Μετά από 9 μήνες απεργίας που κηρύχθηκε παράνομη από τη Δικαιοσύνη απαιτήθηκε η επέμβαση των ΜΑΤ για να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας Ελλάδας, λίγο πριν η ιδιοκτησία πραγματοποιήσει την απειλή της να το κλείσει οριστικά. Πότε όμως και για ποιό λόγο ξεκίνησε αυτή η απεργία;
Πέρυσι το Φθινόπωρο, μετά από ζημιές περίπου 50 εκατομμυρίων ευρώ τα τρία τελευταία χρόνια ,η ιδιοκτησία του εργοστασίου κάλεσε τους εργαζόμενους στα δύο της εργοστάσια στο Βόλο και τον Ασπρόπυργο να υπογράψουν επιχειρησιακή σύμβαση που προέβλεπε τη μείωση των εργάσιμων ημερών με αντίστοιχη μείωση μισθών. Η πρόταση θα αφορούσε εκ περιτροπής όλους τους εργαζόμενους και θα κατέληγε στο να λαμβάνουν όλοι το 60% των αποδοχών τους.
Η πρόταση του εργοδότη συνοδευόταν με την πλήρη ασφαλιστική κάλυψή τους (με 5ωρο ένσημο για όλες τις εργάσιμες μέρες) και την πρόβλεψη ότι οι όποιες αποζημιώσεις και οι συντάξεις θα δίνονταν με βάση τις πλήρεις αποδοχές,προ της συμφωνίας και όχι τις μειωμένες.
Πράγματι το δίλημμα ήταν εκβιαστικό: ΄Η θα αποδέχονταν την πρόταση ή θα υπήρχαν απολύσεις.
Οι εργαζόμενοι στο Βόλο αποδέχθηκαν τη συμφωνία και το εκεί εργοστάσιο συνέχισε να λειτουργεί κανονικά ενώ στον Ασπρόπυργο η ιδιοκτησία, μετά την απόρριψη της πρότασης προχώρησε σε απολύσεις.
Ετσι, η απεργία ξεκίνησε με αίτημα να ανακληθούν όλες οι απολύσεις και φυσικά να μην μειωθούν οι μισθοί.
Από εκεί και πέρα ξεκίνησε μια διελκυστίνδα που οδήγησε στη χθεσινή επέμβαση των ΜΑΤ, αφού προηγουμένως απέτυχε κάθε προσπάθεια συνδιαλλαγής.
Τις τελευταίες ημέρες πάντως και με αφορμή την αναγγελία της πρόθεσης της ιδιοκτησίας να κλείσει το εργοστάσιο ακούστηκαν πολλές καταγγελίες για τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονταν οι αποφάσεις για την απεργία.
Οι καταγγελίες αφορούσαν κυρίως τη δράση της συνδικαλιστικής παράταξης ΠΑΜΕ μέλη της οποίας έχουν κατηγορηθεί ότι απαγόρευαν σε όσους από τους εργαζόμενους ήταν κατά της απεργίας να μπαίνουν στις γενικές συνελεύσεις, ότι μέλη της που δεν είχαν καμία σχέση με το εργοστάσιο ήταν αυτά που δεν επέτρεπαν σε κανέναν εργαζόμενο να μπει στο κτίριο κ.λπ.
Τα οικονομικά μεγέθη
Η Χαλυβουργία Ελλάδας το 2010 είχε ζημίες 15,εκατομμυρίων ευρών σε συνέχεια των 32,5 εκατομμυρίων του 2009, και των 2,1 εκατομμυρίων του 2008.
Το 2007 σημειώθηκαν κέρδη 1,87 εκ. Ευρώ, το 2006 κέρδη 21,8 εκ ευρώ, το 2005 ζημιά 2,5 εκ ευρώ και το 2004 κέρδη 9,5 εκ. ευρώ.
Φωτογραφία: Eurokinissi
ΠΗΓΗ iefimerida.gr
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :
Δεν θα ήθελα να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες ούτε να σχολιάσω αυτό καθ' εαυτό το πρόβλημα της Χαλυβουργίας Ελλάδος.
Τα γεγονότα είναι συγκεκριμένα και μιλούν από μόνα τους.
Αυτό όμως που επιβάλει σχολιασμό είναι η απροθυμία, νομίζω 3 κυβερνήσεων(!), να συγκρουστούν με το "αριστερό κατεστημένο" της χώρας έτσι ώστε να εφαρμοστεί ο νόμος και η απόφαση του δικαστηρίου!
Είναι παράλογο και δείχνει την αδυναμία του συστήματος να υπερασπιστεί το δικαίωμα στην εργασία των πολιτών του.
Ας ελπίσουμε ότι το άνοιγμα της Χαλυβουργίας Ελλάδος θα είναι η απαρχή για την εφαρμογή (επιτέλους!) των νόμων ώστε η Ελληνική "ζούγκλα" να ξαναγίνει Ελληνικό "κράτος".
Βέβαια οι νόμοι δεν είναι Θεόσταλτοι και υπόκεινται σε οποιαδήποτε κριτική από τους πολίτες αλλά όταν ψηφίζονται πρέπει και να εφαρμόζονται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου