Εδώ και δεκαετίες γίνεται συζήτηση για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι πάντα με “κολακευτικά” λόγια.
Αν και το επίπεδο αρκετών από τις σχολές μας είναι πολύ υψηλό και αναγνωρίζεται διεθνώς δεν είναι λίγα τα πανεπιστημιακά σκάνδαλα που μας έχουν απασχολήσει κατά καιρούς.
Υπάρχουν όμως και παθογένειες του συστήματος τις οποίες καταδικάζουμε όλοι, διαχρονικά, κατανοώντας απόλυτα τον παραλογισμό που τις διακρίνει.
Δυστυχώς σε κάποιους αρέσει να αντιδρούν μόνο για την “χαρά” της αντίδρασης και έτσι αφήνουν στην άκρη τις έως τώρα καταγγελίες τους αντιδρώντας πλέον στην κάθε αλλαγή.
Είναι γνωστό ότι το “κάθε λιμάνι και καημός” για την τριτοβάθμια εκπαίδευση μεταφράστηκε σε “κάθε πόλη ή χωριό και πανεπιστημιακή σχολή”!
Φτάσαμε σε σημείο, οι ίδιοι που αντιδρούν στην “εμπορευματοποίηση της παιδείας” και που αρνούνται την διασύνδεση σπουδών-αγοράς, να αντιμετωπίζουν τα ΑΕΙ/ΤΕΙ ως “μοχλό οικονομικής ανάπτυξης” της κάθε τοπικής κοινωνίας, δηλαδή να τους συμπεριφέρονται ωσάν να είναι το μέσον για την εμπορική και οικονομική πρόοδο της!
Ανέκαθεν υπήρχαν καταγγελίες για ρουσφετολογική δημιουργία σχολών ώστε διάφοροι τοπικοί άρχοντες να μπορούν να κάνουν δηλώσεις ξεκινώντας λέγοντας... “εγώ που σας έφερα την σχολή και πέτυχα την οικονομική ανάπτυξη του τόπου...”!
Έτσι ζήσαμε περιόδους όπου οι λεγόμενες “πιασάρικες” σχολές φύτρωναν σαν τα μανιτάρια σε κάθε μήκος και πλάτος της χώρας με αποτέλεσμα σήμερα να έχουμε πχ 9(!) παιδαγωγικές σχολές δημοτικής εκπαίδευσης (με την γνωστή ανεργία στους δασκάλους), 11(!) ΤΕΙ λογιστικής συν 2 ΑΕΙ, 10(!) ΤΕΙ διοίκησης επιχειρήσεων... και η λίστα είναι ατελείωτη!
Είναι επίσης γνωστό ότι ανάλογα με το “μέσον” κάποιων καθηγητών και την “ανάγκη” άμεσης τακτοποίησής τους, δημιουργήθηκαν έδρες ή ακόμα και σχολές με πολύ συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο, πολλές φορές μάλιστα χωρίς καμία διασύνδεση με την αγορά εργασίας άρα... άχρηστες!
Πολύ θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει τι σπουδάζει κανείς πχ στην σχολή “Μεθοδολογίας της Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης”.
Τι μαθαίνει ένας φοιτητής σε αυτήν τη σχολή και που εργάζεται αφού πάρει το πτυχίο του;
Δυστυχώς όμως δεν είναι η μόνη “περίεργη” σχολή...
Μπορεί πχ κάποιος να μου εξηγήσει την διαφορά μεταξύ “Οικονομικής Επιστήμης Οικονομικού πανεπιστημίου Αθήνας” και “Οικονομικών Επιστημών Αθήνας”;
Ή την διαφορά μεταξύ “Οικονομικών Επιστημών Θεσσαλονίκης” και “Οικονομικών Επιστημών Μακεδονίας στην Θεσσαλονίκη”;
Αν όλα τα παραπάνω δεν είναι ο απόλυτος παραλογισμός... τι να πω;...
Σχολές που αλληλοκαλύπτονται.
Σχολές χωρίς αντικείμενο.
Δεκάδες σχολές ανά αντικείμενο.
Και όλα τα παραπάνω με το κόστος των εγκαταστάσεων, των δεκάδων διοικητικών υπαλλήλων και καθηγητών ανά σχολή αλλά και των πρυτανικών μισθών ανά πανεπιστημιακό ίδρυμα!
Η μόνιμη καταγγελία όλων, εδώ και δεκαετίες, ήταν ότι “τα δύο μεγάλα κόμματα έκαναν την παιδεία πεδίο ικανοποίησης τοπικών ρουσφετιών και κομματικών συνδιαλλαγών”.
Βέβαια, μία ματιά στα αποτελέσματα των εκλογών των πανεπιστημιακών διαχρονικά μας αποδεικνύει ότι μια χαρά βολεύτηκε και η αριστερά με αυτήν την ιστορία αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη ανάρτηση.
Σήμερα όμως που ξεκινάει το συμμάζεμα (και λέω “ξεκινάει γιατί είναι πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμη) υπάρχουν αντιδράσεις και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό είναι από τους ίδιους που μέχρι εχθές κατήγγειλαν “το σύστημα”!
Και επειδή μας αρέσει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας... γιατί κανένας δεν παραδέχεται ότι όταν κάποιος “καταφέρει” να πιάσει 3... 4... 5... 6.000 μόρια και μπει σε κάποια σχολή, προφανώς δεν θα καταφέρει ποτέ να πάρει πτυχίο;
Προσωπικά θεωρώ ότι το χειρότερο επακόλουθο αυτού του παραλογισμού είναι ότι δίνει την ψευδαίσθηση σε χιλιάδες νέους είτε ότι σπουδάζοντας σε μία (από τις τόσες) “πιασάρικη” σχολή θα βρουν αμέσως δουλειά, είτε -ακόμη χειρότερα- ότι όλοι είναι ικανοί να σπουδάσουν με αποτέλεσμα κάποιοι να σπαταλούν τα καλύτερά τους χρόνια χωρίς νόημα και ουσία.
Με λίγα λόγια...
Για μένα το συμμάζεμα που προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας είναι μία καλή αρχή αν και το θεωρώ σχετικά άτολμο.
Πολλά πρέπει να γίνουν ακόμα και καλό θα ήταν να το δεχθούν και να το παραδεχθούν όλα τα κόμματα της βουλής ώστε να πάψουν τα πισωγυρίσματα και οι ριζικές αλλαγές κάθε φορά που αλλάζει ο υπουργός ή η κυβέρνηση.
Απλή κοινή λογική...
Αν και το επίπεδο αρκετών από τις σχολές μας είναι πολύ υψηλό και αναγνωρίζεται διεθνώς δεν είναι λίγα τα πανεπιστημιακά σκάνδαλα που μας έχουν απασχολήσει κατά καιρούς.
Υπάρχουν όμως και παθογένειες του συστήματος τις οποίες καταδικάζουμε όλοι, διαχρονικά, κατανοώντας απόλυτα τον παραλογισμό που τις διακρίνει.
Δυστυχώς σε κάποιους αρέσει να αντιδρούν μόνο για την “χαρά” της αντίδρασης και έτσι αφήνουν στην άκρη τις έως τώρα καταγγελίες τους αντιδρώντας πλέον στην κάθε αλλαγή.
Είναι γνωστό ότι το “κάθε λιμάνι και καημός” για την τριτοβάθμια εκπαίδευση μεταφράστηκε σε “κάθε πόλη ή χωριό και πανεπιστημιακή σχολή”!
Φτάσαμε σε σημείο, οι ίδιοι που αντιδρούν στην “εμπορευματοποίηση της παιδείας” και που αρνούνται την διασύνδεση σπουδών-αγοράς, να αντιμετωπίζουν τα ΑΕΙ/ΤΕΙ ως “μοχλό οικονομικής ανάπτυξης” της κάθε τοπικής κοινωνίας, δηλαδή να τους συμπεριφέρονται ωσάν να είναι το μέσον για την εμπορική και οικονομική πρόοδο της!
Ανέκαθεν υπήρχαν καταγγελίες για ρουσφετολογική δημιουργία σχολών ώστε διάφοροι τοπικοί άρχοντες να μπορούν να κάνουν δηλώσεις ξεκινώντας λέγοντας... “εγώ που σας έφερα την σχολή και πέτυχα την οικονομική ανάπτυξη του τόπου...”!
Έτσι ζήσαμε περιόδους όπου οι λεγόμενες “πιασάρικες” σχολές φύτρωναν σαν τα μανιτάρια σε κάθε μήκος και πλάτος της χώρας με αποτέλεσμα σήμερα να έχουμε πχ 9(!) παιδαγωγικές σχολές δημοτικής εκπαίδευσης (με την γνωστή ανεργία στους δασκάλους), 11(!) ΤΕΙ λογιστικής συν 2 ΑΕΙ, 10(!) ΤΕΙ διοίκησης επιχειρήσεων... και η λίστα είναι ατελείωτη!
Είναι επίσης γνωστό ότι ανάλογα με το “μέσον” κάποιων καθηγητών και την “ανάγκη” άμεσης τακτοποίησής τους, δημιουργήθηκαν έδρες ή ακόμα και σχολές με πολύ συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο, πολλές φορές μάλιστα χωρίς καμία διασύνδεση με την αγορά εργασίας άρα... άχρηστες!
Πολύ θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει τι σπουδάζει κανείς πχ στην σχολή “Μεθοδολογίας της Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης”.
Τι μαθαίνει ένας φοιτητής σε αυτήν τη σχολή και που εργάζεται αφού πάρει το πτυχίο του;
Δυστυχώς όμως δεν είναι η μόνη “περίεργη” σχολή...
Μπορεί πχ κάποιος να μου εξηγήσει την διαφορά μεταξύ “Οικονομικής Επιστήμης Οικονομικού πανεπιστημίου Αθήνας” και “Οικονομικών Επιστημών Αθήνας”;
Ή την διαφορά μεταξύ “Οικονομικών Επιστημών Θεσσαλονίκης” και “Οικονομικών Επιστημών Μακεδονίας στην Θεσσαλονίκη”;
Αν όλα τα παραπάνω δεν είναι ο απόλυτος παραλογισμός... τι να πω;...
Σχολές που αλληλοκαλύπτονται.
Σχολές χωρίς αντικείμενο.
Δεκάδες σχολές ανά αντικείμενο.
Και όλα τα παραπάνω με το κόστος των εγκαταστάσεων, των δεκάδων διοικητικών υπαλλήλων και καθηγητών ανά σχολή αλλά και των πρυτανικών μισθών ανά πανεπιστημιακό ίδρυμα!
Η μόνιμη καταγγελία όλων, εδώ και δεκαετίες, ήταν ότι “τα δύο μεγάλα κόμματα έκαναν την παιδεία πεδίο ικανοποίησης τοπικών ρουσφετιών και κομματικών συνδιαλλαγών”.
Βέβαια, μία ματιά στα αποτελέσματα των εκλογών των πανεπιστημιακών διαχρονικά μας αποδεικνύει ότι μια χαρά βολεύτηκε και η αριστερά με αυτήν την ιστορία αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη ανάρτηση.
Σήμερα όμως που ξεκινάει το συμμάζεμα (και λέω “ξεκινάει γιατί είναι πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμη) υπάρχουν αντιδράσεις και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό είναι από τους ίδιους που μέχρι εχθές κατήγγειλαν “το σύστημα”!
Και επειδή μας αρέσει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας... γιατί κανένας δεν παραδέχεται ότι όταν κάποιος “καταφέρει” να πιάσει 3... 4... 5... 6.000 μόρια και μπει σε κάποια σχολή, προφανώς δεν θα καταφέρει ποτέ να πάρει πτυχίο;
Προσωπικά θεωρώ ότι το χειρότερο επακόλουθο αυτού του παραλογισμού είναι ότι δίνει την ψευδαίσθηση σε χιλιάδες νέους είτε ότι σπουδάζοντας σε μία (από τις τόσες) “πιασάρικη” σχολή θα βρουν αμέσως δουλειά, είτε -ακόμη χειρότερα- ότι όλοι είναι ικανοί να σπουδάσουν με αποτέλεσμα κάποιοι να σπαταλούν τα καλύτερά τους χρόνια χωρίς νόημα και ουσία.
Με λίγα λόγια...
Για μένα το συμμάζεμα που προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας είναι μία καλή αρχή αν και το θεωρώ σχετικά άτολμο.
Πολλά πρέπει να γίνουν ακόμα και καλό θα ήταν να το δεχθούν και να το παραδεχθούν όλα τα κόμματα της βουλής ώστε να πάψουν τα πισωγυρίσματα και οι ριζικές αλλαγές κάθε φορά που αλλάζει ο υπουργός ή η κυβέρνηση.
Απλή κοινή λογική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου