ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ...

Τις τελευταίες μέρες ακούγεται και γράφεται πολύ στα ΜΜΕ και όχι μόνο, ότι “ο Αύγουστος σώζει τον φετινό τουρισμό”.

Επειδή τυγχάνει να έχω κάποια επαφή με το αντικείμενο και επειδή δεν μπορώ άλλο να ακούω τέτοια...

Ας αρχίσουμε από τα βασικά.

Πρώτο μάθημα όλων των ξενοδοχειακών σχολών ανά τον πλανήτη:

Ότι χάνεται σήμερα χάνεται για πάντα

Με λίγα λόγια:

Αν σήμερα από τις 100 κλίνες του ξενοδοχείου είναι άδειες οι 50, αύριο το ξενοδοχείο δεν μπορεί να νοικιάσει 150 για να καλύψει τα χθεσινά χαμένα.
Και αύριο 100 κλίνες θα έχει προς ενοικίαση!

Ας αφήσουμε λοιπόν τα παραμύθια και ας δούμε κατάματα την πραγματικότητα.

Έχουμε φτάσει σε σημείο να είμαστε πιθανότατα η μοναδική χώρα του πλανήτη όπου οι υπηρεσίες στα ξενοδοχεία παρέχονται φθηνότερα από τις υπηρεσίες εκτός ξενοδοχείων.

Αυτό γίνεται για δύο κυρίως λόγους.

Πρώτον, η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και όλοι πλέον προσπαθούν να βγάλουν από ένα πελάτη όσα έβγαζαν παλαιότερα από 10 πελάτες.

Δεύτερο, τα “ξενοδοχεία” είναι καταχρεωμένα και προσπαθούν έστω και ρίχνοντας τις τιμές να πληρώσουν τουλάχιστον τις δόσεις τους.

Το πρώτο το ζούμε όλοι και δεν χρειάζεται περαιτέρω εξηγήσεις.

Το δεύτερο όμως είναι αποτέλεσμα κακών πολιτικών και επιλογών.

Κάποτε τα ξενοδοχεία μας είχαν, στην πλειοψηφία τους, επίπεδο και έπρεπε να ξέρεις για να κάνεις αυτή την δουλειά.

Από ένα σημείο και μετά θεωρήθηκε η σωστότερη επένδυση στην “τουριστική Ελλάδα” από οποιονδήποτε.
Έτσι αποκτήσαμε ξενοδοχεία γιατρών, μηχανικών, δικηγόρων ή ακόμα χειρότερα συνταξιούχων ναυτικών, εκπαιδευτικών, εφοριακών κλπ.

(Δυστυχώς κανένα από τα παραπάνω παραδείγματα δεν είναι τυχαίο!!!)

Οι κυβερνήσεις από την δεκαετία του '80 μέχρι και σήμερα στηρίζουν με επιδοτήσεις “ξενοδοχεία” τέτοιου τύπου χωρίς να καταλαβαίνουν τι ζημιά κάνουν στον τουρισμό.
Πρόκειται για “ξενοδοχεία” στα οποία συνήθως εργάζονται οι γονείς, τα παιδιά, άντε και 1-2 άτομα (συνήθως αλλοδαποί) για τις δουλειές που αρνούνται να κάνουν οι “ξενοδόχοι”.

Αυτά δεν είναι ξενοδοχεία!

Δεν ξέρω πως μπορεί να τα ονομάσει κανείς και ούτε με ενδιαφέρει να μάθω.

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι επιτέλους το κράτος μου να χαράξει μία σωστή τουριστική πολιτική που θα αφορά σωστά ξενοδοχεία, σωστή υποδομή και σωστές υπηρεσίες όπως αρμόζουν σε μία χώρα σαν την Ελλάδα.
 

Έως πότε θα ακούμε “μπούρδες” από ανευθυνο-υπεύθυνους και θα χαιρόμαστε αντί να προβληματιζόμαστε για το μέλλον του τουρισμού στην Ελλάδα;

Απλή κοινή λογική...