"ΚΡΗΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ" Ή ΜΗΠΩΣ ΟΧΙ....

Τον τελευταίο καιρό πολλά λέγονται και γράφονται για την Κρήτη και την στήριξή της στο “νέο” κόμμα της Μπακογιάννη την “Δημοκρατική Συμμαχία” ή αλλιώς “Κρητική Συμμαχία” όπως την ονομάζουν αρκετοί!

Δεν τους παρεξηγούμε μια και χρόνια τώρα έχει φροντίσει ο Μητσοτάκης να καλλιεργήσει το κλίμα ότι είναι ο "κυρίαρχος της νήσου".
Βοηθούν και οι εκατοντάδες κουμπαριές του, ο πλέον παλαιοκομματικός τρόπος συλλογής ψήφων, ο οποίος έχει ξεπεραστεί πια (ευτυχώς!) όχι μόνο στην συνείδηση των νέων πολιτικών αλλά και των πολιτών που δεν ακολουθούν τους “κουμπάρους” τους!

Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως φαίνονται.

Έχω ξαναγράψει από τις 16/09/10 στην ανάρτηση ΝΔ, ΖΗΣΕ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ...  ότι η Μπακογιάννη δεν έχει δύναμη στην Κρήτη.

Η λάθος εντύπωση που δόθηκε με την προσχώρηση του Μαρκογιαννάκη στο κόμμα αλλά και με την αποχώρηση του Αυγενάκη από την ΝΔ “ξεφτίζει” σιγά-σιγά από τις κινήσεις της ίδιας της Μπακογιάννη.

Πριν από μερικές ημέρες ανακοινώθηκε ο διορισμός από την αρχηγό, της διοικούσας επιτροπής του κόμματος.
Με μία απλή ανάγνωση βγαίνει όλη η αλήθεια.... Ουδείς Χανιώτης!

Κατά την προσωπική μου άποψη αυτό μπορεί να οφείλεται σε δύο λόγους.

Είτε η Μπακογιάννη θεωρεί ότι η γενέτηρά της της “ανήκει” ότι και να γίνει οπότε δεν χρειάζεται “καλόπιασμα”...
Είτε η “εντοπιότητα” δεν την αγγίζει μια και δεν γεννήθηκε στα Χανιά, δεν μεγάλωσε στα Χανιά και ποτέ δεν έζησε στα Χανιά!

Έτσι η Κρήτη στην διοικούσα επιτροπή της εκπροσωπείται από 2 Ηρακλειώτες (στα 20 άτομα που απαρτίζουν την επιτροπή!), ένας ο υποψήφιος περιφερειάρχης της και ένας χρηματοδότης της με ρίζες στο ΠΑΣΟΚ!

Οι δημοσκοπήσεις που έχουν απογοητεύσει πολύ κόσμο ο οποίος στην αρχή πίστεψε στην δυναμική του κόμματος-κινήματος, η μη στήριξη από μέρους της (και ενώ υπήρχαν οι ανάλογες υποσχέσεις) δικών της ανθρώπων στις αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά και η πολύ δουλειά των ανθρώπων της ΝΔ  στην Κρήτη και ειδικά στα Χανιά έχουν κόψει την φόρα που πίστευε ότι είχε στο “νησί”.

Υπάρχει ακόμα κόσμος στην υπόλοιπη Ελλάδα με καταγωγή από την Κρήτη που ο καλώς εννοούμενος τοπικισμός του τον κάνει να στηρίζει την... “Κρητικιά”.

Η ερώτηση στην οποία πρέπει να απαντήσουν όλοι αυτοί είναι μία:

Γιατί είναι Κρητικιά;

Ας μιλήσουν με εμάς, τους μόνιμους κατοίκους της Κρήτης και δει των Χανίων και θα καταλάβουν ότι ουδέποτε, στην πολιτική τουλάχιστον καριέρα της, δεν θεώρησε τον εαυτό της “Κρητικιά”.
Ουδέποτε πολιτεύτηκε στην Κρήτη, ουδέποτε ασχολήθηκε με τα προβλήματα της Κρήτης, ουδέποτε υποστήριξε με οποιονδήποτε τρόπο την καταγωγή της!

Αυτό άλλωστε θα φανεί πολύ σύντομα στην τοπική κοινωνία  με το θέμα του εφετείου.
Ποτέ η κυρία αυτή δεν πήρε ξεκάθαρη θέση στην διαμάχη μεταξύ Χανίων (σημερινής έδρας του εφετείου Κρήτης) και Ηρακλείου (διεκδικητή του εφετείου) ενώ πρόκειται για θέμα που χρόνια τώρα απασχολεί όλη την Κρήτη.
Ο Αυγενάκης υποστηρίζει σαφώς την μεταφορά στο Ηράκλειο ενώ ο Μαρκογιαννάκης ως ΝΔ ήταν κατά της μεταφοράς του εφετείου ενώ τώρα ως ΔΗΣΥ τηρεί σιγή ιχθύος!
Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει και η ηγεσία του κόμματος να πάρει θέση...

Με λίγα λόγια.

Ας καταλάβουν όλοι ότι δεν πρόκειται για “Κρητική Συμμαχία”  και ότι από το περίφημο 2,4-2,8% που της δίνουν οι φίλοι της δημοσκόποι ούτε το 1% δεν προέρχεται από την Κρήτη και τους κατοίκους της.

Και κυρίως, ας καταλάβουν ότι η Κρήτη δεν “ανήκει” σε κανέναν αλλά πρόκειται για ένα τμήμα της χώρας με πολύ μεγάλη συνεισφορά στους αγώνες της πατρίδας ιστορικά.
 
Απλή κοινή λογική...

Τώρα κοροϊδεύονται και μεταξύ τους...

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

 

Τον τελευταίο καιρό ακούμε σε όλους τους τόνους πως όσα γίνονται τώρα στην Ελλάδα κατ’ επιταγήν της τρόικας και υπό την απειλή να μην εκταμιευθεί, κάθε φορά, η επόμενη δόση του δανείου, έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και πολλά χρόνια.

Στην πραγματικότητα, όμως, δεν πρόκειται για αυτά που είχαν γίνει, αλλά για αυτά που δεν έπρεπε να είχαν γίνει: Για την γιγάντωση του πελατειακού κράτους, για την συνδιοίκηση των ΔΕΚΟ με «ημέτερους» συνδικαλιστές, για διορισμούς χωρίς καμιά αξιοκρατία με βάση τις κομματικές ταυτότητες, για δημιουργία κομματικών στρατών προς εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων.

Συνέβησαν, όμως, αυτά και τα έκαναν όλοι. Ο ένας έπαιρνε την σκυτάλη από τον άλλον και συνέχιζε. Τώρα, ως αθώες περιστερές, μιλούν μόνο γι’ αυτά που έπρεπε να είχαν γίνει και όχι γι’ αυτά που δεν έπρεπε να έχουν κάνει οι ίδιοι, για να διατηρούν θέσεις και αξιώματα.

Τι συνέβη; Κάποιο μαγικό ραβδί άγγιξε το πολιτικό μας προσωπικό και το άλλαξε μέσα σε μια στιγμή; Όχι, βέβαια. Αν τα πίστευαν όλα αυτά που λένε, δεν θα τα είχαν κάνει. Δεν αλλάζει τόσο εύκολα η νοοτροπία.

Τίθεται, όμως, τώρα και ένα επιπλέον ζήτημα: Εξαιτίας ακριβώς των πράξεων και των παραλείψεών τους, οι κύριοι αυτοί και οι κυρίες αυτές στάθηκαν η αφορμή να ξεθεμελιωθούν και σημαντικά δικαιώματα, που δεν ήταν αποτέλεσμα της πελατειακής νοοτροπίας τους, αλλά πολύχρονων αγώνων των εργαζομένων σε διεθνές επίπεδο.

Αυτά σωστά είχαν γίνει και δεν έπρεπε να εξαφανιστούν. Μαζί με τα ξερά, όμως, κάηκαν και τα χλωρά. Γι’ αυτήν την τραγωδία, δεν αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί κανείς. Αντίθετα, τα βάζουν κι’ αυτά μαζί με εκείνα που «έπρεπε να είχαν γίνει». Ενώ δεν έπρεπε. ΄Επρεπε να διατηρηθούν.

Όσο για την νοοτροπία και την τακτική της διαρκούς παραπλάνησης, αυτή δεν αλλάζει.  Το ψέμα εξακολουθεί να πηγαίνει σύννεφο.

Μόλις στις 26 του περασμένου Νοεμβρίου, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματός του – εκεί που ακούστηκε η φράση ότι οι συνδικαλιστές είναι «σπλάχνα από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ» - είχε υποσχεθεί ότι τα νομοσχέδια θα ετοιμάζονται από τριμερή επιτροπή!

Στην επιτροπή, σύμφωνα πάντα με τον κ. Παπανδρέου – που πότε εμφανίζεται με την λεοντή του πρωθυπουργού, πότε με εκείνη του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και πότε με εκείνη του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς – θα μετείχαν εκπρόσωποι της κυβέρνησης, της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κόμματος.

Φυσικά, δεν έλεγε την αλήθεια. Διότι το πολυνομοσχέδιο που ανατρέπει τα πάντα στις εργασιακές σχέσεις δεν πέρασε από καμιά τέτοια τριμερή επιτροπή (η οποία άλλωστε έμεινε στα λόγια και δεν έχει, από όσο ξέρουμε, καν συσταθεί).

Αυτό, βέβαια, το γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή. Όταν οι νόμοι είναι αποτέλεσμα οδηγιών της τρόικας και όλα πρέπει να γίνουν μέχρι τον επόμενο έλεγχο του Μαρτίου, πώς θα μπορούσε να διανοηθεί κανείς ότι θα περνούσαν από τέτοια (άχρηστη στην πράξη) διαδικασία.

Δόθηκε απλώς μια υπόσχεση για να κατευναστούν οι αντιδράσεις των «σπλάχνων από τα σπλάχνα» τους. Ουσιαστικά, αφού κορόιδεψαν όλον τον υπόλοιπο κόσμο, τώρα κοροϊδεύονται και μεταξύ τους.

Το πρόβλημα είναι πως εκείνη η συνεδρίαση προβλήθηκε ως κάτι το πολύ σπουδαίο – αν και όλοι μπορούσαν να καταλάβουν πως η συγκεκριμένη υπόσχεση δεν ήταν πραγματοποιήσιμη.

 

ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Δεκαπέντε χρόνια στη «γαλέρα»...

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ 

Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών

«Παράταση, παράταση…» κραυγάζουν απεγνωσμένα κυβέρνηση και πρωθυπουργός αναζητώντας ένα οποιοδήποτε σωσίβιο, ενώ βυθίζονται στο «πέλαγος» της αποτυχίας, της αναξιοπιστίας, της κοινωνικής αντίδρασης. Αναζητούν την οποιαδήποτε «θετική» είδηση για να ανατροφοδοτήσουν τον προπαγανδιστικό τους μηχανισμό –τα δημοσιογραφικά και τηλεοπτικά τους φερέφωνα– προκειμένου να καλλιεργήσουν ψεύτικες ελπίδες, να παρατείνουν, για λίγους ακόμα μήνες, την ασταθή και έωλη εξουσία τους.
 

Μα σε ποια «παράταση» αναφέρονται; Σ’ αυτήν που ουδέποτε διεκδίκησαν όταν υπέγραψαν με «κλειστά μάτια» ένα συμβόλαιο παράδοσης της οικονομίας, της κοινωνίας και της εθνικής κυριαρχίας στο ΔΝΤ και στους απηνείς κερδοσκοπικούς μηχανισμούς; Όταν οι βουλευτές εκχώρησαν την ατομική και τη συλλογική πολιτική τους βούληση και αξιοπρέπεια ψηφίζοντας ένα επαχθές κείμενο του οποίου γνώριζαν μόνο τους τίτλους των κεφαλαίων του;
 

Η επιμήκυνση της περιόδου εξόφλησης του χρέους προς το ΔΝΤ και τις χώρες της Ευρωζώνης, η περίφημη «παράταση», αποτελεί προϊόν της σκληρής διαπραγμάτευσης της ιρλανδικής κυβέρνησης που προσπάθησε και προσπαθεί να επιβάλει ορισμένους εθνικούς όρους. Μιας κυβέρνησης που στην πράξη βρίσκεται αποκαθηλωμένη στη λαϊκή συνείδηση και βούληση, που χλευάζεται και λοιδορείται δημόσια στα ΜΜΕ και αποδοκιμάζεται στους δρόμους… Κι όμως, αυτοί πέτυχαν όσα δεν διανοήθηκαν καν να διεκδικήσουν –έστω για την τιμή των όπλων– οι εγχώριοι κυβερνητικοί υποτελείς του ΔΝΤ και της υπερκυβέρνησης που καθορίζει πλέον τις τύχες μας, το μέλλον των παιδιών μας…
 

Οι θριαμβολογίες και οι «διαβεβαιώσεις» των κυβερνητικών στελεχών ελάχιστη σχέση έχουν με τη σκληρή πραγματικότητα. Κατά πρώτον, όσον αφορά την Ελλάδα, θα πρέπει να εγκριθούν αποφάσεις του Eurogroup από τα εθνικά Κοινοβούλια… Μια διαδικασία καθόλου εύκολη ή αυτονόητη. Κατά δεύτερον, δεν γνωρίζουμε καν εάν η «παράταση» θα αφορά το σύνολο του χρέους των 110 δισ. ευρώ ή τμήμα του…
 

Το κυριότερο είναι όμως ότι οι δανειστές μας μέσω της «παράτασης» θα αυξήσουν τα κέρδη τους, αφού, όπως ομολόγησε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών, το σταθερό επιτόκιο αυξάνεται από 5,5% σε 5,8%... Ίσως οι πιεστικές δανειακές ανάγκες για τα έτη 2014 και 2015 –όπου οι δόσεις των 75 δισ. τοκοχρεολυσίων καθίστανται ανέφικτες– να μετατοπισθούν, όμως το βασικό, το κρίσιμο εθνικό πρόβλημα όχι μόνο δεν επιλύεται, αλλά εξελίσσεται σε μόνιμη κατάσταση για την κοινωνία και τη χώρα.
 

Στην πράξη, σε μεσοπρόθεσμο μάλιστα ορίζοντα, διαμορφώνεται ιστορικά ΠΑΡΑΤΑΣΗ της ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ στους μηχανισμούς του ΔΝΤ και στους χρηματοπιστωτικούς κύκλους. Γιατί στην πραγματικότητα η παράταση αποτελεί τη δυσμενέστερη μορφή εξυπηρέτησης του χρέους, αφού τελικώς θα πληρώσουμε περισσότερα για περισσότερο χρόνο… Υπολογίζεται ότι με βάση το υψηλό επιτόκιο της παράτασης για το χρέος των 110 δισ. θα πληρώσουμε επιπλέον 70 δισ. ευρώ εάν η παράταση διαρκέσει π.χ. 7 χρόνια.
 

Ακόμα και αν οι προϋπολογισμοί των επόμενων ετών ανταποκριθούν στις ρήτρες του Μνημονίου, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το 2015 θα απαιτηθεί ένας νέος, πρόσθετος, δανεισμός της τάξεως των 130 δισ. ευρώ, ενώ ήδη για το 2011 οι δανειακές μας ανάγκες ανέρχονται σε 92 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 44 δισ. ευρώ θα καταβληθούν από τις δόσεις του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης…
Όπως, συνεπώς, διαμορφώνονται οι εξελίξεις, πιθανότερη εκδοχή για τις οικονομικές προοπτικές της χώρας δεν είναι η ανάκαμψη διά της παρατάσεως, αλλά ο ΞΑΦΝΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ που θα προκληθεί από την αδυναμία περαιτέρω δανεισμού, την αδυναμία καταβολής των χρεών και συνακόλουθα τη στάση πληρωμών…
 

Ο επίλεκτος σύμβουλος του πρωθυπουργού T. Schioppa μας προειδοποίησε –με τον κυνισμό της νεοφιλελεύθερης «γλώσσας»– ότι μας περιμένουν τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια «εγκλεισμού» στο οικονομικοπολιτικό «κάτεργο» του ΔΝΤ και της «τρόικας»… Οι σημερινοί υπερήλικες ελάχιστη πιθανότητα έχουν να δουν μια ευημερούσα και ελεύθερη από τα δεσμά Ελλάδα, όσο για τους σημερινούς νέους των 15 χρόνων θα ενηλικιωθούν και θα γίνουν οικογενειάρχες μέχρι τότε, αν βεβαίως δεν έχουν ξενιτευτεί αναζητώντας καλύτερη τύχη από την ανεργία του 20%...
 

Η παράταση συνεπάγεται –παρά τις ψευδολογίες και την επιχείρηση εξαπάτησης του λαού από την κυβέρνηση– παραμονή των δομών της υπερκυβέρνησης ώστε να ελέγχονται σε διαρκή βάση οι κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις για να μπορέσουν να εισπράξουν οι δανειστές στο ακέραιο όχι τα 110 δισ. ευρώ που μας δάνεισαν αλλά το ιλιγγιώδες ποσό των 180 δισ. ευρώ στο οποίο θα ανέλθει το χρέος μαζί με τόκους και χρεολύσια.
 

Σήμερα δεν διακυβεύεται η πορεία ενός οικονομικού προγράμματος, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά το ίδιο το μέλλον της κοινωνίας και της χώρας. Και το χειρότερο όλων είναι ότι έχουμε εκχωρήσει την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ της χώρας στους δανειστές και στους κερδοσκόπους για να μας οδηγήσουν στο μέλλον…
 

Η σύγχρονη τραγωδία αποτυπώνεται στο ιστορικό γεγονός ότι σε δέκα χρόνια, το 2021 θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 υποταγμένοι, υπόδουλοι στις εξουσίες και στις βουλήσεις μιας διεθνούς οικονομικοπολιτικής δικτατορίας… Με υποδείγματα ραγιαδισμού τις πολιτικές μας ηγεσίες…

ΠΗΓΗ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ...

Εχθές, και για κάποιες ώρες, μας επισκέφτηκε ο “κυβερνήτης” μας!

Καθ' όλη την διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα είχε ύφος “κυβερνήτη”, λόγο “ηγέτη” και παρουσία “αρχηγού”.
Βρίσκει και τα κάνει!

Ας δούμε όμως τι μας είπε και τι έκανε...

Στην συνέντευξη μετά από την συνάντηση με τον ΓΑΠ, ο οποίος και τον προσφώνησε “κύριο Στράους Καν”, απάντησε με προσφώνηση “Γιώργο”. Κάποτε τον είχε πει “Γιώργο” ο Καραμανλής στην βουλή και έγινε έξαλλος.
Βέβαια δεν είναι το ίδιο.
Ο “Στράους Καν” είναι σοσιαλιστής κυβερνήτης μας!

Με “δασκαλίστικο” ύφος μας είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι το μνημόνιο είναι ότι καλύτερο μας συνέβει και εμείς οι ηλίθιοι δεν το καταλαβαίνουμε!
Με αυτό το σκεπτικό ΠΡΕΠΕΙ να συμφωνούν όλοι!
Η αντιπολίτευση δεν πρέπει να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση αλλά, όπως οι κυβερνητικοί “υπάλληλοί” του, ΠΡΕΠΕΙ  να μην του φέρνει αντιρρήσεις!
Όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει το καρότο και το μαστίγιο.
Από την μία “μπράβο Γιώργο” και προχωράτε σε σωστό δρόμο, και κάνετε αλλαγές, και κάνετε ριζικές μεταρρυθμίσεις, και η Ελλάδα θα γίνει αγνώριστη, και είστε οι καλύτεροι, και είστε οι πρώτοι, κλπ, κλπ, κλπ.
Σοσιαλιστής γαρ, έσπευσε σε βοήθεια της κυβέρνησής ΤΟΥ που βάλλεται!
Από την άλλη, κάντε πιο γρήγορα, κάντε περισσότερα και, πάνω απ' όλα, μειώστε το μισθολογικό κόστος δηλαδή κόψτε τους μισθούς!

“Χάρηκε” που ο κόσμος αντιδρά ως συνήθως!
Μάλλον επί σοσιαλιστικής κυβέρνησης του φαίνεται λογικό να μην υπάρχουν και μεγάλες αντιδράσεις...

Μας υποσχέθηκε και επιμήκυνση στην αποπληρωμή του δανείου επειδή είμαστε “καλά παιδιά”!
Λες και υπήρχε περίπτωση να τους πληρώσουμε σε 3 χρόνια!
Λες και τους χαλάει να πάρουν κάποια εκατομμυριάκια παραπάνω σε τόκους!
Λες και το κάνει για εμάς και όχι γιατί προσπαθεί να προστατεύσει τους δανειστές μας από μία, ελεγχόμενη ή μη, πτώχευση της Ελλάδας και “αντίο ωραία μου λεφτουδάκια”!

Με λίγα λόγια και εν όψει προεδρικών εκλογών στην Γαλλία, έκανε μία καθαρά πολιτική- ηγετική εμφάνιση στην Ελλάδα (χώρα της ΕΕ).
Έμοιαζε λίγο με την ρήση “τα λέω στην νύφη για να τ΄ ακούειι η πεθερά” ή αλλιώς “τρέμε Σαρκοζί, έρχομαι και είμαι ηγέτης”!
Βέβαια, ο συγκεκριμένος κύριος, ο οποίος και είχε ανεπίτρεπτα (λόγω θέσης) ειρωνικό ύφος όταν αναφέρθηκε στην ΝΔ, έχει σκοπό να κάνει κανονική αντιπολίτευση στον δεξιό Σαρκοζί και δεν πρόκειται να συμφωνήσει μαζί του “στα σοβαρά εθνικά θέματα”!

Προσωπικά θεωρώ ότι όλοι, “κυβερνήτης” και “κυβέρνηση”, ξέρουν πολύ καλά
ότι μέχρι τώρα δεν έχουν πειράξει και πολύ τους σοσιαλιστές της χώρας, ενώ τώρα ξεκινάει μία λαίλαπα μέτρων που θα τους φέρει αντιμέτωπους και με το βαθύ ΠΑΣΟΚ.

Φοβούμενοι λοιπόν τις αντιδράσεις που έρχονται και την πρόωρη πτώση της κυβέρνησης, θεώρησε ότι ερχόμενος θα βοηθήσει το ΠΑΣΟΚ.
Το βοήθησε όμως;
Λόγω του ύφους του, της ειρωνείας του και της “ηγετικής” του παρουσίας, μάλλον κακό έκανε και περισσότερο αγανάκτησε τον κόσμο παρά τον καθησύχασε.

Ποιος μπορεί να δεχτεί έναν ξένο και μη εκλεγμένο να κυβερνάει μία χώρα;
(κάτι από βασιλεία μου θυμίζει αυτό....)

Ακόμα και οι “δημοκράτες” των “προοδευτικών δυνάμεων” δεν γίνεται πια να το δέχονται αδιαμαρτύρητα.
Ειδικά μετά από μία τέτοια “παράσταση”!

Απλή κοινή λογική...

ΥΓ 1 : Ποια “δημοσιογράφα” βρέθηκε στο Μαξίμου και αυτό που βρήκε να ρωτήσει ήταν “ποιος ήρθε, ο πρόεδρος του ΔΝΤ ή ο σοσιαλιστής φίλος του ΓΑΠ Ντομινίκ”;
Η Πετρούλα;;;;;;;

ΥΓ 2 : Ευτυχώς που έχουμε το κανάλι της βουλής και χαλάλι τα εκατομμύρια που μας κοστίζει ετησίως.
Μας έδωσε την δυνατότητα, την ώρα που ο Στρος Καν ήταν στην βουλή να παρακολουθήσουμε μία συζήτηση σε μαγνητοσκόπηση με θέματα του υπουργείου δικαιοσύνης!!!!

ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΑ)...

Οι παραδοσιακές-γνήσιες οικονομικές σχολές του πλανήτη είναι μετρημένες.

Οι απόφοιτοι αυτών των σχολών βρίσκονται σε καίρια πόστα τραπεζών, χρηματο-οικονομικών οίκων αλλά και κυβερνήσεων.

Με λίγα λόγια η οικονομία του πλανήτη βρίσκεται στα χέρια μίας “ελίτ” παρέας αποφοίτων συγκεκριμένων σχολών που παράγουν πτυχιούχους με συγκεκριμένες γνώσεις και απόψεις περί χρήματος, παραγωγής, διοίκησης, κλπ.

Δυστυχώς, τις τελευταίες δεκαετίες, έχει επικρατήσει η οικονομική σκέψη των “μονεταριστών”, αυτών δηλαδή που πιστεύουν στην δύναμη του χρήματος.

Γι' αυτούς τα πάντα κινούνται γύρω από το χρήμα, $, £, €... οποιοδήποτε.
Δύναμη έχει το άτομο, η επιχείρηση, το κράτος, που κατέχει χρήμα.

Δυστυχώς λοιπόν, οι μονεταριστές έχουν πάρει τα ηνία της παγκόσμιας οικονομίας και έχουν παραγκωνίσει την έτερη οικονομική σκέψη, αυτών δηλαδή που πιστεύουν στην παραγωγή.

Γι' αυτούς  δύναμη έχει όποιος έχει παραγωγή και μάλιστα όσο πιο βασικών προϊόντων τόσο καλύτερα.
Χώρες που παράγουν πχ σιτάρι, καλαμπόκι, κλπ, χώρες με πλούσιο υπέδαφος, χώρες με μεγάλες βιομηχανίες, χώρες με παραγωγή  οπλισμού ή γενικά πολεμικού υλικού... έχουν δύναμη.

Έτσι φτάσαμε σε σημείο να συζητάμε για ανάπτυξη ενώ στην πραγματικότητα κανένας από αυτούς που “κυβερνούν” δεν πιστεύει στην παραγωγή.

Το αποτέλεσμα είναι ο αργός και βασανιστικός θάνατος του αγρότη, του βιοτέχνη, του βιομηχάνου και οποιουδήποτε παράγει κάτι, ακόμα και του “εμποράκου” που το διακινεί.

Από την άλλη έχουμε συσσώρευση χρήματος (όχι πάντα με υγιή-καθαρό τρόπο) από ανθρώπους-φελλούς που κρατούν τα ηνία ή επηρεάζουν κυβερνήσεις και καταστάσεις.

Οι χρηματιστηριακές φούσκες στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές άλλες χώρες όπως και στις ΗΠΑ είναι αποτέλεσμα μονεταριστικής σκέψης που δεν βασίζεται στην παραγωγή.

Αν σύντομα δεν αναλάβει η οικονομική σχολή της παραγωγής η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στον αέρα.
Είναι μία φούσκα η οποία αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα σκάσει και τότε θα φανούν οι “γυμνοί βασιλιάδες” και θα αλλάξουν τα διεθνή δεδομένα.

Στην Ελλάδα έχουμε την χρυσή ευκαιρία, εκεί που φτάσαμε με τα σαΐνια που βρίσκονται στο τιμόνι της χώρας (εγχώρια και μη) και μας πάνε στα βράχια, να βρεθεί κάποιος να στείλει τους μονεταριστές στο χρονοντούλαπο και να στρέψει την προσοχή στην παραγωγή.

Σε αυτήν την περίπτωση η χώρα θα αποκτήσει δύναμη και θα γίνει, όχι πλέον “ο φτωχός συγγενής” της Ευρώπης, αλλά ο “πλούσιος θείος από την Αμερική” ο οποίος δουλεύει βέβαια από το πρωί μέχρι το βράδυ αλλά έχει φτιάξει πια τη δική του επιχείρηση.

Χρόνια τώρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι το μέλλον μας  είναι ο τουρισμός και οι υπηρεσίες. Όταν όμως, για διάφορους λόγους, από καιρικούς και φυσικών καταστροφών έως οικονομικούς ή ανταγωνιστικότητας, οι γύρω σου δεν χρειάζονται ή δεν μπορούν να πληρώσουν τις υπηρεσίες σου... τότε δεν έχεις να “φας”!

Όταν όμως παράγεις προϊόντα που χρειάζονται και είδη πρώτης ανάγκης τότε πάντα θα υπάρχει κάποιος που τα θέλει, αλλά και αν κάτι πάει στραβά... δεν μένεις “νηστικός”!

Απλή κοινή λογική...