Τις τελευταίες ημέρες αναρωτιέμαι εάν εγώ έχω μπερδευτεί ή εάν η απλή κοινή λογική έχει πάει περίπατο.
Παρακολουθώ πχ διάφορους να κλαίνε και να οδύρονται για “τα παιδιά της ΕΡΤ” που θα απολυθούν... που “αυτό θα είναι μόνο η αρχή”... που “θα γεμίσει η χώρα άνεργους δημοσίους υπαλλήλους”... και το κερασάκι στην τούρτα κάθε φορά είναι ότι “ένας άνεργος είναι άνεργος από όπου κι αν προέρχεται”!
Και αναρωτιέμαι...
Έχουμε καταλάβει ότι “έχει γεμίσει η χώρα ανέργους” του ιδιωτικού τομέα κυρίως λόγω της άκρατης φορολόγησης ώστε να μπορούν να πληρωθούν και οι δημόσιοι υπάλληλοι;
Έχουμε καταλάβει ότι πλέον πρέπει να τα βγάζουμε πέρα με αυτά που έχουμε χωρίς να βασιζόμαστε σε δανεικά οπότε πρέπει είτε να μειώσουμε τα έξοδα του κράτους είτε να αυξήσουμε τα έσοδά του;
Έχουμε καταλάβει ότι μείωση των εξόδων επιτυγχάνεται και με απολύσεις από το -κατά γενική ομολογία- υπέρογκο δημόσιο ενώ η αύξηση των εσόδων επιτυγχάνεται πλέον μόνο με αύξηση της φορολογίας των Ελλήνων πολιτών;
Και η πίτα γερή και ο σκύλος χορτάτος δεν γίνεται!
Άρα, ατάκες όπως αυτή του Βαρουφάκη που συχνά-πυκνά επαναλαμβάνει ότι “για κάθε έναν δημόσιο υπάλληλο άνεργο προσθέτονται τρεις άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα”, ακόμη κι αν ίσχυαν κάποτε (θα μου επιτραπεί να αμφιβάλω, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), τώρα πια μάλλον ισχύουν στο ακριβώς ανάποδο...
Υπάρχει δηλαδή μεγάλη πιθανότητα, αν όντως απολυθούν κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι και μειωθούν τα έξοδα του κράτους να μειωθεί η φορολόγηση και να μπορέσουν οι επιχειρηματίες να ξαναπροσλάβουν προσωπικό στον ιδιωτικό τομέα... λέω εγώ τώρα...
Έτερο παράδειγμα...
Ξεκινάει και φέτος ο “κοινωνικός τουρισμός” και αναρωτιέμαι τι το κοινωνικό έχει;
Όταν ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν θα μπορέσει να πάει διακοπές και όταν οι συντάξεις έχουν μειωθεί και ξαναμειωθεί... μήπως τα χρήματα που δίνονται για τον “κοινωνικό τουρισμό” θα ήταν καλύτερα να μοιραστούν σε όλους τους συνταξιούχους και να δοθούν ως αύξηση;
Χιλιάδες ιδιώτες δεν θα μπορέσουν ούτε και φέτος να πάνε διακοπές...
Χιλιάδες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι θα μείνουν εκτός “κοινωνικού τουρισμού”...
Κι όμως εμείς συνεχίζουμε να πληρώνουμε για να πάει μία μερίδα πολιτών διακοπές;
Ιεράρχηση στις δαπάνες χρειάζεται αλλά φαίνεται ότι ο καθένας έχει άλλες προτεραιότητες...
Και παρεμπιπτόντως...
Κάπου είδα σήμερα μία μελέτη η οποία μας πληροφορεί ότι το 63% των Ελλήνων “μετά βίας τα βγάζουν πέρα”.
Είναι λογικό λοιπόν να υποθέσουμε ότι η Χαλκιδική, η Μύκονος, η Σαντορίνη και γενικά όλοι οι τουριστικοί μας προορισμοί που γεμίζουν Έλληνες, γεμίζουν με το εναπομείναν 37%;...
Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα;...
Μήπως δηλαδή, αρκετοί είναι οι Έλληνες που απαντούν ότι “μετά βίας τα βγάζουν πέρα” γιατί αντί για ένα μήνα διακοπές θα κάνουν μόνο 2-3 βδομάδες;... λέω εγώ τώρα...
Απλή κοινή λογική... (ή μήπως όχι;)
Παρακολουθώ πχ διάφορους να κλαίνε και να οδύρονται για “τα παιδιά της ΕΡΤ” που θα απολυθούν... που “αυτό θα είναι μόνο η αρχή”... που “θα γεμίσει η χώρα άνεργους δημοσίους υπαλλήλους”... και το κερασάκι στην τούρτα κάθε φορά είναι ότι “ένας άνεργος είναι άνεργος από όπου κι αν προέρχεται”!
Και αναρωτιέμαι...
Έχουμε καταλάβει ότι “έχει γεμίσει η χώρα ανέργους” του ιδιωτικού τομέα κυρίως λόγω της άκρατης φορολόγησης ώστε να μπορούν να πληρωθούν και οι δημόσιοι υπάλληλοι;Έχουμε καταλάβει ότι πλέον πρέπει να τα βγάζουμε πέρα με αυτά που έχουμε χωρίς να βασιζόμαστε σε δανεικά οπότε πρέπει είτε να μειώσουμε τα έξοδα του κράτους είτε να αυξήσουμε τα έσοδά του;
Έχουμε καταλάβει ότι μείωση των εξόδων επιτυγχάνεται και με απολύσεις από το -κατά γενική ομολογία- υπέρογκο δημόσιο ενώ η αύξηση των εσόδων επιτυγχάνεται πλέον μόνο με αύξηση της φορολογίας των Ελλήνων πολιτών;
Και η πίτα γερή και ο σκύλος χορτάτος δεν γίνεται!
Άρα, ατάκες όπως αυτή του Βαρουφάκη που συχνά-πυκνά επαναλαμβάνει ότι “για κάθε έναν δημόσιο υπάλληλο άνεργο προσθέτονται τρεις άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα”, ακόμη κι αν ίσχυαν κάποτε (θα μου επιτραπεί να αμφιβάλω, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), τώρα πια μάλλον ισχύουν στο ακριβώς ανάποδο...
Υπάρχει δηλαδή μεγάλη πιθανότητα, αν όντως απολυθούν κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι και μειωθούν τα έξοδα του κράτους να μειωθεί η φορολόγηση και να μπορέσουν οι επιχειρηματίες να ξαναπροσλάβουν προσωπικό στον ιδιωτικό τομέα... λέω εγώ τώρα...
Έτερο παράδειγμα...
Όταν ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν θα μπορέσει να πάει διακοπές και όταν οι συντάξεις έχουν μειωθεί και ξαναμειωθεί... μήπως τα χρήματα που δίνονται για τον “κοινωνικό τουρισμό” θα ήταν καλύτερα να μοιραστούν σε όλους τους συνταξιούχους και να δοθούν ως αύξηση;
Χιλιάδες ιδιώτες δεν θα μπορέσουν ούτε και φέτος να πάνε διακοπές...
Χιλιάδες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι θα μείνουν εκτός “κοινωνικού τουρισμού”...
Κι όμως εμείς συνεχίζουμε να πληρώνουμε για να πάει μία μερίδα πολιτών διακοπές;
Ιεράρχηση στις δαπάνες χρειάζεται αλλά φαίνεται ότι ο καθένας έχει άλλες προτεραιότητες...
Και παρεμπιπτόντως...
Κάπου είδα σήμερα μία μελέτη η οποία μας πληροφορεί ότι το 63% των Ελλήνων “μετά βίας τα βγάζουν πέρα”.
Είναι λογικό λοιπόν να υποθέσουμε ότι η Χαλκιδική, η Μύκονος, η Σαντορίνη και γενικά όλοι οι τουριστικοί μας προορισμοί που γεμίζουν Έλληνες, γεμίζουν με το εναπομείναν 37%;...
Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα;...
Μήπως δηλαδή, αρκετοί είναι οι Έλληνες που απαντούν ότι “μετά βίας τα βγάζουν πέρα” γιατί αντί για ένα μήνα διακοπές θα κάνουν μόνο 2-3 βδομάδες;... λέω εγώ τώρα...
Απλή κοινή λογική... (ή μήπως όχι;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου