Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη εδώ! Θεού επιτρέποντος!...

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

Τι θα γίνει αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία; Αν πιστέψουμε τον κ. Αθανασίου του Ομίλου Λάτση θα είναι μία κυβέρνηση σαν όλες τις άλλες. Για να μην έχετε κι απορίες γιατί δεν έγινε ο κακός χαμός με το αεροδρόμιο, όπως είχε γίνει με τον Βοτανικό. Οι διαχειριστές των fund στο Λονδίνο έχουν άλλη άποψη! Κυρίως όσοι έχουν "αγοράσει Ελλάδα". Δεν χρειάζεται πάντως να περιμένουμε να δούμε τι θα συμβεί. Συμβαίνει ήδη! Στην Περιφέρεια Αθηνών...

Η κυρία Δούρου έχει ήδη δείξει τα πρώτα δείγματα γραφής, σηκώνοντας την παντιέρα της επανάστασης κατά του μνημονίου. Κι έτσι δημιουργούν μέτωπο στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης αρνούμενοι στην πράξη να ελέγξουν τις συμβάσεις που μετατράπηκαν από ορισμένου σε αορίστου χρόνου. Να δουν αν υπάρχουν πλαστά πιστοποιητικά, αν όλα έχουν γίνει σύμφωνα με τον Νόμο. Επισήμως υποστηρίζουν ότι εναντιώνονται τις "στείρες λογικές αξιολογήσεων". Στην πράξη δεν θέλουν να διαταράξουν την σχέση τους με το εκλογικό τους σώμα.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει κάποιος να πει στην κυρία Δούρου ότι αν δεν είχαν γίνει ανάλογοι έλεγχοι στον τομέα της υγείας και των συντάξεων, θα υπήρχαν ακόμη και σήμερα ολόκληρα νησιά που οι "τυφλοί" θα ήταν πλειοψηφία έναντι των υπολοίπων. "Αόμματος", που έλεγε και ο Φωτόπουλος στην ταινία "η κάλπικη λίρα". Αν δεν γινόντουσαν έλεγχοι θα είχαμε χιλιάδες συμπατριώτες μας να ξεκοκαλίζουν στους καφενέδες τις κάλπικες συντάξεις τους. Τελικά, το κάλπικο "πουλάει"...

Η αριστερά μάς έχει δείξει δείγματα γραφής εδώ και χρόνια κι ας λένε ότι δεν έχουν κυβερνήσει. Λες και οι πρώην βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έσπευσαν να αλλάξουν σημαία δεν είχαν ποτέ τους κυβερνήσει. Λες και δεν ήταν η αριστερά που πολέμησε με λύσσα στο παρελθόν κάθε προσπάθεια αξιολόγησης στους χώρους εργασίας, στα πανεπιστήμια. Η κυρία Δούρου δεν κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που η ίδια και η σύντροφοί της έχουν ήδη κάνει εδώ και δεκαετίες.

Η κυρία Δούρου δεν βρίσκεται πολύ καιρό στην θέση της. Έχει ωστόσο καταφέρει να προκαλέσει αρκετό θόρυβο για τον τρόπο που αντιδρά. Ας πούμε στις ενοχλητικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Μην πάει το μυαλό σας σε ερωτήσεις εχθρών του λαού, αλλά σε δημοσιογράφους ακόμη και φιλικών μέσων προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο του Γιώργου Καρελιά στο protagon.gr.Ούτε κι αυτό μας δημιουργεί έκπληξη. Η αριστερά δεν ήταν ποτέ δεκτική στην άλλη άποψη. Γιατί να γίνει στο μέλλον;

Αυτό που μας κάνει όμως εντύπωση είναι ότι η αριστερά γίνεται χριστιανική. Ο κ. Τσίπρας αφού επισκέφτηκε το Άγιο Όρος επισκέφτηκε και τον Πάπα Φραγκίσκο. Ξέραμε ότι υπάρχουν χριστιανοδημοκράτες. Τώρα θα πρέπει να μάθουμε και τους χριστιανοσοσιαλιστές. Κι εν πάση περιπτώσει, υποψιαζόμαστε ότι βρήκαμε ένα κοινό σημείο του Αντώνη Σαμαρά με τον Αλέξη Τσίπρα: Μιλούν και οι δύο με τον Θεό. Η διαφορά τους είναι ότι ο Αλέξης το ανακάλυψε μόλις τελευταία...

 

ΠΗΓΗ  capital.gr 

 

 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Προσωπικά έχω μία και μόνο απορία...

Πως η κυρία Δούρου θα απαιτήσει από τους πολίτες της περιφέρειάς της να σέβονται και να τηρούν τους νόμους και τις αποφάσεις της Περιφέρειας όταν η ίδια "επαναστατεί" και αρνείται να πράξει τον νόμιμο -και λογικό!- έλεγχο των υπαλλήλων της;

Ποιος διοικεί τελικά τους Δήμους;...

Του Γιώργου Κράλογλου

Από το «ποιος διοικεί το κράτος», του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στο παρεξηγημένο, «ο λαός στην εξουσία» του Ανδρέα Παπανδρέου και από εκεί στους Εισαγγελείς και στην επίκληση του Δημάρχου κ. Γ. Καμίνη για παρέμβαση της δικαιοσύνης. Ξεκαθαρίζει έτσι πλήρως η εικόνα ότι το βαθύ κομματικό κράτος κυριάρχησε, πάνω από μισό αιώνα, και στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Τώρα πρέπει οι πάντες να λουστούμε την κατάντια μας.

Γιατί οι Δήμοι δεν μας ανήκουν πλέον έτσι όπως τους καταστρέψαμε όλοι μας. Οι περιορισμένες εξαιρέσεις δεν μεταβάλλουν τον κανόνα και την γενική εικόνα.

Οι Δήμοι ανήκουν στον κομματικό στρατό και στους Δημαρχοφρουρούς... που ελέγχουν την τοπική αυτοδιοίκηση στο σύνολό της.

Ανήκουν σε αυτούς που μας κρατάνε αιχμαλώτους και κάθε τρεις και λίγο μας εκβιάζουν με την καθαριότητα.

Μας απειλούν με το κλείσιμο των Δήμων.

Μας παρέχουν υπηρεσίες ανάλογα με το πολιτικό κόστος ή το πολιτικό κέρδος των κομμάτων που εξυπηρετούν για καθαρά δικό τους όφελος.

Αυτή είναι η νοοτροπία της πλειοψηφίας των συντεχνιών που υπηρετούν και στους Δήμους και δεν υπολογίζουν όχι μόνο τους Δημάρχους αλλά και εμάς που τους συντηρούμε κατά 100%.

Γιατί μας χαρατσώνουν με τα τέλη που καθορίζουν οι ίδιοι ανεξέλεγκτα και υποχρεώνουν τους Δημάρχους να τα εφαρμόσουν.

Και μας φορολογούν έμμεσα αφού ο κορβανάς (όταν έχει βεβαίως) δίνει πρώτα στους Δήμους λεφτά και μετά φροντίζει για την παιδεία και ακόμη και για την υγεία.

Δανείζονται δε την νοοτροπία και την τακτική αντιδράσεων από τα «συμμαχικά» κομματικά στρατεύματα κατοχής στις ΔΕΚΟ που κατεβάζουν τους διακόπτες ρεύματος, ακινητοποιούν τα μέσα μεταφοράς, κλείνουν τα λιμάνια κατεβάζουν τα αεροπλάνα και βάζουν οδοφράγματα στους δρόμους επειδή νομίζουν ότι το κράτος τους ανήκει.

Και εδώ είναι η μεγάλη διάφορα από τα παρόμοια συλλαλητήρια άλλων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιατί εκεί διαμαρτύρονται (όταν χρειάζεται να διαμαρτυρηθούν) με τον ίδιο τρόπο αλλά όταν δουλεύουν εξυπηρετούν τον πολίτη και συμπεριφέρονται με τρόπο που αναγνωρίσει τα δικαιώματα των φορολογουμένων.

Στους Δήμους και στις ΔΕΚΟ της άλλης Ευρώπης δουλεύουν με όρους και συνθήκες ιδιωτικών επιχειρήσεων και όχι κρατικών που δήθεν είναι ιδιωτικές, όπως στην Ελλάδα, επειδή είναι μεν ΝΠΙΔ αλλά στην λειτουργία, στην νοοτροπία και στις αμοιβές επικρατεί ο κρατισμός, η σπατάλη και η γαϊδουριά σε όλο της το μεγαλείο καθώς η απόλυση είναι αδύνατη.

Αν σκεφτούν οι συντεχνίες των Δήμων να προβάλλουν ως αντίλογο για το ανεξέλεγκτο χαράτσωμα μέσω των Δημοτικών Τελών τις δημοτικές επιχειρήσεις και τα πιθανά κέρδη τους καλύτερα να μην τον χρησιμοποιήσουν γιατί η υπόθεση αυτή μυρίζει από απόσταση...

Αναδύει δε τις ίδιες «μυρωδιές» με εκείνες των αναθέσεων έργων και μελετών για την ανάπτυξη των Δήμων...

Ομολογώ βεβαίως ότι υπάρχει ο ισχυρός αντίλογος από το βαθύ κομματικό κράτος των Δήμων πως έτσι τους καλόμαθαν και τα κόμματα και οι Δήμαρχοι.

Έχουν δίκιο όσο και αν εδώ έχουμε να κάνουμε με το παράδειγμα του αυγού και της κότας...

Γιατί ναι μεν υπεύθυνοι είμαστε όλοι.

Ναι μεν οι πρωθυπουργικές δικτατορίες της μεταπολίτευσης δημιούργησαν προνομιούχους κομματικούς στρατούς στην τοπική αυτοδιοίκηση για να δείχνουν στους εκλογικούς χάρτες πόση Ελλάδα πρασίνισε ή κοκκίνισε ή έγινε μπλε. Αλλά, ειδικά στην τοπική αυτοδιοίκηση, το βαθύ κομματικό κράτος «γέμιζε» πάντα δύο ξεχωριστά στρατόπεδα. Εκείνο των κομμάτων και εκείνο της «προσωπικής φρουράς» και των υπηκόων του Δημάρχου.

Οι Δήμαρχοι στις περισσότερες περιπτώσεις εκπροσωπούσαν και εκπροσωπούν τα συμφέροντα της παράταξης η οποία φρόντισε και φροντίζει να τους παρέχει στέγη για επέκταση της πολιτικής τους σταδιοδρομίας όταν έκρινε ότι η χρησιμότητά τους στο κόμμα και στην κυβέρνηση είναι περιορισμένη ή και εξαντλημένη.

Ακόμη και κορυφαία ονόματα που πέρασαν από κεντρικούς μεγάλους Δήμους είχαν και έχουν να κάνουν με πολιτικό παρασκήνιο και κομματική στρατηγική.

Εύστοχη ορισμένες φορές αλλά ατυχή τις περισσότερες.

Και όλο αυτό το πολιτικό παρασκήνιο το εκμεταλλεύθηκε το βαθύ κομματικό κράτος με την δική μας βεβαίως «συμπαράσταση» που εκλέγαμε και εκλέγουμε ακόμη με κομματικά κριτήρια ή με πρόθεση «πολιτικής απάντησης» στο κόμμα μας και όχι με κριτήρια προσφοράς και δικαιωμάτων μας από την τοπική αυτοδιοίκηση.

Η αλήθεια είναι ότι το σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου «ο λαός στην εξουσία» είχε πράγματι μέσα του την ελπίδα ουσιαστικής σχέσης και επικοινωνίας των Δημοτών με τους Δήμους και τους Δημάρχους.

Έπεσε όμως και ο Παπανδρέου έξω στους υπολογισμούς για το πώς θα αντιδρούσε ο κομματικός στρατός που κατέλαβε το 1980 τους Δήμους στήνοντας τα δικά του οχυρά.

Έτσι φθάσαμε εδώ που φθάσαμε και με τους Δημάρχους αιχμάλωτους από τις συντεχνίες και το κομματικό κατεστημένο που έχει γνωρίσει πολύ καλά και έχει στα χέρια του και τις πολιτικές σκοπιμότητες αλλά και δημοτικές λοβιτούρες οι οποίες σε συγκεκριμένες γνωστές περιπτώσεις, ξεπέρασαν και το όρια της πολιτικής μαφίας...

ΠΗΓΗ   capital.gr

ΓΙΑ ΠΟΙΑ "ΣΠΑΣΜΕΝΑ" ΜΙΛΑΜΕ;...

Δευτέρα πρωί και η είδηση που κυριαρχεί είναι μία...

ΚΑΚΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΔΗΜΩΝ

Οι πολίτες θα καλούνται να πληρώνουν τα σπασμένα

 

Τα σπασμένα της κακοδιαχείρισης των δήμων θα κληθούν να πληρώσουν οι πολίτες όπως προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο και βάσει των ρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου η οποία θα δημοσιευθεί σήμερα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
 

Ετσι, οι πολίτες ενδέχεται να δουν για παράδειγμα το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ) που καταβάλλουν ακόμη και να δεκαπλασιάζεται σε περίπτωση που διαπιστωθεί απόκλιση της τήρησης του προϋπολογισμού ενός δήμου. Ειδικότερα, με τις νέες διατάξεις θα λειτουργεί σε μηνιαία βάση Παρατηρητήριο ελέγχου της εκτέλεσης των προϋπολογισμών των δήμων και των νομικών τους προσώπων.

Σε περίπτωση σημαντικής απόκλισης κατά 10% στους τριμηνιαίους δημοσιονομικούς στόχους και εφόσον δεν συμμορφωθεί ο δήμος μετά τις επισημάνσεις του Παρατηρητηρίου εντός εξαμήνου, τότε θα υπάγεται αυτομάτως και υποχρεωτικά σε πρόγραμμα εξυγίανσης. Στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού υπάρχει ενδεχόμενο να απαιτηθεί επιβολή επιπλέον τοπικών φόρων και τελών ενώ προβλέπεται και αύξηση σε ήδη υφιστάμενους.

Για τους υφιστάμενους ορίζεται αύξηση του ΤΑΠ μέχρι και 3 τοις χιλίοις για τα ακίνητα που βρίσκονται στην εδαφική περιφέρεια του δήμου και μέχρι την εξυγίανσή του, ενώ θα προωθείται και αύξηση από 0,5% έως και 2% στο τέλος επί των ακαθάριστων εσόδων που καταβάλλουν τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος και στο τέλος παρεπιδημούντων των ξενοδοχειακών μονάδων.

Πέραν των επιβαρύνσεων που θα υποστούν πολίτες και επιχειρήσεις, θα εφαρμόζεται περιορισμός των προσλήψεων και επιβολή υποχρεωτικών μετατάξεων του προσωπικού του δήμου.(ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ)

 

Συγνώμη αλλά, για ποια "σπασμένα" μιλάμε;

 

Τα "σπασμένα" της ΚΑΚΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ των δήμων από δημάρχους και δημοτικά συμβούλια που ΕΜΕΙΣ ΕΞΕΛΕΞΑΜΕ οι οποίοι αποκλίνουν από τον προϋπολογισμό του δήμου που ΑΥΤΟΙ ΚΑΤΗΡΤΗΣΑΝ!

 

Θα τρελαθούμε;

 

Και στο κάτω-κάτω, ένας δήμος -θεωρητικά- κάνει έξοδα για τους δημότες του και όχι για τρίτους σε άλλα μέρη, άλλους τόπους και άλλες γειτονιές.

 

Όταν αγαπητοί δεχόσασταν και πανηγυρίζατε για τον "Καλλικράτη" τον είχατε διαβάσει;

 

Μήπως διαβάσατε μόνο ότι σας βόλευε, δηλαδή μόνο τα δικαιώματα και όχι τις υποχρεώσεις;

 

Όταν πχ ένας δήμαρχος δίνει σχεδόν 1,5 εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξει γήπεδο σε μία τοπική ποδοσφαιρική αμάδα που ξαφνικά και για πρώτη φορά στην ιστορία της παίζει στην Α1 κατηγορία και μετά κλαίγεται ότι δεν έχει χρήματα για να ανακαινίσει ένα κτήριο ώστε να γίνει μουσικό σχολείο... τι περιμένει;

 

Να του τα δώσει το κράτος;

 

Όπως είχα γράψει και παλαιότερα, πληρώνοντας διάφορα ποσά για "καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις" και στην αρχή της σχολικής χρονιάς να κλαίγονται ότι δεν έχουν πόρους για τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς... τι περιμένουν;

 

Να τους τα δώσει το κράτος;

 

Δηλαδή η δουλειά των δημοτικών αρχόντων ποια είναι;

 

Να σπαταλούν χρήμα χωρίς μέτρο ώστε να είναι αρεστοί και να κάνουν αβίαστα δημόσιες σχέσεις για την προσωπική τους προβολή;

 

Όχι κυρίες και κύριοι της τοπικής αυτοδιοίκησης!

 

Έχετε έναν δήμο να διοικήσετε και καλείστε να κάνετε χρηστή διαχείριση των πόρων σας χωρίς σπατάλες και με μέτρο.

 

Δεν κάνουμε τα έξοδα και μετά ψάχνουμε να βρούμε πως θα τα καλύψουμε!

 

Όπως κάνει και ο τελευταίος συνετός οικογενειάρχης του πλανήτη, πρώτα μετράμε τα "κουκιά" και μετά κάνουμε τα έξοδα ιεραρχώντας τα και με μέτρο!

 

Δεν βγαίνουμε κάθε λίγο και λιγάκι σαν τους ζήτουλες να ψάχνουμε παραπάνω χρήματα από το κράτος ή από δάνεια για να καλύψουμε την ανικανότητά μας για σωστή, ορθολογική  και συνετή διοίκηση του δήμου μας!

 

Απλή κοινή λογική...

 

 

ΥΓ : Επειδή, προφανώς δεν σας αρέσει να χαλάσετε το προφίλ σας στις τοπικές κοινωνίες που σας εκλέγουν κοιτάξτε σύντομα να βάλετε μυαλό και να καταλάβετε τι σημαίνει "ορθή ιεράρχηση δαπανών" ώστε να αποφύγετε την αύξηση των δημοτικών τελών διαφορετικά...  δύσκολα θα τα βγάλετε πέρα με τους δημότες σας!

«Καλλικράτης», κατάρρευση, κατεδάφιση και κατάντια…

Γράφει ο
Γιώργος Τσιούνης

Δεν άρεσε στον υπουργό Εσωτερικών κ. Ραγκούση, ο οποίος προφανώς επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου, ο «Καποδίστριας» και αποφάσισε να τον ακυρώσει, να τον γκρεμίσει και να τον ρίξει στα σκουπίδια!

Δεν του άρεσε ο «Καποδίστριας» του κ. Ραγκούση ή καλύτερα εζήλωσε την επιτυχία του Αλέκου Παπαδόπουλου ο οποίος αναδιάρθρωσε το όλο σύστημα της τοπικής αυτοδιοίκησης, έδωσε ισχυρές κινητήριες δυνάμεις στους δήμους και τις κοινότητες, τις προίκισε με τα απαραίτητα μέσα, όπως αυτοκίνητα, μηχανήματα, επιστημονικό και εξειδικευμένο τεχνικό προσωπικό τους ΟΤΑ και άνοιξε νέους δρόμους και νέες προοπτικές για την παραγωγή, την επιτέλεση έργου προς όφελος του λαού μας.

Βέβαια, στον «Καποδίστρια» του κ. Αλέκου Παπαδόπουλου υπήρξαν ατέλειες και λάθη, τα οποία όμως θα μπορούσαν να διορθωθούν με βάση την πείρα που αποκτήθηκε στο διάστημα της εφαρμογής του αυτοδιοικητικού αυτού συστήματος, από τον ίδιο το δημιουργό του ή από άλλον ή άλλους με απαραίτητη πάντοτε την συνεργασία του.

Ο «Καποδίστριας», χωρίς αμφιβολία, υπήρξε μια πραγματική κατάκτηση στον διοικητικό τομέα της μεταπολεμικής Ελλάδας, μια επιτυχής αναδιαρθρωτική τομή που στέφθηκε από επιτυχία και έδωσε την ευκαιρία και τις δυνατότητες στους δήμους και τις κοινότητες, να παρουσιάσουν έργο αξιοθαύμαστο σε πάρα πολλές περιπτώσεις.

Ιδιαίτερα οι ΟΤΑ της επαρχίας είχαν προόδους μεγάλες σε όλους τους τομείς. Επιτυχίες σε προγραμματισμούς κι εκτελέσεις έργων κυρίως κοινωφελών, στα μορφωτικά και πολιτιστικά δρώμενα, στις καθαρά τοπικές και αυτοδιοικητικές δραστηριότητες, όπως η καθαριότητα, ο φωτισμός, η φροντίδα και η εξυπηρέτηση των δημοτών, η τουριστική ανάπτυξη, οι συγκοινωνίες, οι εξυγιάνσεις και οι καθαρισμοί και γενικά σε όλο το φάσμα των αρμοδιοτήτων τους.

Ζω σε πρώην "Καποδιστριακό" δήμο, από τους μικρούς και έζησα τα επιτεύγματά του. Έζησα ημέρες, μήνες και έτη έντονης εργώδους δραστηριότητας των "Καποδιστριακών" δήμων, έζησα την κατασκευή έργων, ανέγερσης κτιρίων, δημιουργίας πλατειών και χώρων αναψυχής, πάρκων περιβαλλοντικών και κυκλοφοριακής αγωγής, γνώρισα την επιμέλεια και το ζήλο των δημοτικών υπηρεσιών καθαριότητας, έζησα τους αγώνες για την δημιουργία των "Καποδιστριακών" πολιτιστικών οργανώσεων και συλλόγων, μουσικών συγκροτημάτων, χορωδιών, φιλαρμονικών, υδρευτικών και αποχετευτικών έργων, χώρων άθλησης κλειστών και ανοιχτών, γηπέδων και άλλων πολλών, παρά τις δυσκολίες και τις αντίξοες συνθήκες.

Τα έζησα, τα είδα και τα καμάρωσα όλα αυτά.

Και τώρα τι;

Τώρα χάος, διάλυση και άλλες χειρότερες καταστάσεις που αποφεύγω να περιγράψω και εύχομαι να μην πάνε στο ακόμη χειρότερο.

Τώρα οι υπηρεσίες καθαριότητας χωλαίνουν στους "πρώην" και μπορώ να βεβαιώσω ότι η αποκομιδή των απορριμμάτων από τρεις φορές την εβδομάδα, γίνεται δύο φορές και πλημμελώς.

Κάποιες κυρίες, στον "πρώην" δήμο μας, πλένουν αυτές τους κάδους σκουπιδιών, οι οποίοι δεν αδειάζουν καλά και δεν καθαρίζονται όπως πριν από τη δημοτική αρχή, με αποτέλεσμα να μένουν σ' αυτούς παλιά σκουπίδια και να σαπίζουν, με όλες τις συνέπειες!

Μεταξύ των κυριών αυτών είναι και κυρία της οικογένειάς μου. Άρα διάψευση δεν χωράει, όπως δεν χωράει καμιά δικαιολογία για το "αλαλούμ" που επικρατεί μεταξύ των υπηρεσιών που απέμειναν στους καταργηθέντες δήμους, των αρμοδιοτήτων των τοπικών εκλεγμένων συμβουλίων που ουσιαστικώς είναι ανύπαρκτες.

Δεν κατηγορώ τους υπαλλήλους της καθαριότητας. Αντίθετα, τους επαινώ γιατί αγωνίζονται για να ανταποκριθούν στις πρόσθετες εργασίες που τους φόρτωσαν.

Δηλαδή, πλήρης κοροϊδία του "Καλλικράτη"!

Τώρα, οργανισμοί και οργανώσεις των "πρώην" αντιμετωπίζουν το μέλλον τους με αβεβαιότητα και έντονη ανησυχία.

Εξ άλλου, τα πάσης φύσεως μηχανήματα των "προικιών" του "Καποδίστρια" πήραν την άγουσα για τους "Μητροπολιτικούς δήμους - κράτη"!

Το ίδιο έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό και με τους υπαλλήλους, πάσης φύσεως και ειδικότητας, οι οποίοι ήδη υπηρετούν στο κέντρο για τις ανάγκες του κέντρου και μόνον αυτού.

Για μεγάλη και πολύ σημαντική διαρθρωτική αλλαγή παρουσιάζει τον "Καλλικράτη" ο εμπνευστής του υπουργός Εσωτερικών κ. Ραγκούσης, ο οποίος δυστυχώς, έχει πείσει και τον πρωθυπουργό για το κατόρθωμά του.

Εκείνο ωστόσο για το οποίο ο κ. Ραγκούσης δεν μας έχει πληροφορήσει, είναι ο τρόπος με τον οποίο η μεγάλη διαρθρωτική αλλαγή του, η... κοσμοθεωρία του στον τομέα της αυτοδιοίκησης, θα επιτύχει οικονομίες για τον δημόσιο προϋπολογισμό.

Ας μας το κάνει λιανά.

- Μήπως με τις απολύσεις προσωπικού που ήδη άρχισαν;

- Μήπως με την εγκατάλειψη των... δημοτικών επαρχιών;

Το μόνο βέβαιο είναι, ότι ο "Καλλικράτης" θα καταρρεύσει και μαζί του θα χάσουμε και τον εμπνευστή και οργανωτή του που μας εμφανίσθηκε από το πουθενά και όπως η ιστορία και η πείρα μας διδάσκει, θα καταλήξει στο πουθενά, εκεί δηλαδή απ' όπου ήρθε. Μακάρι…

Ασφαλώς μιλάμε για τον "Καλλικράτη" που αφορά τους ΟΤΑ (δήμους και κοινότητες) και όχι για την περιφερειακή διαίρεση και τους περιφερειάρχες, οι οποίοι, όπως αρχικά πιστέψαμε θα μπορούσαν να εργασθούν επωφελώς για τις περιοχές τους, αν δεν υπήρχαν οι... διορισμένοι υπερπεριφερειάρχες επόπτες και προϊστάμενοι που τους "καπέλωσαν"!

Αυτά για τον "Καλλικράτη" που θα οδηγήσει οπωσδήποτε σε μαρασμό, κυρίως τις επαρχιακές περιοχές.

Ωστόσο, σε μερικούς "πρώην" δήμους άρχισαν οι αντιδράσεις πολιτών, φορέων, οργανώσεων κλπ., που βλέπουν να χάνονται, να καταρρέουν τα επιτεύγματα χρόνων και χρόνων!

 

ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

ΚΑΤΑΚΑΗΜΕΝΕ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ...

Αναρωτιέμαι αν το ΠΑΣΟΚ το κάνει επίτηδες να βάζει τους Έλληνες να βρίζουν ανθρώπους που κατά το παρελθόν έχουν γράψει ιστορία.

Ο καημένος ο Καποδίστριας, πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας έχοντας αφήσει λαμπρή παρακαταθήκη στην χώρα, στην νομοθεσία και στην παιδεία της, βρέθηκε να είναι ο πιο μισητός Έλληνας σε δεκάδες έως εκατοντάδες δήμους.
Αφού τον βρίσαμε λοιπόν καλά-καλά για χρόνια ολόκληρα, τώρα πιάσαμε τον Καλλικράτη.

Ο κατακαημένος ο Καλλικράτης, από τους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες της αρχαιότητας, όταν κατασκεύαζε τον Παρθενώνα ή τον ναό της Απτέρου Νίκης ούτε που φανταζόταν τι τον περίμενε!
Να τον βρίζει όλη η χώρα εν έτη 2011!

Έχουν περάσει ήδη 3 μήνες από την εφαρμογή του μοντέλου “Καλλικράτης” στην τοπική αυτοδιοίκηση και δεν λειτουργεί τίποτα!
Είναι τόσο έντονο το πρόβλημα σε κάποιους δήμους με μεγάλα βάρη αλλά ελάχιστους πόρους ώστε θα είναι πλέον πολύ δύσκολο, έως αδύνατον, να ανακάμψουν.
Λήγει η προθεσμία κατάρτισης προϋπολογισμού από τους δήμους και τις περιφέρειες και οι περισσότεροι ακόμα προσπαθούν να καταλάβουν τι έχει γίνει!
Οι αρμοδιότητες που τους δόθηκαν είναι αμφισβητούμενες, οι πόροι μηδαμινοί και δεν ελπίζει κανείς πλέον ότι θα λειτουργήσει ομαλά η τοπική αυτοδιοίκηση στο άμεσο μέλλον.

Προφανώς η κυβέρνηση θεώρησε ότι το μοντέλο του “Καλλικράτη” είναι πολύ πετυχημένο(!) ή ότι ο καημένος ο Καλλικράτης αξίζει περισσότερο βρίσιμο(!) και αποφάσισε να τον εφαρμόσει και αλλού!

Ο “Καλλικράτης” στην παιδεία, άγνωστο γιατί, ανακοινώθηκε Κυριακή!
Ίσως να ήλπιζαν σε μικρότερες αντιδράσεις αλλά δεν τους πέτυχε.
Σ' όλη την Ελλάδα, γονείς και καθηγητές, μαθητές και φοιτητές, βρίζουν τον Καλλικράτη!
Όταν κλείνουν ιστορικά σχολεία όπως το σχολείο της Τσαριτσάνης το οποίο λειτουργεί από το 1670(!), δεν το έκλεισαν ούτε οι Τούρκοι(!) και τώρα είναι το μοναδικό που καταργείται στον νομό Λαρίσης...
Όταν κλείνουν σχολεία στην περιφέρεια ενώ το πλησιέστερο είναι δεκάδες χιλιόμετρα μακρυά...
Είναι μάλλον λογικό να βρίσκεται στο στόχαστρο ο κατακαημένος ο Καλλικράτης!

Επειδή λοιπόν όπως φαίνεται υπάρχουν πάντα περιθώρια για περισσότερη λάσπη, ετοιμάζεται εφαρμογή του “Καλλικράτη” και στην υγεία!
Αυτό προφανώς σημαίνει κλείσιμο νοσοκομείων και κέντρων υγείας οπότε αναμένονται έντονες αντιδράσεις!
Πολυπληθείς δήμοι που θα μείνουν με ένα νοσοκομείο αλλά και χωριά που θα μείνουν χωρίς γιατρό και κέντρο υγείας, ποιον θα βρίζουν; Τον Καλλικράτη!

Αναμένεται να εφαρμοστεί κάτι παρόμοιο και από το υπουργείο αμύνης.
Δυστυχώς προβλέπω ότι δεν θα ασχοληθεί κανείς με την πιθανή εξασθένηση της άμυνας της χώρας αλλά οι αντιδράσεις θα υπάρξουν τοπικά από τους καταστηματάρχες, τους προμηθευτές των στρατοπέδων, τους ιδιοκτήτες ακινήτων στην περιοχή κλπ.
Πάντως όλοι τον Καλλικράτη θα βρίζουν πάλι!

Δεν ξέρω που αλλού θα σκεφτεί η κυβέρνηση να εφαρμόσει αυτό το “καταπληκτικό” μοντέλο οργάνωσης, αναρωτιέμαι όμως αν υπάρχει κάποιος σήμερα στην χώρα να μην καταριέται τον καημένο τον Καλλικράτη.

Το σίγουρο είναι ότι δεν αξίζουν στον αρχαίο Καλλικράτη τέτοιες αντιδράσεις στο όνομά του και δεν του αξίζει να είναι ο πιο μισητός Έλληνας εν έτη 2011!

Μήπως θα ήταν καλύτερα να είχε ονομαστεί “Γιώργος” το υπέροχο αυτό μοντέλο οργάνωσης για την καλύτερη και ομαλότερη λειτουργία του κράτους;

Τον βρίζουν που τον βρίζουν όλοι!
Μην παίρνει και άλλους η μπάλα!

Απλή κοινή λογική...

ΣΤΟΥ “ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ” ΤΗΝ ΠΟΔΙΑ ΣΦΑΖΟΝΤΑΙ...

Παρακολουθώντας  ένα δελτίο ειδήσεων σε οποιονδήποτε τηλεοπτικό σταθμό αισθάνεσαι ψυχοπλάκωμα.

Ειδικά οι ειδήσεις των τελευταίων ημερών με τα γεγονότα της Ιαπωνίας είναι ότι πρέπει για να μαυρίζει η ψυχή σου.

Υπάρχουν όμως μερικές ειδήσεις που εμπεριέχουν τόσο μεγάλη δόση ειρωνείας ώστε σε κάνουν να χαμογελάς.

Την περασμένη Δευτέρα, μία μόλις ημέρα μετά την Κυριακάτικη(!) ανακοίνωση της υπέροχης ιδέας του υπουργείου παιδείας για “Καλλικράτη” στα σχολεία, εμφανίστηκε η πρώτη διαμαρτυρία για κλείσιμο σχολείου.

Βλέποντας τους κατοίκους στο Τεφέλι Ηρακλείου να διαμαρτύρονται έντονα μια και το κοντινότερο σχολείο απέχει 12 ολόκληρα χιλιόμετρα από το χωριό τους σαφώς και τάχθηκα στο πλευρό τους.

Σήμερα θυμήθηκα την είδηση και από προσωπική “διαστροφή” αναρωτήθηκα “Το Τεφέλι είναι στο Ηράκλειο... Αλήθεια τι ποσοστά έδωσε στο ΠΑΣΟΚ;”
Τόλμησα δε να προχωρήσω την σκέψη μου και να αναρωτηθώ μήπως στο Ηράκλειο υπάρχει κάποιο “γαλατικό” χωριό που αντιστέκεται και δεν το ξέρω... Ναι, καλά!

Το Τεφέλι ανήκει στον δήμο Αστερουσίων ο οποίος το 2009 έδωσε στο ΠΑΣΟΚ ένα διόλου ευκαταφρόνητο... 65,72%!

Και μόνο γι' αυτό... χαμογελάς.
Το στοιχείο της ειρωνείας είναι έντονο.
Και έγινε ακόμα εντονότερο εχθές όπου και πάλι για κλείσιμο σχολείου της περιοχής της διαμαρτυρήθηκε έντονα στο υπουργείο η κ.... Παγκάλου!

Προφανώς έπεται συνέχεια.

Αναρωτιέμαι όμως αν η κυβέρνηση έκανε άλλη μία ανακοίνωση χωρίς σοβαρή προεργασία και μελέτη ή αν όλα αυτά ήταν προμελετημένα.

Όταν ανέλαβε το υπουργείο η κ. Διαμαντοπούλου είχε δηλώσει ότι η προηγούμενοι (αυτοί οι κακοί που όλα τα έκαναν λάθος και φταίνε για όλα τα στραβά τουλάχιστον από την εποχή της Τουρκοκρατίας μέχρι σήμερα!) είχαν πληθώρα εκπαιδευτικών αποσπασμένων σε άλλες θέσεις του δημοσίου. Έτσι  με την επιστροφή τους σε θέσεις εκπαίδευσης δεν θα υπήρχαν πια κενά.

Η πολιτική της κυβέρνησης έκανε 11500 εκπαιδευτικούς να συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2010 και εκτιμάται ότι θα ακολουθήσουν άλλες 35000 μέχρι το 2013!
Το πρόβλημα γίνεται εντονότερο με τον κανόνα 1:5 για τις προσλήψεις.

Το κλείσιμο σχολείων φαίνεται ως η τέλεια λύση!

Το θέμα είναι ότι στο υπουργείο δεν έχουν καταλάβει ότι είναι άλλο να κλείνεις ένα σχολείο πόλης όπου υπάρχουν σχολεία σε κοντινές αποστάσεις και άλλο να κλείνεις ένα σχολείο χωριού όπου το κοντινότερο απέχει κάποια χιλιόμετρα.
Αυτό γυρνάει την Ελλάδα πολλές δεκαετίες πίσω.

Το ερώτημα είναι: το πήραν αριθμητικά και όπου έβλεπαν στη λίστα λίγους μαθητές έβαζαν “Χ” ή ήταν εξαρχής βασικό στοιχείο του “Καλλικράτη”;

Με την αυτοδιοίκηση που πρεσβεύει ο “Καλλικράτης” σύντομα το υπουργείο θα πει: “Εγώ τα κλείνω και σταματάω να τα πληρώνω. Αν κ. Δήμαρχε θεωρείς ότι τα χρειάζεσαι άνοιξέ τα και πλήρωνέ τα εσύ!”

Έτσι η κυβέρνηση νύπτει τας χείρας της και βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο οι ΟΤΑ που ακόμα προσπαθούν να οργανωθούν και να βρουν πόρους ακόμα και για τις βασικές ανάγκες της περιοχής τους.

Για την ώρα λοιπόν, στην ποδιά του “Καλλικράτη” σφάζονται... σχολεία!
Είναι σίγουρο ότι στο σχέδιο απενοχοποίησης της κυβέρνησης θα ακολουθήσουν και άλλες τέτοιου τύπου “σφαγές”.

Απλή κοινή λογική...

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ...

ΖΗΤΩ ΣΤΟΝ "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ" ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ...

ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΑΘΟΥΜΕ...

ΠΗΓΗ  ANTINEWS

Πολιτική κρίση και «Καλλικράτης»

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών   

Τόσο ο «επαπειλούμενος» ανασχηματισμός όσο και οι υποψηφιότητες για τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης με βάση τον «Καλλικράτη» επιχειρούν να μετατοπίσουν το ενδιαφέρον από το ζοφερό σκηνικό της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, που εξελίσσεται, όπως τη συμβολοποίησε ο ξένος Τύπος, σε ένα «σπιράλ θανάτου».
 

Σε αντίθεση όμως με το, ακόμα και πρόσφατο, παρελθόν, η οξύτατη πολιτική κρίση και η γενικευμένη απαξίωση των κομμάτων και του πολιτικού προσωπικού έχουν αποτέλεσμα όλες αυτές οι διεργασίες και οι συζητήσεις που προωθούνται και «μεγαλοποιούνται» από τα ΜΜΕ να κινούν ελάχιστα το ενδιαφέρον των πολιτών.
 

Όπως διαφαίνεται, η πολιτική κρίση συμπαρασύρει και «ενσωματώνει» τον «Καλλικράτη», που υποτίθεται ότι προωθεί μια θεσμική αλλαγή στρατηγικού χαρακτήρα για την οργάνωση και την ανάπτυξη της χώρας...
Ή, καλύτερα, οι εκλογές για τον «Καλλικράτη» αποκαλύπτουν και αναδεικνύουν το πλήρες πολιτικό και ιδεολογικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται το πολιτικό μας σύστημα και ιδίως το κόμμα που διαχειρίζεται την κρίση...
 

Πρώτη συνέπεια: Ο βαθμός πολιτικοποίησης / κομματικοποίησης των προσεχών εκλογών παραμένει απροσδιόριστος.
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται μπροστά σ’ ένα «άλυτο» δίλημμα: Επιδιώκει από τη μια πλευρά να «χρωματίσει» τις εκλογές με την ελπίδα ότι τα αποτελέσματά τους θα επιβεβαιώσουν την υπεροχή του έναντι της ΝΔ.
Ταυτόχρονα όμως δεν θέλει με κανέναν τρόπο να εισπράξει μέσω των υποψηφίων του το πολιτικό κόστος και τη γενικευμένη αγανάκτηση των πολιτών από τις επιλογές του Μνημονίου.
Ζητούνται συνεπώς πολιτικά «ερμαφρόδιτες» υποψηφιότητες ικανές να επιδέχονται πολλαπλές ερμηνείες όσον αφορά τον βαθμό της πολιτικής αναφοράς και της σχέσης τους με το ΠΑΣΟΚ.
 

Δεύτερη συνέπεια: Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ –και ιδιαίτερα τα κυβερνητικά στελέχη– αρνούνται να διαδραματίσουν τον ρόλο του «ιδανικού αυτόχειρα» και να εισπράξουν προσωπικά το κόστος μιας τραγικά αδιέξοδης και αποτυχημένης κυβερνητικής πολιτικής (Καστανίδης, Μπιρμπίλη, Μπατζελή, Διαμαντοπούλου, Κουκουλόπουλος κ.ά.).
 

Πέραν όμως αυτών των άμεσων συνεπειών, υπάρχουν και δευτερογενείς, εξίσου ή και περισσότερο σοβαρές, που συνδέονται με το ασταθές «θεμέλιο» της σημερινής κυβερνητικής εξουσίας: Όποιος αποχωρήσει σήμερα από τον υπουργικό «θώκο» είναι απίθανο να ξαναγυρίσει. Πολύ περισσότερο αφού υπάρχει ανοικτό το ενδεχόμενο στο προσεχές διάστημα η επιδείνωση της κρίσης να οδηγήσει, υπό την καθοδήγηση της «τρόικας» και του ΔΝΤ, στη διαμόρφωση ευρύτερων κυβερνητικών σχημάτων, οικουμενικού χαρακτήρα...
 

Επιπροσθέτως, ο νέος θεσμός του «Καλλικράτη» εμφανίζεται «αόρατος και ακατασκεύαστος» και δεν παρέχει κανένα εχέγγυο μιας σταθερής και βιώσιμης εξουσίας.
 

Ασφαλώς οι Περιφέρειες ως δομές εξουσίας και οι περιγραφόμενες στο νομοθέτημα αρμοδιότητες των νέων «ηγετίσκων - φεουδαρχών» εμφανίζονται ελκυστικές.
Η συγκρότηση όμως και η λειτουργία των Περιφερειών είναι μια «περιπέτεια» που μόλις τώρα ξεκινά. Χιλιάδες υπάλληλοι των καταργούμενων «επιπέδων» της ΤΑ τελούν υπό αναγκαστική μετάταξη, αναζητούνται νέες υποδομές, και καθίσταται άκρως προβληματική η άσκηση των νέων, αυξημένων αρμοδιοτήτων τόσο σε αναπτυξιακό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
 

Οι δήμοι και οι νομαρχίες έχουν σήμερα σημαντικά χρέη, τα κονδύλια των δημοσίων επενδύσεων μειώνονται συνεχώς, ενώ οι χορηγήσεις του κρατικού προϋπολογισμού προς τους φορείς της ΤΑ περικόπτονται σημαντικά ή και καταργούνται...
 

Ποιος πολιτικός θα διακινδυνεύσει το πολιτικό του μέλλον σ’ αυτό το θεσμικό και οικονομικό «ναρκοπέδιο»;
Άλλωστε το επίπεδο του πολιτικού κυνισμού και της ιδιοτέλειας που έχει σήμερα επικρατήσει δεν επιτρέπει τις, παραδοσιακά, αυτονόητες πράξεις κομματικής πειθαρχίας βάσει του συλλογικού συμφέροντος και της ιδεολογίας του κόμματος...
 

Ανεξάρτητα πάντως από τις επιδιώξεις της ηγετικής ελίτ του ΠΑΣΟΚ, οι εκλογές της ΤΑ θα διεξαχθούν σε συνθήκες μιας ιστορικής κρίσης που συμβολοποιείται και εκφράζεται στην πατρίδα μας από τις ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές του Μνημονίου και την ασκούμενη υπερεξουσία από το ΔΝΤ και την «τρόικα».
 

Αυτή η ζοφερή πραγματικότητα συνιστά σήμερα την κυρίαρχη αντίθεση που διαπερνά και καθορίζει τη λειτουργία και την προοπτική όλων των θεσμικών ερεισμάτων της ελληνικής κοινωνίας και –ασφαλώς– του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης.
 

Ίσως μάλιστα αυτή η κυρίαρχη αντίθεση να καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και τη στάση των πολιτών, πέρα από κομματικές προτιμήσεις ή ακόμα και πρόσωπα που εμφανίζονται ως «υπερκομματικά»...
 

Κι αυτή η στάση μπορεί να εκδηλωθεί ως μαζική αποχή –ήδη μια τέτοια πολιτική συμπεριφορά αποτυπώθηκε στις τελευταίες ευρωεκλογές– που μπορεί να υπερβεί το 30% και να εκφράσει την πολιτική αποδοκιμασία της ελληνικής κοινωνίας τόσο προς το ΠΑΣΟΚ και τις κυβερνητικές πολιτικές όσο και ευρύτερα προς ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.

ΠΗΓΗ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Περιφερειακή ανάπτυξη ή διάλυση;

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ 

Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών

Με απελπισμένο «ναυαγό» που βυθίζεται στα «κύματα» της λαϊκής αγανάκτησης μοιάζει η κυβέρνηση. Τα «σωσίβια» που της παρέχουν τα ΜΜΕ και οι επίλεκτοι προπαγανδιστές και «ιεροκήρυκες» του Μνημονίου μοιάζουν ανεπαρκή...

Το αίσθημα της αστάθειας και της προσωρινότητας που κυριαρχεί στα κυβερνητικά στελέχη παραπέμπει στην παρηγορητική ρήση «Ακόμα τούτη την άνοιξη, τούτο το καλοκαίρι...», με την προσδοκία ότι το φθινόπωρο ο «Καλλικράτης» θα τα σώσει, παρέχοντας ένα εισέτι προσωρινό διαβατήριο παραμονής στην εξουσία... Δεν διστάζουν μάλιστα να υπονοούν ότι υπάρχει περίπτωση προκήρυξης «διπλών εκλογών», με κεντρικό δίλημμα το γνωστό «Μνημόνιο ή χάος».

Μόνο που το χάος έχει ήδη απλώσει τα πλοκάμια του: πτώση των εισοδημάτων, υψηλός πληθωρισμός, διογκούμενη ανεργία, ραγδαία πτώση της παραγωγικής δραστηριότητας και της κατανάλωσης... Και μαζί με όλα αυτά, υστέρηση εσόδων, λόγω της ύφεσης αλλά και της συνεχιζόμενης φοροδιαφυγής των μεγάλων εισοδημάτων.

Για ένα τμήμα του πολιτικού προσωπικού που αναζητεί ένα ασφαλές καταφύγιο για να συνεχίσει την πολιτική του καριέρα μπροστά στην επερχόμενη κατάρρευση του συστήματος και την εκλογική συρρίκνωση των κομμάτων της διακυβέρνησης, ο «Καλλικράτης» και οι επερχόμενες εκλογές αποτελούν σανίδα σωτηρίας.

Παρέχει όμως ο «Καλλικράτης» θεσμικές, οικονομικές και οργανωτικές εγγυήσεις ότι θα μπορέσει να συμβάλει στην παραγωγική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας; Ή μήπως πρόκειται για σχεδιασμούς και «συλλήψεις» που βρίσκονται στο κενό, που δεν έχουν διασφαλίσει καν τις αναγκαίες προϋποθέσεις;

Πέρα από τη μέχρι τώρα κριτική που έχει ασκηθεί σε θέματα όπως η αντισυνταγματικότητα διατάξεων, η έλλειψη υποδομών, πόρων κ.λπ., θα πρέπει να επικεντρωθούμε σε κρισιμότερα ίσως ζητήματα, που αφορούν τη σύνολη κρατική-εθνική δομή αλλά και την τύχη των κοινωνικών θεσμών στην πορεία υλοποίησης του σχεδίου «Καλλικράτης».

- Η «περιφεριοποίηση» στηρίζεται στη βασική επιλογή της υπέρβασης μιας κεντρικής οργανωτικής / πολιτικής δομής και στην αυτόνομη πορεία (αναπτυξιακή, κοινωνική, διοικητική-οργανωτική) της κάθε περιφέρειας. Σ' αυτό το πλαίσιο κάθε περιφέρεια αυτοπροσδιορίζεται πολύ περισσότερο από το γεγονός ότι οι πόροι, οι χρηματοδοτήσεις, αντλούνται και κατευθύνονται από τους θεσμούς και τα ταμεία της ΕΕ. Αυτή η διαδικασία συνεπάγεται, σε πρώτο επίπεδο, ότι θα αναπτυχθεί ένας άτυπος ανταγωνισμός μεταξύ των περιφερειών, αφού οι φορείς δράσης (κοινωνικοί, παραγωγικοί, πολιτικοί) κάθε περιφέρειας δεν έχουν την ίδια δυνατότητα πρόσβασης στους πόρους ή στερούνται των αναγκαίων υποδομών. Από την άλλη, η απόσυρση και η αποδυνάμωση του κεντρικού-πολιτικού κέντρου αποφάσεων ακυρώνουν στην πράξη κάθε προσπάθεια αναδιανεμητικού χαρακτήρα για την απάμβλυνση των ανισοτήτων και των αντιθέσεων. Κάθε περιφέρεια μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται χαράσσοντας τη δική της πορεία και αποσυντονίζοντας ταυτόχρονα το εθνικό σύστημα, που θα έχει χάσει τη δυνατότητα της αυτοδιεύθυνσης. Αυτό το σοβαρό ενδεχόμενο μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην περίπτωση ιδιαίτερα ευαίσθητων περιοχών όπου αντιμετωπίζονται «μειονοτικά» προβλήματα και ασκούνται ευθείες παρεμβάσεις από γειτονικά κράτη.

- Δεύτερος, κεντρικός επίσης, στόχος τού «περιφερειακού κράτους» είναι η άσκηση μιας ευρείας δέσμης κοινωνικών μέτρων για την «αποτελεσματικότερη παροχή υπηρεσιών» με τη συμμετοχή των «τοπικών» κοινωνιών, ώστε να αντιμετωπισθούν οι λειτουργικές αδυναμίες του κεντρικού-γραφειοκρατικού μηχανισμού.

Όμως, με τη σημερινή απουσία οικονομικών πόρων και τα τεράστια χρέη που έχουν συσσωρευθεί στους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, ένας τέτοιος στόχος αποβαίνει ουτοπικός.

Γι' αυτό και στην πράξη το εκθειαζόμενο από την κυβέρνηση δυαδικο-πλουραλιστικό πρότυπο («κεντρικό»-«τοπικό» κράτος) θα εκπέσει και θα λειτουργήσει στην πράξη με τους όρους και τις επιλογές του θεωρητικού προτύπου της αποκαλούμενης «δημόσιας επιλογής» και των νεοφιλελεύθερων προταγμάτων.

Στην ουσία η απορρύθμιση των κεντρικών λειτουργιών και η απουσία κοινωνικών-δημοσιονομικών πόρων θα οδηγήσει σε άμεσες ή έμμεσες μορφές «ιδιωτικοποίησης», όπου ένα τμήμα των πόρων θα καταβάλλεται από τους ίδιους τους «χρήστες» και «καταναλωτές» των κοινωνικών υπηρεσιών και θεσμών. Αυτό θα επιφέρει όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και θα οδηγήσει σε «τοπικο-περιφερειακό» περιθώριο τις πλέον αδύναμες κοινωνικοοικονομικές ομάδες, που δεν θα μπορούν πλέον να επικαλεστούν την παρέμβαση του κεντρικού κράτους.

Ο «Καλλικράτης» ακολουθεί, όπως διαπιστώνεται, τη γνωστή «κεντρική λογική» της σημερινής κυβερνώσας ελίτ: την αποδυνάμωση των εθνικών και συλλογικών ταυτοτήτων, την απόσυρση του κράτους από κάθε είδους κοινωνική παρέμβαση. Σ' αυτό το πεδίο του ανταγωνισμού θα επιβιώσουν όχι οι άξιοι και οι δημιουργικοί, αλλά οι ισχυροί, οι έχοντες προσβάσεις στα κέντρα της οικονομικής εξουσίας και της συναλλαγής.

Το πέρας της λειτουργίας των κοινωνικών θεσμών, της έννοιας του δημοσιοκοινωνικού αγαθού, σηματοδοτεί τη μετάβαση στην εποχή της «πολυπολιτισμικής ιδιωτικότητας» και της εξατομίκευσης των επιλογών όχι μόνο της κατανάλωσης, αλλά και του τρόπου ζωής και αντίληψης των πολιτών.

Ιδού λοιπόν και ένας τομέας δράσης της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού που αποδεικνύει τη συνέπειά τους σε όσα πραγματικά πιστεύουν...

ΠΗΓΗ  ΤΟ ΠΑΡΟΝ