ΥΠΟΥΡΓΕ ΜΟΥ... YOU WISH!... (μετανάστευση ή είσβολή;)

Διάβασα εχθές ότι ο υπουργός Μουζάλας "εμφανίστηκε ανήσυχος" σε κομματική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας ότι "η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει Ellis island".

Αυθόρμητα απαντώ...  "You wish!".

Το Ellis island αγαπητέ υπουργέ, δεν είχε καμία σχέση με το σημερινό Ελληνικό μπάχαλο!

Κατ' αρχάς επελέγη από την κυβέρνηση των ΗΠΑ (επιλογή του κράτους και όχι των μεταναστών) με το σκεπτικό της μη-κατοικημένης περιοχής.

Ναι! Υπάρχουν κάποια κράτη που βάζουν τους πολίτες τους πάνω απ' όλους!

Έφτιαξαν λοιπόν τις απαιτούμενες εγκαταστάσεις στο Ellis island και μετά από αυτό ΟΛΟΙ οι μετανάστες έπρεπε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να αποβιβαστούν εκεί.

Όποιος έφτανε στο νησί έπρεπε να έχει γνήσια έγγραφα που να πιστοποιούν τα στοιχεία του και να συμπληρώσει ένα ερωτηματολόγιο 29 ερωτήσεων δίνοντας όλες τις πληροφορίες που τον αφορούσαν.

Επίσης περνούσε ιατρικό έλεγχο και έπρεπε να χαίρει άκρας υγείας.

Άτομα με ποινικό μητρώο, με προβλήματα υγείας (ακόμα και απλά οφθαλμολογικά!) ή με ψυχολογικά προβλήματα δεν εισέρχονταν στις ΗΠΑ ως επικίνδυνα για την δημόσια τάξη ή την δημόσια υγεία.

Ακόμα και μετανάστες οι οποίοι ήταν ανειδίκευτοι, σε μεγάλο ποσοστό κρίνονταν ως πιθανοί να αποτελέσουν "δημόσιο βάρος" (public charge) και τους απαγορευόταν η είσοδος στις ΗΠΑ!

Να σημειώσω δε ότι όλοι αυτοί οι έλεγχοι γίνονταν από κρατικές υπηρεσίες με το κράτος να έχει τον απόλυτο έλεγχο της διαδικασίας χωρίς την παρουσία ΜΚΟ, εθελοντών/αλληλέγγυων, κλπ.

Για πες μας λοιπόν υπουργέ μας, πως ακριβώς "η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει Ellis island";;;

Σήμερα ο υπουργός Μουζάλας ξαναπαρουσιάστηκε "ανήσυχος" γιατί πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν την έξοδό μας από την συνθήκη Σένγκεν.

Ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει (και προσπαθώ...  πιστέψτε με...) ποια είναι η άποψη της κυβέρνησής μας.

Θέλουμε ή δεν θέλουμε να είμαστε "χώρα Σένγκεν";

Παλαιότερα, ο σημερινός μας πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι είναι "μικρό το κακό" της εξόδου μας από την Σένγκεν γιατί και η Δανία έχει ήδη βγει δύο φορές και δεν έπαθε τίποτα.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τώρα δεν τον ακούω τόσο θετικό.

Να υποθέσω ότι κατάλαβε τι σημαίνει για τον τουρισμό της χώρας η έξοδός μας από την Σένγκεν και ότι είναι άλλο η Δανία με τον ανύπαρκτο τουρισμό και άλλο η Ελλάδα που βασίζει κατά πολύ την οικονομία της σε αυτόν;

Εκτός εάν συνεχίζει να θεωρεί ότι είναι "μικρό το κακό" της εξόδου γιατί οι Ευρωπαίοι τουρίστες θα προτιμήσουν να εκδώσουν διαβατήρια από το να επισκεφτούν πχ την Ιταλία ή την Ισπανία απλά με την ταυτότητά τους!

Και ερωτώ : Γιατί όλα αυτά;

Πριν μου απαντήσετε με τα γνωστά κλισέ περί ανθρωπισμού, ελευθερίας του ατόμου, κλπ, κλπ, κλπ, μπορείτε να μου λύσετε κάποιες απορίες;

Οι φίλοι και εταίροι μας στην ΕΕ, των οποίων οι κυβερνήσεις αποδείχθηκαν επίσης πολύ κατώτερες των περιστάσεων και ανίκανες να κατανοήσουν εγκαίρως το μέγεθος του προβλήματος αλλά αυτό είναι μεγάλη συζήτηση άλλης ώρας, μας ζήτησαν να γίνονται στο Αιγαίο κοινές περιπολίες με τους Τούρκους.

Η ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κυβέρνησή μας βρήκε ευκαιρία να δείξει το "πατριωτικό" της πρόσωπο και βροντοφώναξε ΟΧΙ.

Κοινές περιπολίες δε θέλουν; Ωραία λοιπόν. Το δεχόμαστε!

ΑΛΛΑ... επειδή οι βάρκες ξεκινούν από τα Τουρκικά παράλια, οι κοινές μας περιπολίες θα γίνονται στα Τουρκικά χωρικά ύδατα!

Το πρότεινε κανένας αυτό;

Και για να τελειώνουμε και με τον δυτικό "ανθρωπισμό", τον οποίο θεωρώ βασικό υπαίτιο της ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη αλλά και αυτό είναι μεγάλη συζήτηση άλλης ώρας.

Θέλω κάποιος να μου εξηγήσει, με λογική και επιχειρήματα, για ποιο λόγο γεμίζει η Ευρώπη με μουσουλμάνους μετανάστες.

Θέλετε να δεχτώ ότι όλοι είναι καλοπροαίρετοι, κυνηγημένοι και ταλαιπωρημένοι, διωγμένοι από τις εστίες τους που ζητούν ένα καλύτερο αύριο γι' αυτούς και τις οικογένειές τους;

Άντε και να το δεχτώ...  

Είναι όλοι καλοπροαίρετοι και κανένας τους δεν είναι φανατικός μουσουλμάνος που έρχεται στην Ευρώπη με στόχο να κλέψει, να βιάσει ή να σκοτώσει.

Ωραία... 

Στην Ευρώπη γιατί θέλουν να έρθουν;

Έχουν φύγει από τις χώρες τους και έχουν φτάσει στην Τουρκία και μάλιστα στα παράλια.

Δεν είναι η Τουρκία ανεπτυγμένη χώρα;

Δεν είναι οι Τούρκοι "αδέρφια τους μουσουλμάνοι" που ζουν σχεδόν όπως ο δυτικός κόσμος;

Γιατί επιμένουν να περάσουν απέναντι στους "ρατσιστές", τους "φασίστες", τους "άπιστους", κλπ και δεν κάθονται στην Τουρκία;;;

Χρόνια τώρα μένω με την απορία και όσο δεν μου λύνεται τόσο επιμένω.

Αυτό που ζούμε είναι ΕΙΣΒΟΛΗ η οποία είναι πολύ πιθανό να έχει άσχημα αποτελέσματα για την Ελλάδα και την ΕΕ.

Όποιος δεν το βλέπει, όποιος δεν θέλει να το καταλάβει, λυπάμαι αλλά εθελοτυφλεί και μας παίρνει όλους στον λαιμό του!

Κορόνα χάνεις, γράμματα κερδίζω...

Γράφει ο Φώτης Γεωργελές

Προχθές ο πρωθυπουργός ρώτησε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης αν είναι με τις πορείες ή με τους δανειστές. Τον κατηγόρησε δηλαδή ότι δεν υποστηρίζει τις πορείες, οι οποίες γίνονται, εναντίον της δικής του κυβερνητικής πολιτικής!

Η υιοθέτηση του «υπαρκτού σουρεαλισμού» ως πολιτική διακυβέρνησης τείνει να πάρει μόνιμα χαρακτηριστικά. Φαίνεται σε πρώτη ματιά αστείο, αλλά έχει πολύ σοβαρές παρενέργειες για τη δυνατότητά μας να συνεχίσουμε ως οργανωμένη κοινωνία. Δεν μπορεί να γίνει καμιά συζήτηση, δεν υπάρχουν κοινοί κώδικες, κοινή γλώσσα. Πώς να τοποθετηθείς στο παράλογο; Οι διαδηλωτές αυτών των ημερών έχουν δίκιο και είμαστε μαζί τους, συμπάσχουμε και θέλουμε να κατέβουμε μαζί τους στις διαδηλώσεις όπως κάναμε 5 χρόνια τώρα. Και συγχρόνως είναι αγρότες φοροφυγάδες και ελεύθεροι επαγγελματίες με γραβάτες Ντιόρ που βγάζουν 100.000. Αν δεν πάρουμε τώρα μέτρα, του χρόνου δεν θα έχουμε να δώσουμε συντάξεις. Και συγχρόνως εμείς δεν φταίμε, είμαστε καλοί άνθρωποι, είχαμε το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, θα δίναμε και 13η σύνταξη, αλλά φταίει ο ανάλγητος Σόιμπλε που δεν μας αφήνει. Ποιον εξυπηρετούν οι «ομάδες κρούσης», αναρωτιέται με νόημα ο υπουργός Παιδείας όταν φοιτητές εισβάλλουν και του διαλύουν την επιτροπή διαλόγου. Μα αυτό είναι φασισμός, αναφωνεί έκπληκτος ο κύριος καθηγητής που προεδρεύει του διαλόγου. Σοβαρά; Πότε έγινε φασισμός; Δεν είναι πια εξεγερμένη νεολαία; Είναι και εξεγερμένη νεολαία. Αναλόγως ποιον έχει ως θύμα κάθε φορά.

Οι προπηλακισμοί εναντίον βουλευτών του Σύριζα, οι επιθέσεις στα γραφεία τους, έχουν αρχίσει. Και οφείλουν οι δημοκρατικοί πολίτες, ιδίως αυτοί που είχαν κατηγορηθεί και προπηλακιστεί, να τους προστατεύσουν από το τέρας που οι ίδιοι δημιούργησαν. Και όμως, ενώ βλέπουν τι έρχεται, δεν μπορούν ούτε αυτή τη στιγμή να πουν μια κουβέντα ωριμότητας, να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να μιλήσουν μια γλώσσα συμφιλίωσης και ηρεμίας. Δεν καταδικάζουν τη στοχοποίηση, απλώς για να γλιτώσουν, προσπαθούν να τη μετατοπίσουν από πάνω τους, να υποδείξουν άλλους εχθρούς, άλλους υπόδουλους των δανειστών, άλλους εχθρούς δημοσιογράφους κατευθυνόμενους, άλλους υπηρέτες της διαπλοκής. Είναι μάταιο, γιατί αυτοί εφαρμόζουν τα μνημόνια τώρα. Είναι μάταιο, γιατί η «καθεστωτική δημοσιογραφία» είναι η δική τους δημοσιογραφία τώρα, αυτοί είναι κυβέρνηση. Είναι μάταιο γιατί με τη διαπλοκή συναλλάσσεται η εξουσία και τι έκπληξη: αυτοί είναι τώρα η εξουσία.

Όλος ο υπαρκτός σουρεαλισμός ως κυβερνητική πολιτική αποσκοπεί ακριβώς σ’ αυτό: να αποκρύψει ποιος είναι κυβέρνηση, ποιος αποφασίζει, ποιος ευθύνεται. Από το 2007, οι κυβερνήσεις έχουν μέσο όρο ζωής τα δύο χρόνια. Η κυβέρνηση μπήκε ήδη στο δεύτερο χρόνο της. Κι όμως ενώ έχουμε άφθονο ανεκδοτολογικό υλικό από τις επικοινωνιακές μάχες, έχουμε ελάχιστα δείγματα διακυβέρνησης. Κι αυτά είναι τα χειρότερα. Εφαρμόζουν κι αυτοί το μνημόνιο που συμφώνησαν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερες καθυστερήσεις και διορίζουν τις οικογένειές τους και τις δικές τους ομάδες κρούσης στο δημόσιο. Η μέθοδος διακυβέρνησης περιορίζεται στη διαχείριση του πλήθους. Για την κυβερνητική ομάδα Πολιτική δεν είναι η βάση, η οικονομία, η πραγματική ζωή, τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων που απαιτούν λύσεις. Είναι το Παιχνίδι. Η κοινωνική μηχανική. Όταν κάνουμε απολογισμό του πρώτου χρόνου της κυβέρνησης, τα γεγονότα που θυμόμαστε, είναι οι χειρισμοί της κοινής γνώμης, η εργαλειοποίηση του λαού. Με το αδιανόητο δημοψήφισμα του «Όχι» που έγινε «Ναι» ο λαός έγινε συνένοχος στην υποβάθμιση της οικονομίας, στο κλείσιμο των τραπεζών, στα capital control, στην ύφεση και την ανεργία των οποίων τα αποτελέσματα θα δούμε οδυνηρά το 2016. Μη μας λέτε τυχοδιώκτες, εσείς το αποφασίσατε. Και με τις εκλογές του φθινοπώρου ο λαός έγινε συνένοχος στα νέα μέτρα. Μη παραπονιέστε για τα μέτρα, όπως είπε ένας κυβερνητικός βουλευτής, εσείς μας ψηφίσατε για να εφαρμόσουμε το μνημόνιο που υπογράψαμε. Κορόνα χάνεις, γράμματα κερδίζω.

Ένα δημοψήφισμα και μια εκλογική αναμέτρηση που έγιναν μόνο και μόνο για το χειρισμό του εκλογικού σώματος. Και στοίχισαν δισεκατομμύρια, οδήγησαν την οικονομία ξανά σε ύφεση. Τον Μάρτιο, η Κύπρος βγαίνει από το μνημόνιο. Είναι η τελευταία χώρα που είχε απομείνει γιατί μπήκε αργότερα, οι άλλες ήδη είναι εκτός. Η χώρα μας βρίσκεται στο τρίτο μνημόνιο μέχρι το 2018 και ήδη συζητάνε το τέταρτο.

Η κυβέρνηση κάνει ακόμα αντιπολίτευση. Είναι, για την εποχή των μνημονίων, ήδη μια παλιά κυβέρνηση και μιλάει ακόμα για το τι κάνανε οι άλλοι. Ο προσφιλής μηχανισμός αναζήτησης εχθρών και δοσίλογων αρχίζει πια να ρετάρει. Καλά η αντιπολίτευση, το «παιδί του Μπόμπολα», οι δημοσιογράφοι. Αλλά και οι αγρότες και οι συνταξιούχοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες «με τις Αρμάνι γραβάτες», όλοι γερμανοτσολιάδες; Και οι μεταλλωρύχοι δεν έχουν «ταξική συνείδηση»; Οι συνταγές σιγά-σιγά εξαντλούνται. Η επικοινωνιακή διαχείριση κέρδισε χρόνο, κανείς δεν μπορεί να ζητήσει το λόγο όταν χόρευε εκστασιασμένος στο Σύνταγμα για «το μάθημα που έδωσε ο πληγωμένος λαός». Γι’ αυτό είναι όλοι μουδιασμένοι. Όμως ο υπαρκτός σουρεαλισμός δεν μπορεί να κρατήσει περισσότερο. Η κυβέρνηση νόμιζε ότι μπορεί να εφαρμόσει σκληρά μέτρα πουλώντας τρέλα επ’ άπειρον, ανακυκλώνοντας όλο το ρεπερτόριο του λαϊκισμού που την έφερε στην εξουσία. Τώρα, αντιλαμβάνεται το αδιέξοδό της, έχει μπλοκάρει και δεν είναι καθόλου έτοιμη να περάσει σε επόμενο στάδιο. Το ’χει αυτό το πρόβλημα ο λαϊκισμός. Όσο ανέξοδος είναι τον καιρό των υποσχέσεων, τόσο αδιέξοδος γίνεται εφαρμοσμένος.

ΠΗΓΗ athensvoice.gr

ΕΣΥ ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;...

Σήμερα το πρωί, στην ουρά κάποιας τράπεζας, συνάντησα έναν γνωστό επιχειρηματία ο οποίος μου δήλωσε ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ το περυσινό καλοκαίρι.

Πριν από μήνες, άκουσα με τρόμο πελάτη του γραφείου να μου λέει "τώρα καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος πέφτει από τα παράθυρα".

Την ίδια εποχή και μετά το πρώτο σοκ από την εφαρμογή των capital controls, φίλοι και γνωστοί δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, συζητούσαν  σε κοινωνικές εκδηλώσεις ότι "δεν έγινε και τίποτα με τα capital controls" και "δεν άλλαξε και τίποτα στην ζωή μας βρε αδερφέ".

Διαβάζοντας σήμερα την έρευνα που ανακοινώθηκε από την Διεύθυνση Οικονομικής Ανάλυσης της Εθνικής Τράπεζας θυμήθηκα όλα τα παραπάνω.

Αλήθεια...  Αυτοί που τότε "δεν έπαθαν και τίποτα" θα καταλάβουν τι πραγματικά συνέβη;

Μάλλον όχι...

Ας δούμε όμως μερικά από τα στοιχεία της έρευνας...

Υπό την πίεση της πολιτικής αβεβαιότητας και της επιβολής κεφαλαιακών ελέγχων, οι ΜμΕ κατέγραψαν σημαντική πτώση πωλήσεων κατά το τρίτο τρίμηνο του 2015. Συγκεκριμένα, βάσει ερωτηματολογίου σε δείγμα 1.200 επιχειρήσεων, η μείωση άγγιξε το 15% το τρίτο τρίμηνο του 2015 σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2014, έναντι πτώσης 4% κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2015 (με την πτώση για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις να φτάνει το 23% και το 10% κατά τα αντίστοιχα τρίμηνα). Παράλληλα, οι εξαγωγές δέχθηκαν πιέσεις, με αποτέλεσμα να περιοριστούν κατά 9% το τρίτο τρίμηνο του 2015 σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2014 (με την πτώση για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις να φτάνει το 28% κατά το αντίστοιχο διάστημα). Σε επίπεδο κλάδων, θετικά ξεχωρίζει η βιομηχανία χημικών, η πληροφορική και ο τουρισμός, ενώ πιο αδύναμοι παρουσιάζονται οι τομείς των κατασκευών και του λιανικού εμπορίου.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων φαίνεται να έπληξε περισσότερο τις ΜμΕ σε σχέση με τις μεγάλες επιχειρήσεις, καθώς η διαφορά στο ρυθμό πτώσης των πωλήσεων έφτασε τις 7,2 ποσοστιαίες μονάδες το τρίτο τρίμηνο του 2015 (15% για τις ΜμΕ έναντι 7,8% για τις μεγάλες).

Όσον αφορά το επιχειρηματικό κλίμα, η επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων αποτυπώθηκε στο Δείκτη Εμπιστοσύνης της ΕΤΕ για τις ΜμΕ ο οποίος μειώθηκε κατά 21 μονάδες το δεύτερο εξάμηνο του 2015 σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2014, επιστρέφοντας έτσι στα επίπεδα του δεύτερου εξαμήνου του 2013. Η πτώση του Δείκτη Εμπιστοσύνης αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τη λειτουργική επιβάρυνση των ΜμΕ από τους κεφαλαιακούς ελέγχους, καθώς το 87% του τομέα δήλωσε ότι αντιμετώπισε σημαντικά προβλήματα λόγω της επιβολής τους.(ΠΗΓΗ) 

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, περίπου το 1/4 των ΜμΕ ακύρωσε επενδυτικά σχέδια, το 22% περιόρισε την απασχόληση (βλέπε ανεργία) και το 7% προχώρησε σε προσωρινή διακοπή λειτουργίας (βλέπε λουκέτα και μεγαλύτερη ανεργία)!

Ακόμα μεγαλύτερα είναι τα ποσοστά όταν μιλάμε για τον κατασκευαστικό κλάδο με το 33% των μικρομεσαίων κατασκευαστικών εταιρειών να έχει διακόψει την παραγωγή!

Επίσης ο κλάδος των μεταφορών είχε ακυρώσεις παραγγελιών από πελάτες της τάξεως του 31% και ο κλάδος της πληροφορικής ακυρώσεις 19%!

Όλα αυτά λοιπόν σε κάνουν να σκέφτεσαι τον Βαρουφάκη να ανακοινώνει στην γυναίκα του “Honey, I shut the banks” και πολύ αργότερα να μας ενημερώνει ότι ήξεραν πολύ καλά ότι θα κλείσουν οι τράπεζες με το δημοψήφισμα και το περίμεναν, την στιγμή βέβαια που διαβεβαίωναν όλους εμάς για το αντίθετο!

Και αναρωτιέμαι...

Μυαλό είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να βάλουμε εύκολα ώστε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα.

Τουλάχιστον θα καταλάβουν κάποιοι το μέγεθος της καταστροφής που συντελείται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;;;

ΥΓ :Με την ευκαιρία της ανάρτησης για τα capital controls αναρτώ και την φωτογραφία που θεωρώ ότι σημάδεψε την περυσινή χρονιά..

Η φωτογραφία της απελπισίας, της απόγνωσης και της "ακσιοπρέπειας"...

Βαριά τραυματισμένη η ελληνική εικόνα...

Η ρήση «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα» προσλαμβάνει, ως φαίνεται, σοβαρές διαστάσεις για το κύρος της χώρας

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Από την βιασύνη του κ. Γ.Α.Παπανδρέου να γίνει πρωθυπουργός, ως φαίνεται ο κ. Αλέξης Τσίπρας δεν διδάχθηκε τίποτα. Έτσι, πριν ένα έτος εκβίασε πρόωρες εκλογές με ποιον σκοπό, τελικά; Πίστεψε ότι θα καταργούσε τα μνημόνια; Είχε την αίσθηση ότι θα άλλαζε την Ευρώπη επειδή θα την έκανε «ντα» ο κ. Βαρουφάκης; Τίποτε από όλα αυτά. 

Απλώς, ο κ. Αλ. Τσίπρας έπεσε θύμα ιδεοληψιών και κάποιων συμβούλων που τού έλεγαν ότι, μπροστά στον κίνδυνο «αποσταθεροποιήσεως» της ευρωζώνης, οι Ευρωπαίοι θα τού έκαναν όλα τα χατίρια γιατί είχαν βαρεθεί τα διάφορα παιχνίδια του κ. Αντώνη Σαμαρά. Τον έπεισαν, δηλαδή, ότι οι Ευρωπαίοι τον ήθελαν για να μπορέσουν να λύσουν το ελληνικό πρόβλημα. Επίσης, κάποιοι είχαν επισημάνει στον κ. Τσίπρα ότι ορισμένες χώρες θα ήσαν στο πλευρό του γιατί ήθελαν να «σπάσουν τον τσαμπουκά» της κυρίας Μέρκελ και, από την άποψη αυτή, ο σημερινός Έλληνας πρωθυπουργός ήταν «το καταλληλότερο πρόσωπο για να παίξει αυτόν τον ρόλο».

Με βάση λοιπόν τις εικασίες αυτές, συν τις αρλουμπολογίες των κ.κ. Λαφαζάνη και άλλων παλαιοκομμουνιστών, ο κ. Τσίπρας, αφ’ ενός, ενεπλάκη σε μία πολιτική περιπέτεια αμφιβόλου εκβάσεως για τον ίδιο και, αφ’ ετέρου, ενέπλεξε την χώρα σε καταστάσεις διόλου ευχάριστες.

Πριν απ’ όλα, στους δώδεκα μήνες «αριστερής» διακυβερνήσεως με ένα κόμμα που στην Ευρώπη θεωρείται ευρωσκεπτικιστικό, η Ελλάδα έχασε πολλά από τα διπλωματικά της ερείσματα και επέτρεψε στους εταίρους μας να εντοπίσουν και να μελετήσουν όλες τις στρεβλώσεις και τις ανεπάρκειες της οικονομικής και πολιτικο-κοινωνικής ζωής της χώρας. 

Τα διάφορα non papers που κυκλοφορούν για την χώρα στα κοινοτικά παρασκήνια κάθε άλλο παρά ευνοϊκά είναι. Και δεν χωρά πλέον καμιά αμφιβολία ότι το περιεχόμενό τους επηρεάζει αρνητικά τόσο τις δυνατότητες αναπτύξεως της οικονομίας μας, όσο και την γενικότερη επενδυτική ψυχολογία. Από την άλλη πλευρά, εκτρέφονται και φαινόμενα κερδοσκοπίας που για το κύρος της Ελλάδας είναι καταστροφικά.

Από αυτή την οπτική γωνία, το θέαμα μίας χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως να εμφανίζεται συνεχώς ως επαιτούσα, επικαλούμενη την «αλληλεγγύη» των εταίρων της –από τους οποίους έχει αποσπάσει επιδοτήσεις και δάνεια σχεδόν ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ– κάθε άλλο παρά τιμή περιποιεί για τον κάθε σοβαρό πολίτη αυτής της χώρας. Ιδιαίτερα δε όταν από κάποιες χώρες μέλη (Σλοβακία, Κροατία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Μάλτα) η Ελλάδα, παρά την πτώχευσή της, παραμένει πλουσιότερη, αλλά απελπιστικά αντιπαραγωγική. Και, ασφαλώς, κάθε άλλο παρά τιμητικά ήσαν για την χώρα τα καραγκιοζιλίκια του κ.Βαρουφάκη. 

Ο τελευταίος, αντιθέτως προς τα σχόλια που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα, προφανώς από μηχανισμούς επικοινωνιακής προπαγάνδας, δεν εξόργισε πολλούς συναδέλφους του λόγω των γνώσεών του και την επίδειξή τους. Κάθε άλλο. Ο κ. Γ. Βαρουφάκης εξόργισε, πρώτον, για τις επιδείξεις βαθύτατης περιφρονήσεως θεσμών και ανθρώπων, την οποία καταχρηστικά χρησιμοποίησε, και, δεύτερον, για την προκλητική άγνοιά του πάνω σε θέματα του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ακόμα χειρότερα, όταν άρχισε να μην σέβεται και τους θεσμικούς κανόνες των συνεδριάσεων στις οποίες συμμετείχε, παραβιάζοντας και τον απόρρητο χαρακτήρα τους, το ποτήρι ξεχείλισε. 

Η ζημιά για την χώρα ήταν και παραμένει τεράστια. Διότι, πέρα από τους ομολόγους του, η προσβολή επίσης Ευρωπαίων τεχνοκρατών με γνώσεις και πείρα δεν είναι μία υπόθεση που εύκολα μπαίνει στο αρχείο. Ιδιαίτερα δε όταν αυτό έχει συμβεί αρκετές φορές με Έλληνες υπουργούς –και όχι μόνον του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά τα λοιπά, στην σημερινή Ευρώπη η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάθε άλλο παρά θετική είναι, τόσο για την εικόνα της χώρας όσο και για την φερεγγυότητα της ελληνικής αριστεράς. Οι μεν ευρωπαϊστές της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς βλέπουν με μεγάλη καχυποψία αυτή την συνεργασία, η δε ευρωπαϊκή αριστερά (που δεν ξεπερνά σε δύναμη το 7%) ανέχεται με μεγάλη δυσφορία τις πολιτικές του κ. Αλέξη Τσίπρα, οι οποίες ανεπισήμως δέχονται κριτικές –που, βεβαίως, στην Ελλάδα δεν γίνονται πάντα γνωστές.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι προσπάθειες κάποιων ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να αποκαταστήσουν στενότερους δεσμούς με σοσιαλδημοκράτες και παράγοντες της ευρωπαϊκής αριστεράς είναι δύσκολες και χωρίς το απαραίτητο υπόβαθρο εμπιστοσύνης. Συμπερασματικά, λοιπόν, το 2015 υπήρξε έτος παθών για την χώρα και, ως φαίνεται, οι ζημιές που έγιναν σε ποικίλα επίπεδα δεν θα αποκατασταθούν τόσο εύκολα όσο θέλουν να δείξουν οι επικοινωνιακοί μηχανισμοί της κυβερνήσεως.

ΠΗΓΗ :  EBR

ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΑΓΜΑ Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ...

Τον περασμένο Ιούνιο, ο τότε βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Λαπαβίτσας είχε αναφέρει σε συνέντευξή του ότι ο λαός θα συνηθίσει τα capital controls και θα υπάρξει σταθεροποίηση της κατάστασης.

Μεγάλο πράγμα η συνήθεια...

Τους τραπεζικούς ελέγχους τους συνηθίσαμε.

Και τις ουρές στα ΑΤΜ συνηθίσαμε, και να δηλώνουμε στις τράπεζες τι θέλουμε να κάνουμε τα χρήματά μας συνηθίσαμε, ακόμα και να ζούμε χωρίς PayPal και αγορές από το εξωτερικό συνηθίσαμε.

Δυστυχώς όμως συνηθίζουμε κι άλλα πράγματα σιγά-σιγά...

Συνηθίσαμε να κάνουμε "επανάσταση".

Συνηθίσαμε να ρίχνουμε τα βάρη και τις ευθύνες για όσα μας συμβαίνουν σε τρίτους.

Συνηθίσαμε να κατηγορούμε την τρόικα, το κουαρτέτο, την Μέρκελ, τον Σόιμπλε, το ΔΝΤ, κλπ, κλπ, κλπ.

Συνηθίσαμε να πιστεύουμε ότι υπάρχουν πράγματα που συμβαίνουν από μόνα τους, γιατί έτσι.

Λες πχ ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και σου βγαίνει ΝΑΙ καραμπινάτο. Ή λες ΟΧΙ στο μνημόνιο και άμεσα υπογράφεται το τρίτο και καλύτερο.

Έτσι. Γιατί δεν γίνεται αλλιώς.

Οι προηγούμενοι βέβαια "κινδυνολογούσαν" όταν μιλούσαν πχ για έξοδο από την ΟΝΕ.

Σήμερα που το λένε και οι νέοι...  συνηθίζουμε.

Συνηθίσαμε να ανεχόμαστε ό,τι κι αν μας σερβίρουν είτε γιατί δεν μας ενδιαφέρει, είτε γιατί βαρεθήκαμε να εξηγούμε τα αυτονόητα, είτε γιατί απλά τα καταπίνουμε αμάσητα.

Μας λέει πχ σε συνέντευξή του κάποιος πολιτικός πως δεν μας ενδιαφέρει η Σένγκεν διότι εμείς δεν συνορεύουμε με άλλες χώρες Σένγκεν(!!!) και ουδείς ασχολείται. Γι' αυτό δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι δημοσιογράφος. Θα είχα βάλει τα γέλια (στην καλύτερη περίπτωση!) και δεν θα σταματούσα με τίποτα.

Συνηθίσαμε και τις ισοπεδώσεις.

Το "όλοι ίδιοι είναι" έγινε πλέον καραμέλα.

Πολιτικοί; Ελεύθεροι επαγγελματίες; Δημοσιογράφοι; Δημόσιοι υπάλληλοι; Αγρότες; Επιστήμονες; κλπ, κλπ, κλπ.

Όλοι ίδιοι είναι!

Όλοι οι πολιτικοί είναι ψεύτες και κλέφτες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες φοροφυγάδες, οι δημοσιογράφοι διαπλεκόμενα παπαγαλάκια, οι δημόσιοι υπάλληλοι αργόσχολοι, κλπ.

Και το χειρότερο είναι πως, αφού συνηθίσαμε την ισοπέδωση, καταργήσαμε και την αριστεία και υποσυνείδητα πια αδιαφορούμε για την βελτίωσή μας, προσωπική ή επαγγελματική.

Συνηθίσαμε να πληρώνουμε χωρίς να απαιτούμε αντίκρυσμα.

Συνηθίσαμε εκφράσεις όπως "ταξική συνείδηση" ή "κυβέρνηση με κινηματικό χαρακτήρα".

Συνηθίσαμε τους ταξικούς (κόλλησα κι  εγώ) και επαγγελματικούς διαχωρισμούς έχοντας την πλήρη εφαρμογή του "διαίρει και βασίλευε".

Συνηθίζουμε σιγά-σιγά την διάλυση της υγείας με ανοχή στην έλλειψη φαρμάκων, την διάλυση της παιδείας με την κατάργηση του μόνου νόμου της μεταπολίτευσης που ψηφίστηκε από τα 2/3 της βουλής.

Φαντάζομαι ότι σιγά-σιγά θα συνηθίσουμε και τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου με έργα τρομοκρατών. Γιατί όχι;

Συνηθίσαμε να ανεχόμαστε τα πάντα!

Αυτό που δυστυχώς δεν φαίνεται να κατανοούμε είναι πόσο καταστροφική είναι αυτή η πρακτική μας.

Όσο εμείς "συνηθίζουμε" καταστρέφονται πολύ περισσότερα πράγματα από την οικονομία μας.

Όσο εμείς "συνηθίζουμε" καταστρέφεται η χώρα και το μέλλον μας!

Όσο εμείς "συνηθίζουμε" όλοι οι άλλοι προχωρούν, βελτιώνονται, δημιουργούν!

Όσο εμείς "συνηθίζουμε"...

Μεγάλο πράγμα η συνήθεια... 

ΕΝΕΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...

Πέρυσι τέτοια ημέρα, ευτυχώς ή δυστυχώς, είχα ήδη απενεργοποιήσει το blog και έτσι δεν είχα την "χαρά" και την "ευτυχία" να σχολιάσω το αποτέλεσμα των εκλογών.

Σαν σήμερα λοιπόν, στις 25 Ιανουαρίου 2015, ήρθε η "Πρώτη Φορά Αριστερά" (ΠΦΑ), ήρθε η "ΕΛΠΙΔΑ"!

Ας θυμηθούμε λοιπόν τι λεγόταν τότε ώστε να μου έρθει πιο ήπια και η επαναλειτουργία του blog...

Οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ...

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣ, 25.01.15 (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Οι κάλπες είναι πάντα «γκαστρωμένες», κατά παράφραση παλαιού γνωστού αποφθέγματος του Χαρίλαου Φλωράκη και με αυτήν την έννοια δεν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς ανατροπή των όσων δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Ρεαλιστικά, όμως, η φυσιολογική σκέψη οδηγείται αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει από τις εκλογές πρώτο κόμμα και εξαρτάται από τα δικά του ποσοστά και το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής το ενδεχόμενο να έχει αυτοδυναμία. Πάντως, με ποσοστό πάνω από 36% και με συνολικό ποσοστό των εκτός Βουλής στο 10% και πάνω, μπορεί να πάρει 151 έδρες, με τη βοήθεια φυσικά του σημερινού εκλογικού συστήματος που προσφέρει μπόνους 50 εδρών στον πρώτο. Πάντως, η αυτοδυναμία είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.

Τούτων λοιπόν λεχθέντων και με την επισήμανση ότι ο ξένος παράγοντας –ΕΚΤ, Κομισιόν, αξιωματούχοι κυβερνήσεων, ΔΝΤ– οριοθέτησε την τελευταία εβδομάδα με αποφάσεις και δηλώσεις τις «κόκκινες γραμμές» του, είναι χρήσιμη η υπόμνηση των προθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ αν γίνει κυβέρνηση, αυτοδύναμη ή με βασικό κορμό τον ίδιο. Προθέσεων που έχουν ως βάση τις εξαγγελίες και τις υποσχέσεις του Αλ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη. Οι οποίες αποτελούν εξειδίκευση των θέσεων που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ του 2013.

Σε ό,τι αφορά το χρέος και την ανάπτυξη της οικονομίας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύθηκε να απαιτήσει τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του, ρήτρα που να επιτρέπει αποπληρωμή του υπολοίπου από την ανάπτυξη και όχι από το πλεόνασμα, περίοδο χάριτος στην εξυπηρέτησή του, εξαίρεση των δημοσίων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας, ευρωπαϊκή συμφωνία για ανάπτυξη μέσω δημοσίων επενδύσεων και χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων. Είναι φανερό ότι για όλα αυτά πρέπει να πουν «ναι» τα αρμόδια όργανα και τα κράτη της Ευρωζώνης, τουλάχιστον. Ηδη υπάρχουν κάποιες τοποθετήσεις που συνιστούν ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο, το οποίο δεν είναι ακριβώς αυτό που οραματίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα μπορούσε να είναι μία ακόμη ευκαιρία για την Ελλάδα, αν μπορούσε να συμβαδίσει με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Στο εσωτερικό, ο Αλ. Τσίπρας υποσχέθηκε, μεταξύ άλλων, δωρεάν ρεύμα 3.600 Kwh σε 300.000 φτωχές οικογένειες, κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες, δωρεάν ιατρική περίθαλψη στους πάντες και μείωση έως και μηδενισμό της συμμετοχής στα φάρμακα, 25.000 διαμερίσματα σε πρώτη φάση με επιδότηση ενοικίου 4 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, άμεση επαναφορά του δώρου Χριστουγέννων σε συνταξιούχους με συντάξεις έως 700 ευρώ, κάρτα μετακίνησης με μειωμένη συμμετοχή σε ανέργους και φτωχούς, κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, ρύθμιση των φορολογικών οφειλών σε 84 δόσεις και μέχρι 20% του ετήσιου εισοδήματος του οφειλέτη, αντίστοιχη διαδικασία για ληξιπρόθεσμες οφειλές προς ασφαλιστικά ταμεία, άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και θέσπιση φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας, αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών κατά 30%-35%, απαλλαγή της πρώτης κατοικίας από τη φορολόγηση, αφορολόγητο ύψους 12.000 ευρώ, διαγραφή μέρους οφειλών για φτωχούς δανειολήπτες και αναπροσαρμογή των οφειλών των υπολοίπων, αναστολή των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας έως 300.000 ευρώ, αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα, δημιουργία 300.000 θέσεων εργασίας με πρόγραμμα 8 δισ. τα δύο πρώτα χρόνια, διεύρυνση του αριθμού των δικαιούχων επιδόματος εργασίας.

Οι ονειρικές αυτές εξαγγελίες, που περιλαμβάνουν και άλλες δράσεις οι οποίες απαιτούν δαπάνες, υποτίθεται ότι είναι κοστολογημένες και μέσα στις δυνατότητες του κράτους επί ΣΥΡΙΖΑ, καθώς θα καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή –κάτι που υπόσχονταν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα–, θα αναδιαρθρωθεί πλήρως η λειτουργία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε πολλούς ζωτικούς τομείς (π.χ. τουρισμός), θα ανατραπούν διάφορες συμβάσεις για δημόσια έργα, αλλά και θα ανασταλούν εντελώς οι ιδιωτικοποιήσεις. Πολλοί αμφισβητούν το κόστος που υπολογίζει ο ΣΥΡΙΖΑ για όλα τα παραπάνω και το ανεβάζουν θεαματικά. Μέχρι την υλοποίησή τους, αν και εφόσον, δεν υπάρχει νόημα αμφισβήτησης του ενός ή του άλλου υπολογισμού. Και μακάρι να είναι δυνατή η ανακούφιση του πληθυσμού στον βαθμό που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη πλευρά, όμως, είναι σαφές ότι για να καταφέρει, θα πρέπει πρώτον, να «τα βρει» όπως επιθυμεί με τον ξένο παράγοντα, δεύτερον, να μειώσει τις δημόσιες επενδύσεις και τρίτον, να επιβαρύνει σημαντικότατα τα κοινωνικά στρώματα που αποτελούν τη λεγόμενη μεσαία τάξη. Εκτός και αν κάνει το θαύμα...

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ;.....  ΟΥΔΕΝ!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ...

Μεγάλο το διάλειμμα...

Νομίζω ότι πλέον μπορώ να επιστρέψω...

Από σήμερα το blog επαναδραστηριοποιείται!!!