ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΓΚΑΛΟΠ ΤΗΣ RASS
«Η πολιτική προοπτική της Νέας Δημοκρατίας είναι να επιστρέψει σε νέες νίκες, οργανωτικά ανανεωμένη και ιδεολογικά κυρίαρχη» δήλωνε ο Αντ. Σαμαράς την επομένη της ανάδειξής του στην ηγεσία της παράταξης. Μιας παράταξης που τελούσε ακόμη υπό το σοκ μιας βαριάς εκλογικής ήττας, της πιο βαριάς στην ιστορία της, με την Κοινοβουλευτική Ομάδα αποψιλωμένη και τον κομματικό μηχανισμό σε κατάσταση διάλυσης. Ένα χρόνο μετά ο κ. Σαμαράς έχει διατρέξει ήδη μια σημαντική απόσταση, πέρασε από πολλούς κάβους, αλλά θα χρειαστεί να διανύσει ακόμη μεγαλύτερη απόσταση, να ξεπεράσει κι άλλους κάβους μέχρι να φθάσει στη... γη της (πολιτικής) επαγγελίας.
Κατάφερε, ωστόσο, αυτό που πριν από έναν χρόνο φαινόταν ακατόρθωτο, να βάλει εκ νέου τη Νέα Δημοκρατία στον πολιτικό χάρτη, να την επαναφέρει από τον εκτροχιασμό του 2009 και να τη θέσει σε σταθερή τροχιά.
Κι όπως κατέδειξαν τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση, έχει ήδη ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την πορεία ανάκαμψης που θα την καταστήσει κυρίαρχη πολιτική δύναμη στη χώρα.
Μείωσε σημαντικά την απόσταση που χωρίζει την παράταξη από το ΠΑΣΟΚ, ενώ έναν χρόνο πριν οι πολιτικοί αναλυτές προέβλεπαν μια... άνετη οκταετία του Γ. Παπανδρέου στην πρωθυπουργία.
Κι όλα αυτά εν μέσω πιέσεων από οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα, εσωτερικών αναταράξεων (που σε ορισμένες περιπτώσεις άγγιζαν τα όρια της «υπονόμευσης»), αλλά έχοντας επιπλέον να αντιμετωπίσει και τις σφοδρές, παρατεταμένες επικρίσεις (επιθέσεις) για τα πεπραγμένα της κυβερνητικής πενταετίας. Την ίδια στιγμή που στην κοινωνία επικρατούσε θυμός και οργή για τη Νέα Δημοκρατία, που λόγω της οικονομικής κρίσης και των επαχθών μέτρων της σημερινής κυβέρνησης, εξελισσόταν σε αγανάκτηση για το σύνολο του πολιτικού κόσμου.
Το μοναδικό όπλο που είχε στην περίπτωση αυτή ο κ. Σαμαράς ήταν η δημόσια παραδοχή των λαθών της κυβερνητικής θητείας, γι' αυτό και επί μήνες και σε κάθε ευκαιρία έκανε δημόσια την αυτοκριτική του. Ακόμη και για πράγματα που ο ίδιος δεν είχε την παραμικρή συμμετοχή και κατ' επέκταση ευθύνη, ενώ στελέχη που κατείχαν καίριες υπουργικές θέσεις σιωπούσαν και απέφευγαν να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούσαν.
Η απόφασή του να καταψηφίσει το Μνημόνιο εξόργισε το ΠΑΣΟΚ και τον Γ. Παπανδρέου, ενόχλησε εκτός Ελλάδας παράγοντες και προκάλεσε τα μαζικά «πυρά» των προσκείμενων στην κυβέρνηση Μέσων Ενημέρωσης.
Το κλίμα που δημιουργήθηκε προβλημάτισε αρκετά στελέχη της παράταξης, πολύ δε περισσότερο εκείνα που κατά βάθος συμφωνούσαν με το Μνημόνιο, ωστόσο ο κ. Σαμαράς επέμεινε μέσα σε μια ιδιαιτέρως «εχθρική ατμόσφαιρα».
Η θέση του ότι η πολιτική του Μνημονίου όχι μόνο δεν λύνει τα προβλήματα της οικονομίας, αντιθέτως τα επιδεινώνει, δικαιώθηκε λίγους μήνες αργότερα όταν ο ορυμαγδός φόρων έφερε ύφεση, λουκέτα και ανεργία. Ενώ η άποψή του ότι η κυβέρνηση χειρίσθηκε λάθος την κρίση και ότι η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης δεν ήταν μονόδρομος, αποτελεί σήμερα άποψη και της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Κατάφερε, ωστόσο, αυτό που πριν από έναν χρόνο φαινόταν ακατόρθωτο, να βάλει εκ νέου τη Νέα Δημοκρατία στον πολιτικό χάρτη, να την επαναφέρει από τον εκτροχιασμό του 2009 και να τη θέσει σε σταθερή τροχιά.
Κι όπως κατέδειξαν τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση, έχει ήδη ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την πορεία ανάκαμψης που θα την καταστήσει κυρίαρχη πολιτική δύναμη στη χώρα.
Μείωσε σημαντικά την απόσταση που χωρίζει την παράταξη από το ΠΑΣΟΚ, ενώ έναν χρόνο πριν οι πολιτικοί αναλυτές προέβλεπαν μια... άνετη οκταετία του Γ. Παπανδρέου στην πρωθυπουργία.
Κι όλα αυτά εν μέσω πιέσεων από οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα, εσωτερικών αναταράξεων (που σε ορισμένες περιπτώσεις άγγιζαν τα όρια της «υπονόμευσης»), αλλά έχοντας επιπλέον να αντιμετωπίσει και τις σφοδρές, παρατεταμένες επικρίσεις (επιθέσεις) για τα πεπραγμένα της κυβερνητικής πενταετίας. Την ίδια στιγμή που στην κοινωνία επικρατούσε θυμός και οργή για τη Νέα Δημοκρατία, που λόγω της οικονομικής κρίσης και των επαχθών μέτρων της σημερινής κυβέρνησης, εξελισσόταν σε αγανάκτηση για το σύνολο του πολιτικού κόσμου.
Το μοναδικό όπλο που είχε στην περίπτωση αυτή ο κ. Σαμαράς ήταν η δημόσια παραδοχή των λαθών της κυβερνητικής θητείας, γι' αυτό και επί μήνες και σε κάθε ευκαιρία έκανε δημόσια την αυτοκριτική του. Ακόμη και για πράγματα που ο ίδιος δεν είχε την παραμικρή συμμετοχή και κατ' επέκταση ευθύνη, ενώ στελέχη που κατείχαν καίριες υπουργικές θέσεις σιωπούσαν και απέφευγαν να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούσαν.
Η απόφασή του να καταψηφίσει το Μνημόνιο εξόργισε το ΠΑΣΟΚ και τον Γ. Παπανδρέου, ενόχλησε εκτός Ελλάδας παράγοντες και προκάλεσε τα μαζικά «πυρά» των προσκείμενων στην κυβέρνηση Μέσων Ενημέρωσης.
Το κλίμα που δημιουργήθηκε προβλημάτισε αρκετά στελέχη της παράταξης, πολύ δε περισσότερο εκείνα που κατά βάθος συμφωνούσαν με το Μνημόνιο, ωστόσο ο κ. Σαμαράς επέμεινε μέσα σε μια ιδιαιτέρως «εχθρική ατμόσφαιρα».
Η θέση του ότι η πολιτική του Μνημονίου όχι μόνο δεν λύνει τα προβλήματα της οικονομίας, αντιθέτως τα επιδεινώνει, δικαιώθηκε λίγους μήνες αργότερα όταν ο ορυμαγδός φόρων έφερε ύφεση, λουκέτα και ανεργία. Ενώ η άποψή του ότι η κυβέρνηση χειρίσθηκε λάθος την κρίση και ότι η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης δεν ήταν μονόδρομος, αποτελεί σήμερα άποψη και της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση και στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, την Αττική, ο κ. Σαμαράς ανέλαβε ένα μεγάλο «ρίσκο»: Έχρισε υποψήφιο περιφερειάρχη τον Β. Κικίλια, ένα νέο πρόσωπο, χωρίς πολιτικές και κομματικές περγαμηνές. Ανταποκρινόμενος, όπως υπογράμμισε τότε, στην εντολή των χιλιάδων πολιτών που τον ανέδειξαν αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας να τα αλλάξει όλα.
Η επιλογή του αντιμετωπίσθηκε με «περιφρόνηση» από τους πολιτικούς αντιπάλους, αλλά και με επιφυλάξεις από τα στελέχη της παράταξης. Το τελικό αποτέλεσμα τον δικαίωσε σε μεγάλο βαθμό. Ο κ. Κικίλιας όχι μόνον πέρασε πανηγυρικά στον δεύτερο γύρο, αλλά πέτυχε κι ένα από τα υψηλότερα ποσοστά της παράταξης στο Λεκανοπέδιο.
Η επιλογή του αντιμετωπίσθηκε με «περιφρόνηση» από τους πολιτικούς αντιπάλους, αλλά και με επιφυλάξεις από τα στελέχη της παράταξης. Το τελικό αποτέλεσμα τον δικαίωσε σε μεγάλο βαθμό. Ο κ. Κικίλιας όχι μόνον πέρασε πανηγυρικά στον δεύτερο γύρο, αλλά πέτυχε κι ένα από τα υψηλότερα ποσοστά της παράταξης στο Λεκανοπέδιο.
ΠΗΓΗ ΤΟ ΠΑΡΟΝ
