ΤΟΥΣ ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ!!!...

Επειδή μερικούς τους έχω πραγματικά βαρεθεί και επειδή η "καραμέλα" της Μέρκελ, του μνημονίου και του ευρώ έχει αρχίσει να μου σπάει τα νεύρα...

Ποιος φταίει για τα...

1)  33.500 ευρώ που κόστισε ένα πρωτοχρονιάτικο πάρτυ του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητων Απασχολουμένων; (συγνώμη αλλά, τι είναι αυτό το ταμείο;)

2)  6.000  ευρώ που κόστισαν οι κάρτες Χριστουγέννων και Πάσχα του δήμου Ορμυλίας Χαλκιδικής;

3)  13.000 ευρώ ΣΕ ΚΑΘΕ αριστούχο μαθητή του δήμου Λουτρακίου Περαχώρας;

4) 15.000 ευρώ ΓΙΑ ΚΑΘΕ σετ της Στρατιωτικής και Αεροπορικής Εγκυκλοπαίδειας που δόθηκε σε 300 άτομα της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Τρικάλων;

5)  300.000 ευρώ που κόστισε το ρεύμα της Φιλοσοφικής Σχολής όταν το περασμένο καλοκαίρι "ξέχασαν" να κλείσουν τα φώτα του κλειστού -λόγω διακοπών- κτηρίου;

6)  2,2εκ ευρώ που κόστισε το site του ΙΚΑ;

7)  1,5εκ ευρώ που κόστισε το site του εφετείου;

8)  1,1εκ ευρώ για το site της βουλής;

9)  900 ευρώ για την τήρηση πρακτικών του μηνός Οκτωβρίου στον δήμο Παλλήνης Χαλκιδικής (μόνο που εκείνο τον μήνα δεν έγιναν συνεδριάσεις!);

10)  37.000 ευρώ για την κηδεία του δημάρχου Γλυφάδας;

11)  43.000 ευρώ για τον καθαρισμό σχαρών και φρεατίων στο νεκροταφείο ενός δήμου (με απευθείας ανάθεση φυσικά!);

12)  22.000 ευρώ για προμήθεια έντυπου υλικού και 5.500 ευρώ για διαφημιστικά σποτ από ΟΤΑ για την επέτειο άλωσης της Τριπολιτσάς και την 28η Οκτωβρίου;

13)  27.000 ευρώ για δώρα και χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείου;

14)  335.000 ευρώ για εκδηλώσεις σε 4 πόλεις της χώρας από τον παραπάνω οργανισμό για την παγκόσμια ημέρα τηλεπικοινωνιών;

15)  520.000 ευρώ που είναι η απόκλιση του ισοζυγίου προμηθευτών του Ιπποκράτειου;

Για να μην θυμηθώ πχ τα 4,5εκ ευρώ που δεν δικαιολογούνται στην Δημόσια Επιχείρηση Ύδρευσης Γρεβενών που περιείχε και το περιβόητο πια τιμολόγιο 3.000 ευρώ για εσώρουχα ή τα 1,2εκ ευρώ που κόστισαν οι -εξωτικές- διακοπές των συνδικαλιστών της ΔΕΗ μεταξύ 2008 και 2010 ή τα όσα σπαταλώνται ετησίως σε κάθε δήμο της χώρα για καλοκαιρινές "πολιτιστικές" φιέστες ενώ κάθε Σεπτέμβριο ζητούν χρήματα γιατί δεν μπορούν να λειτουργήσουν τους δημοτικούς  βρεφονηπιακούς σταθμούς!

Και ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί και να γεμίσει τόμους εγκυκλοπαίδειας!

Για όλα τα παραπάνω λοιπόν...

Φταίει η Μέρκελ;

Φταίει η τρόικα;

Φταίει το ευρώ;

Φταίνε οι τράπεζες;

Φταίνε οι ΕΛ που καθυστερούν να μας σώσουν;

Ή μήπως όλοι αυτοί έχουν υποχρέωση να πληρώσουν τις σπατάλες μας γιατί "είμαστε ωραίοι" και "τους δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού" και τέλος πάντων... "μας τα χρωστάνε";

Αν δεν καταλάβουμε ότι για τα σημερινά μας χάλια φταίμε όλοι εμείς (προφανώς άλλος φταίει λιγότερο και άλλος περισσότερο γιατί κάποιοι, όπως κι εγώ, ουδέποτε λάβαμε έστω και ένα ευρώ από τα ταμεία του κράτους), αν δεν αλλάξουμε τις συνήθειες μας και αν δεν σταματήσουμε να θεωρούμε "μάγκα" αυτόν που "μασάει τα περισσότερα"...  άκρη δεν θα βγάλουμε ποτέ!

Ας σταματήσουμε λοιπόν την γκρίνια και το ψάξιμο του "φταίχτη" και ας καταλάβουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε την χώρα μας!

Ένα πράγμα που με ενοχλεί ΚΑΙ στην σημερινή κυβέρνηση είναι ότι δεν έχει σταματήσει όλες τις σπατάλες, οφείλουμε όμως όλοι να παραδεχθούμε ότι -επιτέλους- κάποιοι τις ψάχνουν και αρκετές από αυτές τις σταματούν και τις καταγγέλλουν.

Δεν αντέχω όμως άλλο τους ηλιθίους που ψάχνουν που θα ρίξουν το φταίξιμο χωρίς ποτέ να κοιτούν τον καθρέφτη!

Απλή κοινή (χαμένη!) λογική...

ΥΓ : Τα παραπάνω ποσά αναφέρονται σε εκθέσεις που δημοσιοποίησε κατά καιρούς το Σώμα Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης.

Τι τα κρατάτε τα Διοικητικά Συμβούλια;...

Του Γιώργου Κράλογλου

Μισό αιώνα (1880-1931) χρειάστηκαν για την αποξήρανση της Κωπαΐδας και άλλο μισό αιώνας (1953-2014) για να αποφασίσουν ότι δεν χρειάζεται ο Οργανισμός Κωπαΐδας... Πέντε χρόνια «ψάχνουν» να βρούνε τους εκατοντάδες παρόμοιους άχρηστους Οργανισμούς αλλά βρήκαν μόνο 23. Τους άλλους, μαζί με τα επίσης άχρηστα Διοικητικά Συμβούλιά τους, θα συνεχίσουν να τους πληρώνουν οι ιθαγενείς φορολογούμενοι...

Ότι οι Οργανισμοί αυτοί ήταν άχρηστοι προκύπτει από τις ίδιες τις ρυθμίσεις πού κάνει το νομοσχέδιο για την διάλυσή τους, μεταφέροντας σε απλές περιφερειακές και κεντρικές υπηρεσίες τις αρμοδιότητές τους!!

Γιατί όμως δεν μπορούσε να γίνει αυτό τόσα χρόνια για να γλυτώσουμε πεταμένα λεφτά; Το υπουργείο Παιδείας μόνο έχει υπό την εποπτεία του πάνω από 250 Οργανισμούς!!!

Γιατί οι ο έλεγχος της ορθής λειτουργίας όλων αυτών των Οργανισμών δεν είναι αντικείμενο αρμοδιότητας Διευθύνσεων των υπουργείων που τους έχουν υπό την εποπτεία τους ώστε και έξοδα να γλυτώνουμε και παραγωγικότητα να αποκτήσει η κεντρική διοίκηση;

Γιατί με το σύστημα αυτό δεν διαλύουμε όλους τους Οργανισμούς εξαιρουμένων ίσως κάποιων ΔΕΚΟ που αν δεν τις είχε καταστρέψει η λαίλαπα του κρατικού –κομματικού συνδικαλισμού και οι άσχετες Διοικήσεις τους ίσως να είχαν αποδείξει τον ρόλο τους σε πραγματικά στρατηγικούς τομείς της οικονομίας;

Γιατί δεν απολύουμε τουλάχιστον τα Διοικητικά Συμβούλια όλων των κρατικών Οργανισμών που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε εκτός να επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό και να εξυπηρετούν κόμματα και πελατειακές σχέσεις;

Η χθεσινή επικαιρότητα με την πρωτοβουλία του κ. Κυρ. Μητσοτάκη να ρυθμίσει θέματα της μορφής αυτής δίνει ξεχωριστό ενδιαφέρον και στην τοποθέτηση του «παλαιάς κοπής» και πάντα προσεκτικού σχολιαστή ΔΑΝ στο χθεσινό σημείωμα της στήλης.

Διαβάστε το σχόλιο το οποίο βεβαίως και αποδέχομαι.

«... κ. Κράλογλου επιτρέψτε μου να σας πω, πως σας διαφεύγει κάτι σημαντικό, κάτι εντελώς άχρηστο, πολυδάπανο, που αν καταργηθεί δεν θα υπάρξει καμία απώλεια.

Πρόκειται για τα Διοικητικά Συμβούλια των διαφόρων Οργανισμών, χρήσιμων η άχρηστων, τα οποία αποτελούνται ακόμη και από 27 μέλη και η μόνη τους ενασχόληση είναι να σκαρφίζονται τρόπους να αυξάνουν το εισόδημά τους.
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών έχουν τον μισθό τους η την σύνταξή τους, ή κάποιο εισόδημα από την κύρια απασχόλησή τους και εισπράττουν και δεύτερο μισθό (πρόεδροι, διευθύνοντες σύμβουλοι κλπ.) ή κάποια χρήματα υπό μορφή εξόδων παραστάσεως για συμμετοχή στα Δ.Σ που φροντίζουν να είναι συχνά κλπ.

Και αναρωτιέμαι, γιατί π.χ χρειάζεται Δ.Σ σε ένα μουσείο ή μία βιβλιοθήκη, ή ένα ωδείο ενός Δήμου και δεν τοποθετείται υπεύθυνος ένας άξιος υπάλληλος του Δήμου, ή του σχετικού υπουργείου;

Έχετε αναλογιστεί τι οικονομικό όφελος θα υπάρξει αν καταργηθεί η συντριπτική πλειοψηφία των Δ.Σ. των 23.000 Οργανισμών; Και επαναλαμβάνω. Αυτοί όλοι δεν θα μείνουν ξαφνικά άνεργοι, αλλά θα χάσουν το συμπλήρωμα στο εισόδημά τους.

Επίσης τι χρειάζονται τόσοι αντιδήμαρχοι σε κάθε Δήμο, εκτός από έναν που θα αναπληρώνει τον Δήμαρχο αν χρειασθεί;

Δηλαδή ο υπάλληλος που έχει 25 χρόνια στην υπηρεσία καθαριότητος δεν είναι άξιος και δεν ξέρει σπιθαμή προς σπιθαμή τις ανάγκες της πόλης στην καθαριότητα και πρέπει να του βάλουν από πάνω κάποιον που θα προσπαθεί να ικανοποιεί κάποια πρόσωπα για να επανεκλεγεί;

Ε αυτός ο υπάλληλος αυτομάτως θα πάψει να ενδιαφέρεται και θα γίνει αντιπαραγωγικός. Και οι περισσότεροι αντιδήμαρχοι κ. Κράλογλου έχουν άλλες δουλειές , αλλά εισπράττουν και την παχυλή αμοιβή τους από τον Δήμο εις βάρος των φορολογουμένων.

Αυτή η κατηγορία των κομματικά διορισμένων με τους δεύτερους μισθούς είναι η κυριότερη πληγή σπατάλης που αν καταργηθεί μόνο καλό θα κάνει σε όλους τους υπόλοιπους και στα οικονομικά του κράτους.»

Μόνο ένας ηλίθιος ή ευνοημένος κομματικός ή μέλος τους κομματικού στρατού κατοχής θα διαφωνήσει σ΄ αυτήν την απόλυτα ξεκάθαρη τοποθέτηση και στις προτάσεις της.

Εγώ απλά θα προσθέσω ορισμένα ιστορικά στοιχεία του σχεδίου άλωσης της κρατικής μηχανής από τον «Αττίλα» του σοσιαλισμού της μεταπολίτευσης όπως τα έζησα ως δημοσιογράφος.

Από το 1980 και μετά η έφοδος του κομματικού στρατού (του ΠΑΣΟΚ αρχικά και της Νέας Δημοκρατίας στην συνέχεια) στα υπουργεία είχε στόχο τον αφανισμό της ιεραρχίας και των επί της ουσίας αρμοδιοτήτων τους. Οι (μέχρι τότε) άνεργοι κομματικοί σύμβουλοι των υπουργών «πάγωσαν» με σοβιετικές μεθόδους Διευθύνσεις και Γενικές Διευθύνσεις υπουργείων βάζοντας υπαλλήλους καριέρας (με εξαίρεση τους λεγόμενους κλαδικούς) στο «ψυγείο» χωρίς ρόλο στο σχεδιασμό και τις αποφάσεις. Αυτοί οι «εντός των τειχών» κομματικοί εισβολείς-σύμβουλοι προστάτευαν και προστατεύουν τους «εκτός των τειχών» κομματικούς στήνοντας εκατοντάδες Οργανισμούς-οχυρά για τοποθέτηση των «επιτελών» στα Διοικητικά Συμβούλια και του «στρατού εφόδου» στις θέσεις. Μέρος αυτού του κομματικού στρατού της μεταπολίτευσης είναι και οι 50.000 κρατικοί υπάλληλοι με τα μαϊμού δικαιολογητικά και προσόντα που μόλις τώρα ανακάλυψαν… Και εσύ ιθαγενή σκάσε και πλήρωνε!

ΠΗΓΗ   capital.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Όπως σχολίασα και εχθές στο προφίλ μου στο facebook...  θέλω να δω τους 23 φορείς του δημοσίου να κλείνουν για να το πιστέψω, γιατί μέχρι τώρα "23" είναι οι φορές που από τις 2-3 τελευταίες κυβερνήσεις ακούσαμε ότι τους κλείνουν!

Αυτό πάντως που αναφέρεται στο παραπάνω κείμενο για τα ΔΣ είναι μία πάρα πολύ καλή ιδέα.

Έχουμε καταλήξει να έχουμε ΔΣ παντού και να αυξάνεται ασκόπως η γραφειοκρατία για οτιδήποτε!

Το ίδιο ισχύει και για την πληθώρα των αντιδημάρχων.

Πχ στον δήμο μου υπάρχουν 7!

Αυτό που γενικά πρέπει να γίνει κατανοητό, όχι μόνο από την κυβέρνηση αλλά και από όλους τους πολιτικούς, είναι ότι όλα αυτά που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τον τρόπο λειτουργίας του δημοσίου κάνουν πραγματικά έξαλλους όλους εμάς που -κατ' επιλογήν- ουδέποτε απασχοληθήκαμε στο δημόσιο και το μόνο που κάνουμε είναι να το συντηρούμε με τον κόπο και τον ιδρώτα μας!

Βάλτε μία τάξη επιτέλους!!!

Θαύμα!! Θαύμα!! Κλείνουν κρατικό Οργανισμό...

Του Γιώργου Κράλογλου

Κτυπήστε καμπάνες. Βγείτε στους δρόμους. Πανηγυρίστε...

Οι κ.κ. Χρυσοχοίδης και Μητσοτάκης κλείνουν το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας που από το 1927 το πληρώνουν οι φορολογούμενοι με ιδρώτα και από το 2009 και με αίμα αφού το ΤΕΟ, όπως και εκατοντάδες παρόμοιοι κρατικοί σκελετοί, αιμοδοτούνται από τις μειώσεις συντάξεων, περικοπές μισθών και κρατικά φέσια 7 δισ. ευρώ.

Τώρα κάτι εισαγγελικές έρευνες που αφορούσαν και το ΤΕΟ και κάτι εκθέσεις για κακοδιαχείριση (αν έγιναν... και αν τις θυμάται κάποιος ακόμη...) ας τις «ξεχάσουμε» μέσα στον πανηγυρισμό...

Για ποιόν λόγο δεν εντυπωσιάζομαι από την απόφαση αυτή που μοιάζει περίπου σαν να μεταφέρουμε την Ακρόπολη στον Εθνικό Κήπο;

Γιατί προς το τέλος του περασμένου Απρίλη άρχισαν να διαρρέουν στα δημοσιογραφικά γραφεία λίστες για τους άχρηστους κρατικούς Οργανισμούς (λες και υπάρχουν και χρήσιμοι) που θα έκλεινε η κυβέρνηση ασκώντας κύρος και πυγμή...

Αλλά αφού εφαρμόσθηκε (άλλη μία φορά) το καραγκιοζίστικο σύστημα της παραπληροφόρησης (εύρημα της μεταπολίτευσης)... ώστε να ζυγιαστούν οι αντιδράσεις, τα πήραν (όπως πάντα) όλα πίσω και άρχισαν να μιλάνε για συγχωνεύσεις και άλλες αρλούμπες.

Οι λίστες συνοδεύτηκαν μάλιστα και από διαβεβαιώσεις ότι υπάρχει απόλυτη συμφωνία πρωθυπουργού, υπουργικού συμβουλίου και συγκυβέρνησης για το κλείσιμό τους.

Όλα αυτά τα φοβερά πριν επτά μήνες.

Η στήλη αυτή ήταν μεταξύ των πολλών που δεν τους πίστεψαν όπως και δεν τους πιστεύουν ακόμη. Αλλά για να πάρουν (τότε) οι αναγνώστες-φορολογούμενοι μια γενική ιδέα του αίσχους του ελληνικού Σοβιέτ που το πληρώνουμε από το 1975 με δανεικά και από το 2009 με το υστέρημα ακόμη και των ανέργων, σημείωνα στις 30 Απριλίου 2013 «Δανειζόμαστε για να μην κλείσουν» και τα εξής:

«Προσωπικά είμαι ιδιαίτερα επιφυλακτικός αν τελικά θα φτάσουμε στο κλείσιμο και αν κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν καταφέρουν να βγάλουν από τις λίστες πολλούς από τους Οργανισμούς.

Αλλά αξίζει τον κόπο να ΄θαυμάσουμε΄ τι πληρώνουμε ακόμη και σήμερα ως φορολογούμενοι και για ποιους κόπηκαν μισθοί και συντάξεις επειδή το κράτος δεν είχε ούτε δανεικά να τους συντηρήσει.

Έχουμε και λέμε λοιπόν.

Οι Τούρκοι πετάνε μέχρι την Ακρόπολη και έβαλαν σημαία στις βραχονησίδες μας αλλά εμείς ακόμη την μελετάμε την κατάσταση... με τους εξής Οργανισμούς:

-Το Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων
-Το Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογίας Εθνικής Άμυνας
-Το Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου
- Το Ελληνικό Ινστιτούτο Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου
- Το Ινστιτούτο Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων
-Το Ινστιτούτο Αιγαίου και Δικαίου της Θάλασσας.

Φθάσαμε να έχουμε 1.500.000 ανέργους αλλά το πρόβλημα το μελετάμε ακόμη με:

-Το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού
- Γραφείο Ευρέσεως Ναυτικής Συνεργασίας
- Το Ελληνικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών
- Την Ανώνυμη Εταιρεία Μονάδων Υγείας.

Η χώρα ούτε έχει σχέδιο ούτε δεν σχεδιάζει τίποτε για την οικονομία και την ανάπτυξη εδώ και δεκαετίες αλλά διαθέτει Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών...

Η Βουλή εκτός των κουμπάρων και λοιπών συγγενών με τα ειδικά μισθολόγια διαθέτει και ένα Ίδρυμα Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία.

Για να θυμόμαστε δε την αρχαία ιστορία μας αλλά και την απελευθέρωση από τους του Τούρκους... έχουμε:
-Το Εθνικό Ίδρυμα Μελετών Θ. Κολοκοτρώνης ο ΄Γέρος του Μοριά΄
.-Την Ανώνυμη Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου
-Την Ανώνυμη Εταιρεία ΄Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων και Αναπλάσεις΄
-Τον Οργανισμό Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης.

Οι ενοποιήσεις έγιναν, η Ακρόπολη λειτούργησε αλλά οι δυο Οργανισμοί μας έμειναν... ως Μουσεία.»

Αυτά έλεγα (μεταξύ άλλων) στο σημείωμά μου πριν 7 μήνες προβλέποντας ότι μας κοροϊδεύουν ακόμη μία φορά. Οι εξελίξεις με δικαίωσαν.

Το υποτιθέμενο σχέδιο διάλυσης των άχρηστων Οργανισμών το έφαγε το σκοτάδι εκτός από κάτι περίεργες συγχωνεύσεις που όμως εξασφάλισαν την αναγέννηση των κρατικών σκελετών.

Σήμερα (ξεπερνώντας την υπόθεση της ΕΡΤ επειδή δεν συνδέεται με τις διαβεβαιώσεις του Απριλίου) εμφανίζονται από την μια μεριά να ξαναζωντανεύουν την υπόθεση που έβαλαν στη ντουλάπα προ επταμήνου. Από την άλλη, ενώ ομολογούν ότι έχουν εκατοντάδες άχρηστους Οργανισμούς (που απέφυγαν, μέχρι τώρα, το κλείσιμό τους) επιμένουν στην προώθηση ιδιωτικοποιήσεων στις υποδομές (ενεργειακές και άλλες) που ελέγχονται μεν από το κράτος αλλά λόγω της νευραλγικής τους σημασίας μπορούν ακόμη να σταθούν στο πλευρό μιας άμεσης πολιτικής για την ανάκαμψη. Γιατί άραγε;

ΠΗΓΗ  capital.gr 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Διαχρονικά αυτό το ιστολόγιο δηλώνει υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και του συμμαζέματος του κρατικού μηχανισμού.

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν συμφωνώ με την τελευταία παράγραφο του παραπάνω άρθρου καθώς δεν βρίσκω το πρόβλημα να γίνονται ταυτόχρονα και οι ιδιωτικοποιήσεις και το συμμάζεμα!

Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει ιδιαίτερο "συμμάζεμα"...

Οι λίστες με τους "προς κατάργηση" φορείς συνεχίζουν να κυκλοφορούν αλλά πράξεις δεν βλέπουμε ενώ η κυβέρνηση κλείνει ήδη 1,5 χρόνο ζωής.

Δεν είναι τόσο θέμα μισθολογικού κόστους γιατί (δυστυχώς κατ' εμέ αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση...) οι εργαζόμενοι δεν απολύονται αλλά μεταφέρονται σε άλλα κρατικά πόστα.

Ένας φορέας ή οργανισμός όμως έχει και πολλά άλλα -κρυφά- κόστη που βαρύνουν όλους εμάς τους υπερ-φορολογημένους πολίτες...  ενοίκια, γραφειοκρατία, διοικητικά έξοδα (συγκλίσεις ΔΣ, κλπ) και ότι άλλο μπορεί να υπάρχει που το φτωχό μου μυαλό δεν μπορεί να συλλάβει αλλά το Ελληνικό δημόσιο εφευρίσκει με ιδιαίτερη ευκολία!

Ώρα λοιπόν να γίνει η αρχή και ΑΜΕΣΑ να υπάρξει και συνέχεια!

Δεν είναι μόνο θέμα οικονομίας και συμμαζέματος του δημοσίου.

Είναι -κυρίως- θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης!

ΚΑΠΟΙΟΣ ΖΕΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ...

Παρακολουθώντας ένα μικρό -ευτυχώς!- μέρος από την χθεσινή εκπομπή του mega “Ανατροπή” δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ ότι κάποιος ζει σε άλλη χώρα... ή εγώ ή οι πρυτάνεις!

Κάποιες στιγμές μάλιστα, όταν οι πρυτάνεις θεώρησαν λογικό να μας εξηγήσουν ποια είναι η θέση των ιδρυμάτων τους πανευρωπαϊκά ή διεθνώς, σκέφτηκα ότι μάλλον κάποιος ζει σε άλλον πλανήτη... ή εγώ ή αυτοί!

Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα -μα καμία- αυτοί οι πρυτάνεις να μιλούσαν για το ΕΜΠ ή το ΕΚΠΑ που εγώ γνωρίζω.
ΚΑΜΙΑ!

Παρουσίασαν τόσο ειδυλλιακή την κατάσταση των Ελληνικών πανεπιστημίων που σου ερχόταν να αναφωνήσεις γεμάτος εθνική υπερηφάνεια “τύφλα να 'χουν το Χάρβαρντ, η Οξφόρδη και το ΜΙΤ! Τους φάγαμε λάχανο!”.

Φαντάζομαι ότι όποιος έχει την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα καταλαβαίνει πόσο γελοίο και εκτός πραγματικότητας ακούγεται όλο αυτό το παραλήρημα.

Ίσως ο Πελεγρίνης θελήσει να μου κάνει κι εμένα μήνυση όπως συνηθίζει τώρα τελευταία με όποιον διαφωνεί μαζί του, αλλά ότι και να πει... ότι και να κάνει... το ΕΚΠΑ Οξφόρδη δεν το λες με όποιες κομματικές ή άλλες παρωπίδες και να το δει κανείς!

Όσο για την κυρία αντιπρύτανη του ΕΜΠ κ Μοροπούλου... τι να πω... τι ΕΜΠ τι ΜΙΤ; Το ίδιο είναι, αν δεν καλύτερο το ΕΜΠ δηλαδή!

Η απλή κοινή λογική του κάθ' ενός από εμάς πήγε περίπατο!

Και δεν είναι ανάγκη να έχεις φοιτήσει σε Ελληνικό πανεπιστήμιο ή να έχεις τα παιδιά σου σε αυτό.
Αρκεί μία βόλτα για να δεις την κατάσταση που επικρατεί εντός και εκτός των περισσοτέρων πανεπιστημιακών μας ιδρυμάτων και αμέσως καταλαβαίνεις.

Όταν, κατά την διάρκεια της εκπομπής, ο καθηγητής κ Τσούκαλης τους είπε ότι στα Ελληνικά πανεπιστήμια επικρατούν κακοδιαχείριση, φαυλότητα και ανομία... χαμός!
Στην Ελλάδα δεν συμβαίνουν ποτέ αυτά!
Ούτε που το είχαν ξανακούσει οι πρυτάνεις!
Η απάντηση δε του Πελεγρίνη... αποστομωτική!
“Αφού λες ότι εδώ επικρατεί φαυλότητα τότε γιατί επέστρεψες στην Ελλάδα;”!
Ναι... ζήτα του και τα ρέστα που επέστρεψε... Έλεος!

Τα πράγματα είναι απλά...

1) Το “αυτοδιοίκητο” των πανεπιστημίων είναι μία μπούρδα!
Δεν υπάρχει “αυτοδιοίκητο” όταν έχεις έναν και μόνο χρηματοδότη!
Αν τα πανεπιστημιακά μας ιδρύματα αποφασίσουν να λειτουργήσουν όπως στο εξωτερικό, αναλαμβάνοντας επί πληρωμή έρευνα από ιδιωτικές εταιρείες (πολυεθνικές και μη, ακόμα και αυτές που ασχολούνται με την άμυνα!) και συνδεθούν πραγματικά με την αγορά εργασίας, αν το κράτος πάψει να είναι ο βασικός (αν όχι ο μοναδικός) τους χρηματοδότης... τότε και μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για αυτοδιοίκητο!
Αλλά “αυτοδιοίκητο” με τα λεφτά του Ελληνικού λαού, ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ!
Και να γκρινιάζουν ότι μειώνονται οι εθνικές επενδύσεις στην έρευνα...

2) Πρέπει ΑΜΕΣΑ η κυβέρνηση να ανοίξει τα δύο πανεπιστήμια που προφανώς θεωρούν ότι είναι “το χωριό του Αστερίξ” και αντιστέκονται.
Αν ο σημερινός υπουργός παιδείας (τον οποίο εκτιμώ ιδιαιτέρως) δεν μπορεί να βρει λύση, ας αφήσει κανέναν άλλο να το κάνει.
Η σημερινή κατάσταση είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ!
Και -προφανώς- οποιαδήποτε λύση δεν πρέπει να είναι υπέρ των -παράνομων!- απεργών γιατί θα δημιουργηθεί ένα “προηγούμενο” που οδηγεί στην κόλαση.
Απλά πρέπει και οι πρυτάνεις να καταλάβουν ότι σε περίοδο οικονομικής κρίσης δεν είναι δυνατόν να καλούν τον Ελληνικό λαό να πληρώνει σχεδόν 8 εκατομμύρια ευρώ μηνιαίως για μισθούς σε κάθε ένα από αυτά!

3) Βασικό θέμα, που δεν αφορά μόνο την συγκεκριμένη περίπτωση αλλά γενικά την ζούγκλα στην οποία ζούμε...
οποιαδήποτε απόφαση για οποιοδήποτε θέμα από οποιονδήποτε κλάδο πρέπει να βασίζεται σε συμμετοχή τουλάχιστον του 51% των ενδιαφερομένων.
Ισχνές μειοψηφίες εργαζομένων λαμβάνουν αποφάσεις για απεργίες, ισχνές μειοψηφίες φοιτητών αποφασίζουν και επιβάλουν καταλήψεις, κλπ.
Μπορεί οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων να απεργούν αλλά αρνούμαι να δεχτώ ότι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι σε αυτά τα ιδρύματα τα θέλουν κλειστά.
Και οι φοιτητές που στηρίζουν τα κλειστά πανεπιστήμια είναι βέβαιο ότι δεν εκφράζουν την πλειοψηφία.
Κάποιες “ηχηρές” μειοψηφίες λοιπόν επιβάλουν φασιστικά τις απόψεις τους στις “άηχες” πλειοψηφίες.

Καιρός να αλλάξουν τα πράγματα!

Ως εδώ με την παράνοια!

Ώρα να επικρατήσει η...

απλή κοινή λογική...

Η κακοδιοίκηση και οι συντεχνίες σκότωσαν την Ελλάδα...

Γράφει ο Αργύρης Κωστάκης

Ένα από τα σοβαρότερα ζητήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα – και δυστυχώς δεν του έχει δοθεί η σημασία που θα έπρεπε – είναι το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό. Κανένας από τους επαγγελματίες συνδικαλιστές («δεξιούς» και «αριστερούς») που έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης γιά τη «βύθιση» των ασφαλιστικών ταμείων δεν κατάλαβε ότι με όσα έκαναν επί δεκαετίες, στέρησε μελλοντικά τη σύνταξη και τα φάρμακα από τα ίδια του τα παιδιά, τα ανήψια, τα αγγόνια, τα παιδιά των φίλων του. Ποιός να θυμάται τώρα το μακρινό 2001, όταν οι συνδικαλιστές του φραπέ «έκαψαν» την Αθήνα, όταν ο τότε υπουργός Εργασίας Τάσος Γιαννίτσης «τόλμησε» να πει ότι ή θα γίνει εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος ώστε να είναι βιώσιμο στο μέλλον ή κάποια στιγμή τα Ταμεία θα καταρρεύσουν. Τότε οι συντεχνίες του δημοσίου (και όχι μόνο) έγιναν «θηρία» γιατί θα έχαναν τα κεκτημένα τους.

Ο Γιαννίτσης δικαιώθηκε από το χρόνο. Σήμερα εξανεμίζονται συντάξεις, εφάπαξ, κοινωνικά επιδόματα και παροχές στο όνομα των ¨»κεκτημένων» του χθες. Το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα οδεύει προς αυτά της Ινδίας και του Πακιστάν. Παράλληλα αρκετοί εργοδότες κλέβουν το κράτος μέσω της εισφοροδιαφυγής, η δραματική πτώση των μισθών και οι εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα αφήνουν «γυμνά» τα ασφαλιστικά ταμεία.

Φυσικά, δεν φταίνε μόνο οι συνδικαλιστές αλλά και η κακοδιοίκηση από τους υπεύθυνους, οι οποίοι δεν θα λογοδοτήσουν ποτέ. Κεντρικές κυβερνήσεις, υπουργοί, διοικητές και στελέχη των Ταμείων. Αλλά και πολίτες που επί χρόνια έκλεβαν και κλέβουν ακόμη το κράτος με επιδόματα – «μαϊμού» που και αυτά βέβαια κάποιος γιατρός, διευθυντής ή επόπτης υπογράφει.

Την ίδια ώρα οι βουλευτές – κι αυτή μιά τρομακτική συντεχνία είναι – έκαναν τα πάντα γιά να μη χάσουν ούτε ένα ευρώ από τη σύνταξη ή το μισθό, τις φοροαπαλλαγές και ό,τι βάλει ο νους. Ακόμη και δωρεάν διέλευση από τα διόδια διεκδικούν! Γιά να μπορούν να κινούνται – λέει – ελεύθερα στις εκλογικές τους περιφέρειες. Γιά άλλη μιά φορά «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό» και οι ισχυρές συντεχνίες διέλυσαν την κοινωνία και τους πολίτες χωρίς φωνή.

Τους έντιμους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα αλλά και τους ηρωικούς, σε αρκετές περιπτώσεις, δημοσίους υπαλλήλους, τους μισθωτούς και τους χαμηλοσυνταξιούχους. Και ακόμη και σήμερα υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι – δημοκρατικό τους δικαίωμα – να πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει δουλειά στα 2.000.000 των ανέργων και θα επαναφέρει τους μισθούς και το βόλεμα στην προ «Μνημονίου» εποχή.

Τώρα που η σκληρή αλήθεια είναι μπροστά μας και οι χειρότεροι φόβοι μας – όσων δεν φταίξαμε σε τίποτα γιατί πάντα πληρώναμε στο ακέραιο όσα μας αναλογούσαν και δεν ζήσαμε σε βάρος των συνανθρώπων μας – γίνονται πραγματικότητα, δεν μένει τίποτα άλλο παρά να δώσουμε το είναι μας γιά το καλό των παιδιών. Εμείς χάσαμε, κυριολεκτικά, τα πάντα.

Εμείς ούτως ή άλλως φεύγουμε. Αυτά είναι εδώ ή έρχονται. Και αξίζει να ζήσουν σε μία ανθρώπινη χώρα. Χωρίς βία και αίμα. Χωρίς κομματικό φανατισμό και αναξιοπρέπεια. Τώρα απομένει μόνο το καλό και η αληλλεγγύη.

Στο βιβλίο του «Γουόλντεν» από το 1854, ο Χένρυ Ντέιβιντ Θορό, μετά την περιήγησή του γιά δυο χρόνια στη φύση και το ομώνυμο δάσος Γουόλντεν Πόιντ, επισημαίνει το απόσταγμα της ζωής: » η επένδυση στην καλοσύνη είναι η καλύτερη δουλειά που μπορείς να κάνεις στο πέρασμά σου από τη Γη».

 

ΠΗΓΗ  aixmi.gr

Αθάνατες…ΔΕΚΟ!...

Tης Μ. Καραπαναγιωτίδου

 

Eίδηση-ανακοίνωση του Υπουργείου Στουρνάρα ότι αρχίζουν ελέγχους σε 150 δημόσιες επιχειρήσεις (ΔΕΚΟ) προκειμένου να διαπιστωθεί γιατί δεν εφαρμόζεται ο νόμος για το ενιαίο μισθολόγιο!

Δεν χρειάζεται να επικαλεστώ τη δημοσιογραφική πείρα δεκαετιών για να προβλέψω πως με το θέμα θα ασχοληθεί μία επιτροπή που θα αποτελείται από συμβούλους,  συνδικαλιστές, δικαστικούς κι άλλους, η οποία αφού συσταθεί σε σώμα (δημοσίευση ΦΕΚ) πρέπει να συνεδριάσει, να προβεί σε ελέγχους, να αλληλογραφήσει με δεκάδες υπηρεσίες, να λάβει έγκριση από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κάθε υπουργείου, να καταγράψει πόρισμα που πιθανώς να χρειασθεί και νομική επιθεώρηση και έγκριση κτλ κτλ.

Στην ουσία αυτός ο έλεγχος δεν είναι τίποτα περισσότερο από κίνηση αμηχανίας της κυβέρνησης για να δικαιολογηθεί στο γεγονός ότι με την ΑΠΟΛΥΤΗ βούλησή της και …παράλειψή της να εφαρμοστεί ο νόμος {σε αυτή την εποχή που το κράτος έχει καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία δια της φορολογίας, μετατρέποντάς μας όλους σε ενοικιαστές στα σπίτια μας} κι ενώ υπάρχουν 1.500.000 άνεργοι, σε αρκετές …ΔΕΚΟ ο μέσος μισθός ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ… 3800 ευρώ!

Έχω τη βεβαιότητα, οτι οι χρονοβόρες διαδικασίες ελέγχου θα είναι τόσες όσες χρειάζεται για να …ξεχαστεί το θέμα ή για να «χωνευθεί» και να ασθενήσει η αντίδραση των υποζυγίων (όπως πχ έγινε στο θέμα των χιλιάδων πλαστών πτυχίων με τους ελέγχους και τις επιτροπές που …μελλοντικά θα αποδώσουν).

Την ίδια ώρα, με πιάνει δέος όταν βλέπω τα γρήγορα αντανακλαστικά τους, στο να επιβάλουν νέους φόρους στα ακίνητα, όπως και την άνεση με την οποία τσακίζουν τους ελεύθερους επαγγελματίες και την ευκολία στο να μειώνουν συντάξεις σε φουκαράδες! Όμως μεχρι εκεί!

Την ελίτ των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ, δεν την άγγιξε και δεν την αγγίζει ούτε ένας, κατά παράβαση του νόμου που ορίζει πλαφόν μέχρι 1900 ευρώ στους μισθούς τους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι κεντρικές επιτροπές των …κομμάτων αποτελούνται κυρίως από μέλη υπαλλήλους ΔΕΚΟ!

Και για να μην πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό και σε ελεγκτικές επιτροπές που ΘΑ ελέγξουν, ΑΦΟΥ συσταθούν και ΕΦΟΣΟΝ καταλήξουν σε πορίσματα για το θέμα της μη τήρησης του νόμου ενιαίας μισθοδοσίας σε επιχειρήσεις δημοσίου,θα σας δώσω εγώ μία λύση (μεταξύ μας, επι των οικονομικών ιδιαιτέρως «άσχετη»)

Το παραγωγικό κοινοβούλιο  που ψηφίζει διαρκώς νόμους να ψηφίσει και έναν που να λέει πως ο Διοικητής και τα μέλη του ΔΣ των ΔΕΚΟ, που δεν εφαρμόζουν το ενιαίο μισθολόγιο να …συλλαμβάνονται άμεσα για κακουργηματική παράβαση (τα ποσά που πληρώνει ο φορολογούμενος είναι εκατοντάδες εκατομμύρια!)  Να απολύονται άμεσα και να δημεύεται η περιουσία τους ως το ποσόν που …ζημίωσαν το κράτος, με το να καταβάλλουν στους υπαλλήλους (που διοικούν) παραπάνω μισθό! 

Φυσικά και γνωρίζουν τέτοιες κι άλλες αποτελεσματικότερες μεθόδους, για να λύσουν το πρόβλημα της μη τήρησης των νόμων!  Όμως οι προνομιούχοι, τα ρετιρέ, η διευθυντική ελίτ των ΔΕΚΟ και ο διορισμένος – απο το κόμμα και τον πρόεδρο – στρατός του πελατειακού κράτους, είναι υπεράνω νόμων και οικονομικής κρίσης και θα εξακολουθούν να απολαμβάνουν τους παχυλούς μισθούς εις βάρος των ανέργων και των φορολογουμένων.

Γιατί όχι άλλωστε; Μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί ότι ο λαός υπομένει την αυταρχικότητα και την τυραννική φορολογία (όχι αγόγγυστα, αλλά τα υπομένει), όμως αναρωτιέμαι , τι θα κάνει στην περίπτωση του …εμπαιγμού και της κοροϊδίας;

ΠΗΓΗ  ΚΑΡΦΙΤΣΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι ακούγοντας την είδηση, ότι δηλαδή η κυβέρνηση σκοπεύει να ελέγξει 150 ΔΕΚΟ,  το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν...

μα καλά...  έχουμε 150 (ολογράφως εκατόν πενήντα!) ΔΕΚΟ;;; 

Πείτε μας τι κάνετε τα… λεφτά του Έλληνα!...

Του Ν.Γ.Δρόσου

Όταν το ν/σ για τον νέο φόρο ακινήτων, για το οποίο ωρύεται ολόκληρη η Ελλάδα, μένει αναρτημένο στη «Διαύγεια» για δημόσια διαβούλευση μόλις 2 εργάσιμες ημέρες, και μάλιστα με κρυμμένα τα σχόλια, είναι μάλλον δύσκολο να μιλήσεις για διαφάνεια.

Όταν ο ίδιος ο ιστότοπος της «Διαύγειας», ο οποίος δημιουργήθηκε ώστε να υπάρχει μια στοιχειώδης δυνατότητα παρακολούθησης των αποφάσεων της «διοίκησης», παραμένει ένας δαιδαλώδης λαβύρινθος για τον κοινό χρήστη του διαδικτύου, με στοιχεία ατάκτως ερριμμένα, ποιος ο λόγος να ισχυρίζεσαι ότι είναι «όλα στο φως»;

Ποιος ο λόγος να πιστεύει κανείς ότι στην πατρίδα των «Greek statistics» έχουν όλα αλλάξει και ότι οι αμαρτίες του παρελθόντος, σχετικά με την ορθή απεικόνιση των στοιχείων ή των πεπραγμένων του δημόσιου τομέα, δεν μπορούν να επαναληφθούν;

Στην ιστοσελίδα του Πολεμικού Ναυτικού, ωστόσο, έχει γίνει μια καλή πρώτη αρχή.

Τα τελευταία δύο χρόνια αναρτάται ένας πλήρης απολογισμός της κάθε οικονομικής χρήσης και παρέχεται αιτιολόγηση για το πώς ξοδεύτηκαν τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου.

Αντίστοιχη έκθεση δεν είναι αναρτημένη στις ιστοσελίδες των δύο άλλων Όπλων. Του Στρατού Ξηράς, τα άρματα του οποίου είδαμε χθες να παρελαύνουν με δανεικά καύσιμα, και της Πολεμικής Αεροπορίας.

Στην απολογιστική έκθεση που εκπονεί το Πολεμικό Ναυτικό, υπάρχει καταγραφή των κυριότερων δράσεων που σημειώθηκαν το προηγούμενο έτος, ανάλυση του λειτουργικού προϋπολογισμού και των απλήρωτων υποχρεώσεων, απαιτήσεις έναντι τρίτων, στοχοθεσία και οικονομικοί κίνδυνοι, καθώς και οι βασικές οικονομικές καταστάσεις της χρήσης που πέρασε. Υπάρχουν επίσης γραφήματα, πίνακες και πληθώρα άλλων στοιχείων.

Με λίγα λόγια, υπάρχει μια πλήρης απολογιστική έκθεση, η οποία φέρει τις υπογραφές του Διευθυντή των Οικονομικών Υπηρεσιών του ΓΕΝ και του Αρχηγού του ΓΕΝ, μέσω της οποίας ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας μπορεί, με σχετική ευχέρεια, να πληροφορείται τι έγιναν τα λεφτά του.

Με αυτόν τον τρόπο το Πολεμικό Ναυτικό δείχνει ότι σέβεται το χρήμα του πολίτη.

Με την υπόλοιπη δημόσια διοίκηση τι γίνεται;

Πόσα δημόσια νοσοκομεία, πανεπιστημιακά ιδρύματα, φορείς και οργανισμοί επιδεικνύουν αντίστοιχο σεβασμό στο χρήμα που αγκομαχά να τους δώσει ο φορολογούμενος;

Το γεγονός ότι η μισθοδοσία των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ συνεχίστηκε κανονικά ενώ αυτοί απεργούσαν, κατά το παράδειγμα άλλων συναδέλφων τους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα στο παρελθόν, πώς θα αποτυπωθεί στα δημόσια οικονομικά;

Ίσως, για πολλούς από εμάς, η απάντηση στα ερωτήματα αυτά να είναι «πού ζεις αδερφέ μου;» και «τι περιμένεις από αυτόν τον τόπο;».

Για πολλούς άλλους, όμως, δεν είναι έτσι.

Για τη σημερινή κατάντια του τόπου μας μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει η γραφειοκρατία και η αδιαφάνεια που τη συνόδευσε.

Μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει η ανοργανωσιά, ο κακός τρόπος λειτουργίας και η χαμηλή αποτελεσματικότητα της κρατικής μηχανής. Το γεγονός ότι τα χρήματα άλλαζαν χέρια και ελάχιστοι γνώριζαν τι ακριβώς συνέβαινε...

Εάν ο πολίτης δεν αντιληφθεί ότι υπάρχει, πράγματι, μια αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας αλλά και λογοδοσίας στον δημόσιο τομέα γιατί να πιστέψει ότι δεν είναι δυνατόν να συμβούν τα ίδια ατοπήματα που μας οδήγησαν στη σημερινή μας κατάντια;

Εάν υπάρχει ένας τρόπος να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς το ίδιο το κράτος, το οποίο σήμερα φροντίζει να τους ξεζουμίζει πέραν κάθε ορίου και αντοχής, αυτός είναι η διαφάνεια και η λογοδοσία.

Είναι ικανό το κράτος να τους την προσφέρει;

ΠΗΓΗ  euro2day.gr

ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΟΟΟΛΟΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ... Ή ΜΗΠΩΣ ΟΧΙ;....

ΟΚ...

Μετά από τόσα χρόνια κρίσης έχουμε καταλάβει πια ότι τα ωραία μας ευρώ, αυτά που δίνουμε κατά χιλιάδες σε φόρους και χαράτσια, δεν πηγαίνουν στην αποπληρωμή του "επονείδιστου" χρέους των "τοκογλύφων" δανειστών μας αλλά στα έξοδα του κράτους.

Βέβαια, ακόμα και μετά την φορολογική καταιγίδα που έχουμε υποστεί, συνεχίζουμε να έχουμε έλλειμμα, δηλαδή τα έσοδα του κράτους μας δεν επαρκούν για να καλύψουν τα έξοδά του.

Και τι κάνει γι' αυτό;

Μα είναι απλό...  Αυξάνει τους φόρους!

Πως αλλιώς θα μπορεί να πληρώνει μέσους μισθούς ανά υπάλληλο 1.400 ευρώ (ΥΕ), 2.000 (ΤΕ)  και 2.400 (ΠΕ);

Πως αλλιώς θα μπορεί να πληρώνει, στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών σπουδών Βενετίας(!), 7.161 ευρώ στον διευθυντή, 2.640 ευρώ στον βιβλιοθηκάριο και 1.450 ευρώ στον φύλακα;

(την καθαρίστρια την "έριξαν" και της δίνουν μόνο 800 ευρώ!)

Πως αλλιώς θα μπορεί να πληρώνει περίπου 7,8εκ ευρώ ΜΗΝΙΑΙΑ για τους μισθούς του ΑΠΘ και 7,6εκ ευρώ για τους μισθούς στο Καποδιστριακό;

(συγνώμη...  ξέχασα... αυτοί έχουν "αυτοδιοίκητο" και απεργούν γιατί κρίνουν ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν με λιγότερο προσωπικό!)

Συγνώμη αλλά... ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ;

Ποιος ιδιωτικός υπάλληλος απολαμβάνει αυτούς τους μισθούς;

Θα μας τρελάνετε εντελώς;

Έτσι "νιώθουν στο πετσί τους" την κρίση οι δημόσιοι υπάλληλοι;

Με βάση τα παραπάνω στοιχεία αναρωτιέμαι τι πρόβλημα μπορεί να έχει ένα ζευγάρι δημοσίων υπαλλήλων εάν εισπράττει σχεδόν 4.000 ευρώ το μήνα και δεν έχει ακίνητη περιουσία...

Το αντίστοιχο ζευγάρι του ιδιωτικού τομέα έχετε σκεφτεί ποτέ με πόσα καλείται να τα βγάλει πέρα;

Γι' αυτό δεν αλλάζει το όνειρο του Έλληνα να "τρουπώξει" στο δημόσιο!

Με λίγα λόγια και για να καταλάβουμε τι συμβαίνει σ' αυτή την παρανοϊκή χώρα, ο ιδιωτικός τομέας με μισθούς ακόμα και κάτω των 500 ευρώ καλείται να πληρώνει τρελά ποσά, κυριολεκτικά από το υστέρημά του, για να συντηρούνται οι μέσοι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων στα ουράνια!

Και κάποιοι υπόσχονται να διορθώσουν τις "αδικίες" στο δημόσιο;

Τι θα κάνουν δηλαδή;

Θα τους κάνουν αύξηση ή θα τους δώσουν πίσω τις αργίες και τα προνόμια που κόπηκαν;...  εάν κόπηκαν κι αυτά...

Και δεν έφτανε αυτή η λίστα που έκανε τον κάθε απασχολούμενο στον ιδιωτικό τομέα και τον κάθε άνεργο έξαλλο, βγαίνουν καπάκι και τα αποτελέσματα μίας μελέτης που μας ενημερώνει ότι...  "οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι στην συντριπτική τους πλειονότητα ηλεκτρονικά αναλφάβητοι, καθώς οι 6 στους δέκα δεν έχουν γνώσεις επεξεργασίας κειμένου και δεν μπορούν ούτε να συνδεθούν στο Διαδίκτυο, ενώ παράλληλα μόλις το 35,3% μπορεί να στείλει ένα e mail"!

Γι΄αυτό τους κρατάτε στο δημόσιο;

Γιατί δεν υπάρχει πιθανότητα να βρουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα;

Έχετε σκεφτεί ποτέ τι προσόντα έχουν οι άνεργοι ή οι -κατά πολύ φτωχότεροι- μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα;

Κάποτε, στα χρόνια των παχιών αγελάδων ακόμα, είχα σχολιάσει την ανικανότητα, τον ηλεκτρονικό αναλφαβητισμό και τον "ωχαδερφισμό" ενός υπαλλήλου κάποιου δημοσίου φορέα, για να εισπράξω από έναν φίλο μου και συνάδελφο του την αποστομωτική απάντηση... "τι να κάνουμε μωρέ;...  είναι καλός άνθρωπος... έχει και δυο παιδιά που σπουδάζουν στο εξωτερικό..."!

Όπως φαίνεται...  ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ!

Μόνο που εγώ, και ο κάθε "εγώ" ο οποίος ουδέποτε έλαβε δραχμή ή ευρώ από το δημόσιο εμμέσως ή αμέσως, βαρέθηκα και κουράστηκα να πληρώνω!

Εγώ, και ο κάθε "εγώ" του ιδιωτικού τομέα, δεν μπορεί άλλο να πληρώνει!

Άκουγα τους δημοσίους υπαλλήλους να διαμαρτύρονται και θεωρούσα ότι όντως το κράτος μας άρχισε να συμμαζεύεται.

Προφανώς, πλανόμουν πλάνην οικτράν!

Είχα ξεχάσει ότι μπορεί κάποιος να γκρινιάζει γιατί δεν έχει πια ψωμί αλλά το ίδιο γκρινιάζει και αυτός που δεν έχει πια παντεσπάνι!

Ως εδώ κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης και γενικά της βουλής!

Οι μεν δεν προχωράτε σε ριζικές αλλαγές προφανώς φοβούμενοι το πολιτικό κόστος και οι δε υπερασπίζεστε με νύχια και με δόντια τις αμοιβές και τα προνόμια του δημοσίου.

Και όλα αυτά...  με τα λεφτά των άλλων!

Έχουμε οικονομική κρίση ή δεν έχουμε;

Κι αν έχουμε, την έχουμε όλοι ή κάποιοι είναι "πιο ίσοι από τους ίσους" που λέει και το ανέκδοτο;

Αν δεν αλλάξει η Ελληνική νοοτροπία...

Αν δεν ανατραπεί η αναλογία δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων...

Αν δεν εξομοιωθούν -αν όχι ανατραπούν- οι μισθοί δημοσίου και ιδιωτικού τομέα...

Ε τότε, ανάπτυξη δεν θα δούμε ότι και να γίνει, όσα δάνεια κι αν πάρουμε, όσα μνημόνια κι αν υπογράψουμε!

Τολμήστε κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης!

Τολμήστε να κάνετε την ανατροπή!

Τολμήστε να διορθώσετε την εξόφθαλμη αδικία, την μεγαλύτερη αδικία που συντελείται στην Ελλάδα της κρίσης!

Είναι η τελευταία σας...  η τελευταία μας... ευκαιρία!

Απλή κοινή λογική...

Πόσο κοστίζει μια ρουσφετολογική πρόσληψη;...

τoυ Φάνη Ζουρόπουλου, 
Προέδρου του Εβδομαδιαιου Επαρχιακου Τυπου  

Στην πρώτη τετραετία του ΠΑΣΟΚ, μετά δηλαδή τις εκλογές του 1981 που η «αλλαγή» έγινε κυβέρνηση, ημερομηνία που ξεκίνησε και το «μεγάλο πάρτυ» με τους μαζικούς διορισμούς που υπερφόρτωσαν το δημόσιο και το έφεραν στη σημερινή οικτρή κατάσταση, θυμάμαι ότι ήμουν κάποιο μεσημέρι στον προθάλαμο του γραφείου του πρώτου υπουργού Προεδρίας της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, του αείμνηστου Αχαιού βουλευτή, Μένιου Κουτσόγιωργα, στην οδό Ζαλοκώστα στο κέντρο της Αθήνας. Στις αρμοδιότητες του υπουργείου Προεδρίας, που έχει καταργηθεί εδώ και χρόνια, ήταν τότε και η γενική γραμματεία τύπου και πληροφοριών, η μετέπειτα γενική γραμματεία Ενημέρωσης- Επικοινωνίας, σημερινή γραμματεία ΜΜΕ. 

Ήταν δύο-τρεις μήνες μετά την εγκατάσταση της «αλλαγής» στην κυβέρνηση και το ρουσφέτι οργίαζε. Αγριεμένοι «πρασινοφρουροί» απαιτούσαν «εδώ και τώρα» να διορίσουν παιδιά, αδέλφια, συγγενείς, εξαργυρώνοντας επί τόπου τον «αγώνα» που είχαν κάνει για να φέρουν το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα στην εξουσία… 

Στο προθάλαμο του υπουργικού γραφείου συνωστίζονταν τέτοιοι άνθρωποι οι περισσότεροι γνωστοί από την Αχαΐα, ο καθένας με το αίτημά του. Θυμάμαι μια ομάδα στελεχών του τοπικού ΠΑΣΟΚ που είχε ανέβει στην Αθήνα για να ζητήσει από τον Μένιο, την… μετάθεση διευθυντή τραπεζικού υποκαταστήματος, ο οποίος δεν ειχε συμμορφωθει με την «αλλαγη» και αρνείτο να υλοποιήσει το παράλογο (προφανώς) αίτημα κάποιων ψηφοφόρων για δανειοδότηση τους,ερημην των τραπεζικων κριτηριων, αν θυμάμαι καλά!.. Οι ψηφοφόροι τον «κατήγγειλαν» στα τοπικά στελέχη και αυτοί πήγαν κατευθείαν στο Μένιο για να ζητήσουν την μετάθεσή του για τιμωρία και παραδειγματισμό!... 

Θυμαμαι λοιπον ότι μεταξύ του γραφείου του υπουργού και του προθάλαμου ήταν ένα μικρό γραφειάκι, που καθόταν ο ιδιαίτερος, ή διευθυντής πέστε τον, του πολιτικού γραφείου του Μένιου, ένας συνταξιούχος δάσκαλος, ο οποίος συντόνιζε την είσοδο των οπαδών στο εσωτερικό, αφού έβγαινε ο προηγούμενος.

Την στιγμή που μου έχει κάνει νόημα να μπω, ένθετος μεταξύ των αλλόφρονων πρασινοφρουρών, (γιατί με είδε που περίμενα ώρα), άλλωστε εγώ δεν θα ζήταγα ρουσφέτι αλλά λυση σε κάποιο πρόβλημα με την διακίνηση του τύπου που υπήρχε, έβγαινε ένας έξαλος πρασινοφρουρός, βρίζοντας και σπρώχνοντας τον άνδρα της ασφάλειας…. 

Μπαίνοντας, στο γραφείο άκουσα το Μένιο να του φωνάζει: « Ξέρεις αγαπητέ μου πόσα εκατομμύρια στοιχίζει ένας διορισμός στο Δημόσιο; Και συ μου ζητάς σώνει και καλά να σου διορίσω τρία παιδιά;… Πήγαινε σε παρακαλώ…» Τι είχε γίνει όμως? Οπως μου εξήγησε μετά, ο Μενιος είχε διορίσει την κόρη του Αχαιού ψηφοφόρου του αλλά αυτός απαιτούσε να του διορίσει και τους δύο γιούς του, που μονάδικό προσόν τους ήταν το απολυτήριο Γυμνασίου… Και φυσικά ο Μ.Κ. τα πήρε στο κρανίο…. 

Αυτή η φράση «πόσα εκατομμύρια στοιχίζει ένας διορισμός στο δημόσιο» μου έμεινε όμως στο μυαλό. Και ξαναθυμήθηκα το περιστατικό τώρα με τις απολύσεις. Αν ποτε υλοποιηθουν. 

Πόσα κοστίζει αλήθεια στον Έλληνα, πολίτη κάθε τέτοια ρουσφετολογική πρόσληψη στο Δημόσιο; 

Έψαξα λοιπόν και βρήκα: 

Το 2013, η δαπάνη μισθοδοσίας των επισήμως απασχολουμένων στο Δημόσιο (στοιχεία γενικής κυβέρνησης), ανέρχεται σε 24 δις. Ευρώ (το 2009 ανήλθε σε 31 δις. Ευρώ). Ο αριθμός τους σήμερα φθανει περίπου τα 900.000 ατομα, υπολογίζοντας και τους εργαζομένους στα υπό κρατικό έλεγχο νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, που συμμετέχουν στο δημόσιο έλλειμμα. Συνεπώς, ο μέσος ακαθάριστος μισθός ενός απασχολούμενου στο Δημόσιο το 2013 κυμαίνεται περίπου σε 27.000 ευρώ (ενώ το 2009 άγγιζε τις 32.000 ευρώ). Ο υπολογισμός εξυπακούεται ότι αναφέρεται σε ακαθάριστους μισθούς (χωρίς να συνυπολογίζονται οι υπερωρίες). Σ’ αυτό το ποσό θα πρέπει να προσθέσουμε τις ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνει το Δημόσιο και οι φορείς τους για τους υπαλλήλους του, ποσό που αγγίζει κατά μέσο όρο περίπου τις 3.000 ευρώ ανά υπάλληλο. Κανονικά, για να είναι ακριβέστερος προς τα πάνω ο υπολογισμός του αληθινού κόστους κάθε υπαλλήλου για τον προϋπολογισμό θα έπρεπε στα παραπάνω ποσά να προστεθούν και τα λειτουργικά κόστη που επιμερίζονται σε κάθε δημόσιο υπάλληλο (fully loaded cost). Οι υπάλληλοι του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα την τελευταία τριακονταετία εργάστηκαν πριν συνταξιοδοτηθούν κατά μέσο λιγότερο από 25 χρόνια έκαστος. Στα χρόνια αυτά μάλιστα συνυπολογίσθηκε πλασματικώς, με την άμεση συνέργεια του πολιτικού συστήματος, και ο απολεσθείς χρόνος των απεργιών του Δημοσίου που έχει υπολογισθεί ότι για τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες ξεπερνά τις 1.500 ημέρες ή περίπου 6 εργάσιμα χρόνια (αφαιρούμενων των μη εργασίμων ημερών). 

Εάν λοιπόν κάποιος προσελήφθηκε στο Δημόσιο, σε ηλικία 24 ετών και συνταξιοδοτήθηκε στα 49 του έτη, θα λαμβάνει σύνταξη για τριάντα τουλάχιστον χρόνια. Λόγω αδυναμίας εξεύρεσης των στοιχείων δεν έχουμε λάβει υπόψη ότι σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει νεότερος σύζυγος που και μετά τον θάνατο του δικαιούχου λαμβάνει για πολλά ακόμη έτη μειωμένη σύνταξη ή τις ειδικές περιπτώσεις που και μετά τον θάνατο του δικαιούχου λαμβάνει για πολλά ακόμη έτη μειωμένη σύνταξη ή τις ειδικές περιπτώσεις «νησίδων υπερτροφικής προστασίας» του συνταξιοδοτικού συστήματος λαμβάνουν με νόμο πλήρη σύνταξη χωρίς να χρειαστεί να εργαστούν ποτέ στη ζωή τους (ενήλικες άγαμες θυγατέρες στρατιωτικών, δικαστικών υπαλλήλων κ.ο.κ.). Η συνταξιοδοτική δαπάνη του προϋπολογισμού για 440χιλ. περίπου συνταξιούχους δημοσίους υπαλλήλους ήταν 6,58 δις. Ευρώ το 2012, δηλαδή περίπου 15.000 ανά συνταξιούχο. Σε σημερινές τιμές λοιπόν ένας δημόσιος υπάλληλος κόστισε στο κράτος κατ’ ελάχιστον τα ακόλουθα ποσά: 

(α)Κατά τον εργάσιμο βίο του (25χ30.000=)750.000 ευρώ, (β) κατά τη συνταξιοδότησή του έλαβε εφάπαξ που κατά μέσο όρο κυμαινόταν στις 75.000 ευρώ και (γ) κατά το διάστημα του συντάξιμου βίου του εισέπραξε κατ’ ελάχιστον (30χ15.000=)450.000 ευρώ. Συνολικά δηλαδή έλαβε τουλάχιστον 1.275.000 ευρώ. 

Άρα ο Μένιος είχε φοβερό δίκιο όταν το 1981 αγρίεψε στο αίτημα για τρεις διορισμούς σε μια οικογένεια… Ένας πάει και έρχεται θα σκέφτηκε! Όμως απεδείχθη ότι και ο ένα ήταν μεγάλη ζημιά.  

Οι μαζικοί, αναξιοκρατικοί και ρουσφετολογικοί διορισμοί στο Δημόσιο συντέλεσαν πρωτίστως στην καταβαράθρωση της ελληνικής, κοινωνίας μέσω της αλλαγής του αξιακού της προτύπου, οδήγησαν στον εξευτελισμό των αξιών της ατομικής ευθύνης, της τιμιότητας, του φιλότιμου, της αξιοκρατίας , της σκληρής εργασίας και στην αντικατάστασή τους με τις λογικές της ελάχιστης προσπάθειας, της πονηριάς, του γρήγορου πλουτισμού και της χωρίς προϋποθέσεις κοινωνικής και οικονομικής ανέλιξης. 

Και αυτό ήταν το μεγάλο έγκλημα της αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που όχι μόνο στήριξαν αλλά απαίτησαν τέτοιες πρακτικές και πολιτικές….

ΠΗΓΗ  europeanbusiness.gr

 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Η αλήθεια είναι ότι και οι επόμενες κυβερνήσεις που ακολούθησαν εκείνη την πρώτη "κυβέρνηση της αλλαγής" συνέχισαν την ίδια πρακτική η οποία είχε γίνει πια τρόπος ζωής στην Ελλάδα και απαίτηση των ψηφοφόρων ΟΛΩΝ των κομμάτων.

Τώρα πια, τώρα που πιάσαμε πάτο και αυτή η συνήθεια πρέπει να σταματήσει, οι πολιτικοί βρίσκονται σε δύσκολη θέση γιατί -όπως είχε πει ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γ. Ντόλιος-  “το πολιτικό σύστημα είναι διαταραγμένο γιατί έχει κληθεί να κάνει μια δουλειά που δεν ξέρει, και όσοι κυβερνήσαμε ήμασταν εδώ για να μοιράζουμε μπόνους, χαρά και ευημερία, τώρα μοιράζουμε δυστυχία και δυσαρέσκεια, και αυτό δεν ξέρουμε να το διαχειριστούμε" και οι πολίτες είναι έτοιμοι να τους κατασπαράξουν και να τους αντικαταστήσουν με τους επόμενους "ευχάριστους διοριστές".

Καλό θα ήταν να ξανασκεφτούμε όλα όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια, να τα δούμε όχι μόνο με κριτικό αλλά και με αυτοκριτικό μάτι, να τα απορρίψουμε και...  επιτέλους να βάλουμε μυαλό! 

ΑΠΛΗ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ... (02/07/13)

Τις τελευταίες ημέρες αναρωτιέμαι εάν εγώ έχω μπερδευτεί ή εάν η απλή κοινή λογική έχει πάει περίπατο.

Παρακολουθώ πχ διάφορους να κλαίνε και να οδύρονται για “τα παιδιά της ΕΡΤ” που θα απολυθούν...  που “αυτό θα είναι μόνο η αρχή”... που “θα γεμίσει η χώρα άνεργους δημοσίους υπαλλήλους”...  και το κερασάκι στην τούρτα κάθε φορά είναι ότι “ένας άνεργος είναι άνεργος από όπου κι αν προέρχεται”!

Και αναρωτιέμαι...

Έχουμε καταλάβει ότι “έχει γεμίσει η χώρα ανέργους” του ιδιωτικού τομέα κυρίως λόγω της άκρατης φορολόγησης ώστε να μπορούν να πληρωθούν και οι δημόσιοι υπάλληλοι;

Έχουμε καταλάβει ότι πλέον πρέπει να τα βγάζουμε πέρα με αυτά που έχουμε χωρίς να βασιζόμαστε σε δανεικά οπότε πρέπει είτε να μειώσουμε τα έξοδα του κράτους είτε να αυξήσουμε τα έσοδά του;

Έχουμε καταλάβει ότι μείωση των εξόδων επιτυγχάνεται και με απολύσεις από το -κατά γενική ομολογία- υπέρογκο δημόσιο ενώ η αύξηση των εσόδων επιτυγχάνεται πλέον μόνο με αύξηση της φορολογίας των Ελλήνων πολιτών;

Και η πίτα γερή και ο σκύλος χορτάτος δεν γίνεται!

Άρα, ατάκες όπως αυτή του Βαρουφάκη που συχνά-πυκνά επαναλαμβάνει ότι “για κάθε έναν δημόσιο υπάλληλο άνεργο προσθέτονται τρεις άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα”, ακόμη κι αν ίσχυαν κάποτε (θα μου επιτραπεί να αμφιβάλω, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), τώρα πια μάλλον ισχύουν στο ακριβώς ανάποδο...

Υπάρχει δηλαδή μεγάλη πιθανότητα, αν όντως απολυθούν κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι και μειωθούν τα έξοδα του κράτους να μειωθεί η φορολόγηση και να μπορέσουν οι επιχειρηματίες να ξαναπροσλάβουν προσωπικό στον ιδιωτικό τομέα...  λέω εγώ τώρα...

Έτερο παράδειγμα...

Ξεκινάει και φέτος ο “κοινωνικός τουρισμός” και αναρωτιέμαι τι το κοινωνικό έχει;

Όταν ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν θα μπορέσει να πάει διακοπές και όταν οι συντάξεις έχουν μειωθεί και ξαναμειωθεί... μήπως τα χρήματα που δίνονται για τον “κοινωνικό τουρισμό” θα ήταν καλύτερα να μοιραστούν σε όλους τους συνταξιούχους και να δοθούν ως αύξηση;

Χιλιάδες ιδιώτες δεν θα μπορέσουν ούτε και φέτος να πάνε διακοπές...

Χιλιάδες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι θα μείνουν εκτός “κοινωνικού τουρισμού”...

Κι όμως εμείς συνεχίζουμε να πληρώνουμε για να πάει μία μερίδα πολιτών διακοπές;

Ιεράρχηση στις δαπάνες χρειάζεται αλλά φαίνεται ότι ο καθένας έχει άλλες προτεραιότητες...

Και παρεμπιπτόντως...

Κάπου είδα σήμερα μία μελέτη η οποία μας πληροφορεί ότι το 63% των Ελλήνων “μετά βίας τα βγάζουν πέρα”.

Είναι λογικό λοιπόν να υποθέσουμε ότι η Χαλκιδική, η Μύκονος, η Σαντορίνη και γενικά όλοι οι τουριστικοί μας προορισμοί που γεμίζουν Έλληνες, γεμίζουν με το εναπομείναν 37%;...

Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα;...
Μήπως δηλαδή, αρκετοί είναι οι  Έλληνες που απαντούν ότι “μετά βίας τα βγάζουν πέρα” γιατί αντί για ένα μήνα διακοπές θα κάνουν μόνο 2-3 βδομάδες;...  λέω εγώ τώρα...

Απλή κοινή λογική...  (ή μήπως όχι;)

Ελληνικό Δημόσιο: Η πληγή είναι πολύ πιο βαθιά...

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Εθελούσιες έξοδοι με «χρυσά μπόνους», μισθοί διπλάσιοι από τον μέσο εθνικό μισθό, αναδιοργανώσεις που δεν γίνονται ποτέ, αναδιαρθρώσεις που μένουν στα χαρτιά, συγχωνεύσεις και καταργήσεις δημοσίων οργανισμών που κρίθηκαν αναγκαίες από το 1990 και ουδέποτε τις είδαμε, μετακινήσεις υπαλλήλων από τις εταιρίες που έβαλαν λουκέτο ή πουλήθηκαν σε υπηρεσίες άσχετες με το αντικείμενό τους και ένα σωρό διαφορετικές απαντήσεις επί του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, που κατέληξε να είναι το «μεγάλο μυστικό» επί δεκαετίες επί δεκαετιών.

Αυτά, προ μνημονίου.

Μετά το μνημόνιο, άρχισε νέο γαϊτανάκι:

Εφεδρείες, διαθεσιμότητα, κινητικότητα, αξιολόγηση, κυβερνητικά συμβούλια μεταρρύθμισης του κράτους…

Η Ελλάδα ζει στον ρυθμό του (αναποτελεσματικού, αντιπαραγωγικού, πελατειακού) δημόσιο τομέας από καταβολής του ελληνικού κράτους.

Νέα πειθαρχικά δίκαια που δεν εφαρμόζονται ποτέ διότι είτε επικρατεί η συντεχνιακή συγκάλυψη, είτε δεν συνεδριάζουν ποτέ τα πειθαρχικά συμβούλια.

Εκθέσεις επί εκθέσεων διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ, εσωτερικές επιτροπές στα υπουργεία για την αναδιάρθρωση των υπηρεσιών, εξαγγελίες, ανακοινώσεις, υποσχέσεις, ο Ράιχενμπαχ πάει κι’ έρχεται, οι Γάλλοι πάνε κι’ έρχονται.

Διαγωνισμοί επί διαγωνισμών του ΑΣΕΠ (που υπέστη 49 τροποποιήσεις προκειμένου να καταστρατηγηθεί), εκθέσεις επί εκθέσεων του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τη διαφθορά, εκθέσεις επί εκθέσεων από τον Λ. Ρακιντζή.

Και πάλι τίποτε.

Η ποσότητα νικούσε πάντα την ποιότητα.

Στις 3 Αυγούστου 2012 πληροφορηθήκαμε αισίως πως ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων (ως τις 19 Ιουλίου 2012) ήταν 665.740 άτομα.

Τον Μάιο του 2008, ο αριθμός ήταν 707.143, χωρίς τις ΔΕΚΟ.

Τον Αύγουστο του 2010, ο αριθμός ήταν διαφορετικός: 768.009, χωρίς τις ΔΕΚΟ.

Από αυτούς, το 39% ήταν πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, 28% δευτεροβάθμιας, 18% τεχνολογικής και υποχρεωτικής – 9% υποχρεωτικής, 8,6% τεχνολογικής.

Αξίζει δε να σημειωθεί πως από το 1994 ως το 2005 συνολικά 1.580.642 άτομα κατέθεσαν αιτήσεις για συμμετοχή στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ. Είχαμε 131.000 υποψηφίους τον χρόνο!

Μέχρι το 2009, η Ελλάδα κατέβαλλε για μισθούς δημοσίων υπαλλήλων περί τα 20 δις ευρώ τον χρόνο – με μέσο μηνιαίο μισθό 2.725 ευρώ.

Μόνο το επίδομα «ταχύτερης και αποτελεσματικότερης διεκπεραίωσης υποθέσεων» 46 εκ ε το χρόνο.

Φυσικά, αυτό δεν μας πήγαινε πουθενά.

Όπως δεν είναι σε θέση να μας πάνε πουθενά και όσοι υποστηρίζουν πως η κατάργηση των άχρηστων δημόσιων οργανισμών αποτελεί… ακρωτηριασμό, αποκεφαλισμό, πογκρόμ, ανθρωποθυσίες, θυσία της Ιφιγένειας.

Την ίδια ώρα, το κράτος χρωστά δισεκατομμύρια στους ιδιώτες, που εξ αυτού του λόγου βάζουν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους και απολύουν κόσμο, αλλά ουδέποτε έγινε κάποια μεγάλη φασαρία γι’ αυτό.

Την ίδια ώρα νέοι άνθρωποι, με προσόντα, δεν μπορούν να προσληφθούν στο Δημόσιο.

Την ίδια ώρα, άτομα με αναπηρία που έχουν ήδη προσληφθεί βάσει του νόμου λαμβάνουν την απάντηση ότι δεν είναι δυνατόν να ολοκληρωθεί η πρόσληψή τους, διότι δεν υπάρχουν πιστώσεις.

Και όμως. Οι μάχες οπισθοφυλακών συνεχίζονται.

Κι’ ας λένε όλες οι εκθέσεις (της Ομάδας Δράσης, του ΟΟΣΑ) πως η βελτίωση της αποτελεσματικότητας, της λογοδοσίας και της ακεραιότητας της δημόσιας διοίκησης αποτελεί τη βασική προτεραιότητα της μεταρρύθμισης που πρέπει να υλοποιηθεί στην Ελλάδα.

Χαρακτηριστική η έκθεση του ΟΟΣΑ που δημοσιοποιήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου του 2011:

«Δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην Ελλάδα, η λειτουργία του κυβερνητικού μηχανισμού έχει φθάσει στο ναδίρ της αδράνειας. Ο κεντρικός κυβερνητικός μηχανισμός δεν έχει μέχρι τώρα ούτε τις δομές, ούτε τις ικανότητες για μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Η κυβέρνηση δεν έχει ούτε την εξουσία, αλλά ούτε τις κατάλληλες μεθόδους για να αναγκάσει τα νευραλγικά υπουργεία να ακολουθήσουν ενιαία πολιτική. Οι Έλληνες κρατικοί υπάλληλοι έχουν ελάχιστη επαφή με τους συναδέλφους τους σε άλλα υπουργεία ή ακόμη και με εκείνους του ίδιου υπουργείου. Σε όλα τα υπουργεία υπάρχει έλλειψη συστημάτων καταγραφής και επεξεργασίας δεδομένων και συστημάτων αρχειοθέτησης».

Τότε, η επίσημη απάντηση ήταν μάλλον μπλαζέ:

Το πρόβλημα της Δημόσιας Διοίκησης είναι γνωστό…

Και γιατί να μην είναι;

Τον Δεκέμβριο του 2006 δημοσιοποιήθηκε έρευνα της Metron Analysis, σύμφωνα με την οποία τα όνειρα των Ελλήνων για την καινούργια (2007) χρονιά, ήταν σπίτι, θέση στο Δημόσιο και… ευρωπαϊκό κύπελλο, ενώ ακολουθούσε η… συμμετοχή στο Super Deal!

Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ζούμε σήμερα.

Όπως βλέπετε, η πληγή είναι πολύ πιο βαθιά από την απομάκρυνση 15.000 ατόμων.

Άλλωστε, το τρίτο μνημόνιο καταδεικνύει πως η τρόικα έχει αντιληφθεί το μέγεθος και το βάθος της πληγής:

Εξαιρώντας τα νησιά από τους περιορισμούς προσλήψεων, αναφέρει πως «κρίνονται επιβεβλημένες οι προσλήψεις Π.Ε. και Τ.Ε υπαλλήλων», ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει εξειδικευμένο προσωπικό.

ΠΗΓΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Χάθηκε η τσίπα…

Τηλέφωνα σε βίζιτες και μέντιουμ στο νοσοκομείο του Ρίου – Χάθηκε η τσίπα…

Γράφει ο Αργύρης Κωστάκης

 

Εξωφρενικό! 

67.000 ευρώ ήρθε ο λογαριασμός του ΟΤΕ για το προηγούμενο δίμηνο στο νοσοκομείο του Ρίου. 

67.000 ευρώ ο λογαριασμός για τα τηλεφωνήματα που έγιναν από το δημόσιο ελληνικό νοσοκομείο. Τον λογαριασμό τον πληρώνουμε εμείς οι φορολογούμενοι. 

Εμείς οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι άνεργοι, οι απλήρωτοι επί μήνες, οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι των 400 ευρώ, οι τίμιοι δημόσιοι υπάλληλοι με τους τσεκουρεμένους μισθούς, oι part tine εργαζόμενοι, οι έμποροι που φυτοζωούν.

Το αμέσως προηγούμενο δίμηνο από τις 67.000 ευρώ ο λογαριασμός ήταν 10.000 ευρώ. 

Τι είχε γίνει; 

Κάποιοι υπάλληλοι του νοσοκομείου (σίγουρα όχι ασθενείς ή επισκέπτες), όπως έδειξε η έρευνα, έκαναν εκατοντάδες τηλεφωνήματα σε «ροζ» γραμμές και πενταψήφια νούμερα για προβλέψεις μέντιουμ. 

Είναι αδιανόητο κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι να τηλεφωνούν σε μέντιουμ, φορτώνοντας το δημόσιο ταμείο με 67.000 ευρώ. 

Τώρα γίνεται ένορκη διοικητική εξέταση για να βρεθεί άκρη και ποιοί τα έκαναν. 

Κι αν βρεθεί άκρη και τι έγινε; 

Πιστεύετε ότι είναι η μόνη δημόσια υπηρεσία που επιβαρύνει τους έλληνες φορολογούμενους; 

Αν ποτέ μπορούσαμε να μάθουμε πόσα ευρώ κοστίζουν το χρόνο τα τηλεφωνήματα των δημοσίων υπαλλήλων, εκτός θεμάτων υπηρεσίας και αναγκών εξυπηρέτησης των πολιτών, θα λιποθυμούσαμε. 

Αντί η τρόικα να επιμένει το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ, μήπως θα έπρεπε να βάλει χέρι στις «ληστείες» της καθημερινότητας;  

Θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν πολλά χρήματα από το πουθενά.

ΠΗΓΗ   aixmi.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:

Δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας πολίτης ο οποίος να μην έχει βρεθεί, κάποια στιγμή της ζωής του, μπροστά σε έναν δημόσιο υπάλληλο που συζητάει στο τηλέφωνο περί ανέμων και υδάτων με κάποιον φίλο ή συγγενή του.

Και αυτό, στην καλύτερη περίπτωση...  γιατί διαφορετικά, μέχρι να εξυπηρετηθεί μπορεί και να μάθει 2-3 πράγματα για την ερωτική ζωή του/της υπαλλήλου ή για τα προβλήματα υγείας του παππού της οικογένειας (ενίοτε με λεπτομέρειες!)!

Συμφωνώ απόλυτα λοιπόν με την παραπάνω παρατήρηση...   "Αν ποτέ μπορούσαμε να μάθουμε πόσα ευρώ κοστίζουν το χρόνο τα τηλεφωνήματα των δημοσίων υπαλλήλων, εκτός θεμάτων υπηρεσίας και αναγκών εξυπηρέτησης των πολιτών, θα λιποθυμούσαμε."

Μόνο που θα επεκτείνω λίγο τις "ληστείες" της καθημερινότητας.

Θα ήθελα να μπορούσαμε να μάθουμε πόσα σπίτια δημοσίων υπαλλήλων διαθέτουν γραφική ύλη "από την υπηρεσία που έχει πολλά" έως και χαρτί τουαλέτας που έχω δει με τα μάτια μου να φεύγει από την υπηρεσία σε μεγάλη συσκευασία γιατί... "έλα μωρέ... η υπηρεσία τα αγοράζει φτηνά"!

Ανάλογα με την "υπηρεσία" και οι "ληστείες" της καθημερινότητας.

Το βέβαιο είναι ότι αν μπορούσαμε να βγάλουμε ένα συνολικό λογαριασμό για όλα αυτά δεν θα λιποθυμούσαμε...  το εγκεφαλικό θα το είχαμε στο τσεπάκι!