Μέσα σε ένα ταξί, τις πρώτες πρωινές ώρες, λίγο πριν ξεκινήσει η απεργία. Ο οδηγός χαμηλώνει την ένταση της φωνής του Σταμάτη Κραουνάκη στο ραδιόφωνο και ξεκινάει:
"Να απεργήσουμε, σου λένε. Να απεργήσεις, ναι, να διεκδικήσεις όμως τί; Τα δικαιώματά σου; Αυτά που σου είπανε ότι έχεις; Και ας υποθέσουμε ότι, εφόσον τα έχεις, μπορείς να τα διεκδικείς. Αλλά τί είναι τα δικαιώματα; Έτσι κρέμονται από μόνα τους στο κλαρί για να πας να τα κόψεις; Δε συνοδεύονται από υποχρεώσεις; Το μάθαμε ποτέ αυτό; Δε μας το είπε κανείς. Δεκτό. Αλλά κι εμείς, έπρεπε να περιμένουμε κάποιον άλλο να μας το πει;
Οι συνδικαλιστές τί κάνουν τόσα χρόνια; Ποιά ήταν η υποχρέωσή τους; Μας εκπαιδεύσαν ποτέ για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας, ή μόνο μας έλεγαν κάθε τόσο, δικαιώματα, πάρτε δικαιώματα, ελάτε να σας τα μοιράσουμε; Ακριβώς όπως οι πολιτικοί; Μας είχαν ή δε μας είχαν κρεμασμένους στην απόχη για να πηγαίνουμε ζητώντας; Διαμαρτυρήθηκε κανείς;
Και τώρα που το κράτος είναι κατεστραμμένο, που δεν έχει τίποτα να σου δώσει γιατί κι αυτό το λίγο που θα σου δώσει, θα το κόψει αύριο από το σχολείο του παιδιού σου, τί ακριβώς πας να διεκδικήσεις; Καθόμαστε ποτέ να σκεφτούμε; Και καλά, κάποτε μας βόλευε, τώρα που έχουμε ξεβολευτεί όλοι, μήπως σκεφτόμαστε αλλιώς; Αλλά πως να μάθεις να σκέφτεσαι αλλιώς όταν από το δημοτικό έχεις μάθει να σκέφτεσαι παπαγαλία;
Ακόμα και σήμερα, που ο κ.... μας, μετά συγχωρήσεως, έχει γίνει σουρωτήρι από τα μέτρα λιτότητας, μπαίνεις στο καφενείο και τί συζητάνε; Πολιτικά και το ποδόσφαιρο. Με τον ίδιο τρόπο. Αυτός να πάρει την ομάδα να δούμε άσπρη μέρα, να έρθει εκείνος ο προπονητής να μας σώσει, κάποιος άλλος δηλαδή να παρέμβει για να σωθούμε εμείς. Ποτέ τί θα κάνουμε εμείς. Εμείς το χαβά μας. Έτσι και στην πολιτική. Τί θα μας κάνουν, όχι τί θα κάνουμε εμείς. Αλλάζει αυτή η νοοτροπία; Δεν αλλάζει. Περιμένουμε ποιός θα μας τάξει κάτι παραπάνω, ποιός θα μας χαϊδέψει τ´αυτιά, ποιός θα μας καθησυχάσει ότι τζάμπα ξεβολευόμαστε, μια χαρά ήμασταν βολεμένοι, και όλα θα διορθωθούν εν μια νυκτί, και θα ξαναγίνουν όπως πριν. Μη σου πω και καλύτερα. Μ´ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι.
Δεν αλλάζει αυτό. Είναι βαθύ. Κι όποιος προσπαθήσει να το αλλάξει, κάηκε, τον έφαγε η μαρμάγκα. Σαν να έχεις ένα χωράφι, κι ένα σακί σπόρους. Και να ξυπνήσεις ένα ωραίο πρωί και να πεις "θα πάω να φυτέψω το χωράφι". Και να σκορπίσεις τους σπόρους παντού. Όμως το χωράφι από κάτω είναι άσκαφτο, ξερό. Φυτρώνει έτσι ο σπόρος; Αμ δε φυτρώνει."
ΠΗΓΗ news247.gr
Οι συνδικαλιστές τί κάνουν τόσα χρόνια; Ποιά ήταν η υποχρέωσή τους; Μας εκπαιδεύσαν ποτέ για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας, ή μόνο μας έλεγαν κάθε τόσο, δικαιώματα, πάρτε δικαιώματα, ελάτε να σας τα μοιράσουμε; Ακριβώς όπως οι πολιτικοί; Μας είχαν ή δε μας είχαν κρεμασμένους στην απόχη για να πηγαίνουμε ζητώντας; Διαμαρτυρήθηκε κανείς;
Και τώρα που το κράτος είναι κατεστραμμένο, που δεν έχει τίποτα να σου δώσει γιατί κι αυτό το λίγο που θα σου δώσει, θα το κόψει αύριο από το σχολείο του παιδιού σου, τί ακριβώς πας να διεκδικήσεις; Καθόμαστε ποτέ να σκεφτούμε; Και καλά, κάποτε μας βόλευε, τώρα που έχουμε ξεβολευτεί όλοι, μήπως σκεφτόμαστε αλλιώς; Αλλά πως να μάθεις να σκέφτεσαι αλλιώς όταν από το δημοτικό έχεις μάθει να σκέφτεσαι παπαγαλία;
Ακόμα και σήμερα, που ο κ.... μας, μετά συγχωρήσεως, έχει γίνει σουρωτήρι από τα μέτρα λιτότητας, μπαίνεις στο καφενείο και τί συζητάνε; Πολιτικά και το ποδόσφαιρο. Με τον ίδιο τρόπο. Αυτός να πάρει την ομάδα να δούμε άσπρη μέρα, να έρθει εκείνος ο προπονητής να μας σώσει, κάποιος άλλος δηλαδή να παρέμβει για να σωθούμε εμείς. Ποτέ τί θα κάνουμε εμείς. Εμείς το χαβά μας. Έτσι και στην πολιτική. Τί θα μας κάνουν, όχι τί θα κάνουμε εμείς. Αλλάζει αυτή η νοοτροπία; Δεν αλλάζει. Περιμένουμε ποιός θα μας τάξει κάτι παραπάνω, ποιός θα μας χαϊδέψει τ´αυτιά, ποιός θα μας καθησυχάσει ότι τζάμπα ξεβολευόμαστε, μια χαρά ήμασταν βολεμένοι, και όλα θα διορθωθούν εν μια νυκτί, και θα ξαναγίνουν όπως πριν. Μη σου πω και καλύτερα. Μ´ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι.
Δεν αλλάζει αυτό. Είναι βαθύ. Κι όποιος προσπαθήσει να το αλλάξει, κάηκε, τον έφαγε η μαρμάγκα. Σαν να έχεις ένα χωράφι, κι ένα σακί σπόρους. Και να ξυπνήσεις ένα ωραίο πρωί και να πεις "θα πάω να φυτέψω το χωράφι". Και να σκορπίσεις τους σπόρους παντού. Όμως το χωράφι από κάτω είναι άσκαφτο, ξερό. Φυτρώνει έτσι ο σπόρος; Αμ δε φυτρώνει."
ΠΗΓΗ news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου