Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗ...

Ωραίο φρούτο αυτό το... ΕΟΠΥΥ!

Νομίζω ότι αξίζει ένα μεγάλο “μπράβο” στους Λοβέρδο-Κουτρουμάνη.
Κατάφεραν με μία κίνηση να εξοργίσουν γιατρούς-ασφαλισμένους-ασθενείς!
3...με 1!

Επειδή λοιπόν πολλά ακούγονται αλλά μόνο όταν χρειαστείς γιατρό καταλαβαίνεις τι γίνεται...

Όντας ασθενής για ημέρες χωρίς να επισκέπτομαι γιατρό (ήθελα να αποφύγω την αντιβίωση τρομάρα μου!) την Παρασκευή αποφάσισα ότι δεν πάει άλλο και δεν μπορώ να περάσω έτσι το Σαββατοκύριακο.

Όταν είχα πάει στον ΟΑΕΕ για να “θεωρήσω γιατρούς” όπως κάθε χρόνο κάτι μου είχαν πει... ότι δεν υπάρχει πια λίστα γιατρών αλλά πας όπου θες... ότι οι περισσότεροι είναι συμβεβλημένοι αλλά καλύτερα να πάρεις πρώτα τηλέφωνο στον ΕΟΠΥΥ, στα ΚΕΠ ή στον ίδιο τον γιατρό να τον ρωτήσεις...
Καινούργια πράγματα... καλά ακούγονταν όλα αυτά... το προσπέρασα...
ΚΑΚΩΣ!

Ήθελα λοιπόν την Παρασκευή να πάω στον γιατρό και φυσικά, πας εκεί που ξέρεις.
Πήρα τηλέφωνο στο ιατρείο και η γραμματέας τού, από ετών, παθολόγου μου μου είπε διάφορα... ακαταλαβίστικα!

Ο γιατρός λέει είχε συμπληρώσει τους 50 ασθενείς(;) και έτσι πρέπει να πληρώσω την επίσκεψη 20 ευρώ(!) αλλά εάν θέλω μόνο να μου γράψουν φάρμακα θα πληρώσω μόνο(;) 10 ευρώ!

Δυστυχώς η επίσκεψη σε γιατρό δεν είναι επίσκεψη σε κομμωτήριο να την αναβάλεις και να πηγαίνεις όποτε θες, οπότε... πήγα.

Στην αίθουσα αναμονής ήμασταν τρεις ασθενείς στα μαύρα μας χάλια.
Έβηχε ο ένας, φταρνιζόταν ο άλλος, με πυρετό ο τρίτος... μια ομορφιά!

Μέχρι να έρθει η σειρά μου έμπαινε και έβγαινε κόσμος ο οποίος όταν μάθαινε ότι πρέπει να πληρώσει έφευγε με την ίδια φόρα.

Τελικά ο γιατρός με εξέτασε και ήθελε να μου γράψει φαρμακευτική αγωγή αλλά... είχε πέσει το σύστημα!

Στην κουβέντα μου εξήγησε ότι συμβαίνει συχνά και οι ασφαλισμένοι είναι έξαλλοι. Το ίδιο βέβαια και οι γιατροί οι οποίοι χάνουν τον χρόνο τους περιμένοντας να λειτουργήσει... “το σύστημα”!

Έφυγα με την χειρόγραφη συνταγή του γιατρού “για να πάρω τα φάρμακα από γνωστό μου φαρμακοποιό και να πάω από Δευτέρα να μου τα γράψει ώστε να πληρώσω μόνο την συμμετοχή”.

Πάω στον φαρμακοποιό.
Ουρά ασφαλισμένων με χειρόγραφες συνταγές γιατί “το σύστημα είχε πέσει και θα σου φέρω την επίσημη συνταγή την Δευτέρα”.
Έξαλλος και ο φαρμακοποιός!

Δευτέρα σήμερα.
Να πάω να γράψω τα φάρμακα.

Τέτοιο πράγμα δεν το έχω ξαναδεί.
Στο ιατρείο δεν μπορούσες  ούτε να μπεις από την πόρτα.
Ο ένας ασθενής πάνω στον άλλο και ατελείωτοι καβγάδες για την σειρά μήπως και συμπληρωθούν οι 50 και μετά χρειαστεί να πληρώσουν.

Κανονική εξαθλίωση!

Εγώ τα φάρμακα δεν τα έγραψα.
Είδα την κατάσταση και έφυγα.

Δεν παύει όμως ότι αυτές τις ημέρες ανακάλυψα ότι, μπορεί να δίνω ανελλιπώς 835 ευρώ στον ΟΑΕΕ κάθε δεύτερο μήνα αλλά στην πράξη... είμαι ανασφάλιστη!

Γιατρό όποτε τον χρειάζομαι... δεν μου παρέχει αν δεν αρρωστήσω νωρίς την Δευτέρα το πρωί!

Φάρμακα όποτε τα χρειάζομαι... δεν μου παρέχει αν δεν είναι ώρα που “το σύστημα” έχει τις καλές του και λειτουργεί!

Σύνταξη όποτε είναι η ώρα... είμαι σίγουρη ότι δεν πρόκειται να πάρω γιατί μέχρι τότε αμφιβάλω αν θα υπάρχει καν το ταμείο μου!

Άρα, γιατί τους πληρώνω;

Τους πληρώνω γιατί διαφορετικά δεν μπορώ να ασκήσω το επάγγελμά μου.
Και αυτά που πληρώνω δεν είναι ασφάλιστρα αλλά... νταβατζιλίκι χωρίς κανένα αντίκρισμα!

Στο κάτω-κάτω, αν είναι να πληρώνω γιατρό και φάρμακα (και δεν έχω καμία αντίρρηση να το κάνω) ας γίνουν τα 835... πχ 200 ευρώ!

Και τα δύο μαζί δεν γίνεται!

Απλή κοινή λογική...