Του Γιώργου Κράλογλου
Παρατείνουν την "ασυλία" των τσαμπατζήδων στα μέσα μεταφοράς και προστατεύουν τους τρακαδόρους του κρατικού κορβανά, τον ΟΑΣΑ και άλλες ΔΕΚΟ, με την εύκολη λύση της αύξησης των εισιτηρίων και των κρατικών τιμολογίων, αδιαφορώντας για τα λεφτά των φορολογουμένων.
Το ανέκδοτο του μπεκρή θυμίζουν τα σενάρια για αύξηση κατά 25% των εισιτηρίων όλων των μέσων μεταφοράς (σύμφωνα με τις, πάντα έγκυρες, πληροφορίες του συναδέλφου κ. Δ. Δελεβέγκου) επειδή (λέει) δεν βρέθηκε από το 2008 μέχρι σήμερα λύση για το τεράστιο πρόβλημα των τσαμπατζήδων.
Ο μπεκρής, που λέτε, μέτραγε τα λεφτά του και μονολογούσε: "5 για το κρασί, 3 για το φαΐ, 2 για το ψωμί... δεν βγαίνω. Όμως με 2 για το φαΐ, 1 για το ψωμί και... 5 για το κρασί βγαίνω...”
Αυτό το αίσχος, όσο και αν προσπαθώ να το διασκεδάσω, είναι η πραγματικότητα των ελληνικών ΔΕΚΟ εδώ και 40 χρόνια.
Κάνουν οποιεσδήποτε δαπάνες θεωρούν αναγκαίες από μισθούς μέχρι επιδόματα και κάθε μορφής αποζημιώσεις ή πολυτελείς εργασιακές συνθήκες ( η ΔΕΗ έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ) και αντί να κόψουν τα περιττά ζητούν από το κράτος να τους καλύψει τις ζημιές με τα λεφτά των μισθωτών και των συνταξιούχων (που είναι οι κατά 85% φορολογούμενοι).
Θυμηθείτε ότι το 2010 μας ζήτησαν να πληρώσουμε 10 εκατ. Ευρώ ζημιές του ΟΣΕ για να εμφανισθεί “καθαρός” με γνωστές αλχημείες...
Σε περίπτωση δε που δεν τα βρουν από το κράτος και δεν πετύχει κάποια “μαϊμουδιά” με λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τα οποία πληρώνουμε στην συνέχεια διπλά και τριπλά) κάνουν αύξηση των τιμολογίων και των εισιτηρίων.
Η περικοπή δαπανών, περιττών προμηθειών και εξόδων είναι αδιανόητη γιατί αυτά είναι δικαιώματα που έχουν κερδηθεί με τους “αγώνες” των συντεχνιών.
Το αίσχος δε αυτό παίρνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις όταν οι συντεχνίες και η πάντα κομματική νομενκλατούρα των Διοικήσεων των ΔΕΚΟ προβάλλουν ως επιχειρήματα για τις αυξήσεις ότι είτε έχουμε το φθηνότερο εισιτήρια στην Ευρώπη είτε έχουμε το φθηνότερο ρεύμα και παλαιότερα ότι είχαμε την φθηνότερη βενζίνη. Και ακόμη ότι τον τάδε προηγούμενο χρόνο... η τάδε ΔΕΚΟ... δεν είχε ζημιές αποκρύπτοντας βέβαια ότι πρόκειται για αποτελέσματα “δημιουργικής λογιστικής” που δεν περιλαμβάνουν φέσια στο δημόσιο, σε άλλες ΔΕΚΟ και σε Ταμεία.
Τα γνωστά δηλαδή επιχειρήματα μεγαλύτερης ντροπής από την κατάντια που έχουν φέρει τις υπηρεσίες αυτές προς τους Έλληνες πολίτες που πληρώνουν τους τρακαδόρους των ΔΕΚΟ γιατί στην Γαλλία για παράδειγμα που είναι κρατικό το σύστημα ηλεκτροδότησης δεν διανοήθηκε η Διοίκηση να κόψει το ρεύμα επειδή δεν τα κατάφερνε η παραγωγή όταν αυξάνεται η ζήτηση.
Στο Βέλγιο που τα εισιτήρια στα μέσα μεταφοράς είναι στο 1.80 όταν έρχεται το τρένο ή και το λεωφορείο διορθώνεις το ρολόι σου... Οι πλατφόρμες των τρένων και του προαστιακού δεν είναι τεκές με στρώμα αποτσίγαρα όπως στον δικό μας Προαστιακό. Σε ολόκληρη την Ευρώπη οι οδηγοί είναι εξυπηρετικοί, δεν καπνίζουν, δεν ακούν καψουροτράγουδα και δεν απεργούν για να κάνουν γενική συνέλευση στα Σωματεία τους.
Τα μέτρα ελέγχου των εισιτηρίων είναι γνωστά απλά και εφαρμόζονται με ευγένεια μεν αλλά με απόλυτη αυστηρότητα.
Με άλλα λόγια προσφέρονται υπηρεσίες είτε τα μέσα μεταφοράς, παροχής ενέργειας και άλλων υπηρεσιών προς τον πολίτη είναι κρατικά είτε είναι ιδιωτικά.
Δεν υπάρχει καθεστώς μονιμότητας . Και ο υπάλληλος που δεν κάνει καλά την δουλειά του ελέγχεται και πηγαίνει σπίτι του χωρίς να καεί η πρωτεύουσα από τις διαμαρτυρίες των συντρόφων...επαναστατών.
Διερωτώμαι λοιπόν τι περισσότερο μπορούμε να πάθουμε... αν περάσουν σε χέρια ιδιωτών όλα τα μέσα μεταφοράς ;
Θα χάσουμε το δικαίωμα να καπνίζουμε εκεί που απαγορεύεται και αυτό είναι που μας πειράζει ή θα χάσουμε την προστασία του Φωτόπουλου της ΔΕΗ και θα βυθιστούμε στο σκοτάδι;
Άλλωστε αυτό που “πάθαμε” με την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ (που αγωνίστηκε ενάντια ως συνδικαλιστής ο κ. Στρατούλης του ΣΥΡΙΖΑ) είναι να έχουμε επιτέλους τηλέφωνο στο σπίτι μας και να μην αποτελεί η τοποθέτησή του ύψιστο ρουσφέτι . Τα ίδια και με την Ολυμπιακή που σταμάτησε ,τουλάχιστον, να γδέρνει τον προϋπολογισμό.
Το ανέκδοτο του μπεκρή θυμίζουν τα σενάρια για αύξηση κατά 25% των εισιτηρίων όλων των μέσων μεταφοράς (σύμφωνα με τις, πάντα έγκυρες, πληροφορίες του συναδέλφου κ. Δ. Δελεβέγκου) επειδή (λέει) δεν βρέθηκε από το 2008 μέχρι σήμερα λύση για το τεράστιο πρόβλημα των τσαμπατζήδων.
Ο μπεκρής, που λέτε, μέτραγε τα λεφτά του και μονολογούσε: "5 για το κρασί, 3 για το φαΐ, 2 για το ψωμί... δεν βγαίνω. Όμως με 2 για το φαΐ, 1 για το ψωμί και... 5 για το κρασί βγαίνω...”
Αυτό το αίσχος, όσο και αν προσπαθώ να το διασκεδάσω, είναι η πραγματικότητα των ελληνικών ΔΕΚΟ εδώ και 40 χρόνια.
Κάνουν οποιεσδήποτε δαπάνες θεωρούν αναγκαίες από μισθούς μέχρι επιδόματα και κάθε μορφής αποζημιώσεις ή πολυτελείς εργασιακές συνθήκες ( η ΔΕΗ έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ) και αντί να κόψουν τα περιττά ζητούν από το κράτος να τους καλύψει τις ζημιές με τα λεφτά των μισθωτών και των συνταξιούχων (που είναι οι κατά 85% φορολογούμενοι).
Θυμηθείτε ότι το 2010 μας ζήτησαν να πληρώσουμε 10 εκατ. Ευρώ ζημιές του ΟΣΕ για να εμφανισθεί “καθαρός” με γνωστές αλχημείες...
Σε περίπτωση δε που δεν τα βρουν από το κράτος και δεν πετύχει κάποια “μαϊμουδιά” με λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τα οποία πληρώνουμε στην συνέχεια διπλά και τριπλά) κάνουν αύξηση των τιμολογίων και των εισιτηρίων.
Η περικοπή δαπανών, περιττών προμηθειών και εξόδων είναι αδιανόητη γιατί αυτά είναι δικαιώματα που έχουν κερδηθεί με τους “αγώνες” των συντεχνιών.
Το αίσχος δε αυτό παίρνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις όταν οι συντεχνίες και η πάντα κομματική νομενκλατούρα των Διοικήσεων των ΔΕΚΟ προβάλλουν ως επιχειρήματα για τις αυξήσεις ότι είτε έχουμε το φθηνότερο εισιτήρια στην Ευρώπη είτε έχουμε το φθηνότερο ρεύμα και παλαιότερα ότι είχαμε την φθηνότερη βενζίνη. Και ακόμη ότι τον τάδε προηγούμενο χρόνο... η τάδε ΔΕΚΟ... δεν είχε ζημιές αποκρύπτοντας βέβαια ότι πρόκειται για αποτελέσματα “δημιουργικής λογιστικής” που δεν περιλαμβάνουν φέσια στο δημόσιο, σε άλλες ΔΕΚΟ και σε Ταμεία.
Τα γνωστά δηλαδή επιχειρήματα μεγαλύτερης ντροπής από την κατάντια που έχουν φέρει τις υπηρεσίες αυτές προς τους Έλληνες πολίτες που πληρώνουν τους τρακαδόρους των ΔΕΚΟ γιατί στην Γαλλία για παράδειγμα που είναι κρατικό το σύστημα ηλεκτροδότησης δεν διανοήθηκε η Διοίκηση να κόψει το ρεύμα επειδή δεν τα κατάφερνε η παραγωγή όταν αυξάνεται η ζήτηση.
Στο Βέλγιο που τα εισιτήρια στα μέσα μεταφοράς είναι στο 1.80 όταν έρχεται το τρένο ή και το λεωφορείο διορθώνεις το ρολόι σου... Οι πλατφόρμες των τρένων και του προαστιακού δεν είναι τεκές με στρώμα αποτσίγαρα όπως στον δικό μας Προαστιακό. Σε ολόκληρη την Ευρώπη οι οδηγοί είναι εξυπηρετικοί, δεν καπνίζουν, δεν ακούν καψουροτράγουδα και δεν απεργούν για να κάνουν γενική συνέλευση στα Σωματεία τους.
Τα μέτρα ελέγχου των εισιτηρίων είναι γνωστά απλά και εφαρμόζονται με ευγένεια μεν αλλά με απόλυτη αυστηρότητα.
Με άλλα λόγια προσφέρονται υπηρεσίες είτε τα μέσα μεταφοράς, παροχής ενέργειας και άλλων υπηρεσιών προς τον πολίτη είναι κρατικά είτε είναι ιδιωτικά.
Δεν υπάρχει καθεστώς μονιμότητας . Και ο υπάλληλος που δεν κάνει καλά την δουλειά του ελέγχεται και πηγαίνει σπίτι του χωρίς να καεί η πρωτεύουσα από τις διαμαρτυρίες των συντρόφων...επαναστατών.
Διερωτώμαι λοιπόν τι περισσότερο μπορούμε να πάθουμε... αν περάσουν σε χέρια ιδιωτών όλα τα μέσα μεταφοράς ;
Θα χάσουμε το δικαίωμα να καπνίζουμε εκεί που απαγορεύεται και αυτό είναι που μας πειράζει ή θα χάσουμε την προστασία του Φωτόπουλου της ΔΕΗ και θα βυθιστούμε στο σκοτάδι;
Άλλωστε αυτό που “πάθαμε” με την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ (που αγωνίστηκε ενάντια ως συνδικαλιστής ο κ. Στρατούλης του ΣΥΡΙΖΑ) είναι να έχουμε επιτέλους τηλέφωνο στο σπίτι μας και να μην αποτελεί η τοποθέτησή του ύψιστο ρουσφέτι . Τα ίδια και με την Ολυμπιακή που σταμάτησε ,τουλάχιστον, να γδέρνει τον προϋπολογισμό.
ΠΗΓΗ capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου