"Δεν ρωτήσαμε κανέναν δάσκαλο"...

* Προκλητική ομολογία των συγγραφέων της νέας Γραμματικής Μόνο άσχετοι, ή που δεν ασχολήθηκαν, δεν ξεφύλλισαν τις σελίδες του νέου βιβλίου Γραμματικής της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης Δημοτικού και έκαναν αγγαρεία, θα μπορούσαν να δώσουν την έγκρισή τους για να μπει στα σχολεία και να διδαχθεί χωρίς να ζητήσουν τις απόψεις αυτών που θα διδάξουν το νέο αυτό κατασκεύασμα στα παιδιά μας, των δασκάλων.

Και δεν πρόκειται για αυθαίρετες διαπιστώσεις. Το ομολογεί η επικεφαλής των συγγραφέων, η κυρία Φιλιππάκη. Στη συνέντευξη που έδωσε στο «Βήμα της Κυριακής» ρωτήθηκε αν «σε όλη την πορεία της συγγραφής του εγχειριδίου συμβουλευόσασταν δασκάλους» και ακούστε την απάντηση που έδωσε: «Το μέλος της επιτροπής κυρία Μαργαρίτα Λουκά έχει μακρά εμπειρία διδάσκοντας μικρά παιδιά στο εξωτερικό, στην Κύπρο και αλλού. Ήταν η ασφαλιστική μας δικλίδα για να μην κάνουμε λάθος στην παρουσίαση γλωσσολογικών απόψεων σε παιδιά αυτής της ηλικίας». Ούτε έναν δάσκαλο δεν ρώτησαν, για δες αυτό το σύγγραμμα, πώς το βλέπεις, μπορείς να το διδάξεις, τα μικρά παιδιά θα το καταλάβουν, είναι εύκολο να συλλάβουν, να κατανοήσουν αυτές τις έννοιες, τη διαφορά μεταξύ ήχου και γραφής; Αποφασίζομεν και διατάσσομεν… Ξεπέρασαν και τον Παπαδόπουλο. Δεν συμβουλεύτηκαν ούτε ΕΝΑΝ δάσκαλο. Τέτοια… εκτίμηση, προφανώς, έχουν στους δασκάλους. Αρκέστηκαν στην κυρία Λουκά της παρέας, που δηλώνει στην ταυτότητα του εγχειριδίου: «Εκπαιδευτικός». Ποιας βαθμίδας; Καθηγήτρια, Μέσης Εκπαίδευσης; Είναι δασκάλα; Κι αν ισχύει το δεύτερο, γιατί δεν έγραψε «δασκάλα»; Εκτός κι αν το θεωρεί υποτιμητικό. Αρκούσε η… εμπειρία της «διδάσκοντας μικρά παιδιά στο εξωτερικό, στην Κύπρο και αλλού». Πού; Πότε και για πόσο διάστημα; Σε σχολεία δημόσια, ιδιωτικά, σε ποια χώρα και πόλη; Ή έκανε ιδιαίτερα μαθήματα σε σπίτια; Και αυτή ήταν η ασφαλιστική δικλίδα για να μην κάνετε λάθος; Πόσο πιο απλό και εύκολο θα ήταν να θέτατε το πόνημά σας στη Διδασκαλική Ομοσπονδία, ή να ζητούσατε να μπείτε σε 5-10 αίθουσες μαθητών της Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού και να διδάξετε τη νέα Γραμματική σας, παρουσία των δασκάλων των τάξεων, και θα είχατε γνώμη από πρώτο χέρι, από εκείνους στους οποίους απευθύνεται το εγχειρίδιό σας, τους μαθητές. Θα ήταν ένα τεστ, μια πραγματική ασφαλιστική δικλίδα. Και τότε σίγουρα δεν θα είχατε αναστατώσει τη χώρα. Γιατί ήξεραν όλες οι πλευρές ότι αυτό το βιβλίο δεν περπατάει, δεν γίνεται αντιληπτό από τα 10χρονα παιδάκια. Και στη συνέχεια θα μπορούσατε να το παρουσιάσετε στους φοιτητές των Φιλοσοφικών Σχολών, για να διαπιστώσετε αν και σʼ αυτούς τουλάχιστον είναι κατανοητό… Οι ευθύνες βέβαια δεν βαρύνουν τους συγγραφείς. Αυτοί έγραψαν ό,τι ήθελαν… Τις νεωτεριστικές απόψεις τους. Όλη την ευθύνη την έχει ο τότε πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ο κ. Δημήτρης Γ. Βλάχος, ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, που έδωσε το «ΟΚ» για να μπει στο Δημοτικό αυτό το κατασκεύασμα. Ρωτήσατε, κύριε Βλάχο, κανέναν δάσκαλο; Το βάλατε αυτό το εγχειρίδιο σε μια πιλοτική διδασκαλία, σε μία τάξη της Ε΄ και σε μία της ΣΤ΄ Δημοτικού; Προφανέστατα όχι. Στο πόδι όλα… Θα ήταν χρήσιμο, κύριε Βλάχο, να εξηγήσετε δημόσια ποια είναι η αποστολή και το έργο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Να εγκρίνετε βιβλία που κατεδαφίζουν την ελληνική γλώσσα; ΠΗΓΗ  ΠΑΡΟΝ  ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Πολύς λόγος έχει γίνει για το συγκεκριμένο βιβλίο και τα όσα αναφέρει για τα φωνήεντα της Ελληνικής γλώσσας. Σε αυτό το ιστολόγιο έχει αναδημοσιευθεί η μόνη λογική(;) εξήγηση η οποία μπορεί να δοθεί σε αυτό το "ατόπημα"... Το μπέρδεμα γραπτού και προφορικού λόγου είναι η αρχή  της φωνητικής ορθογραφίας... Αυτό όμως που συνηθίζουμε να ξεχνάμε σε αυτήν την χώρα είναι ότι για κάθε "ατόπημα" υπάρχει κάποιος υπεύθυνος-"ένοχος" ο οποίος λογικά δεν θα έπρεπε να παραμένει στην θέση του...