Είναι συνηθισμένο όταν οι άνθρωποι γνωρίζουν νέους τόπους να εντυπωσιάζονται από τις φρέσκιες εικόνες, τα καινούρια πρόσωπα, τις πρωτόγνωρα ερεθίσματα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με ήδη γνωστά μέρη αν η επίσκεψη συνδυαστεί με ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο αναφοράςκαι πιθανές πρωτόγνωρες εμπειρίες. Στην περίπτωση Τσίπρα, το πρόσφατο ταξίδι του στην Αμερική, μάλλον συνδυάζει και τις δυο περιπτώσεις!
Ακόμα κι αν είχε επισκεφθεί ποτέ την Αμερική, για καθαρά τουριστικούς λόγους, σίγουρα δεν πέρασε από τα σημεία σύμβολα της Μέκκας του καπιταλισμού, όπως το ΔΝΤ, και φυσικά δεν είχε ποτέ βρεθεί εκεί ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα μπορούσε ίσως κανείς, υπό αυτό το πρίσμα, να δει με επιείκεια, τις υπερβολές, τα σφάλματα και τις ανασκευέςβασικών επιχειρημάτων του Αλέξη. Μόνο που υπάρχει και η άλλη πλευρά του καθρέφτη!
«Δημοκρατικοί» πρόεδροι έχουν εκλεγεί αρκετοί τις τελευταίες δεκαετίες στις ΗΠΑ, κανείς δεν θυμάται βέβαια τη Ελληνική ριζοσπαστική αριστερά (με την όποια της μορφή) να εντυπωσιάζεται ιδιαίτερα από τις θητείες τους. Ακόμα κι η πρόσφατη πρώτη τετραετία Ομπάμα δεν κατέγραψε θετικές αποτιμήσεις από πλευράς ΣΥΡΙΖαίων στελεχών. Το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που προσπάθησε επιδεικτικά,ακόμα και σε επικοινωνιακό επίπεδο (έγιναν must τα πουκάμισα με τα σηκωμένα μανίκια!) να οικειοποιηθεί μέρος της αύρας του Αμερικανού προέδρου.
Άλλωστε για ποιον «τίμιο» αριστερό θα μπορούσε να υπάρχει ταύτιση με κάποιον που υπηρετεί τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού και του καπιταλισμού! Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου ή μάλλον καλύτερα ο προθάλαμος της εξουσίας να καταρρίψει όλα τα τείχη του παρελθόντος σε μια στιγμή. Εδώ κατέρρευσε το τείχος του Βερολίνου, στα αναχώματα της αστικοποίησης και του εξαμερικανισμού θα κολλήσουμε!
Το γεγονός βέβαια ότι η πολιτική Ομπάμα, παρά την εκτόξευση των ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους, οδήγησε τελικά στην ανάγκη λήψης δημοσιονομικών μέτρων (τα οποία μοιάζουν ανεπαρκή και πιθανότατα θα ακολουθηθούν από άλλα) δεν απασχολεί την ευδαιμονία του ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε και πρακτικά να ακολουθήσει μια τέτοια πολιτική λόγω εξαρχής δυσθεώρητου χρέους, τους είναι αδιάφορο. Ούτε λόγος για την άρνηση των ΗΠΑ να προχωρήσουν σε ρυθμίσεις του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματοςή να αποδεχτούν τους διεθνείς περιβαλλοντικούς στόχους.
Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι ορισμένοι προσπαθούν να προβάλλουν την υπερατλαντική εμπειρία του Τσίπρα ως δείγμα εξέλιξης και ωριμότητας. Είναι σίγουρα ώριμο να προσαρμόζεσαι στις απαιτήσεις των καιρών, αρκεί να μην ξεπουλάς με ευκολία κάθε αρχή και αξία που διαμόρφωσε την προσωπικότητα σου. Είναι δείγμα εξέλιξης να επιθυμείς να ανακαλύψεις νέα πράγματα στη ζωή, όσο αυτό αποτελεί πηγαία ανάγκη κι όχι καιροσκοπική κίνηση εκμετάλλευσης των συγκυριών.
Άλλωστε οι ανακαλύψεις προκύπτουν, δεν προσχεδιάζονται!
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
ΠΗΓΗ ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου