Τα τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει η political correct συμπεριφορά και στην χώρα μας.
Μας ήρθε ως “κώδικας ορθής συμπεριφοράς” (λες και τον είχαμε ανάγκη) από το εξωτερικό αλλά εμείς, ως συνήθως, το παρακάναμε.
Σε καμία χώρα του δυτικού πολιτισμένου χώρου, από εκεί δηλαδή που μας ήρθε το “political correct”, η αστυνομία δεν δέχεται τόση πίεση για “ορθή συμπεριφορά” και τόση αρνητική κριτική για την άσκηση των καθηκόντων της.
Όταν δεν έχουν αποτελέσματα στις εξιχνιάσεις εγκλημάτων είναι “άχρηστοι” και “ανίκανοι” αλλά και όταν έχουν αποτελέσματα είναι “βίαιοι”, “παράνομοι” και “απολίτιστοι”.
Οι πάνοπλοι νεαροί που συνελήφθησαν μετά από ένοπλες ληστείες, κλοπή αυτοκινήτου και ομηρία θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν διαφύγει αφήνοντας πίσω τους νεκρούς ή τραυματίες και σήμερα να μιλάμε για την “ανικανότητα” της αστυνομίας.
Αντί λοιπόν σήμερα να μιλάμε για “αστυνομική επιτυχία” συζητάμε “γιατί τα χτύπησαν τα παιδιά” και δεν τα κέρασαν καφέ και σοκολατάκι!
Είναι λογικό ότι κανένας παράνομος δεν σταματάει εθελοντικά και χωρίς να αντιδράσει ώστε να παραδοθεί και να συλληφθεί από την αστυνομία!
Σε κάποιες περιοχές του πλανήτη οι αστυνομικοί είναι ελεύθεροι ακόμα και να πυροβολήσουν τους δράστες ενός εγκλήματος προκειμένου να τους ακινητοποιήσουν και να τους συλλάβουν.
Στην χώρα μας έχουμε καταφέρει να κάνουμε τον αστυνομικό να “φοβάται” να χρησιμοποιήσει το όπλο του γιατί κινδυνεύει να βρει τον μπελά του.
Το βασικότερο όμως που απαιτείται από έναν αστυνομικό βάσει των “κανόνων ορθής συμπεριφοράς” είναι να μην σκέφτεται αλλά να δρα μηχανικά.
Προφανώς είναι αδύνατον αφού κι αυτός είναι άνθρωπος.
Εμείς οι “απολίτιστοι επαρχιώτες” που από λίγο ως πολύ είμαστε γνωστοί μεταξύ μας, δύσκολα μπορούμε να αποστασιοποιηθούμε από γεγονότα, καταστάσεις και συναισθήματα.
Δεν λέω ότι έτσι έγινε αλλά... θα μπορούσα να φανταστώ έναν αστυνομικό της επαρχίας να ρίχνει και μία μπουνιά προκειμένου να συλλάβει τον κακοποιό που πριν από 5' απείλησε με Καλάσνικοφ την μητέρα του, την αδερφή του, την κόρη του ή την γυναίκα του η οποία βρισκόταν στην τράπεζα ή το ταχυδρομείο.
Προσωπικά θα εντυπωσιαζόμουν εάν αυτός ο αστυνομικός μπορούσε να κρατήσει το όπλο του στην θήκη του ενώ είχε απέναντί του τέτοιους κακοποιούς.
Λυπάμαι αλλά αυτό δεν είναι μεμπτό. Απλά είναι ανθρώπινο!
Εμείς οι “απολίτιστοι επαρχιώτες” συνεχίζουμε να αισθανόμαστε έντονα τους οικογενειακούς και φιλικούς δεσμούς και την ανθρωπιά μας.
Ο κακοποιός με το Καλάσνικοφ έχει “προετοιμαστεί” για βία.
Ο πελάτης ή ο υπάλληλος της τράπεζας ή του ταχυδρομείου στην επαρχία θεωρεί την βία αυτού του τύπου κάτι μακρινό που δεν θα το ζήσει ποτέ.
Καταλαβαίνω ότι κάθε γονέας θεωρεί ότι το παιδί του είναι το καλύτερο του κόσμου και αντιδρά όταν το βλέπει με μπλαβισμένο μάτι αλλά... μία κουβέντα και για όσους ήρθαν αντιμέτωποι με τα Καλάσνικοφ των παιδιών τους δεν θα πει κανείς;
Στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι φανερό ότι δεν υπάρχει “τεκμήριο αθωότητας” αφού συνελήφθησαν “επί το έργω”.
Μία “συγνώμη” θα ακουστεί από κάποιον;
Ή μήπως βολευόμαστε να τους χαρακτηρίζουμε “παιδιά” αλλά δεν χρεώνουμε σε κανέναν “οικογενειακή ευθύνη” ή “γονική παραμέληση” των “παιδιών” τους.
Εμείς οι “απολίτιστοι επαρχιώτες” πάντα αναφερόμαστε στην οικογένεια κάποιου και “από που κρατάει η σκούφια του” όσων ετών κι αν είναι!
Όσο για την επιστολή του καθηγητή ενός εκ των συλληφθέντων...
Αναρωτιέμαι πραγματικά πως αυτός ο άνθρωπος θα ξαναμπεί σε σχολική αίθουσα για να διδάξει.
Τι θα πει σε όλους τους μαθητές του που, όσο κι αν υποφέρουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, δεν σκέφτονται να πάρουν τα όπλα και να γίνουν τρομοκράτες;
Πως θα χαρακτηρίσει αυτούς τους μαθητές, τους γονείς τους και την παιδεία που έχουν πάρει από το σπίτι τους;
Πρόβατα;... Κορόιδα;... Ανίκανους;... Οπισθοδρομικούς και συντηρητικούς;...
Συγνώμη αλλά οι πλούσιοι “επαναστάτες” των Βορείων Προαστίων με τους “προοδευτικούς” καθηγητές και την γονική “ελευθερία”, εμάς στην επαρχία, δεν μας αγγίζουν.
Εμείς συνεχίζουμε να έχουμε, έστω και ψήγματα,...
απλής κοινής λογικής...
Μας ήρθε ως “κώδικας ορθής συμπεριφοράς” (λες και τον είχαμε ανάγκη) από το εξωτερικό αλλά εμείς, ως συνήθως, το παρακάναμε.
Σε καμία χώρα του δυτικού πολιτισμένου χώρου, από εκεί δηλαδή που μας ήρθε το “political correct”, η αστυνομία δεν δέχεται τόση πίεση για “ορθή συμπεριφορά” και τόση αρνητική κριτική για την άσκηση των καθηκόντων της.
Όταν δεν έχουν αποτελέσματα στις εξιχνιάσεις εγκλημάτων είναι “άχρηστοι” και “ανίκανοι” αλλά και όταν έχουν αποτελέσματα είναι “βίαιοι”, “παράνομοι” και “απολίτιστοι”.
Οι πάνοπλοι νεαροί που συνελήφθησαν μετά από ένοπλες ληστείες, κλοπή αυτοκινήτου και ομηρία θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν διαφύγει αφήνοντας πίσω τους νεκρούς ή τραυματίες και σήμερα να μιλάμε για την “ανικανότητα” της αστυνομίας.
Αντί λοιπόν σήμερα να μιλάμε για “αστυνομική επιτυχία” συζητάμε “γιατί τα χτύπησαν τα παιδιά” και δεν τα κέρασαν καφέ και σοκολατάκι!
Είναι λογικό ότι κανένας παράνομος δεν σταματάει εθελοντικά και χωρίς να αντιδράσει ώστε να παραδοθεί και να συλληφθεί από την αστυνομία!
Σε κάποιες περιοχές του πλανήτη οι αστυνομικοί είναι ελεύθεροι ακόμα και να πυροβολήσουν τους δράστες ενός εγκλήματος προκειμένου να τους ακινητοποιήσουν και να τους συλλάβουν.
Στην χώρα μας έχουμε καταφέρει να κάνουμε τον αστυνομικό να “φοβάται” να χρησιμοποιήσει το όπλο του γιατί κινδυνεύει να βρει τον μπελά του.
Το βασικότερο όμως που απαιτείται από έναν αστυνομικό βάσει των “κανόνων ορθής συμπεριφοράς” είναι να μην σκέφτεται αλλά να δρα μηχανικά.
Προφανώς είναι αδύνατον αφού κι αυτός είναι άνθρωπος.
Εμείς οι “απολίτιστοι επαρχιώτες” που από λίγο ως πολύ είμαστε γνωστοί μεταξύ μας, δύσκολα μπορούμε να αποστασιοποιηθούμε από γεγονότα, καταστάσεις και συναισθήματα.
Δεν λέω ότι έτσι έγινε αλλά... θα μπορούσα να φανταστώ έναν αστυνομικό της επαρχίας να ρίχνει και μία μπουνιά προκειμένου να συλλάβει τον κακοποιό που πριν από 5' απείλησε με Καλάσνικοφ την μητέρα του, την αδερφή του, την κόρη του ή την γυναίκα του η οποία βρισκόταν στην τράπεζα ή το ταχυδρομείο.
Προσωπικά θα εντυπωσιαζόμουν εάν αυτός ο αστυνομικός μπορούσε να κρατήσει το όπλο του στην θήκη του ενώ είχε απέναντί του τέτοιους κακοποιούς.
Λυπάμαι αλλά αυτό δεν είναι μεμπτό. Απλά είναι ανθρώπινο!
Εμείς οι “απολίτιστοι επαρχιώτες” συνεχίζουμε να αισθανόμαστε έντονα τους οικογενειακούς και φιλικούς δεσμούς και την ανθρωπιά μας.
Ο κακοποιός με το Καλάσνικοφ έχει “προετοιμαστεί” για βία.
Ο πελάτης ή ο υπάλληλος της τράπεζας ή του ταχυδρομείου στην επαρχία θεωρεί την βία αυτού του τύπου κάτι μακρινό που δεν θα το ζήσει ποτέ.
Καταλαβαίνω ότι κάθε γονέας θεωρεί ότι το παιδί του είναι το καλύτερο του κόσμου και αντιδρά όταν το βλέπει με μπλαβισμένο μάτι αλλά... μία κουβέντα και για όσους ήρθαν αντιμέτωποι με τα Καλάσνικοφ των παιδιών τους δεν θα πει κανείς;
Στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι φανερό ότι δεν υπάρχει “τεκμήριο αθωότητας” αφού συνελήφθησαν “επί το έργω”.
Μία “συγνώμη” θα ακουστεί από κάποιον;
Ή μήπως βολευόμαστε να τους χαρακτηρίζουμε “παιδιά” αλλά δεν χρεώνουμε σε κανέναν “οικογενειακή ευθύνη” ή “γονική παραμέληση” των “παιδιών” τους.
Εμείς οι “απολίτιστοι επαρχιώτες” πάντα αναφερόμαστε στην οικογένεια κάποιου και “από που κρατάει η σκούφια του” όσων ετών κι αν είναι!
Όσο για την επιστολή του καθηγητή ενός εκ των συλληφθέντων...
Αναρωτιέμαι πραγματικά πως αυτός ο άνθρωπος θα ξαναμπεί σε σχολική αίθουσα για να διδάξει.
Τι θα πει σε όλους τους μαθητές του που, όσο κι αν υποφέρουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, δεν σκέφτονται να πάρουν τα όπλα και να γίνουν τρομοκράτες;
Πως θα χαρακτηρίσει αυτούς τους μαθητές, τους γονείς τους και την παιδεία που έχουν πάρει από το σπίτι τους;
Πρόβατα;... Κορόιδα;... Ανίκανους;... Οπισθοδρομικούς και συντηρητικούς;...
Συγνώμη αλλά οι πλούσιοι “επαναστάτες” των Βορείων Προαστίων με τους “προοδευτικούς” καθηγητές και την γονική “ελευθερία”, εμάς στην επαρχία, δεν μας αγγίζουν.
Εμείς συνεχίζουμε να έχουμε, έστω και ψήγματα,...
απλής κοινής λογικής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου