Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Είναι πλέον σαφές ότι ολόκληρη η χώρα στηρίζει την ύπαρξη της στο δημόσιο και στις «κοινωνίες» των υπαλλήλων του. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ευνομούμενη πολιτεία με εθνική υπόσταση αλλά για μια «χαλαρή συνομοσπονδία συντεχνιών» που λυμαίνεται τις οποιεσδήποτε εγγυήσεις της κρατικής εξουσίας.
Όλα αυτά είναι γνωστά. Εκείνο όμως, που εντυπωσιάζει είναι η εμμονή της πολιτείας στον αναχρονισμό όλων σχεδόν των θεσμών της, προκειμένου να συντηρήσει την κρατικοδίαιτη αγορά της χώρας. Για οποιονδήποτε λογικό άνθρωπο που αντιλαμβάνεται την εξέλιξη του παγκόσμιου πολιτισμού, οι μισές τουλάχιστον δημόσιες υπηρεσίες θα έπρεπε να λειτουργούν με ελάχιστους υπαλλήλους και για την ακρίβεια με άλλες ειδικότητες από αυτές που υπάρχουν τώρα. Γιατί είναι ξεκάθαρο, πως κάθε θεσμός που υπηρετούν, αδυνατεί να εκσυγχρονιστεί και τείνει σταδιακά, προς την απαξίωσή του. Θα ήταν επιπλέον απολύτως χρήσιμο, κάποιοι θεσμοί που αναπτύχθηκαν σε άλλες εποχές να σταματήσουν την άσκοπη λειτουργία τους.
Γιατί δεν το κάνουμε; Επειδή, απολύοντας τους μισούς δημοσίους υπαλλήλους θα καταρρεύσει σε ένα χρόνο η ελληνική αγορά (υπάρχουν πόλεις της επαρχίας, που ζουν από τους δημόσιους υπαλλήλους...) και κατ΄επέκταση η οικονομία. Αυτό είναι πράγματι αλήθεια. Και τι συνεχίζουμε να κάνουμε; Να χρηματοδοτούμε, και μάλιστα με δανεικό χρήμα, μια τεχνητή αλλά και αρρωστημένη κατάσταση, καταδικάζοντας και μολύνοντας και τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας.
Με λίγα λόγια, το ελληνικό δημόσιο αντιστέκεται στον πολιτισμό που εξελίσσεται και οπωσδήποτε, στη δημοκρατία που διαλύεται. Να μερικά παραδείγματα: Η αυτοματοποίηση και η ηλεκτρονική διακυβέρνηση δεν προχωρούν για να μην απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι. Στην πραγματικότητα, αυτή τη στιγμή, δεν θα υπήρχαν οι μισοί υπάλληλοι των υπουργείων, δεν θα υπήρχαν τα ΚΕΠ, σχεδόν όλοι των ασφαλιστικών ταμείων (χρειάζονται λίγους κομπιουτεράδες που θα δούλευαν και από το σπίτι τους...), των ΟΤΑ και πολλοί άλλοι, αν προχωρούσε η ηλεκτρονική διαχείριση των αναγκών και η ηλεκτρονική αγωγή των Ελλήνων σε όλες τις ηλικίες.
Είναι εξωφρενικό να προσπαθεί κάποιος να κάνει επέκταση δραστηριότητας και να παίζει θέατρο με τους τρελούς δικτατορίσκους, μόνο και μόνο για να δικαιολογηθεί η «προπολεμική» τους σφραγίδα! Δεν χρειάζεται παρά μόνο να μπει στο σύστημα, να το δηλώσει και να φορολογηθεί!!!
Ο συγκεντρωτισμός και η γραφειοκρατία θα συνεχίζονται και θα μας πεθαίνουν ως χώρα, για να κρατηθούν στη ζωή οι παρωχημένοι μηχανισμοί του δημοσίου. Χρειαζόμαστε άλλες ειδικότητες, χρειαζόμαστε νέα παιδιά που κάνουν θαύματα με τα δίκτυα τους, χρειαζόμαστε περισσότερους και καλύτερους δασκάλους στα σχολεία, γιατρούς στα νοσοκομεία. Έχουμε ανάγκη τους μισούς δημοσίους υπαλλήλους και με άλλες ικανότητες, για να ανταποκριθούν στον νέο κόσμο που τρέχει μπροστά μας.
Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς πιστεύω ότι καταλαβαίνουν ότι, μολονότι δεν φταίνε οι ίδιοι (η κομματοκρατία αυτόν τον κόσμο έφτιαξε...), βρίσκονται σε θέσεις που δεν είναι απαραίτητες. Και γι΄ αυτό κάνουν ό,τι μπορούν για να τις δικαιολογήσουν. Υπάρχουν όμως και κάποιοι μικροί δικτάτορες που, αντί να πουν ευχαριστώ στη σαπίλα που τους κρατάει ακόμα, δε χάνουν ευκαιρία να βασανίζουν τους πολίτες. Ένας στους δέκα είναι αρκετός για να δημιουργήσει θύλακες παραλογισμού σε κάθε υπηρεσία.
Τι πρέπει να γίνει; Δεν ξέρω. Να μείνει η κοινωνία εκατό χρόνια πίσω, για να τυπώνουμε χαρτούρα και να ανταλλάσσουμε σφραγίδες; Ας το κάνουμε. Ας συνεχιστεί ο διεθνής διασυρμός της χώρας, ας καταστραφεί όλη η ιδιωτική οικονομία, ας καταδικάσουμε τους νέους για να σώσουμε την οποιαδήποτε κυρία Μάγδα στον ΟΑΕΕ, που σκίζει έγγραφα των συναδέλφων της και στέλνει για βόλτες τους ασφαλισμένους της...
Είτε θέλουμε είτε όχι, ο αυτοματισμός, η ηλεκτρονική τεχνολογία και γενικά, η διαφοροποίηση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του πολιτισμού μας, δείχνουν τη δημοκρατία του μέλλοντος. Σ΄αυτή λοιπόν τη δημοκρατία, δεν έχουν χώρο ούτε οι συντεχνίες, ούτε οι σφραγίδες, ούτε οι κομπλεξικοί και αγενέστατοι δικτατορίσκοι του δημοσίου.
Στις αποκεντρωμένες κοινωνίες του μέλλοντος, το δημόσιο θα αποτελείται μόνο από σοβαρούς θεσμούς και ανεξάρτητες αρχές ελέγχου. Έχουμε ανάγκη από θέσεις και πρόσωπα ποιότητας, στην παιδεία, στην υγεία, στην ανώτατη διοίκηση. Εκεί όπου οι άνθρωποι είναι αναντικατάστατοι.
Όλα τα υπόλοιπα θα μας τα φτιάξουν οι μηχανές. Εμείς τον άνθρωπο πρέπει να σώσουμε. Εκεί βρίσκεται το χρέος μας, όχι στα γκισέ και στις υπογραφές των εγκυκλίων...
Υ.Γ
Είναι πολύ χρήσιμο να περιηγηθεί κάποιος στο Μητρώο Μισθοδοτούμενων Ελληνικού Δημοσίου για να κατανοήσει πλήρως τη διαστρωμάτωση των ειδικοτήτων.
http://apografi.yap.gov.gr/apografi/default.asp
Είναι πλέον σαφές ότι ολόκληρη η χώρα στηρίζει την ύπαρξη της στο δημόσιο και στις «κοινωνίες» των υπαλλήλων του. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ευνομούμενη πολιτεία με εθνική υπόσταση αλλά για μια «χαλαρή συνομοσπονδία συντεχνιών» που λυμαίνεται τις οποιεσδήποτε εγγυήσεις της κρατικής εξουσίας.
Όλα αυτά είναι γνωστά. Εκείνο όμως, που εντυπωσιάζει είναι η εμμονή της πολιτείας στον αναχρονισμό όλων σχεδόν των θεσμών της, προκειμένου να συντηρήσει την κρατικοδίαιτη αγορά της χώρας. Για οποιονδήποτε λογικό άνθρωπο που αντιλαμβάνεται την εξέλιξη του παγκόσμιου πολιτισμού, οι μισές τουλάχιστον δημόσιες υπηρεσίες θα έπρεπε να λειτουργούν με ελάχιστους υπαλλήλους και για την ακρίβεια με άλλες ειδικότητες από αυτές που υπάρχουν τώρα. Γιατί είναι ξεκάθαρο, πως κάθε θεσμός που υπηρετούν, αδυνατεί να εκσυγχρονιστεί και τείνει σταδιακά, προς την απαξίωσή του. Θα ήταν επιπλέον απολύτως χρήσιμο, κάποιοι θεσμοί που αναπτύχθηκαν σε άλλες εποχές να σταματήσουν την άσκοπη λειτουργία τους.
Γιατί δεν το κάνουμε; Επειδή, απολύοντας τους μισούς δημοσίους υπαλλήλους θα καταρρεύσει σε ένα χρόνο η ελληνική αγορά (υπάρχουν πόλεις της επαρχίας, που ζουν από τους δημόσιους υπαλλήλους...) και κατ΄επέκταση η οικονομία. Αυτό είναι πράγματι αλήθεια. Και τι συνεχίζουμε να κάνουμε; Να χρηματοδοτούμε, και μάλιστα με δανεικό χρήμα, μια τεχνητή αλλά και αρρωστημένη κατάσταση, καταδικάζοντας και μολύνοντας και τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας.
Με λίγα λόγια, το ελληνικό δημόσιο αντιστέκεται στον πολιτισμό που εξελίσσεται και οπωσδήποτε, στη δημοκρατία που διαλύεται. Να μερικά παραδείγματα: Η αυτοματοποίηση και η ηλεκτρονική διακυβέρνηση δεν προχωρούν για να μην απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι. Στην πραγματικότητα, αυτή τη στιγμή, δεν θα υπήρχαν οι μισοί υπάλληλοι των υπουργείων, δεν θα υπήρχαν τα ΚΕΠ, σχεδόν όλοι των ασφαλιστικών ταμείων (χρειάζονται λίγους κομπιουτεράδες που θα δούλευαν και από το σπίτι τους...), των ΟΤΑ και πολλοί άλλοι, αν προχωρούσε η ηλεκτρονική διαχείριση των αναγκών και η ηλεκτρονική αγωγή των Ελλήνων σε όλες τις ηλικίες.
Είναι εξωφρενικό να προσπαθεί κάποιος να κάνει επέκταση δραστηριότητας και να παίζει θέατρο με τους τρελούς δικτατορίσκους, μόνο και μόνο για να δικαιολογηθεί η «προπολεμική» τους σφραγίδα! Δεν χρειάζεται παρά μόνο να μπει στο σύστημα, να το δηλώσει και να φορολογηθεί!!!
Ο συγκεντρωτισμός και η γραφειοκρατία θα συνεχίζονται και θα μας πεθαίνουν ως χώρα, για να κρατηθούν στη ζωή οι παρωχημένοι μηχανισμοί του δημοσίου. Χρειαζόμαστε άλλες ειδικότητες, χρειαζόμαστε νέα παιδιά που κάνουν θαύματα με τα δίκτυα τους, χρειαζόμαστε περισσότερους και καλύτερους δασκάλους στα σχολεία, γιατρούς στα νοσοκομεία. Έχουμε ανάγκη τους μισούς δημοσίους υπαλλήλους και με άλλες ικανότητες, για να ανταποκριθούν στον νέο κόσμο που τρέχει μπροστά μας.
Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς πιστεύω ότι καταλαβαίνουν ότι, μολονότι δεν φταίνε οι ίδιοι (η κομματοκρατία αυτόν τον κόσμο έφτιαξε...), βρίσκονται σε θέσεις που δεν είναι απαραίτητες. Και γι΄ αυτό κάνουν ό,τι μπορούν για να τις δικαιολογήσουν. Υπάρχουν όμως και κάποιοι μικροί δικτάτορες που, αντί να πουν ευχαριστώ στη σαπίλα που τους κρατάει ακόμα, δε χάνουν ευκαιρία να βασανίζουν τους πολίτες. Ένας στους δέκα είναι αρκετός για να δημιουργήσει θύλακες παραλογισμού σε κάθε υπηρεσία.
Τι πρέπει να γίνει; Δεν ξέρω. Να μείνει η κοινωνία εκατό χρόνια πίσω, για να τυπώνουμε χαρτούρα και να ανταλλάσσουμε σφραγίδες; Ας το κάνουμε. Ας συνεχιστεί ο διεθνής διασυρμός της χώρας, ας καταστραφεί όλη η ιδιωτική οικονομία, ας καταδικάσουμε τους νέους για να σώσουμε την οποιαδήποτε κυρία Μάγδα στον ΟΑΕΕ, που σκίζει έγγραφα των συναδέλφων της και στέλνει για βόλτες τους ασφαλισμένους της...
Είτε θέλουμε είτε όχι, ο αυτοματισμός, η ηλεκτρονική τεχνολογία και γενικά, η διαφοροποίηση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του πολιτισμού μας, δείχνουν τη δημοκρατία του μέλλοντος. Σ΄αυτή λοιπόν τη δημοκρατία, δεν έχουν χώρο ούτε οι συντεχνίες, ούτε οι σφραγίδες, ούτε οι κομπλεξικοί και αγενέστατοι δικτατορίσκοι του δημοσίου.
Στις αποκεντρωμένες κοινωνίες του μέλλοντος, το δημόσιο θα αποτελείται μόνο από σοβαρούς θεσμούς και ανεξάρτητες αρχές ελέγχου. Έχουμε ανάγκη από θέσεις και πρόσωπα ποιότητας, στην παιδεία, στην υγεία, στην ανώτατη διοίκηση. Εκεί όπου οι άνθρωποι είναι αναντικατάστατοι.
Όλα τα υπόλοιπα θα μας τα φτιάξουν οι μηχανές. Εμείς τον άνθρωπο πρέπει να σώσουμε. Εκεί βρίσκεται το χρέος μας, όχι στα γκισέ και στις υπογραφές των εγκυκλίων...
Υ.Γ
Είναι πολύ χρήσιμο να περιηγηθεί κάποιος στο Μητρώο Μισθοδοτούμενων Ελληνικού Δημοσίου για να κατανοήσει πλήρως τη διαστρωμάτωση των ειδικοτήτων.
http://apografi.yap.gov.gr/apografi/default.asp
ΠΗΓΗ capital.gr
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :
Αυτό που κάποιοι δεν θέλουν να καταλάβουν είναι ότι μιλάμε για το δημόσιο που πληρώνεται από όλους εμάς!
Την στιγμή που κάποιοι αντιδρούν σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, την ίδια στιγμή διαμαρτύρονται και για τους φόρους που πληρώνουν, αλλά αδυνατούν να κάνουν την σύνθεση και να σκεφτούν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνονται από αυτούς ακριβώς τους φόρους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου