Κύριε πρόεδρε, είχατε τον λόγο...

Του Κωνσταντινου Ζουλα 

«Κύριε Σαμαρά έχετε τον λόγο. Το λόγο έχει ο κ. Τσίπρας. Κύριε Βενιζέλο εσείς έχετε τον λόγο».

Οσοι διαβάσαμε τα πρακτικά του Προεδρικού Μεγάρου προφανώς δεν επιρρίπτουμε τη βασική ευθύνη του αδιεξόδου στον κ. Κάρολο Παπούλια.

Δεδομένου, ωστόσο, ότι οι πολιτικοί αρχηγοί έπαιξαν παρουσία του την ίδια ακριβώς παράσταση που ανέβασαν μπροστά μας με τον παραλλαγμένο τίτλο «αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου» ή «ανασχεδιασμός όλης της ευρωπαϊκής πολιτικής» αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο δεν τους έθεσε δημοσίως προ του κινδύνου να ξαναγίνουμε Βαλκάνια.

Δηλαδή μια από τις χώρες που εδώ και δεκαετίες επιβεβαιώνουν την εθνική μας αυταρέσκεια και την δήθεν ευρωπαϊκή μας ανωτερότητα…

Αν οι διερευνητικές εντολές δεν τελεσφορήσουν, λέει το Σύνταγμα, ο πρόεδρος «καλεί από κοινού τους αρχηγούς».

Και αν πάλι επιβεβαιωθεί «η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης, τότε…». Τότε και μόνο τότε ξαναγίνονται εκλογές.

Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί σε αυτήν την έσχατη προσπάθεια που περιγράφει το Σύνταγμα ο κ. Παπούλιας δεν έκανε κάτι αυτονόητο.

Να πάρει τις 2, 3, 5 παρεμφερείς προϋποθέσεις που έθεταν οι πέντε αρχηγοί για τη συμμετοχή τους σε μια κυβέρνηση και να συντάξει ένα συμβιβαστικό κείμενο καλώντας τους όλους να το αποδεχθούν.

Να τους πει δηλαδή «κύριοι, σε αυτά τα 4 σημεία εκτιμώ ότι συμπίπτουν οι απόψεις σας και μπροστά στον κίνδυνο μιας εθνικής τραγωδίας σάς καλώ να σχηματίσετε μια προσωρινή, έστω, οικουμενική κυβέρνηση και να στείλετε από κοινού το μήνυμα στην Ε.Ε. ότι αρνείστε π.χ. την περαιτέρω μείωση των κατώτερων μισθών ή και θεωρείτε επιτακτική ανάγκη την παράταση της δημοσιονομικής προσαρμογής».

Θα αρνούνταν οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος να υπογράψουν κάτι τέτοιο ή μήπως οι κ. Τσίπρας και Καμμένος θα ενέμεναν σε όλες τις εξωπραγματικές αξιώσεις τους;

Αλλά και αν ακόμη δεν επιτυγχανόταν συμφωνία -κάτι πιθανό- τουλάχιστον όλοι θα γνωρίζαμε ποιος τορπίλισε την πρόταση του προέδρου.

Ο κ. Παπούλιας πιθανώς δεν το αποτόλμησε εκτιμώντας ότι θα υπερέβαινε τα καθήκοντα που του ορίζει το Σύνταγμα.

Διερωτώμαι ωστόσο:

αν στη θέση του σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα ήταν ο Κ. Στεφανόπουλος ή ο Κ. Καραμανλής θα παρακολουθούσαν αμήχανοι τους παράλληλους μονολόγους και το θέατρο παραλόγου που παίχτηκε μπροστά του;

ΠΗΓΗ  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Αργήσατε κ. Πρόεδρε…

Γράφει ο Βασίλης Χιώτης

Η απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας να παραιτηθεί από το σύνολο των αποδοχών του κι όχι απλώς από ένα τμήμα της όπως έκαναν οι βουλευτές, είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Ακόμη κι ο κ. Καρ. Παπούλιας με την μακρά πολιτική του πορεία, έχει μια οικογένεια να φροντίσει κι ασφαλώς έχει και προσωπικά έξοδα. Συνεπώς με μηδενικές αποδοχές δεν μπορεί ούτε εκείνος να ζήσει και στο εξής θα ζει από τις αποταμιεύσεις του.

Ωστόσο πρόκειται για μια απόφαση που καθυστέρησε αρκετά να λάβει και για τον λόγο αυτό έχει επικριθεί στο παρελθόν.

Την ώρα που οι βουλευτές, οι δημόσιοι υπάλληλοι, ακόμη και οι συνταξιούχοι αναγκαζόταν να δεχθούν μια δραστική μείωση των αποδοχών τους, ο κ. Καρ. Παπούλιας αγνοούσε τις αμέτρητες επιστολές που δεχόταν στο γραφείο του από πολίτες που του επισήμαιναν ότι θα πρέπει κι ο ίδιος να ζητήσει την μείωση του παχυλού μισθού του, για να αποδείξει έστω και συμβολικά ότι συμβάλλει κι ο ίδιος στην περικοπή των κρατικών δαπανών.

Η μηνιαία αποζημίωση που λαμβάνει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ισοδυναμεί με τέσσερις μισθούς βουλευτών χωρίς τις όποιες προσαυξήσεις. Μέχρι σήμερα λοιπόν εισέπραττε 23.200 ευρώ το μήνα ή 278.400 το χρόνο μικτά ή 192.000 ευρώ καθαρά. Αν σε αυτά προστεθεί και το ποσό που εισπράττει ως έξοδα παράστασης (το ένα τρίτο της βουλευτικής αποζημίωσης κάθε μήνα) τότε οι ετήσιες αποδοχές του φθάνουν τα 370.993 ευρώ.

Επειδή κανείς δεν δικαιούται να μειώσει μονομερώς τις αποδοχές του ανωτάτου άρχοντα της χώρας, αυτό μπορούσε να γίνει μόνο με δικό του αίτημα. Και μέχρι τώρα τέτοιο αίτημα δεν είχε υπάρξει, ούτε για ένα μικρό τμήμα των αποδοχών του. Τώρα βέβαια παραιτείται από το σύνολο των αποδοχών του κι αυτό είναι όχι μόνο αξιέπαινο, αλλά και ιδιαίτερα γενναίο. Αλλά έρχεται μετά την κριτική της κοινής γνώμης, έστω και αν αυτή εκφράστηκε ακραία και με απαράδεκτους τρόπους τουλάχιστον στις περιπτώσεις της Θεσσαλονίκης και της Χαλκίδας.

Τέλος πάντων. Κάλλιο αργά παρά ποτέ…

Τον πρώτο λόγο έχει το μπράβο στον κ. Παπούλια κι αυτό θα κυριαρχήσει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αλλά οι απλοί πολίτες σκέφτονται κι αλλιώς. Και σήμερα αν είχαν φωνή θα του έλεγαν: «Αργήσατε κ. Πρόεδρε»…

ΠΗΓΗ  ΤΟ ΒΗΜΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Δηλαδή ο Παπούλιας έχει λάβει, τουλάχιστον για τα 2 τελευταία χρόνια όπου ο Ελληνικός λαός εξαθλιώνεται αργά και σταθερά, 370.993 x 2 = 741.986 ευρώ!

Θα μπορούσα και εγώ να αρνηθώ να εισπράττω περαιτέρω αμοιβή αφού έχω ήδη λάβει πάνω από 700χιλ. ευρώ!

Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι προφανώς έχει κατοχυρώσει κάποιες συντάξεις (νομικός, 27 χρόνια βουλευτής και τα περισσότερα από αυτά σε υπουργικές θέσεις) και το 2012 λήγει και η θητεία του ως πρόεδρος της δημοκρατίας...

Στις δύσκολες μέρες που έρχονται….

Γράφει ο γιατρός Γιώργος Νεοφώτιστος

  Αν κρίνει κανείς από τις ..πρωτοχρονιάτικες ευχές που μας έστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και  ο πρωθυπουργός Παπαδήμος , δεν θα πρέπει κανένας Έλληνας  να νοιώθει ασφαλής. Ούτε λόγος  για  την πρόθεσή τους  να στείλουν έστω και μια ακτίνα ελπίδας για καλλίτερες μέρες .. έστω και σε ένα πιο  μακρινό μέλλον.

  Η  επωδός  «.. να βάλουμε πλάτη  όλοι ..»  μου θυμίζει το   παλιό  ανέκδοτο που  κάποιος πρόεδρος μιας χώρας, η οποία  βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση,  είχε  πει μιλώντας στον λαό  του  το αμίμητο..

 «.. ή όλοι θα πεθάνετε…ή  όλοι θα σωθούμε….». Εννοώντας προφανώς  πως εκείνος,  έτσι και αλλιώς,  θα σωθεί…!!!

 Όμως ο πολίτης    περίμενε   τούτη τη  πρωτοχρονιά  να ακούσει  κάτι διαφορετικό από οποιαδήποτε άλλη φορά. Κάτι που θα  μπορούσε να διαλύσει , έστω και για λίγο, την αίσθηση της κατήφειας  που έχει κυριεύσει τον λαό μας. Όμως  εγώ μάταια ήλπιζα σε κάτι τέτοιο .

     Με τον εφιάλτη της ανεργίας να μαίνεται και γύρω  μας να υψώνεται μια περίεργη  εκκωφαντική σιωπή  οργής , ομολογώ πως τρομάζω.  Με φοβίζει αυτή η απόλυτη  ¨νηνεμία¨  που   προηγείται πριν  το ξέσπασμα της    καταιγίδας. Γιατί αυτό σημαίνει η βουβή αγανάκτηση  ενός ολόκληρου  λαού για  εκείνους τους λίγους,  που ¨έπαιξαν¨ τόσο ανέξοδα,    τη ζωή του και έχασαν. 

 Με αυτές τις  σημερινές  συγκυρίες  θα πρέπε  το πολιτικό σύστημα, για να διασωθεί από τη απόλυτη απαξίωση και τις συνέπειες του , να  είχε ¨οσμισθεί¨  τις  λεπτές αυτές ιδιαιτερότητες .

Όμως και τα δυο  πρωτοχρονιάτικα διαγγέλματα των κορυφαίων πολιτειακών παραγόντων, έδειξαν πόσο πράγματι  μακριά βρίσκονται  από τα θέλω των πολιτών. Πρόκειται για την απόλυτη διάσταση επικοινωνίας μεταξύ των.

 Να γιατί ο Αντων. Σαμαράς αυτή τη κρίσιμη στιγμή πρέπει να βγει μπροστά.  Το ότι είναι  ένας πολιτικός,  ο οποίος  έχει ένα σοβαρό λόγο να νοιώθει  αμέτοχος στη κακοδιαχείριση του δημόσιου χρήματος ( βλέπε πλιάτσικο ),  του δίνει αυτό το δικαίωμα.    

  Σαν  αρχηγός  μιας μεγάλης αλλά και υπεύθυνης  παράταξης που  θα έχει θέλοντας και μη, αποφασιστικό ρόλο στις μελλοντικές εξελίξεις της χώρας μας, είναι πλέον ο μόνος στον οποίον προσβλέπουν οι πολίτες, ανεξάρτητα πολιτικών τοποθετήσεων.

 Και  σαν επικύρωση της θέλησής του να  αλλάξει το πολιτικό τοπίο  περιμένουμε να βάλει τη δική του  ¨σφραγίδα¨ στο κόμμα της ΝΔ.  Να το απαλλάξει  από τις παλιές ¨κακές¨ συνήθειες, που ενώ το  έφεραν πολλές φορές στη εξουσία, εκείνες  στάθηκαν αιτία  να αποδειχθεί ανίκανο να  διαχειριστεί τη εξουσία.  Και έτσι   πολύ σύντομα την… παραχώρησε στο Πασόκ. …

Του ζητάμε, εμείς οι απλοί πολίτες,  να προχωρήσει ΤΩΡΑ στις μεγάλες  τομές . Και πρώτα από όλα να  απαγκιστρώσει το κόμμα  από το επικίνδυνο  ¨αγκάλιασμα του .. βόα ¨  ,  δηλαδή των ΜΜΕ . Να δείξει πως δεν θα χαριστεί σε κανέναν από όλους εκείνους που εξέθεσαν τη χώρα μας. 

Να  τονίσει πως θα  θεσμοθετήσει  την ¨ ΜΕΓΆΛΗ ΕΥΘΥΝΗ¨  των πολιτικών και όλων όσων χειρίζονται  την περιουσία όλων μας.  Έτσι  για να    σταματήσει  επιτέλους αυτός ο εμπαιγμός για τη δήθεν ¨ πολιτική ευθύνη ¨ που ακόμα και  το άκουσμά της,  προκαλεί την δικαιολογημένη οργή των πολιτών.

 Μπορεί οι απλοϊκές  αυτές  σκέψεις να προκαλούν μειδιάματα στους  ..πεφωτισμένους επαγγελματίες  πολιτικούς μας, στου οποίους  ειρησθω εν παροδω δεν έχω τη  τιμή  να ανήκω!

  Όμως σήμερα, μέρες μεγάλης κοινωνικοπολιτικής κρίσης,  την πολιτική  την υποδεικνύει  ο  ίδιος ο πολίτης. Και η σημερινή ΝΔ , οφείλει να γίνει η παράταξη  εκείνη που θα εκπροσωπήσει τις επιθυμίες των ενεργών πλέον πολιτών.  

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥ...

Τα γεγονότα των παρελάσεων σε όλη την Ελλάδα ξεκίνησαν έναν κύκλο δηλώσεων από πολιτικά κόμματα, στελέχη κομμάτων και εκπροσώπους ΟΤΑ.

Ξεκίνησε λοιπόν το “κυνήγι του τραμπούκου” της κάθε περιοχής!

Στα Τρίκαλα ήταν οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ αυτός που χτύπησε τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ;

Στην Θεσ/νίκη ήταν οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΜΕ αυτοί  που είπαν προδότη τον Παπούλια και ματαίωσαν την παρέλαση;

Στην Πάτρα ήταν οπαδοί της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ αυτοί που χίμηξαν στον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ;

Στην Καλαμάτα ήταν οπαδοί κάποιου συγκεκριμένου κόμματος αυτοί που κόντεψαν να λιντσάρουν τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ;

Με λίγα λόγια...
Έγινε χαμός σε όλη την Ελλάδα και οι “εκπρόσωποι του λαού” δεν κατάλαβαν τίποτα!

Προς ενημέρωση λοιπόν ΟΛΩΝ των κομμάτων...

Στις παρελάσεις και στους δρόμους αντιδρούσε ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ!

Ήταν εκεί πολίτες ΟΛΩΝ των κομμάτων, ΟΛΩΝ των ιδεολογιών, ΟΛΩΝ των κοινωνικών και επαγγελματικών τάξεων!

Δεν είναι λογικό όλοι να μιλούν για αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ σαν να είναι πρώτο κόμμα με ποσοστά 70-80%, ούτε να “χαριστεί” η αντίδραση του λαού στην αριστερά!

Επίσης είναι σαφές ότι οι αντιδράσεις δεν αφορούσαν μόνο ένα θέμα.

Βέβαια είναι καθολική η αντίδραση για την οικονομική κατάσταση της χώρας και του κάθε πολίτη ξεχωριστά αλλά δεν ήταν μόνο για αυτόν τον τόσο ποταπό λόγο όπως πολλοί μπορεί να σκεφτούν.

Δεν αφορούσαν μόνο την τσέπη μας.

Αφορούσαν το έθνος, την πατρίδα που βρέθηκε ξαφνικά υπό νέα κατοχή χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, αφορούσαν την προδοσία (εντός ή εκτός εισαγωγικών)της “κυβέρνησης”, αφορούσαν την αντιμετώπιση των Ελλήνων ως ηλιθίους από την ίδια την “κυβέρνηση” τους, αφορούσαν την επικίνδυνα ρευστή εθνική κυριαρχία και την κατάλυση (και πάλι εντός ή εκτός εισαγωγικών) της δημοκρατίας.

Όσο για τον πρόεδρο της δημοκρατίας...
Λυπάμαι γιατί όπως φαίνεται ούτε η ΝΔ κατάλαβε τι ακριβώς έγινε.

Οι πολίτες δεν έδειξαν ασέβεια στο θεσμό του προέδρου της δημοκρατίας.

Η αντίδραση ήταν κατά του Παπούλια ο οποίος αποδεικνύεται λίγος και ανίκανος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Ότι και να έχει κάνει στην ζωή του, όσο πατριώτης (όρος που χρειάζεται πολύ συζήτηση...) κι αν είναι, όσο αγωνιστής υπέρ της πατρίδος κι αν υπήρξε σε δύσκολους καιρούς... αυτήν την συγκεκριμένη ιστορική στιγμή είναι λίγος!

Σταματήστε λοιπόν το “κυνήγι του τραμπούκου”.

Είναι γελοίο και δείχνει ότι μάλλον δεν έχετε επαφή με τον λαό.

ΟΛΟΙ οι Έλληνες διαμαρτύρονται και ο μόνος τρόπος για να εκτονωθεί όλη αυτή η αγανάκτηση είναι να μας δοθεί η δυνατότητα να “μιλήσουμε”.

Η μόνη διέξοδος είναι οι εκλογές!

Απλή κοινή λογική...

Πρόεδρε, πάμε σε εθνικό διχασμό, η κατάσταση έχει ξεφύγει!...

Δραματική προειδοποίηση πρώην βουλευτών στον Παπούλια: «Πρόεδρε, πάμε σε εθνικό διχασμό, η κατάσταση έχει ξεφύγει, είναι ανεξέλεγκτη»! Αυτήν τη δραματική προειδοποίηση απηύθυναν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρ. Παπούλια πρώην βουλευτές σε συνάντηση που είχαν μαζί του σχετικά πρόσφατα.

Και δείχνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο αφενός την αγωνία μεγάλου τμήματος του πολιτικού κόσμου, ακόμα και πρώην βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, και αφετέρου τις ευθύνες που πλέον έχει επωμιστεί ο ανώτατος άρχων. Διότι μπορεί μεν σύμφωνα με την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1985 να έχει εξαιρετικά περιορισμένες δυνατότητες παρέμβασης, ωστόσο ακόμα κι έτσι έχει κάποιες δυνατότητες, τις οποίες μέχρι σήμερα δεν έχει ασκήσει, με αποτέλεσμα να υπάρχουν εκτιμήσεις ότι έχει γίνει άτυπο δεκανίκι της κυβέρνησης... Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του «Π», η συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας με πρώην βουλευτές έγινε στις αρχές του καλοκαιριού και παραβρέθηκαν 10-12 πρώην βουλευτές, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Στη συνάντηση έγινε εκτενής συζήτηση για τις δραματικές εξελίξεις στην οικονομία, καθώς και για τις έντονες κοινωνικές αντιδράσεις που υπήρχαν τότε, καθώς βρίσκονταν σε εξέλιξη οι καθημερινές συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» στην πλατεία Συντάγματος. Επίσης ήσαν σε πρωτοφανή έξαρση και άλλες κινητοποιήσεις, και μάλιστα σε όλη τη χώρα, ενώ καθημερινά ήταν τα φαινόμενα αποδοκιμασιών και προπηλακισμών ενάντια σε κυβερνητικά στελέχη αλλά και σε πολιτικούς όλων των κομμάτων. Σχολιάζοντας λοιπόν αυτό το εκρηκτικό κλίμα, ορισμένοι εκ των πρώην βουλευτών, προεξάρχοντος βουλευτή του ΠΑΣΟΚ που είχε διατελέσει πολλές φορές υπουργός σε κυβερνήσεις του Α. Παπανδρέου, απευθύνθηκαν με δραματικούς τόνους στον Κάρ. Παπούλια και του επεσήμαναν τον κίνδυνο εθνικού διχασμού, με τα λόγια που προαναφέραμε. - Τι εννοείτε μιλώντας για εθνικό διχασμό; ρώτησε ο Πρόεδρος. - Εννοούμε μεταξύ «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών», απάντησε ο πρώην υπουργός (του ΠΑΣΟΚ). Ο Κάρ. Παπούλιας δεν έδωσε συνέχεια στη σχετική συζήτηση. Περιορίστηκε να κουνήσει το κεφάλι του... Επαναλαμβάνουμε πάντως ότι ύστερα και από αυτήν την προειδοποίηση ο Πρόεδρος δεν έχει άλλοθι για μια ανεξήγητη απραξία... Μάλιστα προσθέτουμε ότι ανάλογες επισημάνσεις και προειδοποιήσεις έχουν κάνει πρόσφατα στον Κάρ. Παπούλια και ακαδημαϊκοί και άνθρωποι του πνεύματος, με τους οποίους έχει επίσης συναντηθεί... ΠΗΓΗ  ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Η γιορτή της Δημοκρατίας και η νέα χούντα...

Γράφει ο
Βασίλης Φίλιας

Ανοικτή επιστολή του Καθηγητού Βασίλη Φίλια προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια.

                                     

Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε,

Όταν την επομένη του πραξικοπήματος του ’67, μία χούφτα άνθρωποι ιδρύσαμε τη Δημοκρατική Άμυνα γνωρίζαμε πολύ καλά ότι η Δημοκρατία δεν καταλύθηκε από τις ερπύστριες των τανκς, αλλά είχε προ πολλού αυτοκαταρρεύσει και αυτοαναιρεθεί εσωτερικά.

Γι’ αυτό και ο απόηχος της αντίστασής μας ήταν όχι απλά η πάλη της ανατροπής της δικτατορίας, αλλά η ουσιαστικοποίηση της μελλοντικής Δημοκρατίας με την έννοια της εδραίωσης μιας πραγματικής λαϊκής κυριαρχίας.

Ο στόχος αυτός δεν επετεύχθη διότι το παλαιό φθαρμένο πολιτικό προσωπικό όχι μόνον επανήλθε το ’74 «ανέπαφο», αλλά και διότι η δικτατορία χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για να «μεταποιηθεί» η ελευθερία σε ελευθεριότητα και ασυδοσία. Η συντεχνοποίηση της κοινωνικής μας ζωής, η ανευθυνοποίηση, ο παρασιτισμός, η λογική του «πεζοδρομίου», η διαφθορά, τα σκάνδαλα και ο πολιτικός θεατρινισμός είναι μερικές, οι σημαντικότερες, από τις συνέπειες.

Αυτά όσον αφορά το απώτερο παρελθόν, όπου οι ευθύνες βαρύνουν όλους όσους άσκησαν πολιτική σε επίπεδο εξουσίας.

Το παρόν συνδέεται με μία οικονομική βαθύτατη δυσπραγία, που οδηγήθηκε σε οικονομική κατάρρευση από χειρισμούς, τους οποίους χαρακτήρισαν η λογική της εξάρτησης, της υποτέλειας, της παράδοσης άνευ όρων των συμφερόντων της χώρας στους διεθνείς κερδοσκόπους και τους μηχανισμούς των παγκόσμιων τοκογλύφων.

Κάτι που έγινε από μία «σοσιαλιστική» κυβέρνηση, η οποία με τις συμβουλές και τις συμβολές των ξένων επεχείρησε μια άνευ προηγουμένου εξαπάτηση του ελληνικού λαού και όταν σε ελάχιστο χρόνο αποκαλύφθηκε ο αντιλαϊκός και αντεθνικός χαρακτήρας της πέρασε απροκάλυπτα σε εφαρμογή της αρχής «αποφασίζομεν και διατάσομεν».

Έτσι αναδύθηκε μία νέα χούντα η οκτωβριανή. Μια χούντα , που όχι μόνον δεν εκμεταλλεύτηκε τεράστιες ευκαιρίες υπέρβασης της κρίσης με προσφυγή στη Ρωσία, την Κίνα, τα εμιράτα και όπου αλλού, αλλά και δεν διαπραγματεύτηκε όπως έκανε η Ισλανδία, η Ιρλανδία, η Ισπανία κ.ο.κ.

Οι προσωπικές σας ευθύνες κ. Πρόεδρε είναι τεράστιες, διότι δεν προστατεύσατε τη χώρα, εντός των ορίων της δικαιοδοσίας σας απέναντι:

- Στην αντισυνταγματικότητα και τον παράνομο χαρακτήρα μεγάλου μέρους των όρων του μνημονίου και την αντισυνταγματική και εξ υφαρπαγής επιψήφισή του.

- Στην εκχώρηση εθνικού πλούτου υπό την μορφή εμπραγμάτων ασφαλειών και «εγγυήσεων» αντί πινακίου φακής.

- Στην ιδιωτικοποίηση όλων των επικερδών δημοσίων επιχειρήσεων

- Στο μη σεβασμό διεθνών συμφωνιών, που είχαν γίνει από την προηγούμενη κυβέρνηση όσον αφορά τα υγρά καύσιμα και το φυσικό αέριο,

- Στον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας και τη λατινοαμερικανοποίηση της χώρας,

- Στην κατ’ εντολή της κυβέρνησης ανοικτή σύμπραξη της αστυνομίας με τους κουκουλοφόρους.

Ναι κ. Πρόεδρε. Αυτά και άλλα πολλά μεταξύ των οποίων το μέγιστο και πολύ πρόσφατο. Η σιωπή σας στις εμετικές δηλώσεις Ερντογάν περί «Ελληνικής διοίκησης της νοτίου Κύπρου» και της αμφισβήτησης και αυτής της ύπαρξης Κυπριακού κράτους.

Στην πρώτη σας θητεία είχατε δείξει ότι είχατε υπερβεί το κομματικό σας παρελθόν προς όφελος του εθνικού. Σήμερα πλέον λειτουργείτε ως ουραγός μια Κυβέρνησης μειοδοσίας και εθνικού άγους, ως υποστηρικτής της οκτωβριανής χούντας.

Αρνούμαι κατόπιν αυτού να δεχτώ την πρόσκλησή στη «γιορτή της Δημοκρατίας». Αρνούμαι να συμμετάσχω σε κάτι, που κατήντησε θέατρο σκιών, αρνούμαι να διαγράψω τον ένα χρόνο παρανομίας και τα πέντε χρόνια φυλακής στο όνομα της στήριξης της σημερινής ψευτοδημοκρατίας του 15%.

ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Ε, ΟΧΙ ΚΙ ΕΤΣΙ...

Όπως ήταν πολύ φυσικό, η χθεσινή γεμάτη “ειδήσεις” ημέρα δεν μας έμαθε τίποτα καινούργιο!

Ενώπιον του προέδρου της δημοκρατίας οι πολιτικοί αρχηγοί ΕΠΑΝΕΛΑΒΑΝ όσα είχαν πει στον ΓΑΠ τρεις μόλις ημέρες νωρίτερα.
Ε, και;

Προσωπικά, μου έκανε πολύ κακή εντύπωση ο διασυρμός της προεδρίας από τον Κ. Παπούλια που φάνηκε σαν να δέχτηκε εντολές από τον ΓΑΠ για τις κινήσεις του και σαν να χρησιμοποιήθηκε ως “μαριονέτα” στα κυβερνητικά σχέδια.

Από εχθές το μεσημέρι πάντως κάτι έχει αλλάξει...

Αντί για να συζητάμε πόσο εμφανής είναι η παταγώδης αποτυχία της κυβέρνησης και πόσο εμφανής είναι η παραδοχή της αποτυχίας από τους ίδιους τους κυβερνητικούς, το θέμα είναι... ο Σαμαράς!

Έχει ξεκινήσει μία έντονη συζήτηση για το τι δέχτηκε ο πρωθυπουργός και τι απέρριψε από το πρόγραμμα... του Σαμαρά!

Όλες οι πολιτικές συζητήσεις στα ΜΜΕ γίνονται για τις θέσεις και τις απόψεις... του Σαμαρά!

Ακόμα και η τρόικα ασχολείται, μελετάει και σχολιάζει το πρόγραμμα... του Σαμαρά!

Η μόνη ατάκα του ΓΑΠ που συζητείται είναι... “θα συνεχίσω μόνος μου την διάσωση της χώρας”!
Σαν απειλή ακούγεται!
Δεν παύει όμως ότι αναρωτιέμαι... τώρα το κατάλαβε ότι ο Ελληνικός λαός το 2009 του έδωσε, με πάνω από 10 μονάδες διαφορά, εντολή και αυτοδυναμία για να κυβερνήσει μόνος του;

Από εχθές το μεσημέρι γίνεται μία έντονη προσπάθεια από το ΠΑΣΟΚ να περάσει στον κόσμο την αίσθηση ότι υπήρξε συμφωνία σε όλα... ακόμα και στο φορολογικό!

Το ΠΑΣΟΚ έχει την στήριξη της κοινωνίας, ακολουθεί τον σωστό δρόμο, διαπραγματεύεται άψογα με την τρόικα και δουλεύει για ένα καλύτερο μέλλον της Ελλάδας.

Η  απαίσια, ανεύθυνη, καιροσκόπα, πολιτικάντικη άλλων εποχών και ουτοπική ΝΔ... δεν “συναινεί”!

Με λίγα λόγια... παλιά τους τέχνη κόσκινο!
Η άθλια μικροπολιτική επικοινωνιακή πολιτική λαίλαπα του Λαλιώτη έχει βρει άξιους συνεχιστές!

Πόσο κολακευτικό μπορεί να θεωρηθεί για τον Σαμαρά το ότι κρατάει στα χέρια του την τύχη και το μέλλον της χώρας ενώ ακόμα είναι στην αντιπολίτευση;
Όταν γίνει κυβέρνηση τι θα αλλάξει;
Θα πάρει στα χέρια του την τύχη και το μέλλον της Ευρώπης... του κόσμου...;

Έλεος πια!

Πότε θα καταλάβουν στην κυβέρνηση ότι πρέπει να σοβαρευτούν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους;

Απλή κοινή λογική...

ΑΠΟ ΤΟ ΑΦΤΙ ΚΑΙ...

Ξέρουμε ότι ο ΓΑΠ έχει μητρική γλώσσα την Αγγλική αλλά υποτίθεται ότι καταλαβαίνει και Ελληνικά!

Μόλις την Τρίτη του είπαν την άποψή τους οι πολιτικοί αρχηγοί για το “σωτήριο” πρόγραμμά του. Τι δεν κατάλαβε;

Εκτός εάν θεωρεί ότι αφού διαφωνούν, ειδικά ο Σαμαράς(!), θα τους πάρει από το αφτί και θα τους πάει στον πρόεδρο για να τους μαλώσει και να αλλάξουν άποψη!...

Ο πανικός της κυβέρνησης είναι εμφανής και εντείνει την αβεβαιότητα και την ανησυχία των Ελλήνων.
Οι σπαστικές προ-θανάτιες κινήσεις της είναι το λιγότερο γελοίες και προκαλούν πραγματική αγανάκτηση.

Δεν υπάρχει “συναίνεση” μεταξύ ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ...
Δεν υπάρχει “συναίνεση” μέσα στην ίδια την ΕΕ...
Δεν υπάρχει “συναίνεση”  μέσα στην κυβέρνηση...
... Ο Σαμαράς όμως έχει “πατριωτικό καθήκον” να “συναινέσει” γιατί αλλιώς θα είναι ανεύθυνος, και υπόλογος στον λαό, και υπεύθυνος αν οδηγηθούμε σε εκλογές, και υπεύθυνος αν δεν πάρουμε την 5η δόση, και υπεύθυνος αν χρεοκοπήσουμε, και... και... και...
Πρόεδρε, σου ζητώ ταπεινά συγνώμη.
Ακόμα και εγώ που σε στηρίζω δεν είχα καταλάβει πόσο εξόχως σημαντικός είσαι και πως καθορίζεις το μέλλον της χώρας πριν ακόμα γίνεις πρωθυπουργός!

Έχουμε πχ δηλώσεις του υπουργού οικονομικών της Ολλανδίας ότι αν δεν “συναινέσει”  ο Σαμαράς  δεν θα δώσει άλλα ευρώ στο ταμείο για την Ελλάδα!
Ερώτηση : Τον ήξερε και χθες τον Σαμαρά;
Εκτός αυτού... που είναι ο πρωθυπουργός;
Κότσια δεν έχει; (ρητορική ερώτηση!)

“Αν ήμουν πρωθυπουργός” (... κλασική ατάκα των Ελλήνων!) θα είχα “ανέβει στα κεραμίδια”, θα τον είχα “πιάσει από τον λαιμό”  και θα τον είχα “βάλει στην θέση του”!
Πρωθυπουργό δεν έχει η χώρα;
Κυβέρνηση δεν έχει η χώρα;
Από πότε ασχολούνται με την αντιπολίτευση;
Που ξανακούστηκε;
Με λίγα λόγια καταργούν την κυβέρνηση, θεωρούν άκυρες τις αποφάσεις της και ζητούν διαβεβαιώσεις από την μελλοντική κυβέρνηση πριν γίνει λόγος για εκλογές!
Και ο πρωθυπουργός δεν αντιδρά;;;

Στο κάτω-κάτω ο Σαμαράς δημοσίως έχει δεσμευτεί ότι θα τηρήσει τις υπογραφές της χώρας, ότι συμφωνεί με τους στόχους του μνημονίου και ότι θα αναγνωρίσει το χρέος που με ραγδαίους ρυθμούς γιγαντώνεται.
Προσωπικά διαφωνώ, αλλά αφού υπάρχουν οι διαβεβαιώσεις για τα βασικά, τι άλλο θέλουν;

Η “συναίνεση” έχει γίνει λέξη-καραμέλα και σήμερα μπαίνει στο παιχνίδι κατάλυσης της δημοκρατίας (γιατί αυτό είναι από την στιγμή που καταργείται η αντιπολιτευτική ελευθερία λόγου στην βουλή!) και ο πρόεδρος της δημοκρατίας.

Έτσι στις μελανές σελίδες της ιστορίας μας που γράφει η μοιραία κυβέρνησή μας προστίθεται και μία μοιραία προεδρία με έναν πρόεδρο που φαίνεται περισσότερο από ποτέ άβουλος, αμέτοχος, απλή μαριονέτα της κυβέρνησης και ανίκανος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Κρίμα!

Ευτυχώς στους “μοιραίους”  δεν δέχεται να καταταχθεί και η αξιωματική αντιπολίτευση γιατί τότε δεν θα υπήρχε πια καμία ελπίδα και διέξοδος για την χώρα!

Απλή κοινή λογική...

Το Σύνταγμα, ο κ. Παπούλιας και η εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας…

Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ...

«Φύλακας του Συντάγματος» ορίζεται από τον Καταστατικό Χάρτη της Χώρας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Επιφορτίζεται ευόρκως με την ανάληψη των καθηκόντων του να ορθώνει το ηθικό ανάστημά του στην πιστή τήρηση των Συνταγματικών Διατάξεων, και δη εκείνων που αναφέρονται στη διαφύλαξη της Εθνικής Κυριαρχίας.
 

Το πνεύμα του συνόλου των διατάξεων του Καταστατικού Χάρτη της Χώρας αλλά και ο Πατριωτισμός του Λαού των Ελλήνων επιτάσσουν από τον ανώτατο άρχοντα να αποβάλει ευθύς ως διασκελίσει τη θύρα του Προεδρικού Μεγάρου κομματικές συμπάθειες, προσωπικές προτιμήσεις, ιδεολογικές αποκλίσεις και να αποτελέσει την κοινή συνισταμένη των προσδοκιών του συνόλου των Πολιτών της Χώρας, η οποία εκφράζεται με τη διαφύλαξη της Εθνικής Κυριαρχίας («Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω…»), τη διασφάλιση των ατομικών ελευθεριών και της ευημερίας των ατόμων μέσω του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας, την απαλλαγή του Πολίτη από τον Φόβο της αβεβαιότητας του μέλλοντος, της ασθένειας και της Ανάγκης.

Ταυτοχρόνως, με την επιτήρηση στον ηθικό τομέα της παροχής ίσων ευκαιριών στο σύνολο των ατόμων της Πολιτείας για τη διεκδίκηση της ευτυχίας στη ζωή.

Εν ολίγοις, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποτελεί το Σύμβολο της ενότητας της Χώρας, είναι ο εγγυητής της ευρύθμου λειτουργίας του Συνταγματικού Πολιτεύματος και ο κυματοθραύστης των τάσεων της Εκτελεστικής Εξουσίας -πάντα εντός των πλαισίων που ορίζει το Σύνταγμα- να μετακινείται στο επίπεδο του αυταρχισμού με την ενδεχόμενη παραβίαση των Συνταγματικών Διατάξεων.

Το ιδεολογικοπολιτικό αυτό πλαίσιο, σύμφωνα με τις υφιστάμενες Συνταγματικές Διατάξεις, παραβιάσθηκε, κατά την άποψη των πλέον έγκυρων Συνταγματολόγων της Χώρας, βάναυσα στις διαδικασίες ψήφισης και επικύρωσης της Διεθνούς Δανειακής Σύμβασης (Μνημόνιο) προ ενός έτους, στην οποία Δανειακή Σύμβαση ενυπάρχουν έντονα και ισχυρά τα σημεία εκχώρησης της Εθνικής Κυριαρχίας (υποθήκευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Χώρας, των πολιτιστικών της Μνημείων, της άσκησης ανεξαρτήτου Εξωτερικής Πολιτικής, της ελευθερίας δανεισμού από τρίτες πηγές, πέραν εκείνων που αναφέρονται στο Μνημόνιο κ.λπ.).

Όσον αφορά τον κ. Παπούλια, στη συγκεκριμένη περίπτωση, που έχει χαρακτηρισθεί Συνταγματικό Πραξικόπημα, και το οποίο επικύρωσε με την υπογραφή του, δυοίν θάτερον συμβαίνει:

• Ή οι νομικές υπηρεσίες της Προεδρίας της Δημοκρατίας λειτούργησαν πλημμελώς και δεν ενημέρωσαν ορθώς τον κ. Παπούλια, οπότε τίθεται θέμα ευθυνών της γραφειοκρατικής αυτής καμαρίλας και παραπομπής των υπευθύνων στη Δικαιοσύνη με τις βαρύτατες και ατιμωτικές κατηγορίες που επισύρει η συγκεκριμένη περίπτωση,

• Ή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ενσυνειδήτως προέβη στην πράξη αυτή: υπογραφή, κατά παράβαση των ρητών Συνταγματικών Διατάξεων, διεθνούς συνθήκης με την οποία εκχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα της Χώρας!

Πέραν τούτων, όμως, με το Συνταγματικό αυτό Πραξικόπημα, το οποίο θέτει τη Χώρα υπό καθεστώς οικονομικής υποτέλειας σε ξένες δυνάμεις, σε συνδυασμό με την εκχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας, αναδύεται ότι οι εκ των υστέρων εκκλήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας για συναίνεση και εθνική συνεννόηση κινούνται σε κενό αέρος.

Ο κ. Παπούλιας, εν γνώσει των ενεργειών της κυβέρνησης για τη συγκεκριμένη Δανειακή Σύμβαση και των απαγορευτικών για το Σύνταγμα της Χώρας στοιχείων που αυτή περιέχει, σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη των Συνταγματολόγων, έπρεπε να την αναπέμψει στη Βουλή και να ψηφισθεί με τα 3/5 των βουλευτών, ως το Σύνταγμα προβλέπει, και κατ' αυτόν τον τρόπο το σύνολο των εκπροσώπων του Έθνους όχι μόνο να εγκύψει επί των διατάξεων, των δεσμεύσεων και της ουσίας αυτής της διεθνούς σύμβασης, αλλά και να προσμετρήσει τις συνέπειες επί της πορείας της χώρας για πολλές δεκαετίες και γενιές ακόμη.

Και μόνο η υπενθύμιση ότι η τελευταία δόση αντίστοιχου «Μνημονίου» του 1897 εξωφλήθη μετά 81 ολόκληρα χρόνια, το 1978, αρκούσε για να προβληματίσει Λαό και Εξουσία…

Αντ' αυτών η προεδρική επικύρωση και οι εκ των υστέρων εκκλήσεις για συναίνεση!

Η προεδρική ενέργεια άρνησης επικύρωσης ενός νόμου σαφώς αντισυνταγματικού εκ των εξελίξεων καθίσταται βέβαιο ότι θα οδηγούσε το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της Χώρας και υπό το άπλετο φως της δημοσιότητας στην αποτροπή του καταστροφικού για την Ελλάδα σημερινού Μνημονίου, στη διαφύλαξη της οικονομικής ανεξαρτησίας της Χώρας και στη διαφύλαξη της Εθνικής της Κυριαρχίας.

Δυστυχώς, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιφύλαξε για τον εαυτό του τον ρόλο Επιμηθέα και όχι Προμηθέα. Και το κυριότερο, η Χώρα παραδόθηκε χειροδέσμια στη βουλιμία του αρπαχτικού ξένου κεφαλαίου και των εγχώριων μεταπρατών του…

Στην ηρεμία του Προεδρικού Μεγάρου και στην πλούσια βιβλιοθήκη του, στην οποία η αρχαιοελληνική σκέψη επικυριαρχεί, ο κ. Παπούλιας έχει τη δυνατότητα να μελετήσει τις Ιστορίες του Θουκυδίδη του Αλιμούντιου, και μάλιστα στη μετάφραση του Μεγάλου Πολιτικού Ελευθερίου Βενιζέλου. Εκεί θα συναντήσει ότι ο Πολιτικός -και στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας ενυπάρχει και ο Πολιτικός- είναι αναγκαίο να κοσμείται από το «Προοράν» (το προβλέπειν) και το «Τολμάν» (την Τόλμη στη λήψη των αποφάσεων)…

Στο Συνταγματικό Πραξικόπημα που η Εκτελεστική Εξουσία πραγματοποίησε τον Μάιο του 2010 ο κ. Παπούλιας ακουσίως ή όχι, συνέπραξε… Αλλά «ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται…».

Τι ευθύνεται, όμως, αυτός ο δύστηνος Λαός;

ΠΗΓΗ ΤΟ ΠΑΡΟΝ