Dr Tsipras...

Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Η εικόνα από την παραλία της Σμύρνης ήταν αποκαρδιωτική. Ο πρωθυπουργός μοίραζε παρέα με τον ομόλογό του, λουλούδια σε Τουρκάλες "περαστικές"... Χαμόγελα, φωτογραφίες και χαρούμενη ατμόσφαιρα σε μια χώρα όπου τα δικαιώματα των γυναικών δοκιμάζονται καθημερινά και ταυτόχρονα, εισαγγελείς εισβάλλουν σε εφημερίδες, παραδίδοντας την διεύθυνσή τους στις μυστικές υπηρεσίες.

Και όχι μόνο αυτό. Ο Αλέξης Τσίπρας αναγορεύεται σε διδάκτορα τουρκικού ιδιωτικού πανεπιστημίου, προφανώς για τις σπουδαίες τακτικές πολιτικού σχεδιασμού που πρεσβεύει και εκπονεί!

Είναι φανερό ότι οι Τούρκοι "τρολάρουν" τον έλληνα πρωθυπουργό και μαζί μ' αυτόν όλους εμάς. Από τη μία εκβιάζουν ολόκληρη την Ευρώπη και από την άλλη προετοιμάζουν το έδαφος για κηδεμονία των ελληνικών συμφερόντων στο μέλλον.

Ο Dr Tsipras λοιπόν, διεθνοποιείται ως ο καταλληλότερος loser χαμογελαστός πρωθυπουργός μιας χρεοκοπημένης χώρας. Και την καλύτερη διαχείριση της ηττημένης πολιτικής του, μετά την κυρία Μέρκελ, είναι πρόθυμη να την αναλάβει η νέα "Υψηλή Πύλη" της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Αναρωτιέμαι πραγματικά ποια θα ήταν η θέση της χώρας στην περιοχή, στην περίπτωση που μια διαλυμένη Ευρώπη επένδυε σε νέες γεωπολιτικές συμμαχίες, όπως ήδη φαίνεται να τις προετοιμάζει. Ποιές θα ήταν οι αντιστάσεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της διαφαινόμενης επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας;

Ποιος θα όρθωνε ανάστημα αποφασιστικότητας; Ο λαικισμός της κυβέρνησης ή μήπως ο "υπερήφανος" λαός που παραμένει εθισμένος σε ανατολίτικες πρακτικές ως "τοξικομανής της ευμάρειας" και των εύκολων λύσεων;

Ο Dr Tsipras στη Σμύρνη αντιπροσωπεύει αυτό που πραγματικά είναι το πολιτικό σύστημα και η ελληνική κοινωνία σήμερα: άγνοια κινδύνου, τιμοκρατία και εθελόδουλη τάση για περισσότερα προσωπικά οφέλη.

Σε κάθε περίπτωση, ο πρωθυπουργός δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται την κρίσιμη κατάσταση ούτε στο εσωτερικό ούτε στα δραματικά γεγονότα που συμβαίνουν με το Προσφυγικό. Ίσως τώρα, ως "καθηγητής", δείξει λίγη περισσότερη προσοχή, εξαιτίας της ευθύνης που ανέλαβε. Εκτός κι αν δεν το πάρει ούτε αυτό στα σοβαρά και καλέσει απλά τον Καρανίκα να το γιορτάσουν...

ΠΗΓΗ  liberal.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Δεν είναι μόνο τα δικαιώματα των γυναικών που δοκιμάζονται στην Τουρκία.

Μοιάζει με ανέκδοτο το γεγονός ότι υπογράψαμε συμφωνία συνεργασίας στα ραδιοτηλεοπτικά! Κάποιοι μάλιστα μιλούν για συμβουλές και τεχνογνωσία από τους γείτονες για την ελευθερία του τύπου! 

Από τους Τούρκους;

Αυτούς που επικρίνουν  η ΕΕ, οι ΗΠΑ και διάφορες άλλες χώρες για την πολιτική τους και την καταπάτηση της ελευθερίας των ΜΜΕ;

Δηλαδή η Ελληνική κυβέρνηση δέχεται την Τουρκική πολιτική ελέγχου των ΜΜΕ και μάλιστα τους ζητάμε και την τεχνογνωσία για να κάνουμε τα ίδια;

Η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο.... ή μήπως όχι;

Βάλαμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα...

Γράφει ο Γρηγόρης Νικολόπουλος

Κανείς δεν ξέρει αυτή τη στιγμή τι ακριβώς υπέγραψε ο Τσίπρας με τον Νταβούτογλου, ούτε ποιες είναι οι άμεσες αλλά κυρίως οι μακροχρόνιες επιπτώσεις αυτών των συμφωνιών για την Ελλάδα και το Αιγαίο. Οι εκτιμήσεις μας δεν μπορεί να είναι αισιόδοξες αν σκεφθεί κανείς ότι από την τουρκική πλευρά έχουμε τον Νταβούτογλου ένα κορυφαίο διεθνή πολιτικό υποστηριζόμενο από την ισχυρή τουρκική διπλωματία ενώ την Ελλάδα εκπροσωπεί ο ... Τσίπρας.

Θα μάθουμε φυσικά τι υπογράψαμε και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις και ελπίζουμε να μην είναι καταστροφικές. Όμως ήδη ξέρουμε τις θέσεις της Τουρκίας, όχι μόνο όπως αυτές επισήμως διατυπώθηκαν στη Σύνοδο Κορυφής αλλά και όπως διαφαίνονται από τις δηλώσεις Νταβούτογλου:«ποιο είναι το νησί σας, ποιό είναι το νησί μας;» ή οτι «αυτές που θεωρείτε εσείς παραβιάσεις για εμάς δεν είναι παραβιάσεις». Όλα αυτά τα οποία ο Τσίπρας τα ακούει και δεν αντιδρά ασφαλώς και εντάσσονται σε μια γενικότερη τουρκική πολιτική σχετικά με τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο. 

Η Τουρκία εκβιάζει σήμερα όχι μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την Ευρώπη με το προσφυγικό. Και η επίλυση του τελικά δεν μπορεί να εξαρτάται από την εκβιάστρια χώρα, αλλά από τη δράση που θα αναλάβουν οι διεθνείς οργανισμοί εμφανώς ή και κρυφά. Το προσφυγικό, πέραν των αναλύσεων έχει και μια πολύ σκοτεινή πλευρά. Τους Τούρκους διακινητές. Κάποιοι δηλαδή άνθρωποι του τουρκικού υποκόσμου, μέλη μιας τουρκικής μαφίας, κερδίζουν περίπου 6 δισεκατομμύρια δολλάρια το χρόνο (εκτιμήσεις που προκύπτουν από τον αριθμό των διακινούμενων προσφύγων και μεταναστών και από τις θρυλούμενες τιμές των “εισητηρίων” για να μπούν στη βάρκα). Πρόκειται για παράνομη δραστηριότητα και οι τουρκικές αρχές όφειλαν να την αντιμετωπίσουν με αστυνομικά μέτρα. Όπως αποδεικνύεται όχι μόνο δεν την αντιμετωπίζουν, αλλά αντίθετα τη χρησιμοποιούν ώς διπλωματικό όπλο για να πετύχουν οικονομικές και εθνικές διεκδικήσεις. Και η Ευρώπη κάθεται και συζητάει θεωρητικά για το προσφυγικό εκβιαζόμενη, αντί να απαιτήσει από τους Τούρκους να εξολοθρεύσουν τους διακινητές και να ελεγχθούν οι προσφυγικές ροές. Εφόσον λοιπόν είναι φως φανάρι οτι η τουρκική κυβέρνηση δεν θέλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά υποθάλπτει τις παράνομες διακινήσεις, το ζήτημα θα μπορούσε να το αναλάβει πχ η Ιντερπόλ, ο ΟΗΕ και άλλοι διεθνείς οργανισμοί. Επισήμως. Διότι ανεπισήμως μπορούσε να το αναλάβει και ο... James Bond.

Η Τουρκία λοιπόν δεν έχει καμμία πρόθεση να χάσει την χήνα που γεννά τα χρυσά αυγά και η χήνα αυτή είναι τώρα το προσφυγικό. Πρόθεση της είναι να συνεχίσει να υποθάλπτει και να διευκολύνει τις προσφυγικές ροές προς την Ελλάδα και προς την Ευρώπη. Σήμερα απλώς παζαρεύει για να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί από την Ευρώπη και κυρίως από την Ελλάδα που βρίσκεται σε τραγική κατάσταση, χωρίς καν να έχει προσδιορίσει συγκεκριμένους στόχους για το θέμα αυτό. 

Οι συνεννοήσεις λοιπόν με την Τουρκία, η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Σμύρνη, τα λουλούδια και οι αγκαλιές, οι φιλικές προσφωνήσεις προς τον Νταβούτογλου, όλα αυτά είναι ένα αστείο θέατρο το οποίο δεν γνωρίζουμε καν γιατί το παίζει ο Τσίπρας - ούτε ο ίδιος γνωρίζει. Το δυσάρεστο δε είναι οτι η Ευρώπη αντί να πιέσει ασφυκτικά την Τουρκία, ναι να την αναγκάσει να εξαφανίσει τους διακινητές και να σταματήσει τις ροές προσφύγων και μεταναστών, κάθεται και διαπραγματεύεται διάφορες ανοησίες, έχει αναθέσει τη φύλαξη των Ελληνικών/Ευρωπαικών συνόρων στους Τούρκους και έχει δημιουργήσει ντε φάκτο την Ευρώπη των 29 όπως επεσήμαναν διεθνείς σχολιαστές με τη συμμετοχή της Τουρκίας στις ευρωπαικές αποφάσεις. Και το έχει κάνει αυτό η Ευρώπη επειδή δεν μπορεί να στηριχθεί στην ελληνική κυβέρνηση για τη φύλαξη των συνόρων της/μας. Με λίγα λόγια, βάλαμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

ΠΗΓΗ  reporter.gr

5 συνηθισμένα ψέματα...

Γράφει ο Φώτης Γεωργελές

1. Μιλάνε αυτοί που επέβαλαν 11 μειώσεις συντάξεων. Ένας κυβερνητικός βουλευτής το λέει πιο κυνικά από τον αρχηγό του: εδώ δέχτηκαν 11 μειώσεις συντάξεων, στη 12η θα κολλήσουν; Είναι όμως έτσι τα πράγματα, είναι οι 11 των προηγούμενων και η δωδέκατη μείωση των τωρινών; Μα αν δεν έπρεπε να γίνουν, όπως τόσα χρόνια έλεγε το αντιμνημονιακό μπλοκ, γιατί δεν τις κατάργησαν μόλις έγιναν κυβέρνηση; Γιατί δεν επαναφέρουν τις συντάξεις όπως υπόσχονταν; Ποιος τους εμποδίζει; Όχι μόνο δεν ακυρώνουν τις μειώσεις συντάξεων, αλλά πρώτα το καλοκαίρι με την αύξηση εισφοράς υγείας και έπειτα τώρα με το ασφαλιστικό, τις μειώνουν κι άλλο. Οι νέες «αντιμνημονιακές» μειώσεις δεν αντικαθιστούν τις παλιές, προστίθενται στις παλιές. Άρα η κυβέρνηση που επιβάλλει τη 12η μείωση, είναι σαν να έχει η ίδια επιβάλλει και τις 11 προηγούμενες.

2. Το τρίτο μνημόνιο, το αριστερό, είναι καλύτερο. Δεν είναι. Και όχι μόνο γιατί η αρχιτεκτονική του είναι χειρότερη, αφού στηρίζεται ακόμα περισσότερο στην αφαίμαξη της οικονομίας μέσω των φόρων και όχι στη μείωση των δαπανών του κράτους. Αλλά και γιατί ισχύει ό,τι και στις μειώσεις συντάξεων. Το τρίτο μνημόνιο δεν αντικαθιστά τα προηγούμενα, προστίθεται στα προηγούμενα, όσοι το ψήφισαν είναι σαν να έχουν ψηφίσει όλα τα μνημόνια από το 2010.

3. Αφού ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο γιατί κάνουν τώρα αντιπολίτευση; «Οι υποστηρικτές του Ναι δεν έλεγαν να υπογράψουμε τη συμφωνία με ό,τι όρους να ’ναι;» Σ’ αυτή τη φράση συμπυκνώνεται ολόκληρη η απάτη όχι μόνο του αντιμνημονιακού μπλοκ αλλά όλου του πολιτικού συστήματος. Ότι δήθεν τα μέτρα τα επιβάλλει η Ευρώπη, οι δανειστές, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αυτοί που κατηγορούσαν το «ΤΙΝΑ», το «there is no alternative», ήταν οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του. Δημιούργησαν στη χώρα μια αρρωστημένη, παραπλανητική ατμόσφαιρα, ότι δήθεν το δίλημμα ήταν αν θα δεχόμαστε ή όχι τα μνημόνια. Και όχι με τι τρόπο, με ποιες πολιτικές, θα ισοσκελίσουμε τους προϋπολογισμούς του κράτους, όπως συμφωνήσαμε με τα μνημόνια. Για αυτό μετά τα ψήφιζαν όλοι. Η απάντηση, λοιπόν, είναι όχι, όσοι υποστήριξαν το «Μένουμε Ευρώπη» δεν υποστήριξαν τα μέτρα της κυβέρνησης αλλά τη συμφωνία που μας διατηρεί μέσα στην πιο δημοκρατική και ισχυρή ένωση του κόσμου. Τα μνημόνια απλώς μετράνε τους αριθμούς και βάζουν τις δεσμεύσεις, με ποιο τρόπο επιτυγχάνεται έπειτα η μείωση των ελλειμμάτων είναι δικιά μας δουλειά, είναι πολιτική επιλογή. Αυτό προσπαθούσαν να κρύψουν τόσο καιρό όλοι, ότι αυτή η πολιτική επιλογή είναι υπέρ κάποιων και εναντίον κάποιων άλλων. Ότι ήταν μια επιλογή λάθος, ότι συνεχίζεται λάθος. Παράδειγμα: Αν οι συνταξιοδοτικές δαπάνες έχουν εκτροχιαστεί, οι επιλογές να αυξήσεις τις εισφορές ή να μειώσεις οριζόντια όλες τις συντάξεις, να διατηρήσεις ή να καταργήσεις τις πρόωρες, να διατηρήσεις τους φόρους υπέρ τρίτων, τα προνόμια προνομιούχων ομάδων, να αυξήσεις το όριο συνταξιοδότησης, είναι όλα διαφορετικές πολιτικές επιλογές. Το θέμα είναι ποιες επιλέγεις. Αν προσλαμβάνεις νοσηλευτές για να μην πεθαίνουν καρκινοπαθείς έξω από τις κλειστές εντατικές ή δημοσιογράφους δημόσιους υπάλληλους για να κάνεις προπαγάνδα, είναι πολιτική επιλογή. Δεν σ' την επιβάλλει κανένα μνημόνιο. Αλλιώς τι διαπραγματεύεται ο Αλέξης Τσίπρας με τους αγρότες στο Μαξίμου;

4. Πρέπει και οι δανειστές, Μάρα, Μαρία, Όλγα, να καταλάβουν ότι αυτός ο λαός έχει υποφέρει, δεν μπορεί πια άλλα μέτρα. Η ευθύνη των ΜΜΕ στην εθνική παραπλάνηση είναι τεράστια, είμαστε στον έβδομο χρόνο και ακόμα χρησιμοποιούμε χωρίς σκέψη τα ίδια λαϊκίστικα κλισέ. Τα media που στην αμέσως προηγούμενη είδηση λένε ότι η ύφεση επέστρεψε, δεν λένε, επιστρέψαμε στην ύφεση, άρα λιγότερα έσοδα του κράτους, άρα ελλείμματα που πρέπει να καλυφθούν γιατί δεν μας δανείζει πια κανείς, άρα νέα μέτρα. Λένε οι «απαιτήσεις των δανειστών». Γιατί μια φορά οι «καλοί συνάδελφοι» δεν προχωράνε την πρότασή τους, δεν λένε τι ζητάνε δηλαδή; Αφού θέλουν οι «δανειστές» να μην «απαιτούν» μέτρα, τι προτείνουν; Δεν το κάνουν γιατί η απάντηση είναι ότι οι δανειστές δεν πρέπει να ζητάνε «μέτρα», δηλαδή ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς του κράτους. Πρέπει απλώς να μας δίνουν κάθε χρόνο λεφτά, για να διορίζουμε τις οικογένειές μας στο δημόσιο, τους συντρόφους μας διοικητές των ΔΕΚΟ και να φτιάχνουμε κρατικά κανάλια τηλεόρασης.

5. Η τρόικα έκλεισε τις τράπεζες. Και μας επέβαλε έλεγχο κεφαλαίων. Ναι, ήρθε ο Τόμσεν κι άρχισε να κλείνει τα υποκαταστήματα στο Παγκράτι, έβαζε λουκέτο στις πόρτες. Οι πολίτες φοβισμένοι από τη λαμπρή επτάμηνη διαπραγμάτευση που μας έφερνε κάθε μέρα πιο κοντά στην έξοδο από την Ευρώπη, σήκωναν τις καταθέσεις τους, 40 δις έφυγαν από τις τράπεζες εκείνους τους μήνες. Η μαζική απόσυρση των καταθέσεων που εντεινόταν μέρα με τη μέρα, άδειαζε τις τράπεζες, σε λίγο δεν θα είχαν καθόλου ρευστό στα ταμεία τους. Το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls επιβλήθηκαν από την πολιτεία για να εμποδιστούν οι πολίτες να πάρουν τα λεφτά τους και να διατηρηθούν ανοιχτές οι τράπεζες. Τι εννοούν τότε αυτοί οι άνθρωποι που δεν ντρέπονται να λένε ότι δεν είναι δικιά τους ευθύνη ο έλεγχος κεφαλαίων και η επακόλουθη ζημιά της οικονομίας; Εννοούν ότι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα θα έπρεπε να βάζει συνέχεια λεφτά στις ελληνικές τράπεζες όσο εμείς σηκώναμε τις καταθέσεις μας. Θα ’πρεπε δηλαδή οι καταθέσεις των άλλων ευρωπαϊκών χωρών να έρχονται στην Ελλάδα για να τις σηκώνουμε εμείς. Όσο αστείο κι αν ακούγεται, αυτό ακριβώς γινόταν. Όσο βέβαια ίσχυε το πρόγραμμα, η συμφωνία μας με τις υπόλοιπες χώρες. Η Ελλάδα όμως δεν ανανέωσε το πρόγραμμα, δεν πλήρωσε τις οφειλές της δημιουργώντας πιστωτικό γεγονός και ψήφισε Όχι στη συνέχιση της συμφωνίας. Ζητούσαμε δηλαδή να μην τηρούμε τις συμφωνίες μας αλλά να μας χρηματοδοτούν για να το κάνουμε. Είναι η βαρουφάκεια αντίληψη για τη δημοκρατία. Εμείς ψηφίζουμε εσείς να μας πληρώνετε.

Και μερικά γεγονότα. Μετά από μια δειλή ανάπτυξη το 2014, η ύφεση επέστρεψε το 2015, η χρονιά έκλεισε με μείον 0,7. Το χειρότερο είναι ότι η ύφεση ήταν μεγαλύτερη τα τελευταία τρίμηνα, επακόλουθο του κλεισίματος των τραπεζών και του ελέγχου κεφαλαίων. Το μείον 1,7 του τελευταίου τριμήνου προαναγγέλλει και τη συνέχιση της ύφεσης στο 2016. Μιλάμε πια για «δεύτερο πάτο», η οικονομία μας ξανακύλησε. Όχι απλώς ξαναμπήκαμε στην ύφεση αλλά το λογαριασμό τον πληρώνουν τα ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας. Παρά την αύξηση όλων των φόρων το 2015, τα φορολογικά έσοδα δεν αυξήθηκαν. Εκτός από τους φόρους μισθωτών, οι οποίοι ήταν οι μόνοι που αυξήθηκαν. Πληρώνουν, δηλαδή, πάλι οι ίδιοι. Έτσι, ενώ το 2014 το ποσοστό των νοικοκυριών στο κατώφλι της φτώχειας είχε μειωθεί κατά 7,1%, το 2015 το ποσοστό φτώχειας αυξήθηκε κατά 8%. Ακόμα, ενώ το 2014 ήταν η πρώτη χρονιά της κρίσης με αύξηση εισοδήματος 1,2%, το 2015 είχαμε μείωση εισοδήματος 0,3%. Η αλήθεια είναι ότι βλέπουμε μια περίεργη «ταξική πολιτική» υπέρ των φτωχών. Πράγματι, τους κάνουμε περισσότερους.

ΠΗΓΗ athensvoice.gr

Τα βιογραφικά της ντροπής...

Του Σάκη Μουμτζή

Όταν διάβασα την είδηση πως ο κ. Καρανίκας διορίσθηκε στο γραφείο του στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού, υπέθεσα πως ήταν ένας από τους εκατοντάδες πολιτικούς επιστήμονες που, για να εξοικονομήσει τα προς το ζην, δούλευε και ως σερβιτόρος. Προς στιγμήν είπα μπράβο και στον νεαρό αλλά και στον πρωθυπουργό μας, που εκτίμησε τη φιλοπονία του.

Όταν διάβασα όλο το βιογραφικό του και αντιλήφθηκα περί τίνος πρόκειται, εξοργίστηκα με τον εαυτό μου, που έστω και για λίγο πίστεψε πως από αυτό το συνονθύλευμα υπήρχε περίπτωση να προκύψει κάτι το θετικό.

Ο νεαρός δεν είναι κανένας ναυαγός της ζωής, χτυπημένος από τη μοίρα, που ασκούσε το επάγγελμα του σερβιτόρου. Αν συνέβαινε αυτό, θα ήταν άξιος θαυμασμού. Πρόκειται για άτομο που ξεδιάντροπα δηλώνει πως «η καριέρα είναι χολέρα» Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα με όλον τον συρφετό των συριζαίων που διορίζονται σωρηδόν στο Δημόσιο.

Τα βιογραφικά τους –βιογραφικά ντροπής– καθρεφτίζουν τις αρχές και τις αξίες του ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Αντί να τα κρύβουν, τα ανεμίζουν προκλητικά και ανερυθρίαστα σε μία κοινωνία των ανέργων και των αναξιοπαθούντων, καθώς αναδεικνύουν τις αρχές και τις αξίες του χαβαλέ, της ξεφτίλας, του μπάχαλου, της καθόλου προσπάθειας.

Δηλαδή βρισκόμαστε μπροστά στην πλήρη αντιστροφή των αξιών με τις οποίες γαλουχήθηκαν και δημιούργησαν γενιές Ελλήνων. Δεν καταρρακώνονται απλώς οι έννοιες της εργατικότητας, του μόχθου, της προσπάθειας, της επιβράβευσης, αλλά αντικαθίστανται συγχρόνως από την τεμπελιά, τον φραπεδισμό, την ραθυμία. Γιατί αυτό ακριβώς επιβάλλει η κοσμοθεωρία τους.

Δεν αρκεί να γκρεμίσουν τις αξίες και τις αρχές του «παλιού καθεστώτος». Πρέπει να τις αντικαταστήσουν με τις δικές τους. Στην αρχή ίσως φανούν περίεργες, γραφικές, εξωτικές. Αλλά σιγά - σιγά με τους μηχανισμούς επιβολής που διαθέτει το «νέο καθεστώς» θα ηγεμονεύσουν.

Άλλωστε τι είναι προτιμότερο; Να δουλεύεις και να αμείβεσαι ή να μην δουλεύεις και πάλι να αμείβεσαι; Η απάντηση νομίζω είναι προφανής. Στο δε αυτονόητο ερώτημα «και πώς θα αμείβονται χωρίς να παράγουν έργο», η εξίσου αυτονόητη απάντηση είναι πως «πάντα θα υπάρχουν κορόιδα που θα δουλεύουν και με τους φόρους τους θα πληρώνουν τους άλλους». Τους, εκ πεποιθήσεως και ιδεολογίας, τεμπέληδες.

Σε μία κοινωνία με στοιχειώδη αυτοσεβασμό και ευαισθησία στο δράμα των ανέργων, η δημοσίευση αυτών των κατάπτυστων βιογραφικών, του «αρραβωνιαστικού» της Σβίγγου, του γραμματέα της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, του Καρανίκα και πολλών άλλων, θα έθετε σε λειτουργία τους μηχανισμούς της συλλογικής αφύπνισης. Θα ενεργοποιούσε τα αντανακλαστικά της κοινωνικής αυτοάμυνας μπροστά στην επέλαση των «ανύπαρκτων», των εκφραστών του «τίποτα».

Έτσι, το πιο ανησυχητικό δεν είναι τα όσα πρωτοφανή διαπράττουν οι συριζαίοι, αλλά η απάθεια με την οποία τα αντιμετωπίζει η λεγόμενη κοινή γνώμη. Ο διορισμός του Καρανίκα αποτελεί την απόλυτη περιφρόνηση του ΣΥΡΙΖΑ προς όλες τις αρχές που μπορεί να μας οδηγήσουν στην ανάπτυξη και στην πρόοδο. Και αποτελεί άμεση προσβολή και πρόκληση προς τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους –και στις οικογένειες τους– που ξενιτεύθηκαν για να κερδίσουν τη ζωή τους.

Κι όλοι εμείς, οι υπόλοιποι, ας σφίξουμε για μίαν ακόμα φορά τα δόντια.

Υ.Γ. Ελπίζω, όταν θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές, να έχει ανακληθεί ο διορισμός του «απίθανου αυτού τύπου» στη θέση του πρωθυπουργικού συμβούλου.

ΠΗΓΗ liberal.gr


ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :
Φυσικά, ο «απίθανος αυτός τύπος» παραμένει διορισμένος στον στρατηγικό σχεδιασμό του πρωθυπουργού!
Και όχι μόνο παραμένει αλλά υπάρχουν και δημοσιεύματα όπως το παρακάτω...

"Ο Νίκος Καρανίκας έχει διακριθεί στους κοινωνικούς αγώνες και έχει δείξει, μέχρι σήμερα, ήθος και συνέπεια. Εκείνοι που του επιτίθενται έχουν «διαπρέψει» στη ρουφιανιά και στον παρασιτισμό.

Είναι τιμή και παράσημο για τον ίδιο να γίνεται στόχος όλης της λουμπεναρίας που θεωρεί ότι στο πρόσωπό του θα χτυπήσει τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα."

Τα συμπεράσματα για το χάλι της χώρας μας, δικά σας...

Την «γάτα» την μάθαμε, το... ποντίκι που κρύβεται;...

Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος

Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο στην οποία ο πρωθυπουργός να συνεντευξιάζεται επί... 3ωρο, μέχρις τις 2.30 ξημερώματα!

Οι κανονικοί άνθρωποι, που ξυπνούν το πρωί γιατί έχουν να δουλέψουν, αυτές τις άγριες ώρες κοιμούνται, δεν χαζεύουν τηλεόραση. Αλλά, βέβαια, στην Ελλάδα με κυρίαρχο επάγγελμα την... ανεργία, υπάρχουν περιθώρια για τέτοια παράδοξα. Εγώ παρακολούθησα την εκπομπή, από επαγγελματική διαστροφή και λόγω περίεργου βιολογικού ρολογιού...

Να σας πω την αλήθεια, θα είχα προτιμήσει το βιβλίο μου ή κάποια καλή ταινία, αλλά με τριβέλιζε η απορία τι στην ευχή θα απαντούσε ο κ. Τσίπρας στον δημοσιογράφο, ο οποίος ήμουνα σίγουρος ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην του θέσει το θέμα, όταν θα έφθανε η στιγμή να τον ρωτήσει για την... γάτα των Ιμαλαΐων! Και γνωρίζοντας το στιλ του Νίκου Χατζηνικολάου και ότι θα τον στρίμωγνε περί το τέλος της εκπομπής, ήμουνα προετοιμασμένος να υποστώ όλα τα προηγούμενα που θ' άκουγα. Από την ίδια κασέτα...

Γιατί, ο κ. Πρωθυπουργός, με το σύνηθες ύφος του -πότε να ωραιοποιεί τα πράγματα που διαχειρίζεται ο ίδιος, πότε να ποινικοποιεί και να δαιμονοποιεί τους χειρισμούς των προκατόχων του και συνήθως να περιγράφει την δική του... πραγματικότητα, όχι αυτή που βιώνουμε όλοι- ήξερα πάνω κάτω τι θα έλεγε. Και πώς θα παρουσίαζε ως... εθνική επιτυχία του ίδιου και της κυβέρνησής του, την κάθε κωλοτούμπα που έχει κάνει για “να μην καταστραφεί η χώρα...”, αποσιωπώντας ότι μετά από κάθε τέτοια “επιτυχία” η Ελλάδα πάλευε από ακόμη δυσμενέστερη θέση. “Δεν πετύχαμε τους στόχους μας στην διαπραγμάτευση, αλλά... είμαι ο μόνος που διαπραγματεύθηκε”, “φθάνει πια το αστείο ότι μετέτρεψα το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ- το έκανα για το... εθνικό καλό, και ξαναψηφίστηκα...” (σσ: άρα, την στροφή την έκανες!), “δεν υπάρχει περίπτωση να παραβιάσουμε την κόκκινη γραμμή μας για μη μείωση των συντάξεων.... αλλά κάποιες υψηλές συντάξεις θα μειωθούν...”, και άλλα κωμικά παρόμοια...

Περίμενα, λοιπόν, την ώρα... της γάτας των Ιμαλαΐων! Και όταν έφθασε, το μόνο που “πληροφορήθηκα” δια πρωθυπουργικών χειλέων, είναι ότι... “την έσκισε!” Ότι δεν έκανε κανένα συμβιβασμό με τον ιδιοκτήτη του ΔΟΛ “ ο οποίος συναντά και θα συναντά όλο και συχνότερα τον εισαγγελέα...”. Ότι “ η πρωτοβουλία των συναντήσεων ανήκε πάντα στον κ. Ψυχάρη...”(δεν είπε το όνομα, ως... “άλλον” τον ανέφερε). Ότι “ θα συναντιόνταν ακόμη και με τον διάολο, αλλά δεν θα του πουλούσε την ψυχή του...”. Ότι “σημασία δεν έχει ποιους συναντά, αλλά το τι πράττει ως πρωθυπουργός, αν τους κάνει τα χατίρια...”. Και αυτός, δεν έχει κάνει το παραμικρό χατίρι, παραμένει διαπρύσιος διώκτης της διαφθοράς και της διαπλοκής, “όπως αποδεικνύεται με τα νομοσχέδια που φέρνει...”.

Καλά , ας πούμε, ακούγονται όλα αυτά για κάποιον... νυσταγμένο που άντεξε όλη την εκπομπή. Αλλά, για κάποιους καχύποπτους και περίεργους, παραμένουν αναπάντητα καίρια ερωτήματα, που δεν παρακάμπτονται από αφορισμούς και... σκισίματα της γάτας!

Θεωρούμε εξ αρχής πιθανότατο (αν όχι δεδομένο...), ότι ο εκδότης και ιδιοκτήτης του ΔΟΛ, επεδίωξε να τον συναντήσει για να του ζητήσει “κάτι”. (Και οι άλλοι επιχειρηματίες που τον συναντούν,κάτι του ζητούν...) Τι, δεν ξέρω. Κάτι γύρω από δάνεια, κάτι γύρω από τηλεοπτικές άδειες. Ο ίδιος διαψεύδει ότι τα (συ)ζήτησε με τον πρωθυπουργό, αλλά υποστηρίζει ότι του τα... προσέφερε αυτοβούλως ως αντάλλαγμα, ο κ. Τσίπρας, για να εξασφαλίσει την εκδοτική του υποστήριξη. Ο κ. Τσίπρας, από την πλευρά του, άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι αυτά παζάρευε ο κ. Ψυχάρης. Που να βγάλεις άκρη, αν δεν είσαι...αυτήκοη γάτα;

Ερώτημα πρώτο, λοιπόν: αφού ο κ. Τσίπρας διαβεβαιώνει ότι δεν υπέκυψε σε καμιά πίεση ή προσφορά του κ. Ψυχάρη, γιατί... χρειάστηκαν 4 συναντήσεις για να ξεκαθαρίσει την θέση του; Δεν αρκούσε ένα, αρχικό και τελεσίδικο “ου”, κατά πως διδάσκει και η εκκλησία; Κι' αν υποτεθεί ότι ο εκδότης επέμενε, γιατί δεν απέρριπτε το αίτημα για συνάντηση ο πρωθυπουργός -όπως είπε ότι έκανε μετά τις εκλογές του Γενάρη του '15, όταν ο κ. Ψυχάρης επίμονα του ζητούσε και ...άλλα ραντεβού; Τόσο... περίεργος και ανεκτικός άνθρωπος είναι;

Ερώτημα δεύτερον: Γιατί ο κ. Τσίπρας,αντί να βγει δημόσια και να καταγγείλει την συγκεκριμένη απόπειρα διαπλοκής, κάτι που θα τον συνέφερε και πολιτικά, δεδομένου ότι η βασική ρητορική του ήταν ότι θα πάτασσε οριστικά διαφθορά και διαπλοκή προτίμησε την αιδήμονα σιωπή κατά την κρίσιμη προεκλογική περίοδο; Περίμενε κάποια εξέλιξη, κάποια αναδίπλωση, κάποιο προσφορότερο “ντήλ”;

Ερώτημα τρίτον: Γιατί οι συγκεκριμένες συναντήσεις έγιναν υπό τέτοια... τζειμσμποντική μυστικότητα, και όχι δημόσιες και επίσημες; Πως ανέχθηκε ο κ. Τσίπρας, ο οποίος... κατακεραύνωσε με υπαινιγμούς διαπλοκής την ανακοινωμένη και δημόσια, με μάρτυρες, συνάντηση Κυριάκου Μητσοτάκη και Ψυχάρη, να υποκύψει στο αίτημα του εκδότη για μυστικές συναντήσεις; Και,τέλος,

Ερώτημα τέταρτον: Αν όλα, παρά τις περίεργες... συμπτώσεις, από πλευράς πρωθυπουργού έγιναν “ όμορφα, ηθικά, αγγελικά πλασμένα...”, αν τίποτε το επιλήψιμο, ενοχοποιητικό για τον κ. Τσίπρα δεν συζητήθηκε στις 4 αυτές συναντήσεις, τότε τι νόημα έχει η επίσημη διαρροή του Μεγάρου Μαξίμου (ως απάντηση στην έμμεση απειλή του κ. Ψυχάρη ότι “υπάρχουν χρυσές εφεδρείες...”) με την οποία προειδοποιείται ο ιδιοκτήτης του ΔΟΛ ότι “τυχόν παράνομη ηχογράφηση των συζητήσεων, είναι κακούργημα και όποιος χρησιμοποιήσει τέτοια μέσα θα διωχθεί ποινικά”;

Εγώ, αν ήμουν Τσίπρας και ήμουν τόσο σίγουρος πως είμαι “καθαρός ουρανός, που δεν φοβάται αστραπές...” θα προκαλούσα τον κ. Ψυχάρη να δημοσιοποιήσει όσα αποδεικτικά στοιχεία έχει, νομίμως η παρανόμως κτηθέντα. Αλλά εγώ, δόξα το Θεό, δεν είμαι Τσίπρας..

ΠΗΓΗ  iefimerida.gr