Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος
Ακουσα αυτές τις ημέρες να διατυπώνονται δύο ισχυρισμοί σε σχέση με την απεργία των ναυτεργατών και, για να είμαι ειλικρινής, η πρώτη αντίδρασή μου ήταν να τους απορρίψω.
Ο πρώτος είχε να κάνει με τις αποδοχές των συνδικαλιστών. Μου φάνηκε απίστευτο να αμείβονται με 15.000 ευρώ. Αλλά μου είχε διαφύγει ότι στην Ελλάδα τίποτα δεν είναι απίστευτο.
Τέτοια, λέει, προβλέπεται από το καταστατικό του σωματείου τους να είναι η αμοιβή τους. Εδώ έχουν καταρρεύσει κατώτατα όρια μισθών και εθνικές συλλογικές συμβάσεις, και οι "αγωνιστές" ναυτεργάτες υπεραμύνονται των απαράδεκτων και προκλητικών προνομίων που οι ίδιοι μέσω του καταστατικού τους έχουν προβλέψει να απολαύουν.
Ο δεύτερος ισχυρισμός -που επίσης μου είχε φανεί απίστευτος- ήταν ότι ο κατώτερος μισθός ενός ναυτεργάτη φτάνει στα 3.000 ευρώ. Ακουσα, όμως, έναν συνδικαλιστή να διαμαρτύρεται προβάλλοντας το επιχείρημα ότι στο ποσό αυτό περιλαμβάνονται υπερωρίες και άλλες ανάλογες αμοιβές. Που κι έτσι να είναι, έχουμε κάθε δικαίωμα να μιλάμε για κατεξοχήν προνομιούχα κατηγορία εργαζομένων.
Τη στιγμή που η ανεργία έχει ξεπεράσει το 20% και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι ή υποαμείβονται ή υποχρεώνονται σε μερική απασχόληση, είναι τουλάχιστον πρόκληση να αναστατώνουν τη χώρα και να υπονομεύουν την οικονομία άνθρωποι που θα έπρεπε να μακαρίζουν την τύχη τους για το γεγονός ότι όχι μόνο αμείβονται για τη δουλειά τους, αλλά έχουν το προνόμιο να κάνουν και υπερωρίες.
Και ίδια, αν όχι και μεγαλύτερη, πρόκληση είναι να υπάρχουν κόμματα που να συμπαρίστανται σε κινητοποιήσεις σαν αυτές των ναυτεργατών. Ή, ακόμη χειρότερα, να τις υποκινούν, αν και γνωρίζουν ότι οι πρακτικές τους πλήττουν καίρια τις οικονομίες των νησιών και οδηγούν αναπότρεπτα σε ακόμη μεγαλύτερη ανεργία τους απλούς εργαζόμενους, τους οποίους υποτίθεται ότι θέλουν να εκπροσωπούν και να προστατεύουν.
Ζούμε σε μια εποχή που ελάχιστη αξία έχει τι πιστεύει ο καθένας για τον εαυτό του ή τι φαντάζεται ότι εκπροσωπεί. Σε τέτοιες ώρες το μόνο που μετράει είναι οι συνέπειες των όποιων ενεργειών μας, όταν μάλιστα στρέφονται εναντίον ανθρώπων που αντικειμενικά δεν είναι σε θέση να αυτοπροστατευθούν, αλλά απλώς υπομένουν τα δεινά που η κάθε συνδικαλιστική ή κομματική αυθαιρεσία τούς προκαλεί.
ΠΗΓΗ ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου