Μια ιστορία δύο πόλεων - Ντιτρόιτ και Ρώμη...

Φωτογραφία από το Ντιτρόιτ σήμερα

Του Γιώργου Καισάριου

Ενδεικτικό της διαφοράς φιλοσοφίας μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης, είναι ο τρόπος αντιμετώπισης και χειρισμού σε ένα καθεστώς πτώχευσης. Στην προκειμένη περίπτωση, ας εξετάσουμε την πτώχευση πόλεων.

Ως γνωστό, η πόλη του  Ντιτρόιτ στις ΗΠΑ είναι σε καθεστώς πτώχευσης και τα δικαστήρια έχουν πλέον το πάνω χέρι στο πως θα καταμεριστούν οι ζημιές. Ζημιές να τονίσω θα πάρουν οι πιστωτές της πόλης, αλλά και οι κάτοικοι της πόλης, ειδικά οι συνταξιούχοι.

Επειδή η πληρωμή συντάξεων αποτελεί το 40% του προϋπολογισμού της πόλης, είναι επόμενο ότι θα πρέπει να συμμετάσχουν και αυτοί. Διότι πέραν του ότι οι ίδιοι έχουν ένα βαθμό ευθύνης για την πτώχευση, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να μπορεί η πόλη να βγει από το αδιέξοδο. Η πρόταση ως έχει σήμερα, κάνει λόγο για μείωση των συντάξεων των δικαιούχων της πόλης κατά 30% περίπου. Μειώσεις επίσης θα δουν και οι δημόσιοι λειτουργοί της πόλης.

Στο κάτω κάτω, δεν είναι δίκαιο να πάρουν χασούρα μόνο οι ομολογιούχοι. Η ευθύνη σε μια τέτοια περίπτωση είναι συλλογική, διότι αν μη τι άλλο, οι ίδιοι οι κάτοικοι επέλεξαν τους δημοτικούς άρχοντες που έφεραν την πόλη στην χρεοκοπία.

Πάμε τώρα στην περίπτωση της Ρώμης στην Ιταλία. Για όσους δεν το γνωρίζουν, η πόλη είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και είχε προειδοποιήσει πρόσφατα ότι αν δεν της δοθούν κονδύλια, όχι μόνο θα έκανε στάση πληρωμών στους πιστωτές της, αλλά θα έπρεπε και να μειώσει τις παροχές που προσφέρει στους 2,8 εκατ. πολίτες της πόλης.

Αποτέλεσμα βέβαια ήταν ότι η κεντρική κυβέρνηση της Ιταλίας μεταβίβασε 570 εκατ. ευρώ στην Ρώμη, προκειμένου η πόλη να μην κηρύξει στάση πληρωμών και να συνεχίσει η ζωή ως έχει. Μάλιστα, όπως λέει και το Reuters, η Ρώμη έχει δεχτεί μεταβιβάσεις από την κεντρική κυβέρνηση, προκειμένου να μην κηρύξει στάση πληρωμών, κάθε χρόνο από το 2008.

Στην περίπτωση του  Ντιτρόιτ, ούτε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ούτε η πολιτεία δεν επενέβη προκειμένου να μην πάρουν χασούρα οι πιστωτές. Μάλιστα, είναι αναγκαία η χασούρα των πιστωτών προκειμένου η πόλη να πάρει τα πάνω της (λέω εγώ).

Στην περίπτωση της Ρώμης, οι πιστωτές έμειναν ανέπαφοι, και θα εξακολουθούν να δανείζουν την πόλη (υποθέτω με ένα καλό και κερδοφόρο επιτόκιο) και θα παίρνουν το κεφάλαιό τους και τους τόκους, διότι γνωρίζουν (μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο) ότι η κεντρική κυβέρνηση θα είναι πάντα εκεί να τους πληρώνει, αν κάτι δεν πάει καλά. Αν θέλετε να ανοίξουμε την κουβέντα περί moral hazard αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός.

Στην περίπτωση του  Ντιτρόιτ, η πόλη θα αναγκαστεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε έως τώρα, ενώ η Ρώμη ουσιαστικά δεν θα αλλάξει ούτε στο ελάχιστο (αν και η κυβέρνηση ζήτησε σχέδιο αναδιάρθρωσης από την πόλη, απειλώντας ότι δεν θα την ξελασπώσει άλλη φορά).

Βέβαια δεν είναι μόνο η περίπτωση του  Ντιτρόιτ. Στις ΗΠΑ έχουμε πολλές δημοτικές αρχές να έχουν πτωχεύσει και σε αμέτρητες περιπτώσεις έχουμε δει την αγορά να παίρνει χασούρα.

Στις ΗΠΑ η αποτυχία έχει αποποινικοποιηθεί. Τόσο στις περιπτώσεις που πέφτουν έξω δημοτικές αρχές, όσο και σε περιπτώσεις τύπου General Motors.

Μια πτώχευση βασικά σημαίνει ανακύκλωση πόρων και ανθρωπίνου δυναμικού. Χωρίς αυτή τη διαδικασία, αλλαγές δεν έρχονται και δεν λύνονται τα αρχικά προβλήματα εξαιτίας των οποίων κάποια εταιρεία ή δημοτική  βρέθηκε σε πτώχευση.

Και ενώ το πιο πιθανό είναι ότι μετά από την διαδικασία πτώχευσης το  Ντιτρόιτ θα αναγεννηθεί, η Ρώμη μάλλον θα χρειαστεί ξανά πόρους και πολύ λίγα θα αλλάξουν.

ΠΗΓΗ  capital.gr 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Είναι βέβαιο ότι η Ρώμη δεν θα μπορεί να συνεχίσει για πολύ με τον ίδιο ρυθμό δανεισμού και "ξελασπώματος" από την κεντρική Ιταλική κυβέρνηση και αν δεν αλλάξει τρόπο ζωής και οικονομικής διαχείρισης, η πορεία της είναι προδιαγεγραμμένη.

Δυστυχώς όμως, και για το Ντιτρόιτ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά αφού και αυτό θα δυσκολευτεί πολύ να ξαναπάρει μπρος, αν μπορέσει ποτέ να ξαναφτάσει στην παλιά του δόξα ως "motor city" και "Παρίσι της δύσης".

Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει το κείμενο με τίτλο "Οι πικρές αλήθειες για το θάνατο του Ντιτρόιτ" και θα καταλάβει.  

Ίσως η λύση να βρίσκεται κάπου ανάμεσα στις ιστορίες των δύο αυτών πόλεων, γιατί και οι δύο είναι... παραδείγματα προς αποφυγήν!

ΤΟ ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Μία κυβέρνηση αρκετά μεγάλη (ικανή) ώστε να σου δώσει ότι επιθυμείς,

είναι και αρκετά δυνατή ώστε να σου πάρει όλα όσα έχεις!

Thomas Jefferson (τρίτος Πρόεδρος των Η.Π.Α. (1801-1809)  για δύο συνεχόμενες θητείες και κύριος συντάκτης της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας)

ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΟΥΜΕ;...

Η σημερινή είδηση της ημέρας, αν αφήσουμε λίγο στην άκρη την ατελείωτη "Χρυσαυγιάδα", θα ήταν η οικονομική κατάσταση στις ΗΠΑ!

Το Αμερικανικό "shutdown" του δημοσίου μας επιβεβαιώνει για άλλη μία φορά πόσο "αμερικανάκια" είναι οι Αμερικανοί.

Δεν ξέρουν ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να χάνουν τους μισθούς τους οι δημόσιοι υπάλληλοι;

Δεν ξέρουν ότι η ΛΥΣΗ στα προβλήματά τους είναι να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις ΟΛΩΝ, να αυξηθούν ΟΛΟΙ οι υπάρχοντες φόροι και να προστεθούν και κάτι ψιλο-χαράτσια (ακινήτων, αλληλεγγύης, κλπ) για ΟΛΟΥΣ ώστε να μην μείνει κανένας δημόσιος υπάλληλος χωρίς μισθό;

Πάντα τους θεωρούσαμε "χαζο-αμερικανάκια" αλλά και τόσο πολύ πια;...

Με αφορμή αυτήν την είδηση, θυμήθηκα τις "φήμες" ότι όταν πρωτο-ήρθε η τρόικα στην Ελλάδα μας είχε προτείνει να προχωρήσουμε σε 80% μείωση των εξόδων του δημοσίου και μόνο 20% αύξηση των εσόδων του.

Ευτυχώς η "ηρωική" κυβέρνηση του "τιτανοτεράστιου" ΓΑΠ αντιστάθηκε, απέρριψε το πανούργο σχέδιο που είχε στόχο την "καταστροφή" του Ελληνικού δημοσίου και τους έπεισε ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος.

Έτσι, κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν απομακρύνθηκε από την θέση του, κανένας οργανισμός ή φορέας του δημοσίου δεν διαλύθηκε, καμία περικοπή δεν έγινε στις δημόσιες δαπάνες (εκτός βέβαια από την άμυνα η οποία -ως γνωστόν- είναι περιττή!) και συνεχίζουμε να τα πληρώνουμε όλα από την τσέπη μας!

Πόση φιλοσοφία ήθελε για να καταλάβει κανείς ότι δεν θα αντέξουμε για πολύ;

Μας έβαλε λοιπόν ο ΓΑΠ σε ένα "τριπάκι" (εις άπταιστον Ελληνικήν) και πλέον έχουμε μπροστά μας μονόδρομο.

Αλλά κι εμείς... "φωστήρες"!

Αντί να καταλάβουμε ότι η μείωση των εξόδων του δημοσίου, και κατ' επέκτασιν του κράτους, είναι ο μοναδικός τρόπος για να έχει μία ευκαιρία, ακόμα και την ύστατη στιγμή, να ανακάμψει η οικονομία μας...  τίποτα εμείς!

Κολλημένοι με το δημόσιο!

Να μην χάσουμε κανέναν δημόσιο υπάλληλο, να μην κάνουμε ιδιωτικοποιήσεις, να μην κόψουμε κανέναν κοινωνικό τουρισμό... όχι βέβαια!

Να κάνουμε και προσλήψεις για να λειτουργούμε καλύτερα!

Τι να πεις;

Μήπως τα "αμερικανάκια" δεν είναι τόσο κορόιδα τελικά;

Μπορεί να έχουν κάνει "shutdown" άλλες 17 φορές, από το 1977 μέχρι σήμερα, μπορεί ο κίνδυνος της χρεοκοπίας τους να είναι ακόμα ορατός (αν και μάλλον απίθανος), αλλά μέχρι σήμερα το κάνουν επιτυχημένα χωρίς να διαλύσουν τον ιδιωτικό τομέα ο οποίος πληρώνει τις δαπάνες του κράτους.

Μήπως να το ξανασκεφτούμε;

Απλή κοινή λογική...

«Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει ποιος είσαι»...

Του Αθανασιου Έλλις

Το χθεσινό πέρασμα έξω από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, στην Ουάσιγκτον, ήταν το έναυσμα για να έρθει στη σκέψη μια από τις πληγές της σύγχρονης Ελλάδας, η απουσία ισονομίας.

 Η Αμερική έχει πολλά τρωτά και μπορεί κανείς να αφιερώσει άπειρο χρόνο ασκώντας κριτική σε αυτά. Ομως, ένας βασικός συνεκτικός κρίκος και πυλώνας της εύρυθμης λειτουργίας της κοινωνίας είναι η αίσθηση ισονομίας που επικρατεί. Προφανώς υπάρχουν ατέλειες, προφανώς γίνονται εξυπηρετήσεις, προφανώς σημειώνονται ατασθαλίες. Είναι αυτονόητο ότι δεν είναι όλα νόμιμα. Αλλά υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση ότι, σε μεγάλο βαθμό, οι πολίτες είναι ίσοι έναντι του νόμου.

 Δεν έχει σημασία εάν είσαι κόρη του προέδρου της Αμερικής. Εάν οδηγείς υπό την επήρεια αλκοόλ, θα συλληφθείς. Δεν έχει σημασία εάν είσαι επώνυμος δισεκατομμυριούχος, γνωστή ηθοποιός ή δήμαρχος της πρωτεύουσας. Ο απλός αστυνομικός που ανακαλύπτει κάποια παράβαση έχει τη θεσμική ισχύ και πλήρη κάλυψη της υπηρεσίας του για να προβεί στις ενέργειες που προβλέπονται, χωρίς να λαμβάνει υπόψη την ταυτότητα του παραβάτη.

 Αντίθετα, στην Ελλάδα, οι «επώνυμοι» και οι γνωστοί και φίλοι τους απολαμβάνουν μια ιδιότυπη ασυλία που δεν είναι μόνον άδικη, είναι και προκλητική και έχει συντελέσει στην ηθική διολίσθηση που έχει βιώσει η χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες με καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνική συνοχή, ενώ έχει συμβάλει και στα αδιέξοδα της οικονομίας καθώς η συμπεριφορά κρατικοδίαιτων δήθεν μεγαλοεπιχειρηματιών έχει αλλοιώσει την έννοια του υγιούς ανταγωνισμού.

 Μια επιπρόσθετη συνέπεια της πρακτικής αυτής είναι η εύλογη έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς και η απαξίωση των πολιτικών, των κρατικών λειτουργών, των δικαστών και όλων εκείνων που συνθέτουν το «σύστημα».

 «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» είναι η γνωστή «προειδοποίηση» που εκτοξεύουν κάποιοι που αντλούν την ισχύ και το θράσος τους από την ανομία και τη σήψη που ευφυώς έχουν καλλιεργήσει στον τρόπο που λειτουργεί η χώρα, ώστε να απολαμβάνουν πρώτοι αυτοί τα οφέλη και να βρίσκονται στο απυρόβλητο. Ελπίζεται ότι η προσαρμογή που επιβάλλεται στην ελληνική κοινωνία την τελευταία τριετία δεν θα περιορισθεί στη βίαιη περικοπή μισθών και τις αυξήσεις φόρων, αλλά θα επεκταθεί και στην εξάλειψη αυτού του φαινομένου.

 Θυμάμαι, όταν πριν από μερικά χρόνια βρισκόμουν στο αεροδρόμιο της Ουάσιγκτον και περίμενα να περάσω από τον έλεγχο για να πάω στη Νέα Υόρκη, όπου διεξαγόταν η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Μπροστά μου βρισκόταν ο Χαβιέ Σολάνα. Ο αστυνομικός του αεροδρομίου τον είχε αναγκάσει να περάσει τρεις φορές από έλεγχο. Είχε βγάλει παπούτσια, σακάκι, ζώνη. Η διαδικασία συνεχιζόταν. Τόλμησα να ψιθυρίσω στον αστυνομικό που διενεργούσε τον έλεγχο «μην ανησυχείτε, ο κύριος είναι υπουργός Εξωτερικών της Ευρώπης. Δεν κινδυνεύουμε». Με άγριο ύφος μού απάντησε: «Κύριε, δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι. Θα κάνει αυτό που λέει ο νόμος, αλλιώς δεν μπαίνει στο αεροπλάνο». Θυμήθηκα την περίπτωση γνωστού Ελληνα πολιτικού και πρώην υπουργού, ο οποίος είχε καταγγείλει «στοχοποίησή του» και είχε δημιουργήσει επεισόδιο όταν αστυνομικός του αεροδρομίου επέμενε να περάσει από το μηχάνημα ανίχνευσης μετάλλων.

 Θα κλείσω με ακόμη ένα περιστατικό που έζησα. Ηταν Φεβρουάριος του 1998. Ημασταν στην είσοδο του Λευκού Οίκου. Σε λίγη ώρα θα έδιναν κοινή συνέντευξη Τύπου ο Μπιλ Κλίντον και ο Τόνι Μπλερ. Μπροστά μου βρισκόταν ο Στρόουμπ Τάλμποτ, αναπληρωτής υπ. Εξωτερικών, ο οποίος μάλιστα, λόγω απουσίας της Μαντλίν Ολμπράιτ στη Μέση Ανατολή, εκτελούσε χρέη υπουργού. Ο φρουρός δεν του επιτρέπει να εισέλθει γιατί το όνομά του δεν υπάρχει στον σχετικό κατάλογο που έχει στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του. Ο Τάλμποτ δέχεται την απόφαση νηφάλια, βγαίνει από τη σειρά και τηλεφωνεί στη γραμματέα του στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Της εξηγεί το πρόβλημα και της ζητεί να στείλει το όνομά του στην αρμόδια υπηρεσία του Λευκού Οίκου. Καθώς έχω περάσει τον έλεγχο και περπατώ στον κήπο του Λευκού Οίκου, κοιτάζω πίσω μου και βλέπω τον επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας να περιμένει σιωπηλά να διευθετηθεί το θέμα ώστε να εισέλθει στον Λευκό Οίκο και προσπαθώ να φανταστώ ένα ανάλογο περιστατικό στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου ο αστυνομικός υπηρεσίας θα απαγόρευε την είσοδο στον τότε υπουργό Εξωτερικών, Θεόδωρο Πάγκαλο...

ΠΗΓΗ  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Την ημέρα που θα ζήσουμε τέτοιες καταστάσεις και στην Ελλάδα θα μπορούμε κι εμείς να πούμε ότι πραγματικά αλλάξαμε και γίναμε ένα οργανωμένο και πολιτισμένο κράτος!

Μέχρι τότε...........

Όταν ο Αλέξης ανακάλυψε την Αμερική!...

Είναι συνηθισμένο όταν οι άνθρωποι γνωρίζουν νέους τόπους να εντυπωσιάζονται από τις φρέσκιες εικόνες, τα καινούρια πρόσωπα, τις πρωτόγνωρα ερεθίσματα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με ήδη γνωστά μέρη αν η επίσκεψη συνδυαστεί με ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο αναφοράςκαι πιθανές πρωτόγνωρες εμπειρίες. Στην περίπτωση Τσίπρα, το πρόσφατο ταξίδι του στην Αμερική, μάλλον συνδυάζει και τις δυο περιπτώσεις!

Ακόμα κι αν είχε επισκεφθεί ποτέ την Αμερική, για καθαρά τουριστικούς λόγους, σίγουρα δεν πέρασε από τα σημεία σύμβολα της Μέκκας του καπιταλισμού, όπως το ΔΝΤ, και φυσικά δεν είχε ποτέ βρεθεί εκεί ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα μπορούσε ίσως κανείς, υπό αυτό το πρίσμα, να δει με επιείκεια, τις υπερβολές, τα σφάλματα και τις ανασκευέςβασικών επιχειρημάτων του Αλέξη. Μόνο που υπάρχει και η άλλη πλευρά του καθρέφτη!

«Δημοκρατικοί» πρόεδροι έχουν εκλεγεί αρκετοί τις τελευταίες δεκαετίες στις ΗΠΑ, κανείς δεν θυμάται βέβαια τη Ελληνική ριζοσπαστική αριστερά (με την όποια της μορφή) να εντυπωσιάζεται ιδιαίτερα από τις θητείες τους. Ακόμα κι η πρόσφατη πρώτη τετραετία Ομπάμα δεν κατέγραψε θετικές αποτιμήσεις από πλευράς ΣΥΡΙΖαίων στελεχών. Το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που προσπάθησε επιδεικτικά,ακόμα και σε επικοινωνιακό επίπεδο (έγιναν must τα πουκάμισα με τα σηκωμένα μανίκια!) να οικειοποιηθεί μέρος της αύρας του Αμερικανού προέδρου.

Άλλωστε για ποιον «τίμιο» αριστερό θα μπορούσε να υπάρχει ταύτιση με κάποιον που υπηρετεί τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού και του καπιταλισμού! Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου ή μάλλον καλύτερα ο προθάλαμος της εξουσίας να καταρρίψει όλα τα τείχη του παρελθόντος σε μια στιγμή. Εδώ κατέρρευσε το τείχος του Βερολίνου, στα αναχώματα της αστικοποίησης και του εξαμερικανισμού θα κολλήσουμε!

Το γεγονός βέβαια ότι η πολιτική Ομπάμα, παρά την εκτόξευση των ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους, οδήγησε τελικά στην ανάγκη λήψης δημοσιονομικών μέτρων (τα οποία μοιάζουν ανεπαρκή και πιθανότατα θα ακολουθηθούν από άλλα) δεν απασχολεί την ευδαιμονία του ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε και πρακτικά να ακολουθήσει μια τέτοια πολιτική λόγω εξαρχής δυσθεώρητου χρέους, τους είναι αδιάφορο. Ούτε λόγος για την άρνηση των ΗΠΑ να προχωρήσουν σε ρυθμίσεις του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματοςή να αποδεχτούν τους διεθνείς περιβαλλοντικούς στόχους.

Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι ορισμένοι προσπαθούν να προβάλλουν την υπερατλαντική εμπειρία του Τσίπρα ως δείγμα εξέλιξης και ωριμότητας. Είναι σίγουρα ώριμο να προσαρμόζεσαι στις απαιτήσεις των καιρών, αρκεί να μην ξεπουλάς με ευκολία κάθε αρχή και αξία που διαμόρφωσε την προσωπικότητα σου. Είναι δείγμα εξέλιξης να επιθυμείς να ανακαλύψεις νέα πράγματα στη ζωή, όσο αυτό αποτελεί πηγαία ανάγκη κι όχι καιροσκοπική κίνηση εκμετάλλευσης των συγκυριών.

Άλλωστε οι ανακαλύψεις προκύπτουν, δεν προσχεδιάζονται!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

 

ΠΗΓΗ  ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Αλέξης Τσίπρας από τις ΗΠΑ: Συνέχεια της… επιχείρησης γοητείας...

Με έξυπνα διατυπωμένες θέσεις οι οποίες να δημιουργούν την εντύπωση ότι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και τόσο μακριά από αυτές των ΗΠΑ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, συνεχίζει τις επαφές του στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε μια επίσκεψη που όλο και περισσότερο δείχνει να στρέφει τον ΣΥΡΙΖΑ προς τον χώρο του κέντρου, κρατώντας αποστάσεις από το ακροαριστερό «ριζοσπαστικό» παρελθόν του κόμματος, ενώ στα θετικά καταγράφουμε την με σημαντική καθυστέρηση συνειδητοποίηση ότι ΗΠΑ και ΔΝΤ που κάποτε η Αριστερά κατακεραύνωνε, σήμερα μοιάζουν με… φιλάνθρωπους μπροστά στην ακαμψία κάποιων εταίρων…

Ταυτόχρονα, ανακοινώνεται ότι «υπήρχαν σημεία συμφωνίας και διαφωνίας», με σκοπό να δοθεί η εντύπωση ότι σε μια σειρά από θέματα «κράτησε χαρακτήρα» και διατύπωσε τις απόψεις του κόμματος, παρότι αυτό μπορεί να μην ικανοποίησε τους συνομιλητές του. Για να μην παρεξηγηθούμε, όλα αυτά μάλλον ως θεμιτούς επικοινωνιακούς ελιγμούς θα μπορούσε να τα αντιμετωπίσει κανείς, αφού η διαχείριση τέτοιων επισκέψεων στο επικοινωνιακό επίπεδο συχνά καταλήγει να επηρεάζει αποφασιστικά το εκλογικό ακροατήριο.

Μετά την ομιλία και τη συζήτηση στο Ινστιτούτο Brookings, στο State Department, ο Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκε με τον βοηθό υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιο για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις, Ερικ Ρούμπιν και τον υφυπουργό Οικονομικών, αρμόδιο για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Κρίστοφερ Σμαρτ, ενώ παρέστησαν και άλλοι Αμερικανοί αξιωματούχοι από τη γραφειοκρατία του υπουργείου, οι οποίοι, ενίοτε, παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής απέναντι στην Ελλάδα και την περιοχή.

Τα θέματα της οικονομίας και η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, ενώ τέθηκαν και τα φλέγοντα ζητήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, με τους Αμερικανούς αξιωματούχους να επιχειρούν να «ψυχολογήσουν» τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με τον προσανατολισμό τους σε αυτά τα ζητήματα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η «πολιτικώς ορθή» αναφορά του Αλ. Τσίπρα για την ανάγκη «συνέχειας και συνέπειας» στην εξωτερική πολιτική μιας χώρας. Θεωρητικά, αυτό είναι απόλυτα σωστό, στο ζήτημα της συνέπειας όμως πώς ακριβώς θα τηρηθεί όταν οι πληροφορίες που φθάνουν στο State Department για σειρά θεμάτων εξωτερικής πολιτικής της χώρας, καταγράφουν δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που επί της ουσίας προαναγγέλλουν αλλαγή κατεύθυνσης, ασχέτως του αν έχουν υπάρξει συνεννοήσεις και συμφωνίες από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, οι οποίες σχεδόν καταγγέλλονται; 

Κατά τα άλλα, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ΠΓΔΜ, τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, μάλλον έτυχαν θετικής υποδοχής, αφού με τα αμερικανικά στάνταρ θεωρούνται ως «μετριοπαθείς και εποικοδομητικές» αφήνοντας «περιθώρια συμβιβασμού» και διαπραγματεύσεων. Το τελευταίο αποτελεί σχεδόν «αμερικανικό φετίχ», αφού στη συνέχεια μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή η λογική που ανέπτυξε ο Θουκυδίδης στα γραπτά του για τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, δηλαδή να λειτουργήσει ο από καταβολής κόσμου κανόνας των διεθνών σχέσεων, αυτός της ισχύος…

Για την ΑΟΖ ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε την αξιοποίησή της προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας και όχι για να αποπληρωθεί το χρέος της χώρας. Κι εδώ εκκρεμεί μία απάντηση από τον ΣΥΡΙΖΑ, το να διευκρινίσει πόσο εκ του χρέους αναγνωρίζει και είναι διατεθειμένο το κόμμα σε περίπτωση ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών να το εξυπηρετήσει, καθότι έχει υπάρξει ήδη ένα – άδικο – «κούρεμα» και ενδεχομένως έπεται και άλλο.

ΠΗΓΗ  defence-point.gr

ΚΙ ΑΛΛΗ ΓΚΑΦΑ ΤΣΙΠΡΑ...

Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι ένας δημοσιογράφος με πολλά χρόνια παρουσία και εξαιρετικά σημαντικές επαφές στις Ηνωμένες Πολιτείες, ως ανταποκριτής διαφόρων μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Επίσης, κανείς δεν θα μπορούσε να του καταλογίσει «εχθρότητα» απέναντι στην Αριστερά, ενώ το κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής στην Ουάσιγκτον, ουκ ολίγες φορές επιχείρησε να του βάλει «τρικλοποδιές», καθώς η ερευνητική εργασία στα αρχεία των αμερικανικών υπηρεσιών και οι δικαστικοί αγώνες για αποχαρακτηριστούν, αφού ήταν διαβαθμισμένα, δεν τον έχουν καταστήσει και «αγαπημένο παιδί» του «θείου Σαμ». 

Κατά συνέπεια, το άρθρο – ρεπορτάζ που υπογράφει με αφορμή την επίσκεψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στις ΗΠΑ έχει βαρύτητα, στο οποίο μάλιστα καταλογίζει ερασιτεχνισμούς στην οργάνωσή του και στην απώλεια μιας σημαντικής ευκαιρίας για το κόμμα της ελληνικής αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον αρχηγό του.

ΠΗΓΗ defence-point.gr

Ο Τσίπρας στις ΗΠΑ χωρίς... πρωτόκολλο

Η έλευση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Αμερική είναι από μόνη της ένα σημαντικό γεγονός. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο ηγέτης ενός κόμματος, τα μέλη του οποίου στη συντριπτική τους πλειονότητα θεωρούνται «αντιαμερικανοί». Στα κατάστιχα των αμερικανικών υπηρεσιών καταγράφεται και μια «φιλική στάση» κάποιων μελών του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της τρομοκρατίας. Κακά τα ψέματα... Οι θέσεις του ελληνικού κόμματος και των Αμερικανών δεν συμπίπτουν πουθενά.

Οσοι γνωρίζουν το πρωτόκολλο στην Ουάσιγκτον εντυπωσιάστηκαν με την αρχική απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ, να επισκεφθεί δηλαδή ο αρχηγός του την αμερικανική πρωτεύουσα και τη Νέα Υόρκη χωρίς να ενημερωθεί ο οικοδεσπότης. Ηταν ένα διπλωματικό λάθος, που φαίνεται ότι έγινε προσπάθεια να διορθωθεί στην πορεία. Ομως στέρησε την ευκαιρία από τον κ. Τσίπρα να έχει υψηλού επιπέδου επαφές. Π.χ. οι γνωρίζοντες το πρωτόκολλο λένε πως ο Αμερικανός αντιπρόεδρος είθισται να έχει συναντήσεις με ηγέτες της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανά τον κόσμο. Ολοι οι προηγούμενοι επισκέφθηκαν και τον Λευκό Οίκο. Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι απώλεσε μία μεγάλη ευκαιρία, και τώρα -τουλάχιστον την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές- θα αρκεστεί να συναντηθεί με έναν χαμηλόβαθμο αξιωματούχο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Είχα μία συζήτηση με ανώτερο διπλωμάτη για το θέμα και πιστεύω ότι «τα λέει όλα». Οταν ρώτησα αν ο κ. Τσίπρας θα έχει επαφές στον Λευκό Οίκο και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μου απάντησε ως εξής: «Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μού θύμισε αυτόν που αποφάσισε να επισκεφθεί ένα σπίτι, δεν ρώτησε αν μπορούν οι ένοικοι να τον δεχθούν, και όταν έφτασε απρόσκλητος, άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα».

Οι επισκέψεις των ξένων πολιτικών στην Ουάσιγκτον είναι μεγάλη υπόθεση και όσοι έρχονται εδώ προσπαθούν να εκμεταλλευθούν την ευκαιρία για να εξηγήσουν τις θέσεις τους, έστω και αν γνωρίζουν πως για τους Αμερικανούς όσοι δεν συμπλέουν μαζί τους είναι αντίπαλοι. Εχω την αίσθηση ότι οι οργανωτές της επίσκεψης προσέβλεπαν μόνο σε εντυπώσεις. Ελπίζω να μας διαψεύσουν...

ΠΗΓΗ  ΕΘΝΟΣ 

... τα σχόλια δικά σας...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 11 ΧΡΟΝΙΑ...

Φωτογραφία από 24h.gr

Σας το λέω και σας το υπογράφω...

Γράφει η Ντίνα Εξάρχου

Οι χορτασμένοι Αμερικανοί επιστράτευσαν τα πανεπιστήμιά τους για να μελώσουν το κινίνο των πεινασμένων συμπατριωτών τους.

Πρώτο-πρώτο το πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης έκανε έρευνα με θέμα την υγεία του λαού τώρα που η οικονομική κρίση τον βυθίζει στον ωκεανό των προβλημάτων.

Ιδού το πόρισμα της έρευνας:

Σε εποχές ανεργίας, υποαπασχόλησης και φτώχειας η υγεία του λαού είναι καλύτερη, ενώ σε εποχές "παχιών αγελάδων" ο κόσμος πάσχει από ένα σωρό αρρώστιες!

Πλάκα μάς κάνουν;

Αυτοί ισχυρίζονται ότι δεν κάνουν πλάκα (τι άλλο θα έλεγαν;) και ότι η έρευνά τους είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη.

"Όταν ο άνθρωπος δεν έχει λεφτά-γράφουν στην έρευνα εκείνοι που την έκαναν- κόβει το τσιγάρο, κόβει το αλκοόλ, κόβει το κρέας, κόβει τα λιπαρά, κόβει τις ταβέρνες, κόβει τα γλέντια και τα ξενύχτια, κόβει και το άγχος που τον έτρωγε όταν είχε χρήματα και δεν ήξερε που να τα επενδύσει. Και επιπλέον: Τρέχοντας από δω κι από κει για να βρει εργασία κάνει ιδεώδη γυμναστική...".

Πλάκα μάς κάνουν!

Διότι, εγώ ξέρω ότι ο άνθρωπος που "δεν έχει μία" ή κόβει τις φλέβες του, ή "το κόβει πέρα" προς τα βουνά, ή κόβει τα παιδιά του από την οικογενειακή ζωή, όπως κάνουν τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι άποροι Αθηναίοι, που σπεύδουν στην Εισαγγελία ζητώντας τον εγκλεισμό των παιδιών τους σε ορφανοτροφείο, όπου θα έχουν ένα πιάτο φαί και ένα ζεστό ρούχο από τα αποφόρια των φιλάνθρωπων (σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα αθηναϊκής εφημερίδας).

Η αμερικάνικη έρευνα, κατά την γνώμη μου, έχει τόση επιστημονική τεκμηρίωση όση είχε το "δόγμα" της γιαγιάς μου:

"Ο άνθρωπος είναι γερός, όταν δεν χλαπακιάζει ό,τι βρει μπροστά του. Στην Κατοχή που δεν τρώγαμε, δεν είχε κανένας μας χοληστερίνη".

Και όταν της έλεγες:

"Μα, καλά, στην Κατοχή τη χοληστερίνη σας μετρούσατε; Άλλη έγνοια δεν είχατε; Εδώ πέθαινε ο κόσμος από την πείνα! Στον δρόμο, δίπλα σας, πέφτανε οι άνθρωποι και ξεψυχούσανε! Στον δρόμο, μπροστά σας, σκοντάφτατε σε τουμπανιασμένα πτώματα! Τα δρασκελίζατε και προχωρούσατε και πίσω σας ερχόταν το κάρο του Δήμου και τα μάζευε! Κι εσείς μετρούσατε τη χοληστερίνη σας";

Η γιαγιά απαντούσε:

"Αφού δεν είχαμε χοληστερίνη, γιατί να την μετρήσουμε; Ούτε καρδιακά είχαμε, ούτε πατσές να μας κρέμονται είχαμε, ούτε ξύγκια στο συκώτι και στα νεφρά είχαμε, ούτε πέτρες στη χολή. Σας το λέω και σας το υπογράφω".

ΠΗΓΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Αμερικάνικη Προπαγάνδα κατά του Πούτιν ... (video)

Θα περίμενε κανείς ότι, τουλάχιστον με την Ρωσία του Πούτιν, θα κρατούσαν τα προσχήματα της "ελεύθερης",  "αντικειμενικής"  και "ανεξάρτητης" δημοσιογραφίας.

Βέβαια, όταν έχεις συνηθίσει να απευθύνεσαι σε... "αμερικανάκια", δύσκολα αντιστέκεσαι στον πειρασμό και ιδού τα αποτελέσματα!

Ο απόλυτος εξευτελισμός ενός από τους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς σταθμούς διεθνώς!

Θαυμάστε το...  για να μην λέμε μόνο για τα δικά μας (mega, skai, κλπ)

ΠΗΓΕΣ   ΙΣΧΥΣ  και  ΤΑ ΧΑΛΙΑ



ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΕΣ...

Είχαμε μείνει με την εντύπωση ότι ο εκάστοτε πρόεδρος των ΗΠΑ είναι "πλανητάρχης”, αυτός δηλαδή που κρατάει στα χέρια του την τύχη και το μέλλον όλων μας.
Μέγα σφάλμα!

Μόλις προχθές μάθαμε από τα ΜΜΕ της χώρας ότι ο Ομπάμα “στηρίζει” τον ΓΑΠ γιατί ο ΓΑΠ είναι ο πραγματικός πλανητάρχης!

Κατά την διάρκεια της επίσκεψης της Μέρκελ στον Λευκό Οίκο ο Ομπάμα δήλωσε ότι “αν καταρρεύσει-πτωχεύσει η ευρωζώνη θα δημιουργηθεί τεράστιο πρόβλημα στις ΗΠΑ και θα είναι καταστροφικό για την παγκόσμια οικονομία”!

Επειδή λοιπόν μόνο η Ελλάδα θεωρείται πιθανή για άμεση πτώχευση στην Ευρώπη... αν καταρρεύσει η Ελλάδα θα καταρρεύσει η Ευρώπη, αν καταρρεύσει η Ευρώπη θα έχουν πρόβλημα οι ΗΠΑ και αν έχουν πρόβλημα οι ΗΠΑ θα καταστραφεί η παγκόσμια οικονομία... μπορεί και ο πλανήτης ολόκληρος!

Άρα “πλανητάρχης” είναι ο ΓΑΠ!
Με το σκεπτικό δε ότι εμείς τον εκλέγουμε και βάσει συντάγματος είναι υπάλληλος μας και όποτε θέλουμε τον αλλάζουμε... “πλανητάρχες” είμαστε όλοι εμείς!
Ζήτω μας!

Αν μπορέσουμε όμως να σοβαρευτούμε λίγο, θα δούμε ότι όχι μόνο δεν είμαστε “πλανητάρχες” αλλά  με τις αλλεπάλληλες “επιτυχίες” της κυβέρνησης έχουμε χάσει ακόμα και την αξιοπρέπειά μας και έχουμε γίνει ο τελευταίος τροχός της αμάξης.

Προσωπική άποψη...

Οι ΗΠΑ και η Γερμανία και χρήμα έχουν, και παραγωγή έχουν και ανάπτυξη έχουν. Δεν λέω ότι δεν τους ενδιαφέρουν όλα αυτά απλά δεν είναι η “πρώτη προτεραιότητά” τους (σε σωστά Ελληνικά!).

Αυτό που σίγουρα τους ενδιαφέρει όμως είναι “πάτημα” στην περιοχή μας.

Δεν γίνεται να δεχτεί ο Ομπάμα να γίνονται ριζικές μεταρρυθμίσεις και ανακατατάξεις που φέρνουν αναστάτωση και κατεβάζουν κόσμο στους δρόμους στην “έδρα  του” όσον αφορά τις επιχειρήσεις στην Λιβύη.

Ξαφνικά λοιπόν, μετά την επίσκεψή της στις ΗΠΑ, η Μέρκελ επέστρεψε στην Γερμανία και άρχισε να μαζεύει τα όσα έλεγε και έκανε τον τελευταίο καιρό.

Ακόμα και ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας Σόιμπλε που μέχρι εχθές μας έστελνε στο πυρ το εξώτερον, σήμερα κάνει έκκληση προς το κοινοβούλιό του να στηρίξει νέα βοήθεια για την Ελλάδα έχοντας “ξαφνικά” συνειδητοποιήσει  ότι η χρεωκοπία της Ελλάδας θα ήταν καταστροφική!

Γίνονται διάφορες αναλύσεις από οικονομολόγους και μη αλλά πάντα με βάσει την οικονομία.
Ας δούμε και λίγο τα πράγματα πιο σφαιρικά.
Ας σκεφτούμε και λίγο γεωπολιτικά.

Έχει γίνει το Α και το Ω της ζωής μας το χρήμα και έχουμε “θεοποιήσει”  τους διάφορους οικονομολόγους.

Έχουμε ξεχάσει ότι το χρήμα είναι ένα απλό εργαλείο και υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά πράγματα πάνω στα οποία βασίζονται διεθνείς αναλύσεις και επιλογές κρατών που δρουν με σοβαρότητα και προγραμματισμό.

Ας κατέβουμε λοιπόν από το καλάμι του “πλανητάρχη” και ας σοβαρευτούμε  λίγο έστω και αν η κυβέρνησή μας αδυνατεί να σταματήσει τις γελοιότητες!

Πρέπει να δούμε τα πράγματα στο γενικό τους πλαίσιο και να σκεφτούμε όχι μόνο την σημερινή ή την αυριανή οικονομική μας πραγματικότητα αλλά και τις επιπτώσεις των όσων παίζονται σε εθνικό και γεωστρατηγικό επίπεδο.

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να πούμε ότι εξασφαλίζουμε το μέλλον και των παιδιών μας και της χώρας.

Απλή κοινή λογική... 

11/09/01 : ΗΜΕΡΑ ΟΡΟΣΗΜΟ..

Πριν από 9 χρόνια άλλαξε ο κόσμος.

Τίποτα δεν είναι πια όπως το ξέραμε και υπάρχουν πολλές θεωρίες για το τι έφταιξε ή, πολύ περισσότερο, για το ποιός.

Νομίζω ότι αυτό το video πρέπει να το δουν όλοι.

Είναι μία απλή θεωρία αλλά τεκμηριωμένη καλά και, αν μη τι άλλο, αληθοφανής.

Είναι μία θεωρία αποτέλεσμα απλής κοινής λογικής...