Ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει το momentum...

Γράφει ο Δημήτρης Τσιόρδας

Αμέσως μετά την εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ από το 4%, στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης το 2012, πολλοί θεώρησαν ότι το κόμμα του Αλ. Τσίπρα κατέλαβε τη θέση που είχε το ΠΑΣΟΚ μέχρι σήμερα στην πολιτική σκηνή κι ότι κατοχυρώθηκε πλέον ως βασικός αντίπαλος του δεξιού πόλου. Η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση με την Ν.Δ. διευκόλυνε αυτήν την προσέγγιση κι άφησε κενό στον κεντροαριστερό χώρο το οποίο θα μπορούσε να καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το κάλυψε; Οπως δείχνουν όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις, όχι. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε να επενδύει στην αντίθεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο και επέμεινε στον καταγγελτικό λόγο. Η υιοθέτηση των αιτημάτων όλων εκείνων που αντιτίθενται στην κυβερνητική πολιτική και η υπόσχεση ότι θα επαναπροσλάβει τους απολυμένους και θα αναιρέσει όλες τις περικοπές, μπορεί να ηχούν θετικά στα αυτιά κάποιων από τους θιγομένους, δεν συνιστούν όμως πρόταση εξουσίας για τη μεγάλη πλειοψηφία.

Η μη επεξεργασία αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης δεν είναι τεχνικό ζήτημα. Αντανακλά τις έντονες αντιθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αντιθέσεις αυτές δεν έχουν να κάνουν με τη διαφοροποίηση κάποιων μειοψηφιών από την επίσημη γραμμή, αλλά με την αντίληψη της πλειοψηφίας του κομματικού μηχανισμού, που είναι αντίθετος στη σοσιαλδημοκρατία και δεν επιθυμεί σε καμιά περίπτωση την υποκατάσταση του ΠΑΣΟΚ ούτε έναν πιο εκσυγχρονισμένο καπιταλισμό. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στις αποφάσεις του κόμματος. «Το ενιαίο, μαζικό, δημοκρατικό, πολυτασικό κόμμα της Αριστεράς που ιδρύουμε επιδιώκει να συμπυκνώσει από τη σκοπιά του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των δυνάμεων της εργασίας και των καταπιεσμένων κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων» αναφέρεται στην απόφαση του Συνεδρίου για τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα. Τα παραπάνω ικανοποιούν την πλειοψηφία των παραδοσιακών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως εκείνους που στράφηκαν προς το κόμμα του Αλ. Τσίπρα ως εναλλακτική επιλογή διακυβέρνησης. Σύμφωνα με έρευνα της MRB προ μηνών, το 48,9% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ αυτοχαρακτηρίζεται κεντροαριστερό και το 11,4% κεντρώο. Είναι προφανές ότι η παραδοσιακή αριστερή προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ δεν τους εκφράζει. Κάποια αποσπασματικά ανοίγματα από στελέχη όπως ο Γ. Σταθάκης και ο Γ. Δραγασάκης και μερικές ρεαλιστικές θέσεις που διατυπώνονται κατά καιρούς από τον πρόεδρο του κόμματος, δεν συνιστούν συνεκτική πρόταση που μπορεί να εκφράσει τους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, πόσο μάλλον να προσελκύσει νέους.

Η επιλογή του Αλ. Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς τον έφερε σε ακόμη μεγαλύτερη αντίθεση με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και τον απομακρύνει ακόμη περισσότερο από τη σοσιαλδημοκρατία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμη και σήμερα εγκλωβισμένος στο σχήμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο, στην τήρηση εσωτερικών ισορροπιών και στην προβολή συνθημάτων παλιότερων εποχών και στερεότυπων, τη στιγμή που η συζήτηση έχει ήδη μετατοπιστεί στο πώς θα είναι η Ελλάδα «την επόμενη μέρα». Ο καιρός πέρασε, όμως ο Αλ. Τσίπρας προτίμησε να συνεχίσει τον ίδιο δρόμο που τον έφερε στη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλάζοντας πολύ αργά ρότα, όταν όλα τριγύρω του άρχισαν να αλλάζουν πολύ γρήγορα.

 

ΠΗΓΗ  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η χαλασμένη κασέτα του ΣΥΡΙΖΑ...

Με κάποιο τρόπο, μέσω διαδικτύου ή αλλιώς, όλοι πρέπει να δουν τη συζήτηση που έγινε χθες στη Βουλή. Αν μη τι άλλο, θα έχουν τη δυνατότητα να καταλήξουν στα δικά τους συμπεράσματα σε σχέση με την ποιότητα του κοινοβουλευτισμού… 

 

 

Του Ν. Γ. Δρόσου

 

Τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, και συγκεκριμένα το τμήμα της που αφορά την πρόταση δυσπιστίας, την οποία υπέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, η κυβέρνηση οφείλει να τη διανείμει δωρεάν σε κάθε κάτοικο αυτής της χώρας.

Οφείλει, δε, να το πράξει με όποιο πρόσφορο μέσο έχει στη διάθεσή της, συμπεριλαμβανομένων του διαδικτύου, των μαγνητικών δίσκων CD και DVD ή ακόμη και μέσων παρωχημένης τεχνολογίας άλλων εποχών, όπως οι βιντεοκασέτες, ή το σελουλόιντ…

Θα πρότεινα, δε, να το κάνει διεκδικώντας και αντίτιμο, ώστε να ενισχυθούν έτσι και τα δημόσια οικονομικά και να απαλυνθεί, ίσως, το φορολογικό βάρος για τα εκατομμύρια των φορολογουμένων. Όμως, δεν το πράττω υπό το φως της σημασίας που έχει, ανεξαρτήτως οικονομικών δυνατοτήτων, να δουν όλοι με τα ίδια τους τα μάτια και να ακούσουν με τα ίδια τους τα αφτιά όσα έγιναν χθες στη Βουλή.

Διότι τότε και μόνον τότε θα είναι σε θέση να οδηγηθούν στο δικό τους προσωπικό συμπέρασμα, σχετικά με τον ρόλο που διαδραμάτισε χθες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Κοινοβούλιο της χώρας.

Οι μεταφορές διά του Τύπου, τα κάθε λογής ρεπορτάζ, άρθρα ή άλλα πονήματα που έχει σήμερα στη διάθεσή του ο καθένας από εμάς είναι προφανώς χρήσιμα. Ουδένα, όμως, εξ αυτών μπορεί να υποκαταστήσει το πραγματικό γεγονός και την πιστότητα που έχει η παρακολούθηση όσων διαμείφθηκαν στη Βουλή.

Της εναγώνιας και πρόδηλης προσπάθειας που κατέβαλε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας να κερδίσει κάθε δευτερόλεπτο χρόνου, ώστε να καθυστερήσει την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και να ματαιώσει έτσι την πρόθεση της κυβέρνησης να παρουσιαστεί ενώπιον των Ευρωπαίων δανειστών και εταίρων έχοντας εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της απέναντί τους, αύριο, Πρωταπριλιά…

Πρώτα, ο φίλτατος κ. Τσίπρας κατέθεσε πρόταση δυσπιστίας κατά του κ. Στουρνάρα, μολονότι σαφώς γνώριζε ότι δεν είχε παρέλθει η εξάμηνη περίοδος που ορίζουν το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής από την τελευταία πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση.

Είναι σαφές, δε, ότι το γνώριζε όχι μόνον διότι θεωρείται βέβαιον ότι μπορεί να φυλλομετρήσει… το ημερολόγιο, αλλά κυριότερα διότι φρόντισε να στρέφεται η πρόταση αυτή κατά συγκεκριμένου υπουργού και όχι εναντίον του συνόλου της κυβερνήσεως, ελπίζοντας έτσι να ξεπεράσει το σχετικό Συνταγματικό κώλυμα.

Δεύτερον, απειλώντας τον πρόεδρο της Βουλής Ευάγγελο Μεϊμαράκη με πρόταση μομφής κατά του προεδρείου, σε περίπτωση που δεν έκανε δεκτή τη διεξαγωγή συζητήσεως επί της προτάσεως δυσπιστίας κατά του κ. Στουρνάρα και, τελικώς, υποβάλλοντας αυτήν την πρόταση μομφής κατά του κ. Μεϊμαράκη και αποχωρώντας από τη Βουλή, όταν κατέστη σαφές ότι ούτε με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να καθυστερήσει τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου, αφού η πρόταση κατά του προέδρου της Βουλής θα συζητηθεί κατά τη διάρκεια συνεδρίασης κοινοβουλευτικού ελέγχου, και όχι νομοθετικής, όπως η χθεσινή.

Τερτίπια που δεν θα άρμοζαν ούτε στον μεγαλύτερο δικολάβο της οδού Ευελπίδων…

Καθυστέρηση στην καθυστέρηση, μομφή στη μομφή και δικολαβική επιχειρηματολογία, ώστε να γίνει τι; Να μην μπορέσει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία να εκφραστεί;

Μα αυτό, φίλτατοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το είχε ήδη καταφέρει η ίδια η κυβέρνηση καταθέτοντας το πολυνομοσχέδιο με τη διαδικασία του κατεπείγοντος…

Υπήρξε ουσιαστική και πλήρης συζήτηση του πονήματος αυτού στη διάρκεια των ολίγων ωρών που διήρκεσε η παρουσία του στη Βουλή; Προφανώς όχι…

Άρα, προς τι το μένος και η απίθανη μανία κωλυσιεργίας;

Αν κατόρθωσε χθες κάτι ο ΣΥΡΙΖΑ, τούτο ήταν να αποχωρήσει από μια συζήτηση, καταφανώς ηττημένος, τόσο νομικά, όσο πολιτικά και ηθικά.

Νομικά, διότι επιχείρησε να ερμηνεύσει το Σύνταγμα κατά τρόπο αυθαίρετο και τελικά αδόκιμο. Πολιτικά, διότι έχασε τη μάχη των εντυπώσεων στην προσπάθειά του αυτή και ηθικά διότι αναγκάστηκε να καταφύγει ακόμη και στις απειλές, ώστε να πετύχει τους στόχους του.

Έτσι, όμως, φίλτατοι του ΣΥΡΙΖΑ, ουδείς κέρδισε σε αυτόν τον τόπο, πλην εκείνων που βρήκαν έδαφος να μεμφθούν την αξιωματική αντιπολίτευση για ακόμη μία φορά και ίσως εκείνων που θα δουν την κασέτα την οποία προτείνω να μοιράσει η κυβέρνηση, ώστε να γνωρίζουν πού έχει οδηγηθεί ο κοινοβουλευτισμός στη χώρα μας…

Όλα αυτά, δε, με ποιον στόχο;

Ώστε να δημιουργηθεί πολιτική αναστάτωση και να ανακτηθεί, ίσως, το έδαφος που φαίνεται να χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις ή ακόμη και να εκτεθεί η χώρα, για ακόμη μία φορά, έναντι των δανειστών της;

Πολύς ντόρος, μάλλον, για το τίποτε…

Ο κόσμος τα βγάζει τα συμπεράσματά του και η χώρα, κατά πώς φαίνεται, σιγά-σιγά ξαναβρίσκει τον χαμένο βηματισμό της…

 

ΠΗΓΗ  euro2day.gr

Εφοδος προς τον ουρανό με επενδύσεις στην BlackRock...

Του Στέφανου Κασιμάτη

Ελάχιστα και μάλλον ήσσονος σημασίας είναι αυτά που μάθαμε από τη δημοσίευση των δηλώσεων «πόθεν έσχες» των βουλευτών. Κυρίως, ότι στην Ελλάδα το ακίνητο θεωρείται –ή, τέλος πάντων, εθεωρείτο– η καλύτερη επένδυση. Αλλά, θα μου πείτε, αυτό δεν το γνωρίζαμε ανέκαθεν; Σωστά, είναι πολιτισμικό. Το σχεδόν καινούργιο που προέκυψε είναι ότι, πέραν του αδιαμφισβήτητου και αξιέπαινου ενδιαφέροντος για τα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους, πολλοί βουλευτές έχουν και ίδιο συμφέρον (απολύτως θεμιτό) ώστε να αντιδρούν τόσο έντονα στην υπερφορολόγηση των ακινήτων. Αλλά και αυτό το υποψιαζόμασταν· τώρα, απλώς διαθέτουμε και κάποιες ενδείξεις.

Από εκεί και πέρα, στις δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης των βουλευτών βρίσκουμε λίγο απ’ όλα για τον καθένα. Μάθαμε, λ.χ., γιατί η φλογερή βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ Τζένη Βαμβακά δεν έχει δεκάρα – πού ξόδεψε τα λεφτά γίνεται αμέσως φανερό από τη φωτογραφία της. Μάθαμε ακόμη (και μας εξέπληξε) ότι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και διαπρεπής πρώην συνδικαλιστής τραπεζοϋπάλληλος Δημήτρης Τσουκαλάς πήρε εφάπαξ περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ. Αλλά προς τι η κατάπληξη; ΠΑΣΟΚ ήταν ο άνθρωπος και παραμένει πάντα – και μάλιστα εκπρόσωπος του αυθεντικού, του καθαρόαιμου ΠΑΣΟΚ, αυτού που μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα φρόντιζε το μέλλον του; Μάθαμε, επίσης, από την επεξηγηματική δήλωση που έκανε η ίδια σχετικά με το ύψος του τραπεζικού λογαριασμού της, ότι η αυστηρή Νάντια Βαλαβάνη, που την κάνεις από την όψη και τη φωνή τουλάχιστον 60, είναι στην πραγματικότητα μόλις 53 ετών! Το ότι διαθέτει στην τράπεζα οκτακόσιες χιλιάδες δεν προξενεί έκπληξη: για τον σώφρονα, τον γνωστικό άνθρωπο, η οικογενειακή περιουσία ή το γερό κομπόδεμα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αφοσιωθείς, κατά δήλωση της ιδίας, «στην πάλη για έναν καλύτερο κόσμο» και, εκ παραλλήλου, στην ποίηση.

Ισως τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα είναι αυτά που αφορούν τους δύο περιφανείς οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ: τον Γιώργο Σταθάκη και τον μικρανιψιό του διοικητή της ηρωικής Ορεινής Ταξιαρχίας Θρασύβουλου Τσακαλώτου, ονόματι Ευκλείδη. Αμφότεροι επενδύουν τις οικονομίες τους σε ξένες εταιρείες από αυτές που κατακεραυνώνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως υποδείγματα του ληστρικού καπιταλισμού, όπως η J.P. Morgan και η BlackRock. Εδώ αξίζει να σταθούμε. Το γεγονός έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς μας υποχρεώνει να θυμηθούμε ξανά ένα μάθημα πολύ παλιό –τόσο παλιό όσο και ο σοσιαλισμός–, το οποίο όμως εμείς επιμένουμε να ξεχνάμε· ότι, δηλαδή, το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι αριστεροί δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι είναι και κορόιδα. Τα κορόιδα, εν προκειμένω, δεν αποκλείεται μάλιστα να είναι όσοι τους ψηφίζουν, πειθόμενοι από τη θλιβερή ατημελησία της όψης και τη φιλολαϊκή ρητορική των βουλευτών ότι ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τους ψηφοφόρους τους...

Στο μυθιστόρημα «Vanity Fair» (ο Ευκλείδης θα το έχει διαβάσει στο πρωτότυπο, είμαι σίγουρος...), ο μεγάλος Thackeray πλάθει τον απολαυστικό χαρακτήρα της γηραιάς και πλουσίας θείας Ματίλντα, η οποία προκειμένου να διασκεδάζει εις βάρος των συγγενών της, που περιμένουν πότε θα πεθάνει για να την κληρονομήσουν, τους προκαλεί με κάθε ευκαιρία επιδεικνύοντας τις προοδευτικές απόψεις της για τα κοινωνικά θέματα. Φυσικά, η πραγματικότητα της ζωής έρχεται κάποτε να αποδείξει ότι η θεία «μιλάει σαν τον Ολιβερ Κρόμγουελ και σκέπτεται σαν τον Κάρολο Α΄», όπως το θέτει έξοχα ο αγαπημένος της ανιψιός.

Αυτό δεν σημαίνει, προς Θεού, ότι είναι υποκριτές ο Σταθάκης και ο Ευκλείδης! (Συγγνώμη, αλλά μου είναι αδύνατον να συνδέσω αυτόν τον άνθρωπο με το τιμημένο επώνυμό του, έστω και αν είναι δικό του...) Αλλωστε, ούτε η θεία Ματίλντα είναι. Αυτό που μάλλον συμβαίνει είναι ότι, όπως ο μυθιστορηματικός χαρακτήρας του Thackeray έτσι κι αυτοί αποφασίζουν με άλλα μέτρα τις υποθέσεις της ζωής τους από εκείνα που χρησιμοποιούν για τις ζωές των άλλων. Δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτό σε αυτό – το λέω ειλικρινά. Η επιδίωξη του ατομικού συμφέροντος είναι κανόνας της ανθρώπινης φύσης. Το πρόβλημα είναι μάλλον της Αριστεράς εν γένει, που δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με αυτήν την απλή πραγματικότητα της ζωής και επιμένει να ονειρεύεται ότι μπορεί να την αλλάξει ριζικά.

Γιατί οι άνθρωποι γίνονται αριστεροί είναι μεγάλο θέμα. Οι απλοϊκοί και οι τεμπέληδες επειδή έτσι εξασφαλίζουν την ηθική και πνευματική ασφάλεια: ασπάζονται μια πίστη, η οποία τους θέτει αυτομάτως στη μεριά των «καλών» και, συγχρόνως, τους προσφέρει απαντήσεις για όλα. Αν οι ίδιοι δεν τις ξέρουν, δεν πειράζει· γι’ αυτό υπάρχει η καθοδήγηση του κόμματος, όπως για κάποιους άλλους υπάρχει ο παπάς. Με τους σκεπτόμενους ανθρώπους όμως, όπως ο Σταθάκης και ο Ευκλείδης, το ζήτημα είναι πολύ πιο σύνθετο. Υποθέτω ότι παίζει κάποιο ρόλο η γοητεία της μάταιης αναζήτησης ενός συνολικού συστήματος ιδεών για την τέλεια κοινωνία. Ισως, επίσης, να ευθύνεται η ψυχολογική τάση, που αποδίδεται θαυμάσια με τον μπακαλιάρο για «την έφοδο προς τον ουρανό». Με άλλα λόγια, επειδή εντέλει «το ανθρώπινο είδος δεν μπορεί να αντέξει πάρα πολλή πραγματικότητα», όπως λέει και ο ποιητής, τον οποίο (και αυτόν) ο Ευκλείδης έχει οπωσδήποτε διαβάσει στο πρωτότυπο...

ΠΗΓΗ  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Σήμερα το πρωί, πολύ πριν διαβάσω το παραπάνω κείμενο, βρέθηκα σε μία αίθουσα αναμονής με μία παλιά γνωστή αριστερών πεποιθήσεων.

Φυσικά, αφού εξαντλήσαμε τα γνωστά οικογενειακά θέματα (παιδιά, γονείς, σύζυγοι, κλπ) πιάσαμε την πολιτική.

Όπως γίνεται με οποιαδήποτε "πολιτική" συζήτηση οποιασδήποτε παρέας εδώ και μέρες, φτάσαμε και στο πόθεν έσχες των αριστερών βουλευτών και προς μεγάλη μου έκπληξη άκουσα την "αριστερόστροφη" φίλη μου να μου λέει...

"Αριστερός είσαι όταν δεν έχεις στον ήλιο μοίρα και θέλεις να χάσουν οι πλούσιοι τις περιουσίες τους για να τις πάρεις εσύ! Να συνεχίζεις να είσαι αριστερός ενώ έχεις αποκτήσει ζηλευτή περιουσία δεν είναι λογικό, πόσο μάλλον να είσαι και 'αγωνιστής' της αριστεράς ενώ είσαι εκατομμυριούχος! Φαντάζεσαι πόσο γελοίο θα ακουγόταν να δηλώσω εγώ αριστερή; Με τέτοιο εισόδημα, τέτοιο σπίτι, τέτοιο αυτοκίνητο και παιδιά σε τέτοια πανεπιστήμια του εξωτερικού; Θα με βάραγαν και οι πέτρες!"

Εγώ έμεινα με ανοιχτό το στόμα... αλλά αυτή είχε απόλυτο δίκιο!!!

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ...

Εχθές είδαν το φως της δημοσιότητας τα “πόθεν έσχες” των αντιπροσώπων μας στην βουλή.
Η αλήθεια είναι ότι το “πόθεν” δεν το μαθαίνουμε, αλλά τουλάχιστον μαθαίνουμε το “έσχες” (έστω και με καθυστέρηση) και μετά ο κάθε βουλευτής τρέχει στα ΜΜΕ για να εξηγήσει τα ανεξήγητα.

Θα ήθελα εξ αρχής να ξεκαθαρίσω την θέση μου.
Δεν θέλω φτωχούς βουλευτές!

Θεωρώ υπέρτατο λαϊκισμό την -κλασική πια- ατάκα “να ζουν και οι βουλευτές με τον κατώτατο μισθό για να καταλαβαίνουν την κοινωνία” όπως και το αφοριστικό “είναι όλοι κλέφτες”.

Θέλω τους αντιπροσώπους μου στην βουλή τίμιους, ικανούς, αξιόλογους, ηθικούς και... καλοπληρωμένους!

Αυτό που δεν ανέχομαι είναι ο αδικαιολόγητος προκλητικός πλουτισμός κατά την διάρκεια της θητείας τους στην βουλή, έχοντας κάνει χρήση του αξιώματός τους ή έχοντας βάλει το χέρι στο μέλι.

Έτσι λοιπόν, δεν έχω κανένα πρόβλημα με το ύψος των βουλευτικών αποζημιώσεων και, όσο τουλάχιστον μπορούμε να καταλάβουμε, δεν παρουσιάζεται και κάτι εντυπωσιακό από την άποψη του παράνομου και προκλητικού πλουτισμού.

Παρόλα αυτά, πρόκειται για πολύ εντυπωσιακά στοιχεία!

Δεν θεωρώ ότι πρέπει να είσαι φτωχός για να υπερασπίζεσαι τους φτωχούς, ούτε πλούσιος για να υπερασπίζεσαι τους πλούσιους, αλλά...

Δεν γίνεται να παρουσιάζεσαι ως “παιδί του λαού” και να κατακεραυνώνεις τον πλούτο από το πρωί μέχρι το βράδυ όταν έχεις εκατομμύρια στην τράπεζα!

Δεν γίνεται να είσαι κρατιστής, να θέλεις να ρίξεις στην πυρά τον ιδιωτικό “σάπιο” τομέα και να κρατικοποιήσεις τις τράπεζες όταν έχεις πλουτίσει ως εργαζόμενος σε αυτόν!

Δεν γίνεται, ολημερίς και ολονυχτίς, να κατηγορείς διεθνείς οίκους και εταιρείες όταν είσαι κάτοχος μετοχών τους!

Δεν γίνεται να μέμφεσαι τους κυβερνητικούς βουλευτές ότι “λόγω του πλούτου τους δεν μπορούν να κατανοήσουν το πρόβλημα του φτωχού και πεινασμένου λαού που ζει στην ανέχεια” όταν η δική σου περιουσιακή κατάσταση είναι πολύ καλύτερη από το μεγαλύτερο ποσοστό των κυβερνητικών βουλευτών!

Ναι, δεν είναι παράνομο.
Αλλά σίγουρα είναι ανήθικο και υποκριτικό!

Ειδικά για τα κόμματα της αριστεράς υπάρχουν και ιδεολογικά κολλήματα τα οποία καθιστούν ηθικά και ιδεολογικά επιτρεπτές τις δηλώσεις του ΚΚΕ.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ όμως αλλάζουν τα πράγματα.
Εκεί έχουν εφεύρει τον “αριστερό καπιταλισμό”!

Όταν οι εκατομμυριούχοι βουλευτές της αριστεράς υπερηφανεύονται ότι τα χρήματά τους τα έχουν κρατήσει στην Ελλάδα, προσθέτοντας μάλιστα με στόμφο ότι δεν προέρχονται από το δημόσιο, δεν ακούγεται και πολύ παρήγορο ούτε βελτιώνει την κατάστασή τους.

Ανέκαθεν ξέραμε ότι υπήρχαν “αριστεροί με δεξιές τσέπες” αλλά συνήθως αναφερόμασταν σε απλού καθημερινούς ανθρώπους της διπλανής μας πόρτας που έπαιρναν την πανάκριβη αμαξάρα τους για να πεταχτούν στο περίπτερο και να αγοράσουν την Αυγή ή ακόμα και τον Ριζοσπάστη.

Δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ να θεωρήσουμε “αριστερούς με δεξιές τσέπες” αυτούς που έχουν κάνει την αριστεροσύνη τους επάγγελμα και δηλώνουν εκπρόσωποι της εγχώριας αριστεράς συναρπάζοντας τα πλήθη με τους πύρινους λόγους τους!

Όταν βλέπεις εκατομμυριούχους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς αν έχει πραγματικά σκοπό να φορολογήσει τον πλούτο.

Όταν αυτοί οι βουλευτές έχουν πλουτίσει στον ιδιωτικό τομέα, αναρωτιέσαι εάν έχει πραγματικά σκοπό πχ να κρατικοποιήσει τις τράπεζες.

Όταν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι μέτοχοι εταιρειών όπως η Black Rock ή η JP Morgan, αναρωτιέσαι εάν έχουν πραγματικά σκοπό να εναντιωθούν σε τέτοιου είδους εταιρείες και συμφέροντα.

Με λίγα λόγια...

Το “πόθεν έσχες” πολλών βουλευτών, μας έκανε για μία ακόμα φορά να αναρωτηθούμε εάν το νόμιμο είναι και ηθικό.

Δημιουργεί επίσης αμφιβολίες για τις πραγματικές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και για την αληθινή ή υποκριτική αριστεροσύνη του.

Εκτός εάν το εκατομμύριο στην τράπεζα βοηθάει στην καλύτερη κατανόηση του πόνου του άλλου.

Και στο κάτω-κάτω ο οποιοσδήποτε δεξιός, καπιταλιστής και κεφαλαιοκράτης -εάν δεν τα έχει κλέψει- είναι λογικό να έχει μεγάλη περιουσία.

Αλλά ο “αριστερός καπιταλισμός” αντιτίθεται στους “νόμους της φύσης” και δεν δικαιολογείται από καμία ιδεολογία!

Απλή κοινή λογική...

ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΕΤΣΙ... ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ!...

Τι θα έπρεπε να είχαμε δει το περασμένο τριήμερο;

Όταν η αξιωματική αντιπολίτευση καταθέτει πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης το μόνο που ΔΕΝ περιμένουμε είναι να πέσει η κυβέρνηση.
Είναι όμως η καλύτερη ευκαιρία που της δίνεται για να καταγγείλει την κυβερνητική πολιτική και να παρουσιάσει στην βουλή την δική της κυβερνητική πρόταση.

Αντ' αυτού όμως, τι είδαμε;

Είδαμε μία καταγγελτική αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία μάλιστα έφτασε σε σημείο να απειλεί με αποχώρηση από την συζήτηση που η ίδια είχε προκαλέσει!
(ευτυχώς σε χρόνο ρεκόρ εμφανίστηκε ο Τσίπρας στην αίθουσα πριν προλάβει ο Λαφαζάνης να κάνει την γκάφα του αιώνα!)

Είδαμε βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης να παρουσιάζουν τις δικές τους “λύσεις” για την κρίση που ξεκινούσαν από την κλασική “πάταξη της φοροδιαφυγής” (40 χρόνια τώρα τα ίδια λέει κάθε αξ. αντιπολίτευση!) και κατέληγαν στην μόνιμη πια ΣΥΡΙΖΑική ατάκα “φορολόγηση του πλούτου” (ή του “Πλούτο” γιατί πλέον μόνο οι σκύλοι δεν φορολογούνται!).
Ενδιάμεσα βέβαια ακούστηκαν και διάφορα φαιδρά όπως πχ η “απαγόρευση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα”! (δηλαδή, στο μέλλον, κάθε ιδιώτης επιχειρηματίας θα μπορεί να πάρει διαζύγιο από την γυναίκα του αλλά όχι από τον υπάλληλό του!)

Ζήσαμε στιγμές απείρου κάλλους όπου βουλευτές μιλούσαν για “προστασία της δημόσιας περιουσίας από τους καταληψίες της ΕΡΤ” (προφανώς προστάτευαν την δημόσια περιουσία για να μην πέσει στα χέρια του...  δημοσίου!), ή προέτρεπαν την κυβέρνηση να κατασκευάσει φυλακές γιατί θα της χρειαστούν (τουλάχιστον αυτή τη φορά τους άφηνε να ζήσουν γιατί την προηγούμενη μιλούσε για λιντσάρισμα!) αλλά και κάτι απίθανους τύπους που προφανώς τους ξέρουν μόνο στην περιφέρειά τους (και αν...) όπου παρομοίασαν το μνημόνιο με το καθεστώς του Απαρτχάιντ(!) και λοιπά τραγελαφικά...

Η αλήθεια είναι ότι, από καθαρή διαστροφή, παρακολούθησα πολλές ώρες τα τεκτενόμενα στην βουλή αυτό το τριήμερο (ίσως περισσότερες από πολλούς άλλους που σήμερα εκφέρουν απόψεις και κάνουν κριτική επί παντός επιστητού!) και μου άφησε μία πολύ γλυκόπικρη γεύση.

Μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι κανένας δεν ήθελε να βρίσκεται εκεί...

Οι κυβερνητικοί βουλευτές προσπαθούσαν να κατανοήσουν το σκεπτικό του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού του για την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας την συγκεκριμένη χρονική στιγμή (μόλις 2 εβδομάδες πριν την ψήφιση του προϋπολογισμού) η οποία τους χάλασε την τελευταία στιγμή ένα από τα λίγα εναπομείναντα ηλιόλουστα Σαββατοκύριακα.

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Άλλοι προέβαλαν την οικονομικο/κοινωνικο/πολιτική κατάσταση ως αιτία για την κατάθεση της πρόταση δυσπιστίας όπου εντελώς τυχαία συνέπεσε με την λήξη της κατάληψης στην ΕΡΤ και άλλοι μιλούσα καθαρά για πρόταση δυσπιστίας ΛΟΓΩ της ΕΡΤ διανθίζοντας την ομιλία τους με τα γνωστά περί χούντας, κλπ.
Ούτε σε αυτό δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν!

Οι λοιποί βουλευτές της αντιπολίτευσης βρήκαν την ευκαιρία να πουν τα δικά τους και κάποιοι από αυτούς να συνταχθούν πλέον ολοφάνερα με τον ΣΥΡΙΖΑ πιθανόν ως νέα συνιστώσα, ενώ ήταν εμφανής και η αμηχανία των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ που το “παρών” τους στην ψηφοφορία ήταν -το λιγότερο- γελοίο.

Επειδή λοιπόν όλοι καταλάβαιναν πόσο μάταια, άσκοπη και αψυχολόγητη ήταν η πρόκληση τέτοιας συζήτησης (πολλοί μάλιστα την χαρακτήρισαν και επικίνδυνη), αντί για πολιτικό λόγο έδιναν και έπαιρναν οι ατάκες και τα τσιτάτα.

Ακούσαμε για το "βαρύ φορτίο του Σαμαρά", τις μονομαχίες στο Ελ Πάσο και πολλά άλλα που μας έκαναν να αναρωτιώμαστε τι είναι αυτό που παρακολουθούμε!

Έχω την εντύπωση ότι έχω παραστεί σε 15μελή με μεγαλύτερη σοβαρότητα αλλά φαίνεται ότι μέχρι να βρεθεί ο Τσίπρας σε 15μελές είχαν περάσει πολλά χρόνια και είχαν αλλάξει τα πράγματα...

Εμένα πάντως η τριήμερη συζήτηση στην βουλή μου θύμισε...  15μελές!
Με λίγα λόγια, ο Τσίπρας έφερε την βουλή στα μέτρα του αναγκάζοντας και τους άλλους να κατέβουν στο επίπεδό του!

Αλήθεια, παρεμπιπτόντως, όταν με υφάκι και γελώντας προέτρεψε τον Σαμαρά να τον κοιτάει για να τον ρωτήσει αν κοιμάται ήσυχος τις νύχτες (σοβαρότατη και βαθυστόχαστη πολιτική ερώτηση που μας απασχολεί όλους!) κατάλαβε τι του απάντησε ο Σαμαράς;
Τον είδα να του κόβεται απότομα το γέλιο και η όρεξη για αστεϊσμούς αλλά έχω την εντύπωση ότι ήταν γιατί δεν είναι σίγουρος τι του είπε ο Σαμαράς και αν τον έβρισε όταν του είπε “έχετε οίηση, έχετε αμετροέπεια”...  


 
Με τέτοιο επίπεδο στην βουλή είναι να απορεί κανείς, όχι γιατί ήταν άδεια τα έδρανα το Σάββατο, αλλά ήταν γεμάτα την Κυριακή!

Πέρασε λοιπόν κι αυτό το τριήμερο “επαναστατικής γυμναστικής” της αντιπολίτευσης...

καταλάβαμε ΟΛΟΙ ποια είναι η νέα “ψεκασμένη” συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ...

καταλάβαμε την αναποφασιστικότητα της ΔΗΜΑΡ...

καταλάβαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς έκανε τώρα την πρόταση δυσπιστίας για να μην χρειαστεί να την κάνει εάν έρθουν νέα μέτρα στην βουλή γιατί τότε μπορεί και να πετύχαινε την πτώση της κυβέρνησης...

καταλάβαμε ότι ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση,  οι βουλευτές αλλά και όσοι παρακολούθησαν την βουλή έχασαν τρεις ημέρες από την ζωή τους άσκοπα...

καταλάβαμε ότι για τους επόμενους έξι μήνες η κυβέρνηση θα ασκεί ανενόχλητη το έργο της (... όπως και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς απαιτήσεις από τους συντρόφους του!)...

και επίσης καταλάβαμε ότι εάν μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ θα έκανε μία πρόταση δυσπιστίας κάθε βδομάδα με την ελπίδα ότι όλο και κάποια “Louis Vuitton” Τζάκρη θα βρίσκεται ώστε να πέσει η κυβέρνηση μέχρι τα Χριστούγεννα!

(την επόμενη φορά μάλιστα θα την κάνει καλύτερα και δεν θα καλέσει τον κόσμο στο σύνταγμα ώστε να γλιτώσει τον χθεσινό εξευτελισμό!)

Με λίγα λόγια...

Απ' όλα είχε ο μπαξές το περασμένο τριήμερο στην βουλή...

Το μόνο που σίγουρα δεν είχε ήταν...

απλή κοινή λογική...

ΥΓ : Αποφάσησα αυτές τις ημέρες ότι θέλω κι εγώ μία "βουλευτική ταυτότητα" για να μπορώ να κάνω ότι θέλω άσχετα από εισαγγελείς και αστυνομία!

Θέλω να μπαίνω παντού, να ανεβαίνω στα κάγκελα, να φωνάζω, να βρίζω...  να μην με σταματάει τίποτα και κανένας!

Πώς ζητάμε άδεια...

Γράφει ο Παναγιώτης Λιάκος

Πιστή αντιγραφή από τα πρακτικά της συνεδρίασης της Βουλής: «Αθήνα, σήμερα στις 2 Ιουλίου 2013, ημέρα Τρίτη και ώρα 18.05, συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε Ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του β’ αντιπροέδρου αυτής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΛΑΝΤΖΗ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση. Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου ζητεί άδεια ολιγοήμερης απουσίας στο εξωτερικό. Η Βουλή εγκρίνει;

ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα».

Ετσι γίνονται οι παστρικές δουλειές. Επιλέγεις τον κατάλληλο γονέα με το αρμόζον επίθετο. Γεννιέσαι. Στη συνέχεια σπουδάζεις στην αλλοδαπή και κάνεις τα δέοντα κονέ. Επιστρέφεις στην πατρίδα. Προσπαθείς να μάθεις τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα των ιθαγενών. Αν ζοριστείς και δεν την παλεύεις με τους ιδιωματισμούς και τις ιδιαιτερότητες των υποψήφιων ψηφοφόρων σου, τους τρελαίνεις στα σαρδάμ. Οποιος σε κατηγορεί επί ασχετοσύνη, στοχοποιείται από τα καλά αμειβόμενα επικοινωνιακά «εργαλεία» σου: εθνικιστής, αναχρονιστής, σκοταδιστής. Είθισται το κόλπο να πιάνει. Στη συνέχεια ξεφουρνίζεις ένα μεγαλοπρεπές «λεφτά υπάρχουν» και οι αρειμάνιοι σοσιαλμανείς σε ψηφίζουν. Γίνεσαι πρωθυπουργός και τους στέλνεις όλους στον... κουβά!

«Ναι» σε όλα

Επειδή οι νεφελώδεις απόψεις και οι ανεκδιήγητες αποφάσεις σου μεταμορφώνουν την πατρίδα-λάφυρο σε Τιτανικό, αρχίζεις σιγά σιγά να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια. Λες ότι ουδέποτε είχες «κόλλημα» με την εξουσία. Παραδίδεις το δαχτυλίδι σε υπηρεσιακό πρωθυπουργό. Τεχνοκράτη. Καλό θα είναι να φαίνεται σαν ρομπότ και να μιλάει τόσο συναρπαστικά όσο ένας αποχυμωτής. Η κατάσταση είναι βέβαιον ότι θα επιδεινωθεί, αλλά εσύ πρόλαβες κι έφυγες νωρίς. Καλού κακού κατεβαίνεις στις εκλογές σε περιφέρεια που δίνει στα σίγουρα έδρα στο κόμμα σου. Δεν χρειάζεσαι σταυροδοσία, επειδή κάποτε εχρίσθης πρωθυπουργός. Η δημοκρατία μας είναι ειδικής κοπής. Οι κεχρισμένοι πρωθυπουργοί τσεπώνουν όλους τους σταυρούς του κόμματος, αριστίνδην!

Τα γάλατα θα σφίξουν κι άλλο. Δεν πρέπει να πολυφαίνεσαι, διότι η όψη σου θα ερεθίζει τους πεινασμένους. Οι πεινασμένοι και οι απελπισμένοι έχουν την κακή συνήθεια να είναι ευέξαπτοι. Ζητάς άδειες από τη Βουλή - ώσπου ο ήλιος να βγάλει κέρατα. Η Βουλή πάντα θα σου λέει «ναι». Κανείς δεν ξέρει το γιατί, αλλά πάντα ψηφίζουν «ναι» στις αιτήσεις αδείας απουσίας στο εξωτερικό. Θα συνεχίσεις να πληρώνεσαι, να διαθέτεις βουλευτική ασυλία και να διακοπεύεις...

ΠΗΓΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:

Δεν γνωρίζω εάν και αυτή τη φορά η παροχή αδείας προς τον ΓΑΠ συνοδεύτηκε από τα -συνηθισμένα πλέον- σχόλια αλλά θυμάμαι τι είχε συμβεί πολλές από τις προηγούμενες φορές...

πέρυσι...

φέτος τον Μάρτιο...


φέτος τον Μάιο...

οπότε είναι λογικό να υποθέσουμε ότι κάτι παρόμοιο θα συνέβη και τώρα.

Αναρωτιέμαι πραγματικά πως αισθάνονται οι Πατρινοί που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και, στην πράξη, εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν...

Φεστιβάλ Αστρικής Γελοιότητας...

Γράφει η Χριστίνα Ταχιάου

Μεταφέρω μέρος των διαλόγων από τη χθεσινή, τελευταία συνεδρίαση της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, όπως την κατέγραψε tovima.gr.

- ΧΡ. ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: «Έχω σημαντικότερα πράγματα να διαβάσω από αυτά που γράφετε εσείς, κυρία συνάδελφε. Διότι όσα έχετε γράψει και όσα έχετε πει, σας πληροφορώ, ότι είναι σαβούρα των εργασιών!».
- ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: «Είναι βέβαιο ότι έχετε σημαντικότερα πράγματα να κάνετε. Βασικότερο, δε, όλων είναι αυτό το θεάρεστο έργο της υπόθαλψης το οποίο επιτελείτε».
- ΧΡ. ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: «Μάλιστα…».
- Θ. ΔΡΙΤΣΑΣ: «Μεγαλείο Προέδρου! Μπράβο, κύριε Μαρκογιαννάκη!».
- ΧΡ. ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: «Για όσα η κυρία συνάδελφος έχει πει, είναι η σαβούρα της Επιτροπής. Τι σοβαρό και ουσιαστικό αποκάλυψε με τις ενέργειές της; Τίποτα απολύτως! Απλά να γεμίσουμε ένα σπίτι χαρτιά».
- ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: «Είσαστε τόσο εξευτελισμένος από την ίδια σας την παρουσία, που δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτα για σας».
- ΧΡ. ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: «Κοιτάξτε, είναι άνευ σημασίας το τι λέει η κυρία. Είναι άνευ σημασίας. Είναι γνωστή στα δικαστήρια, στους ιατροδικαστές, παντού! Όλοι οικτίρουν τα μέλη της Επιτροπής για το τι τραβάνε εδώ και έξι μήνες. Τι να κάνουμε;».
- ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: «Είμαι βέβαιη ότι το 1972, κύριε Μαρκογιαννάκη, είχατε συνηθίσει αλλιώς. Και είναι σαφές ότι σας ενοχλεί πάρα πολύ η διαδικασία στα πλαίσια του Συντάγματος και της Ποινικής Δικονομίας. Πρέπει, όμως, να αποφασίσετε ότι δεν είμαστε πια στο 1972. Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία σας, αλλά τι να κάνουμε; Έχουμε Δημοκρατία».
- ΧΡ. ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: «Η βιοπάλη της ζωής με έκανε να παλεύω για να ζήσω από την ώρα που γεννήθηκα μέχρι σήμερα. Δεν ήμουν γόνος. Τι να κάνουμε!».

Προσωπικά, αδιαφορώ πλήρως εάν ο κ. Μαρκογιαννάκης σουβλίζεται εδώ και έξι μήνες από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου (όπως είχε πει νωρίτερα στην επιτροπή) ή κι απ’ τον διάολο τον ίδιο. Είναι εκεί για να κάνει μια δουλειά κι υποχρέωσή του είναι να την τελειώσει.
Εξίσου αδιάφορο μου είναι το πώς νιώθει η κυρία Κωνσταντοπούλου από τις προσβλητικές κουβέντες του κ. Μαρκογιαννάκη. Κι εκείνη είναι στην επιτροπή για να κάνει τη δουλειά. Ας τα έβρισκαν μεταξύ τους.
Έτσι κι αλλιώς, κανείς τους δεν μου πληρώνει το ενοίκιο κι έχω πολύ σοβαρότερα προβλήματα για να λύσω.

Το τραγικό της ιστορίας είναι ότι κανείς τους δεν έκανε τόσο καιρό το παραμικρό για να μπει ένα τέλος στην ελεεινή εικόνα που «προσέφεραν» στο πανελλήνιο. Τέντωνε ο ένας, τραβούσε κι ο άλλος. Όσο πιο πολύ τέντωνε ο ένας, τόσο τραβούσε ο άλλος. Ποσώς μ’ ενδιαφέρει ποιος το ξεκίνησε και ποιος το συνέχισε και ποιος ρίχνει λάδι στη φωτιά.

Κι όχι μόνο εμένα, φυσικά, αλλά τα εκατομμύρια των πολιτών που, σε κατάσταση απόγνωσης, βλέπουμε ότι οι εκπρόσωποι του λαού δε χάνουν την παραμικρή αφορμή να πρωταγωνιστήσουν στο φεστιβάλ γελοιότητας που στήθηκε στην παρούσα Βουλή. Είναι τόσο αυθόρμητοι; Τόσο εύθικτοι; Τόσο ασυγκράτητοι; Κακώς. Ας μην ήταν εκεί που είναι. Αν δεν μπορούν να δείξουν ψυχραιμία, δεν κάνουν για τη δουλειά. Δεν πήγαν στη Βουλή για «να προσφέρουν», όπως λέει το κλισέ, ούτε για να δείξουν το πνεύμα τους. Πήγαν για μια συγκεκριμένη δουλειά. Εάν, όντας υπάλληλοι, έλεγαν σε συνάδερφό τους δημοσίως «είσαι σαβούρα» ή «είσαι ξεφτιλισμένος», το αφεντικό θα τους είχε πετάξει και τους δυο έξω απ’ το μαγαζί.

Τι τα θες, όμως, «το αφεντικό» -ο λαός, δηλαδή- ίσως και να θέλγεται από τέτοιες εικόνες. Να προτιμά οι «υπάλληλοί του» -οι βουλευτές- να λένε και καμιά χριστοπαναγία, να είναι μάγκες, να είναι «γνήσιοι», να τα λένε χύμα, να μην είναι μαλθακοί και comme il faut. Έτσι κι αλλιώς, ο καθωσπρεπισμός στη χώρα γνωρίζει μεγάλη πολεμική από όλες τις πλευρές.

Θα ήθελα, μόνο, να ξέρω ένα πράγμα: ο κ. Μαρκογιαννάκης και η κυρία Κωνσταντοπούλου δεν ντρέπονται; Δεν περνά απ’ το μυαλό τους πόσο υποβαθμίζουν το έργο τους; (Για τα πρόσωπά τους, δεν το συζητώ, αποκλείεται να τους περνά απ΄το μυαλό πόσο γελοιοποιούνται αυτοβούλως και κατ’ εξακολούθησιν. Ίσως και καθ’ έξιν, πια).

Το δίδυμο αυτό της γελοιότητας είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της σταθερής υποβάθμισης του Κοινοβουλίου. Το βραβείο πρωτοτυπίας και ειλικρίνειας, πάντως, στο εν λόγω σπορ, απονέμεται στον Βασίλη Καπερνάρο, βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων ο οποίος, προχθές, διεμήνυσε στον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα ότι έχει «μια φυσική αστρική αποστροφή» προς το πρόσωπό του. Τι εννοούσε με το «αστρική» ο πολιτικός ανήρ, είναι αδιευκρίνιστο, πράγμα που καθιστά τη δήλωσή του ακόμη πιο ειλικρινή.

Χάρηκα, όμως, πολύ, την απάντηση του Γιάννη Στουρνάρα. «Πραγματικά μου προκαλεί εντύπωση η δήλωση πολιτικού ανδρός ότι έχει φυσική και αστρική αποστροφή προς τα μένα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι θα χάσω τον ύπνο μου γι' αυτό απόψε, κ. Καπερνάρε, τι άλλο μπορώ να πω;». Ίσως επειδή ο Γιάννης Στουρνάρας δεν είναι μέλος του Κοινοβουλίου, οπότε δεν έχει και λόγο να πάρει μέρος στο Φεστιβάλ Αστρικής Γελοιότητας.

Τρέμω στη σκέψη του τι θα γινόταν εάν αυτά τα λόγια εκστομίζονταν σε κάποιο μέλος του Θιάσου της Γελοιότητας.

ΠΗΓΗ   protagon.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Συμφωνώ απόλυτα με το παραπάνω άρθρο και το προσυπογράφω, αλλά με μία προσθήκη...

Επειδή οι βουλευτές δεν βρίσκονται τυχαία στο κοινοβούλιο αλλά τους ψηφίζουμε όλοι εμείς, περιμένω να δω τις εκλογικές "επιδόσεις" αυτών -και όχι μόνο- των βουλευτών στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Δυστυχώς, έχω την εντύπωση ότι, όντως, "το αφεντικό" θέλγεται από τέτοιες εικόνες και η έλλειψη ποιότητας και ήθους είναι γενικό κακό στην χώρα.

Άλλωστε, μην ξεχνάμε, ότι η βουλή είναι η εικόνα της κοινωνίας και η δική μας εικόνα όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο δείχνει την γύμνια της και  την έλλειψη ήθους και καλαισθησίας της...

ΑΣ' ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΤΟΥ!...

Και από εκεί που δεν είχαμε καμία, μας προέκυψαν τέσσερις...  προτάσεις για τον “αντιρατσιστικό” νόμο!

Έτσι είμαστε εμείς.

Μία ίσον καμία σου λέει.

Κάνε τέσσερις να είσαι μέσα.

Μόνο που, σε αυτήν την περίπτωση, το 4 είναι ίσον του μηδενός διότι ψηφίζοντας κάθε κοινοβουλευτική ομάδα την δική της πρόταση προφανώς καμία δεν θα συγκεντρώσει την απαιτούμε πλειοψηφία ώστε να γίνει νόμος του κράτους... ΕΥΤΥΧΩΣ!

Δεν μπορώ να καταλάβω πως φτάσαμε σε σημείο ΟΛΟΙ να ζητούν την κατάργηση, έστω και μερικώς, της ελευθερίας του λόγου.

Ειδικά η αριστερά η οποία ανέκαθεν ήταν πρώτη στους “αγώνες” για την ελευθερία λόγου, έκφρασης και διακίνησης ιδεών, τώρα ξαφνικά και υπό τον φόβο(;) της Χρυσής Αυγής πρωτοπορεί στον περιορισμό της ελευθερίας αυτής!

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να ποινικοποιηθεί οποιαδήποτε έκφραση λόγου.

Τι κι αν κάποιος αμφισβητεί την γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων ή των Ινδιάνων;

Μπορεί να ενοχλεί αλλά δεν υπάρχει λόγος απαγόρευσης.

Ασ' τον τρελό στην τρέλα του, που λέει και το τραγούδι!

Επειδή κάποιος έχει αυτήν την άποψη, ή οποιαδήποτε άλλη, αυτό σημαίνει ότι θα αλλάξει τον ρου της ιστορίας;

Αλλάζει το παρελθόν; Τις ιστορικές πηγές; Τα γεγονότα;

Υπάρχει κανείς, σοβαρός και μορφωμένος, που θα επιλέξει ως ιστορική πηγή πχ την Ρεπούση αντί για τόσους άλλους παλαιότερους, σοβαρούς και καταξιωμένους ιστορικούς;

Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει “ρητορική μίσους”.

Δηλαδή, επειδή ο αοιδός τραγουδάει “να πεθάνουν οι γυναίκες, να πεθάνουνε”, όποιος βγει στο δρόμο και μας πάρει αμπάριζα θα τον κατηγορήσει ως υποκινητή;

Βλέπω πχ στο facebook σχόλιο τύπου... “κάποτε τουφέκιζαν τους προδότες στα 3 μέτρα για εσχάτη προδοσία...  τώρα τους έχουμε ελεύθερους να γυρνάνε ο ένας στην Αμερική και ο άλλος στην Κίνα και ξεπουλάνε την εθνική μας περιουσία”.

Αν δηλαδή κάποιος αποφασίσει να πάρει ένα όπλο και να σκοτώσει τον πρωθυπουργό και τον ΓΑΠ θα καταδικαστεί και ο γράφων  ως ηθικός αυτουργός;

Όσο κι αν διαφωνώ...  όσο κι αν θα ήθελα να τιμωρηθούν κάποιοι για την ηλιθιότητά τους... δεν παύει ότι δεν μπορείς να ποινικοποιείς την βλακεία όταν αυτή απλά εκφράζεται!

Άσε λοιπόν τον τρελό στην τρέλα του και μην τον συνεφέρεις!

Περιορισμό της ελευθερίας του λόγου είχαμε μόνο κατά την διάρκεια της δικτατορίας.

Δεν μπορεί, αυτοί που φωνάζουν ότι θέλουν να ρίξουν την σημερινή “χούντα” να υιοθετούν και να πρωτοστατούν στην εφαρμογή “χουντικών” νόμων στην Ελλάδα του 2013!

Ούτε ζούμε στην εποχή του “minority report” να ποινικοποιούνται οι προθέσεις.

Στις πολιτισμένες δημοκρατίες καταδικάζεσαι μόνο για τις πράξεις σου!

Ας αφήσουν λοιπόν τα παιχνιδάκια στην βουλή, ας σταματήσουν τα παλαιοκομματικά τερτίπια και την γελοία ψηφοθηρία και ας ασχοληθούν με πιο σοβαρά θέματα.

Δεν υπάρχει έλλειψη σοβαρών θεμάτων.

Μόνο έλλειψη... 

απλής κοινής λογικής... υπάρχει!

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ!!!...

Κρίτων… άκριτος...

Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης

«Είναι ευκολότερο να πολεμάς για τις αρχές σου παρά να ζεις σύμφωνα με αυτές», είχε πει νομίζω ο Αντλερ, και το επιβεβαίωσε ο νεαρός φέρελπις ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κρίτων Αρσένης, που αποχώρησε από το κόμμα του αλλά κρατά την χρυσοφόρα θέση του έλληνα ευρωβουλευτή.

Ο κ Αρσένης κατέκτησε την επίζηλη θέση του στους καιρούς της νεφελώδους νεοτερικότητας Παπανδρέου, όπου όποιος είχε οικολογικές ανησυχίες (λέγε με Μπιρμπίλη), αυτομάτως καταλάμβανε υψηλό οφίκιο στην αξιακή πυραμίδα των αξιωματούχων-φίλων του πρίγκηπος Γιώργου.

Συνετέλεσε φυσικά και το ότι ήταν γιος της Μαρίας Αρσένη, ενός ικανού κομματικού στελέχους, παπανδρεϊκής υφής, η οποία επί 30ετία έκανε… καριέρα ΠΑΣΟΚ! Νομάρχης Πιερίας, Γ.Γ. Νέας Γενιάς, περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, υφυπουργός Παιδείας, υφυπουργός Προεδρίας, βουλευτής, επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στον οργανισμό Συνεργασίας Ευξείνου Πόντου, πρόεδρος στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Οργανισμού, κ.λπ.

Το πλούσιο βιογραφικό της ακολούθησε και ο γιος της Κρίτων, ο οποίος το εμπλούτισε, μεταξύ άλλων, εργαζόμενος για το υπουργείο Οικονομικών της…Τουρκίας, σύμφωνα με παλιά ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ, όπου πλέον δεν ανευρίσκεται στην αναζήτηση του google. Συμμετείχε μάλιστα στις διαπραγματεύσεις της γειτονική χώρας με το ΔΝΤ για την πορεία σταθεροποίησης της οικονομίας της (σ.σ. Ουδέν μεμπτόν, αφού άτομα υψηλής ειδίκευσης και διεθνιστικών αντιλήψεων, δεν υποχρεούνται να κατατρύχονται από παλιομοδίτικες εθνοκεντρικές αναστολές στην επαγγελματική τους ανέλιξη - και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά).

Κατά τη θητεία του ως ευρωβουλευτής, η προσήλωσή του στο αντικείμενό του υπήρξε παροιμιώδης. Εντυπωσιακή ήταν η ερώτησή του στο ευρωκοινοβούλιο, με την οποία ζητούσε να σταματήσουν οι έρευνες για πετρέλαιο στην Ελλάδα, επειδή θα ενοχλούντο τα δελφίνια και οι φάλαινες! Είχε υποστηρίξει συγκεκριμένα: «οι σεισμικές έρευνες με σόναρ, οι οποίες θα διεξάγονται καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου για ένα τρίμηνο, ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο τα κητώδη, όπως τα δελφίνια και οι φάλαινες, ενώ είναι πιθανό να παρατηρηθούν μαζικοί ξεβρασμοί τους στις ακτές».

Το θέμα Κρίτων δεν θα μας απασχολούσε αν δεν ανέδυε μια κυνικότητα, γνωστή μεν στην πολιτική σκηνή και την πολιτική μας ιστορία, αλλά δυσάρεστη όταν προέρχεται από έναν νέο πολιτικό. Δεν συμφωνεί με την ιδιωτικοποίηση του νερού της Θεσσαλονίκης, των κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων, την πώληση δημόσιας γης, αρχαιολογικών χώρων και νησιών, την απορύθμιση της νομοθεσίας και τον ευτελισμό της λειτουργίας του ΥΠΕΚΑ, όπως γράφει.

Υπέροχη διαφωνία, αλλά δεν συνοδεύεται από μια υπέροχη πράξη. Να παραδώσει την έδρα, να στερηθεί τα πολυτελή οφίκια που του παρέχει η ακριβοθώρητη έδρα των Βρυξελλών, και να στοιχηθεί με την κοινωνία των πολιτών, από την οποία λέει πως προέρχεται και στην οποία απευθύνεται, ως ίσος προς ίσον, ως ένας από όλους, παλεύοντας για κοινά οράματα που τον συνεγείρουν.

Ο κ. Αρσένης δεν έχει καν το επιχείρημα που θα είχε κάποιος βουλευτής της ελληνικής Βουλής, ότι παραμένει την έδρα του για να μην προδώσει τους ψηφοφόρους που τον τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους και του έδωσαν εντολή να υπερασπιστεί τα συμφέροντά τους. Αν ασχολείτο με το κόμμα του (με το οποίο δεν είχε καμιά σχέση και στο οποίο απλώς εντάχτηκε το 2009 για να πάρει το χρίσμα του ευρωβουλευτή…), θα ήξερε ότι δύο βουλευτές έδωσαν το τίμιο παράδειγμα και παραιτήθηκαν από την έδρα τους, την οποία και παρέδωσαν στο κόμμα τους, αφού αυτό δεν τους εξέφραζε. Πρόκειται για τους κ Γ. Φλωρίδη του Κιλκίς και Έκτορα Νασιώκα της Λάρισας, οι οποίοι με την παραίτησή τους έδωσαν αναμφισβήτητο ηθικό περιεχόμενο στις καταγγελίες τους.

Τι ηθικό περιεχόμενο δίνει στην καταγγελία του δίνει ο νεαρός ευρωβουλευτής με την κυνική, και αγωνιστικώς ψευδεπίγραφη, στάση του; Απλώς συμβάλει και αυτός (και γι’ αυτό μας απασχολεί) στη ραγδαία απαξίωση της πολιτικής, επικαλούμενος μάλιστα ως άλλοθι την κοινωνία των πολιτών - ένα βολικό άλλοθι που του εξασφαλίζει για ένα ακόμη χρόνο πλουσιοπάροχες αποδοχές, σε μια θέση που δεν του ανήκει.

ΠΗΓΗ  protagon.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Σαφώς και είναι απογοητευτικό να βλέπεις έναν νέο άνθρωπο να αντιδρά τόσο παλαιοκομματικά και είναι προφανές ότι ΚΑΙ αυτός αρνείται να αποχωριστεί τον παχυλό μισθό του.

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι δεν είναι ο πρώτος!

Το ίδιο έκανε πριν μερικά χρόνια και ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Θ. Σκυλακάκης ο οποίος μάλιστα το προχώρησε λιγάκι και "παρέδωσε" την έδρα του στο νεοσυσταθέν τότε κόμμα της Μπακογιάννη.

Αναρωτιέμαι λοιπόν...  ο Κρίτων που θα την "παραδώσει";...

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΟΣ ΙΔΕΑΣΜΟΣ...

Την εποχή του Ζαχόπουλου (αλήθεια, τον θυμάται κανένας αυτόν;) όπου όλοι είχαν γίνει ειδικοί στις αυτοκτονίες, είχε μπει στο λεξιλόγιό μας ο “αυτοκτονικός ιδεασμός”.

Τότε ήταν που μάθαμε ότι ο “αυτοκτονικός ιδεασμός” μπορεί να είναι μία απλή σκέψη όπως “ας πεθάνω να ησυχάσω” ή ένα οργανωμένο πλάνο για τον τερματισμό της ζωής ενός αυτόχειρα.

Δεν ξέρω με ποιον από τους δύο τρόπους παρουσιάζεται η πάθηση στους Βενιζέλο και Κουβέλη αλλά είναι βέβαιο ότι πρέπει να το κοιτάξουν!

Δεν εξηγείται αλλιώς η εμμονή τους με τον “αντιρατσιστικό” νόμο.

Θεωρούν ότι έτσι θα πατάξουν το “φαινόμενο” Χρυσή Αυγή;

Μάλλον κόλλησαν την ασθένεια του Τσίπρα και θεωρούν ότι όλα τα προβλήματα λύνονται “με έναν νόμο σε μία μέρα”!
Σε προηγούμενο κείμενό μου είχα προτείνει στους αναγνώστες του ιστολογίου να προσπαθήσουν για μία ημέρα να κρίνουν τα πάντα γύρω τους βάσει του “αντιρατσιστικού” νόμου.
Όσοι πραγματικά το έκαναν θα κατάλαβαν ότι ένας τέτοιος νόμος θα οδηγήσει πληθώρα πολιτών στα δικαστήρια...  και δεν θα είναι μόνο Χρυσαυγίτες!
Για τη ακρίβεια...  μάλλον αυτοί θα είναι μειοψηφία!

Θεωρούν ότι έτσι θα μαζέψουν περιπλανώμενους “κεντροαριστερούς” ψηφοφόρους;

Δηλαδή θεωρούν ότι με κάποιον μαγικό τρόπο οι “κεντροαριστεροί” ψηφοφόροι που έχουν πάρει τ' άρματα κατά του μνημονίου, των δοσίλογων, των προδοτών, μπλα... μπλα... μπλα... θα τα ξεχάσουν όλα και σκεπτόμενοι αποκλειστικά και μόνο τον “αντιρατσιστικό” νόμο θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ;!
Τι να πω;
Μπορεί εγώ να κάνω λάθος και αυτοί να ξέρουν καλύτερα το διανοητικό επίπεδο των “κεντροαριστερών” ψηφοφόρων...

Εμένα πάντως,  σαν... αυτοκτονικός ιδεασμός μου φαίνονται όλα αυτά.

Προσωπικά, ανέκαθεν δεν έδινα σημασία στις δημοσκοπήσεις αλλά ξέρω ότι για τους πολιτικούς σημαίνουν πολλά.

Με ποια λογική λοιπόν, Βενιζέλος και Κουβέλης, προχωρούν μόνοι τους στην κατάθεση πρότασης “αντιρατσιστικού” νόμου;

Με ποια λογική διαρρηγνύουν την συνοχή της τρικομματικής κυβέρνησης;

Θεωρούν ότι με τα ποσοστά που τους δίνουν οι δημοσκοπήσεις τους συμφέρει να ρίξουν την κυβέρνηση;
Και μάλιστα για αυτόν τον λόγο;

Λυπάμαι αλλά είναι σαν να τους ακούω να επαναλαμβάνουν μονότονα...  μπλα... μπλα... μπλα... “ας πεθάνω να ησυχάσω”!

Και, εδώ που τα λέμε, αυτοί και τα κόμματά τους ας κάνουν ότι θέλουν.
Μεγάλα παιδιά είναι.

Είναι όμως τώρα η κατάλληλη περίοδος για να παίζονται τέτοια γελοία παιχνιδάκια στην Ελλάδα;

Είναι τώρα περίοδος για νέα πολιτική αναταραχή ή μήπως κινδυνεύουμε ο “αυτοκτονικός ιδεασμός” τους να αποδειχθεί μοιραίος για όλους μας;

Προσωπικά θεωρώ ότι αυτά τα παλαιοκομματικού τύπου ψηφοθηρικά παιχνιδάκια δεν έχουν ίχνος...

απλής κοινής λογικής!...


ΥΓ : Διαβάζω ότι αναμένεται να κατατεθεί η πρόταση “αντιρατσιστικού” νόμου από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αλλά δεν θα έχει άλλη στήριξη αφού και ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να καταθέσει την δική του πρόταση!
Και για να μην επιτύχουν στην προσπάθειά τους να ταυτίσουν την ΝΔ με την Χρυσή Αυγή επειδή θα ήταν τα μόνα κόμματα που θα καταψήφιζαν όλες τις προτάσεις (αλήθεια...  μήπως κατάλαβε κανείς τι θα ψηφίσουν οι ΑΝΕΛληνες;) αποφάσισε και η ΝΔ, για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους, να καταθέσει τον δικό της “αντιρατσιστικό” νόμο!
Τα παιδία παίζει...
Βέβαια, από την στιγμή που ο καθένας θα έχει την δική του πρόταση δεν πρόκειται να ψηφιστεί καμία...  ΕΥΤΥΧΩΣ!!!

Στη Δημοκρατία δεν διώκουμε ιδέες, αλλά πράξεις...

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Πολιτική είναι η τέχνη του προβλέπειν. Και τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης που έδωσαν (και συνεχίζουν να δίνουν) μάχη προκειμένου να έλθει στη Βουλή ο λεγόμενος αντιρατσιστικός νόμος (Νόμος κατά του Ρατσισμού και… άλλες διατάξεις, έπρεπε να ονομάζεται, ώστε να περιλαμβάνει και τον περιορισμό της ελευθερίας της γνώμης), όφειλαν να προβλέψουν ότι η κοινή γνώμη δεν θα ξεσπούσε σε ξέφρενες εκδηλώσεις χαράς με αυτή τους την εμμονή.

Όχι πως ο ρατσισμός, ο φασισμός, ο ναζισμός, η βία δεν αποτελούν πολύ σοβαρά ζητήματα – είμαι η τελευταία που θα ισχυριζόταν κάτι τέτοιο, καθώς έχω υποστηρίξει πως τα φαινόμενα αυτά πρέπει να παταχθούν, με την Πολιτεία να εξαντλεί όλη την αυστηρότητά της.

Αλλά επειδή ο κόσμος λέει το πολύ απλό: Εφαρμόστε τους ήδη υπάρχοντες νόμους και σταματήστε να διαφωνείτε, δίνοντας εικόνα διάλυσης, επί ενός θέματος που μπορείτε να αντιμετωπίσετε με το ήδη υφιστάμενο νομικό οπλοστάσιο.

Και λέει (ο κόσμος) και το άλλο απλό: Είναι δυνατόν για ένα θέμα που όλοι ξέρουμε πως μια ευνομούμενη Πολιτεία μπορεί να αντιμετωπίσει, να καταναλώνετε τόσο χρόνο και τόση φαιά ουσία, λες και λύθηκαν όλα τα άλλα μας προβλήματα;

Δεν είναι κακό να παραδεχτεί κανείς το λάθος του – ειδικά όταν αναγνωρίζει πως τέτοιες ρυθμίσεις είναι προβληματικές, καθώς αυτό που θέλουμε να πολεμήσουμε είναι οι πράξεις βίας (για την οποία μεριμνά ο ποινικός κώδικας) και όχι οι ιδέες, όσο αποκρουστικές και αν είναι αυτές.

Και όμως. Η στρατηγική του λάθους (για λόγους που περισσότερο σχετίζονται με μάταιες απόπειρες για επικοινωνιακές συσπειρώσεις) συνεχίζεται.

ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ανακοίνωσαν πως θα αναλάβουν κοινή νομοθετική πρωτοβουλία για να φέρουν σχετική πρόταση νόμου στη Βουλή.

Ήδη, αυτή η υπόθεση έχει αποτελέσει την ωραία αφορμή για την Χρυσή Αυγή για να θριαμβολογεί.

Σύμφωνα με ανακοίνωσή της, «η ραγδαία άνοδος της Χρυσής Αυγής οδηγεί σε διάλυση την συγκυβέρνηση της υποταγής», ενώ «το εθνικιστικό ποτάμι της Χρυσής Αυγής δε σταματά ούτε με αντισυνταγματικούς νόμους, ούτε με τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα του Σαμαρά».

Έστω και τώρα, υπάρχει ανάγκη να αντιληφθούν πως από αυτή την υπόθεση η μόνη κερδισμένη είναι η Χρυσή Αυγή, που τρίβει τα χέρια της βλέποντας τους κυβερνητικούς εταίρους να διαφωνούν σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να την αντιμετωπίσουν.

Φυσικά, δηλώνουν όλοι πως πρόκειται για ένα «ιδεολογικό» (ακριβώς αυτό λέμε και όσοι διαφωνούμε) θέμα, που δεν μπορεί να απειλήσει την κυβερνητική συνοχή – γεγονός που στενοχωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου η συνοχή δεν απειλείται, διότι απλά δεν υπάρχει.

Η βλάβη που προκαλείται, όμως, σε ένα θέμα που υποτίθεται ότι θέλουν να θεραπεύσουν, είναι ανυπολόγιστη.

Διότι δίνουν την ευκαιρία στην Χρυσή Αυγή να εμφανίζεται διωκόμενη για τις (ανύπαρκτες) ιδέες της και όχι για τη βία.

Δηλαδή, δίνουν την ευκαιρία στη Χρυσή Αυγή να… μάχεται για «ιδέες», με αποτέλεσμα να μην χρειάζεται να απολογηθεί για πράξεις (βίας).

Ηθικό δίδαγμα: Όταν έχουμε ένα πρόβλημα, προσπαθούμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα και δεν δημιουργούμε άλλο, παριστάνοντας πως αυτό (το… άλλο) πρέπει να λύσουμε…

ΠΗΓΗ   ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Η άφαντη Τιμισοάρα του Tσίπρα...

Γράφει ο  Γιάννης Σιδέρης

- Να μη με λες Πινοσέτ είχε παραπονεθεί, ο ΓΑΠ στον Αλέξη, πριν δυο χρόνια, τέτοιες μέρες, σε μια συνάντηση τους.
- Εγώ αυτό που είπα είναι ότι τα Μέτρα που παίρνεις προσιδιάζουν με τα μέτρα που πήραν η Θάτσερ και ο Πινοσέτ, απάντησε αυτός

Φυσικά επειδή η αποχρώσεις των λέξεων έχουν το δικό τους βάρος: Εκείνο που είχε πει ήταν ότι ο ΓΑΠ «έχει ξεπεράσει πια και τη Θάτσερ, έχει ξεπεράσει και τον Πινοσέτ και φαίνεται ότι για να κρατηθεί στην εξουσία, είναι αδίστακτος»!

Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς - και ο γράφων - τον Παπανδρέου, αλλά ότι ήταν αδίστακτος προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία, αποτελούσε καρικατούρα κριτικής. Ο «αδίστακτος» δυο μήνες μετά, παρέδιδε οικεία βουλήσει την εξουσία στον Σαμαρά, σαν παιδάκι που δεν ήξερε τι να κάνει το παιχνίδι που του έδωσαν, σε εκείνο το αλήστου μνήμης δραματικό όσο και τραγελαφικό απόγευμα, όπου η χώρα για κάποιες ώρες έμεινε ακέφαλή, χωρίς πρωθυπουργό!

Ο Αλέξης βρήκε έξυπνη την παρομοίωση και χθες επανήλθε στη συζήτηση στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο, λέγοντας «θα έχετε πλεονάσματα με αίμα, δάκρυα και υποκρισία. Θα έχετε πλεονάσματα σαν εκείνα της Ρουμανίας και της Χιλής του Πινοσέτ».

Ο κ. Τσίπρας κληρονόμησε την τακτική της εντυπωσιακής ατάκας από τον προκάτοχό του Αλέκο Αλαβάνο (είναι μάστορας σε αυτά). Τον βοηθάει να «γράφει» στα τηλεοπτικά δελτία, να δίνει τίτλους στις εφημερίδες και τα σαιτ, αλλά παραμένει υπό συζήτηση κατά πόσο η απύλωτη καταγγελιολογία, τον βοηθάει (άλλωστε δεν βοήθησε και τον πρώην μέντορά του) να εγγράψει υποθήκες εμπιστοσύνης με το εκλογικό σώμα.

Υπάρχουν βλέπετε εν προκειμένω κάποιες …λεπτομέρειες που καθιστούν την σύγκριση πολιτικά ανίερη.

Ο λατίνος δικτάτορας Πινοσέτ, εφάρμοσε στη Χιλή τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό των ανελέητων «παιδιών του Σικάγου», αλλά δεν ενεγράφη γιαυτό στις απεχθείς σελίδες της ιστορίας. Ενεγράφη για το πραξικόπημα κατά του αείμνηστου Αλιέντε, για το ότι μετέτρεψε τη χώρα του σε ένα απέραντο σφαγείο, για τους εξαφανισμένους υπό «άγνωστες» συνθήκες, τις νυχτερινές απαγωγές, τους ανάπηρους από τα βασανιστήρια, τους μακελεμένους στα στρατόπεδα της κολάσεως, τον απόλυτο τρόμο μέσα στον οποίο κυβέρνησε. Δεκάδες χιλιάδες οι δολοφονημένοι. Ψάχνουν και ακόμα δεν υπάρχει αριθμός! Υπολογίζουν ότι ξεπερνούν τις 40.000.

Ο παρανοϊκός δικτάτορας Τσαουσέσκου, κατηγορήθηκε ως υπεύθυνος για τον θάνατο 60.000 ανθρώπων (αν και οι αριθμοί κι εδώ παραμένουν ακόμα αδιευκρίνιστοι). Εξολόθρευε, σε καταναγκαστικά έργα, μέλη των εθνικών μειονοτήτων της χώρας του, ισοπέδωσε χωριά, ξερίζωσε βίαια τον πληθυσμό πολλών επαρχιών, έφερε τον λαό σε εξαθλίωση, ενώ ο ό ίδιος ζούσε στην απόλυτη χλιδή (σ.σ. το μέγαρό του ήταν το μεγαλύτερο κτήριο στον κόσμο μετά το αμερικανικό πεντάγωνο). Το δίκαιο τέλος του ήρθε τον ίδιο μήνα με την εναντίον του εξέγερση στην πόλη Τιμισοάρα, για ένα ασήμαντο γεγονός.

Οι δύο μακελάρηδες δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να συγκρίνονται με την μνημονιακή κυβέρνηση. Η τελευταία ελέγχεται πολιτικά για τις δράσεις, το έργο της, την υποταγή στην Τρόικα. Είναι ωστόσο ανιστόρητη ιεροσυλία να συγκρίνεται με τους δύο δικτάτορες: Τα κόμματα που την συναπαρτίζουν έχουν εκλεγεί από τον λαό με εκλογές. Συγκροτήθηκε με συνταγματικά νόμιμες και προβλεπόμενες διαδικασίες.

Φυσικά η φράση του Αλέξη συγχρονίζεται με την άποψη πολλών οπαδών του, ότι η παρούσα κυβέρνηση δε διαφέρει καθόλου από μία χούντα. Αλλά για την εδραίωση της άποψης αυτή φταίει ο ίδιος και το κόμμα του. Με μεγαλόστομη ρητορεία ηθικολόγησαν απεριόριστα – αλλά απολίτικα - κατά τη διάρκεια της θητείας των κυβερνήσεων του μνημονίου. Υπερκατανάλωσαν συνθηματολογία χωρίς να εγκύψουν με στοιχειώδη σοβαρότητα στα προβλήματα της χώρας, στις γενεσιουργές αιτίες που μας έφεραν στην χρεοκοπία και στις αναγκαίες δράσεις να εξέλθουμε αυτής. Αυτό πλέον γίνεται κατανοητό από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και αποτυπώνεται στην δημοσκοπική κόπωση του κόμματος.

Και όσο ο Αλέξης θα επιδίδεται σε ανέξοδη και ευκαιριακή εντυπωσιοθηρία, όσο δεν θα συγκροτεί ένα αξιόπιστο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση,(και όσο θα παίζει με τις λέξεις για κατάργηση, ακύρωση, αναθεώρηση, αναστολή του μνημονίου), τόσο η Τιμισοάρα «του» δεν θα εμφανίζεται στον ελληνικό ορίζοντα - ή αν εμφανιστεί δεν θα είναι για να εναποθέσει στα δικά του πόδια τα σκήπτρα της εξουσίας…

ΠΗΓΗ   protagon.gr

Στην Ελληνική Λέσχη της Απάτης...

Γράφει ο Φώτης Γεωργελές

Πριν λίγες μέρες, ένα ασφαλιστικό ταμείο, αφού κατήγγειλε, φλογερά ως είθισται, τα «εγκληματικά μνημόνια, τους σφαγείς τροϊκανούς και τους άθλιους κυβερνώντες υπηρέτες τους», ανακοίνωσε ότι παρότι έχει καταργηθεί, θα δώσει δώρο Πάσχα στους δικούς του συνταξιούχους. Δεν ακούγεται πολύ προοδευτικό;

Από πού δίνει δώρα Πάσχα το φιλολαϊκό ταμείο; Έχει λεφτά; Αφού όλο το ασφαλιστικό σύστημα είναι χρεοκοπημένο, θα είχε καταρρεύσει εντελώς χωρίς τις δόσεις της ανάλγητης τρόικας και το μπαράζ φόρων που προστίθενται ο ένας μετά τον άλλον όλα αυτά τα χρόνια. Ποιος θα τα πληρώσει; Οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες φορολογούμενοι. Στην πραγματικότητα, αν αφαιρέσεις την επαναστατική ρητορεία, βρίσκεις πάλι μια αντίθεση insiders και outsiders. Η γενιά βαμπίρ, η γενιά των baby boomers που βγαίνει στη σύνταξη, εννοεί να μη χάσει τίποτα ή το λιγότερο δυνατόν, αδιαφορώντας για τους επόμενους, αυτούς που εργάζονται τώρα, που θα βγουν στη σύνταξη στο μέλλον και θα βρουν χρεοκοπημένα ταμεία. Η περιουσία του ταμείου αναδιανέμεται εις βάρος των νεότερων. Δεν γίνεται, όμως, πολύ «επαναστατικά»;

Ένα κυβερνητικό κόμμα καταγγέλλει όσα μέσα ενημέρωσης δεν συμφωνούν με τα προγράμματα αντιμετώπισης της ανεργίας μέσω βραχυχρόνιων διορισμών στο Δημόσιο. Ντροπή τους, λέει, με τέτοια ανεργία που μαστίζει την κοινωνία, αυτοί να είναι αντίθετοι και να υπονοούν πελατειακές προσλήψεις. Τα Μέσα Ενημέρωσης μπορεί πράγματι να παίζουν παιχνίδια και οι ενδοκυβερνητικές κόντρες να έχουν ως μόνο στόχο τον κομματικό έλεγχο των κεφαλαίων του ΟΑΕΔ, η αντιμετώπιση όμως της ανεργίας γίνεται όπως πρέπει να γίνεται; Χρειαζόμαστε κι άλλους ανθρώπους στο Δημόσιο; Τότε γιατί λένε ότι μέχρι το 2015 πρέπει να μειωθεί κατά 150 χιλιάδες; Στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι που χρειαζόμαστε νέες θέσεις εργασίας; Οι επιχειρήσεις δεν είναι που κλείνουν γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν τους εργαζόμενούς τους;

Θα το καταλάβαινα αν οι 5μηνες προσλήψεις στο Δημόσιο ήταν προγράμματα τελευταίας ευκαιρίας. Όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση μας δίνει εκατοντάδες εκατομμύρια για να επιδοτήσουμε την εργασία. Τα οποία παραδόξως λιμνάζουν, δεν απορροφώνται, μέχρι να καταλήξουν πάλι στο ίδιο γνωστό έργο: προσλήψεις στο Δημόσιο, πελατειακές σχέσεις, ελπίδα για μονιμοποίηση, επιδοματική πολιτική χωρίς δημιουργία πραγματικών θέσεων εργασίας. Στον ιδιωτικό τομέα έχουν ελπίδες οι άνθρωποι να παραμείνουν στη δουλειά τους αν περάσει η κρίση, αν αποδείξουν τα προσόντα τους, αν γίνουν απαραίτητοι. Στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει πιθανότητα οι 5μηνες προσλήψεις να γίνουν κανονικές. Στο Δημόσιο δεν έχουν καμία.

Όμως, υπονομεύουν αυτή τη δυνατότητα. Βάζουν προαπαιτούμενα περασμένων εποχών που δεν μπορεί να καλύψει καμία επιχείρηση. Να μην έχει κάνει ούτε μια απόλυση τους προηγούμενους 6 μήνες. Μετά από 4 χρόνια ύφεσης ξέρουν πολύ καλά ότι δεν θα βρουν ούτε μία. Όταν μετά από πιέσεις καταργούν αυτή την προϋπόθεση, περιορίζουν τα προγράμματα στους μέχρι 29 ετών. Γιατί οι μεγαλύτεροι, που έχουν και το μεγαλύτερο πρόβλημα, δεν μας νοιάζουν, δεν είναι άνεργοι. Έτσι, βάζοντας συνεχώς εμπόδια, αφήνουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια να λιμνάζουν μέχρι να τα κατευθύνουν εκεί που θέλουν. Ξανά σε τοποθετήσεις στο Δημόσιο. Σε τελική ανάλυση, έστω κι έτσι δεν είναι κακό, κάποιες δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πρόσκαιρα έστω θα ανακουφιστούν. Αλλά αυτό δεν είναι πραγματική πολιτική εναντίον της ανεργίας. Και, κυρίως, αναπαράγει το χρεοκοπημένο μοντέλο.

Ένα ριζοσπαστικό μπλογκ καταγγέλλει «την πολιτική απόφαση καταστολής μέσων πληροφόρησης, λογοκρισίας αυτών που αντιστέκονται στον εκφασισμό και την κοινωνική εξαθλίωση». Έχουν αρχίσει οι «δωσίλογοι» να καταστέλλουν και να λογοκρίνουν τα μέσα ενημέρωσης; Όχι ακριβώς. Γιατί αυτό που διεκδικούν είναι «το δικαίωμα να εκπέμπουμε ελεύθερα μέσα από το Πολυτεχνείο και το πανεπιστημιακό άσυλο». Δηλαδή, ζητάνε να εκπέμπουν με δαπάνες του κράτους. Το οποίο καταγγέλλουν ως φασιστικό. Ενώ όλοι οι άλλοι να πληρώνουν server. Και ζητάνε να εκπέμπουν με ασυλία. Καλυμμένοι από την κρατική ανωνυμία. Ενώ όλοι οι άλλοι να αναλαμβάνουν την ευθύνη των λόγων τους. Πάλι καλά. Θα μπορούσαν να διεκδικούν και να ορισθεί ειδικό τέλος στη ΔΕΗ, όπως για την ΕΡΤ.

Κάποιοι συνδικαλιστές καταγγέλλουν ότι οι επιθεωρητές «δεν έλεγξαν ελλείψεις και απαραίτητους κανόνες υγιεινής, ούτε ανακάλυψαν εκείνους που με προσωπικά έξοδα μετακινούνται για ανάγκες της υπηρεσίας και προσφέρουν με αυταπάρνηση για το καλό του υπουργείου και της πατρίδας». Τι κάνουν αυτοί οι ανάλγητοι επιθεωρητές στα υπουργεία μας; Ελέγχουν αν οι υπάλληλοι εμφανίζονται στις δουλειές τους ή είναι τουρίστες, ανακαλύπτουν ότι σε κάποια σχολεία οι εργαζόμενοι καλύπτουν τις μισές διδακτικές ώρες από το ωράριό τους και άλλα τέτοια τραγελαφικά. Δικαιολογημένα, λοιπόν, σε κάποιο υπουργείο η αγανάκτηση περίσσεψε και τους ζήτησαν «να αποχωρήσουν και θα τους στείλουν τα στοιχεία υπηρεσιακώς γιατί δημιουργούν κλίμα σύγχυσης και φόβου στους συναδέλφους». Δουλεύει κανείς σε κλίμα σύγχυσης και φόβου; Δεν δουλεύει.

Η αντιπολίτευση καταγγέλλει τις «ανθρωποθυσίες στο Δημόσιο». Τις βάρβαρες «μαζικές απολύσεις». Αλλά γίνονται απολύσεις στο Δημόσιο; Την ώρα που 3,5 χιλιάδες χάνουν κάθε μέρα τη δουλειά τους στον ιδιωτικό τομέα, στο δημόσιο δεν έχει απολυθεί κανένας. Λένε, τώρα, ότι μέχρι το τέλος του 2013 θα απομακρύνουν 4.000 που κατηγορούνται για ποινικά και πειθαρχικά παραπτώματα. Η προηγούμενη Δευτέρα ήταν μια ιστορική μέρα. Απολύθηκαν οι πρώτοι δύο, ο ένας που είχε κατηγορηθεί πριν 12 χρόνια και ο άλλος πριν 10. Ποινικά αδικήματα, πειθαρχικά παραπτώματα, πλαστά πτυχία και δικαιολογητικά, προκλητικές αργομισθίες, επιδόματα σε θέσεις ευθύνης χωρίς προσόντα, ζουν και βασιλεύουν πάντα στο Δημόσιο χωρίς καμία επίπτωση.

Τα πειθαρχικά δεν συνεδριάζουν, οι συνδικαλιστές αθωώνουν, οι δικαστικοί δεν συμμετέχουν, μετά ακολουθούν τα δευτεροβάθμια πειθαρχικά, πάλι απ’ τα ίδια, και στο τέλος καταλήγουν στη δικαιοσύνη με τους γνωστούς ράθυμους ρυθμούς. Όσοι κατηγορούνται έχουν εξασφαλισμένο ότι εντωμεταξύ σε μια δεκαετία θα έχουν βγει στη σύνταξη. Ξέρουν, δηλαδή, ότι η διαφθορά δεν τιμωρείται σ’ αυτή τη χώρα. Στην πρώτη υποψία ότι το καθεστώς ατιμωρησίας θα θιγεί, αρχίζουν οι οιμωγές: Όχι στις ανθρωποθυσίες. Δεν υπερασπίζονται τους δημοσίους υπαλλήλους. Υπερασπίζονται το πελατειακό κράτος, την κομματοκρατία, τη διαφθορά. Με χαμένους τους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι στο τέλος θα πληρώσουν το κόστος.

Ευτυχώς, ένας βουλευτής της συμπολίτευσης φροντίζει για τα ορφανά που βρέθηκαν στο στόχαστρο της τρόικας. Με επερώτηση κατήγγειλε «την επιβολή του πλαφόν των 720 ευρώ στις άγαμες ή διαζευγμένες ορφανές θυγατέρες του Δημοσίου που καταδικάζονται να ζήσουν στην ανέχεια, δεδομένου ότι για την πλειοψηφία των γυναικών αυτών η συγκεκριμένη σύνταξη αποτελεί και το μοναδικό εισόδημα». Στη χώρα του 1,3 εκατομμυρίου ανέργων, στη χώρα των 510 ευρώ κατώτατου πρώτου μισθού, ο φίλος του λαού δίνει μάχες όχι για την κατάργηση ενός προνομίου που δημιουργεί εισοδηματίες του δημοσίου εφ’ όρου ζωής, αλλά για τη μείωσή του στα 720 ευρώ μόλις...

Στην Ελληνική Λέσχη της Απάτης όλα μεταμφιέζονται στο αντίθετό τους. Προνόμια, κρυφές πρόσοδοι, ιδιοτελή συμφέροντα, με τη σημαία της αντίστασης στα μνημόνια και τις τρόικες, προσπαθούν να αποφύγουν τη συμμετοχή τους στις θυσίες. Να διατηρήσουν τον ομφάλιο λώρο με το κράτος, με το δημόσιο χρήμα. Μεταφέροντας επαναστατικά και ριζοσπαστικά, πάντα, το κόστος στους ασθενέστερους, σ’ αυτούς που δεν έχουν φωνή.

ΠΗΓΗ   athensvoice.gr

Είναι δυο, είναι τρεις, είναι χίλιοι δεκατρείς, οι Άκηδες!...

Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος

Ο Άκης Τσοχατζόπουλος δεν δικάζεται επειδή έκλεψε. Δικάζεται επειδή παραβίασε την θεμελιώδη αρχή του «κλάδου», που λέει «ξέρεις να κρυφτείς; Κλέψε. Δεν ξέρεις; Μην κλέβεις...». Άλλωστε, το κυρίως έγκλημα (χρηματισμός, δωροληψία, μίζες κ.λπ.) που στοιχειοθετεί και το παρελκόμενο για το οποίο συνελήφθη, προφυλακίσθηκε και τώρα δικάζεται, το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος δηλαδή, έχει παραγραφεί. Ας είναι καλά ο (αναθεωρηθείς επί το ευνοϊκότερο για τους πολιτικούς , επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ...) νόμος περί ευθύνης υπουργών. Ο «ωραίος Μπρούμελ» του ΠΑΣΟΚ τραβάει όσα τραβάει, επειδή... δεν ήξερε να κρυφτεί! Δεν φρόντισε να κάνει ότι κάνουν οι ληστές σ' όλες τις αμερικανικές γκανγκστερικές ταινίες: αφήνουν να περάσει χρόνος μετά το «χτύπημα» πριν αρχίσουν να ξοδεύουν την λεία, για να μην προκαλέσουν υποψίες. Ο Άκης, προκάλεσε. Ίσως γιατί δεν είχε και τόσο χρόνο μπροστά του να περιμένει ν' απολαύσει... Οι άλλοι, είτε επειδή ήταν νεότεροι σε ηλικία, είτε επειδή ήταν πιο πονηροί, λούφαξαν, δεν προκάλεσαν, περιμένουν τον χρόνο να κυλήσει...

Γιατί είναι πλέον η βέβαιον ότι υπάρχουν και άλλοι! Υπάρχει άνθρωπος σε τούτη την χώρα που να πιστεύει ότι οι μίζες στις προμήθειες αμυντικού εξοπλισμού άρχισαν με τους πυραύλους «Τορ» και τα... γερμένα γερμανικά υποβρύχια; Τα δεκάδες υπερσύγχρονα αεροσκάφη (οι κατασκευάστριες εταιρίες των οποίων αποδεδειγμένα, πλέον,έχουν λαδώσει κυβερνήσεις και βασιλικές οικογένειες!) που έχουμε προμηθευθεί δεν... άφησαν το «κατιτίς» τους σ' αυτούς που τα επέλεξαν και έβαλαν τις τελικές υπογραφές; Για τα εκατοντάδες άρματα «Λέοπαρντ» που είχαμε αγοράσει παλιότερα (όταν οι σύγχρονες μορφές πολέμου είχαν ήδη καταστήσει το όπλο ξεπερασμένο...), λέτε πως δεν έπεσε καμιά μίζα;

Πάμε και... παραπέρα; Το ξέφρενο πάρτι με την δημόσια υγεία (προμήθειες, φάρμακα,λίστες που σωστά καθιερώθηκαν και... πανυπόπτως καταργήθηκαν στην συνέχεια προς μεγάλη ευωχία των φαρμακευτικών εταιριών κ.λ.π.) που με στοιχεία (αλλά χωρίς ονόματα...) είχε καταγγείλει 10 χρόνια πριν ο Αλέκος Παπαδόπουλος, δεν... «ωφέλησε» κανέναν πολιτικό; Η αποδεδειγμένη διαφθορά και ρεμούλα στα δημόσια έργα, που επίσημη έκθεση της ΕΕ ανέφερε το 2001 ότι κοστίζουν 2,5 φορές περισσότερο απ' όσο σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα(!), ο χορός της διαπλοκής που στήθηκε γύρω από τα ολυμπιακά έργα, οι καταγγελίες ακόμη και από υπεύθυνα πρωθυπουργικά χείλη για τους «νταβατζήδες» εθνικούς προμηθευτές, δεν μας λένε, δεν μας θυμίζουν τίποτε;

Ο Άκης κάηκε, επειδή ήταν ο άπληστος αδύναμος κρίκος, με τη νέα και απαιτητική σύζυγο των ύστερων χρόνων του... Γι' αυτό και το υποκριτικό ΠΑΣΟΚ (ότι απέμεινε από αυτό...), σπεύδει να τον «αδειάσει» μετά βδελυγμίας αυτόν, την εμβληματικότερη μετά τον Ανδρέα φυσιογνωμία του «Κινήματος», τον άνθρωπο που για λίγες ψήφους δεν έγινε πρωθυπουργός το 1996. Για να εξασφαλίσει μ' αυτή την «θυσία» την συνολική κάθαρση ενός πολιτικού συστήματος που κυβέρνησε την χώρα επί μια 20ετία , και ξέρει πολύ καλά ότι εξέθρεψε ,...και δυο και τρεις και χίλιους δεκατρείς!» Άκηδες. Για τους οποίους οι πάντες γνώριζαν (αλίμονο, μια... συντροφική παρέα ήταν όλοι τους!), αλλά κανείς δεν τόλμησε ποτέ δημόσια και επίσημα να αποκαλύψει και να καταγγείλει... Είναι πολύ αργά και πολύ υποκριτικό, κυρία Φώφη Γεννηματά, να κραυγάζετε τώρα, με τον Άκη πολιτικά και νεκρό, ότι αποτελεί «ντροπή για το ΠΑΣΟΚ»...

Βοούσε επί χρόνια όλη η χώρα για τις λαμογιές, τα σκάνδαλα, την αδιαφάνεια,το διαπλεκόμενο (κι' όχι τζάμπα) πελατειακό κράτος,και οι υπουργοί συνάδελφοι του Άκη (και των... «άλλων» σε διάφορα ευεπίφορα προς διαφθορά υπουργεία) δεν είχαν πάρει χαμπάρι; Τέτοια υποκρισία; Γιατί δεν μίλαγαν τότε; Να προλάβουν κάτι από την κατρακύλα και το δημόσιο ξεπούλημα; Γιατί έπρεπε να δούμε τον Τσοχατζόπουλο με τα «βραχιόλια» να προσάγεται στο δικαστήριο, για να δηλώσει δημόσια και επίσημα ο «μαζί τα φάγαμε» Θόδωρος Πάγκαλος πώς «αν με αναγκάσουν βιαίως να καταθέσω στην δίκη του Άκη (σσ: ως μάρτυρας υπεράσπισης), θα τον θάψω...»; Άρα, ξέρει και διαθέτει στοιχεία. Γιατί δεν μίλαγε «τότε»; Γιατί, έστω, δεν μιλάει τώρα ως μάρτυρας κατηγορίας να «τον θάψει»; Μα, γιατί ξέρει πώς μαζί με τον Άκη, αν όσοι ξέρουν (και είναι πολλοί) μιλήσουν, θα θαφτούν πολλοί. Απ' όλα τα κόμματα, απ' όλο το πολιτικό σύστημα. Που άτσαλα και ερασιτεχνικά προσπαθεί να διασωθεί από το τσουνάμι της αναξιοπιστίας που προκάλεσε η κρίση και... το αναγκαστικό τέλος στο μεγάλο φαγοπότι που γινόταν με δανεικά και κλεμμένα λεφτά...

Είναι έκθετα και υπόλογα στην κοινωνία (που κι' αυτή, πάντως, δεν... μιλούσε γιατί έτρωγε, έστω ψίχουλα!) τα κόμματα της πελατειακής εξουσίας για τους «Άκηδες» που εξέθρεψαν, ανέχθηκαν, προώθησαν, που γνώριζαν τις ανομίες τους αλλά σιώπησαν «για το καλό του κόμματος» - που κι' αυτό όλο και κάποιο κομμάτι της κλεμμένης πίτας, ως «αντίτιμο-άλλοθι» θα εξασφάλισε από τις μίζες. Ξεχνάμε τα ... διακομματικής διασποράς μυστικά ταμεία της Ζίμενς; Τις επίσημες ομολογίες στελεχών του ΠΑΣΟΚ και επώνυμων χρηματοδοτών της ΝΔ για ροή «μαύρου χρήματος» στα κομματικά ταμεία; Οι... «προσφέροντες» από κομματική αγάπη και για την ψυχή του παππούλη τους έδιναν τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων στα «φιλικά» κόμματα και τους «εξυπηρετικούς» υπουργούς;

'Όλα αυτά θα... ξεπλυθούν με την παραπομπή και την πιθανή καταδίκη (προσοχή: όχι για το κύριο έγκλημα, το κλέψιμο, αλλά το... παρελκόμενο,την νομιμοποίηση μαύρου χρήματος!) του Άκη; Και η υποκρισία, έχει τα όριά της... Και θα τιμωρήσει πολύ σκληρά (ήδη τιμωρεί...) το πολιτικό σύστημα.

ΠΗΓΗ  iefimerida.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Αν και κατά βάση συμφωνώ με το παραπάνω κείμενο, έχω να κάνω κάποιες παρατηρήσεις...

1) Εξ όσων γνωρίζω, από το 1974 μέχρι και σήμερα όλοι οι βουλευτές μας είναι δημοκρατικά εκλεγμένοι. Ας προσέχαμε καλύτερα ποιους ψηφίζαμε και ψηφίζουμε!

2) Με ενοχλεί απεριόριστα το "τσουβάλιασμα" και θεωρώ άκρως φασιστικό και υποκριτικό το "όλοι ίδιοι είναι".

3) Μπορεί πολλοί να με πουν ρομαντική ή αφελή αλλά συνεχίζω να θεωρώ ότι οι πολιτικοί που χρηματίζονται είναι λίγοι και μετρημένοι. Χρηματίζονται -σίγουρα- όμως οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι υπεύθυνοι για τις εισηγήσεις προς τους υπουργούς και δεν έχω δει και πολλούς από αυτούς στο σκαμνί!

4) Ο κατάπτυστος νόμος περί ευθύνης υπουργών πρέπει να καταργηθεί και οι "επίορκοι" υπουργοί να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Πρέπει επιτέλους να παταχθεί το φαινόμενο τηε πολιτικής διαφθοράς... όσο γίνεται! Ο "Άκης" είναι μία καλή αρχή για σκληρή και παραδειγματική τιμωρία άσχετα από τον λόγο για τον οποίο κατηγορείται. Άλλωστε  η "παραγραφή" (την οποία και ο ίδιος επικαλείται!) δεν συνιστά αθώωση!

Και κάτι τελευταίο...

Ο Πάγκαλος, μέσα σε όλα όσα έχει πει κατά καιρούς, έχει κάνει και το "φοβερό" σχόλιο....  “Πως τα έκανες έτσι βρε Άκη;”