτερο;
Δεν μπορώ να πω.
Μία απαισιοδοξία για το μέλλον υπάρχει.
Λογικό αφού ακόμα δεν μάθαμε να χρησιμοποιούμε την κοινή λογική...
Όχι μόνο αλλάξαμε χιλιετία αλλά μπήκαμε ήδη και στην δεύτερη δεκαετία της!
Η αλήθεια είναι ότι δεν το καταλάβαμε και πολύ για τί δεν άλλαξε και τίποτα.
“Όπως και τότε και τώρα.
Ίδια ρουτίνα σ' όλη την χώρα”
Από την ενηλικίωση μου την δεκαετία του '80 που άρχισα να ασχολούμαι με τον κόσμο ελάχιστες είναι οι διαφορές (πλην βέβαια της ηλικίας μου που επιμένει πεισματικά να αλλάζει κάθε χρόνο!). Ίδια ρουτίνα σ' όλη την χώρα”
Από το '80 ο Έλληνας “σφίγγει το ζωνάρι”. Κάνει εξυγίανση των οικονομικών, εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα, μείωση του εξωτερικού χρέους, αύξηση των δαπανών για την παιδεία, κλπ, κλπ.
Δεκαετίες τώρα τα ίδια!
Από το '80 ο Έλληνας “διατηρεί το δικαίωμα” των 12 ναυτικών μιλίων. Κάνει αερομαχίες στο Αιγαίο, αναχαιτίσεις Τουρκικών αεροσκαφών, ανέχεται το casus belli και προσπαθεί να κάνει τον καλό γείτονα αλλά όχι και τον μ.... Βέβαια χωρίς καμία επιτυχία! Μας τρώει η καλοσύνη και χρόνια τώρα προσπαθούμε να βάλουμε την Τουρκία στην Ευρώπη ώστε να βγάλει άλλος τα κάστανα από την φωτιά.
Δεκαετίες τώρα τα ίδια!
Από το ΄80 είναι πάντα επίκαιρο το σύνθημα “μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι”. Ποτέ δεν κατάλαβα τί σχέση έχουν αυτοί οι τρεις ζώντες οργανισμοί αλλά τί σημασία έχει; Η τρομοκρατία συνεχίζει να δρα άσχετα από το πώς λέγεται. 17Ν, πυρήνες της φωτιάς, αγριεμένες πασχαλίτσες...αδιάφορο.
Δεκαετίες τώρα τα ίδια!
Από το '80 κάθε χρόνο έχουμε άπειρες απεργίες, το κέντρο των μεγάλων πόλεων (ειδικά της Αθήνας) κλειστό κάθε λίγο και λιγάκι, και φυσικά κάθε χρόνο τα ίδια επεισόδια στις 17/11 με ζημιές εκατομμυρίων σε κρατικά κτήρια αλλά και γειτονικά καταστήματα, αυτοκίνητα κλπ. Η αλήθεια είναι ότι 2008 είχαμε μία πρωτότυπη "εξέγερση" με πρόφαση τον θάνατο του Γρηγορόπουλου που μας έβγαλε από την ρουτίνα. Όλα αυτά βέβαια ποτέ δεν είχαν αποτέλεσμα και ποτέ δεν στάθηκαν αιτία για αλλαγή πολιτικής αλλά τί σημασία έχει;
Δεκαετίες τώρα τα ίδια!
Ομολογώ ότι το '80 το μεταναστευτικό εν υπήρχε ως θέμα. Φυσικά μετανάστες υπήρχαν αλλά ήταν λίγοι, νόμιμοι, εργαζόμενοι και πολλοί από αυτούς πτυχιούχοι που εργάζονταν ακόμα και στο δημόσιο.
Το μεταναστευτικό πρόβλημα δημιουργήθηκε με το άνοιγμα των βορείων συνόρων μας στην δεκαετία του '90 αλλά από τότε δεν άλλαξε και τίποτα. Γίνονται συζητήσεις για τα δικαιώματά τους, τις αμοιβές τους, την ανασφάλιστη εργασία τους κλπ. Ενώ καθημερινά έρχονται καραβιές από νέους μέσω κυρίως της Τουρκίας.
Δεκαετίες τώρα τα ίδια!
Μπαίνοντας λοιπόν στην νέα δεκαετία τί να ευχηθεί κανείς;
Καλή ρουτίνα;
Πάντα ελπίζουμε σε μία αλλαγή για το σπάσιμο της ρουτίνας.
Θα είναι όμως προς το καλύτερο;
Δεν μπορώ να πω.
Μία απαισιοδοξία για το μέλλον υπάρχει.
Λογικό αφού ακόμα δεν μάθαμε να χρησιμοποιούμε την κοινή λογική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου