ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΤΟΥΡΚΙΑ....

Έχω ξαναγράψει ότι οι σχέσεις μας με την Τουρκία και γενικά η εξωτερική πολιτική μας είναι ένας λόγος, πολύ βασικός, για τον οποίο δεν ψήφισα ΝΔ στις ευρωεκλογές.
Δυστυχώς για την χώρα μου αλλά και για την ΝΔ όσο περνάει ο καιρός με κάνουν να επιβεβαιώνω αυτή την επιλογή μου και να θέλω να την επαναλάβω και στις βουλευτικές εκλογές!

1. Οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου μας βεβαίως δεν ξεκίνησαν το 2004, όμως τον τελευταίο καιρό έχουν παραγίνει. Κάποτε λέγαμε "Δεν έγινε και τίποτα. Στο κάτω-κάτω δεν πετάνε πάνω από κατοικημένα νησιά!". Μετά είπαμε "Πάρτε το κ...πανο(!!!) από τα Ίμια. Στο κάτω-κάτω είναι ακατοικητα και μέχρι χθες κανένας δεν ήξερε την ύπαρξή τους." Σήμερα που πετάνε πάνω από το Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι και τους Φούρνους (ακόμα και την Ικαρία!!!) και οι κάτοικοι αυτών των νησιών τα βλέπουν να κόβουν βόλτες στα 250-500m πάνω από τα κεφάλια τους, τί λέμε; Φαντάζομαι ότι η παράδοση του οπλισμού της Εθνοφυλακης στον δήμαρχο στο Αγαθονήσι είναι αποτέλεσμα του πολύ χαμηλού εθνικού φρονήματος που δημιουργούν αυτές οι καταστάσεις. Πού είναι λοιπόν τα όριά μας; Αν, λέμε τώρα, φτάσουν οι Τούρκοι να πετάνε πάνω από την Ακρόπολη θα αντιδράσουμε ή θα ξαναπούμε το αμίμητο "πρέπει να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας";
2. Το είδαμε και αυτό! Τούρκος διοικητής στο Νατοϊκό στρατηγείο στη Λάρισα! Όλες αυτές τις μέρες η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, ότι δεν είναι σοβαρό, ότι βασικά δεν έχει νόημα να το κάνουμε θέμα. Με λίγα λόγια τί πιο φυσικό από Τούρκο διοικητή στη Λάρισα! Αναρωτιέμαι λοιπόν, αφού δεν έγινε και τίποτα γιατί στο παρελθόν δεν το επιτρέπαμε και γιατί οι Τούρκοι το ήθελαν τόσο πολύ; Μήπως λοιπόν τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Μήπως και στην Λάρισα καταρακώνεται το εθνικό μας φρόνημα;
3. Αυτές τις μέρες συζητούσαν Έλληνες και Τούρκοι, στην Τουρκία, για την διασύνδεση κάποιων ραντάρ μας όσον αφορά το Αιγαίο. Θα έλεγε κανείς ότι τουλάχιστον κατά την διάρκεια των συζητήσεων δεν θα είχαμε προβλήματα. Και όμως, οι παραβάσεις και παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου μας συνεχίζονταν κανονικά και μάλιστα χωρίς να υπάρξει κάποια αποχώρηση απο τις συζητήσεις έστω και μόνο για τα μάτια του κόσμου. Το εθνικό φρόνημα των απανταχού Ελλήνων καταποντίζεται με τέτοια συμπεριφορά.

Μήπως κυρία, κυρίες και κύριοι που ασχολείστε με την εξωτερική πολιτική πρέπει να σκεφτείτε λίγο αυτό το κατακαημένο "εθνικό φρόνημα" των Ελλήνων;
Μήπως κυρία, κυρίες και κύριοι που ασχολείστε με την εξωτερική πολιτική πρέπει να αναρωτηθείτε που μας πάει όλη αυτή η διπλωματία, η υπομονή και η "ψυχραιμία";
Μήπως κυρία, κυρίες και κύριοι που ασχολείστε με την εξωτερική πολιτική πρέπει να καταλάβετε ότι οι υποχωρήσεις δίνουν στην Τουρκία αλλά και σε άλλους "φίλους" μας την δυνατότητα να πετυχαίνουν πράγματα και να νομιμοποιούν διεκδικήσεις χωρίς προσπάθεια αλλά και χωρίς να διακινδυνεύουν κάτι;
Μήπως κυρία, κυρίες και κύριοι που ασχολείστε με την εξωτερική πολιτική πρέπει να δουλέψετε και λιγο με την κοινή λογική...

ΥΓ. 1) Περιμένω να δω την αντίδρασή μας όταν "με το καλό" βγει το Τουρκικό πλοίο στο Καστελόριζο. Το χειρότερο είναι ότι μάλλον πάλι θα επιδείξουμε "τερατώδη" ψυχραιμία και απλώς για άλλη μία φορά θα γίνουμε ο γκρινιάρης της (νέας;) τάξης που φωνάζει στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, σε συμβούλια και παρασυμβούλια ότι τον πειράζουν οι "κακοί" συμμαθητές και γείτονές του.

ΥΓ. 2) Αλήθεια ο Παπανδρέου γιατί ζήτησε από την κυβέρνηση "ψυχραιμία"; Τους είδε άγριους και φοβήθηκε μήπως είναι τρελοί και κάνουν πως αντιδρούν;;;!!! Τελικά μάλλον δεν υπάρχει ελπίδα....

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ...

Βρήκα μία ανάρτηση στο http://vasiliskos2.blogspot.comτην οποία μεταφέρω αυτούσια και προσυπογράφω 1000%.

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΑΝΥΠΑΚΟΥΟΙ...

Με το καλημέρα στη δουλειά δέχτηκα μια επίθεση ειρωνίας από τον μη καπνιστή συνάδελφο ο οποίος μου είπε επί λέξη «ίσως τα σημερινά μέτρα σε κάνουν να πάρεις την απόφαση να ανήκεις στο κλαμπ των πολιτισμένων».

Στη συνέχεια της ημέρας δέχτηκα μια άλλου είδους ανακοίνωση. Οτι από Σεπτέμβριο θα κάνουμε όλοι το εμβόλιο για τη γρίππης μόλις κυκλοφορήσει. Πήγα να πω κάτι αλλά αμέσως με σταμάτησαν εκτοξεύοντας πάλι ένα ειρωνικό σχόλιο του είδους «ξέρουμε δεν εσύ δεν θα θέλεις να κάνεις το εμβόλιο αλλά καλό θα ήταν να πεισθείς γιατί όλοι οι υπόλοιποι θα το κάνουμε....»

Η παραπάνω διαδικασία είναι ένα μέρος ενός ολόκληρου τελετουργικού που ισχύει σε μεγάλες εταιρείες και γενικώτερα στα «εκπολιτισμένα» ευρωπαϊκού-αμερικάνικου τρόπου γραφεία.
Το τελετουργικό αξιολόγησης ενός «εκπολιτισμένου» υπαλλήλου και πολύ περισσότερο στελέχους περιλαμβάνει :

Εννοείται όχι κάπνισμα και φυσικά όχι γιατί η εταιρεία ενδιαφέρεται για την υγεία των υπαλλήλων αλλά ο καπνιστής θέλει κάποιο διάλειμμα ενώ αντίθετα αν δεν κάπνιζε θα τον κουρδίζανε το πρωί και θα τον ξεκουρδίζανε το βράδυ, και γενικώτερα είναι άτομο με τάσεις για ανυπακοή, υπονοούμενα ελευθερίας και «περίεργες και μη συμφέρουσες αντιλήψεις»

Η επόμενη αξιολόγηση εκπολιτισμού προέρχεται φυσικά από τις διατροφικές συνήθειες. Οχι δεν εννοώ την σωστή διατροφή μεσογειακού τύπου ή την πληθώρα λαχανικών, ψαριών ελαιολάδου και μαύρου ψωμιού. Εννοώ να τρώς ότι αηδία σου πασάρουν οι παγκόσμιοι κομπιναδόροι και να θεωρείσαι ανεβασμένο άτομο αντί για ηλίθιος. Πιο συγκεκριμένα να χλαπακιάζεις ασπάρτάμες, διάφορα κατασκευάσματα τρισάθλια που γράφουν απλά μειωμένα λιπαρά, αναψυκτικά που οπωσδήποτε έχουν το 0% στη μόστρα, και χίλιες άλλες αηδίες και φυσικά να μετριέσαι! Κάθε μέρα να δεις μήπως πήρες ένα ποντάκι. Μήπως έκανες μια ρυτιδούλα. Μήπως έχει φυτρώσει πουθενά καμμιά φρικτή τριχούλα και τη δουν οι άλλοι....

Και πρόχωράμε στο γυμναστήριο. Σχολάνε 8 ή 9 η ώρα το βράδυ ,εννοείται ότι είναι σικ πλέον να δουλεύεις σαν το σκλάβο και χωρίς να παίρνεις υπερωρίες. Υπερωρίες απαιτούν οι μικρουπαλιλίσκοι, οι εργάτες και άλλες ταπεινές κατηγορίες. Τα στελέχη δουλεύουν απλά για την οικογένειά τους που είναι φυσικά η πολυεθνική! Και αυτή θα τους χαρίσει τα πολύ αξιόλογα αγαθά που είναι άλλωστε και ο σκοπός της ζωής τους. Καλό αμάξι, καλό κινητό, καλό λαπ τοπ, φιρμάτα ρούχα, ταξίδια σε κουλ μέρη, γκόμενες με φουσκωτά βυζιά και κώλους και μια μαλάκω/ή μαλάκα με καλή περιουσία για να έχουν μούρη στη κοινωνία. Στο σχόλασμα λοιπόν γυμναστήριο αλειμμένοι με λάδια και το κερί για την αποτρίχωση έτοιμο δίπλα.

Πωπω έχω να γράψω τόσα ακόμα αλλά μ΄επιασε ήδη αναγούλα.....
Θέλω να περιγράψω μέχρι τη τελευταία λεπτομέρεια του πως ζει, αναπτύσσεται και πεθαίνει αυτός ο στρατός αποβλακωμένων πολυτελείας αλλά δε μπορώ... Ολη αυτή η εικόνα η παραπάνω είναι που με αναγκάζει να παραμένω περιθωριακό στοιχείο ακόμα κι αν γερνάω . Να καπνίζω, να ντύνομαι με ρούχα της δεκάρας από τα καλάθια, ν΄αφήνω τα μαλλιά μου ελεύθερα χωρίς κανένα φτιάξιμο, να ροκάρω μόνιμα, να γράφω σε μπλογκ, να συχνάζω σε καφενεδάκια της γειτονιάς για το καφέ μου και σε φοιτητικά στέκια για να φάω μια μακαρονάδα με όλα της τα λιπαρά. Ολη αυτή η εικόνα μ΄αναγκάζει να παραμένω απροσάρμοστη, ανυπάκουη και «ο ψωριάρης χώρια».
Θα έκανα ίσως λίγες μεταρυθμίσεις στη ζωή μου όπως π.χ. λιγώτερο τσιγάρο, ίσως να γυμναζόμουν λίγο, μπορεί και να υποχωρούσα σε μερικά πραγματάκια και να το παιζα πιο πολιτισμένη πιο «κυρία» όμως τρέμω μήπως τους μοιάσω.


Είναι ο χειρότερος εφιάλτης μου μπας και καταντήσω έτσι. Φαντάσου να ξυπνήσω μια μέρα και να φοράω φιρμάτα ρούχα νάχω κάνει εκείνο το γελοία ξασμένο μαλλί στο κομωτήριο να ονειρεύομαι λαμαρίνες και χλιδάτα νυχτερινά μαγαζιά. Να περιοριστεί ο κόσμος μου σε μια συνεχόμενη αγοραπωλησία όπως είναι ο δικός τους. Να χάσω τα βιβλία μου, τις μουσικές μου τα μακρινά μου ταξίδια του νου... Να χάσω την ομορφιά που νοιώθω κάθε στιγμή που αναπνέω και να ψάχνω να τη βρω σε κανα πολυκατάστημα...

Ευτυχώς δε δείχνω να κινδυνεύω. Ούτε στον ύπνο μου δε βλέπω τέτοιου είδους αηδίες. Θα πρότεινα κάτι πιο επαναστατικό από το διαχωρισμό των αιθουσών σε καπνιστές και μη καπνιστές.. Το διαχωρισμό σε πολιτισμένους και απολίτιστους. Να μην συνυπάρχουμε να μην βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Είναι βαρετό πλέον να προσπαθούν εκείνοι να καταντήσουν καραγκιόζη εμένα κι εγώ να προσπαθώ να τους δείξω ότι στη ζωή υπάρχουν κι αλλα πράγματα εκτός από τα φανταχτερά καθρεφτάκια....
Δε βγαίνει πουθενά.
Ισως είναι θέμα γονιδίων τελικά.
Ισως είναι θέμα ράτσας, φτιαξιάς, ουσίας.
Ας χωρίσουμε το περιορισμένο κόσμο τους από το σύμπαν για να μην μολύνουν
κι άλλους.

Το κακό είναι ότι υπάρχει κι ένας ενδιάμεσος κόσμος που πατάει με το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί. Κι εκεί βρισκονται καπνιστές και μη, καλοντυμένοι ή λέτσοι, λιγώτερο ή περισσότερο μορφωμένοι, βρίσκονται όλων των ειδών οι άνθρωποι αλλά δεν ξέρουν που να γείρουν. Δεν μπορούν ν΄αποφασίσουν που ανήκουν. Τι πρέπει τελικά ν΄αγαπήσουν και τι ν΄αφήσουν. Κι αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να χαθούν έτσι άδικα. Πρέπει να βρούμε τρόπο να τους σπρώξουμε πάνω στην ουσία της ύπαρξης κι όχι πάνω στις καλογυαλισμένες λαμαρίνες.

Κι όλα αυτές οι σκέψεις ξεκίνησαν ανάβοντας ένα τσιγάρο... Το ανάβω το έρημο πεισματικά. Οπως κάνουν τα μικρά παιδιά. Σαν μια ζημιά στο καλοσυγυρισμένο δωμάτιο. Σαν το λεκέ πάνω στο πεντακάθαρο πουκάμισο. Σαν το σπυρί στο πισινό σας που πάντα είμαστε....

Θα μου πεις κακό στον ευαυτό μου κάνω. Ναι το ξέρω. Αφήστε με να αποφασίσω μόνη μου. Κοιτάξτε εν τω μεταξύ όλους αυτούς που βιάζονται ασύστολα πνευματικά κάθε μέρα, ασταμάτητα , από την ώρα που γεννιούνται και δεν το ξέρουν καν. Δείτε όλους αυτούς που καρκίνωμα έχουν καταντήσει το σύνολο της ύπαρξή τους και όμως νομίζουν πως ζουν. Ποιός θα τους κάνει να καταλάβουν την αλήθεια? Αν μπορούν ακόμα να καταλάβουν κάτι μετά από αιώνες ανθυποβολής....

Ναι! Υπάρχει ακόμα κοινή λογική...