FAST FORWARD...

Πολλά ακούγονται από εχθές που ξεκίνησε η “αναμπουμπούλα” στους Αν Έλληνες.

 

Φυσικά τα περισσότερα είναι σατυρικά (Έλληνες είμαστε άλλωστε!) αλλά υπάρχουν και αυτοί που προσπαθούν να δουν το θέμα σοβαρά και να αναλύσουν τις συνέπειες της πιθανής διάλυσης του κόμματος.

 

Δεν θα ασχοληθώ με τα σατυρικά, αν και μερικά είναι πολύ ευφάνταστα και πετυχημένα.

 

Ούτε με τις συνέπειες της διαφαινόμενης διάλυσης θα ασχοληθώ γιατί θεωρώ ότι είναι ακόμα πολύ ρευστά τα πράγματα.

 

Αυτό που ξέρω είναι ότι για άλλη μία φορά ένα μονοθεματικό, αρχηγοκεντρικό κόμμα διαλύεται.

 

Όπως είχα πει και σε νεαρό φίλο που αποφάσισε από νωρίς να ακολουθήσει ενθέρμως τους Αν Έλληνες, έχουμε δει πολλά τέτοια κόμματα στην μεταπολίτευση.

 

Ξεκινούν από μία διαφορετική άποψη σε κάποιο θέμα, αποχωρούν από το κόμμα τους και ο έχων τις μεγαλύτερες αρχηγικές φιλοδοξίες δημιουργεί ένα νέο κόμμα του οποίου ηγείται με υπερηφάνεια.

 

Τίποτα το καινούργιο...

 

Αυτό που διαφοροποιεί τους Αν Έλληνες από όλα τα προηγούμενα παραδείγματα είναι ο σύντομος βίος του.

 

Η ταχύτητα με την οποία δημιουργήθηκε, στελεχώθηκε και... αποσυντίθεται.
Ταχύτητα της εποχής του διαδικτύου λένε μερικοί.
Ταχύτητα της εποχής της κρίσης λέω εγώ.

 

Ζούμε σε μία εποχή όπου οι μεγαλοστομίες και ο λαϊκισμός έχουν πλέον μικρή απήχηση.

 

Τώρα ο κόσμος χρειάζεται και απαιτεί χειροπιαστές λύσεις.

 

Όσο κι αν μας αρέσει να ακούμε “κορώνες” και να παραμυθιαζόμαστε σε περιόδους παχιών αγελάδων, την σήμερον ημέραν δεν γίνεται να λες “θα καταργήσουμε το μνημόνιο και θα διαγράψουμε το επονείδιστο(sic) χρέος” χωρίς να έχεις εναλλακτική πρόταση.

 

Λογική και χειροπιαστή εναλλακτική πρόταση, όχι μετά το ένα “πυροτέχνημα” να πετάς ένα δεύτερο “θα πάμε στο δολάριο” ως εναλλακτική!

 

Οι ψηφοφόροι ακούν τέτοιες δηλώσεις και αντί να πάρουν τα λάβαρα της επανάστασης και να βγουν στους δρόμους...  κουμπώνονται.

 

Ο φόβος και η αβεβαιότητα για το αύριο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της εποχής της κρίσης.

 

Αυτά δεν πολεμούνται με “κορώνες”!

 

Χρειάζονται προσγειωμένες λύσεις, απτές και χειροπιαστές αποδείξεις ρεαλιστικής εναλλακτικής, απαντήσεις  με νόημα και προοπτική.

 

Η αντιμνημονιακή πτέρυγα δεν έχει πείσει ότι έχει ρεαλιστική εναλλακτική.

 

Ξέρω ότι στις δημοσκοπήσεις έρχεται πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά...

 

Υπήρχε ποτέ περίπτωση να υπάρχει πειστική εναλλακτική και το κόμμα που την προτείνει να μην βγάζει αυτοδυναμία;Τι αυτοδυναμία δηλαδή;
Ποσοστά Σαντάμ έπρεπε να έχει!

 

Είναι φανερό ότι τέτοιο κόμμα δεν υπάρχει.

 

Οι “κορώνες” κάποτε συγκινούσαν.

Τώρα πια όλοι ρωτάνε “και τι θα γίνει μετά;” και η απάντηση πρέπει να είναι σταράτη και χωρίς μισόλογα ή μεγαλοστομίες.

 

Σε κανέναν δεν αρέσει το μνημόνιο.

 

Καμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα δεν χαίρεται κάνοντας περικοπές, βλέποντας τον λαό της να πεινάει και όλη τη χώρα να την βρίζει.

 

Αλλά μαγικό ραβδί δεν υπάρχει!

 

Ίσως να ήρθε πια η ώρα να καταλάβουμε ότι πρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη μας, τις σπατάλες μας και τις αγκυλώσεις μας και να προχωρήσουμε αλλάζοντας την χώρα.

 

Γρήγορα και αποτελεσματικά, με πολλή δουλειά και -κυρίως- με αλλαγή νοοτροπίας.

 

Έτσι μόνο θα βελτιώσουμε την κατάστασή μας και θα απαλλαγούμε από το μνημόνιο μία ώρα αρχύτερα.

 

Δεν υπάρχουν “σωτήρες” όσο  εμείς δεν θέλουμε να σωθούμε και όσο αγκιστρωνόμαστε στις συνήθειες και τις πρακτικές που μας έφεραν σε αυτό το σημείο.

 

Απλή κοινή λογική...