Αντικαπνιστικός και φασισμός...

του Άγη ΒΕΡΟΥΤΗ

Όταν το κράτος παρεμβαίνει για να απαγορεύσει τις επιλογές για την χρήση σε κάτι που το ίδιο φορολογεί και εισπράττει τεράστια ποσά, τότε εκτός από σουρεαλιστικό είναι και ενάντια στην ελεύθερη επιλογή.

Πουθενά δεν λέγω να μην υπάρχουν άκαπνα καφενεία.

Αν πραγματικά το κράτος ήθελε να ρυθμίσει αυτή την αγορά, τότε θα έδινε την επιλογή του αυτοπροσδιορισμού.

Σε καπνιστικά καφενεία πχ θα έβαζε συγκεκριμένες προδιαγραφές εξαερισμού (παράδειγμα 5 αλλαγές του αέρα ολόκληρου του χώρου την ώρα) ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια δημιουργίας εστίας κινδύνου για άλλους καπνιστές ή μη-καπνιστές που επιλέγουν να πάνε εκεί.

Επίσης θα έδινε τη δυνατότητα/επιλογή στον καταστηματάρχη να ορίσει ο ίδιος αν θα είναι ο χώρος του άκαπνος.

Ο συγκεκριμένος νόμος όπου δεν επιτρέπει καπνιστικά μαγαζιά, επιβάλλει την συναλλαγή, το φακελάκι, τη μίζα, το λάδι, προς τους ελεγκτές, και αφήνει έκθετο τον μικρό επιχειρηματία.

Είναι απόλυτα υποκριτικός και καταπιεστικός/φασιστικός για τους καπνιστές, που αποτελούν το 40% της κοινωνίας.

Ένας καπνιστής, μπορεί να επιλέξει να πάει σε άκαπνο καφενείο, και να μην καπνίσει, ή ένας μη-καπνιστής μπορεί να επιλέξει να πάει σε ένα καπνιστικό μαγαζί και να μην γρινιάξει.

Το πρόβλημα αρχίζει όταν μια μερίδα της κοινωνίας θέλει να επιβάλλει την ηθική της σε μια άλλη. Στην Ελβετία π.χ. τα παιδιά απαγορεύονται να πηγαίνουν σε χώρους καπνιστών, και είναι λογικό. Αυτόματα αυτό θα άνοιγε την αγορά σε όποιους ήθελαν να πάνε στο καφέ με τα παιδιά τους (πχ Starbucks) ή την έγκυο γυναίκα τους και να περάσουν λίγο χρόνο.

Το επιχείρημα ότι αν υπάρχει επιλογή να είναι καπνιστικά/άκαπνα τότε όλα θα είναι καπνιστικά είναι ανεδαφικό επιεικώς, διότι ήδη από παλαιότερα υπήρχαν μέρη που απαγορευόταν το κάπνισμα, και διότι αν όλα γίνουν καπνιστικά, αυτό σημαίνει ότι κανείς δεν θέλει να πάει σε άκαπνο.

Αυτό είναι λάθος εντύπωση, γιατί ήδη υπάρχουν μέρη που η απαγόρευση του καπνίσματος είναι αυστηρή. Άρα βρίσκω αυτό το επιχείρημα εκ του πονηρού, για να δικαιολογήσει μια αδικαιολόγητη καταπάτηση της ελευθερίας του αυτοπροσδιορισμού των άλλων, τόσο των καταστηματαρχών, όσο και των καπνιστών.

Επιβολή ηθικής λέγεται αυτό στο χωριό μου.

Το μέτρο είναι φασιστικό γιατί δεν αφήνει επιλογές. Αν έχει επιλογή ο καταστηματάρχης, μπορεί να ξεκινήσει ως καπνιστικό το μαγαζί του, και όταν η αγορά θα έχει δουλειά για άκαπνο μαγαζί, τότε θα μπορεί να το μετατρέψει.

Οτιδήποτε άλλο είναι φασιστικές υπερβολές, του στυλ:

"Αν ένας πελάτης σου ανάψει τσιγάρο στη ζούλα, και έρθει ελεγκτής και σε τσακώσει, ή τον στείλει ο ανταγωνιστής σου που τον λαδώνει, και δεν δώσεις και εσύ το δέον λαδάκι στον ελεγκτή, τότε θα σου βάλει λουκέτο!”

Εμένα στο χωριό μου αυτή την τακτική τη λένε "ΠΩΣ ΝΑ ΑΥΞΗΣΕΤΕ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΧΡΗΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΛΕΓΚΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΚΒΙΑΣΟΥΝ ΜΙΚΡΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑΡΧΕΣ"

Μαφιόζικα πράματα δηλαδή.

Όπως Ουκρανία...

 

ΠΗΓΗ  ΕΜΕΑ gr 

 

 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Από την εποχή που ψηφίστηκε ο πρώτος αντικαπνιστικός νόμος είχα δημοσιοποιήσει την άποψή μου με το κείμενο "ΚΑΠΝΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;...".

Συνεχίζω να θεωρώ ότι με αυτόν τον τρόπο ο καπνιστής καταπιέζεται ακόμα και στην διασκέδασή του, συμφωνώ με τον Άγη Βερούτη ότι πρόκειται για ακραίο φασισμό και επιμένω στο παλαιότερο υστερόγραφό μου...

"Αν στόχος σας είναι επιτέλους να εφαρμοστεί ένας νόμος σε αυτήν τη χώρα ξεκινήστε από κάποιον πιο σοβαρό! Υπάρχουν τόσοι...."

ΚΑΠΝΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;...

Ξεκαθαρίζω την θέση μου εξ αρχής.
Καπνίζω πολλά χρόνια και πολύ... αλλά οι αντι-καπνιστές έχουν δίκιο!

Είναι λογικό κάποιος που δεν καπνίζει να μην θέλει να αναπνέει τον καπνό μου.

Όπως σε όλα μας όμως έτσι και στο κάπνισμα πάμε από το ένα άκρο στο άλλο!

Ή θα καπνίζουμε παντού, ή δεν θα καπνίζουμε πουθενά!

Δεν υπάρχει περίπτωση να είμαστε όλοι ικανοποιημένοι!

Και βέβαια δεν αναφέρομαι στις γελοιότητες των “κλουβιών” ή των καταστημάτων 50-50.
Ο καπνός δεν σταματάει σε σύνορα ή σε απαγορευτικές επιγραφές.

Από την στιγμή όμως που πωλούνται νόμιμα τα τσιγάρα (αν και η τιμή τους τείνει να γίνει απαγορευτική!) και από την στιγμή που αναφερόμαστε σε ενηλίκους ποιος ο λόγος να μην υπάρχουν και καταστήματα καπνιστών;

Να υπάρχει δυνατότητα επιλογής αλλά και δυνατότητα για όλους να διασκεδάσουν χωρίς να καταπιέζονται ακόμα και τον ελεύθερο χρόνο τους!

Προσωπικά, αλλά και ως παρέα αποφασίσαμε ότι δεν θα καταπιεστούμε και κατά την διασκέδασή μας.

Από την στιγμή που πραγματικά θα εφαρμοστεί ο νόμος και μέχρι να καλυτερεύσει ο καιρός και να μπορούμε να καθόμαστε σε εξωτερικούς χώρους... σπίτι μας!

Η διασκέδασή μας θα περιοριστεί σε κατ' οίκων επισκέψεις και τελικά θα την πληρώσουν οι καταστηματάρχες, παρόλο που δεν φταίνε!

Το σίγουρο είναι ότι η απαγόρευση δεν θα μας κάνει να κόψουμε το κάπνισμα έτσι ξαφνικά.

Η εφαρμογή ενός τέτοιου νόμου για να έχει το αποτέλεσμα που θέλει η κυβέρνηση θέλει και την ανάλογη πολυετή προετοιμασία.

Χρειάζεται σωστή ενημέρωση, ιατρικά και ψυχολογικά, αλλά και εκπαίδευση από μικρή ηλικία.
Να βγουν πρώτα 1-2 γενιές μη-καπνιστών και μετά σταδιακά να απαγορευτεί.

Τώρα πολύ φοβάμαι ότι θα έχει τα άκρως αντίθετα αποτελέσματα.

Το απαγορευμένο θα γίνει πιο “γλυκό” και ακόμα και οι λίγοι της νέας γενιάς που δεν καπνίζουν ίσως το ξανασκεφτούν.

Δεν γίνεται έτσι η δουλειά κύριοι, ειδικά σε χώρα με “μεσογειακό” ταμπεραμέντο.

Με λίγα λόγια, όπως λένε και οι φίλοι σας οι Αμερικάνοι...
you should have known better!!!

Απλή κοινή λογική...

ΥΓ  Αν στόχος σας είναι επιτελούς να εφαρμοστεί ένας νόμος σε αυτήν τη χώρα ξεκινήστε από κάποιον πιο σοβαρό! Υπάρχουν τόσοι....

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ...

Βρήκα μία ανάρτηση στο http://vasiliskos2.blogspot.comτην οποία μεταφέρω αυτούσια και προσυπογράφω 1000%.

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΑΝΥΠΑΚΟΥΟΙ...

Με το καλημέρα στη δουλειά δέχτηκα μια επίθεση ειρωνίας από τον μη καπνιστή συνάδελφο ο οποίος μου είπε επί λέξη «ίσως τα σημερινά μέτρα σε κάνουν να πάρεις την απόφαση να ανήκεις στο κλαμπ των πολιτισμένων».

Στη συνέχεια της ημέρας δέχτηκα μια άλλου είδους ανακοίνωση. Οτι από Σεπτέμβριο θα κάνουμε όλοι το εμβόλιο για τη γρίππης μόλις κυκλοφορήσει. Πήγα να πω κάτι αλλά αμέσως με σταμάτησαν εκτοξεύοντας πάλι ένα ειρωνικό σχόλιο του είδους «ξέρουμε δεν εσύ δεν θα θέλεις να κάνεις το εμβόλιο αλλά καλό θα ήταν να πεισθείς γιατί όλοι οι υπόλοιποι θα το κάνουμε....»

Η παραπάνω διαδικασία είναι ένα μέρος ενός ολόκληρου τελετουργικού που ισχύει σε μεγάλες εταιρείες και γενικώτερα στα «εκπολιτισμένα» ευρωπαϊκού-αμερικάνικου τρόπου γραφεία.
Το τελετουργικό αξιολόγησης ενός «εκπολιτισμένου» υπαλλήλου και πολύ περισσότερο στελέχους περιλαμβάνει :

Εννοείται όχι κάπνισμα και φυσικά όχι γιατί η εταιρεία ενδιαφέρεται για την υγεία των υπαλλήλων αλλά ο καπνιστής θέλει κάποιο διάλειμμα ενώ αντίθετα αν δεν κάπνιζε θα τον κουρδίζανε το πρωί και θα τον ξεκουρδίζανε το βράδυ, και γενικώτερα είναι άτομο με τάσεις για ανυπακοή, υπονοούμενα ελευθερίας και «περίεργες και μη συμφέρουσες αντιλήψεις»

Η επόμενη αξιολόγηση εκπολιτισμού προέρχεται φυσικά από τις διατροφικές συνήθειες. Οχι δεν εννοώ την σωστή διατροφή μεσογειακού τύπου ή την πληθώρα λαχανικών, ψαριών ελαιολάδου και μαύρου ψωμιού. Εννοώ να τρώς ότι αηδία σου πασάρουν οι παγκόσμιοι κομπιναδόροι και να θεωρείσαι ανεβασμένο άτομο αντί για ηλίθιος. Πιο συγκεκριμένα να χλαπακιάζεις ασπάρτάμες, διάφορα κατασκευάσματα τρισάθλια που γράφουν απλά μειωμένα λιπαρά, αναψυκτικά που οπωσδήποτε έχουν το 0% στη μόστρα, και χίλιες άλλες αηδίες και φυσικά να μετριέσαι! Κάθε μέρα να δεις μήπως πήρες ένα ποντάκι. Μήπως έκανες μια ρυτιδούλα. Μήπως έχει φυτρώσει πουθενά καμμιά φρικτή τριχούλα και τη δουν οι άλλοι....

Και πρόχωράμε στο γυμναστήριο. Σχολάνε 8 ή 9 η ώρα το βράδυ ,εννοείται ότι είναι σικ πλέον να δουλεύεις σαν το σκλάβο και χωρίς να παίρνεις υπερωρίες. Υπερωρίες απαιτούν οι μικρουπαλιλίσκοι, οι εργάτες και άλλες ταπεινές κατηγορίες. Τα στελέχη δουλεύουν απλά για την οικογένειά τους που είναι φυσικά η πολυεθνική! Και αυτή θα τους χαρίσει τα πολύ αξιόλογα αγαθά που είναι άλλωστε και ο σκοπός της ζωής τους. Καλό αμάξι, καλό κινητό, καλό λαπ τοπ, φιρμάτα ρούχα, ταξίδια σε κουλ μέρη, γκόμενες με φουσκωτά βυζιά και κώλους και μια μαλάκω/ή μαλάκα με καλή περιουσία για να έχουν μούρη στη κοινωνία. Στο σχόλασμα λοιπόν γυμναστήριο αλειμμένοι με λάδια και το κερί για την αποτρίχωση έτοιμο δίπλα.

Πωπω έχω να γράψω τόσα ακόμα αλλά μ΄επιασε ήδη αναγούλα.....
Θέλω να περιγράψω μέχρι τη τελευταία λεπτομέρεια του πως ζει, αναπτύσσεται και πεθαίνει αυτός ο στρατός αποβλακωμένων πολυτελείας αλλά δε μπορώ... Ολη αυτή η εικόνα η παραπάνω είναι που με αναγκάζει να παραμένω περιθωριακό στοιχείο ακόμα κι αν γερνάω . Να καπνίζω, να ντύνομαι με ρούχα της δεκάρας από τα καλάθια, ν΄αφήνω τα μαλλιά μου ελεύθερα χωρίς κανένα φτιάξιμο, να ροκάρω μόνιμα, να γράφω σε μπλογκ, να συχνάζω σε καφενεδάκια της γειτονιάς για το καφέ μου και σε φοιτητικά στέκια για να φάω μια μακαρονάδα με όλα της τα λιπαρά. Ολη αυτή η εικόνα μ΄αναγκάζει να παραμένω απροσάρμοστη, ανυπάκουη και «ο ψωριάρης χώρια».
Θα έκανα ίσως λίγες μεταρυθμίσεις στη ζωή μου όπως π.χ. λιγώτερο τσιγάρο, ίσως να γυμναζόμουν λίγο, μπορεί και να υποχωρούσα σε μερικά πραγματάκια και να το παιζα πιο πολιτισμένη πιο «κυρία» όμως τρέμω μήπως τους μοιάσω.


Είναι ο χειρότερος εφιάλτης μου μπας και καταντήσω έτσι. Φαντάσου να ξυπνήσω μια μέρα και να φοράω φιρμάτα ρούχα νάχω κάνει εκείνο το γελοία ξασμένο μαλλί στο κομωτήριο να ονειρεύομαι λαμαρίνες και χλιδάτα νυχτερινά μαγαζιά. Να περιοριστεί ο κόσμος μου σε μια συνεχόμενη αγοραπωλησία όπως είναι ο δικός τους. Να χάσω τα βιβλία μου, τις μουσικές μου τα μακρινά μου ταξίδια του νου... Να χάσω την ομορφιά που νοιώθω κάθε στιγμή που αναπνέω και να ψάχνω να τη βρω σε κανα πολυκατάστημα...

Ευτυχώς δε δείχνω να κινδυνεύω. Ούτε στον ύπνο μου δε βλέπω τέτοιου είδους αηδίες. Θα πρότεινα κάτι πιο επαναστατικό από το διαχωρισμό των αιθουσών σε καπνιστές και μη καπνιστές.. Το διαχωρισμό σε πολιτισμένους και απολίτιστους. Να μην συνυπάρχουμε να μην βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Είναι βαρετό πλέον να προσπαθούν εκείνοι να καταντήσουν καραγκιόζη εμένα κι εγώ να προσπαθώ να τους δείξω ότι στη ζωή υπάρχουν κι αλλα πράγματα εκτός από τα φανταχτερά καθρεφτάκια....
Δε βγαίνει πουθενά.
Ισως είναι θέμα γονιδίων τελικά.
Ισως είναι θέμα ράτσας, φτιαξιάς, ουσίας.
Ας χωρίσουμε το περιορισμένο κόσμο τους από το σύμπαν για να μην μολύνουν
κι άλλους.

Το κακό είναι ότι υπάρχει κι ένας ενδιάμεσος κόσμος που πατάει με το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί. Κι εκεί βρισκονται καπνιστές και μη, καλοντυμένοι ή λέτσοι, λιγώτερο ή περισσότερο μορφωμένοι, βρίσκονται όλων των ειδών οι άνθρωποι αλλά δεν ξέρουν που να γείρουν. Δεν μπορούν ν΄αποφασίσουν που ανήκουν. Τι πρέπει τελικά ν΄αγαπήσουν και τι ν΄αφήσουν. Κι αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να χαθούν έτσι άδικα. Πρέπει να βρούμε τρόπο να τους σπρώξουμε πάνω στην ουσία της ύπαρξης κι όχι πάνω στις καλογυαλισμένες λαμαρίνες.

Κι όλα αυτές οι σκέψεις ξεκίνησαν ανάβοντας ένα τσιγάρο... Το ανάβω το έρημο πεισματικά. Οπως κάνουν τα μικρά παιδιά. Σαν μια ζημιά στο καλοσυγυρισμένο δωμάτιο. Σαν το λεκέ πάνω στο πεντακάθαρο πουκάμισο. Σαν το σπυρί στο πισινό σας που πάντα είμαστε....

Θα μου πεις κακό στον ευαυτό μου κάνω. Ναι το ξέρω. Αφήστε με να αποφασίσω μόνη μου. Κοιτάξτε εν τω μεταξύ όλους αυτούς που βιάζονται ασύστολα πνευματικά κάθε μέρα, ασταμάτητα , από την ώρα που γεννιούνται και δεν το ξέρουν καν. Δείτε όλους αυτούς που καρκίνωμα έχουν καταντήσει το σύνολο της ύπαρξή τους και όμως νομίζουν πως ζουν. Ποιός θα τους κάνει να καταλάβουν την αλήθεια? Αν μπορούν ακόμα να καταλάβουν κάτι μετά από αιώνες ανθυποβολής....

Ναι! Υπάρχει ακόμα κοινή λογική...