ΔΙΚΑΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΟΣ;;;...

Λυπάμαι αλλά συνεχίζω να μην καταλαβαίνω γιατί ο φόρος ακινήτων είναι δίκαιος και λογικός...

Μπορεί ο καθένας να λέει ότι θέλει, ενίοτε να “ντύνει τον λόγο του με βαρύγδουπους “επιστημονικούς” όρους, να με κοιτάει με άκρως απαξιωτικό ύφος όταν το σχολιάζω, αλλά εγώ, με το φτωχό μου μυαλουδάκι, επιμένω!

Και επειδή μου αρέσει να μιλάω με απλά και πρακτικά επιχειρήματα...

Ας πάρουμε δύο συμπολίτες μας οι οποίοι το 2002 που μπήκαμε στο ευρώ είχαν 1εκ ευρώ περίσσευμα έκαστος, νόμιμο και φορολογημένο.

Ο ένας αποφάσισε ότι, αφού δεν του χρειάζεται άμεσα το 1εκ, μπορεί απλά να τα αφήσει στην τράπεζα όπου μία κλειστή κατάθεση θα του αποφέρει πάνω από 30.000 ευρώ ετησίως από τους τόκους ενώ το κεφάλαιό του θα παραμένει άθικτο μέχρι να το χρειαστεί.

Ο άλλος όμως, επηρεασμένος ίσως από τους προγόνους του όπου όλοι έλεγαν “μόνο η γη δεν χάνεται”, αποφάσισε να το χρησιμοποιήσει για την αγορά ενός αστικού οικοπέδου το οποίο έχτισε και νοίκιασε ώστε να έχει κι αυτός κάποιο ετήσιο εισόδημα από το αρχικό του κεφάλαιο.

Τι κάνουν σήμερα αυτοί οι συμπολίτες μας;

Ο πρώτος συνεχίζει να έχει άθικτο το αρχικό του κεφάλαιο το οποίο του αποφέρει περίπου 25-26.000 ευρώ ετησίως καθαρά, πληρώνοντας φόρους μόνο για την απόδοση του κεφαλαίου και μάλιστα πολύ μειωμένους. Άρχοντας!

Ο δεύτερος όμως...  χτυπάει το κεφάλι του στους τοίχους του ακινήτου του!

Κατ' αρχάς, το ακίνητό του δεν αξίζει πια 1εκ ευρώ!
Ανάλογα με την περιοχή στην οποία βρίσκεται, η αξία του έχει μειωθεί από πολύ έως τραγικά πολύ!

Τα εισοδήματά του όλα αυτά τα χρόνια φορολογούνται όλο και περισσότερο με αποκορύφωμα τα τελευταία χρόνια που πληρώνει “αυτοτελή φορολόγηση” ξεκινώντας από το πρώτο ευρώ και φτάνοντας έως και 30%... 40%... ή και περισσότερο, ανάλογα με την εποχή και με τις ορέξεις του κάθε υπουργού!

Και ενώ ο πρώτος μας φίλος, ο “Άρχοντας”, πληρώνει φόρους μόνο στους τόκους, ο δεύτερος πληρώνει και φόρους ακινήτων, δηλαδή φόρο επί του αρχικού κεφαλαίου.

Αν υπολογίσουμε λοιπόν όλα όσα έχει πληρώσει όλα αυτά τα χρόνια ο δεύτερος φίλος μας, καθώς και την μείωση της αρχικής αξίας της περιουσίας του, ακόμα και αν δεν έχει χάσει συνολικά το αρχικό του εκατομμύριο, είναι βέβαιο ότι σύντομα αυτό θα εξανεμιστεί και θα αρχίσει να μετράει και περαιτέρω απώλειες!

Και βέβαια σε όλα αυτά τα έξοδα που βαρύνουν τον καημένο τον ιδιοκτήτη ακινήτων θα έπρεπε να υπολογίσουμε και τα έξοδα συντήρησης των ακινήτων του, τα τυχόν δικαστικά και δικηγορικά έξοδα στην περίπτωση που δεν πληρώνεται από τους ενοικιαστές του, αλλά και τις όποιες απώλειες εισοδήματος είχε όλα αυτά τα χρόνια κάθε φορά που κάποιο ακίνητό του έμενε κενό!

Ο πρώτος φίλος μας λοιπόν, αυτός που υπό άλλες συνθήκες και σε άλλες εποχές θα ήταν ο άχρηστος, ο ακαμάτης, αυτός που αφήνει τα λεφτά του να κάθονται και είναι αντιπαραγωγικός, αυτός είναι τελικά ο έξυπνος...  ο Άρχοντας!

Ο δεύτερος, αυτός που τα χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει κάτι, που έδωσε δουλειά σε δεκάδες ανθρώπους και επιχειρήσεις, αυτός που πίστεψε στην επιχειρηματικότητα και στην οικοδομική ανάπτυξη, αυτός τιμωρείται καθημερινά και άγρια!

Είναι λογικό λοιπόν να αναρωτιόμαστε τι είναι αυτά που μας λέει ο Στουρνάρας...

Κι όμως, μπορεί και να έχει δίκιο.
Οι Έλληνες ίσως και να μην θεωρούμαστε υπερ-φορολογημένοι για τα ακίνητά μας.
Υπάρχουν όμως κάποια προβληματάκια στο "Ελληνικό σύστημα"...

Πρώτον...
Μπορεί να πληρώνουμε λιγότερα από τους λοιπούς Ευρωπαίους (ποσοστιαία και σε απόλυτους αριθμούς) αλλά βάσει της αξίας που το κράτος υπολογίζει ότι έχει η περιουσία μας η οποία είναι πλέον εντελώς εκτός τόπου και χρόνου.
Δηλαδή, άλλο να πληρώνεις περίπου 7.000 ευρώ για ακίνητα αξίας 1εκ ευρώ και άλλο να υπολογιστεί στην πραγματική σημερινή τους αξία που μπορεί να αγγίζει και το 50% της αρχικής!

Δεύτερον...
Ο κάθε πολίτης ενός οργανωμένου κράτους θα απολάμβανε ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς και αναλόγως θα έκανε τις επιλογές του.
Στην παραπάνω περίπτωση, ο δεύτερος συμπολίτης μας, το 2002 που έκανε την επιλογή του ούτε που μπορούσε να διανοηθεί πως μέσα σε 11 χρόνια θα του είχε στοιχίσει τόσο πολύ η τοποθέτηση των χρημάτων του.

Τρίτον...  και επιμένω!
Το ότι ο φόρος ακινήτων εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες διεθνώς, αυτό δεν τον καθιστά δίκαιο!
Παραμένει ένας παράλογος φόρος επί του αρχικού κεφαλαίου!

Εάν όμως, οποιοσδήποτε ήθελε τα χρήματά του σε ακίνητα, ήξερε από την αρχή πόσο θα του στοιχίσει η επένδυσή του...
Εάν ΟΛΟΙ -και όταν λέμε όλοι εννοούμε ΟΛΟΙ!- (ιδιώτες, επιχειρήσεις, αγρότες, εκκλησία... ΟΛΟΙ!) είχαν την ίδια αντιμετώπιση από το κράτος και πλήρωναν εξίσου για την ακίνητη περιουσία τους...
Εάν οι φόροι υπολογίζονταν στην πραγματική αξία των ακινήτων...

Τότε, ίσως -και λέω ΙΣΩΣ!- ο φόρος ακινήτων να φαινόταν λίγο δικαιότερος μέσα στον παραλογισμό του!

Οτιδήποτε άλλο αγαπητέ κύριε υπουργέ (εξαιρέσεις, φοροαπαλλαγές και λοιπές πρωτοτυπίες), μόνο ΑΔΙΚΙΕΣ δημιουργεί και εξαγριώνει τον κόσμο!

Απλή κοινή λογική...